장음표시 사용
171쪽
tronatus, canonicis nempe modis pro Ecclesia sibi commi sta, id est, pro Ecelelia cathedrali, cui & quod acquirit, acquirere censetur , cap. Requisiti, socus, de tesam. quia Ecclesia haec praecipue ei censetur commilla : atque ideo in Capitulari Caeui Magni, ex Concilio Africano legimus emili tutum, non licere Episcopo Ecclesiam principalem negligere, & aliam paroch:am in tua dice si magis frequentare, eap. 4. I. lib. t. Capitur. haec enim Ecclesia mater eli reia liquarum omnium. Et eleganter Tertullianus in lib. de praescriptionibus adis ushereticos, veteres illos r.ligionis nostrae proceres, Ecclesias apud unamquamque ei vitatem condidisse ait , a quibus traduces fidei , ut semina doctrinae camerae exinde Ecclesiae mutuatae sunt, & quotidie mutuantur ut Ecclesiae fiant ; hate ergo pol illimum delegata Episcopo , &, ut est in cap. Cum Clerici , de v fgnificat. iuramento quod pratilant Clerici Episcopa & Ecclesiae , non intelligitur Clerus totius dioecesis, sed Ecclesiae cathedralis tantum. Et, ni redeam ad speciem, Episcopus si adeptus fuerit jus Patronatus pro Ee-Hesa sibi committi, id est, pro cathedrali, quae hoc iure Patronatus debet etiadem Episcopo praesentare presbyteros' in si i tuendos : dubitatur an quia tu Pa- nam ipse Episcopus adeptus suerat , statim eo iure uti posset Ecclesia cathedralis. Nam hoe juq dandum videbatur Episcopo , cujus opera & indultria acquisitum fuerat hoc ius; ut non expectata praetentatione Capituli libere conferret Ecclesias, ad qua ab eo novissime acquisitum est ius Patronatus . h l gan; dubitandi ratio , quae colligitur ex illis. verbis , pose promotieuem suam, ce iure nempe Patronatum acquisito ab ipso Episcopo; nam de iure quod iam competebat Ecclesiae catheirali antequam ipse promoveretur, dubitari non pol rat; sed de acquisici dubitabatur post promotionem ab Epii copo ipso, cui libera institutio concedenda videtur.
Et tamen censet Pontifex personas idoneas, quas ad Ecclesias vacantes praesentaverunt Ecclesae eathedrales, vel Capitula, elle admittenda &, uno ver
bo , Ecclesias cathedrales statim uti hoc iure Patronarus , ab Episcopo novist, me adepto post pmmotionem suam. Denique, ut si iacilior menς, & sententia d. cap. ea sic paucis conscienda, si Episcopi post promotionem suam, personarum praetenta times ad Ecclesas pa-Nκhiales, vel alios titulos propriae dioeceseos, a Patronis earum pro Ecclesiiς ea-thedralibus sibi eommissis adepti fuerunt; personae idoneae quas ad eas Ecclesias cathedrales Ecclesiae. vel Capitula praesentaverunt Epitcopis, sunt admittendae; nec possunt Episcopi sine praesentatione cathedralium Ecclesiarum in Ilituere
His cognitis, quae valde scire vos volebam, redeo ad east. nothrum, cuius tam est species. Quidam Presbyter, qui iam adscriptus erat Eeesesae eertae, & rei tus in sacrum catalogum Presbyterorum ς fie enim vocant Canones Apostol rum matriculam Clericorum, cujus olim curam gerebat Primiceriug. ean. Pe
lactis, f. Ad Primiceritim , aue. diu. ut in Not/tia utri me Impινι legimus, sub dispositione Primicetii Notariorum, dignitatum, & administrationum iam militarium, quam civilium fuisse notitiam. His namque Presbyter, qui iam locum habebat in quadam Ecclesia, rursus ab Archipresbytero, & calerici alterivet E elesae elemit fuit in Presbyterum; ut nempe ad certum titulum vacantem in ea Ecclesia institueretur ab Archiepiscopo lanuensi, sive Genuens, in cuiuini π-eesi stae erant Ecclesae. Qui cum vellet dictum Presbyterum novis I in claram in ea Ecclesia inlli ruere, α permittere ei prioris beneficii, sive tituli rocm i
172쪽
nem ; id aegre ferent Clerici primae Ecclesiae , in qua hic Pre byter iam l
cum habebat, ad Summum Ponti cem accesserunt accelsit oc: Nuncius sive in Procurator Presbyteri.
Quibus auditis , scribit hoe loco pontifex ad Archiepiseopum Genuensem ,
ut eth in Aetliqua , se valde mirari , eurri velle uni Pr byter I lo una coacedere in pluribus Ecclesiis ; 3c introducere consueuidinem Eccletiae Gallicanae , quae unum ad multa beneticia contra Canones admittebat. Mandat igitur Po
tifex Archiepiscopo Genuensi, ut hane Presbyterum iubeat beneficio, quod iam
obtinebat in priori Eectelia, manere contentum , a qua non vult eum recede re. Vetus namque est de ipsiet Episcopis Ecclesiae decretam, ex Synoda Nicaena, ne de alia as aliam Ecclesiam quis transeat; ne, ut eleganter ait D Hi ronymus in episeola ad Oeesuum, vitaeinis patiρerculae societate contempta , uiatio is adultera quaerat amplexus . Debet igitur regulariter in ea Ecclesia , in qua inlli tutus est , perpetuo perleverare, eat . Santioram, 7 . diu. Et obiervandum interim ex hoc cap. Clericos, in quorum Ecclesia quis ia in obtinet beneficium , contra eum ad aliam aipirantem legitime agere pol se, dc tanquam sugitivum retrahere; quod Ra, mundus , aultor hujus compilationis ,
nominatim.nos observare voluit, addens haec verba , contra eam , quae mon iunt
in Antiqua. Unde sequitur conditionem expressam in culatione praebendae, supra in cap. Signiscatum, ne Sacerdos Ecclesiam , nisi communi Praepoliti, ScCapituli consensu , polisit dimittere, tacite inelle omni inititutioni: Sc alii tam
tamen, vel expressam, ut Dinores loquuntur, ad majorem cautelam.
Ideo autem ait Pontifex , se velle beneficio quod jam presbyter obtinebat cum esse contentum nec posse desiderare locum Ecclesiae in qua n issime electu. fuerat, etiam dimissa priori: quia fieri potest , ut qui olim coni nierant in illum, hodie dii sentiant; quibus dissentientibus non debet cum ipsorum sca dato locum in ea Ecclesia habere. Hic est tentus potiremae huius clauiulae, qua
continetur ratio qua se moveri ait Summus Ponti sex : quare quod tamen aliquando solebat in Gallicana Ecclesia, ut docuimus in eam Referente, non det Presbytero eluctionem horum beneficiorum , ut quod velit pollit retinere; quo vel ideo se non posse indulgere ait, quia si forte , Acci Sic rectissime, dc ape tissime quidam libri r quamvis & idem tenim colligatur ex vulgata testione , si tamen sublaici puncto addas scilicum tantum , & segas hane poliremam clausulam uno ductu & saliva . . Sed sententiae huius capi iis obstat, Episcopum posse sacere veniam multitudianis beneficiorum; dc, ut loquuntur, dii pensare Presbyterum ad plura benet ia linunda, can. Sanliorum , 7o. di v. Quae tamen potes ara Sedi Apollolicae tantum milea attributa , & applicita est ab Innocentia III. cap. De mcita, iu- . fra, hortis. Verum cum hoc iure uterentur Episcopi temporibus Alexandri III. hujus caρ. auctoris, quare hoc loco insurgit Pontifex idem in Archiepis popum Genuensem cogitantem de assignandi duobus beneficiis huic Presbytero. Respondeo in specie huius ea . nullam admitti posse dispensationem ἔ & quod est in d. ean. Sauciorum, Episcopi dispositione polle unum diversis Ecclesiis prae esse: id verba satis indicant accipiendum esse de duabuς Ecclesiς parochialibus,
quaeHaliquando ex infla causa uni eommitti possunt. At hoc cap est accipi e dum de titulis minoribus Ecclesiarum, a quibus omnino recedere non pollunt: uo vadem ratione qua in d. can. Saneiorum, Canonicus praebendarius unius lan M. T .II. Nnn tum
173쪽
ium Ecclesiae in qua eo cripetus est, esse potest e ita in una tantum TecI sia locum obtinere: debent enim iiii Presbyteri perpetuo in Ecclesa deservire; qu R & ideo servitores dictos suisse, ut in cau. v. i. g. 3. notat glassa in cap. Proposuit, supra , De filiis Presisterorum . Obstat valde etiam obiectio quam gloisa conficit ex variis locis ab ea allatiς , quibus probat eos qui semel conienserunt , non pol se discedere ab elidii, ne : cui tamen objectioni non facit satis , dc male admittit Presbutero repudiante primam, admittente secundam , non poste discedere ab electione , hoe enim non est politum in potestate Presbyteri, uti diximus& satis probat cap. . de renuutiatione. Dicendum est igitur, ideo in hac specie recte pIsse diisentire Archipresbyterum & Clericos, & discedere a priore eiectione; quia electio huius Presbyteri, qui aliud beneficium obtinebat, consilere non potuit, cap. Cum jam dis itim, ius a , hoc rit. Breviter, ab elemone rite & canonice facta recedere non licet ; ab electione quae iure non consistit, discedere licet y vel potium huius ei Aionis non est habenda ratio et quam in rem dii elegant ima ivonis Carnutentis epi se i.
ΙNττR caetera tibi satis credimus esse notum qualiter 'sacta reis
fgnatione a G. quondam Canonico Laudunenti de praebenda ejus. dem Ecclesiae, quae per commutationem praebendarum H. tunc Si esuinnensi Canonico , auctoritate apostolica adsignari debebat, magister P. per Laudunensem Episcopum de praebenda fuit investitus eadem . Suis per quo cum inter magistrum i plum , & dictum H. controversia subis orta fuisset, per Clementem Papam praedeces rem nostrum omnia reis
tractata suerunt. & infra : Supradicto Episcopo dedimus in praeceptis, ut donec idem magister in eadem Ecclesia suerit praebendate beneficium assecutus , nulli alii praebendam assignare praelum at . Quod si sol te praesumpserit, id irritum decernimus & inane r decet enim , ut quia praebendam et , quam de jure non potuit . assignavit . eam , quam de jure potest , assignet , ne praebendam illi fraudulenter visus si assignasse . DUO Canonici Guillismae & Hugo, quorum umis erat Laudunensis, ab
ter. Sicluniensis , cum inter se praebendas suas, vel canonicatus perm rare vellent in manibus Celeslini Papae, praedecessoris Innocentii III. eas resu- arunt , id est, renuntiarunt; sub ea tamen conditione, ut fieri solet, ut prae bendam Laudunensis Canonici assignaret Sicluniensi ; & contra Sicliniense praebendam Laudunensi Canonico.
174쪽
Vel pure sunt renuntiationes, vel sub conditione, e . Cum 'lim, de rerum permitti se Urbanuς in epise. fua adi Archiepiscopum Senorensem . quam sui epistolis praeposuit Ivo, de renuntiatione Ulfridi Epit copi Carnotensis: Ab ipso, inquit, tu nostris mancistis , sine cuiuslibet tendire conditiovis episcopattis refutatus es. Et de his renuntiationibus sub conditione iactis , quae hodie in Curia Fomana sunt frequentismmae , est videndus Petrus Rebussus in sua Praxi, tit. De resignatione conditionali , quam in savorem vocant. Sed ad rem. Adminis his resignationibus a Summo Pontifice, qui & nominatim man aiaverat Decano , & Capitulo Laudunensi , ut Hugoni Sicluniens Laudunon sempraebendam conferrent, Episcopuς Laudunense, ad quem praebendariam eollatio pertinebat, hanc praebendam dimissam a Canonico Laudunensi , quae assignanda erat huic Hugoni ex causa permutationis , cuidam magistro Petro de Cansaneto , ite vocatur in integra Decretali, contulit : sciens tamen eam esse tonserendam Hugoni ex eausa permutationis a Summo Pontifice probatae , quod
tamen hie Petruet ignorabat; ia ideo bona fide adeptus est postes sonem prae hendae. Sed cum eo litigare statim coepit Hugo, qui apostolico nitebatur mandato; & apud Celestinum Pontificem facillime causam tenuit, irrita facta collaticine , & institutione Petri. In hoc cap. Innocentius IH. siccessor Celestini , eum nempe singula huiucausae momenta , quam ante promoti nem suam tractaverat , apprime sciret ,
ut ipse nominatim testatur in integra hae Decretali, quae extat lib. i. Re misit; in1ndat Archiepiscopo Senonensi, ut huic Petro a quo praebendam evico rat Hugo, aliam praebendam assignandam curet ab Episcopo Laudunens , qui praebendam ad Hugonem pertinentem dederat huic Petro; ne videatur, inqui
se se coptis Petro praebendam frauduleuter Usquasse , id est , ideo dolo malo
dedisse praebendam alienam , ut eum damno afficeret. Quae a quissima innocentii III. lententia, quem saepe diximus fuisse magnum Julii consultum , nititur ratione summa, repetenda ex Jure Civili: quo nempe quamvis regulariter rei donatae nulla praestetur evictio, nis quis nominatim doea praelianda stipulatione sibi caveat , I. r. Cod. De et i iiov. & ad res donata; non pertineat edictum aedilitium, vuli. L. Ad res donatas, de aer illi. Hi fio , ad quam elegans est D. Hieronymi locuet , in praefat. commentarii fui in epise. ad Eph f. Noli de gratuito munere iudicare , tit vulgare movcrbium es, erui dentes in picere donati r tamen , ut dicta lex docet in fine , dolum malum praestare tenetur donator. quod & confirmat L. Aristi, β. uis. De Guae. Notatur & alius locus in Nom. 7. e p. 12. de infructuosis postestionibu et donatis Ecclesa quas donator per sallaciam & circumventionem donan , reciprω t netur. quo & exemplo Ecelesar in donationi et privatarum p ribi artim Cu- iacium admitten om audivi , ad d. L. Ad res donatas , cum publice narraret
diffrintlax Modestini. Porm quod in beneficio ecclesiastico hoe cost. definitum est, idem constat esse recep urn in beneficio laico , sive laudo, ex tit. De invisitura vi ra aliena
175쪽
CU M jam dudum , & infra : Verum quoniam ab R. Sithinensi
Canonico I. de Bythinia quaedam objecta fuere , multitudo vi. de icet tam dignitatum , quam etiam priebendarum , ambitionis Scavaritiae vitium: cui nondum finem imponens, contra definitionis no .strae tenorem , & Lateranensis Concilii statuta , ad obtinendam praeis posituram Siclunensem se ingerit Si ingessit , & quod die intrusonia suae ante confirmationem praesumpserit ministrare , sicut & post conis firmationem cassatam : mandamus , quatenus si inveneritis praedictum I. habere plures alias dignitates atque praebendas ' aut aliquid aliud praemissorum quod ad cassationem ejus sufficiat , Inveneritis esse verum t ei super jam dicta praepostura silentium imponatis , ab impetitione ipsius Siclunensem Ecclesiam absolventes , cum multa per patientiam tolerantur . quae si deducta fuerint in judicium, exigente justitia non debeant tolerari.
OCCAs Io NK huius praeposimrae sicluniensi; , de qua quaeritur in hoe
. cap. Multa emanasse Rescripta tam a Celei lino Innoeentii I s. praed cessare, ouam ab ipso Innocentio, satis conliat, vel ex lib. i. resistri , vel ex cap. I. De feotent. o re judicata. , in III. Coste'. de ideo idem Pontifex iuhoe cap. ita prauatur, Cum iam .ludum , &e. Ea enim praepositura vacante 4 Mathil diς uxor Philippi Comitis Flandriae, qui laene meritum de republ. chrustiana in Syria efflavit spiritum , cum terra Sieiuniensis ad Comitissam iure dotalitii , ex dono mariti pertineret , ut est in d. cap. I. dotalitium est dos quae a marito datur mulieri, munus quod maritus affert uxori. Eleganter L etanti uet lib. i. De falsa religione, non ignobilem nympham fuisse narrat, quaesiit Flora nuncupata ; eamque Zephyro nuptam , quasi dotis Ioeo id accepisse muneris, a marito, ut haberet omnium florem potestatem . Cum , inquam , Sicluniense territorium, in quo erat hare Ecclesa eonventualis, sive collegiala,
illo iure ad Comitissam pertineret ; quae & in eadem Ecclesia vindicabat sibi
ius Patronatus; Joannem qnemdam Clericum suum iure praesentationis ad prae Iasturam nominavit . qui cum non admitteretur a Sicluniens Capitulo , ad ummum Pontificem a Comitissa appellatum est , & tamen post appellati nem interpositam, quam eonstat utroque iure suspendere nrantium omne, quudam Canonici elegerunt in praepositum Joannem de Bethynia : qua electione facta, Comitissa iterum appellavit.
Fuit haec causa primum delegata Atrebatensi ae Morinens Episcopis, & ele-
176쪽
cto Cameracensi: Sc deinde per obreptionem ejusdem Ioannia Suassionensi , &ὶuibus iam aliis; qui, ut constat ex d. eap. r. in fue , rursus ti alios Iudices ut id legarunt, a quibus Comitissa suit excommunicata, ei super iure Patronatus suo perpetuo silentio imposito; ae eonfirmata electio Ioannis de Bethynia .
thua omnibus cognitis ab Innocentio lII. in d. cap. I. hoc omne nego
tium , irrita facta lententia Judicum subdelegatorum , in integrum relli tuendum esse ei fuit I de quo voluit primas illo Judices disceptare . Apui qum', ut collillere licet ex hoe cap. quo electio Praepositi Ecclesiae tribui videtur C mi: istae, causa cecidit. Sed cum adhue instaret adversus Ecclesiam hic Ioannes de Bethynia , & assereret Minionem suam fuisse canonice factam ; contra Ca- uici excipiebant eam constare non posse. Obiicientes primum, multitudinem praebendarum , vel dignitatum, quae vel sola tussicit ad irritandam electionem, ut i upra diximus in cap. Cum nou is ores. Secundo opponebant huic Joanni , eum die intrusonis suae, ante confirmationem ministrasse; id est, antequam Judices ab eo impetrati , vel ab illis sis, te legati, confirmarent electionem tuam.
In triuionem vocant , adeptionem possessionis , minus canonice sectam , ut in cap. R. de excessibus Praelatorum, & cap. s. de concessione praebend. Hic enim . ut est in d. cap. a quinque tantum electu; fuerat, omisti; reliquis qui necessario vocandi erant: & obtentu hujur qualis qualis electionis, cum confirmationem ex pectare teneretur, cap. sitialiter , de eleel. Huic praepositurae male se immiscuerat, in cuius pollessione quamvis postea, ut diximus, a Iudicibus Suensionensibus confirmatus suisset.; ea tamen confrmatione nominatim irrita facta Rei ripto Innocentii III. in d. cap. r. vitiose eam retinebat.
His igitur huie Joanni obiectis, mandat Pontifex in hoe eam Episcopo Tornacensi, ut si hoc vel illud canonice probatum suerit, Joanni perpetuum silentium imponat; & a petitione eius Sieiuniensem Ecclesiam absolvat.
Et notandum , hune electum multitudinem hane eis natam praebendarum narrat innocentius III. in d. cap. i. eum obtinuisse septem praelaturas tueri
voluit se exemplo reisquorum, qui in Gallia, ut habuimum supra , in cap. Cum
που tenores, ex consuetudine recepta multa beneficia obtinebant. Sed eleganter 'criti se x hoc loco : Aliquando per connitentiam multa tolerari , quae in iudi eium deducta irrita fiunt .
Quod igitur toleratur conniventibus oculis, ut post Iurisconsultum , in I. g. F. De manu mig. loquitur Pontifex in eam serenis iam , is filiis Presbyterorum , in II. Colle9. non trahendum ad consequentias ; nec potest haec conniventia , sicut publicus error, iuet constituere , prava consuetudo numquam vincit rati nem , aut legem, L. 2. C. Quae fit Anta eou eruch. Nec praetermittam confirmationem election in , quam supra desderavimus ex veteri Decreto Ecclesiae, id est, ex can. q. Contil. Nicaeni, & ex can. 24. G cii. Sardicensis , a Iure Civili omnino mutuatam videri ; quo electiones Manistratuum municipalium a Rectoribuet provinciarum, sive Praesdibus confirmabantur, ut Gilligere licet ex I. 39. C. De D etirion. lib. io. & ex Novella
Maioriani de Defensoribus civitatum ; hos enim Praesides , & nominationibus ipsis interesse solitos, constat ex L. r. q. Sed stis Praeses, J. Qiando appetu ἀμ- sti quod & Constitutione quadam regia ita Gallia conititutum suit.
177쪽
TU n fraternitatis devotio, praeterea consuluisti cum saepe con.
tingat qnod ad unam praebendam duo Clerici propter importuis nitatem petentium eligantur e utrum confirmanua si electio , vul iris vitanda . Nos attendentes , quod si duo unam praebendam tenerent , illud esset Leontra Concilium Turonense , quod praebendarum prohibet sectionem e & si unus illorum ipsiam obtineret praebendam , sub exopectatio ire alius contra Lateranensis Concilii statuta remaneret . Inis qui titioni t. t. r. quod talis electio de rigore Iuris penitus est casia
IDEM TRECENsI EPISCOP . VAc ANTE quadam praebenda in Ecclesia tua , duas ex ea conis stituens , ad illas de consensu Capituli tui duos Canonicos as. sumps sti : quorum altero viam uni vertae carnis ingresso , praebenda ri, quam deiunetus habuerat , quidam Clericus nomine Hippolytus sui taue oritate Sedis Apostolicae alIecutus . Uerum cum idem Hippolytus te super integritate praebendae , per quasdam nostras literas inquietet,& alius idem jus adversus te se habere proponat , quid facere debeas requisisti. Super quo sic duximus respondendum . quod cum Turonen. sis statuta Concilii sectionem inhibeant praebendarum , teneris utrique de his, quae vacare contigerit , integrare praebendam , nili rationabi inli causa de vacante praebenda supradicta duae fuerint constitutae . ac tot sint utri utque proventus , quod per utramque sit utrique provisum in beneficio competenti.
CUM e aulam, quis inter Aurelianensem Episcopum , & I. de Blesis Canonicum sancta Crucis , super integratione praebendae ipsius
178쪽
Canonici Vertebatur , vobis duxerimns committendam . R insta e Consultationi tuae t. respondemus , quod nostrae intentionis non exi.
stit , ut pro integratione praebendae supradicti Canonici, praebenda de
novo aliqua scinderetur. CUMRiTUR de duobus Canonici et ad unam praebendam recept ῖς , quod
plerumque sit, ut ait hoe loco, ad instantiam, vel importunitatem qu ruendam, ut in cap. Ctim Martinus, f. i. supra, De to sit. an ita haec receptio toleranda sit, ut vel duo ad unam praebendam admitti censeantur; vel,
si hoc Concilium Turonense pati non possit, quod nempe prohibet divisione
praebendarum, cap. Maioribus, opta, hoe titi an saltem hara exceptio luendae sit, ut unus obtinere censeatur praebenda in ; alter vero expectare proxime Vacaturam. Et rescribit hoc loco Pontis: c utrumque esse irregulare , d est , vel contra Concilium Turonense, vel contra Concillam Lateranen
si igitur iun illud illictum, & rigorem Iuris inspiciamus; sequitur hanc re
ceptionem, vel clectionem, omnino non valere, argumento L. Si expressim , F. De appellation. Primo namque non possunt duo unum & idem ius obtinere in praebenda : non ratione iuris ,. quod individuum esse censetur, & potest tantum esse apud unumquemque in solidum ς quamvis revera quilibet habeat speciale , & separatum ius; ut hoe loeo erudite tentat glolsa . Quae tamen ilmale confirmat ex L. Aquam., ff. Quemadmodum semitαtes amittant. debuit confirmare ex L. Arbor, ti. Si per eumdenr , C. Comm. dii id. quae elegantet
ait, communionem iuri et separatim nullam intelligi poste; & ideo proprie nullam dici communem servitutem, nee venire posse in iudicium communi dividundo- Unde se ponenda videtur species in L. Lil rto , f. ult. f. De n ηοαν' ut cum quis posset luet aquae communi , quae sibi in solidum competit
defendere; maluerit tamen se defendere communi nomine , cessante nempe so ci . ita post x speei non pugnabit eum L 6. 3. Caeterum, J. Comm. Ziυid. At non ratione huiuet iuridi individui, quod quamvis censeatur , proprie tamen non est commune; sed ratione fructuum ipsorum, ut in eap. si , ius Me tit. haec di di sci prohibetur. Nam si ita di Vidantur in plures, non Possunt sufficere multis tuendi , R exhibendis, ad nihilum tandem redigitur tua ipsum.& dignitas rei quam divisono semper diminui constat. Nee alia fuit ratio summae praesemirae in duat primum partes. ae deinde quatuor dividendae , ut Zomznus narrat lib. r. Hi strie fui; nee in Ducatibus, Marchionatibu , &Comitatibus divisoni prohibendae . vult mustitui ou Do prohibe la studiolisua Noue, per nidoricum, s. Praeterea meatur, in lib. Feudorum p ut sere da omnino non si illorum opinio, qui hane prohibi:ionem de iure ipso tantum, non de bonis, vel fructibur accipiunt; qum m 1le sequitur B eriua in decisoaz u. a. nam si admittas hane bonorum, & fructuum dioisonem; hoc plane sit inane quaddam nom)n, & nulum luet in una pres na constituere, aliis ipsos Proventua, sine quihu; dignitas consistere non patest, obtinenti u3. -um haec igitur fuerit mens Concilii . ne illic divisionibus circa proventu*sariis , ut nominatim est in . . est'. Nisi, imminueretur dignitas Ecclesiae; nobi at duo Canoaici in una praebendae tolerandi.
179쪽
Potest quidem una praebenda dividi in duas ex insta eausa , ut auctis salutitati tax Ecclesiae, ita ut duo nova iura constituantur, cap. Vacante a s. in fine.
ut & Ecaesa una in duas , ex notissimis locis a glossi hoe loco notatis . Sed non pollunt duo admitti ad unam quae indivisa sit, & partiri inter se fructus. Ec proventus, quod vere est secare praebendam. Elegans fuit collegii P tificum Decretum, quod ex tat apud Valerium sib. l. cap. I. cum honori, & virtuti, debitum. templum Votis nuncupatis Marcellus consecrare a collegio Pontificum impeditus est, negante unam cellam duobus diis recte dicari . unde &in Ecclesia GLaeca, quos passim legimus metropolitanorum Syncellos, quas diacas simul in eadem cella sedentes, eonstat tandem suis e sublatos. Sed quod diximus, duomm ad unam praebendam receptionem non valere , id omnino impugnat d. eap. Vacante, iuncto east. Cum eati am, infra, hoe rit. ex quibus constat integrandas utrique piabendas ; nec tamen ad has repleti nes faciendas, esse scindendas alias praebendas, sed aliunde esse replenda . E so receptiones iste non sunt rescingendae, sed potius integrandae praebendae. R spondeo ita hoc cap. Tnae fraternitatis, accipiendnm esse, ut decernat Pontifex duos ad unam prebendam non esse ita admittendo; , ut in eo statu permaneant ; hoc nominatim prohibente Concilio Turonensi . Nee rursus polle nos tueri hanc receptionem hoe colore, quasi unus obtineat praebendam integram , alto vero expectet vacaturam; quia hie color, sive praetextus, eii contra Co et Iium Laterahense. Qui color saepe quaeruntur in iure, L me colore , si De tuo . testam. ut halone; legis Corneliae ; fictiones, sive commenta adoptionum , ut loquitur
L. F aei commissum, E. De condition. demonstrat. sumuntur ex aequitate ipla, quae iuri vel naturae' repugnet. Denique quaeritur color ex alio iure quod obtinet; at non licet quaerere colorem qui sit contra ius ipsum , ut . in hoc cap. contra Concilium- Lateranense. ln:errogatus ergo Pontifex de his receptioni rugata quae in eo mrmanean , censet eaς iure consistere non p isse .
sed si suppleantur praebendae, nil fit contra Concilium. Breviter , vel est rescindenda electio ; vel praebendae supplendae sunt.
NI si essent viri providi Sc honesti , tam qui ordinationem se
cerunt, quam=illi circa quos est facta ordinatio , in Ecclesia vestra super negotio Prioratus , ordinationem illam valde sus ectam propter exempli perniciem haberemus . Quod ergo post concertationem diutinam ordinatum est circa unum de duobus electis , ut ipse habeat Priora tum , hoe ex iurisdictione delegata secundum tu. stitiam videtur esse statutum . Quod autem ordinatum est circa reluquum , ut . ipse viginti libras de reditibus Capituli , ω quadraginta de proventibus Prioratus percipiat annuatim : huc secundum proUidentiam intelligitur esse praeceptum ex arbitraria potestate , cum in
180쪽
delegatos fuerit compromissum , qui auctoritatem sibi retinendo eommissam . se pro bono pacis Sc utilitatis hoc ordinasse fatentur . Quia igitur haec ordinatio ab omnibus est recepta , possuntque licite Prior & Capitulum de proventibus suis propter causas 'praedictas , non quidem ex pactione partium , sed ex jussione Iudicum, provisionem hujusmodi exhibere: nos eam hoc adhibito moderamine toleis ramus , ut ad praestationem quadraginta librarum non dignitas Prio. ratus , sed persona Prioris maneat onerata: ne serte circa proventus
aliqua videatur iacta sectio Prioratus; ita quod ipso Priore defuncto, successor ipsius ad praestationem quadraginta librarum minime te.
CUM inter se Canonici quidam de electione prioris in Ecclesia quadam
litigarent, aliis hunc, aliis illum eligentibu ; utroque tamen eletho et Rionem tuam defendeate: ae super ea lite dati suissent a Summo Pontifice quidam Iudices, qui hane eausam diu traxerunt : quia liquido non conisahat quis ex duobus electis esset praeferendus. Atque ideo tandem in eosdem Iudiem delegatos omnes partes compromiserunt, ut quos non poterant habere I
dices , laltem Arbitros haberent e plerumque enim , vel M. Tullio teste, iustratione yro Roscio Comoedo, qui causam uiam periclitari vident apud Judicem, solent ad arbitrum ire. Et notandum, hoc iure permissum fuisse Iudicibus, ut arbitrium reciperent; quod hic locus omnino probat, ut & eap. r. & I a. supra, de Arbitris , c p. Literas, do masti tionibus ς at iure Civili aliud obtinet, L. 9. si ruis J-dex, d. De rereptis, o qui arbit. quae id probat nominatim lege Iulia ea tum : qui enim Judex datus est , fere hane iudieandi necessitatem remittere non potest. Et quemadmodum Magistratus abdicando se non amittit imperium, L. penuit. H. De Ofie. Praesidit: ita nee Iudex datus potest ultro amittere officium suum; sed necesse habet fungi munere iudicandi , L. ult. l. Iudicandi,
P. De mauerib. θ εο ηον b. L. penisti. 4. Qui autem , st. De vacat. i muneris Non poterit igitur recipere arbitrium dimissa iacultate iudicandi. sed hanc legem generali quadam e suetudine abrogatam fuisse narrat A tursius, cum contrarium obtineret ex Reseripitet Pontificiis , quae in hanc rem citat ex III. Collies. Iunocent. III. - Et tamen omnino frustra est Aeeursus, ita tentans hos locos eonciliare, ut aecipere non possit Judex arbitrium ex compromita . Sic namque d. L. P. accipiendam putat, ut recipere possit sine compromitto; de quo arbitrorum g nere accepit omnes hos luris Pontificii locos. Hane distinoionem omnino lausam esse arguit hoc eam ex quo satis e stat hos Iudices ex compromissis h
bitos fuisse; & sane ita est quod Iure Civili ncia licebat , Iure Pontificio licet ; & est disserentia notatu digna inter Ius Civile , & Ius Pontificium.
Fuit autem huius disserentiae haee vera ratio , quantum e lectura assequi possum . iudicium Ecclesia nihil ciud fuit quam arbitrium initio, cum namque a Tom. II. Ooo ut