장음표시 사용
181쪽
ni est in I. r. Cod. Theod. De Disrepoli iudicio: mlta quae in iussieli diripti a praescriptionis vincula promi non patiantur, im uet , o promat Der sanctae religionis auctoritas; Episcopos ex compromisso, nec enim aliter licuit, ut constat ex Nomella Valentiniani, eod. iit. De Discopali iudieis , adire s lebant. Quod & probat Ieπ Si qui ex eo ensi Cod. De episcopali audientia ;de hare, ni fallor, ratio verior fuit, quare non licebat ab Episeopis appellare, L8. Cod. eod. tamquam ab arbitris compromissariis, L. I. C. De rereptis arbitris. Cum igitur haec origo suerit iudiciorum ecclesialticorum, quae δε inter Cl ricos ipsos censebantur arbitria ; non mirum si hoc iure liceat in Iudices delegatos compromitterer omne enim judicium ecclesiasticum oere arbitrium est . nec ut est in L. tilia Cod. Theod. De episcopali jud. quidquam debet habere eommune eum publieis, & civilibus legibus. & ex Nγυella Iustiniani 8a. tapiscopus debet litem finire sine sumptu, sine scriptura solemni non cornini naliter actis accurate, & diligenter conficitur . Sed, ut redeam ad speciem, ita hoc arbitrium receperunt Iudices delegati , ut tamen non Deederent ab auctoritate commissa , & quasi inix tutam quan-dim faeerent iurisdictionis & arbitrii. Iudices dati a Summo Pontifice , quas' Aeto eonfert recte eum Iudicibus a. Principe datis, in L. Cum a Mbis Cod.
De dilatiouibus, habent iurisdictionem , & Iudices dare possunt , L. Iudice , C. De iudieiis Hae igitur causa diligenter agitata ab ipsis Iudicibus , tandem prolata Hii
sententia, sive ordinatior de qua tractat Pontifex in hoe eap. & eam se valle habere suspectam ait, pmpter exempli pemiciem . Nee fine exuta, omnis enim pensonum Constitutio, quarum hodie magnus abusus est in Ecclesia , ab hoc cap. coepisse videtur , ut sit quasi fundus huius iuris quo hodie utimur. Sed valde movetur Pontifex providentia, probitate, & honestate , tam Iudicum , quam eorum circa quos saeta fuit ordinatio. Ut potius videatur singulare . vel speciale Rescriptum, factum in gratiam personarum , quam generalis Constitutio constituendae pensionis; ad quam eo lituendam, intervenire deberent haec omnia quae in hoc cap. recensentur: nee debemus hoc evus trahere ad cons quentiam, & eo abuti ultra casum mpos rum.
Fuit igitur ab his arbitris constitutum, ut uni ex electis adiudicaretur PA ratus , id est, dignitas, sive praelatura Ecclesiae ; quae frequentissime sic dicebatur in Italia, ut colligere licet ex notatis Amnis ad L. Qui sub praetextu , C. D. sarios Meses quae in Franeia decania diei solet, vel Odosredo teste, in
Et hane quidem adiudieationem Innocenti ut ait esse Deundum sormam iuri L dictionis Indicibus delegatis praescriptam ; ex qua nempe tenentur Judioes s eundum eum pronuntiare, qui probaverat se legitime electum fuisse. Ut quod
est constitutnm de praestanda pensione certa singulis annis , tam a Priore eo firmato, quam a Capitulo; hoe vere Pontifex ait esse ex arbitrio, non ex i dicio. Nee enim ab arbitro quantum quis petit, tantum auferre solet, ut et ganter M. Tullius, in oratione pro Roscio Comaeuo. ita plerumque arbitri ius mimim temperare solent. Et notandum negotium hoc omne ita gestum fuisse pariibus consentienti et, 8 hane e pomionem, ut loquuntur, admittentibus, ut in east. Dilectus,sip. Ac etit. non quidem ex pactkme di conventione nominaum habita inter partes,
182쪽
hoe enim non esset eanonicum, rast. vlt. De pactiν, ωρ. r. Me eeelesiam 3 neficia , siue diminutione re erantur; sed ex iuisione expressa Iudicum , qui pm bono pacis , & utilitate Ecclesiae, hanc ordinationem se fecisse testabantur. Quam cum hoc temperamento tolerandam esse censet Pontifex , ut hae annua prae latione non dignitas Prioratus , sed pers a Prioris censeatur onerata ; ut sit onu, perstitie , non reale. Hanc namque fructuum sectionem pati non potest Concilium Turonense, ut supra diximus, & verisJimum est quod hoe loco glossa notat, in verbo ex iussione, Occasime hujus provisionis multos Miscipere caulam peccandi. . Qua de cauta, & in hoc regno tribus tantum casibus conititutio pensionis eliapprobata, ut Rebussus notat in Concordatis , trahi. de pacificis possessorib. &in praxi sua, tit. De reservation. tam generat. quam oecial. num. 2 . Prima pro bono pactis, ut in hoc e . cum beneficium est litigiosum. Secundo , ne renuntians magnum patiatur dispendium , quod hauriunt ex eap. Super hoc S. supra, De renunciatione , nescio qua mente. Tertio, in permutatione , ratione inaequalitatis beneficiorum , eap. Ad quaestiones , infra οῦ de rerum premtitat. Quod autem in hoe eap. ex arbitrorum sententia eonstitutum fuit, ut Capitulum Ecclesiae praestaret certam summam ; id bellissime possumus confirmare ex loco Gregorii Turonensis lib. 8. e. 1 l. supra a nobis allato ad e . Cum iamdudum, quo pensio centum aureorum p statur ab ordinatoribus Episcopo
Ro illorum provisione , pro dilecto filio magistro R. Au. A doen si , qui apud Apostolicam Sedem moram fecisse dignoscitur
longiorem , nec adhuc erat competens beneficium ecclesiasticum,asis secutus , licet ad ipsum esset idoneus obtinendum . Ven. s. n. Burdegalensi Archiepiscopo mandavimus , ut magistro R. in alia qua Ecclesiarum suarum , ubi ei expedire. cognosceret , competens saceret beneficium assignari , eontradictores ecclesiastica distri. ctione compescens : qui Decano 3e Capitulo Xantonensi auctorita. te nostra mandavit , ut ipsum admittetent in Canonicum & in fratrem . Cumque iidem reluctarentur. Canoniel , ae indulgentiam de quadragenario Canonicorum numero ei opponerent e quia Archie. piscopus cognovit illos in elusionem mandati nostri indulgentia concessa eis irreverenter abuti . praedictum magistrum de Praebenda& canonia Xantonensis Ecesesiae investivit , contradictores vinculo excommunicationis adstringens. & infra: Quia vero quod per dictum Archiepiscopum de memorato magistro auctoritate nostra provide - Ο oo a sa'
183쪽
luctum est , firmitatem volumus obtinere e mandamus . quatenus si vobis constiterit praedictos Canonicos indulgentiam , quam habent de certo Canonicorum numero , non servasse , & aliquem ultra constitutum numerum in Canonicum auctoritate propria recepisse reum nobis legem imponere noci debeant , quam ipsi negligunt ob.
seruare , latam in ipsos excommunicationis sententiam a praedicto Ar
chiepiscopo tamdiu denuncietis , sublato appellationis obstaculo seria vandam , donee saepe dictum magistrum recipiant in Canoni eum , &ea , quae ad eanonicatum pertinent i eum stallo ehori 3e loeo Capi. tuli ei studeant assignare.
SPnc ills huius opitis haec est. Magister quidam Raν mundu AMoenus, ut est in Assiqua, diu Romae moratus apud Apostolicum; vel, ut loqui s
lent, in curia, cap. Statutum, & ibi glossa, hoe eit. iv v r. a Summa. Ponti-
fice mandarum impetravit ad Burdegalensem Archiepiscopum , . ut in tharum Eeclesiarum quadam competens beneficium ei assignaret; ad quod obtinendum Pontifex, in integra Decretali, testatur nominatim eum esse idoneum ; ut de eo iam nemo dubitare possit: sacrilegii enim instar est dubitare an is sit dignus, quem Princeps esinerit, L. q. C. De Gimine famileri ἰ, eo ius inscriptio cum sit ad Symmachum Praefectum urbi, puto legem illam partem esse Reserupti, quo Imperatore; rescripserunt ad eam epistolam Symmachi, quam in eius epit olis habemus lib. io. a β. 4. eum eyim Ioanne quidam vir patritiuς R scriptum a Principe impetrasset, quo cuiusdam archiatri laeus viventis adhuc e cedebatur; noluit Symmachus, Praefectus urbi eruditissim , hune Ioannem admittere , sine iudicio est egit medicorum, iuxta L. Siquis, C. De Prestm- ribus oe Medicis. Et eum haereret, ut ait . inter venerationem vereia leεντ, & novi beneficii reverentiam ; eonsultus ea de re Theodosus eum Gratiano MValeriano, rescribit id quod habemus m L L non esse adhibendum iudicium aliorum in eo probando, quem Princeps iudieaverit idoneum . quae est 4. L. sp cies, vel potius vera hisbuia, nondum, quod sciam, animadversa. Fuit autem hoc Ioco mandatum pontificis. in gratiam liniuq Clerici idonei, ita conceptum; ut beneficium assignaret Archiepiseopug in quadam Ecclesiarum suarum. Qui formula datur latissima potestas Archiepiscopo assignandaram praebendarum in omnibus Ecclesii; suae provineiae, etiam eatnedralibus , am m nto tu, a. fura, de Uu er aue rieato Pallii; nee ipsa maiori metropolitana excepta Ecclesia, argumento e . Aerepimus, in sae, De aetate , euati . te , σ ordine praefieiendo . ubi vido glossam, & cap 4. hoc tit, in vi. Hac initur auctoritato stetuet Archiepiscopus Burdegalensis, mandavit Decano ,& Capitulo Samonen i, ut hunc elericum reciperent in fratrem & Can nicum. Est enim Santonensis Eccles a suis aetanea Burd alensis, & civitas Santonum in .Aquitania secanti . cuiuet mrtropolit Burd ala; ut constat ex vel H descriptione provinciarum Galliat edita ab Antonio Se honio. De ea n '
184쪽
Santonus ut sibi Burdesalam, mox iungit inimiam ut ultro tenendum sit in line, cap. Gotoneuli, non Xamouieuli . Archiepiscopo igitur hane receptionem a Canoniciet Sanstiniensibuq ex maria dato Pontificis emagitanti, coeperunt Canonici opponere indulgentiam ab eodem Summo Pontifice datam, de certo Canonicorum numero constituendo ; ut in f p. Cum Martinus , fust. de Constitution. & huius indui gratiae Capitulo Sanniniensi concessae, nominatim fit mentio in ea . ult. De De ori significat.& in integra Decretali, quae extat in lib. i. ME . Inuae. III. Quamvis enim statutum a Canonicis factum de certo Canonicorum numero secundum Ecch sue facultates conitituendo, satis per se consitar; eum Me sit ex iure communi, cap. De istitutiois. & Noselis 3. Iuttiniani de Cierieis Constantino. tamen debant horum statutorum a Summo pontifice eonfirmationem petere , qui Ahoc casu, ut glossa in fine loquitur , in eap. i. De Rescriptis , ia malinem cautelam ius commune indulgere dicitur: quod probat ex eap. Eis Christus, da iurejur. & cap. Si adversus , de haereticis ; &.cap. Quia in cofis , de Procurator.
Sed ev. Quia in eo sis, veram lantentiam ignorarunt stolsae , ta interpretes, quam ego aliquando ex veteri Iure Francico aeterre tentavi , quo nempe
non licebat olim sine licentia a Rege impetrata litigare per Procuratorem ut docet vetus mitis P Hamenti, & eruditus auctor Summa ruralis , his verbis , Le.Res no stre Sire dono. grais a pla ιν par Pucareuν. Et huius vetusti iuris aliud velligium habemus non observatum in hiil libris , in eap. l. 4. Porro , de flatu regulaν. in vi. Desiderat ibi Bonifacius VIII. a Regibuq & Principibus , ut monialibus omnibus gratiam iaciant litigandi per Procuratorem. Hane igiatur gratiam Universiaς &. Academia Parisiensia, non a Rege , sed a Summo Pontifice petendam esse censebat; eam enim sub cura & dii potione Ponti tacum fuisse, tamquam ecclesiallidam, veterum monumenta testantur. Hoc est igitur qu H miratur Summet Pontifex , eam petere Iicentiam retii e comma ni permitici ; quae tamen jure Francico non permittebatur. Antonius Loilethi; vir d. His unus, & vel ex scriptis D. Cui acii celeberrimus, hunc locum explicandum esse censuit ex alia veteri Coti suetudine Galliae, laudata a Ioanne Fabro, in tit. De rerum divisione , 3. Uuir restatis, Iullit. ex qua non licebat civitatibus, vel Universitati :, fine licentia Principis in unum coiru, dc Syndicum, vel Actorem creare. Sed eum non petat Aeademia in v. eost. licentiam coeundi, seu instituendi P ocuratoris ad causas Rge das, & defendendas ; a viris d. Eiis comprobata fui: mea senaentia, quam Puto esse verissimam. Et ex ea intelligi inuet quae saetit vera ratio petendae liuores liucentiae, vel indulgentiae.
Verissimum tamen esse puto quod d. gLissa Deri, eonfirmationes a Summa Pontifice peti si litas, etiam in rebuet sitis pri se firmi ; qua de re Ivo Ca notensis' lesanter πὸλ. 29. his verbis r se amiar , inquit , quod ratis suadet , vel quod usus approbavit, set episcoalis mod ratio di misit, per se fat is vigere videatur ramen clarius fit, o quasi quadam luce irradiatuν , cum id ruod pr
hibeadum, vel precipiendum est , Deerrho aps tu eo roboratur.
Sed & hoc loco Lim indulgentia dici videtur, permissi a lim constituendi
numeri certi; quia cum haee statuta eis finxntur, Sc appmbantu a Sum mo Pon tifice ν hoc etiam Ecclesiis uidetur remittere de iure suo, ut ultra con illi utum Merum non liceat ei suis mandatis onerate Ecclesias: quamuis enim, ut idem
185쪽
Pontifex ait in eam Constiturus ty. de Reminis, im Evi qua meretan , in his confirmationibus, vel exprimatur, vel semper tacitae bitelligatur haec clausula , fates βmpem Sedis Ayo hea octoriiste ; cui tantum abest , ut haec specialia stituta legem dicere possint, ut ne ipse seneralibus Conciliis id tribuat Paschalis II. ea . . sup. de et t. non solet tamen Pontifex temere, & sne ea lar emnitione ab hae eonfirmatione, vel indulgentia discedere, eap. in ἐν Muut,
sum de Referlatis. ti sed aliquando hae induIgentia a hutebantur Canoniel in elusione ..m dati , ut loquitur Pontifex ' in hoc eam & in eam Dilectus, 17. hoc im. quamvis indiligentiam certi numere non observarent, & admitterent indistincte Canoniis inpra numerum; tamen mandatis pontificiis hane indulgentiam opponebam fra dulenter, & ideo Archiepiscopus nullam rationem habens huius exceptionis , hute Raymnndo, reclamantinus Canonicis, approbante tamen Episcopo , praehendam tonoessit; d to nempe annulo in signum investirum, quae ius tribuit ad beneficium, ius benefleti concedit, non possessionem transfert , ut hoc east. Omnino probat nempe east. s. De Estortiona quod & satis Indicant laudorum auctores, lib. i. tit. II. go Si curem; M M. 4- tu. t . possesIionem nempe sequi
At id probari απ. Visis r 6. q. a. em stanter nego. nam quod est ibi seriptim, maius fuit pusesionem tradere , quam inet, stitαram concedere; id non est acci piendum de potas sone, vel traditione milessionis quae sequatur investituram . Pol istio illo loco, ut recte notat stlona , est res ipsa possessa, ut innumeris . utriusque Iuris imis; & ait Pontifex pluς est, rem ipsam dare , quam rei datae investituram ei, cui iam res ipsa data est, concedere. quaerebatur enim de Ecclesiis religiosis concessis, & donaris ab Episcopis , an & censeatur eisdem religiosis e cossa donatarum Ecclesiarum ordinatio, vel investitura et & elegameter ait pluς suisse Ecclesias concedem, rem ipsam dare, & ejus tra ferre d in inium in monachos, quam sit sir re iam uata e cetire ordinationem. Haeces apertissima inductio Pontifieis, quae pertinet ad investituram , & liberam dispositionem, quam habere. eensemur religiosi , quibus pleno jure Ecclesiae d natae sunt: non ad investituram, de qua tractamus, quam necessario sequitur traditio possessionis . . 'i i Ut in hoc eap. postquam ab Archiepiscopo Raymundux fuit investitus, mandat Pontifex Episcopo Laudunenfi, ut hane exeommunieationis sententiam e mira Canonicon refractarim ab Archiepiscopo prolatam, pronuntiet esse serva dam , donec Rav mundus millus fuerit in possessonem praebendae eoneesis et si tamen prius Episcopo probatum fuerit, Canonicos non servasse indulgentiam m, inquit, legem vobis imponere non debeant quam iui non siemant; & si id Canonieis tensetur licitum, multo magis erit Pontifiei permissum : quia aegre ferre non debent Pontifici aequum videri, quod iam Canonici aequurn iudie verunt. Et ita Amobius lib. t. edin us Gentes: Res agitis foris injustas ,
id nobis mustimatis em damnabile , quod re ipse vos fictitatis ς θ quia vobisncere permittitis, quod similiter aliis esse licitum που dieatis. Ueet autem Canonieis recedere a statuto iusta ex eaula, & augere, uel minuere numerum, cap. Ex parte, supra , de Constitutismihus. qua de re dicam amplius in eo. Dilecto. At si recedant ipsi Canonici a itatulci . non censetur Bontifex sacere contra confirmationem, vel indulgentiam, si mandatum' dederit de
186쪽
assignanda priaebenda in Eeclesia, quae non servat indulgentiam ; & indulgentiae
exceptione male .utitur adversus Pontitaem.
Haec est huiuς capitis sententia vera, ex-qua, non est dicendum cum glossa , quae M in eumdem lapidem impegit, in d. cap. Cum accessisset , eod. t Arida Constitvt m. eum qui non utitur privilegio, amittere privilegium. Nec enim illa indulgentia, ut supra docui, privilegium est; nec qui aliquando non utctur privilegio, ideo amittit privilegium , L. Volumariae , C. de ere at. tutor. L. 2. De his qui sponte vitinera siscipiunt, lib. to. Cod. ut Pinessor Iuris, cui datur Vacatio munerum municipalium, L. tin. Od. I GL De Professori L potest tamen municipale munus obire: nec ideo dicitur amittere privilegium, quod propriae tuae militati eesserit, ut loquitur d. L. T. quo nomine commendatur S verianus quidam Eques Romanus, in veteri inscriptione Neapolitana :bezer ano Equiti, qui cum priυ legi sacerdotii potuisset a muneritus , o h no F facile exitiori , p aepollo amore patriae LMorem aedilitatis laudabis
raressat igitur salsa sententia glossae.
ACcxor Ns ad Apostolicam Sedem. R infra : Inquisitioni tuae t. r. quod Clericus absens per alium . vel alius magis pro ipis roterit de beneficio ecclesiastico investiri.
A Ns fuit flubitario Episcopi Tamorens s 3n Hispania , an Clericus abire: per alium, vel alius polisus pro ipso , quod idem est, de beneficio
P mit in velliri. Est namque unica dubitatio, vel urica quaestio ; male omnino Ε mia emet este duas, an nempe hie actus investitutae per Procuratorem sese agi posssit- ' i Ratio dubitandi vera hare fuit, quam glossa non intellexit , quia investi avidetur aetus legitimus, qdi non recipit diem vel eonditionem, ut Iupra dixi- mu R cop. Ggηificatum . quod & de elemone, quam nominatim ac tam legitimum vocat Innocentius III. in qubdam Rescripto suo , quod rarat apud motItaeum Pararim, proditum est in eo. In elictisnibus , de electione in ur. t. λθ us legitimus per Procuratorem peragi non potest; hoc namque est quod ymnidet regula Iuris, nemo alieno nomine agere potest, L. Nemo, d. De re ri. rem torem, J. De acouin hereditate , & hoe est Iure Ci-Vili rectis linium. At clud obtinet Iure Pontificio; electio enim, quam avlmtὲς actum legitimum, per Proeuratorem fieri potest, id enim tandemio inuit, v. Q ma pro re, f. pen. δερ. de electione . & in hoe eap. idem dicitur de concensit One, 9 investitora bene filii.
est igitur differentia inter actus legitimos Iuris Civilis,& actus legit,
187쪽
mos Iuris Pontificii, de quibus in eam Actata legitimi, de regul. itir. Dν r. in quamvis Pontificii non recipiant diem, vel eonditionem, & hoe eommune habeant cum civilibus; per Procuratores tamen fieri possunt. Nee mirum si ideonstituatur in e cessione, vel investitura beneficii , quae palsim in his ii is dicitur donatio: donatio vero etiam per Procuratorem Iure Civili eoni mari poteli, L. 4. E. De donationibus.
DILvcro filio P. Sanctae Prudentianae Presbytero Caedinali .
Celleratio Trecens , & R. Procura Iori tuo , auditore rincesti, idem Cellerarius proposuis coram eo . quod cum in manibus Reis mensis Archiepiscopi tune Apost. Sedis Legati, intenderetis providete G. nepoti tuo ui Trecensi Ecclesia pis redam , quam.ibi obtinebat liberaliter resignavit dictus. Legatus piat fatum C. & eumdem Celle rarium in canonicos Tretenses . institui . 8c ambobus idem Capitulum Trecense stallum ita choro , N locum in Capitulo & idem A rchiepiscopus supradinae praebendae fructus dividendos communiater. assignarunt .. donec idem G. integrum esset praebenda te stipen. diam assecutus , s ita eos qui contra venire Metu merent , ex Omm . ni tionis sententia promulgata j. Quorum receptionem Procurator generalis praedecessoris tui in rartibus Constantinopolitania tunc ais gentis γ' modum approbavis. Dictus quoque Cellerarius lectionemia evangelium 'in hebdomada sua legisse dignoscitur . & tam Deca-nr quam Episcopi eleelioni & aliorum negotiorum tractatibus sicut C nonicus Trecensis interfuit , & domum quamdam per Capitulum
memoratum obtinuit , quae non nisi Canonico conlue verat assignari stuque eum ad eamdem aecessisses Ecclesim consecratus , eum cum 'Canonicis aliis ad oseulum recepisti , cum tune non nisi Canoniel ad ope ullam admittantur: 3c eidem super praedictis non movisti per hiennium quaestionem , propter quod petiit, ut te ab ipsus. seper hoe m testatione indebita compescere digetaremur . Uerum dictus R. Pr Curator tuus Ioposuit ex adverso, quod cum dictus Cellerarius praebendam suam in praelati Archiepileopi Remensis inani 1 resignasiset, ipse de medietate una dictum Cenerarium investivit. Pmcurator tuus propolati ex adveris. quod ad unteum jus spirituale . quod v, eabat ibidem , insimul duos Canonicos instituere praedis o Legato non licuit'. nam se duo linicam praebendam haberenῖ ia id esset comtra Turonense concilium . . quod praebendarum inhibet tectionem .
188쪽
IN TIT. V. LIA. III. CONM. 4 1 Si vero duobus receptis, uni tantum praebenda daretur, sub expecta.
tione alius contra Lateranense Concilium remaneret . Praeterea licet in Ecclesia, in qua non est certus numerus praebendarum , nulla etiam
vacante, in Canonicum quis possit adiumi, cum intelligatur ad quoddam jus eligi , qtiod ex electorum assentu de novo creatur , & cum electo in Canonicum nascitur, & desinit cum defuncto : in Ecclesia tamen, quae determinatum habet numerian praebendarum , uno indivi.
duo jure vaeante, duo simul eligi non possunt ad illud, eo quod hujusmodi spirituale jus dividi seu communicari nequeat inter eos , quamquam interdum hi, ad quos spectat electio, de communi assen. su augmentare valeant numerum p aebendarum , quoddam jus spiritua. Ie de novo creando, nisi sorte statutum aliquod obviaret , quod esset juramento firmatum , vel eui Sedis ' Apostolic2 eonfirmatio aeeessisset: hujusmodi clausula prohibitionis adjecta , ut si qui equam eontra id
fieret, non valeret: propter quod institutionem praelatam nullam fui s. se dictus asseruit Procurator, cum in Trecensi Ecclesia certus si prae . bendarum numerus , quem Capitulum vel Legatus augmentare minio me intendebat, vel jus aliquod de novo creare. Unde dictum Celle. rarium ad restitutionem eorum, quae ratione praedictae insti tutionis i nebat, sententialiter duximus condemnandum, ei super praebenda ipsa,
vel ejus parte silentium imponentes : ita quod per hoc praedicto G
nullum praejudicium generetur, cum res inter alios acta , regulariter aliis non obsistat.
CELLA Rius Eeclesiae Trecensς , id est , Promus ti Conduet Ecclesiae,
sic enim Cellarium Nonnius Marcellus exposuit; quem posteriores , aucto vocabulo, Cellerarium vocaverunt , ut eonstat ex Cassio ro lib. Io. --riarum , epise. 42. quod curam gerat annonarum, & cellariorum Clericorum ,
ut Severus Sulpitius Imnitur lib. 2. Hi ιν. sacra: Annonas, inquit, G eeli ria Imperator Episcopis Occidentalibtis dari iussis. Cellarius igitur Ecclesiae Treeensis, pure & simpliciter praebendam suam in manibus Archiepiscopi Remense, Apostolici Legati, renuntiavit; ut eam Legatus conferret cuidam nepoti suo, quem in dicta Eeclesia Canonicum instituere volebat. quod cum sentiret Cellarius, ad promerendam Legati gratiam; ut est in Antiqua , libere se abdicavit praebenda sua ; qua dimissa, Legatus eumdem Cellarium, & nepotem suum, instituit in Canonteos dictar Ecclesae; curans ut admitterentur, & reciperemur a Canonicis, assignato stallo in choro utrique p& dato loco in Capitulo ς & divisis nominatim fructibus eiusdem praebendae ζquam receptionem Procurator generalis, de quo in cap. 4. 3. & 6. De Procu- Tom.II. Pp p rator.
189쪽
eum electis, & extinguntur cum desunctis ; potest igitur indisti acte ita quia
admitti, si ea mens eligentium fuerit. At in determinato numero addenda est exceptio , & dicendum , id non liacere Canonicis duobuet casibus : primus hie cit, si ilatulum. fuerit iuramento confirmatum; secundus, si in eonfirmatione apostolica decretum irritans suerit additum . Ut enim veteres firmare suas leges solebant iuramento interposito , devotione, & obteilatione populi, quae & ideo sacrosanctae dicebantur : lac sanctum namque esse Festus ait, quod iureiurando interposito constitutum ; tirictissime veteres glossae, sancit legem, κυροῖ νόμον ο κ , firmat legem Itirameuto: de inde sacratae legret Tullio, sacratissma iura doctissimo Poetae r sie & tum iurando Capitula statuta tha confirmare solebant ; a quibus ideo discedere non licebat, nisi jurisiurandi gratia facta a superioribus . Et secundo casu si confirmationi apostolicae additum fuerit decretum irritans, si persecta confirmatio su rit, quae id quod adversus factum sit, irritum esse decemit r impersecta enim est duae factum non rescindit, ut de lcge Caninia, & Furia Ulpianus ait initio lib. ID stilarar regular. Hoc etiam casu non licet Capitulo discedere a statuto, quamvis iustam causam. habuerit augendi numeris nee his duobuς eas, subintestiei ur clausula , uili tu taut rem excreverint Ecclesiae facultates , de qua in eυ. Gm RMartintis, de Constitution. & ita Joannes recte hoe loeo' . male
Abbas, & Felinus, etiam his duobus casibus subintelligendam esse Clausulam. Si hoc verum esset, nihil adderet iurisiurandi religio, nihil vis decreti irrita
tis; quod omnino est absurdum. Concludit igitur tandem Procurator Episcopi, contra Cellarium , tum eo set in Trecens , vel Trecarum Ecclesia certum esse numerum, nee de eo auia gendo, vel creando novo quodam iure cogitaverit Legatus , a quo nominatim praebenda dimissa separata esset in duas ; hanc receptionem, vel divisonem
Quod & Pontifici visum in hoc cap. qui & ideo censet & Cellarium, tam-
. quam malae fidei misessorem, omnia quae tenet occasione huius vitiosae in iliis tutionis, restituere debere : & tamen hanc sententiam nepoti nullum praeiudicium sacere , ex eertissima regula iuris quae dictat , res inter alios iudicatas SD n ere, L pen- d. De re iudicata. I. Io. F. De exceptio.
alde autem confirmatur hoe eap. definitione supra tradita , in d. cap. Tua fraternitatis, has receptiones omnino esse irritandas. quae regula sic accipienda
videtur, si ad precesi vel ex auctoritate alterius , ut in hoe eam vel ex im- Portuna petitione inhiantium, ut loquitur L. r. De peritionibus honoram δει latis, lib. Io. Coae receptiones istae factae fuerunt . Nam & preces generaliter hoc iure suspectae sunt, ut erudite glossa docet in cap. Tuam in domino , de aetate CT qualitate ordinandorum. At si ultra ab Episcopis admittantur , ut i, quitur cap. Vacante, hoc riti assumantur duo ad unam praebendam vacantem ;hoe ea tu exiuimo ha .receptiones defendi pose, & Canonicos receptos recte
agere de integrandis praebendis . Et ita accipio d. eop. Vacante 26. & cap. causam 36.
190쪽
Sed huic mandato opposuerat apitulum vulsarem exceptionem , hoc ma datum salsitate suggesta suilla impetratum: falio namque asseveraverat hic Ct ricus in dicta Ecclesia praebendam vacare , quae salsitas caulam dedisse Rescripto idebatur ἰ quo casu constat nullum elle Rescriptum, ut & eli in Antiqua, mendacem peccatorem nil occasione Releripti consequi polle, L. Eis legibus , C. Si contra ius vel titilitatem publicam. Hoe . enim jure Pontificio tacite se pes inest haec clausula, si preces veritate uitautar e quae nominatim Jure Civitali inserenda est, 1. titi. C. De diverss Rebor tis. Et haec fuit generalis ratio Rescriptis privatorum precum semper instituendarum ; quae pragmatici; sancti nibus, vel iustionibus non inserebantur , ut constat ex Collat. Donati rum . Hujus rei nobile exemplum habemus in N eli. JHiiniani de Muris , quae est Pragmatica ad relationem reipublicae Aphrodiensis . Et in ea ponitur tantum initium libelli oblati ab Aristocrate, nomine dictae civitatis. Ratio dii serentiae haec suit . Pragmatica sanctione respondet Princeps adhibito constio , dc tractatu diligenti limo , ad preces civitatum , ad relationem , vel suguestionem Judicum ; hac igitur diiquisitione diligenter , a Principe facta, nullus relinquitur locus quaestioni precum . Aliud est in Rescriptis privatorum', in quibus haec solemnitas non adhibetur a Principe: & ideo, ut intelia ligatur qua de re quaeritur in Rescripto inseritur libellus precum, ut coni atex d. Collatione ; in qua sie est : Lectum est Rescia tim, legantur oe preces, At causa pusu audiri. Et ita Iullinus Martyr in Apol. i. pro Ch iseianis, limees agitat a Principe , ut nominatim Rescripto inseratur libellus precum : in ab aliis. inquit, res ubirae cogn0camur, er intelligantur. Sed ad rem. Ha alii suggesti exceptione freti Canonici Novarienses, mandato Pontificio morem non gellerunt f sed potius praebendam , sorte tune vacantem . cuidam retro contulerunt: qua de re conquellus est hic mandatarius, & Summi Pomtificis nouu uxilium imploravit; a quo & hoe Rescriptum impetravit, quo mandat Pontifex Episcopo Vercellens , ut si ei constiterit verum esse praebendam vacasse tempore accepti mandati, quam huic Presbytero contulerint in ei sionem mandati Pontificii; Clericum ilium adscribendum curet collegia Can nicorum , assignatis interim ei certis proventibus singulis annis, donec consequi
igitur Pontifex benigne interpretatus est mandatum suum, ut quamvis ei stialsa suggestum vacasse praebendam ; tamen satis sit praebendam vacare tempo Te receptionis. Non igitur tempus quo datum eit Reicriptum , sed tempns re ceptionis inspicitur : & tamen potius videtur inspiciendum tempus quo datum est; nec alia de causa desideramuet diem nimirum, & Consulem, L. 4. C. De diversis Rescriptis . Quod & de ipsis ordinationibus Clericorum nominatim comstitutum est, in Concilio Milevitano cap. 14. imo & his Rescriptis . . idem ei constitutum, celeberrimo illo capit. Sanct.e Crueis, de Rescriptis, in cuius spe cie omnino inspicitur tempus datae, ut loquuntur. & debuit glosia huius nostri rapitis litare bonae menti , scribens ex d. cap. inspiciendum elle tempus rec ptionis. Quod falsum esse hodie manifestum iacit cap. Eum qui, de praebendis, Π vt. Quae sententia comprobatur ab Alexandro III. in eaρ. Eam te , de Rescriptis ς & ab Innocentio III. in ca . Constitutus , eodem tit. an quibus du bus ultimiet locis quaeritur de executione mandati Pontificii.
Sed , ut haec capita inter se pugnantia adducimur in concordiam , sic est