장음표시 사용
161쪽
quotidiana , eap. Liret, infra, Me tit. 8T in ea 7. Me tis. in I. eoli A. eum desideraret Archidiaconus quidam Bedesordiensis in Anglia , qui eanoni earum in Ecclesia Bel vacensi obtinebat, ita integre, & plenaris , ut loquitur Ponti- sex, percipere canonicam praebendam , ac si die noctuque i Eccle lia desyrui ret : censet Pontifex nulla ratione communis Eccusiae Canonicum absentem desiderare pol se , id est, fructu; qui communiter quotidie distribuuntur. sie ivo in L epist. 73. ait se dimidiam praeposituram communitati fratrum dedisse , ut
inde fieret quotidianus panis: in quos panis .nternι dulcedo non monebat , panis eorporei resectio provocaret.
Uult ergo Pontifex huic Canonico dari integram praebendam , & tanquam instituto, & recepto; & quia ei nominatim promtisa e t ab Episeo . Haee est igitur huius cap. sententia . Ex qua colligima; Cananico recepto deberi praebentim , ut in cap. Cum Maninus , fu/a, de eon si tuti di in cap.
Cum super, infra, de cone . yraebenda . Sed quod ait hoc loco pontifex . praebendam ex promissione esse maestandam ; quod censet huius promissionis habendam ese rationem ; hoc nemo non videt pugnare cum Concilio Lateranensi , qua pronaissiones iitae probioen Miscap. a. & 3. de concess. praebendae. Et nominatim in ii. cap. Diletatis , promi ,so vacaturae praebendae tanquam illicita omnis improbatur , confirmata iamen
Et observa interim diligenter in da east. Dilectur, sentem ia m m parte confirmari, pro parte infirmari; ut in cap. Cum Ioannes, de fide imbum. tk cap.
Ronaldus, infra , De testam. quod & Iure Civili vulgo confirmari s , let ex L
Qtiaedam mulier, A. Fam. ercis. & ex L. tili. de riare Patronatus. Se1 as rem . Tantum abest, ut in hoc cap. Relattim, improbetur promisso vacatum pra hendae , ut potius ex ea promissione valde moveatur Pontifex adυersus Archi
piscopum, quem vult secundum promtisonem suam assignare praebendam ; quae tamen promis Ito in dd. Iocis dicitur illicita.. Bern ardus Parmensis hoc loco supplendum esse voluit, ineptionem suisse riμ re faciam , id est, sine ulla conditione , vel promissione vacatura praebenda epost receptionem tamen ei promissam fuisse vacaturam praehendam ab Archi piscopo quam omnino ei praestare tenebatur. Nee potest igitur iraec promi isto esse contra ius, cum ea ipso iure sit obligatus. At in d. cap. Dilectus , pr in isIionem esse iactam in ipsa receptione. Sed non video quid in his casibus mutet promisso facta in ipsa inepti me ,& pcist ipsam receptionem . nam si ideo defendimus hoc loco promissionem squia & citra promissionem ex ipsa receptione debetur ei praebenda , ut & D. Cuiacius vindicat in suis recitationibus ad hune tis. non potest videri illicita
promissio, quamvis facta in ipsa recepti me , si ipsius receptionis vi & effectu
praebenda semper praestanda est : ut si valet poli recep icnem , valere quoque potest in ipsa receptione ; nee video Pisae sit ram differentiae , cum Cratino Promissiia vacaturae praebendae ex Concilio Lateranensi si illicita.
. Probabilis igitur vii sinientiatiliorum,.qui glossas scripsere ad Collia . IlI.
quorum quoque sententia extat in glossa d. cap. Diletitis; qui ita diltinguebanti
vel quis inlli ruitur nominatim ad praebendam vacaturam, quo calu recte censent receptionem non valere , ni colligere licet ex decretali quadam Innocent
iii III. quae tactat hoῖ. R. u. pM. M a. intelligitur investitus de vacatura. &itaru
162쪽
lallum in choro , vel locum in Capitulo nomine vacaturae asseculus; quod ei tomnino contra Concilium. Vel instituitur Canonicus, & promit hitur ei pre
hocia cum vacaverit, ut in hoc eap. Relaιum. quam promissionem valere putant, nee cile contra Concilium.' Sed hoc tae omnino falsum convincit d. cap. Dileelus, in quo promissio Ela instituto, & recepto, dieitur illicita. Cum igitur hae dili infitiones non possint has turbas, quae ex horum locorum
utraria tententia excitamur, sedare omnino: dico, id quod habetur in hodea'. Relartim, scripssse Alexandrum III. ante Concilium Lateranense. Fuit enitnelectu anno II 39. Concilium vero celebratum anno I ita. ideo ante dictum Concilium , non improbatur premissis vacatura: praebendae quae praeitanda est, quamvis fiat in ipsa receptione. At contra post Concilium idem Pontifex omnino improbat has premissiones, ut colligere licet ex cap. I. de concessione pra-ιμι, dc ex horum locorum collatione abunde liquet, hoc cap. nostrum cOLIectum esse ante Concilium. Nec est dicendum, quod quidam tentant, hoe capite voluisse Pontificem s per illicita premissione dispentare, ut potest, cap. Proposuit, infra, de concest. praebenda , cap. 3. d. titi in II. Glies . nam si ea mens suisset Pontificis, hoe nominatim ab eo adjectum fuisset ; nec licet nobiς comminisci dispensationes has nisi m minatim exprimantur. Habita ergo ratione temporis , facilis erit
conciliatio horum locorum. CCeperunt ergo post Concilium Lateranense omnes promissiones praebendarum non vacantium improbari; sed promissiones tantum expressae, non tacitae: nam receptiones Canonicorum non fuerunt improbatae; & tamen quia Canonico r cepto Cmnino debetur praebenda, tacite ei pmmittitur vacatura , & re ipla re
Sed facta suit differentia inter expressam , & tacitam, ut in I. Si ita L. Grem 63. 3. I . de legatis I. L. Nonntimquam, de ecndit. o demonserat. I. Alius sitimi, di L. Expresa, de νω. iuri es eadem ratione Innocentiuς II l. in ea Accedens, de conces. praetend. aliud ella dixit si promittatur praebenda, cum iasacultas obtulerit, cum commodum erit, ut in L. Nepos, de veta. Faenis. I. 8. t. vlt. de tes. m. tti tela. I. Rreo, quando dies legat. ced. L. ult. Qui Mne mauu m A. ad Abera. yemenitint. Aliud vero si promittatur cum vacabat, & tamen in primo casu vi ipsa Dromittitur vacatura; sed quia non exprimitur, ideo non nocet , ut in d. lege Non mquam , tacite collatum legatum in voluntatem alterius valet ; quod non valeret expresse collatum .
At rursus haee distinElio non placuit Bonifacio VIII. qui recte vidit has verborum cCnceptiones inventas esse in fraudem Concilii Lateranenia , cap. 2. de cc noesi praebend. in vi. Et post hane Novellam Bonifacit quaesitum adhue svir, an receptiones, etiam sine ulla promissione vacaturae praebendae sublatae ellent. Et recte glossa notat illa Constitutione non sui sie sublatas ; quia loquitur tantum de promissione. Has tamen Pontifices non solent confirmare per formam
iustitiae, sed gratiae. Non sui tulit quoque hae Conilii utio reservationes , & gratias expectativas quae tamen postea sublatae suerunt novissimis Conciliis Basileensi, se . I a. Tridentino, se . 24. Decret. de res rivat. cap. I a. , ut redeam ad d. cap. Relatam, in eo valde vos notare velim ex pr
163쪽
missione non esse obligatum Archiepiscopum , ita ut ex ea proni issione actio nascatur, qua adversus eum agat Canonicus receptuς; nam Pontifex cum ait. liberaliter assignes secundum tuam promi ouem, hortatur tantum Archiepiscopum ad praestationem praebendae'. ut de constantia , o gravitate possit merito remme da ii se enim hic locus ex antiqua supplendu3 eit. Non est ergo emendus, sed hortandus Archiepiscopus, ut i a L. 9. de condici. ob eatis dat. & in L. 8. C. Da IIbisali causa. hortatur , non cogitur dominus ad praeliandam libertatem servo promissam . Et est similis locua lib. 2. fetidon tit. 2 r. Ideo observandum non dari in hae specie executores, qui pallim dicuntur in his libris, a quibus iure iudi- eloque-eogatur Archiepiscopus praestare prehendam : sed tantum die ere Pontis tem, ut antiqua docet, se rursus, & iterato ad eumdem Archiepiseopum seriapturum, si non obtemperet mandato suo. Nam, ut restissime D. Cusaei mn, iat ad d. tit. 13. lib. 2. seudo . haea superioris hortatio immixtum habet aliquid necessitatiq; iuxta illud Aulonii, ad imperatorem Theodosium rSeribere me Augusus iubet, o mea carmiua poscit Pene rogans s blando vis Iaret imperio. λι ι --
ΑIEx ANDER III. CANONICI s REGULARIBUS, ET NON ACHIR EBORACEN s Is DIOECERIS.
AVARIT in , quae est idolorum servitus , I hi debent radirem
studiosius extirpare qui saeculi vanitatibus renunciantes, Domino Hellerunt in religionis habitu ministrare. J Intelleximus, quod in Eceleuis vestris . de quibus certas pensiones consuevistis percipere . po Iiones, vel antiquos reditus minorastis , quas nonnulli Clerici Eccleis farum ipsarum olim habuisse noscuntur: f unde quoniam hoc ex radice avaritiae 3c eupiditatis procedit , quam debetis modis omnibus evitam d. v. p. a. s. prae. J Ideoque mandamus , quatenus , si quas portiones, vel antiquos reditus Clericorum sine consensu Archiepiscopi vestri minuere, ves parce ias dividere praesumpsistis , ad integrit
DE Monachis , qui Vicarios partecialium Ecclesiarum gravant .
ut hospitalitatem tenere non possint , eam providentiam ha beas, quod ad praesentationem Μonachorum nullum recipias , nisi tantum ei de proventibus Ecclesae coram to suerit assignatum :
164쪽
IN T i T. V. LIB. III. C O M M.
hnde iura episeopalia possit persolvere , & congruam fustentationem
SC iENDUM est ad Monachos, vel ad Canonicos regulares, qui in inse Q
one cap. 1 o. recte junguntur Monachis, ut tu cam Praesens 2 q. 3. & cap. 3. de appellat. in I. Colliei. δαι ap. tili. desiliis Presbi. in prima , Ecclesias pertinere aliquando pleno iure, cap. cim o plantare , j. In Ecaesiis, de priuilegiis,
vel, ut loquitur cap. Quoniam , eis tit. utroque iure; id .est, tam in temporalibus, quam in spiritualibus. Aliquando vero ad eosdem pertinere tantum in temporalibus, non in spiritualibus i quo casu Presbyteros inlii tuendos debent Episcopis praeuentare. Et hoc quidem iure possident Ecclesias vel donaetas a laicis, consentaentihus Episcopis, ut in cap. 3. F. De caetero, & east. Illud, de bare Patronat. vel donatas ab Episcopis ipsis, ut in cap. 7. de donat. Et idem dicendum ei l de Presbuteris prae lentandis, si ad Monachos pertineat ius Patronatus Ecclesiarum, cancnicis modis acquisitum , ut in cap. Cum faeculum, de iure Patronae. Aliud est, fateor, donare Ecclesiam , aliud ius Patronatus. Ecclesiam non potest laicus donare religioso loco sine auctoritate Ep: scopi : ius Patronat donare potest, eam unico, de iure Patronat. in vi. Donata Ecclesia , Monachi iussios usus fructus omnes convertunt, d. cap. . de donat. donato iure Patronatu ,
vel alio iusto titulo acquisito , ad Monacho; tantum pertinet id quod solvitur Patrono, cap. Ex literis, de iure Patronat. cap. Cum Lerilolaus , de Iement. re iudie. Sed utroque casu, sive donata Ecclesia, sive donato iure Patronatus , Presbyteros Episcopis praesetitant instituendos. At si Eceselia pertineat ad Monachos pleno iuro, institutio quoque Pressi
terorum ad eos pertinet , ean. Vim io. o. a. & ut colligitur ex cap. Consiturus, de religios domi h. cuius species elegant illima repetenda est ex Antiqua pconcessis spuitualibus, ct temporalibus, certum annuum censum sibi Episcopi retinebant in signum si ibiectioni , ut Doctores loquuntur. Cave igitur ne diceris Ecclesiam, quae ad Monachoς pertinent, pleno iure , esse omnino exemptas a iurisdictione Episcoporum. Potest quidem illis aliquid renassum esse ex iure Episcopali ; ut puta synodaticum, quod etiam dicitur cath draticum, in e p. Conquerente, de of scio j-ieis ordinariit sed non ideo eximuntur a iurisdictione , id enim assequi non possunt sine expresso privilegio Summi Pontificis: il enim omnium optime probat cap. Quoniam, de privii S. iuncto cap. 2. de opplenda negligentia Praelatorum. Cum primum Abbates hanc libertatem ambite coeperunt. ut eum Ecclesiiqseis liberentur a potet late Episcopi, potuit esse lateor iusta causa, quae colligitur ex can. Luminoso 13. q. r. ob intolerabilem saevitiam Epistuporum: quae &in. dominis plectitur amillime potestatis, ex notissima Constitutione Antonini
Pii, quae extat in iit. De his qui suos fui vel alieni iuris. & in Collat. Iegis II Dic.e cxm lege Romanis. Sed & passim sine ulla iusta causa exemptiones illae peti, dc dari, epemni qua de re conqueritur diuuet Bemarduq eruditus & piu; Abbas Clare validai s , his verbis : Miror quo am tu nostro indine Abbates monaseriorum, M m m a hane
165쪽
missione non esse obligatum Archiepiscopum , ita ut ex ea promissione actio nascatur, qua adversus eum agat Canonicus receptus; nam Pontifex cum ait. liberaliter assigner fecundum tuam promissionem, hortatur tantum Archiepit copum ad praestationem praebendae, ut de constantia , o gravitate ροgit merito eomme dis ii se enim hic locus ex antiqua supplendu* eit: Non eli emo cogendux, sed hortandux Archiepiscopus, ut in L. 9. da eondici. ob eatis dat. & in L. 8. C. Delia rati causa. hortatur , non cogitur dominus ad praeilandam libertatem servo promissam . Et eli similis locua lib. 2. Dudor. tit. 2ῖ. Ideo observandum non dari in hae specie executores, qui passim dicuntur in his librisi a qui Ut iure iudi eloque cogatur Archiepiscopus praestare praebendam : sed tantum dicere Pontificem, ut antiqua docet, se rursus, di iterato ad eumdem Archiepiseopum scripturum, si non obtemperet mandato suo. Nam, ut rectiis me D. Cui acius no iat ad d. tit. 2'. lib. 2. seudo . haea superioris hortatio immixtum habet aliquid necessitatis; iuxta illud Ausonii, ad imperatorem The cisum: Seribere me Augustus iubet, o mea carmiua poscit Aue rogans s blando vis Iatet imperio.
AV AR a Tin, quae est idolorum servitus - , I hi debent radicem
studiosus extirpare qui saeculi vanitatibus renunciantes, Domino elegerunt in religionis habitu ministrare. J Intelleximus, quod in Eccleuis vestris . de quibus certas pensiones consuevistis percipere , po tiones, vel antiquos reditus minorastis , quas nonnulli Clerici Ecese. fiarum ipsarum olim habuisse noscuntur: unde quoniam hoc ex radice avaritiae & eupiditatis proeedit , quam debetis modis omnibus evitam d. v. p. a. f. prae. J Ideoque mandamus , quatenus , si quaa portiones, vel antiquos reditus Clericorum sne consensu Archiepiscopi vestri minuere, vel parcetias dividere praesumpsistis , ad integrit tem pristinam revocetis. γIDAM Victi R Inras 1 ARCHIEPIRCDP . DE Monachis , qui Viearios parcecialium Ecclesiarum gravant . ut hospitalitatem tenere non possint , eam providentiam habeas, quod ad praesentationem Monachorum nullum recipias , nisi tantum ei de proventibus Ecclesae coram te suerit assignatum . de
166쪽
I N T i T. V. L I B. III. C o M in f Mybnde jura episcopalia possit persolvere , & congruam fustentationem
SC iENDUM est ad Monachos, vel ad Canonicos regulares, qui in inscriptione cap. Io. recte junguntur Monachis, ut tu ea u. Pr rus 1 . q. 3. & es
3. ae appellat. in I. Collidi. & cap. titi. MIiliis Presbi. in prima , Ecclesias pertinere aliquando pleno iure , cap. Cum o plantare , j. Iu Musis, de privile iis, vel, ut loquitur cap. Quoniam , eis tit. utroque iure, id aest, tam in temporalibuisquam in spiritualibus. Aliquando vero ad eosdem pertinere tantum in temporali bas, non in spiritualibus r quo easu Presbyteros instituendos debent Episcopis praesentare. Et hoc quidem jure possident Ecclesias vel donatas a laicis , eo seruientibus Episcopiis, ut in cap. 3. De caetere, & eo. Illuis, de jure Patronati vel donatas ab Episcopis insis, ut in eap. 7. de donat. Et idem dicendum est de Presbyterys praesentandis, si ad Monachos pertineat ius Patronat s Ecclesiarum, cancnicis modis acquisitum , ut in cap. Cum faciatum, de iure Patronat. Aliud est, fateor, donare Ecclesiam ἔ aliud ius Patronatus. Ecesesam non poteti laicus donare religiolis loco sine auctoritate Episcopi : ius Patronatus donare potest, ev. unico, de iure Patronati in v I. Donata Ecclesia, Monachi in
suos usus fructus omnes converrunt, d. ωρ. 7. de dcmat. donatis jure Patronatu
vel alio iusto titulo aequisito , ad Μonachos tantum pertinet id quod solvit Patrono, cap. M literis, de iure Patronat. eap. Cum Beuholdus , de sementim re iudie. Sed utroque casu, sive donata Ecclesia, sive donato jure Patronatus , Presbyteros Episcopis prae lentaent instituendos. . At si Eceselia pertineat ad Monachos pleno iuro, institutio quoque Pressi aerorum ad eos pertinet, eam Vias Io. o. a. & ut colligitur ex cap. Consit δεμ, δε religios domi h. cuius species elegantissima tepetenda est ex Antiqua pe cessis spiritualibus, & temporalibus, certum annuum censum sibi Episcopi retinebant in signum subiectionis, ut Doctores loquuntur . Cave igitur ne dixeris Eeelesias, quae ad Monachoς pertinent, pleno iure , esse omnino exemptas a iurisdictione Episeoporum. Potest quidem illis aliquid rem illum ei se ex iure Episcopali ; in puta lynodaticum, quod etiam dicitur e thedraticum, in eop. Conquerente, da o cis Ddicis ordinarite sed non ideo eximuntur a iuri ldictione , id enim assequi ncri possunt sine expresso privilegio Summi Pontificis: id enim omnium optime probat cap. ' Quoniam, da Uitas iuncto eap. a. de supplenda negligentia Praelatoriam .i Cum primum Abbates hanc libertatem ambite coeperunt. ut eum Ecclesiis Ris liberemur a potestate Episcopi, potuit esse fateor iusia causa, quae colligitur ex eau. Luminoso I 8. q. a. ob intolerabilem saevitiam Episeoporum: quae &in dinninis plectitur amissione potestatis, ex notissima Constitutione Antonini Pii, quae emat in ιit. De his qui sunt sui vel altem linis. 3c in Collat. usis M Dica racm lege Rumana. Sad & passim sine ulla iust causa exemptiones illae peti, ec dari coeperunt v qua de re eonquerit, divus Bernardus eroditus & pius obbas revallentis, his verbis: Miror quodam in nostro Ordine Abbates monasertorum, M m m a haue
167쪽
iis Iu Tt T. V. LIB. III. COMM.
peius es, habitu , o tonsura, tam superbe facere , ut eum ne verbum quidem de suis imperiis subditos praeterire patiamur , vis propriis obesire contem iunt Episcopis; oviant Ecclesar, ut emancitentur redimu ut se , ne obediant. hoe enim , ut memini me legere in episeo a quadam Petri Blesense , a Summo Pontifice multi impetrabant soluto certo auri pondere ; qu Id illo taculo viri eruditi non probant. Sed ad rem. Exceptis his Ecclesiis nominatim ab omni potestate Episcopi exemptis , existimo non posse Monachos antiquos portiones Presbyteris , vel Vicariis perpetuis coniti iuras, imminuere sine auctoritate Episcopi . Et hane esse lententiam
huju3 eap. Io. quod valde conficinatur ex eap. a. de supplenda negligentia Praelat
pum ς ut hoc sit generaliter dieendum etiam de Eeclesiis in quibus sibi arrogane institutionem ; quia hoc seniper pertinet ad curam & sollieitudinem Episcopi, ut sufficienter portiones Presbyteris, vel Vicariis praebeantur; qua; illis omnino
esse praebendas est eleganter Ivo Camotensis, in epi . ago. quae tota pertinet ad speciem huim eviris. Quemadmodum, inquit, Clericorum vi altari deservire, νta ct de altari visere debente, nobis nostra professo, CT antiquorum Monachorum exempla, vitium ex propriis laboribus mascribant, non exfructuario Dei, hue a
cedit, quod eidem Ecclesi, de qua praesens disceptatio est , Cis ici foli d semiant vosque tum illis partimini beneficium, eum quisus nos exhibetis feriatium. Quod autem ait Ire, nobis nostra ρνοfessio , id est, nobis Canonicis regularibuς, qu rum ordinem eumdem Ivonem retiit uilla docui initio, ex Chronico Sigeberii. iEquum est igitur his Presbyteris allignare Monachos congruam pxtionem; quam in his Ecclesiis, ad quas praesentare debent Vicarios instituendos, Epist pi assignandam curabant in ipsa inlli tutione, ut eli in eam I 2. Ex quo notandum Clericis hospitalitatem nominatim in jungi ; quod de glossa probat notissimis Ioeis. Imo & omnibus Christiani , ex veteri Christianorum instituto; ut notatu
dignum sit quod legi in veaeri urali Gothico, Sacerdotes baptismo persecto , solitos hapinatis lavare pedes, haee verba pronuntiantes : Ego tibi Dis pedes, Fcut Dominus nostre IEsus Custis Tus feciι Discipulis fuis : tu Deias hospiaribus, or egenis, ut .abeas vitam aeternam . In illis ergo Ecclesiis, quas plena iure possident, non debent sine auctoritate Episcoporum antiquas portiones imis minuere; nee sequenda est hoc loco sententia glosis , quae quia Pontifex ait portiones, set antiquos reditus , reditus a portionibus dii inguit. Particula vel,
ut Grammatici loquuntur ,'non est hoc loco diteretiva, vel di iunctiva ; sed expletiva, ut plerisque aliis in loelia vel igitur hoe loeci valet id est , ut contra id es non semper additur explieandi, vel definiendi causa ; sed exempli
loco & - δειγματικῶς, ut docti viri obser ant.
Ego hae serma positum esse puto, quod legimul in vexata illa lege Cogniti
num , 3. ult. F. De variis oe extraordinariis eo it. cuiua interpretationem suspensa manu proferam hoe loco, quamvis alieno: Consumit ιιr, inquit Callus iratus, existimatia, quoties magna capitis diminutis intervenit, id est, cum liber ras adimitur. Nec enim aliud est ita accipiendum, ut definiat Callistratiis m snam capitis diminutionem eontingere perpetua cum libertas amittitur. nam Acsecundum illorum divisionem, qui capitis diminutionem scindunt in magnam ,
di minorem, L. i. 3. Si Aiks, F. De Dis legiti magaa nempe continente
168쪽
maximam de mediam; magnai eontingere potest libertate salva, L. I. Capiatis, A. Ad Tertultian. Sed ideo Calliitratuq addit id est , ut proponat speciem illam capitis minutionis qua libertas amittὲtur . . Quod manisellissimum facio aptii simo exemplo, ex IV. . Cau , tit. Ue in rest. hereditat. Agnari , inquit, stivi per virilem sex a d uncto propnt uitate coni acti , id est, cocauti in i fratres. Quis non videt ibi, id ess , non pontdefiniendi caula, sed exempli; ut proponatur species agnationis , consanguitas nempe, quae sic nominatim dicitur in risto, Insiit. de succession. cognat. ita igitur quod Callistratus ait, id est, cum tibertas adimιιών politum esse videtur, ut ostenderet consum i ex illimationem magna capitis diminutione , vel cum libertas amittitur; atque ideo statim subjicit duos casus , quorum primus pertinet ad magnam capitis diminutionem , quae cedit in personam deportat rum amissa civitate, non tamen libertate : secundus vero ad magnam capitis diminutionem, qua & liberias amittitur; ut puta, si quis damnetur in metallum. Sententiam D. Cui acii ideo non possum admittere, quia si accipia et libemtatem pro libertate tantam ex iure Quiritium, quam amittere videtur deportatus, non potest haee proposito pertinere ad casum subie ham de servo poenae , qui & ipiam libertatem cum civitate amittit. Denique non reperio libertatem illam ex iure Quiritium simpliciter dici libertatem; sed ubicumque sgnincatur, eam diei tum adjuncto iustam libertatem , Iegitimam libertatem , plenissimam Iibertatem; illorum nempe qui cives Romani sunt. Et omnino in anditum est deportatum amittere Iibertatem, & ut Accursus erudite observat in L. Ex D- εὶ O, 3. Si quis rogatus. ad Trebell. ubi non potest concoquere haec verba, Cur liber factus fa/icommissum resitui velit . quae esse emendanda docuit Cu actus lib. 3. OUemat. cap. io. Ego verisimili coniectura ductus puto me transposita,& reiicienda ad sequentem clausuIam , in qua sic Iego: Sed s fer us pans
fuerit ιοέ ittitus utilio ante concepto filio, liber factas ram parere eοπῶrι oua non
poterit. Sane his duobus verbis liber factus male transpostis, ut Accursius do. eet , imperfecta est sententia; & ideo emplastrum addit de suo, & putat ponendum maxime. Quae enim ratio dubitandi esse poterat in servo maenae, si id iam constaret in deportato quae tamen elegans esse incipit, si quaeras in se O PQ
nat libero iacto. Sed de his plus satis.
ALEXANDER III. PRae post TO ET CAPITULO INSUL. SIGNIFICATUM est nobis , quod euidam sacerdoti praebendam unam in Ecclesia vestra communi voluntate dedistis , ita quod inissam de sancta Maria s nisi corporis infirmitate gravatus si debeat quotidie celebrare, & Ecclesiam vestra ni non nisi communi tam Praepositi, quam Capituli assensu possit dimittere , vel cuiquam prae bendae illius anniversarium delegare . Quam siquidem institutionem φλtenuo confirmamus , ut praedictus Sacerdos , nisi infirmitate corpo
169쪽
eorporis fuerit impeditus , assidue debeat obsequium suum impende. re Ecclesiae memoratae , & quanto frequentius potest f salva honestate sua. & debita devotione J missarum solemnia celebrare : nec libiIiceat hoc illi subtrahere, sive causa voluptatis, sive se ad Ecclesiam
bendae facta a praeposito. & Capitulo Insulano, quae nonnisi Presbytem ac tignaretur, qui singulis diebus teneretur missam celebrare in honorem B. Maiariae Virginis; cujus institutionis meminit nominatim In noeentius III. in e se ιa , cuius initium, Ctim venissent ad Apsolieam, lib. a. regisse. ut satis laudare non possim Vincentium hoc loco annotantem, conditiones adiectas inesse rei potius, quam suisse nominatim additas institutioni Sacerdotis. Hi nimirum actus can nici, ut Iure Civili Iegitimi, non recipiunt conditionem, eo. Quam pio I. g. 2. cap. i. ivbra, de pauis. & ideo in eam Suni resta, de Hesmone, mirabantur
Reges Siciliat Pontificem dedisse pallium Panormitano Archiepiscopo, sub conditione praestandi iuramenti, ad quod cap. pertinet id quod lego in veteri libro anonymo, qui praefecit hune titulum, flores historiarum, his verbis r Tempore Postialis, qui eis auctor dicti cap. fuerunt Reges Sicilia Reteritis, o Bernandas fratres, & cum misisset Paschalis Arthiepiscopo Panormitans pallium fiat conditi ne praesan fidelitatis, ea res ostendit Archiepiscopum. Reges, atque intimates r sui. Hoc est igitur quod Paschalis ait, signfest Retes, re regni maiores, male quidam libri habent, san cassi Regem: sed, ut inibi recte notat glossa, non
videtur Pontifex iniicere conditionem , sed potius admonitionem , & declar tionem ossicii quod incumbit Archiepi icopo quam in rem est eleganti Tma L. f. l. r. De tutelir; ut & hoc loco conditiones propositae, sunt ex bormula praebendae sacerdotalis, ut in cap. Cui de isu facer Atali 27 Me titi in v r. Quod attinet ad missae vocabulum , verum esse puto quod Florus magister, qui vixit temporibus Caroli Calvi , docuit in eap. uti. De expositione missa, missam esse missionem populi, qui nempe dimittitur hae notissma formula, D
missa est, misy a pro missone, ut remissa pro remissione , apud Tertullianum. Cyprianum, & Optatum Milevit. A promissa m premisone, in L. v. si Depraescriptis verbis. inde missia eat hecumenorim , qui nempe dimittebantur ante
consecrationem ; & missa fidelium , qui non dimittehantur nisi periecta consecratione; ut idem auctor docet. Quam vero legimus in Capit. Caroli Magnῆ, lib. 2. cap. 8. & 2 o. missam. D. Marii ni, vel missiam D. Andreae , pm ipse festo eam ita dictam puto , quia , ut lego apud Micrologum, in lib. Da escies ossiciu eap. 46. in primipuutantum sestivitatibus , quiboes generalis populi conventus tantum celebratur',
pronuntiare solebant illam missimis formulam, non in diebus reliquis . Massaigi. ur vere dicitur de Iblemnibus die ς, quibus missio illa pronunciaba , At in hoe eap. missa S. Mariae alio sentu missa est, quae celebratur in m rem B. Virginis ; ut apud Fortunatum , in lib. 3. De rectis ali. c p. qi . missa in honorem S. Joannis Baptistae.
170쪽
CU Μ non ignores, quod una Ecclesia unius debeat esse Sacerdo. tis f mirabile gerimus Se indignum quod uni personae locum
in pluribus Ecesesiis velis concedere , vel in episcopatu tuo inducere consuetudinem Ecclesae Gallicanae: quae eum unum ad plura recipiat beneficia, contra sanctorum Canonum instituta, non approbatur a n bis . licet, non possit prae multitudine delinquentium emendari J Cum igitur Nuncius Presbyteri . qui in duabus Ecesesis locum habere contendit, dc quidam Clerici alterius Ecclesiae ad nostram praesentiam
accesserint contra eum : non attendentes non esse conveniens, ut idem
Presbyter locum habeat in duabus Ecesesiis, mandamus quatenus ipsum beneficio quod habet, saetas manere contentum . Quod si sorte Archipresbyter, de Clerici alterius Ecesesiae in eum consenserint , eis nunc dissentientibus , eum ipsorum scandalo non debet locum in ipsa Ecclesia quaerere vel habere.
ELECTIO Presbyterorum ad minores tituloei aliquando pertinet ad Rect rem, qui & in Ecclesiis patronatis ineonsultist Patmnis recte eligit & prae laniat, cap. Pen. δε iura Patren. aliquando non Rector soluet, sed Clerici cum Rectore eligunt, & praesentant, ut in hoc cap. Archipresbyter, dc Clerici dimantur elegita Presbyterum quem iam, is aliquando aut Episeopum iesum pertinet institutio Canonicorum ἔ alia quando sta Capitulami aliquando ad Spueopum Sc Capitulum, eam Cum Eccle Mitera , is elin. Sibi glossa, quae non male tentat hoe iuris esse, ut Praelatus cum Clericis eligati quemadmodum si ius Patronatus pertineat ad Ecclesias Ves ollegia, Pradatus tum collegio praesentat; eo. 4. De his quasum a 'almis su couseno Capituli 4 nisi aliud obtineat ex antiqua δι approbata consuetudine. . Potest & ius Patronatus separatim pertinete ad Eedesias cathedrales, ad prae cipuas Ecclesias sive Capitula. quae hoe ius praetentandi cum Episcopis tuis habent : ad parochiales riclesias, quod 3c hodie frequentissimum est . Et de his Ecclesis cathedralibus aeeipiendum esse vexatam illud cap. Significasti, de tu
re Patran. tandem animadverti.
amvis enim quod ad illud non ita dudum tentavi , quadam ratiose iuris uitatur, 3c detretali illa epistola Innoeentii III. lib. i. registis valde conium euir tamen mihi non laeto satis, & ab eo tempore meipsum semper . vil- , tus sum , quia mihi non videor explicasse illa verba , pro Musis sol co sit , ex quibus pendet d. ων. speetes vera, quae breviter haec est . .
ii Opus quidam postquam promotus est ad episcopatum, adeptus est j P