장음표시 사용
211쪽
sua INΤIT. V. LIB. III. C o Mdevoluta , I. Clerieci coni erit, dum in illis partibus legationis ossi
eio fungeretur L luam collationem benigno prosequeremur assemi Uerum Procurator Argentiai Capituli proposuit ex adverse , quod idem Capitulum hoc audito consuetudinem allegans antiquam inviolabili. ter observatam , juxta quam nullum , inisi Oobilem & liberum , & abi utroquet. parente illustrem, honestae eonvertationis, ac eminentis savii. tia, in suum consortium hactenus admiserant: ne contra hoe fiereti maxime eum nulla tunc praebenda vacaret , antequam i monitorias vel executorias literas reeepisset j ad Sedem Apostolicam appellavit.& infra: Nos igitur attendentes . quod non generis , sed virtutum nobilitas, vitaeque honestas, gratum Deo faciunt , & idoneum servi. 'torem, ad cujus regimen non multos secundum carnem. nobiles in m. tentes et ait, sed ignobiles ac pauperes, eo quod non est personarum
acceptio apud ipse in , & vix ad euin a dignitatum neccm ad
praebendas viri inminentis scientiae valeant reperiri , exceptiones hujusmodi non duximus admittendas. & infra: Discretioni vestrae manis damus, quatenus si vobis constiterit praedictam praebendam vacasse , quando ipsam dicto I. Epistopus contulit me motatus , ipsunt ad eam
recipi iaciatis . . : C rrULERAT Legatus silerim euidam prabendam vacantem In Ecclesia δε Argeminensi, cujus ecillatio per negli3entiam collatorum ad Sedem Ap itesicam pertinebat, ur in cap. Cum accesssient, Iustra, de mussit r. e..Cum stest x, επIra, de eoneesia strabe da ρ hujas eollationis a Pontifice Legam, pete rat confirmationem . Sed contra contendebat Capitulum olentinente hune Preῖbyterum non esse admittendum , opponens antiquam consuetudinem , juxta qnam nullum nisi nobilem, & liberum, ab utroque parente illat rem, & eminerius latentiae non eooptabat in suum collegium. Liberum vocat , quem cre- sarius Turonansς insentium, id est, qui domino, vel leniori , .ut v aut e se vitium non debet, lib. 7. cap. 67. Ea Jem forma Gregoriua Pontifex M. lib. tr. . si ζ3 m nlas ingenuos voca , ad differentiam servilium. Hλnc autem consuetudinem recte eenset Pontifex esse insuperlaabendam, nec , rationem haberi generis, sed probitatist in Canonico deniquε non desiderari
emanentem Rientiam ; sufficere non contemnendam eruditio em . . '
212쪽
CU M olim Priori Tancta Μ. dederimus in mandatis , ut Gu.
Diacono in aliqua Ecclesia civitatis vel dioecesis Luc. auctoriis late Apostolica provideret : idem praelatum Gu. Ecclesiae sancti Petri de vico rectorem auctoritate hujusmodi nisus est designare : in qua rector ab ejusdem Ecclesae Clericis eligi consuevit, excommunicati nis sententiam nihilominus proferens in rebelles . Cum igitur mandatum hujusmodi se ad talia non extendat , nec ad rectoriam vel dignitatem n stra seratur intentio , cum pro simplici beneficio jussio nostra manat et mandamus, quatenus tam institutionem hujusmodi , quam excommunicationis sententiam propter hoe latam demincies non
PE R T T quoque hoe eaput ad mandata de providendo , quae recte te set striste esse accipienda ἔ qnod & postea diligentius e stitutum fuit in cop. q. & ib. Me tit. in ur. Sed quia haec m odata omnino sublata sunt'; satis erit hoc loco adnotare, beneficium simplex inci, quod non habet curam adnexam ὲ ut in cap. a. de clerici coniueat. in I. Collect
213쪽
AD TIT. XXI. De pignoribus 2 aliis
COMMENTARIUS, DI x τ in supp. titulis quomodo alienari pq sint res eoelesiasticae , &
quos contrahtus accipiant vel non recipiant . Cum enim statim initio huiuς-tis. 3. proposuisset titulum De vita onestare Clericquo potissimum ostenderet corti municinem illam , quχm a primordiis nascentis Ecclesiae repetitam lancle conservarum in Eeclesia Clerici quidam: ae deinde occasione quaestionis subiecisset multa ad militatum, votum, professionem, & dignitatem eorum pertinentia; dedit titulum de prae in bendis & dignitatibus , quae eis oempe dari & prestari solent. Quae quidem omnes res. caeteraeque religioni mancipatae, an alienari possent, e ,nsequenter tractat subiuncta contractuum distributione, ad quam pertinet hic titulus: nam& ea assinis valde. superiisi quae illo erat, utrum pignori opponi possint res daquarum alienatione dixerat. .
Illud quidem satis compertum est, initio Ecclesar commune hoe fuisse fidelium votum predia vendere ; & ex pretiis eorum, quas ex aere collatitio, ut Tertullianus loquitur, si1bvenire unicuiquer ut eli scriptum in Aetis Am LExtant etiam huius' et suetudinis vestigia apuὸ eumdem Tertullianum in 'Apologio, & Hieronymum , in Catalogo Ire toti Gelas. Quo loco inter scriptores ecclesiasticos recenset Philonem Judaeum , quod nempe primae Ecclesim adivo Marco Antiochiae inllitutae formam descripserit : quamvis in eo cum E sebio, a quo haec sumpsit vir ille sanctissimus & eruditissimus , deceptu fumrit; nam libri quos ex Philone eitant ita hane rein , pertinent ad Esse s s
ctam Judaeorum notissimam . . -t -
Equidem commune huc consortium indixisse videtur dimet Augustinuet Clericis tuis, in sermone , ne communi visa tactuorum ,' qui & vulgo ereditur a ctor Canonicorum; quos posterior aetas improprie Regulares vocat. Et observxtum suisse id consortium.in Gallia Prosper auctor est lib. a. de vita centemplativa. Et in Anglia, divus Gregorius ad quam ras Auginisi Anglorum Disopi . Et inde origo manualium distributionum, quae ad victum& vestitum fieri dicuntur . in cap. De extera , de Cter cis nim re . rv. Li ceat , de probat. & ωρ. Cum otiis, da is . A. Et in mira . de decimis, y. Et quia . Has eleganter divus Cypriansis lib. 4. eps. sportulas, & menturnas distributiones vocat. Et inde etiam apud eumdem mentio sportulantium fratrum. Hac igitur suere nascentis Ecclesiae principia , quod etiam es scripto de stria miliis Ecclesa, relatum est apud Gratianum in ean. Futuram ra. q. I. Maim
214쪽
O afris , qti s et κdere Iolebant, matricibxs Ecclesis tradere , cX ex itii si uti, ecrem et ivere. Sed legendum puto , er fra suus ', ut crpcnantur buctus , qui ex agris percipiuntur, pretiori nisi & hoc barbaro laeculo coadcnci xus, ut sum- plus dicatur, quod ex agro sumitur. Ab illo vero tempore, cum i mnes tere Pt insitas, & gentes ad fidem Christi , & Baptismi iacrament uni concurrerint , hereditates suas plerique de oti Ecclesiis reliquerunt .. Cum inde ex Ci nnii ut ii nisus aliquid Ecclcfa icitamento relinquere licitum fuit: nam & aliquando Eccles a suit incapax, ut conqueritur divus Hie innymus, noti si mo loco ιρ solae ad Nepetianum . Dilata igitur mirum in modum Ecclesia agris, praediis, posscssionibus; exornata templis, & suppellectile ad rem di in om necessaria. Cum iam in suppli-cys Divitium, ut ex veteri Lux quidam locutus est , magnifici hcmines esse coepissent, & tot tantaeque opes ccnservarentur : ea potissimum cautici adhibenda fuit, ut e luam prohiberetur alienatio . Extat in hanc r m vulgo nota Ccinctia tutio I t is, in L. Jιltums, C. De Iacres. Ecilinis. Et inde Leonina: Constitutionis mentio in ιυ. Glli, de relus Ecclesae alienandis, vel non. Apud
Gregorium notissmum & illud est, quod super ea re a Justiniano sanctium est. Ergo terim eccilis atricatum alienatio prohibita fuit ; & ali nationis verbum pinguius & latius acceptum , ut sacicndum. este docet Juilinianus in L. Sanci-
Et hie quidcm i. m a tit. 13. iractare cαperat conditor huius libri, qui, ut dixi, iam initio dixerat de Clericis, ectum vita. , institulo, dignitate: itcmque de praebendis, & benesciis; quae eis praefantur. Quin m qui di m cmnium I rvm ncn Euhium est prohibitam esse alienationem; nam di lice Iure Civili receptum est circa piamia , pecunias, pens nes, quae victoribus in certaminibus lacris ius a de causa pia sabantur de publico, qui d , ut Plinius scribit ιί. 7.
v. 27. & lib. I f. cap. q. non victcri ianium coronat datantur; sed nc minaturarat iram ab eo cercnari pronuntiatatur, ut hie honos Iairiae habitus videretur. Et iure illi: ur in patria sua lictori piastabantur annc nat totius virae sua: tcm terfati: deque an civitatem suam inuces uς fuerat, ncn per rori; m civitati, , sed di Diccta parte muri, ut Suet ius in Nerone cap. 23. & 26. & Plinius in episeolis eccet. Et bas quid in annonas ern stat ncn potuisse privata pactic ne obligari , L. 3. C. ρνae res piau. ellit te . quae taliun in tem iudicatam capi porerant , I. gQ. E. De re 'die. quod & propter iustiorcm caussim de sportulis, &annonis Clelicolum, a Pt Luipit iis ccnstitutum suit , L. Iulemus, in princ. &L. Privilegia, C. De Dor . siclinis. QP inac modum etiam receptum suit hcc Iure Pontificio, ut in causam iudicati huctus henesciolum capi milint , cop.
a. 10ra, De fidei st. cum ncmpe aliter res iudicata exequi nin potest, arLumento L. a. C. De exeιatione rei sedit.
215쪽
nino ad manum illa quaestio , utrum pignori dari possint , . nam & supra lim
dixerat de emptione , itemque de locatione, & permutatione . Et generaliter traditum est in L. 9. 6 . r. E. De pignoribus σ ὐροι. quodcumque emptionem venditionem recipit. pignerationem recipere posse. Et in L. r. h. a. U. Quaeres plan. vel Dpoth. dat. obl. ea quae non sunt in commercio hominum , pignera tionem non recipere. Quod etiam attingit glossa, in east. I. 40Ms ti . Sed uriagat & explicat malet nam huic definitioni ob lare videtur L. In quorum , UDe pignoribus: In quorum, inquit, suibus emere quis prohibetur, piguus accupere non prohibetur.
Sed observandum est, d. L. In quoram , esse petitam ex lib. I. regul. Mois Asini; ideoque eonjungendam esse cum L. Qui Geii , E. De eoutrah. empti quae est ex eode auctore & libro, in qu scriptum est, eum qui ossieti causa
in provincia degit, praedia in eadem provincia comparare non posse e Praeter
εα- , inquit, si paterua a fisco di aiantur. ubi, ut & id obiter notem , C staminin Harmenopulus in suo TmM -- lenisse videtur, praeterquam si a Patro πο cidi rahantuν. Nam ita vertit, ἀ- αρα δημοπιν πατρονου. quae lectio ita defendi potest; et qui officium in provincia administrat, prohibitum est emere, nisi ex audi me publica: quod non est absurdum , cum.constet Comitem rerum privatarium, se holam palatinam, & ipsam Advocatum fisci , quos constat praefuisse hastae publicae , quorumque auctoritas in auctione suspesta valde ellis p tuit , ex auctione publica emere posse , L. ulti C. De jure o fido ham fise. Adde quod tutor ex auctione bonorum pupilli emere potest, L. a. 3. Tutori, E. Pro empl. sed nihil mutandum in d L. QVi officii, Cuim etiam lectio e
firmatur in L. Militem, F. De re militari ac tollendum est mendum . quia nondum sublatum esse scio, ex Constantino Harmenopulo: & legendum πατρων, pro πατρiνου, quod in onops Basilis. confirmatur duo locis. Emere igitur in provincia 'ex ait non posse eum qui officii causa agit; quod cum diceret Modestinum, verisimile est eum subiecisse quod est in L. In quorum; et tamen non esse pmhibitum. pignori accipere : puta ex emitractibus quibuς ei iure interdictuin non est. Igitur qui in provincia agunt ossicii causa, in eadem emere non possunt, pignori tamen accipM pas Iunt . Et ita explieata illa lex, di ad suam spretalem eatum relata, non obstabit generali definitioni traditae rin d. L. 9. I. F. De pignori Θρο1ε. N L. . *. a. d. Qua res pignor. Quae quidem generalis definitio pertinet ad res sacras, & religiosas, quae natura tua non sunt in commercio hominum, L. 6. U. De eontra L e Lincurrebat igitur, ut a diverticulo in viam redeamus , post quellionem de alienatione rerum Ecclesiae , quaelito de -pigneratione. Et hoc quidem aliud ipsum est, de quo e sequenter in Me t t. quaeritur. Qui tamen secatus quaesitus est splendor a Ray mundo, sive quo alio hujus Compila tonit auctore; nam& alios huic rei dedisse operam memini me legere in qu Idam veteri Chronico. Quisquis igitur ille suerit e Cum ita eoncipit, de pilanoribus oe aliis cautionι-bris,' cum tamen in hoe tit. de nulla alia eautione, illa tantum excepta quamus ructuarius praestat, quam de cautione pignoris mentio fiat. .
Duobus modis cavemus creditoribus, praediis & pradibus , pignoribus & ta dei utaribus, L. Si rem , M. Hominii, F De pign. aci. Salvianus Massiliensis, lib. 2. de providentia Dei. Mendacibus , inquit, atque peνiuria, eaurione facia, a datis si dejuctoritas res creditur. Unde etiam fit, ut huic th. statim subjiciatur titulus
216쪽
tulis De fideiussoribus, ut in prima , & tertia Compilatione quod non earet
exemplo, nam & Constantinus Harmenopolus eodem procedit ordine. Form cum hic tit. generaliter sit conceptus de pignoribus, frequentiori nomia ne C mpilator uti voluit. Nam, ut ait Jurisconsultus, solo vocis sono hoe nomen diiseri ab hypotheca. Quamvis proprie dicamus pignus esse, cum reς aliqua traditur creditori, propter erediti restituendi fidem ζ hypothecam vero esse pacticnem nudam , qua iure honorario obligatur a debitore aliquid in erediti vi-eem . Sed Ec hanc pignoris nomine saepe intelligimus, & hae significatione in libris Iuris Civilis occurrit hoc nomen saepe . Quod nominatim traditum est in L. i. s . Depim. Oct. Denique pignus datur, vel consiliuitur propter contractuet fidem, & restituendae rei vinculum . Ut eleganter ait L. v. g. uti. E. De DpALDE. Seneca 7. dehense. Rebus, inquit, meis in securitatem ereditoris oppositis.
NULLus Presbyter praesunt at calicem, vel patinam , vel vesti mentum sacerdotale, aut librum ecalesiasticum tabernario , vel negotiatori, aut cuilibet laico, vel semini in vadium dare , nisi quis stissima necessitate urgente, sicut & Zepherinus Papa dc Martyr sanoctum Hilarium in suis Decretalibus docuit.
Ex praesectium latoris insinuatione accepimus , quod Sacerdos E esesar de offitona calicem argenteum & medietatem unius Breaviarii ejusdem Ecclesiae , pro sua necessitate pignori obli pavit , & ea, morte praeventus minime recollegit. Unde quoniam indignum est , ut eidem Ecclesae res suae s praesertim quae sacris ministeriis deputatae sunt taliter debeant deperire : mandamus , quatenus s verum est , quod asseritur, filium ejus qui ex suceemone ipsus patrimonii jus diiscitur obtinere , moneas & compellas , ut ea recolligat , &.restituat
Ecclesiae memoratae. HOC eaput sumptum esse notatur ex Concilio Remensi , ut apud Burtham dum de Ivonem. Et indicant satis huius verba idioma Francicum , cum nempe hic vocatur pignus, vadium. Sic enim legendum puto ex veteri lingua Francisa, unde comipto vocabulo factum est gaesitim , frequenti & usitata mutatione litterarum. Et ita est in eap. I. supra, defexdιs, gageria pro Pignine.
217쪽
quod inibi glossa notat esse ex vulgari Teutonico; sic etiam in eap. πη entes, spra , de 1 otiri fideiussores quoa materna lingua vocamuI Naisas , dicuntur playiatii, illo loco: Super nitituis oe plagiariis. Multa sunt in his libris sumpta vocabula ex communi lingua nationum apud quas Concilia celebrabantur , vel ad quarum Episcopos de causis emergentibus
rescribunt Summi Pontifices. Et ira in coρ. 2. de reb. ecci. H. apud Boni facium,
reperimul in Concilio generali Lugdunensi a Gregario X. statutum , Praelatoi Eeclesias sibi commissas, hona immobilia seu iura iplarum , laicis summittores m supponere absque sui Capituli sententia non debere, sed tantum conuiturre vel recognoscere ab illis ea tamquam a superioribus se tenere, seu ab ius, in.
quit, ea lem advocando , prout in quibusdam partibus vulgariter dicit tir, asi
νὸν, ubi proprietas Franci ci vocabuli ostenditum hoc enim eatu eonstituitur qui defensor , Patronus & Ad carus rerum ecclesiallicarum. Nam etsi invenio invita Caroli Magui, antiquis Annali 5ur, eumiem suisse Advocatum Roma. Ecclesiae, ratio ex hi toria notissma est. Puto etiam ex idiotismo nostro, vel portu; ex historia nostra, esse explican . . dum quod legimua in cap. Seutruria, infra, Ne Clerici vel Monachi negoti fere lari se immisi. Eil enim petitum ex Concilio Denerali Lateranensi , quod cel bratum fuit sub innocentio IN. cuius tempore. valde vexata fuit Ecclesia ab haereticis Albigensibun in Gallia Narbonens, quos quidem ruptarios dicto, sui L .se testat ut vetus Chrovicon, cui titulus, D.eclara faciuora Comitis Mouti, fortis; adiecta ratione, quod nempe omnia rumperent & dissiparent. Et contra eos multa statuta reperiuntur ab Innocentio I I. ut ad eamdem historiam pertineat
ea . In causis, supra, de ela'. & cap. Super quibusdam , in sta , de veta. M. cuius inscriptio ita est restituenda. Idem Romundo Comiti Iel oua. Ruptarii igitur illo taculo tandem victi surrunt nefarii homines, viri sanguinum ori-
sine nominiς sine dubio pri ita a viris illis : M inde etiam militantes , N. qui copiis praeficiuntur, vel adscribuntur , quorum non male dixit omnem vitam rapinam esse Salvianus lib. 2. ruptarii dicti fuerunt ; ut ita accipienda sint Innocentii verba, cum ait, utillum Clericum N ptariis, vel balsariis , vel hu-
νυ modi viris sa hinum propout ibere. quae observatio non erit fortasse in his libris inutili; . Sed ad rem. Vadium igitur dictun1 est a vade , nam fidei optimus vas est res pignorin xa: ut regula Iuri; ait, plus cautionis esse in re quam in persona . Hoe igitur constitutum fuit in Concilio Rementi, ut nulluς Presbyter praelumat e licem, vel patinam, vel vestimentum sacerdotale , aut librum eccilas allicum , abernario, vel negotiatori, aut cuilibet laico , vel feminae in vadium dare . Additur apud Burchardum, vel pallium altaris, hoc est , opertori uim aliaris . de quo nominatina in Concilio Alvemensi hoc statutum reperimus, eo non de bere corpus. dum aci tumulum evehitur, obtegi. Ratio vero, qua isaee prohibitio innititur, extat apud eumdem Biuchardum; quod nempe ea quae sacris mysteriis dicata sunt, prophanis usibus deuinari non debeant. Et eleganter Imperatot Gordianus in I. 1. Cod. De p. violat. ait eos qui res religioni destinatas scienter eontigerint , incidere inferimen violatae r ligionis . Additur apud eumdom Burchardum: Et ehi in ris mas ad bibendum a farris Can Ouidus ingredi prehi tM ; fons sitata Iarao n sterio, nec ad contingem dum immandis, quanto minus in vaditim exhureo debet. Prohibitum autem hoc
218쪽
lait etiam ab antiquis Canonibus , de quis Clericus in caupona cibum caperet,
on. Apos. 34. Concilio Carthaginensi III. & Leodiensi ; & apud Gratianum
in ean. Nulli, 42. ephi. & in e . Hu. supra, de vita G hon. Clerici Sane caupona fuit euec antiqnis infamis. Et ita apud Senecam: Loea AEdilem metuentia, propina, V pr6LMIa. Adde quod de Tiberio scribit Suditoniux inritie Dita, aedilibus eum negotium dedisse popinM , ganeasque musque inhibendi , ut ne opera quidem pistoria proponi venalia sinerent. Qua de re finiet ligendus Plinii locus satis obscurus lib. 33. eap. a. nec eli praetermittendum quod Juri l consultus scribit in L. Palam, in princi & in s. Si qua , F. De rit. m. eos qui cauponam exercebant, prollituere ibi lim quaelluaria corpora , tamquam
Merito igitur horum locorum. aditu Clericis interdictus suit, quo eorum violari, aut suffundi pudor possit. Et in hanc rem multa elegantissima scripserunt Tertullianus & diuuet Cyprianu; in lib. De oec aeui. extat & elegans nititutio Inlliniani, L. Mi. C. De eris. audient. qua prohibemur Cleriei ludis & spectaculis immiscere se ; in qua haec verba sunt satis obscura e Atii ,
inquit, de Clericis verba faciens, neque obscure aut ιateuter, aut equorum ce ramiuibus se immisiaur, aut eriam iuvitaut aliquos fuster eqciorum profisatione , vel victor a. Quod omnino referendum est ad factiones agitatorum, quos & in nova Roma, exemplo veteris, suisse certum eli. Et at id praeter austores , quo; vulisgo citant, pertinet elegans Gregorii Nari anzeni Iovi; monod a in diυi Basilia magni, tam Nam quemad Odum, inquit, hi qui currus equorum Oetilatam veniunt i W cinum, m Δυeros di Disi partes , a inoribus denominati ferant , aeqv si equis ipsi flagella verberent, ira aera palmis redunt, digitis monent , ac iudicant, equos iuvant ac transmuuut s σ cum nullius sint domini , nee equi, nec vitar rix, commuremus, aiunt, υυ , vestras simul oe aurigas , σmagistros nobis dite , nos aurem nostros υobis concedemus . At Ocyus videbitis quantum eursu superatis. quae verha liquide explicant verba d. Legis. Non est praetermittendum quod nomi Ratim in hoc eam prohibetur Clerico , ne tem aliquam ad rem saeram pertinentem pignori det seminae; cuius nem. se eonsoriis, & habitatione ei iam interdictum fuerat , Nov. Σῖ. 133. I '
terdixit , Aip. 32. Eosebius lib. 7. cap. 3. & in legibus obarata rit. De Presbyteris ne habisent etiis mulierib. 4
Feminae igitur , imo nec laico quidem potest Cleriem rem sacram pignori opponere. Quod etiam suit a justicitano conititutum in L. 23. C. De sacros. E Hsis; ut rerum religioni destinatarum omnis prohiberetur alienatio, venditio, hypotheca vel pignus: data etiam licentia oeconomo , vel saerorum vasorumen' di , qui etiam a Curopalata in lib de ine. euria Constantinu. σκυλ οὐ H: daa inquam , licentia vindicandi vasa alienata: sin autem vel conflata sint, vel alio modo immutata ; nihilominus vel ad ipsa pretia eorum exactionem competerς : qua loco fortasse melius liber manu exaratu; habet , evitiiorem ;nam & res proprie a domino hoc casu dicitur evinci . . Porro In d. cap. additur exceptio , ut in d. ter a T. exeepta inquit caresa erytisitatie , ct famis. Et in NM.tao. & ir. q. r. ean. Augustino, ean. sol
cos , can. Sacrorum, cum similibus, ubi eae .causae nominatim recensentur, propter
quas vasa Ecelesiae alienare, non dubita se diuum Augustiuum scribit Possidonias
219쪽
in eius testa, ut & Socrates , ad Acacium Amidentim Episcopum , proptereaeonflata omnia vasa aurea , & argentea.
Sane Chri ianis cordi semper fuit redemptio captivorum , ut testatur locis
Innumeris Historia Ecclesiastica , & elegans epistola divi Cypriani ad Dis
pos Numidas , de redemptione captivorum. Nec alia, ni fallor , est quaerenda ratio L. CNiseianis, C. De episc. audient. quae est pars L. titi. C. De polim. redemptis ab lollib. In qua ab Imperatoribus Honorio & Theodosio constitutum eis, ut Christiani curam habeant Romanorum captivorum ; in quibusti alendis, & redimendis cura, & sollicitudine antistabant caeteris. Propter justam igitur necessitatem potest Clericus vasa sacra alienare r quod Stephanus Pontifex & Martyr, sanctum Hilarium in suis Decretalibus docui Lse dicitur, apud Burchardum; & in antiqua Compilatione extat epistola in t pra in Conciliis . Desideratur igitur iusta necessitas , quae ad communem E clesiae utilitatem , & pietatem pertineat. Et quod dictum est in cau. Non hahenti, & can. Placuit Ir. q. a. non licere Episcopo non habenti necessitatem , vel sine ulla necessitate rem Ecclesiae vendere; ita omnino est exaudiendum , non habenti neccssitatem publicam, quae ad Ecclesiae , & fidelium communi nem pertineat; quod Graeca verba Concilii Carthaginensu indicant satis. Si en m propter privatam necessitatem rem Ecclesiae pignori opposuerit Clericus, non tenet obligatio, ut recte glossa infert, argumento L Curator, C. Si res aliena pign. data fit. Et hoc ipsum nominatim traditum.est in cap. sectit. ubi ex Alexandro III. ad Exovicensem Episcopum propositum est , Sacerdotem Ecclesae de Osticiolo, vulgo de instona, calicem argenteum , & medietatem unius Breviarii eiusdem Eceseliae pro sua necessitate obligaile , qui qui dem morte praeventus, soluta pecunia, pro qua pignori data fuerant , pignus luere non potuit. Quapropter jubetur Ualterius filius, & heres eius, res pigneratas reluere , & Ecclesiae restituere . Potest quidem Ecclesia iure suo rem suam a creditore, cui non potuit oppi-
pnerari, recte vindicare, eam H e ius, 3. Gui Dera res, Io. α 2. cap. Presb
reorum, h/pra, de reb. GAsi asen. sed ne creditor in damno versetur, iubet Alexander heredem rem pigneratam reluere. Nam & aliquando solet Ecesesia etiam in re quae alienata est, non uti iure seo: quamvis enim contractus habitus rescindatur, atque itae rem alienatam vindicare possit; rellituit tamen aliquando pretium, hoe iudicio Episcopi relinquens, utrum pretium restitui debeat, necne; quae est vera, ni fallor, sententia ea u. Si eua, de rebus. 2. Petis addita ratione, quae sane ex Graeca Synodo Ancyrada in L can. restituenda est; S. legendum: Propterea quod saepe rarum etenditarum redi Itir , maius pretium his
ipsis, nempe emptoribus, reddiderint. Vulgo sic legitur: Propterea quod saepe contingit Afractarum rerum reditus ampliorem fiammam , &c. Ex quibus verbis glossa male adstruit sententiam nescio quam ; sed alia esse non potest, quam ea quae ex d. Synodo haurienda est , hae nempe , ut siquid de rebus Eeclusae a Presbytero venditum fuerit, rescindatur contractus; in iudicio tamen Episcopi
hoc sat, utrum pretium emptor debeat restituere, vel non , habita nempe ratione fructuum ex re vendita perceptorum, cui aliquando aequant pretium, quod
hoc casu restituendum non est: alias aequum est relli tui , non dico ab Episcin , sed ab eo a quo res vendita fuerit, qui debet Ecclesiam servare indemnem,cau. Si sciis quae Eet, i a. q. 2. & eap. Quod si hi, j. his. supra, de eis.
220쪽
In easu igitur hujug eap. recte cuditoris indemnitati consulitur, ut in sumarioribuq emptoris: servabitur tamen semper optio Ecclesiae , utrum velit alie nantem , vel recipientem convenire; quod & hic recte notat Bemardus, argu mento L. Etiam, & L. ult. F. Si tutor. Dei cur. ιntem.
LA TOT pr.esentium. δc infra: Lex habet, ut homo liber pro
debito non teneatur , etsi res desuerint , quae possint pro debi. to addici .HUius eapituli species haec est, repetita ex lib. 3. Registia Gregorii I. Pripa epist. 4 l. Cosmas Syrus cum IIo. solidos creditoribuet deberet, lapsus saeuitatibus, vel, ut veteres loquebantur, ad incitas redactus , Summum Pomtificem adiit eum lacrymis, ut est in d. mse. qui voluit debitores super debiicipaeisti, ut in specie L. 8. &. 9. o. De pare. Quos quidem creditores 8o. solidoseontenim esse alserebat debitor: sed iniquum julicans Pontifex, ab homine nihil habente hane summam exigere, Faustino deleniori sic legendum in inseri pticine ait se mittere per Notarium dim delabsari; ι o. solidos qua summa iubet esse contentos creditores, quos ait iure non potuisse filium debitoris pro summa debita detinere . Haec est certa species huius cap. quam glossa ponere
primum quidem illud notissimum est, voluisse legem Ia. tab. debitoris, qui lvhndo non erat, corpua secari; ut inde etiam in bonis distrahendis remanserit sectori, nomen. Decoctoris , inquam , sanguinem effundi voluit Iet 2. με. quem & Adrianus, uti Spari ianuet scribit, eatomidiari in amphitheatro iussit ; sic illo loco legendum puto , ut si Catomis caedi . Scriptor Passi nia S. Vitia Tum iratus Valerianus infantem Cato s cadi iussit . & in passi ne S. Afiat Catomis te caedi iubeam . Verum enimvero , atrox illa lex tanJem in desuetudinem abiit , & nominatim Quintilianus scribit , lib. 3. ut jure Civili liber homo pro debito oblia gari non possit, puta , ut in ejus potestatem , dominiumque trant bat , amissa libertate, ti mutato statu , capite deminuto ei serviat in compedibus & vi culis , ut plerique veterum , vel etiam in catenis ad ostium , ut de ostiario servo legimus apud Suetonium in lib. de claris Grammatici Potest quidem liber homo ad servitutem redigi, si ad pretium participandum sese venundari passus sit , vel ad actum gerendum, ut nominatim scriptum est in L. 6. f. tisitum . V. De injusto rvt. init. & est interpretandum ex L. 2. C. Theod. Do litira i cavo . Alias tamen legimus eum , qui liberum hominem stiens emerit, teneri capitali crimine ex lege Fabia de plagiariis, L. i. d. Adleg. Fab. de plagiariis. Et eleganter L. t 2. GL De oblim ael. ob ara alienum servire liberos creditoribus, iura compelli non patiuntur . Quam legem procul