장음표시 사용
221쪽
dubio intellexit auctor fui ut eap. eum ait, lex habat, M. Et ratio legis haeeeii , ut puto , . quod indignum sit liberum hcminem , cujus causa caeteIae res Cmnes constitutae videntur, L. In pecudum , si De νfur. L. IUissime, in princ. s. De AEdil. Edisi. quique, in in eadem quaestione taut s ait, initio tibia5aent. nullo pretio aestimari potest i est impretiabilis, ut Plau: us linuitur ; pro rebus quae sibi natura subiecit , & quae eerto pretio censeri postunt , addici, vel in servitutem crahi & distrahi , ut quas in bonis His ei se videatur. Qua ratione ut est apud eumdem Paulum , ereditor qui scienς liberum hominem pignori , adi fiduciae dederit, deportatur: vel, ut Trit, iamn immutavit, relegatur, in I. Mis. d. Quae res pi v. vel sepoth. Et hoe quidem Paulus , scripsit de patri bus qui filios sitos pignori opponunt, quod facere non possunt P nam & in s nerali obligatione omnium bonorum, si quis obligaverit omnia quae habet, haebiturusve est, non continetantur filii, aut liberi nomines, quae eis aperta I ententia L. 6. Od. Quae res planari vel Jγρο h. ut & temper in generali tabligatione quaedam excipiuntur, L. ε. I. Sc s. f . De pignor. Magnum fuit olim antiquo Iure Romenorum ius patriae potestatis, quod lex regia introduxit, ut Haliearnasseu; scribit, & Papinian ut noster apud Lieinitan RH. in Collat. les. M a eae cum lege R-. Non tamen ineleganter ait L. Atti C. De de patria potest. Libertat . a m Dribtis tantum imperestim est , ut patrμ s ,- quibus ius vitae in liberas neci que pot6 as Olim erat perinissa , Iiberi tem tamen eripere non liceret; ut recte et lain a Iustiniano constitutum fuerit , ut praetereuntium misericordiae expositi, eorum qui collegeriat' servi, non fiant; atque .adeo, ut distrahi ab eiς non possint, L. tiit. Cod. : De infant. expospotest tamen pater Inre Civili tilios vendere, si cosat egesta , adeo ut Monpossit alendis exhibendisque liberiς sufficere , L. a. C. De patrib. qui M. dbtich. Sed ita venditus reddito pretio emptori , & eo quidem aestimato a tempore as sertionis ; nulla habita ratione quintae , de qua in Nou. Valentin. de patribus qui μ. distraE. in libertatem vindicari potest in Consi, tu timilius. Inde possunt igitur hoc casu filios distrahere, & pdν conloquens pignori dare, I .io. f. I. E.
De pighr. I. a. C. Theod. Da alimeon quae ἐαυες par nt. de publico petere de
heur. Et ita explicanda est obiectio prima quam plossa facit. Sequitur & alius ea sut quo liber homo pro delum teneri videtur, cum nempe captus ab hostibus, non .irtute militum recuperatus , vel fuga elapsus, ted . privati cuiusdam pretio redemptus fuerit: hoc enim ea su ab ,eo detinetur , d nec presum solverit, aut es quinquennio serviem, quod & nominatim propter publicam utilitatem receptum suisse ait L. νh. C. De pstim. redempti ab Hseisi & ita constituitur quas im pignori , L. 4et. f. ult. st D tem L. 3. q. 3- E. De ii sero iam. μει b. L. t x. & a. F. De copt. Cr ρυ lim. Non dito ψ' casu feri servunt e nam vetat L. ao. β. i. U. Qtii isam. Dc. μθ. sed servire redemptori suo quasi locat in operis. Nam & ita Patrius in Sensentiis prohiberis P tribus siliorum venditionem, & pinnuς; mimittit locationcm operarum, tib rti, i, quod confirmator L. V. De usis. Iogato. I. r I. C. De ingenuis. Et Plprumque omnes pauperes locare operas suas solent , & memenarii dicuntur , quos liberos , esse constat. Et lepide in Petronii Asthri Sa ra, mercenarius j fax sa cinis oneratus ait , hominis πενοι tirari ι non eo balli ,3 nec minus liber
D m quam vos, etsi pauperem me pater reliρα it.
Denique ita redempti ab hostibuq set hiant ita servi sunt; & ita in eap
222쪽
ra veterἰs testamenti, Lucii Cuspidii, ubi praestantur legata his qui servierant,
legimus Demetrio , quem testator ab hostibus redemerat , cuius.& anagnostes fuerat , praeliari tantum redemptionis pretium, his verbis : Demetrio redemptionis pretium remitto, o quinque minas δε , CT militim, tunicam, ρ, i mihi anagnostes fuit. Et argumentum etiam conservatae libertatis hoc si, quod filii post redemptionem suscepti, non eodem quo patres vinculo redemptori teneantur , L. 8. C. eod. Et haec de secundo casu.
Addamus & cum glossa tertium, & tractemus diligentius quam ipsa fecerit ; de obsidibus nempe , qui pro pace tractanda , vel servanda , sanciendove scedere, a republica hostibus dati sunt . Et quidem qui in Jure Civili vulgo de his citantur loci, L. Ob is, J. qui test. De. pubnt, L. Gus, iuncta L. δερ. d. De iuri Afri , sunt de obsidibus ab hostibus populo Rom. datis, quos& d. I. Dreus, captivorum numero habet . Et iure igitur non habent test menti factionem , quam soli cives Romani habent ; nisi hoc , speciali lege, eis da: um sit , puta , dato iure togae, ut nominatim Iurisconsultus ait ; quod ius non habuere peregrini , auctore Plinio in Epi . imo nec laederati populi , nisi hoc eis specialiter datum suisset , ut datum fuisse Carthaginensibus , Te ivllianus scribit in M. de Pallio.
Porro dantur obsides pro utilitate publica, & Uuleo in hane rem citant ean. Pridem, iuncto can. δερ. 23. q. 3. Obligatur igitur noc casu , vel obstrinnit fidem suam liber homo pro bonis pacis , ut loquuntur ; aliave re ad publicam utilitatem pertinente: non pro pecunia privata, non pro debito. Et cum inter cives Terei sanos, & quemdam Episcopum verteretur quaestio super districtu i risdictionis, proponitur in cap. Exposita, supra , de Arbitris , ab utraque parte datos suisse obsides Duci Venetorum, in quem ccmpremiserant. Nec obstat cap. Ex Res ripto, supra, de tureitirando , s rectius ponamus ea- sum, quam glossa fecerit : nam & illud antiqua Compilatio indicat satis, inter Abbatem Tremellensim, & nobilem quemdam potentissimum, cujus terra sacris interdicitur in fine d. cap. motam fuisse gravissimam quaestionem; quam ut componerent, facta fuit conventio de obsidibus praestandis pro bono pacis , ut in specie d. eap. Exposita. Sed non est praetermittendum etiam initio huius cap t. vulgo male scriptum est e, Cum Petra stiper summa s legendum ex antiqua Collectione , Cum mut nempe is si nobilis eum quo habita fuit conventio . Est etiam & aliud mendum , quod nis sublatum suerit , turbat sententiam eapit. quam non miror auctorem glossae allecutum non fuisse, cum in librum corruptum inciderit. Legendum igitur D. Domino oe uxori dedit fides ores , qui similiter fidem ipraestitisse dicuntur: non , ut vulgo, disium domintim o uxorem dedit fidυ fores. Et ita etiam hae e verba sunt interpretanda aliter quam glossa fecerit, ut nempe dominus & uxor fidem praestitisse dicantur, non fideius lares: quam quidem nisi servaverint, jubet Pontifex terrae eorum interdici sacris. Haec est apemta sententia huius cap. Tom. II. Tit
223쪽
st4 IN TIT. XXI. L I B. III. COMM.
ILLO vos e redimus scientiae dono vigere , squod super eo de quo nos consulere voluistis, quid juris sit liquido cognoscatis : quia ta. men nostra postulastis edoceri responsione , ne sub ipsius expectatione responsionis deciso nogotii prorogetur, praesentibus vobis literis duxi. mus respondendum . ὶ Sane per vestras literas intimastis nobis , quod causam, quae vertitur inter H. & B. filios G. de Cosa , ex una pariste ; & G. filiam T. & heredes ipsius, ex altera, super quibusdam te ris prae satis personis pro viginti tribus libris pignori obligatis , vobis duximus eommittendam: s dantes vobis per literas nostras in manda. tis, ut ipsam G. & heredes ipsius ad restituendas vineas, & quidquid
ultra sortem pereeperant , ex eisdem restituerent conquerentibus , per poenam in Lateranensi Concilio contra usurarios promulgatam cogere curaretis . Vos ut juxta mandatum nostrum preeederetis in negotio memorato , partes citare curastis . Cumque in praesentia vestra essent
constitutae, ) ex parte praedictae G. 3c heredum ejus suit propositum, terras, quas iidem H. & B. repetebant , ab eis non esse pignori obligatas , sed pure venditas : sicut in instrumento consecto exinde comtinebatur . Praefatus vero R. pro se ac fratre suo firmiter asserebat , terras non esse pure venditas , sed pignori obligatas : cum venditioni praedictae talis fuerit adjecta eonditio , ut si a tempore contractus usque ad duos proximos annos praefato T. emptio displiceret , G. pater in ab inde usque ad annum vicesimum sextum libras spereeptis fructibus computatis in ipsis) dare deberet . Verum quia ambigitis utrum pura sit & absoluta venditio, an praefatus contractus pignus debeat judicari : respondemus, quod qualiscumque. fuerit intentio contrahentium, di ex forma contractus venditio non appareat conditionalis , sed pura. quamvis per conditionem possit resolvi ; ex duqbus tamen quae in pacto fuerunt expressa , videlicet quod fructus percepti deberent in solvenda pecunia numerari , & quod ultra summam receptam , xaginta selidi deberent persolvi , contra ipsum emptorem praesumitur
vehementer, praesertim cum usuras consueverit exercere.
224쪽
ΙΜ T i T. XXI. LIB. III. COMM.
I D E M R. D E MONTE FORTI No.
CUM contra G. civem Anaginensem super quibusdam possessioni.
bus . quas quondam pater tuus L. de Saul. pro certa quantita. te pecuniae obligaverat, & ipsus creditoris heredes praedicto G. pigno. raverant , movisses in nostra pia sentia quis tonoen : legitime proba.visti , quod ex earum proventibus tantum suerat tam ab eodem G. quam ab aliis , qui eas tenuerant , a tempore quo fuerant obligatae perceptum , quod fructus sorti poterant adaequari . Nos igitur attendentes , quod in talibus perceptio fiuctuum in solutione sortis accedat , cum secundum canonicas sanctiones fructus restitui , & in se tem debeant computari : considerantes etiam , quod possessiones ipsae jam extenuassent penitus totum onus , & debitum annulassent , ipsas tibi , restituendas esse decrevimus , Sc te per nuncium nostrum in P sessionem induci secimus corporaTem.
HU ius eap. inscriptio se est restituenda : Idem Galandio Subd acono nistra, ct B. Vitali Canonico P fano. Eius species, quam non satis dilucide po-1hit glossa, haec est. Guido de Cosa cum a Theberto 26. libras mutuo acciaperet, quasdam terras & vineas, ut est in III. Compilat. eidem Theberio veniadidit; adiecta venditit ni conventione ; dicta contractui venditionis hae lege . ut si emptori venditio dii plicerct in ira duos annos , intra praefinitum tempus ,
ut in L. Quod si nolit , f. peu. F. De AEdil. G. Quod si intra illud temtus
Theberto emptori emptio dii pliceret , ab eo tempore usque ad annum proximum Guido venditor 2o. libras, quas .. ut dixi , mutuas accipiebat , atque ei ultra sortem co. solidos dare deberet; perceptis tamen ab emptore fructibus in
Haec fuit contractus forma, & super ea multa postea quaesita , & tractata rnam Guidone & Theberto fato suo iuncti et, Henricus, & Bernardus filii , &heredes Guidonis de Cosa, quos male glossa ponit mutuum accepisse; filii, inquam , & heredes venditoris , dictas terras & vineas repetere voluerunt, a GIta & herede Theberti : oblatisque Summo Pontifici precibus, ut fit , Rescriptum ab eo impetrarunt, quo Judices & recuperatores dati sunt , Cualandius Subdiaconus, & Vitalis Canonicus Pisanus; quibus dedit in mandatis, ut ii redes Theberti cogeret ad restitutionem praediorum dicta lege venditorum , &quidquid ultra sortem pereepissent ex fluctibus ; per pcenam, nempe In Concilio Lateranensi constitutam adversus usurarim, ut necessario supplendum est ex antiqua Decretal. Compil. de qua poena tractatur in cap. Quia in omnitus , infra, de usin & in eos. Ad audientiam, supra , de empl. σ Lendit. Porro coram Judicibus datis heredes Guidonis dicta praedia repetebant, cum Tit a di-
225쪽
I N Ti T. XXI. LIB. III. COM Μ.
dicerent tantum esse pignori obligata, pro a I. libris, parva summa, in quam etiam fructus medio tempore percepti computandi essent. Denique proponebant contractum esse usurarium, hoc iure prohibitum; commisisse Thebertum in ea nonem in Concilio I ateranensi latum. Verum heredes Theberti hanc petitionem, sue impetitionem Henrici & Beria nardi , heredum venditoris , hac exceptionρο eludebant ; ut dicerent praedia esse vendita, puram esse venditionem. Quod & replicatione se diluebant disti he redes venditoris , pmponentes conditiones dicto contractui additas , ex quil, quamvis facile deprehendere posse putabant hoc tantum actum suisse inter Irahentes, ut pro 26. libris praedia pignori essent . Et se inter se digladiantibus , coeperunt Iudices dati dubitare utrum venditio conditionalis esset, an vero pura': & de ea dubitatione consuluerunt Summum Pontificem , cujus responsum proponitur in hoc cap. hoc nempe ex forma coeuractus, quam ei lex dicta dedit, venditionem puram esse: quod totum est ex Iure Civili ; puram , inquam , esse venditionem , quae sub conditione resolvatur . Sed quia duo proponuntur pacta addita , ut nempe fructus in se tem e putentur; & quod ultra sortem go. solidi praestandi sunt; ex eo nasci praesumptionem contra emptorem. Hic est certus, ni fallor, easus , qui latius explicandus est. Propnnitur igitur ita initus contractus, ut si intra duos annos emptio empi xi displiceret, &e. eonventionem hanc Iure Civilii ratam esse constat , & puram esse emptionem quae sub conditione resolvatur, L. p. F. De contra I. e t.
Sed ista conventione ita facta Jure Civili, quaesitum est quae actio emptori danda st ad resolvenilam emptionem ; & Sabinus quidem, ut a Paulo relatum est in L. q. F. De resinae vendit. dabat actionem ex empto : alii vero , quibus hoc videbatur insolens dari actionem ex empto , ut ab emptione discedatur ;actioni quae ex contracta competit, ad resolvendum contractum accommodabant in factum actionem proximam empti, ut Paulus ait in d. L. 6. civilem in factum, L. Quod F nolit,o pen. F. De AEdit. ME . Datur, inquam, .nctio ei
vilis in factum praescriptis verbis, ex praeseripto eonventionis habitae ; & inde nomen actionis, qua nempe res vendita redhibetur , ut non male redhibitoria dicatur, in I. 4. Od. De aedilit. asilon. & sic etiam vice versa invenio dari actionem ex vendito, vel praescriptis verbis, in L. 2. C. De pas . inter empl. σvendit. Non nego iis omnibus easibu , & squi similes sunt, posse dari actionem ex empto, vel ex vendito; sed amrmo scrupulosus hoc quibusdam visum fuisse, ut ex iiς omnibus casibus daretur actio ex contractu, ut contractuς dissolveretur. Sed ex illa conventione, ex praescripto conventionis dabant actionem in factum praelatimis verbis, utilem & mximam directae actioni ex empto, vel ex vendito ; quod non caret ratione L. 6. C. De reri permut. L. 9. C. De Guar.
Haec iSitur suit huius conventionis vis , cui & hoe proponitur additum in
specie huius eap. ut ab eo tempore quo emptio sub eonditione resolvitur, usque ad annum proximum, deberet venditor dare a 3. libras, pretium rei venditae , fructibus medio tempore perceptis in sortem computandis r atque etiam ultra
seriem εα solidos, quod pactum est satis inauditum. Illud quidem ex Jure Civili tonstat, emptione facta sub conditione , quam dixi per conditionem res lutam, debere emptorem fructus perceptos restituere , L. 26. 8c 29. De Mitit. σαλις-. Quemadmodum 8c vice versa recipit pretium & usuras emptor; & si
226쪽
quid eirca emptionem impenderit, puta in vectigal qui uagesimae , quod praeis stare debet emptor, ut nominaum tradi iur in L. Debet, E. De AEdil. ΕΔΕΤ.
At proponitur hie convenisse, ut seu lus resoluta venditione in sortem com putaret emptor , atque ultra sortem ei solverentur 6o. solidi. Quaesitus est sine dubio jullus praetextu , & quaesita fraus qua eluderent vim canonis contra usua. ratios lati in Concilio Lateranensi & smilis fraus extat in d. eap. Ad aω-dient am , supra , de empl. Ideoque potius eli habita ratio a S. Pontifice ei quod agebatur, quam quod agi simulabatur , ut est in regula Iuris , ex qua male glossa citat L. a. C. Plus val. quod agitur , quam non intellexit. Et longe dissimilis est ejus species ab ea quae in hoc cap. proponitur: nam in ea quaeritur de emptione facta , qua committebatur fraus in eanonem latum in Concilio Lateranensi contra usuras , Quaeritur quidem de emptione simulxta , ita ut potius pignus, videatu huam emptio. At sententia d. L. quae & Accursio ine nita fuit, ab hae longe eli diversa, nam haec est , eum emptio pignoris causa facta est, secundo creditore salvente primo creditori debitam pecuniam ;vel etiam solvente secundo fideiussore, magis insplaiatur quili actum est, quam quod scriptum ei . Quae sententia sumitur ex L. s. in sim , distras.
sum ubi nominatim traditum est, secundum creditorem, vel fideiussorem, emptionis titulo pignora tenere ; qui tamen non tamquam veri emptores lubstituisti videmur, id est, ut pleno emptionis iure rem possideant ἔ quae eis auferri potest, si debitor pretium obtulerit: quo calu habetur ratio fructuum & usurarum ; fructuum , inquam , ab eo qui pignus accepit, medio tempore perceptorum, & usurarum pretii quod praestitit, quae eli vera & dilucida sententia L. 19. U. De fid0 . quae ita exposita non pugnabit eum d. L. I. ut vulgo no
Et hoe igitur eala, in emptione pignoris causa facta, magis in spieitur quod actum est, quam quod scriptum est: ex quibus omnibus conliat aliam esse emptionem quae inibi pignoris causa fieri dicitur, ab ea de qua in hoc east quaertitur; quae sane facta ea forma quam pri posui supra, captiosa valde luit, & fra
dulenta. Ut non mirum sit Innocentium II l. contra eam respondisse, qui nemope odio maximo usuras habebat, ur ollendit d. cap. Ad aud entiam ς quo etiam improbatur contractus habitus de fructibus rei pigneratae , medio tempore percipiendis; qui tamen Iure Civili receptu est, & vocatur sed hoc iure computantur in sortem, ev. Quia frustra, infra, de usum observo etiam in legibus Georgicis Iustiniani hoc constitutum suisse, ut eum usurae causa agri suscipiantur , si amplius quam per septem annos fructus percepisse deprehens suerint, connumeret cognitor a septennio , & superiores, &eas pro dimidia ratione pensionis in sortem adscribat. Sed hoc constitutum suit contemplatione eulturae, & agricolarum: & conserendum est eum eo quod legimus in Nov. 32. 33. & 34. Fuit quidem Constitutione Constantini ante peramissum , & est in L. ulti oci. Theod. De usuri ut in fructibua humidis Sc arentibus, sic loquitur , ut L. uti. d. De jure fisci, &' Varro lib. a. de re rustic. Fuit, inquam, permissum usurarum genus, quod sesquialterum appellatur. Et inde in Concilio Nicamo , hemiolia , & sescupla exigere, ut relatum est a Gratiano in can. Qi ontam, dist. 47. ad quas usuras pertinet insgnis D. Hieronymi locus commentar. in Erach. lib. s. eo. I 8.
Maneat igitur hoc ex iure isto, fluctu; in sortem computari: quod & probat
227쪽
IN Ti T. XXI. LIB. III. COMM.. p. 6. Me tis. quod eodem tenore est breviter exponendum. Exeeptiones quis ad illud glossa adfert, certissimae sunt, ex eap. I. supra, de seudis, cap. I. i fra de Huris, cap. C onquestis, & cap. SalMbriter , eod. tit. Caput Saluialter est etiam de re propter dotem pignori data : & non murum igitur si fructus maritus lueratur, cui nempe datur dos, ut vulgo notum, propter onera matrimonii; quae ideo a Martiano capella dicitur , repraesentatrix
Sed observandum est illam certissimam Juris regulam , qua diximus fructus dotis ad maritum omnino pertinere ; neque ita conititui posse dotem , ut sit sterilis, L. 4. d. Da paE . dotal. L. 77. H. De 3tire doti infirmari poste argumento L. Gm pos divortium, s. t. eod. ubi proponitur mulierem in dote conis stituenda demonstrasse pecuniam , quam sibi Luc. Titius debebat , cum usiris futuri temporis; quo casu respondet Iuri sconsultuς, omnes usuras ex pecunia illa dotali a marito perceptas, doris portionem esse: ita ut a marito actione de dote restituendae sint . Unde liquido apparet penes maritum remansisse dotem sterilem, cum nempe restituat ulvias, in qua lege concilianda somniat Aceu sus, & fingit conventum fuisse ut seipsam aleret, & exhiberet uxor ; qua de re nullum vestisium in d. L. itaque placet quod aliquando memini me accupere a viro doctissimo Jac. Cujacio, in ea lege negative esse legendum, rationis non es , tum tonstet ita plerumque loqui solitos duris auctores , quibus omnibus antistare debet ratio Juris.
Ex literis fratern. tuae accepimus, quod' eausam, quae vertitur in te R. & A. mulierem, tibi duximus eommittendam . f Cum sere per biennium studuis es , ut eadem causa cum concordia finiretur , partibus non adquiescentibus , accitis viris prudentibus . praedictae causae meritis diligenter examinatis : idem negotium de prudentum vimium consilio ad nostram duxisti praesentiam remittendum , ea
maxime ratione qua videtur hoc ad regium judicium speetalitet. tinere . J Si quidem pmbatum est, quod pro facinore a maritis praedictae mulieris commisso, eo fugam petente , tam frater mariti , prae satus videlicet R. quam ipsa mulier licet minus juste in a regio justiciario eapti fuerint, & de ipsius mandato bonorum omnium delinoquentis iacta dili ractio , & soluta pecunia mercatori , qui a marit mulieris vulneratus fuerat , & rebus propriis spoliatus ; sed quaedam possessiones illius penes eumdem R. remanserant , quas idem demandato curiae retinuit , soluta pm eis pecunia praedicto mercato. vi , quia emptor alius propter possessionum minucias non extabat et
pars vero mulieris aestimationem dotis instantius petebat sbi resti tui ,
228쪽
Ιω Tir. XXI. LIB. III. Co Μ M. tui , vel in possessiones , quae meriti fuerant , ex ossicio delegationis . induci . Pars autem viri econtrario respondebat , se non debere super his aliquo modo respondere , quia nihil auctoritate , vel volunt a. te sua distractum fuerat de bonis mariti ipsus mulieris, sed fiscus ea capi secerat, & mandaverat distrahenda . Sane cum pars mulieris di. ceret de possessionibus viri sui aliqua remansisse, quae distracta non fuerant , & ex eis sbi satisfieri postularet , ab is studiosius inquisisti quanta fuisset pecunia quae soluta fuerat mercatori ' & ex confessione tibi constiterit utriusque , quod quidem .de immobilibus usque ad viginti quatuor uncias auri alienatum extiterat: sed praedictus R. se viginti tres vel viginti quatuor unciis addidisse , & quadragiata duarum unciarum auri numerum completuisse mercatori Allegabat quo. que praedictus R. quod cum quinque filii essent unius patris , & om. nes in paternis bonis succederent , facta aettimatione totius heredita. tis , non proveniebat ad maritum mulieris 'de hs editate paterna , ruod ultra viginti quatuor auri uncias valeret. Quia vero ad nos ea .em causa remissa , non suit suffcienter instructa , nec nobis constitie utrum decem libras tarenorum quas . petebat , mulier dedisset in dotem , aut idem R. aliquid possidebat de bonis pertinentibus ad fratrem suum , virum mulieris praedi lae nec potuisssemus examinationi causae insistere , tum quia in praesentia tua renunciatum fuit allesatio. nibus & probationibus, sicut dicis tum quia idonei'& lassicientes
non venerunt ad nostram praesentiam resnon sale e eamdem causim turduximus examini remittendam per Apostolicam Sedem. in Mandamus fuatenus si tibi constiterit ex his , quae in praesentia tua suere propo- ita & probata , quod mulier dicit viro dedisse in dotem . & praedictum R. de bonis fratris aliqua possidere: cum mulieribus favor mulis atus in recuperandis dotibus debeatur , & cautum sit in iure , quod propter maleficium viri mulier remanere non debeat indotata , cum etiam bona uiri mulieri sint pro dote tacite obligata , & cum suo onere transierint ad quemlibet possidentem, R. praedictum eidem mulieri ad restitutionem dotis eatenus condemnes, quatenus de bonis se
tris sui praelati nole itur possideri.
TINUs mercatorem Caium spoliavit, ae, ut ex antiqua Compli. colligimuς, sustulit quadraginta duas auri uncias, eidemque mercatori vulnera quaedam inflixit; ae deinde eriminis consciuet fugam arripuit metu poenae ..Et Comes C ferronesis, qui in illis partibuς iungebatur vice regia, qui, ut ait, Regis lusticiarius erat, & merum imperium habebat, id est, jus animadvertendi in fa-
229쪽
cinorosos; fratrem & mulierem d. Titii grassatoris rapi iussit: quod eum minus iuste fecisis ait hie Pontifex, respiciens ad id quod vulgo dicitur . propter
maleficium viri uxorem non teneri . Sed Justiciarii factum non omnino male quis forsitan defendere poterit ex iure illo , quo quaidam Italiae regi cnes uti scribit nominatim Paulus Castrens; in I. Omnes putili, sq. De ii iit. iure. Et repetit Alciatus in ut nempe conxicanis imputetur latrocinium sactum, ut teneamur latrenem exhibere, aut damnum sarcire. Et quod ab aliis observatum est , sinite quid legimus apud Aristotelem in admirandis fuis , ut apud Iosephum lib. a. de bello Iudaico , Camanum Procuratorem Syriae prox, morum vicorum .ic minis imputasse, quod latrones persecuti non suissent. Iussit igitur Justiciarius regius , sorte smili quadam ratione motus, fiat rem& uxorem latronis capi ; qui deinde bona omnia rei absentis fisco vindicavit,& distrahi iussit, ut restituerentur spoliato mercatori quadraginta duae auri unciae. Et in eo quidem hie ordo Iure Civili observandus fuit, ut inter reos notaretur latro fugiens, & intra annum obsignaretur: datur enim ei annus intra quem se purgare misit, L. I. U. De requiris reis; post annum vero bona publicantur , & rei sumentes infames fiunt ipso iure : nee si quandoque pollea se Purgaverint , quia quocumque tempore facere possunt , L. I. eod. L. Viro, f. pen s . De quaest. bona sua recipiunt , L. a. & 3. C. De requir. reis ; quia
quod semel cecidit in fiscum , vix usquam restituitur , L. I. M les. Iul. de
Vindicatis igitur fisco bonis, distractio, sive auctio publice facta est& cum
ut ait, possessiones quasdam minutas nemo licitaret, desertos & squallidos sundos, iamcos landos, ut loquitur L. r. C. Theod. De indu . debit. Et eleganter vetus Novellarum interpres Nov. 7. vertit ἀποσον κτῆ ν , faueam poJessu . Cum igitur emptorem non invenirent possessiones illat , addiste fuerunt fiatri rei , qui ut ex antiqua Collin. repotendum est , cum ex omnibus bonis immobilibus redactae fuissent 1 r. auri unerat, de suo alias χΙ. addidit, ut exinpleret summam qua frater mercatorem spoliaverat . . .
Cum igitur possessiones sibi ex auctione publica addictas possideret , coepit
movere quaestionem uxor rei ; decem libras tarenorum repetens quas in dotem se dedisse proponebat : & super ea repetitione dotis a Summo Pontifice ludicem impetravit Episcopum Aquinatem , qui cum hujus causae cognitionem suscepisset, re diligenter examinata, negotium remittendum esse duxit ad S. PonLtificem, addita ratione , quae non est otiose praetermittenda , & conservata est
in integriore Decretali. hac nempe , quia videbatur hoc ad Wgium judicium specialiter pertinere. Modeste solent se gerere Pontifices in his quae sunt regiae auctoritatis , conssita sicut, in princ. supra, de elis . cap. Novit illud, supra, de Iudic. cap. Pervenerabilem, inha , Cyi filii sint let. Ideoque eomitionem hane quam iam suscepisse videbatur Justiciarius regi uet , remittit Iudex delegatus ad Summum Pontificem, instruens eum de allegationibus ab utraque parte proposuis. Ex quibus tamen non liquido apparuit S. Pontifici , utrum ex honis rei aliquid pussideret frater , & an ei iam decem libras tarenorum uxor dedisset in dotem. Ideoque iterum hane cognitionem ad eumdem Iudicem remittit, dans ei in mandatis,
ut si constet aliquid ex bonis mariti sui postidere fratrem , & illam dotem quam repetebat, datam fuisse; quoniam, inquit, favore dotium multa in Istre inir
230쪽
ducta sunt, L. Si ego, f. Si res, F. De iure dot. I. ult. C. . Senatu confutatum nileian. Et cautum etiam sit in iure propter maleficium viri uxorem non manere indotatam: quod glossa confirmat multis auctoritatibuς; & cum etiam bona viri uxori pro dote caute sint obligata, ut & cum suo onere transierint ad quemlibet possessorem: praedictum fratrem mariti sui compellat ad restit timem dotis, quatenus de bonis fratris sui noseitur polluere, quod Reicriptum continet multa elegantissima, quae tum in Iure utilitatis non parvae. Ae, ut dicam breviter , illud primum statuendum est de privilegio dotis ex Constitutionibus Iustiniani , omnibus creditoribuς , sive expressa; , sive tacitas hypothecas habentibus, etiam antiquioribuς praeferri uxorem , L. ult. C. Qui poc ora tu pisu. & μυ. JUiu. 97. quod miror non intellextile glossam , quae male eonfert privilegium fisci cum privilegio dotis. Habet quidem fiscus privilegium exactionis in actionibus personalibuet: at in hypothecariis communi iure utitur; & potior est, si tempore prior est, L. Si pignus, j. De pignorio. Et hoc tantum reperio privilegium filai in hypotheca, ut sit concurrat cum privato, id est, uno eodemque tet apore obligatae reperianatur res fisco & privato ; praeveniat causam privati fiscus , ut nominatim est proditum in L. Si quis 28. d. De ito e fisci, cui non dica; adversari L. titi. H. Qui potiores tu pisu. quas ut concilient, quidam novam Justiniani Conllit uti nem requirunt. Nam species d. I. . haec est. Titiu; qui Seiae obligatu; erat ob reliqua tutelae, obligavit ei in debitum illud omnia bona sua, quae habebat , habiturusque erat: ae deinde mutuatus a fisco pecuniam, qui quidem fiscus iure suo, privilegio suo, semper habet tacitam hypothecam, L. At fertur, 3. Sisi cus, m. De 1ών. c. intulit Seiae partem deuiti: atque novata obliga ione , nuvatione facta. per ilipulationem , ut fit , pignui repetitum eli; & quaesitumuit de bonis a Titio quaesitis post priorem obligationem cum Seja contractam, utrum Seiae pignori sint obligatae , donec 'uniuersum suum debitum consequatur. Et respondet Scaevola, nihil proponi cur non sint obligata: quod responium Dira lino ccingruit cum d. L. 23. ut nempe in honis quaelisis poti obligati nem fici, quoniam in illis concurrit fistuc eum privato , omnino fiscus privatum praeveniat, ut ait d. I. 28. eadem forma qua in L. q. r. si De pecu-l o. Dicitur in actione de peculio exteros creditores praevenisse patrem, vel do
Porro ratio dubitanJi in d. I. ult. Quἰ pol. iu plan. quae vulgo ncri obsere tui , mr fallor , his est, qu ,d priori et obligationi; eum Seia contractae nou tici facta suis let': & novatione iam eonstat pignuet liberari , usuras non currere, L. No attonib. 28. E. De uomat. Sed observandum erat linc verum non esse , quando in novatione pignuῖ nominatim repetitum est , ut proponitur in L. Dis. quod probat L. ii. 3. I. U. De piguerat. au. j mx L. unica , C. Et amsi chirog. cap. Pecuniam plenus teneri . Nullum igitur aliud est drivi lenium
siti in hypotheca , quam id quod traditur in L L. Si quis '.'. . . . . . .