장음표시 사용
251쪽
vel decimarum pervenisse eonstat, east. Cum Beml s. de feni. o re udie. 8c certam pensonem illis assignatam suis e reperio sub Henrico LII. imperatore anno iacio. in Concilio Ratis nae habito, tertiam partem omnium. mulctarum. Sed haee iura fatili ut erit deprehendere, ex formula advocariae , quae extat apud Naues 'rum. Tolum. 1. generat. ν7. & in multis privilegiis ita alteriorum Germaniae, collectis a Brusquio , in suo Chromis monasteriorum Germaniae. Sane, quemadmodum quoidam bona sua potentibus addixisse , eorum patrocinium ad cantes. narrat Salvianus lib. 4. de provid. Dei ; sic , ut colligitur ex e p. 2. de νebus Ecclesie non alien. tu . I. Praelati Ecclesias sibi commiisas, hona immobilia, iuraque ipsarum laicis submittebant; eoniti ruendo , vel rec in stendo, seu profitendo, ea se tenera tamquam a superioribus, quia in quiusdam partibus dicitur ad uis ἰ iplox patronog, vel Advocatos Ecclesiarum perpetuo, aut ad tempus non modicum constituendo . Unde & Carolut Maagnus a quihusiam historiciis dicitur Advocatus Romanae Ecclesiae . de Godestuduet Bullis ius, Advocatus sancti Sepulcri.
Deniqa' cum & oeconomos suos, qui& Vie omini, qui omnes nomiae procuratorum veniunt, d. eam Salistis ἱ & Maiores domus dicuntur in regum Gregori i Magni, Ecclesia haberet, quibus proprie commissa suit rerum ecclesiasticarum administratio, can. 24. Syri. Rem. &, ut Sigebertua ait in Corouiso,
ubi de Theophilo qundam Vicedomino, partes ecclesinita di pensatiouis sub Oi-fevo demandatae. Hos etiam constat Advocatorum Sc patronorum munere functos : unde & passim dicuntur apud Flodoardum, sive Flagaerdum, Historiae Ecclesiasticae Remensis auctorem , Advocati Zc Vicedomini: Sc in cap. In quibusdam , Ura, De paenis, dc in th. De Adυω. ρο mee m. lib. 2. testim Lovgobard. Qui vero custodes, vel guardias habentes dicuntur, de quibus in eap. Praet rea 27. hoe tit. 8c in eap. generali 23. de electione, tu UI . Si separandi sunt a reliquis, de quibus antea dixi; sunt Reges ac Principes, qui pro imperio summo Ecclesiaς regnorum suorum sub tuitione 3 .eu lodia habent, dc , ut loquebantur . mundiburdio, Francice mainboumia ; quo iure omnia libi in Ecesesia vi dicabant, ipsam ordinationem Episcoporum, quod perpetuum est apud Grin rium Turonensem , de apud auctores Germanae δc Anglicae Hi liori .e . Eodemque iure fructus Ecclesiarum vacantium fisco applicant. e . Ex ditiae mi, hortiti in L. Compit de uno verbo , ea quae regalia dicta suerunt , cap. Quod fune 13. de eam Cum dilectus i . de eleti. in III. Compιl. Sic in L. De mos steriis qo. tit. De Dis. Clerie. r. lib. r. Ies. I ungobard. beneficia regalia per beneficium Regis debent conserri: quod de Guillelmua de Cuneo, Sc Baldus notant, in L. Meminisse, de Q. Proconstitis. Caeterum notissmum est illis , etiam Pontificem Romanum tonoessisse in v stituras Episcoporum per annulum de virgam ; quae apud auctorem Hiiloriae Ecclesiasticae Remensis, dicitur passim ferula Pontificalis ; quam etiam Romanum Pontificom habuisse constat ex Lestprando, lib. 6. cap. his. Sed quod supra tam anxie tuaesivimus , non possumus apertius landatores a patronis, Vel Adonia i , 8c cui odibum dii inguere, quam prolatis in hanc rein verbis Reginae Radegundi , in illo nobili exemplari landaticiniet sanctae Crucis Pictavienss, anud Gregorium Turonensem lib. 9. eam 42. ubi fundatrix illa ad
vocat in patronos Episcopos Pictaviens , sub iuitione, id est . sub guardiagum Franciae . Te quoque, inquit, ιυιe Pontifex , sacrassaresque veViro ,
252쪽
ρὰ νοος in ea a Dei diligenter ascisio, si, quod absit, extiteris ραἰ eontra Demoliri aliqti id tentaserit, pro repellendo ετ confutanda Dei hoste non pudeat ad Regem , vel ad Pictaviam cicitatem pro re vobis snte Dominum commendata pro- etinere , , contra aliorum injusi iam executores, o defensores i titiae laborare. Et paulo post, ad Principes verba faciens: Simul et tiam Principes, quos Detistis euhematione populi post decessum meum Iusterem comingerit , eoniam ut m noctium, quod ex permissu σ solatio dominorum Repum patris vel aυi me νυα eois juxise visa sum, O mrdinasse regulariter, vet dota e , sub fua tuiti ne sermone iubeant gubernari. Ex quo loco satis apparet quid distet fundator a patrono vel Advocato, & eo qui custodiam habere dicitur. Sed his omnibus iura haec , &i auctoritates tibi vindicantibus in Ecclesia , conflatum est patroni generale nomen a praecipuo munere illis iniuncto,' ut E esesam hoc vel illo iure tuerentur, & defenderent: ut de conditoribus ipsis , quos docuimuq a patronis fuisse di itinctos , ius Patronatus generaliter dictum fuerit a Compilatoribus hujus Juris, mutuato nomine a Jure Civili . Sed hoc nomen hae significatione apud veteres non reperio& quod est in e p. I.&2. Me tit. est a manu Raymundi.
ΡE R L A et u Μ est I ad sanctam synodum, quod inter heredes Ee
etesiae in rebus propriis constitutae dividantur , & tanta per eam. dem divisionem simultas oriatur , ut de uno alteri quatuor partessi fiant. Sc singulae partes singulos habeant Presbyteros , quod sine discordia & sun ultate nullo modo fieri potest. Unde J nobis visum est, quod Ecesesia inter heredes patroni dividi non debet. Et si simulta. tes inter eos surrexerint, propter quas Sacerdos suo ibi officio canonice iungi non possit: si alter provideri non poterit , praecipiatur ab Episcopo, ut nullo modo ibi missarum solemnia celebrentur , donec ad concordiam redeant, & Eccles a Sacerdotem canonice habeat, qui libere suum ministerium valeat exercere.
AE cu MauE Ecclesia L a pluribus coheredibus si post S .
concordi unanimitate unicuique procuretur . ne propter aliquas
discrepationes servitium Dei, minuatur . & sura populi irreligio leagatur. J Si eontingat pro Ecclesia dissidere patronos , ut eam nolint' / ορο sub uno Presbytero procurari ' : Episto pus f si aliter non poterit ipsi η φ consulere tollat inde reliquias . atque ejusdem Ee lesiae claudat
253쪽
ostia : ut sacrum mysterium nullus in ea celebret , antequam unum eligant Presbyterum, qui sacrosancta sit idoneus pmcurare .
inosi AM in quibusdam locis fundatores Eeelesiarum , aut he.
redes eorum, potestate, in qua eos Ecesesia hucusque susti nuit, abutuntur : & cum una Ecclesia unius debeat esse Rectoris . pro sua dissensione ' plurimos repraesentant . Praesenti decretomus, ut si forte in plures partes ' fundatorum se vota diviserint, il- . . m. Ie praeficiatur Ecclesiae , qui majoribus juvatur meritis , & plurimo. . rum eliaitur & approbatur assentu . Si autem hoc sine seandalo esse nequiverit , ordinet Antistes Ecclesiam , sicut melius eam secundum Deum viderit ordinandam . Et id ipsum etiam laciat, si de iure patronatus quaestio einerserit inter aliquos, & cui competat . intra quatuor menses non fuerit definitum.
CApi Tu LUM primum reddendum est eontra inscriptionem , quae in quibusdam libris praesert Concilium Mediolanente, in aliis Mediomatricense, Concilio Cabilonensi eelebrato sub Carolo Maeno, ubi extat integrum; & in Breviatio Bernardi Papiensis. id est, in I. Guillione. Sane quod inibi scriptum est , de uno altari tres vel quatuor .partes fieri , quod inquam , altare vocat beneficium, vel Ecclesiam ἔ id est , ex idiomate Gallico , sive Francico , vel ipso Urbano Pontifico teste . can. Quaesitum r. V. Gallos benescia vulgo appellare altaria . Et eo sensu Ivo Camore iis Episcopus epise. 4t 2. Maria, inquit, a me redimere voluit sub nomine per ona. Divus Bemaiam epist. 42. Precessia temporis paulatim insolescentes, defit Dut in brevi vindicare aliaria, id est , beneficia. Species autem capituli I. & a. est de divisis Eecles is inter plures heredes fundatoris ; nam ut res hereditarias inter se dividebant iudicio familiae erciscundae , ita & Ecclesias in reta; propriis, ut nominatim in Antiqua, constitutas . Quod in Capitularibus Carali Magni lib. I. cap. 44. & lib.3. tit. I. Legum Longobard. permittitur : in s Eetissa ita dies s inter coheredes fecundum μουia dentiam , vel admonitionem Episcopi ipsi coheredes teneant, o honorare faciant: iis tes fassini desse is, ut hodie improprie dici solet. Qui l si enim honorare Ecclesiam, itemque Ecesesiae honor, collige ex iisdem Capitul. lib. t. eap.71. Sin autem coheredes Me non faciunt; in Discopi potestate sit, utrum eas ita conuerapermittat , ita nempe divisas ; vel reliquias inde auferat. Quod & a Gratiano multis mutatis relatum est, in eo. Considerandum i 6. g. 7. Sic olim obtinuit usu pravo, contra ius & regulas ecclesiasticas, ut cum loco uta Ecclesa transiret Tom. II. Zat ad
254쪽
ad heredes' quod nominatim Venam liuet Fortunatus Pictaviensis Episcopus serI-hit, in Duram ιι de templo beati Dionysii, a Leontio Burdigalilensi aedificato
Exiguam dederat Ue Praesul Emilius auem, Christicolam posititiam Me eapiente loco .
Quo et iit.e clati leate diem itine mole, graduque,
Venit ad heredes hoc opus, hic que iocur . Cum igitur non probaret Ecclesia successiones illis , & divisiones inter coheredes, prohibitum est cap. r. & 1 ne Ecclesiae dividamur; ut recte notat glossa ex eap. Querimoniam, infra, Me tit. 3e ex eav. Lege , dist. ro. & ad vicissitudinem rerum humanarum immutetur status Ecclesiae ; quam vili aliter aliquando contingere soleat, vel Balsamone telle ad ean. 7. Nicaenae Sinodi, ubi notat
id quod olim decretum fuerat , ut Antiochenue Episeopus haberet duas Pho nicias, & Arabiam Hierosolγmitanus tres Palestinas; vicissitudine rerum sui Die immutatum.
Sane divisiones provinciarum , vel mutationes sedium , ti dignitatum ecclesiasticarum , a Principibu; facta , ut in d. eau. Lege, Ecclesia probare non solet . Et quia conlii tutum suit in L. tinici C. De metropos. Beoto , Berytum esse metropolim, Tyri metropolitanus numquam admisit ; ut didicimus ex libris sententiarum synodalium , qui extant in volumine primo Iuris Orientalis , ubi legimus statim poli d. L. un. motam fuisse controversam inter Eustathium& Photium ; ti in Synodo obtinuisse Metropolitanum Tyri contra Berytensem; cui prohibitum sui', insuper habita lege Imperatoris, ne iura Metropolitani
Utitur quoque glossa recte e . Hie quippe r. q. 6. cuius inscriptio est de Salomone Rege Britonum . Habuit enim aliquando Britannia Reges suos , quamvis, ut ex Gregorio Turonensi notissimum est, habere possit tantum Comi. tes, habuit tandem Duces . Invenio Se eum qui princi eatum in Britannia obtinebat , distam fuisse Priorem gentis Britannicae, in epist. Lupi Ferrarsensis Aiadalix quod ideo dico, quia integra epistola pertinet ad d. can. me.guippe. Cum igitur Rex ille Britanniae, cidio Caroli Franei rum Regis follet Episcopos suos subesse Turonensi Archiepisto , rescribit Joannei Pontifex , propter discordias Principum non esse dividendas Eeclesias. Et generaliter, Ecclesiarum di praebendarum divisiones etiam inter Ecclesiasticos prohibitae tandem fuerunt in Concilio Turonensi, cap. Maioribus 8. Iup. Da praebeuris. Et quod est in fine λ ωρ. prohibita esse permutationes dignitatum ; quamvis id omnes accipiant de
e tracta permutationis , ut.non liceat invicem inter Ecclesiastico permutare dignitλtes; quod tamen iure receptum esse cum auctoritate superioris constat ex roto titulo De permutatione; ego deierare ausim aliam suilla Concilii mentem, A permutationis verbum accipiendum esse de immutatione status dignitatum , Putas ne pro una dignitate, sorte pro Archidiaconatu , Primi certat , vel alia qu libet instituatur. sie in L iar. f. t. de rem Iuri Quod inibi Accursu; non intellexit, permutatio provineiar dicitur, eum ex procontulari fit praesidialis, vel contra. Et in L. ia. 3. Senatuscemsitis, s . De retis. σώmptibus fun. Senatus. consulto cavetur ne usu sepulcrorum permutationibus polluatur , id est, inquit Iurisconsultus, ne sepulcnun aliae eonversationis usum accipiat. Et hanc inter- metationem meam valde contanat L can. Iue, ubi divisioni conjungitur i,
255쪽
mutatio, vel permutatio honoris & dignitatis. Sed ad rem. Divisiones illas coheredum, qui in partes seindebant Eeclesiam , nee volebant eam sub tuto bacerdote procurari, ut est in cap. 2. prohibeas Concilium , vult Episcopum hule Ecesesiae interdicere sacris, nec inibi missarum solemnia celebrari . claudenda esse ostia ; & reliquias inde tollendas , sine quibus olim consecrari non potuit Ecelesta; ut & nominatim eonstitutum suit in Synodo habita in Trullo palatio; imo nec altare ipsum . Solebant enim in altari recondere reliquias: & recte hic Alanus notat , hune locum non esse accipiendum dereliquiis in altari reconditis ; sed de illis , quae honorifice asservantur: in vasis
aureis, vel argenteis . Quam etiam differentiam observare possumus apud Pau-
Iinum, Nolanum Episcopum , in epise. ix. M Smnum . Nam de reliquiis in altari recondius accipiendi sunt hi versus:
Pgnera sanctorum , an istae gloria me a. Et quod subjicit de cruce in aliari non recondenda , omnino ad hune locum pertinet: Si vero, inquit, mvis placeat vobis hane de retice lenedietionem, ad ueridianam tutelam atque medicinam in promptu hahere , ne semel condita in altario non semper ad manum, tit Uus exigit, praesto sit, susscit oe illa adb sΓeae consereationem, &c. Hic vero mos in altari condendarum reliquiarum , ut supra venerandos Martyrum eineres divinum mysterium eelebraretur, fluxisse videtur a Romana Ecclesia , quae omnium magistra est. Nam divus Hieronymus, adυersus Vgilantium , de Romano Epilcopo se stribit: Mati faciι Romanus Pontifex , qui
si per mortuortim hominum Petri Pauli ferancium nos ossa veneranda , secundum vis vilem pulvisculum, o ret Domino sacrificium ; ttimulos eorum Chrsi arbitratur altaria. Inde factum ut passim omnes, in omnibus haee sacra pignora desideraverit; ut verissime dixerit Theocritus Abbas , in sermone de Sancto rum reliquiis, oppida , easella , vicos o urbes , quae omnia jam mas ui tenuere Principes exiguum Sansieram MLerem possidere. Prudentius, eruditissimus Poeta Christianus , de decem oe octo Mart μι bus Caesarauginanir e
Quod igitur vult cap. a. tollendas esse reliquias; hoe ita accipiendum videtur, ut Ecclesia positione reliquiarum e Gerata, illi sublatis quas resecrari videatur: &hoe tantum locum habere in Ecclesiis ita inter heredes divisis, & multis constitutis Presbyteris, reiectis distinctionibus plostar certissimum est. Verissima est enim sententia Melendi, antiqui glossographi , hodie non esse locum hiae r medio, quia hae divisiones non usurpantur . Et quod est in cap. 3. est de pluribus patronis inter se dissidentibus in nominatione rectorum; non quod, ut olim solebat, cogitent de dividenda & Ω- eanda in partes Ecclesia, sed quia alim alium prasrei vult : quo casu ex d. v. 3. praeserendus est is , qui maioribus iuvatur meritis , & eligitur a mai ri parte patronorum e vel si hoc fieri non possit, permittitur Episeopo ut co siluat in ea Saeerdotem idoneum. Colligimus igitur ex his loci s jus Patronatus transite in heredes , cv. Cum Z et a a Ber.
256쪽
mniadus, supra, de sentem. O ra jud. & transire quidem in solidum in omnes heredes , ut de seruitute diri solet propter eius individuum usum , L. Viae, Ut De se istutibus Servitus 1 ut est , f. uti. Insit. De rel. incorpor. At proprie in . - communio iuris nulla separatim intelligi potest , ut eleganter iuri lconsultus ini L. Arbor , 3. Si p r eumdem, J. Commu ut diesdundo i est igitur apud omnes in solidum. At quemadm dum unum ex lociis, quibus servitus debebatur, utis dicimus servitute in solidum, agere in solidum, L L. Viae,. de L. Heredes, f. An ea stipuiatione, si Fa, L ercise. Sic etiam unu; ex patronis in praetentati , ' De & nominatione rectoris , utitur iure nominandi in solidum ; nee huius iuris individui ulla separatio intelligi potet .
Male igitur glossia excipit Sac dotum praesentationem 3 nam si in servitutet acquirenda, vel remittenda , desideramu et Omnium sociorum, vel coheredum cec. sonem, vel remissionem, L. Per fundum, L. Gius ex sociis, si De feriat. - me. ρνώ. & L. uti. U. Communia pιaedior. Et tamen dicimus hoe tua elle apud singulos in solidum . Sic enim est accipienda L. Libeνιο, ρ. ult. E. De negot. κ sis. Sane eadem ratione , & aptis limo exemplo , quamvis omneς patroni ri minare debeant, tamen unusquiique nominat iis solidum ; quia hoe ius incorporale Lindi non potest. Sed quia diiticile est ut possint in unum convenire , constitutum est in cap. I. praeoalere maiorem partem ; ut in decretis Decuti - num lgo dici solet , L. y. d. Euod eui que unmersitatis nomine , L. Quod major , ae Au municipalem. Et tandem definitum fuit Clementina Plures , hoerit. quod exemplo servitutis recte glossa hoc loco admisit , mile palmnos co venire de rectore alterais vicibus praesentando, argumento L stabiles , E. Danfuse. L. Ra, f. r. E. De semit. & L. AQον, C tili. U. Communi divid. Servitus individua temporibus & mensuris dividi potest ; ius Patronaius individuum, temporibus Zc vicibus dividi potest.
Sed rursus quaestum est, uno. ex pluribus patronis decedente, an plures heredes vocem dumtaxat unius habeant, an plurium. Quidam ex antiquis, singulis heredibus idem ius quod pa no superstiti tribuunt ; ea potissimum ratione freti, ex qua diximus hoe ius transre in solidum: & quia iure palmnatus, liberti hereditas inter liberos patronorum in capita , non in stirpes dividitur; ut ex Ulpiano notissimum est , lib. reo. tit Da success. liberi. quorum sententia merito explosa est: nam hoe admisso, plures successores unius patroni , qui in Praetentando plus iuris non habuit, quam alter patronus, sacillime palmnum su- . perstitem superarent: & tamen est iniquissimum ut ex accidenti, id est , pluribus in ius unius succedentibus , deterius fiat ius alterius , argumento L. Qui fu udus , H. De condition. oe demonstrat.
Nec obstat quod diximus, hoe jus transte in solidum; nam qua ratione fuit in solidum apud defunctum in cuius locum succedunt , & tamen nocet se fuit
alios patronos convenire, ut de servitute cedenda, vel remittenda diximus: l ne eadem ratione erit apud plures heredes , de apud singulcn in solidum ; sed debent in unum convenire, nee plus juris habebunt, quam habuit is, in cujus locum succedunt. Non item obstat successio liberti, quae jure patronatus fit in capita, non ini istirpes; hoc enim argumentum ita facillime dilui potest, vel ex origine hujus nostri iuris, ab initio patefacta a nobis; unde constat quantum hoc ius distet a iure Patmnatus libertorum . Et, ut liquido respondeam , ius Patronatus libem
257쪽
etorum competit liberis iure suo, tamquam patronis; & patroni nominatim di cuntur in L. Cum patronar , U. De rura Patron. competit , inquam, illis quamvis heredes non sint, quamvis sint nominatim exheredati; succedunt enim liberio ab intestato, nec exheredatio aufert iura libertorum : quod & nomina- tim a Justiniano eonstitutum est in Constitutione Gr.eca de rure Patronatus. Arhoc tui nostrum non competit nisi ratione ii accessionis iuris, vel rei : & inhoe iure igitur plurimum valere dicitur certissima regula Juris , non posse defunctum in successores suos plus iuris, vel commodi transferre, quam ipse habuit , L. 34. 39. & Iro. de res. Iur. & ita paucis vindicanda est 1ententia Clementinae, contra Joannem Andream & caeteros.
Notat deinde glossa in hoe capite 3. hoe ius acquiri ex landatione, id est , ex constructione, & aedi Matione, cap. Nobis, infra, hoc tit. Quamvis subtilius ista distinguant , sundationem , constructionem , & dotationem; ut illo
Fortunati versu: Fundoit, se uxit, Ataυ ι, delude dicavis. Ut fundare proprie sit dare fundum & solum, in quo construatur Ecclesia . Si
quaeras igitur a me, an ex sui datione, vel constructione, Vel dotatione acquiratur ius Patrona tuq; dicam nullam posse aedificari Ecclesiam sne dotatione, ean. Nemo, de conferatioue, dis. i. N . Iusin. 67. ωρ. 2. Capitulari 229. ιι b. 3. Capit. . roli Magni. Et tamen nihil vetat, ut u unus suadet . a ter construat, tertius dolet, inter eos communς esse jus Patronatus; naturali quadam ratione, qua dicimus parietem communi sumptu aedifkatum , eommunem esse, L. Parietem, si in fereti t. urb. prid.
Porro siquis Ecclesiae aedificatae, cuius dotatio lassicien; non fuerit , vel forte deperdita , vel alienata, lege quadam, ut hodie fit, dotem constituerit; non est dubitandum acquiri ius Patronatus, Concilii Tridentini seg. i4. decreto de ireformatione, ean. I a. & seg. 23. cap. 9. Nec desideramus ut conceptis & expressis verbis hoc ius patronatus in ipsa sundatione, vel dotatione exeipiatur, est enim lex, ut conditio , quae tacite inest huic ὸationi. quod satis probatur eap. Significavit 4 l. Dp. de testibus, notando in hanc rem : nam , ut vulgo
notari solet in L. r. E. Da reb. eressi ea quae tacite inlunt, quamvis non e
Mamur , praestanda sunt. Et suit Guido Papius nimium diligens, & scrupulosus, qui in det f i8 . nominatim hoc ius se retinuisse ait , in fundatione cujusdam Ecclesiae; sea hoc factum fuit ad maiorem cautelam Juris. Quaeritur deinde a glossa, & Doctoribus , si sorte Ecclesia destructa rursus
fuerit Iedintegrata ex eadem materia, an jus Patronatus pereat, & rursus restituatur. Sane, quamvis restituta Ecclesia eadem esse videatur , ut ex notissimis Iuris locis glossa infert, adde, quod manente fundamento & solo , super. ficies sequitur conditionem soli. L. pen. F. Communia praediorum , L. pen. f. Sed s, J. Uti possidet: quod & de navi proditum est manente carina, in L. Miuutιus, J' De rei vindie. Fundamentum , vel carina , ut nominatim D. Basilius ait in Hexamero, fomi l. i. est principium domus, vel navis: sequitur igitur causam potissimae partis, id est, principii, vel auctare Cato in L. i. JD oris. Iuris. Tamen glossae & interpretibuς favorabilior sententia placuit , extinctum esse omnino ius Patrona tnς, ex L. sibi res, Aleam, j. De soluti cui adde L. Biter, Saιram, A. Da verb. oblig.
258쪽
Ego ex his, quae dicta sunt, utor hae distinctione: vel hoc ius e petit exeonitructione, & dotatione; vel ex constructione sola , puta quod alter vel initio, vel postea dotaverit. Primo easu , quia remanet dotatio Ecesesiae, quae susticit ad acquirendum ius Patronatus in Ecclesia iam constructa , non video qua ratione privandus sit hic patronus iure suo. Secundo insu, sententiam glossae & interpretum lubens amplector; vel propter utilitatem restaurandae &restituendae Eeclesae; id est, ut qui a fundamentis innovat Ecclesiam, ut Uigili ua Papa loquitur in Decretis Iuis cap. q. acquirat sbi ius Patronatus ; ut recte hoe loco colligit glossa, ex eap. z. Consuluit, infra, de Iudaeis.
PRAETEREA quia in tantum quorumdam laicorum processit auadacia, ut Episcoporum auctoritate neglecta . Clericos instituant in Ecclesiis , & removeant, cum Voluerint , possessionem quoque ata ue alia eccles astica bona pro sua voluntate plerumque. distribuant . ipsos anathemate decernimus feriendos. Clericus autem qui Ecclesiam per laicos sine proprii Episcopi auctoritate receperit communione privetur: & si perstiterit , a ministerio ecclesiastico & ordine depo
Hoc capitulum, quod sumptum est, ex Concilio Lateranens sub Alexam dro III. celebrato, male glossa, & interpretes accipiunt tantum de patroni; & fundatorii, .laicis, qui sine auctoritate Episcopi Clericos instituunt in Eeclesiis, eosdemque removent. Nam generalis sententia est hujus capituli. contra pravam consuetudinem quae plerisque locis invaluerat, ut a Principibus Clerici acciperent Ecclesias& proprie pertinet ad ius illud regaliorum , ut loquitur, quo beneficia in Gallia & Anglia Principes conferebant, cujus meminit Speculator in rιI. De Wab. ti Joannes Andreas in eap. a. De Wab. in VI. Vetus in Ecclesia malum, ut constat ex historia, & ex multis canonibus relatis, I 6. q. 7. ubi varia Pontiscum & Conciliorum decreta recensentur, quibus eo suetudo haec prohibetur ; quod vel ex illis primis eanonibus Apostolorum istae Promotiones a limoniae labe parum distare videantur, ean. 29. & 3o. & ibi Balsam . Fuit tamen. hoe concessum Regibus aliquando a Pontificibus ipsis, ean. in onodo , 63. dist. S. hoc Paschalis II. concesserat Henrico IV. Imperat ri, ut to sat ex Cisoniis Abbatis Uspergensis; Martino Polono in vita Pasehalis II. D dechino Abbate in appendice ad Chronica . Mariani Scoti, & ex Othone Fris
sensi ιib. 7. cap. 14. Quam tamen concessionem Concilium Viennense non m . havit,
259쪽
tavit, & eam pollea idem Paschalis re cavit, ean. Si quis, cum seq. eadem cauca quaest. Cum igitur temporibu; Alexandri III. quidam Principes hoc sibi arrogarent, iretum prohibitum fuit hae decreto, dc cum hanc libertatem Ecclesiae Thamaa
Cantuarientis Archiepiscopus asserere tentaret in Anglia, lata sententia exeom muniea imis adversus delinquentes, ut constat ex cap. I. 6 M , de νέtitutioniabur, quoi omnino pertinet ad hune locum; & ab eluet sententia ad Summum Pontificem, id est, at eum lem Alexandrum Hl. auci rem nostri decreti appellatum suis t; idem Pontifex sententiam confirmavit, ut inde satiet constet ii e p. q. ita esse accipiendum, ut non sint iplo lure suspensa Clerici , qui a laicis Ecclelias accipiunt. Nam d. cap. 3. est veluti executio huius decreti Concilii Latta resis, ex quo sententia excommunicationis a dicto Archiepiscopo probata fuerat. Vera igitur est Me Ioeo sententia glosse , & omnino ita vinis dicanda ex cap. 3. quos sine flagitio praetermitti non potest , dc obseruantum est, vel fuisse Bemat dum Parmensem , gli liatorem hulas Gregorianae Compilationis , negligentem in allegationibus excutiendis , quas mutuabatur ab anti
quis Glos graphis; vel verba glocia fuisse a librariis male di tincta . Nam ad
illa verba, bour ecclesia, ira male notatur cas. Decimas I. 17. g. I. pro interis pretatione h)rum Uerborum; eontinentur enim his verbis non tantum decimae,
sed de oblatim , domus, areae, Sc reliqua bona quae recensentur in cap. infra, de reus . Sc omnino ille canon reiiciendus est ad illa verba, pre uicos ἰ dc ita citatum invenio in antiquis glossi; primae Compilationis miss. quae 'penes me sunt, quarum fide' ita haee glutia est restituenda. Vult igitur hoc capitulum priuet Clericum esse excommunicandum , ut hoc excommunicationi 'sulmine, ut loquitur, admaneatur Clericus , Sc terreatur; ae tandem depanendum , si permaneat in Ecclesia ita adepta : item ecclesiastico ordine privandum. Ita sensim procedere solet Ecclesia , cap. r. fust. de να- die. Non utitur hoc ultima remedio, vel, ut Seneca loquitur, non accedit ad decretorium stylum, nisi praecedente monitione excommunicationis; ut fulmen aliud esse ostentatorium, aliud peremptorium , notat Servius ad 8. Am. μ ei ii. Ostentatorium dicitur, quo metus incutitur ; δc hoe putat significari illo versu. Fulsores nuM horrificos, sinitumque, metumque .
Peremptorium vero . quod punire iolet, ut illis verbis: Flammisque sequacibus iras . Porro Ialaus, a quo beneficium Clericus accepit, est anathemate feriendus, id est, non solum plectendus excommunicatione, quae a fratema societate disiungit; sed anathemate, quod separat ab ipso corpore Chri lii. Sic enim distinguitur anathema ab excommunicatione , in quadam epistola Joannis Papae vi II.
cujuq verba refert Ivo in suo Decreto magno, parte I v. I l. Est igitur excommunicatio maior 3c minor, cap. Uu. de sent. exec. ubi si in lenientia reperiatur verbum excommunicationis, intelligitur de majori: qua in
parte mitiua est Im Civile Iure Pontificio, L. Si Praeses, Dyra , de panis. Si Praeses, vel Judex interlocutus sit, vim fecim, si quidem ex laterdicto, non erit notatus, nec poena legis Iuliae sequetur: si vero ex crimine, aliud est. Queiod si non dissi erit Praeses utrum Iulia publicorum , vi Iulia privatorum , tunc e crimi
260쪽
IN Tir. XXXVIII. LIB. III. COMM.ssa IN TI F. XXXVIII. LIB. III. COMM. Mimine erit aestimandum .' sed si utriusque lagis erimina obiecta sint ; Milae lex, id est privatorum, erit sequenda.
in o D autem eonsulis , si Clericus idoneus ad vacanum Eccle sam praesentatus, non fuerit ab Episcopo dioeceiano admissus di poti modum alius idoneus praesentatus , & institutus ab Hiscopo, pollessionem tenuerit corporalem e an primo Cleri eo Ecclesiam petente, debeat posterior removeri, vel posterior priori 'seret . Dubium non est, quin in easu i sto melior sit conditio povidentis r quoniam, antequam praesentatio per dic eisnum Episcopum approbetur, ratum non est, quod a patrano fuerit inchoatum L Dei Da III. Nost v I CENs I. EF sc Fo. CV Μ autem Advocatus Clineum idoneum Episcopo praesentaverit, & postulaverit, postmodum eo non resutato. alium aeque idoneum in eadem Ecclesia admitti r quia eorum alteri praeseratur , judicio Episeopi eredimus relinquendum , si laicus suerit, cui ius competit praesentandi . Verum si collegium , vel ecclesiasti ea persona praesentationem haberet: qui .prior est tempore, jure potior esse vu
ricus ad 'aliquam Ecclesiam , a patrono Iaico praesentatus dioeceianus Episcopus ipsum non duxerit admittendum , ex hujus. modi praesentatione aliquid iuris assequatur in illa . Et si sorte idem ad Sedem Apostolieam appellaverit, & post appcllationem ab ipso interpositam , idem patronus alium curaverit praesentare , ac secun dum instituit Episcopus praesentatum , idem ab ipsa Ecclesiae debeat