장음표시 사용
101쪽
DE IURIA QUIRITIvM nisi vere in hae re otium feeerunt, praestare tamen dudum volu rant Myliua λ) nullarum partium aequax, et quos honoris emaniam laudavimus Τrehellius et Conradi, qui, dum sua firmar student, adversariorum tela summa vi eonfringere allaborant. Ut vero, quid nobis in difficili hac materia aedeat, recto ordine e - 4,innamus, ante omnia, quod peritissimorum iudicio iam constitit, nobis dari eupimus , apud solum Plinium Ioeis adscriptis expressaui,eriminis inter Ius Quiritium et civitatis vestigia reperiri, nequo abutendum esse auctoritate cieeronis, Ulpiani, Iustiniani, et si qui sunt alii, promiscuo plane usu has formulas servantium. Hooposito, Ipse Plinius curatius erit excutiendus,' atque, quidnam illius verba prodant differentiae, inquirendum. Atque ut de Cis . late, quoniam in ea minus est difficultatis, ante attingamus no
nihil, ea primum petita legitur Harpocrati iatraliptae, quem vere peregrinum Plinius dieit. Elargitus est sine mora Civitatem -- perator, sed vitio eivem dixit. Erat enim medicus iste nationis' Aegyptius, volaοὐ Μερις ιτικού. Aegyptiis autem ex institutione, ut probabile est, Augusti, prohibitus fuit aecessus ad magistra- tus ), nee licuit iisdem, exceptis AIexandrinis, alienae terrais ei vitatis civibus fieri . . Iam vero, eum eaeteri Aegyptii non Mementur, quod et ipsa Aegypti particula esset, Alexandrinaeivitate-- neque enim adsentiendum est Span hemio ), quihoe eontra I raiani testimonium negat - eives autem Alexandrini non omnino prohiberentur eivitate romana, quanquam, ut ipse Im- perator prodidit, ex institutione prineipum non temere daretur, haeo ianua prius aperienda fuit Harpoerati ut accessus ad togao praerogativam pateret. Hanc elabendi viam Plinius, quod mirero in homine consulari, ante ignorans, resolvit demum, admonitus - a peritioribus, cum ex praecepto Traiani, annos et censum Ila poeratis ederet apud magistratum, ut simile vero est, qui libris censualibus praeerat, uti hae ratione in tribus deseriberetur. Ν quo enim, nisi hoc laeto, Civitas pleno iure aecepta videbatur, i ael Iieet ut, Romam sorte translatus novus civis, tribuum comm dis, suffragii latione, et, quod insigne fuit horum temporum, principum liberalitatibias frueretur, h. e. frumento, OIes, congi I Diss. de tare Quiritium in Guad. Opuse. Mad. et Theophilo exed. Retreii. pag. I 090. - 2 1 si dor. Peltia tota. Ep. I. 689. 33 Ex Iosepho in hane rem testimonia collegerunt Menagius Amoen. iuri cap. 30. et Spanhem. in Oct. Rom. Ex. I. cap. XIII. - εν I. e. Diuiligod L . Ci
102쪽
riis, Iegatis. Aperte hoe de libertinis Se aevola i) doeuit, nee
aliter in peregrinis Civitate donatis ab antiquo tenuis, quos saepe sine suffragio adeoque sine tribu receptos constat Post Harpo-eran Plinius Civitatem petit propinquis Postumii Marini, itidem mediet, Chrysippo nempe Mithridatis uxoriqite eius Stratoni eae Epigoni, item liberis eiusdem Epigono et Mithridati, et his quidem, quod, eoncessa civitate, quidquid esset prioris status extinetum videbatur, ita, ut parenti patria potestas servaretur, liberis autem non tantum familiae tua, sed in libertos quoque ius patronatus. Ipsi Postumio Civitatem non petit, quam iam habuisse, praeter caetera, argumento est nomen gentilitium, quod non liberti modo, sed et peregrini in eorum honorem ηolebant adsumere, quorum beneficio in civitatem adsciti erant δ). Ipsos vero Postumii propinquos ingenuos peregrinae conditionis fuisse, ne servientem servientea credas, credibile facit tum paternum Mithridatis et Epigoni nomen, adierium illi Chrysippi et Stratonieae, quod plane insolens in servis, tum ius patronatus, quo, licet ex Peregrina lege et iure gentium, Chrysippus gaudebat. Νee ab Iudie Ipsa Postumii Marini prosessio, quam constat inter artes Ithera-Ies vix habitam et a peregrinis ut plurimum et libertia tractatam fuisse ε . Tertio Ioeo Civitas impetrata legitur filiae P. Aeeti Aquita Iae centurionis cohortia sextae, et, ne patrem libertinum eredas, filiaeque Civitatis nomine non nisi manumissionis benesteium indultum existimes, duo argumenta conficiunt. Namque primum iam superius tacta obstat ratio, nomen, quod totum quantum Romanum est, eum e servitute liberi facti adscito nomini patroni pristinum gentile ae barbarum solerent adiungere; obstat deinde et militaris Aquilae dignitas. Quanquam enim sequiori aetate in exeret tu romano non una oeeurrit libertinorum, ae peregrinorum adeo, memoria δ), idem tamen rari exempli est in aetis priorum Caesarum, qui saltem hae in re, ipsis iuris auctoribus si eollau-
eap. 35. Dig. de Legat. III. V. Averran. Interpr. II. I9. 2 Rae vardus Opp. p. 995 sqq. - 3, Notissimum eius rei exemplum est in A. Licinio Archia poeta. Add. Cicero Verr. IV. I . Epist. XIlI.
36. Herm. Cannegie ter de mutata nom. Rom. ratione. cap. VI. -
103쪽
datam Augusti diseiplinam, in militibus Iegionariis Iegendis aerea-- bant. Augustum autem constat, libertinum militem, non nisi subitaneum ne tumultuarium et praeter ea ad ineendia et servitia urbana coercenda seribere solitum k , nedum eosdem ad Iegionum
honorea evehere. Ilinc igitur pronum esse intelligitur, Aquilam hune aut e peregrino civem, qualis centurio ille apud Lucam aut, in quo propter nominis sonum proelivior pendet sententia, nativitate romanum fuisse, filiam autem ideo peregrinam, quod e peregrina sublata fuerit. Antiquitus enim invaluit iuris ei vilia xegula, ut, qui sine Iegitimo matrimonio nasceretur, nisi Iex aliqua aliud specialiteri induxisset, matrem sequeretur, adeoque e peregrina Rervave natus, licet pater vel maxime civitatis iure gauderet, peregrinae servilisve conditionis haberetur ).
Atque hi quidem sunt in quos, rogante Plinio, Traianum
Civitatem contulisse Iegimus, peregrini ad unum omnes. Huiusmodi autem novi homines et cives facti, cum ipsis natis civibus per omnia fere aequali iure fruebantur, ut et optima lege eives - haberentur Iongeque antistarent his qui ex iusta servitute manv- missi essent. Quare nee iidem ab honoribus et magistratibus
prohibebantur, in quo tamen nummum culmen et ultimum togatorum fastigium eernebatur. Id unum novos inter et veterea eivea
remansit discrimen, quod illi familiae iuribus, atque adeo adgn tione et gentilitate et patria potestate cum his et in hos earerent, quibuscum, iam ante Civitatem, sanguinis necessitas intercesserat, utque a semet. ipsis gentem et familiam quodammodo inciperent, nisi eum civitate adgnationia quoque iura impetrassent, quod laetum in Chrysippo supra vidimus. Ex hoc adgnationis deseetu in novis ei vibus, sive per Latium in ei vitatem, sive beneficio principia venissent, locum tenuit tributum illud vicesimae, ab Augusto excogitatum, tolerabile haeredibus extraneis, domesticis grave, et ideo remissum veteribus civibus, levatum deinde in illis quoque, Nervae primum munificentia, mox I raiani, acilicet, ne maximum beneficium Civitatis Romanae verteretur in gravissimam iniuriam instarque esset odii et discordiae et orbitatis, eum carissima pignora, salva ipsorum pietate distraheret ). Itaque post
Sueton. Aug. cap. 25. - 2 Aeta Ipsat. cap. XXII. va. 22. 3ὶ Boethius ad Cie. Topie. II. q. Ulpian. cap. 24. Irig. de statu I, o m. et Fragm. U, I 0. - Plinius Panegyr. cap. 37. V. Span Lem. orb. Rom. Exerc. I. cap. I 8. et Aur mann. de Tectis. Pop. Rom. e. XI.
104쪽
tempora Traiani inter antiquos et novos eivea ingenuos nulla superstes fuit differentia. Atqui dieet fortasse aliquis: Verum esto, peregrinos ingenuos civitate donatos indigenis Quiritibus exaequatos esse; quid hoe ad Hareapran, quem, etsi peregrinum,
tamen ipso Plinio auctore, constat, manumissum atque adeo liber tinum fuisse. Est quidem ita, nee tamen res, adeo conliagosa ut elabendi via excludamur, aut a proposito dimoveamur. Imo, ultro et hoe eoneedimus, parum intersuisse ex mente Romanorum inter nervos peregrinorum et dominorum togatorum, non ignari,'. ,
disciplina civilis prudentiae, aervitutem iure gentium introductam, nee romano iuri propriam existimari ). Sed instas, et Ulpiano teste ), manumissiones quoque iuris gentium esse, exclamas. Audio, neo nego. Sed, sodes, quid hoe ad statum et sortem libertinorum, quae adeo unius iuris ei vilia particula est, ut quae de iuribus atque obligationibus libertinorum statuit romani iuria doetrina, id nulla ratione ad peregrinorum libertos pertinere, aut quicquam inter eosdem et peregrinos ingenuos' hactenua interesse possit. Hactenus, inquam. Nam si quis peregrinus servum m numisiaset, atque in eo patronatus quaedam iura sibi stipulatus esset, quin ea ad iuri dictionem praetoris peregrini speetaverint, atque in Civitatis quoque iuribus adquirendis, quamdiu patronus in vivis esset, momentum siserint, ei vilis ratio vix sinit dubitare. Atque hinc explieandum videtur, eur Plinius adiecerit, habuisse quidem Harpoeran peregrinam patronam, aed eandem iam pridem defunetam ease, ut ipsi nihil obstaret adspiranti ad tog
cognitis personis, quarum in iure Ciritatis implorando a quester fuit Plinius, materiae ordine ad eas trahimur, qui biis in Iure Quiritium impetrando auetor extitit. Petit antem primum Iibertis Antoniae Maximillae, quam ei vem romanani fuisse praeter nomen ostendit adi tua honoris titulua ornatissimae seminae. Ipsae autem libertinae illius, euiusnam suerint sortuhae, diseeptari potest. Et Latinas quidem Iunianas fuisse ideo probabile est
Trehellio δ), quod alia epistola Plinius pro Latinis preces ad Imperatorem dirigat; Conradi εὶ vero, id ipsum quod in probatione versatur petens, propterea Latinas asserit, quod, si iuste I . 2. Inae. de Dr. Nat. Gent. est Ciu. - 2 cap. l. Dig. de Dat. et Iure. - δὲ I. c. cap. IV. q. 29. - M I. c. I. I6.
105쪽
manumissae suissent, iam siritatem atque adeo, quod illis pet batur, Ius Quiritium habuissent. Vana haee et frigida ae quae
a tam nostrorum temporum dedeeeant, ut forte quia magis eum Manutio sentiendum existimet, qui solamniter manumissas pro- nuneiat, idque vel propterea, quod minus solemnia manumissio extra ordinem introducta et recentioris aevi sit. Idem igitur valeat,
da L. Satrio Abascontio, et Caesio Phosphoro et Soteride, quibus altero Ioeo ius Quiritium petitur, ut non nisi Valerii. Aestiaeus, Dionysius et Aper Latini fuerint. Ilia praemissis, nisi animum quia praeeoneeptia opinionibus eupatum ad Plinii Ioetionem attulerit, fateatur ri,ortet, . nihil ulteriua inde evilio posse, nisi hoc, Civitatis voeem adhibitam se, ubi de peregrinis, Iuris Quiritium formulam, quando de Iibertinis iura populi Romani donandis sermo ait, praeterea quoque, ut hia impetraretur, voluptate ae eonoesaioue patronorum opus fuisse; contra vero, eur illam a civitati a voeabula tam finia este aeereverit, nulla ratione e literarum verbis pateseere, muli
que minus in disputiuionem adduci po se locum, de colonia latinia Quiritium aut Civitatis iure augendis. Ut vero tandem, quae nobis haereat sententia in medium afferamus, Manutium et Vonevium proxima ad verum accessisse arbitramur, Pliniumque, dum Iuris Quiritium formula utitur, eundem in libertinis iuris ambitum signifieare voluisse, quem per voeem civitatis, quando de peregrinia loquitur, expressit, h. e. ut optima lege caves essent, omnibusque praerogativis seuerentur, quibus peregrini, eivea facti gaudere poterunt, uno patronatus iure vim auaru servante. Adhibuisse autem putamus Pli tum formulam istam, ut, eum in manumissis non una esset, quod ad
civitatis beneseium, ruetes, ambiguitati a vitio obviam iret. Id
quibus rationibuat indueti opinamur cernite. Una et simplex omnium, qui a servitute manumissi erant,
ab initio apud Romanos libertas fuit δὶς vertente republiea et pri-
a Imperatorum temporibus, ut relinqueretur poenitenti aut novo benefici laeus, duae manu salonia species institutae sunt ,
iustae atque iniustae, aeu, ut Theophilus exprimit, εoo ios τροπος ἐλευθερίας. καὶ φυσικος. Et iustam quidem libertatem
106쪽
tripliet modo, vindicta, eensu, testamento eontigisse, itaque Iiberatos solemniter manumissos diei, in pueroa notum eis. Aeetapiebant hi eum libertate Civitatem, non tamen, qualem nati, aut e peremnate saeti ei ves habebant, aqd in nou paueis multo minoreia. iam, ne quid de tributia et veetigalibus et gentilitate atquainde pendentibus saeria dieamus, quod ad publica iura speetat, proletariis et capite eensis non absimiles, iure militiae legion riae earebant, ab honoribus petendis et gerendis, maxime post expressam L. Viselliam submovebantur, neque, quod in triabus urbanas relati erant, eodem suffragii iure honorati erant, quo
eives tribuum rustiearum. In iuribus autem Privatis, eeteris eius. bus minoris census etiam inferiores, antiquitus neo in peeulio libera potestate gaudebant, sive testato morerentur, sive lutealati decederent in , reverentiam praeterea patronia debebant et operas ossietalea et in aervitutem retrahi poterant, eumque prisco tempora nulla iis essent eum ingenuis matrimonia, idque dein L. Papia Poppaea levatum esset, hoc tamen usque ad Iustiniani aevum si miter eonstitit, non lieere illis aenatorum aut Iiberorum aenatoria nuptias appetere. Erant tamen vel aio ab his vestementer diate minati, qui minus' solemniter manumitterentur. Namque ut da
Iibertinis ex L. Aelia Sentia nihil commemoremus, quia proxime ad servos accedebant civitatisque prorsus erant ineapnees δ), qui per L. Iuniam Norbanam Latinorum Colonorum conditionem Me perant Iuniani, neo ipsi civitatem tenebant, medioque erant inter Iiberos et servos loco, atque, Iustiniano referente γ, ut liberi quidem vitam peragebant, sed ultimo spiritu libertatem eum animaestabant. Hi quoque, quidquid vivi haberent, non proprio, aedpeculii iure tenebant, nee patronus id hereditatis, aed peeulii iure eapiebat δ), in eo autem praecipue dedititiis superiores, quod variis, ab Ulpiano q) reeensitis modis, iustam possent libertatem, eandemque civitatem aceipere, quae solemniter manumissis suppetebat. Id vero inter vivos ut pIurimum Iteratione fiebat, h. e. repetita et solemni per vindictam manumissione I). Attigimus, sed cursim et extremia quasi digitia, fortunam
Exemplum eius rei est apud ipsum PI in. Ep. VII, 16 3.
107쪽
ae sortem libertinorum, et quantum civitas ipsis tributa distiteriea civitate, quae ingenuis innasceretur. Neque tamen eorum eOnditio aretiori hoe circulo, ad extreinum usque imperii romani tempus, praeeineta stitit. Etenim iam Iibera republica uirundoque populi iussu ingenuorum iura cum libertinis communieati Mimus, etsi raro et vix aliter quam in persona Feeeniae Hispalae ). Magis res invaluit, propagato ad libertinos aureorum anulorum liure λ), quo consecuto et dignitatem equestrem eonseeuti δὶ vid bantur, quidquid alii reclament, proque ingenuis ' habebantur εὶ et in ordinem illorum transibant δὶ. Νε 'autem huius henefleti orbis nimius fieret, quamquam hoc iure ornati quod ad caeteroseives extraneos et statum publicum attinet, ingenuis aequa conditione erant, et omnia ingenuitatis munia, Ulpiano q) teste, lhabebant, atque adeo ad honores et dignitates adspirare pol xant ), neo militia aut senatoriis nuptiis submovebantur ): Pare norum tamen ratione libertia accensiti sunt, ut adeo eorum non tam eonditio mutata videretur, quam honor auetus ' . 1 ino est, quod ab iistiusmodi libertorum hereditatibus patroni' non exeIud rentur ιφ), hine quod, occiso domino, quaestioni subderenter ihine quod patronis reverentiam exhibere deberent h et Comm dua legatur ademisse ius anu Iomni libertis, qui invitis aut igno- lontibus patronia aecepissent. 'ametsi enim huius inodi eoneessione ipatroni ius non laederetur, honor tamen, quem patrono debebant, lexigebat, , ut nihil absque eius arbitrio de fiberti capite constitueretur. Reete igitur Mare ianua in affirmat, eum, qui ius anu-Iorum impetraverit, adhue custodire libertorum ordinem, et Ulpianus ), vivere eum tanquam ingenuum, mori quasi libertum.
Hine quoque in apri eo est, quid Impp. Diocletianus et Maxi- linianua ιδὶ aisi voluerint, dum reseribunt: Aureorum ullu8 anuis-
108쪽
rum, benescio principuli tributus, libertatis 3 , quoad virunt,
imaginem, non statum ingenuitatis praestat. Sed nec in hoe tanto Leneficio substitit Imperatorum munificentia et gratificandi liberalitas. Postquam enim adeo vilescere coepit aureorum anulorum
ius, ut inter vulgarra manumissionum insignia referretur ), et liberti tum demum, ut habet Arrianua ),4 se commode vivere Posse crederent, si eo iure fruerentur, superaddita est talium restitutio, quam non inscite Iustinianus 'raλιγγευειτιαν appellat, per quam id ipsum consequerentur libertini, ut plane pleneque pro ingenue natis, iuris fictione, haberentur, ae quasi nunquam servitutis maculam sustinuissent δ). Inde nee amplius iuribus putronatus obstringebanturq), nec reverentiam patronis praestare debebant I). DiΩicile autem est definire, quo primum tempore libertinis indulta fuerit; id solum eonstat, antiquissimum illarum testem Cervidi uni Se aevolam εὶ haberi, ut sorte non impro-
habile sit, eam haud multum ante Antoninorum aevum excogitatam fuisse '). Nam quae apud ipsum Plinium extat natalium
restitutio, plane alia est, nihilque nisi assertio eorum in libe tatem, qui ingenue nati et a parentibus expositi, a quibusdam in servitute educati erant ii). I In omnibus fere editis est: Liber initalia, idemque do
Μss. testatur Fabrotus Enarrat. ar Cuiae. ParatiII. Cod. h. t.
Leetio haec quam sit aliena, quidquid dieat vere eri ua opinion. I. 8.in oculos incurrit, cum vixisse pos tanquam ingenuos, mortuos autem
ut libertinos, ex Ulpiano paulo ante viderimus. Factum hinc est, ut eum Culaeto ag cap. I. at serpus arte liberi. libertis substituerent Nie. a Salia in Sicilis. p. 13 i. et Geba verus, quod firmari posset ex edit. Rapt. de Tortia, quae Venet. H96. prodiit. Libertinia placebat Paeso ἐυαυτιοφ. Cent. VI, 86. Buaio Comment. in D. T. II. p. 348. et Pignorio Symb. Epist. p. 9. Et sane hoe magis ad pristinam . lectionem accedit. Nos vero Libertatis vocem substituimus, moti auctoritate antiquissimi libri Ms. Bibliothecae Regiae IIanienis ais, quam ratam quoque habet margo edis. Rusaarrinae. Libertatem autem intellige, perfectam et optimam maximam ingenuorum. 2 Tertu Hian. de resurreet. earn. cap. M. Vid. Kire Imann manui. p. IV. - D L. III. cap. 26. - Novel L XVIII. cap. II. et Novell. LXXVIII. cap. I. - Si o . NIL Dig. de nae. reat. - 6 cap. 1.
pr. Dig. Eod. Const. 8. Coc de bon. I . - cap. I s. l. 3. Dig. Min tua voe. - 8 cap. 3. Dig. de nat. rest. - 9, Winerier Θυεα T. I. p. 382. - IM Epist. X, 1l, II, II, 18. - II Neque enim audiendus est Gesae rus, ubi de intenuitate his restituenda, qui servi nati erant, Plinium Ep. n. exaudit, immemor eorum, quae Trat. Ep. II. reaul IL
109쪽
DE Ivllis qui RiTIUM Paullo susius haec et uberius a nobis disputata sunt, quo quilibet seeurius apud animum suum decernat, probabilisne sit, quam Profitemur, sententia, quando libertinis Igs Quiritium imploratur, nihil aliud Plinium sensisse, qua i ut a Traiano iuro
ingenuorum et anulorum aureorum donarentur. Quodsi enim v
rum est, quod contra I rehellium et Conradunt emeere ausi sumus, Iibertinae eonditionis homines,' qui Epist. 4 et si nominantur, solemniter manumissos fuisse, prosecto Civitatem iis rogare non potuit Plinius, quam iam per manumissionem haberent. Igitur, eum nihilominus Ius Quiritium, adeoque necessionem iuris petat, quo iam fruebantur, quid aliud potuit mente conet pere, nisi anu-Iorum ius, quod solum erat eo temporis libertini honoris amplificatio. Ne autem Daudi nobis sit, quod feminis etiam anulus petitus dieatur et per eum equestris dignitas, viris duntaxat pecu- Iiaria et propria, ut mittamus consularia ornamenta seminis con- erasa i , et deeurionatus honores iisdem collatos 7 , patrocinium Ulpiano denuneiamus, qui ad omnem dubitationem dissolvendam luculenter: Etiam feminae, ait, sua anulorum aureorum impetrare 'possunt et iura ingenuitatis impetrare, et natali ι
Ilis, si quid intelligimus, eitra Tanae coni turae crimen, defuncti libertis, postremo ad Latinos Iunianos, Plinii fidei eo
missos, procedimus. Potuisse autem iis ab Imperatore impetrari, ut iure solemniter manumissorum uterentur, infietas quidem nouibimus, haud ignari, iteratione, fleri civem romanum, qui post
Latinitatem, quam acceperat, maior triginta annorum iterum iuste manumissua ait ab eo, cuius ex iura Quiritium servus eat ), et: Imperatorem servum eum manumitteret, non vindiciam impo-
νε, sed cum voluit, feri liberum qui manumittitur, ex Lege Augusti β). Sed quominus sub Iuria Quiritium voeabulis, non Pagia a Dio. 'pae. cap. 8. I. . - 2 HsVmann Dias.
Singui. eapita ex histor. Wiumviratua. l. I9. - M cap. 4. Dig. datur. aur anuI. - Α UIpian. Fragm. III, 4. - 5ὶ eap. I . I. I. Dig. de manumira. Data autem forsan haec Augusto licentia per L.. Aeliam Sentiam, ut non sit opus eum Arnoldo Coni. II, II, qui
eam ad Legem Regiam refert, reponerer Lege Augusta. Concessum vero Augusto videtur, quod superior esset eaeteris magistratibus, atquB apud hos aervos Petuliares manumittere non potuisset, eum nec Ρraetori apud colluam manumittere Iieeret, d. e. I . pr. et c. 18. I. I. da manum. vina.
110쪽
nisi iustam manumissorum liberialem intelligamus, faeit, quod
beneficii loco impetrare studeat. Quis autem, graVissimum hominem edi Principis amicum, adeo stolidum Putet, ut tanquaru singularem munifieentiam et cum impendio temporis ess agitasse existimet, quod ultro et absque mora ipsemet libertis dare posset Poterat autem iteratione et vindieta imposita, cum legatus Caesaris pro Praetore Bithyniae provinciam administraret, et manumissio fieri posset, non solum apud Proconsulem ), sed etiam apud Praesident δ). Quae porro haee hominis, si quis alius, urbani observantia, principi, negotiis districto, incommodare et molestiam nil ferre, in re adeo minima, ut vel absque Iietoribus et strepitu iudiciorum, et eum lavandi, aut gestandi, aut ludorum gratia prodiret magistratus, eonfiei posset δ)l Quid denique eausae Plinio, tribus tantummodo libertia id iuris interim rogare, et adiadere, vereri se ne immodicum sit pro Omnibus pariter innocare indulgentiam Imperatoris, quo tanto modestius uti debeat, quanto pleniorem experiatur, cum, quotquot vellet, ipse concedere posset nudam illam et imperseetam Civitatem , Uaee si quia seeum perpenderit, maius aliquid et excellentius a Plinio expetitum esse ultro fatebitur, idque ipsum, quod nisi ab Imperatore et peti eteoncedi poterat, ius aureorum anulorum. I eap. I et 20. g. 4. Dig. de manum. vind. - 2 p. a. de visi. Praes. Const. NIL Cod. de stadicla. - 3 uine vix nMurdum videbitur, si quis contendat, manumittendi potestatem, quae imperatoribus competiit, ad εοlos porreetam fuisse servos peculiares, utque si extraneus et privatus homo, pro servo suo a caesare sive civitatem, sive Ius QuirItium Imploraret, semper lus aureorum anulorum intelligendum esse. Atque hae conieetura Ulpι anum Fragm. Ist, a. in tautologiae iniuriae liberare Meebit, quando ait: Beneseia Priae
pali Larinus Cisitatem romanam, h. e. ut interpretamur: plenam et Ius ingenuorum quamdiu vivit, aecipit, si ab Imperatore tua Quir lium impetraserit. Interpretes ICti, nihiI in medium attulerunt, unus Trehel Ilva I. e. vitium sensit, sed sI vera sunt, quae hactenus
protulimus, quam paravit Liplans, memina plaeero non poterit.