장음표시 사용
141쪽
PIcenorum duees, qui primum Cn. Pompeium suderint, mox nheodem in fugam eonversi Asculum confugerint, ibique oppugnati sint, hos nominat: 'Iουδακιλι Ov και Τίτου Λαφρήυιον καιΠοβλιον Ουεντἱὁιου. Certe ita posterius nomen exhibent M S.
unus regius Parisiensis et vetus vergio Petri Candidi Deeembris, saeta ad Codd. hodie ignotos, eaque Iectio retenta est in Edd. cunetia. At vero ei Ieetioni magno molimine intentata est lis a viro undequaque doctissimo Io. Seli eighaeus ero, tui alioqui nemo sospitatoris Appiani gloriam derogabit. Is enim eum animadverteret, quae in aliis quatuor Codd. pro rintidio venditarentur nomina, et Ούε ιλίου, et ολυτιλλιου probari tion
posse, ultroque eoncederet ens depravationes facile e seriptura
Oυεvτiὁίου gigni potuisse, tamen id nominis se coneoquere noni posse putavit, quod, qui ob aliis puer dicatur Ventidius, non potuerit eodem tempore dux esse Pieenorum, neque, si' fuisset A. V. C. 665, propter aetatem demum A. Vo C. T 8 de Parthis triumphum ipse reportare. Quod etsi ei concedatur, atque praeterea illud quoque, non posse probari illam elabendi rimam, quam paulo eonfidentius sibi in eo reperire visi sunt Pighius et Fre ins hemiua ), ut dicerent, qui Dux suerit Pieenorem, eum patrem suisse eius Ventidii, qui postea consul ae triumphator extiterit, quippe quae rima non dirimit diserimen illud, quod in
utriusque gentia sive celebritate, Rive obscuritate ponitur: non tamen eo adigere debuisset virum eruditissimum, ut contra omnes
libros nobis obtruderet nescio quem Ου ετ τι v. Cuius nominis scriptura in tantum reeedit a nominibus MSS., ut quid moverit Iibrarios in haee diseedere nulla ratione imaginari possit. Aecedit,
quod, quibus locis apud Appianum illius Vettii mentio fit, is
non dicitur stetisse adversum Strabonem, sed adversum Sex. Iu- Ilum Caesarem huiusque legatos, videturque belli Marsi ei dux sui ase, non in agro Piceno, sed alio Italiae tractu vieino. Equidem credo, si Cl. Schweighaeu sero memoria suppeditasset Ioeum, quem supra e Dione excitavi, proe ut eum futurum fuisse ab incerta coniectura, qui di defensurum vetustam ne receptam Appiani Iectionem, quam satis tuto vade atitisse in iure nobis iam videmur. I d. I. T. III. p. 230. - 2 Ad Florum III, I 8, 6. isquo adeo
rem tetigissa gibi visus est, ut in Supplementis ad Livium Ventidium Bassum, quasi res consecta esset Publ. suum, non admonito lectore,
142쪽
, Verum haee quae pro Ventidio illo seniore diximus, nihil omnino proficiunt ad stabiliendam defendendamque, unde digressi sumus, Valerii Maximi Iectionem illam, secundum quam narrat P. Ventralium aetate puberem populi oculis in triumpho subiectum suisse. Quodsi enim Valerius ex eodem, quo Dion et Appianus, . hausisset fonte, Ventidiumque Ducem Picentum voluisset, ecquid opus erat adiicere, eum aetate puberem fuisset Nimirum hoe ita anile est, tantque absurdum, ut ne in hiine quidem scriptorem eadere possit, quem, qui propius noverit, non est dis-aimulaturus prae eaeteris Iargiter vitiis geaturire. Non enim hoe memoria dignum ae gingulare est, aetate maiorem in triumphum duet, imo id ordinarium, sed idem laetum esse in impubere adeo, e cuius victoria ne vanissimus quidem honoris adiumentum sibi quaesierit. Quare non est ambigendum, recte atque ordine Deisse, qui Valerio impuberem, puerumve restituerunt.
Sed ut tandem finiamus, quae Gellius de ventidio eommem Tavit, is, a Strabone, quod colligere Iicet, cum reliquis eaptivis
sociis, relicto veteri captivos trucidandi more, eum libertate missus, mox etiam ex L. Iulia, quae cum sociis civitatem communieavit, civis Rom. laetus, initio sordide vitam sustentavit, comparandis mulis vehiculisque, quae praebebantur in provinciam ituris magistratibus. Constat enim inter omnes, his, qui provincias sortiti essent, publico sumtu a Senatu ornatas fuisse provincias, decretumque quidquid instrumentorum ad Proficiscendum et commorandum in iisdem opus videretur, quod uno 'vasorum nomine eomprehendebatur, unde 'factum, ut Vasa colligere, idem ait,
atque ad iter sese componere. Eorum autem vasorum, ut caeterorum fere omnium, quae sumtu publico constabant, eam quis neseit rationem habitam suisse libera republica, ut a censoribus Quaestoribusve minus licitantibus addicerentur, qui redemtorea
inde manet pesque dieebantur, e quorum igitur Bege fuit Ventidius. Inde, homo negotii a publicis adsuetus, rei praeterea belli eae appetens, ad manu strenuus, partibus C. Caesaris se ad- Iunxit, reique militari adhibitus, in Galliis adeo se in Caesaris 'amicitiam insinuavit, ut eius lavore, quod saei liua laetu in tu hida, quam sedata republiea fuit, in amplissimum quoque, i. e. aenatorium ordinem irreperet. Exin Tribunus primum plebei, deinde et Praetor ereatus est. E qua honorum quasi successione Telim discant, qui rei Rom. sunt studiosi, quod frustra quaerant apud
143쪽
AD SE ILU ExcLOLUM TRIAS. hos, qui de magistratibus P. R. aeripserunt, vergente in minam aut republiea Rom. eo deelinatum fuisse a prisea consuetudine, ut ad honores publieos neve a populo neve a plebe eveherentur, nisi qui ante Senatoria dignitate oluissent, id quod innumeria exempli a doeeri potest, et sub Caesaribus aeque tenuit. Iam Bassus, post necem Caesaris dissi sus ae suo Marte, quem obtinuerat locum, tueri posse, Antonii partibus se adiunxit, non adeo selici a primordio aueeessu, nempe una eum Antonio hostis patriae a Senatu Iudicatus. E quibus tamen fortunae prosellis satum hominia mox iterum emersit. Post enim, verba sunt Gel Iii, coniunctis partibus, non pristinam tantum dignitatem reo peranit, aedrinti carum ac deinde Consulatum quoqust adeptus est. Quibus verbis, quodnam tempus demonstretur, faeile intelligitur. Orta enim inter socios Antonium, Octavianum et Lepidum diseordia, In tantum quidem ereverat, opitulante inprimis M. Cicerone, Oetaviani potentia, ut Antonius eum suis pro hoste iudicaretur. Sed mox versa rea est, et quae . paulo ante dissolutae erant, iterum coniunetae sunt partes, novaque amicitia inita eae, et ex ea, invitia patribus, initus famosissimus ille reipublicae. constituendae Triumviratus. Poteram hoc omisisse, nisi pros Tendam existimassem hae oeeasione Iectionem in Gellii texto, nemini, quod sciam, eommemoratam, decerptam autem e Codice
quantivis pretii, quem servat Italaiae augusta Regis nostri bibli theea, quemque in usum mihi eoncessit humanitas Moldenha eri Olim, mox, qui in eius Ioeum eoneessit, Werthosii, V. Cl. In eo igitur codice pro verbia coniuncti a partibus, apertis Iiteris convicti a patribus legitur, quam ultimam vocem in Guelpherbytano quoque Cod. invenit, qui nuperrime Gellium edidit, iuvenis haud quidem ille indoetus, sed viribus, ut Videtur,
nimia fidens, neque sarto tectoque Gellio praestando natus. Illam autem lectionem, eonvicti a patribus, eiusmodi esse apparet, ut nisi protinus recipienda, tamen neque illico temere respuendat videatur. Certe enim doetior est, quam ut ab ingenio librariorum proneisci potuerit, praetera quoque rei conveniens. Ipsum enim illum triumviratum, euius mentionem iniecinius, non dubium esteontra Voluntatem ac sententiam Senatus eoiisse, Antoniumque restitutum non consulto Eo, aest coaeto, atque adeo convietis patribus, proscriptione laeta non minua trecentorum Senatorum.
144쪽
Patereulum consul susseetus Ventidius factus est. Ex quo
constans eum fortuna nil eo eomitata est, ut, e Tranquilli deperiadito libro reserente Gellio, a M. Antonio provinciis Orientalibus praepositus, Parilios ter suderit, primus de iis triuniphaverit, tandemque morte obita, publico funere, qui honor non nisi de republica summe meritis habitus, elutus fuerit. In quibus Gellii Verbis notare visum est formulam Provinciarum orientalium, qtiae, dubito, an nil te hunc apud nntiquorum aliquem scriptorem reperiatur, neque vel apud Nostrum ita est accipienda, ut cortum aliquem definitumque provinciarum Pop. Rom. numerum demonstret. Id demum tactum post. Constantinum M. diviso in Oeei dentem et Orientem imperio, atque ex eo frequentari coeperunt appellationes hae, Orientis trαctus δ), partes δ), dioeces ses ε), item tractus orientalea δ), et provinciae Orienta- les β). Quibus, cum Ventidius praepositus suisse dieitur, Cave eum proconsule existimes fuisse, niit propraetore. Fuit enim re vera nonnisi Antonii Legatus, neque suis sed Antonii auspieiis eum Parthis bellum gessit, ut adeo, eum nihilominus ipsi triumphus decretus suerit, in ea quoque re a Veteri more declinatum fuerit. Legatum autem fuisse testes idoneos habemus Flo-xum 7), et Livium h), consentientibus Plutarcho aliisque. Hi no. castigemus in transitu errorem npud L. Ampelium ubi Veniatidius dieitur, non Antonii, sed Iul. Caesaris Legatus fuisse, quem errorem sive ipsius Ampelii sive librariorum, mirere ab in terpretibus ibi silentio transmissum esse. Castigandus denique, propter ea, quae de auspiciis diximus, interpres Dionis. Quum enim Dion retulisset, supervenientem Antonium Ventidio partam vietoriam invidisse, addit: οτε ἔδομ τι καθ' ἐαυτον ψυὁραγαθῆσθαι , quod redditur, ob rem proprio ductu praeclara gestam, cum debuisset reddi, ob rem propria auctoritate proprioque consilio atque ades inconsulto imp. praeclare gestam. Quὲ enim proprio due tu rem gerit, suis, non, quod Bassus seeit, alienia auspiciis bellum gerit.
145쪽
Go II tua defensus et explicatus. In Tacito levis auspicio. Tertullianus reprehensus. Ianuensia correctus. In Τλεο-dos. Νον. emendatio prolata. 'Λd grammaticorum subtilitates et de verborum signifieatione usuque disquisitiones, ut pleriqtie scriptores veterea, Gellius quoque oppido frequenter defeetere solet, ut tamen elegantia et aeriamonis lepore eompenset fastidium legentium. Eius rei apecimen habet locus praeseriptus, in quo de vi ac potestate verbi pro filia
gare, scitaque eius apud paveos auetores usurpatione disserens,
qui diligenter i) loquuti sint, ita, ait, eo usos fuisse, ut, quum ab affligendo et ad pernielem interitumque dedueendo inelinatum id tractumque sit, profligare dicerent prodigere, et deperdere, p ros i i gata a qu e res, quasi profitetas et perditas
appet Iarent. Quare, qui suo tempore aedificia et templa et alia fere multa, quae prope absoluta affectaque gunt, in profligato esse dieerent, eos inscitiae et ignorantiae reprehendit, atque qui Latine loquuti sint, ea non profligata, aed ad se et a dixi se, tum hic, tum alibi inculcat, usus in primis Tullii testimonio. In qua disputatione non solum interpretes h. I. ged et lexieographi, veluti Foreellinus, falli Gellium eommuni ore proe lamant, nuneisque rogationis subscriptores producunt et Tullium Liviumque, et Taeitum ae Senecam, qui omnes voeabulo ita usi fuerine, ut pro adfecto aperte dixerint. Obnunciare interim his in caput Gellii comitiis eonatus est Giphanius et Gesnerus δ), probae notae seripi res contendentes non aditer eam Vocem adhibuisse, nisi in rebus aut nεgotiis actionibusque asperia fere durisque, quaeque molestiae aliquid habeant, et qui eum pugnandum eertandumque sit. Quam
Seri verius Di selitisque mallent eleganter Gellium scripsisse,
quod non puto. Diligenter est, eum cura et observatione verae vocabulorum po testatis, unde toties apud Ciceronem diligenter Iegere, et diligenter Meere occurrit. Elegantia autem latius patet, neque iam ad munditiem rectumque verborum usum spectat, quam ad orna.
um et dulcedinem orationis. - 2ὶ Libro III. cap. I 6. - 33 Alter in insereat. in Ling. Latin. alter In Hes. L. L. h. p.
146쪽
exeusationem, etsi in plerisque exempIis admitti posse non sit negandum, quin adeo eoncedi debeat, quandoque profligatas res hominesque απλας dici, qui nequam sunt nulliusque pretii: dubitari tamen potest, an in omnibus teqeat, velliti in aedificiis, quae nemo dixerit ab que molestia multoque labore exstrui posse. I, eque ea Gellii mens fuisse videtur, sed haec potius: profligandi vocabulum ea potestate antiquis in usu fuisse, ue' sit rem aliquam negotiumve ita versus finem nil dueere, ut prorsus esse desinat neque amplius in rerum natura existat, male autem ab aequalibus usurpari de rebus, in quibus ideo laboremug, ut Line; atque ut aliquid producamus. Hano autem Gellii sententiam esse, quis neget, eum aperte pronunciet, id vocabulum ab is pigendo et ad perniciem interitumque deducendo inclinatum et tractum esse. In qua disputatione Νoster verum Omnino crevisse existimandus vitetur, si quis eas lectiones formulasque omnes, quibus verbum illud profligandi insertum legitur, in unum Mervum coegerit. Sunt autem sere hae: profIigars bellum, maciem, et quaestionem, et vatitudinem, iterque, atque adeo aetatem, in qnibus omnibus latendum est, rem eo tandem redire, ut signifie
tur, quidquid sit, quod profligari dicatur, id ita extingui atque
subverti, ut ad nihilum omnino redigatur, neque, praeter memo-xiam , eius quidquam reliqui fiat. Nam ubi bellum aut acias profligatur, neutrum superat; quae8tionem nutem si profligaveris, eam ita dissolvisti, ut in contrarium partem disputari amplius nequeat; nee valetudinem prostratam proflictamque morbo locum cessisse quisquam neget, neque iter desiisse, ubi domum reversus fueris.
Quodsi denique aetatem profligaveris, tumne frustra, quod ille apud poetam,
O mihi praeteritos reserat si Iuppiter annos,
tecum animo Versabist Id vero adeo verum esse videtur, ut siquis, praeter exempla Veterum, eam vocem ad alia negotia, quae tolluntur penitus, et ad mores sublatos mutatosque transtulerit, iavim vocabuli secutus Videri possit. Quis enim est, quih et animum probaturus sit, et sermonem bene Latinum, si quis iuvenis aerio confirmaverit, sese iam ebrietatis vitium penitus profligasso animoque excussisse φ quod vitium, quo nullum est in iuventute turpius magisque detestabile e nemo est, i quin gravissime acceperit rursum Meupare Germaniae academias, nemo est, quin dolena
147쪽
76 AD GELLIUM. EXCURSUUM TRIAR mmiseratus luerit. Bene quoque et ex re Taei tua γ, ganeonem lucronemque, qui
aere paterno Ae rebus mersis in ventrem,
patrimonium pridem abliguriverat, pro gatorem dixit, et Cicero quoque pro guti et perditi hominis epitheta in Verre Antonioque:
niunxit. Accedit praeterea hute Gellianae disputationi auxilium praesidiumque quasi stativum ex eo, quod qui profligandi V eabulum ad ea velit transferre, quae peraeto labore demum esse atque quodammodo vivere inelpiunt, eum aperte in necessariam quandam atque inevitabilem αμφιβολίαν ambiguitatemque loeidere oporteat. Quid enim si legerea edicto eensorio horrea publiea profligata suisse, exstruetane ea, an destructa putaverisi et sicubi quis librum se tandem profligasse gloriatus fuerit, tune id ita aceipies, ut de perlaeto libro ipsi gratuleris nominisque aeternitatem spondeas, an ut doleas, eum invita Minerva lueu-bratum sisse, eiusque rei eonscientia, quod acripaerit, dilacerasae, aut Nieotianae adolendae conflagrasse ) Quare neo moveri noa debere puto uno illo exemplo, quo, qui Gellium reprehendunt, adeo manifeste eum erroris teneri iudicant, ut nulla elabendi rima supersit, Verbis, inquam, ipsius Augusti Caes. in monumento
illo Aneyrano, his: IΝTER AEDEM CASTORIA ET AEDEM SA IURM COEΡTA PROFLIGATAQUE OPERA A PATRE MEO PERFECI.
Nam neque una hirundo ver facit, et PERFECI voeo omnem ustulit ambiguitatem, denique non monumenta dixit a Iul. . Caesare profligata fuisse, sed OPERA, quod ipsum vocabulu
Verba Taelli Ann. XXI, I 8. haec sunt de C. Petronior ululias industria, ita hune ignaeia ad famam protulerat: habebaturque non ganeo et profligator, ut plerique sua haurientium, sed erudito luxu, ubi eruditus luxus, ut apud Plinium, erudita aranearum operatio. Sed tum puto Cornelius scripsisset transposita negatione, habebaturque ganeo et profligator, non ut plerique sua haurientium, sed erudito luxu. Quare deliberandum, nunt potius dederit, eruditus luxu. Si e Cicero, maneipia, ait, literis erudita et muricia. - 2 Nouigitur audiendus haud ita probus Latinitatis auctor Tertullianuado. Mareton. v. 13. dicens: Quanto opusculum prosigatur brepiter, iam rere-ιanda ruat, quae rursua Oeeurrunt caet. Illud etiam puto aeripsisse eum: Quando vaseulum prosigatur breti, tum iam caet.
148쪽
ΑD GELLIUM EXeUR SUUM TRIAη. 77 admonet Iectorea operarum, quae perfecto opere omnino esse desierunt ).
Atque haee qnidem haetenus defendendi Gellii eausa in romere grammattea. Quae at eui sortasse nimia videbuntur a non grammati eo, tolerabit interim in icto, qiit ab ipsis antiquis iurisia peritia toties in huiusmodi tractationes aevocatur. Cuius provineiae memor, eausa eorum qui legitimae Reientiae studiosi sunt, Illud adhue commemorandum duxi, sera Latinitate, atqne in ipsisImpp. Constitutionibus, illud vocabulum fere non nisi in causis fisei adhibitum reperiri, et, prorsus alieno sensu, exigendie olligendique notionem accepisse. cuius eum multa exempla dederit Bris sontus ). euius aerinia expilare non vaeat, tum
hine omisit Imp. Theodosii ), qui aurum pro gutum, pro collecto et ex aeto dixit , et alio loco ε), aduerationem profligari, quo loel Haloander sine eausa ad gi edidit, et Contius Profugiatasti voluit. Rursus idem imp. alibi δ) gummae profligatione eonintentos omnes esse debere edixit. Ut vero ad Gellium redeamus, is, praesidia disputationis suae hircumspiciens, inter alia quoque adhibuit laeetum cuiusdam Praetoris dictum, quod quale sit, aleui Gellius ad manum non est, eius verbis adpono: Urbanissime nit, revondisse praetorem, non indoctum virum Larvascula '
Iὶ Libet his subnpetere, raritatis magis quam rei causa, quae de hoe voeabulo habet unus lexicographorum antiquissimus Ioannes de Ianua, simul ut mendo eum eximam. ProfIigo, ait, s. e. destruere, i reuelare, derastare, dissipare, quasi procul agere et dispergere. Invenitur in eodem sensu in deponenti genere, profligor, aris p et hine profligatus, secundum Pupiam, proiectuε, derisa, perversus,l a letus, seeleratus, inter peetus, ubi aperte Ie ndum, internectus. Inia quibus, cum bona sint mixta malis, illud in primis, quod de depol nenti forma proscri, magis videtur animadvertEndunt, quam sinei idoneis exemplis credendum. - 2 V. S. Voc. Profligare. i 31 21 os. Theod. XXXII. - εὶ L. un. C. n8 rei milit. eomit . t 13 Νos. Theod. XXXIII. ubi verba haec aperte corruptae summam, quae iam ετ deseriptione in Ima est, profligatione contentionis,.in porte- , - rum ab huiusmodi exaetionis inquietudine liberamus, felicissime verissi. meque ita correxit e summae ... profligatione contenti omnes, doctissii mus Zirarditius ad Imp. Theodosii et Valent. Non. LL. p. 262. not. B. nollemque id monere praeteriissent novissimi Cod. Th. Editores. - 6 Ita post Henr. Stephanum constanter editur, sirmatque e quinquε Codd. Iae. Gronovias, nimirum ut sit cognomen Advocati, l. e. ex
usu temporis, causae illius patroni. quodsi detur, nulla idonea ea a Diuitiaco by Corale.
149쪽
cuidam ex advocatorum turba, , Sulpicius Apollinaria in quadam epistola scriptum reliquit. Nam quum ille, inquit, rabula audaculus ita postulasset, verbaque ita fecisset: Omnia, vir cI rissima, negotia, de quibus is cogniturum ea se hodia dixisti, diligentia et velocitata tua profligata sunt; unum id solum relictum eat, de quo rogo audias: tum
Praetor satis ridicule: An illa i) negotia, do qui ova iam cognou isas me dicia, profligula sint, equid omneaeio: s
hoc autem negotium, quod in te incidit, procul dubio, sive id audiam sine audiam, pro liguιμm eat. Quod Exemplum, si iustae probationi ν regulas rigide velis exigere, aenegaroe evinci eo originariain illain verbi profligare potesti tem, qua ait rem ita tollere, ut plane nulla sit, equi dem ei non
intercedendum esse arbitror. Aperte enim praetor, quae patronus ille audaculus profligata dicebat, h. e. ex animi aut vianione sinita iam atque absoluta, nec tamen vere, cum iudicis acta huc cognitionem xententiamque expectarerit: praetor, fortassiuideo esse usus, quod, tanquam tensor esset praetoriae maiestatia, eius diligentiam ac velocitatem laudasset, altera illa signifieatione
subest cum Scri verio et Cronoxio in aliud haud magis notum illud commutandi. Quis enim ignorat, quanta sub Impp. facta fuerit nominum conversio, quotque Vel barbara omnino, adscitis tot in civitatem Romaiiam peregrinis. Sed omnino dubitari potest, advocati obscuri cognomen posuisse Gellium, praeteriisse autem Praeto is, vel magistratu suo clari. Quare, dum melius quid reperiatur, retinenda videtur lectio, barbalgio, quae in aliquibus Edd. vetustis extat, et firmatur Cod. Halaiensi. Nam et vox apta eo loci est, significana nasutulum, cui barba vixdum creverit, et sic satia infrequens, ut fraudi esse potuerit librariis, reperientibus scriptum, harratu Io, ex eo usueta commutatione ταυ v ct b. Neque spernenda foret altera lectio barbaseu Io, i. e. aliquantum barbato, quae item in antiquia aliquot Edd. extat, nisi απα λεπομέυη esset, Lui tamen, nescio, num praesidium aliquod quaeri possit ex hac Cyrilli glossar ΓευαQui, barbaseo. Vide ut me doctiores. Est praeterea qui babaecata suadere voluerit, Nic. Heinsius in Bur manni Sy II. Epist. T. v. p. 410. Sed et hoc v3cabulum, quod quidam Arnobio et Petxonio adscribunt, iniseertae et civitatis et alienae significationis est. Quod autem nuperis rime propositum legimus, audaeulo, est eiusmodi, ut, etsi nemo sibi ipsi Iegare possit, tamen auctori tanquam legatum praeceptioni a merito relinquamus.
I) inquit, quod hic post Stephanum inpuleant, omisi, cum defleia antiquia libris, atque etiam Huniensi. l
150쪽
accepit, qua μετοτυ μικῶς res Pros ligatas et homines pro fligat os iam soliti erant appellare, qui adeo essent nequam adeoque leves vilesque, ut integri nihil in iisdem deprehendere-xur. Praeter haec memini, cum ista Gellii verba interpretatu essem, a me iuvenem non indoctum quaesii se, quid ad voeati illius verba haec, negotια, de quibua te cogniturum esse dixisti, sibi yellent, et an otiose posita dici possent. Respondi, apposite dieta esse. De negotiis enim hic sermonem esse, quae ante quidem iu, forum adducta postulationum die suerant, prolata autem in diem perendinum, iam Me die eognitionum in iure iterum tractanda
erant. In huiusmodi autem causis moris erat, ut quae postulatio num aetis continebantur actiones, eae, quo ordine fuerant editae,pb accenso e tabulis recitarentur reique citarentur. Denique illud quoque ex hac, sive Gellii, sive Apollinaris narratione apparet, quantacunque fuerit antiqui iuris asperitas, non tamen praetores tantam severitatem atque asperitatem induisse, quantam a suis iudicibus postulabant maiores nostri t), sed potius negotia per se satis ardua iacetiis iocisque interdum leniisse atque emollivisse.
o GELLII Noc T. ATT. L I n. XV. C A P. VIII.
G εἰ lius vari. explicatus. In Cicerone vetus Delio rostituta. Da Cura Palatii sententia Heinescii explarata. Varia iuris civ. loca illustrata, vindicata.
qui I enim, ta Gellianis commentariis praescripsit, sive Gellius ipse is fuerit, sive alius quispiam, quod nune non discepto, inter alia hoo ) usus est: Quod Metellus Νumidicus fguram orationis
novam ex orationibus Graecis mutuatus est. Ad quae cum anini advertisset Oiselius, orationa a Graeca a Stephano displicere, duram enim esse locutionem et vix eredibilio Gellium ital Ita legitur in Ord. iud. Suaatena. tit. I. Der Richter soII siletenatis dem Rieliteratulit, ala eis griogrimmender Lὼwe, una soli denreehien Fusa sesilagen uber den linhen. cf. sis G. L. Maurer Ge- .aehielite der aligermaniaehen Geritata. Versau. I. 92. a. - 2ὸ Lib. XV.