장음표시 사용
171쪽
vos, et ancillas omnino suisse exemptos constat ex hiis
nis Constantii Imp. legibus, quas Iegem est in Cod eo Theodos . si IX. Ad idem immunitalia gonus referri quoque posso videtur exemptio ab onero hospitii, quod Romanis metatum dicebatur ; cujus vi Imperatoris Rulae stipatoribus , judicibus, atquo militibus hospitia, et alimemia praebenda erant, ubi ossicii sui caussa per provin- . cias iter sacerent. Hanc immunitatem concessit Comatantinus : ain et confirmavit pro nostro Regno Carolus II. Andegavensis Regni vicarius in Cap. 96. Id quod intelligas i. de domo, quam Clerici habitant , haud vero ae domo , quam locant. 3ὶ Tum 2. excipiendus casus Obsidionis , vel alterius gravis necessitatis. Praeterea 3. ubi laici recipiondis militibus impares sint, Clerici subsidio erunt. ηX. Tum clerici ab publicis aeque honorificis, ausordidis multoribus axempli: sit igitur primo. Da cur reum ab pubi is honorifera muneribus
XI. Honorifica habebantur munera municipalis, quas etiam Curialia dici consueverunt, quod qui casubstinebant, Curialea nuncuparentur. Istiusmodi erant Pecuniarum rivitatis publicarum administratio, Maelio annonarum , Iudicum praecepta eaeequi, Smaeeptorea suo preloulo nominare , nan3ionum in forum , ast horreorum Reip. curam gerere, nii qua hujus generis a Iacobo Gothosredo recensita in L. X., et XIII. de Epise., et cler.
2ὶ L. VIII. Cod. Thood. de Metatis. 3, Boetius Epo ad cap. I. do Immunitate. Choppinus da Saera politia Tit. II. n. 3. 5 Faber in cod. Lib. VIII. sit. XXX. Des. 6.
172쪽
139 Paralitio iij. Porro ab his clericus prorsus exemptos voluit Constantinus. Extat apud Eusebium set . egregia
ejusdem imperatoris epistola ad Anulinum Asricae Praeis lectum an . 313. data, qua Clericos ab omnibus p. blisis fucosionibus immunes conservari decernit rscilicet no a cultu gummas divinitati ribilo abarem hantur. Tum idem Imperator sex circiter post annis aliam hae de ro logem tulit , quae sic habet: Qui diuino cultui ministeria rotistionis impondunt ab m
livore guorumdam a divi nis obgoquiis avocentur 33. Hue quoque, respexisse videtur Iex Valentiniani , et Gratiunt si . Atque porsonalis haec immunitas , quip-he quae Clericis Omnino conveniens, Scilicet ne agmis ossistis avoeentur . prima est , quam Clericis imdultam reperiamus. XII. Quum vero nonnulli hujusco immunitalis henoficio abuterentur, dum ad doclinanda provinciae suae munia titularem quamdam ordinationem aucupabantur; hinclum ab ipsomel Constantino, lum deinceps ab ejus successoribus adversus hujusmodi abusionem variae leges
XIII. Ac primo Constantinus , qui eam immunitatem iudiscriminatim omnibus Clericis concesserat privata bona sive possiderent , sive non, lege lata vetuit, noullus dives tae plebs, quem aequitas ad publica re fieret munera , θι prvenis municeps, vel patrimo ni idoneuη dignoaceretur, clericorum ge congoriis lociares. Tum gi quis post evulgalam legem id fa-coret , cae glations gua dimittatur, et curia ad sinplenda muuia regia rur. o).
173쪽
i4οXIV. Verum liaco Constantini sanctio tractu temporis Ecclesiae quam maximo suil detrimento . Rus enim araetextu identidem Presbyteri, et Diaconi a litigiosisi ominibus ad obeunda Provinciae munia adigebantur. Jun de re , qui seculi sunt Imperatoros , ut huic ma-o prospicerent, suis legibus Constantini sanctionem
X v. Ac 1. Constantius omnes Episcopos, tum quod ad personas, lum qu0d ad possessiones ab eo Onere immunes esse voluit : lum idem privilegium Presbγteris , Diaconis, ac reliquis omnibus clericis indulsit , si curia consentiente , populoque universo expetente, ordinati essent, at sueus ordinibus initiali possessio. num suarum duas tertias partus cum filiis suis , aut propinquis partirentur , eosque in locum suum substituerent: vel his desicientibus duas bonorum partes eu-riao cederent , tertia sibimetipsis reservata si).
em non modo firma'it, verum et magis aeuit, acuriorem reddidit 2ὶ. Quam deinde septem post annis emollivit. dum omnes in Ecclesiae ministorio jam constitutos, licet possessionibus, propriisque bonis imStruetOS , prorsus exemit. δ .
connium in clericatu explevissent , nec intra illud temporis spatium a curia essent revocati. s
174쪽
nnuum 387, qui erat imperii sui deuimus, ordinati essent; ab iis voto, qui postea ordinibiis initiari vellent,
requisivit, ut vol in locum suum aliquem substituerent, vel sua bona Curiae cederent. si)6. Arcadius instiganto Eutropio foverae Constantini Iegi rursus Clericos subj0cit. I) At contra Chrysostomo , aliisque sanctissimis Episcopis clamitantibus , statim nova lego eam abolevit , atque aequam Fh doesii sanctionem revocavit, firmavitque : hoc tantum ovcepto , ut inseriores Clerici a Curia revocati ad Ρωlriae munia per se obeunda adstringerentur. s3ὶ 7. Eamdem Constitutioncm Theodosius quoque Junior , Valontinianus III., et M oranus firmarunt: uti ex corumdem legibus ad calcem Cod. Theodos. n. γ
8. Tandem Iustinianus duriorem quidem Arcadii legem primum renovasso videtur. At postea aequam
Iheodosii Sonioris legem rursus sanxit, duo tantummodo addens : I. ut inseriores florici o Curia aliqua adsumpti, si monasticam vitam non minus quindecim annis implevissent, ordinari possent, quarta bonorum suorum parte sibi retenta , reliquis partibus curiae , et fisco vindicandis. g. Ut Episcopi ab obeundis 'ubdona civilibus muniis immunes ossent; at vero Viearium sibi substituerent.
XVI. Ex hactenus dictis illud ossici posso videtur ,
veteres Christianos Principes discrimon fecisse inter publicum Ecclesiao patrimonium , cujus intuitu ad nullum civilium munerum onus Eubeundum Clerici adstri rigebantur , et privatas Clericorum facultates , quae civili aliquo litulo notatae essent; quarum in
175쪽
luito omnino exempti non erant, nisi vel earum poditionem curias cederent, vel per substitulos debita chimunera explerent. Da Clerisorum ab aordidis muneribu3 Exemplian . XVII. Ab sordidis muneribus non modo Personae Clericorum, verum et Ecclesiae praedia erant exempta.
Id ox pluribus Constantii , Valentiniani , et Τheodosii Legibus liquet , quas non modo confirmavit II norius , verum et ejusmodi immunitatem antiquum Ecclesiae privilegium dixit. si
XVIII. Sordida munera, ct ab iisdem exemptiones reconsentur his verbis 2ὶ: Sordidorum vero muuerum Ialis eroepuo ait, ut pastimoniis dissultarum ευ riug Hyealarum , nec g. conscionaei pollinia cura mandetur, aut a. panis eae solis, aut 3. obgegulum pistrinio ns L paraveredorum huj modi visis , auι paravariarum praebitis mandetur , 5. operarum , algus arsissum divergorum , 6. ercoquendas Eliam caseis Obsequia , nulla de talibus a jumenta maecantur et 7. materiam , lignum , algus tabulam Exceptorum virorum patrimonia non praebeant e 8. Carbonis quoque ab hu amodi viris praebitio aemaialal e 9. publicia ves gastris aedibus conRIruem dis , algus reparaudis , io. hovitalium domorum minimo curas gubjaceante II. viarum, et pontium talis solliestudo non oneret e I 2. Capituli, alqus Pomonis necesgilalia nulla maudetur: 13. Leyaus, avus Allectis au tua possessio huiuamori nriosi Iosia munita non Israt. XIX. Verum in his sordidorum munerum speciebus, quae lato explicaatur ab Iacobo Gothose. locis iudicasa in L. X. , et XIII. cod. Thood. Tribui. in ipsis speciebus. αὶ ibid. L. XV.
176쪽
lis ii omnino oportei distinguere mundis perso Io abroesi praestatione, quac rationem tributi potius habo. hat, uuam sordidi muneris. Et quidem quoad person
Iem functionom clerici semper exempti luere: at quoad realem praestationem varia fuit sub diversis Imperaloribus Clericorum conditio. Exempla sint Anyarsas, et Paravarias. XX. Hisce nominibus donabantur praestationses msendi, serendi commeatum pro militibus, alia o hmausmodi ad Principis aerarium spectantia. Uni has transvectiones fiebant via publica , et ordinaria dico. bantur Avariae : ubi vero fiebant cursu transverso dicebantur Paravarias. In uirisque his si munus species personale , uti ducere jumenia , plaustra , Itaque vehicula, ab eo sane quod sordidum censebatur, Clerici prorsus, ac semper fuerunt immunes. At idem statui nequii de reali praestations pecuniae, in quorum , Vel Plaustrorum, ad quam Clericorum, ab quo etiam Ecclesiarum possessiones aliquando obligatas fuerunt, id quod etiam intelligas de instaurationsularum , constructione ponitum, aliisque extraordin riis , ae sordidis muneribus.
De Reali Clericorum Immuniitate, ais de Memptione a Tribulis. XXI. Ac primo Ecclesiastica praedia, quibus piniissimum Episcopi, ac clerici alebantur, ea sub Comstantino ab tributis omnino fuisse Oxempta patet ex egregia ejusdem Imperatoris lego a . Praefer priva
norim D33ione praecipuis emolumentia familiaria juvetur aulatantis . Atqui liaee immunitas posterim
177쪽
rum Imperatorum conglitutionibus, vel revocata , vulduntaxat lem purata vidotur. XXII. Fortasso sub Constantino , quum Ecclesia reditus nonnisi tenues essent , illius bona , ac praedia a tributis generatim immunia suere ; quum vero deinceps Ecclesia possessionibus abundaret, tune primum ast quaedam duntaxat peculiaria tribula pensitanda legibus imporatoriis urgeri potuit. Juvat hie varia tributorum genera distinguere ac simul a quibusnam Cleri eorum, et elesiarum bona immunia fuerint , historici tantum partes agendo, iudicare. XXIII. Ac primo illud tributi genus occurrit, quod ab hominibus rationo agrorum, et POSMSSionum Suarum exigebatur ; quodquo in Iure civili , et volusiis Scriptoribus Inlatio canoniea, sive ordinaria , ut ab extraordinaria distingueretur, dici consuevit, aliquando otiam Capitatio terrena nuncupatum eSi, no Coninsunderetur cum humana, sive censu capitum, de quo suma egimus. Atqui ab hoc tribuli genere videmtur non fuisse exempta; quum enim speciali Principum favore Ecclesiae Thessalo uicensis, Alexandrina, et Cpolitana immunes prodantur: si in profecto palet non com mune omnium Ecclesiarum privilegium suisse. Quamobrem S. Ambrosius sa). Si tributum, inquit, polia
XXIV. AIterum orat Tribuli genus, quo novi milites , atque equi novi mili lares Imperatori praestandi orant; hoc tribulum militum tyronum , et equorum canonicorum praebitio dicebatur. Quum vero pecunia equorum loco pensitabatur, tune ejusmodi tribulum
178쪽
ustum Dymni m , eI suasiosi una dictum ost. Aboo Clericos oxemplos voluii Theod. Iunior si). XXV. Loge constantii immunis quoque erant avoctigali hus pendendis ratione tenuis mercaturae 23. I unc enim Cloricis duntaxat inferioribus fas erat ad vicium sibi eomparandum modestum quoddam indu striae genus exercere. At vero quum nonnulli ex Cloericis hae immuni lato ad nuaritiam abulorentur, hinc
porum negotiatio ad certam pecuniae summam est redacta. 3ὶ Iam vero haec non de quaestuosa, sed domodorata tantum industria ad vicium quaerendum Clericis duntaxat inferioribus permissa intolligenda sunt; et quidem pro eo temporo, quo exigui Ecclesiae reditus ad danda universo clero honesta nitinenla salis non orant. Quare Ecclesiae roditibus adauctis Valen. linianus III. legem socii, ut Clorici nihil prorsus negotiationis exercersent; vel si vellens negotiari, scirent so judicibus subditos Clericorum privilegio non muniri. XXVI. Immunes etiam suerunt ab omni ius Supem indistis, sive Erlmorrinariis, hoc est ab iis tribulis, quae Imperatores praeter ordinaria, et canonica, urgento quadam necessitate , inroganda decernebant.
Ita Constantius M p., μ) lum Honorius. et Theodosius Junior 5ὶ, quas leges postea Justinianus firmavit f). XXVII. Ex eadem Honorii lege exempli quoque erant
ab tribulis ad xiarum, ac pontium conservation na, et instaurationem conserendis: verum aliquot post annis
1 L. XXII. Cod. Theod. de Tyronibus. 2ὶ L. VIII. Cod. Theod. do Episc., et cleric. 33 Ibid. L. XI., et L. XV. de Lustrali Conlat. 43 L. VIII. Cod. Theod. de Episc., et Getie. 53 Ibid. L. IV. 6) Nov. LXXXI. cap. V.
179쪽
immunitas non modo Clericis, veram ct ipsis Ecclesiis adempta fuit. Lex Theodosii ita se habet: Ad Marem clionsa, reparationeδgus itinerum, pontiumque nubium senua hyminum cenare oportet. Domoa etiam divinaa, ac veneranda8 Eelea a tam laudabili limio libenter adaeribimuδ. XXVIII. Immunes etiam aliquando fuerunt ab Dib iis solvendis intuitu Avaria m , et Paravariarum: uti ox hinis constantii Logibus: ij quas confirmarunt Theodosius M. sa), ct Honorius. 3J Verum an . 44ο. Theodosius Iun. , et Valentinianus III. suis legibus san-Xere , neminem, neque possessiones , quae ad Sacro. sanetas Ecclesias pertinent, ab Angariis , ct Parangariis Imporalore lior laesonio excusari μὶ. Id quod de Tributo, haud vero de sordido munero praestando imtelligas; uli supra n. XXII. notavimus. XXIX. Tandem bona Ecclesiae immunia orant a tribulo, quod Denariamin Getae, sive Macriptis im asinorum adpellabatur. Huic tribulo obnoxia erant Iraedia illa, quae quis ex curialibus alii cuidam ro- inqueret. Is , in cuius manus eiusmodi bona pervo,nissent, non quidem ex caussa onerosa, pula EX emptione, sod ex illulo lucrativo, nimirum ex donatione, vel tostamento pro singulis jugis singulos denarios , sive uncias solvere quotannis debebat : ita ex binis Thoodosii M. Legibus: s5ὶ quod tribulum postea Themdosius Iun. , et Valentinianus III. duplicarunt: 6ὶ. Porro , ubi Ecclesiae donatione , vel testamento Curimitum hona adquirerentur , ab ejusmodi tribulo binis
180쪽
Iustiniani legibra exempla erant iij. Num ante Iustinia.
num eadem immuni lato Duila Sint non constat. XXX. Igitur bonorum Ecclesiae, et Clericorum Immunilas sex prioribus Ecclesiae saeculis non semper cadom fuit, sed variam diversamque conditionem subiit , prout Imperatores magis , minusuo in Ecclesias, at quo earum ministros , Clericos indulgentes suerunt. XXXI. Iam vero duo constare videntur. Primum r
closias , licet ab pluribus tribulorum speciebus im
rum Ordinaria, et canonica tribula jam indo ab IV. exeunte saeculo ad usque Iustiniani tempora sempersolvisse. Id lum ex modo dictis manifestum est, tum
quoquc ex binis Iustiniani legibus; nimirum Novou. XXXV., qua decernit, tit praedia in Ecclesias a lat. cis franatam, siadem oneribus , quibu3 jam antea Rubiciebantur, at ni obnoriar et Moesia XXXVII qua bona ab Arianis ablata Ecclesiis Africanis restitui quidem jubet , scd hac adjecta clausula : ut tamen publicas pro iis pengionea conferant. XXXII. Alterum et bona clericorum patrimonialia ab ordinariis tribulis exempla non fuisse. Ει sanct Gn- Stantinus Imp. sic statuit I) Des his δane Clericis, qui
adjicitur, hujusmodi Imperatoris decretum aequum x, sum fuisse Episcopis , ac maxime j liliae convenire. XXXIII. Eodem R. saeculo, quo realis Ecclesiarum,ol Clericorum immunitas ex Imperatorum sanctionibus ita se habebat. Galliarum roges salis amplam Ecclesiis immunitatem concessore; ne primo quidem Chlodoxeus,