장음표시 사용
181쪽
tum postea Chlotarius, cujus Constitnlio si in sic haboli
bliei junctionem, qui avi, auι sentioris , aut Per
mana no3Di immunitatem meruerunt.
XXXIV. Hanc immunitatem, qui secuti sunt Gabliarum Reges non confirmarunt modo, verum et ampliarunt. Carolus M. unicuique Eeclesiae integrum nanaum ah omni tribulo immunem concessit. Mansus Εωclesiasticus dicebatur ca agri portio , quae in dotem clesiao adsignari solebat, vel Presbitero tactostae desorvienti cum aliquot mancipiis. Ita Diincango in voco nangua. V confirmarunt Ludovicus Pius IJ, et Carolus Calvus. 3ὶ tamdem Immunitatem Imperatores ad omnia praedia, et possessiones Ecclesiarum, et Monasterior inrarxtendisse patet ex Capitularibus. ij Iisdem immen Capitularibus :bὶ decernilum, ut si novae terrae nd Ecclesiam perveniant censui subjectae , tribula, quae indo solvebantur , omni modo persolvere pergant. XXXV . . Verum in regno Neapolitano aliter se res habebant. VII. enim sacculo praedia Ecclesiastica videntur non fuisse a tributis exempla. Namque Constantinus Ροgonatus an . 681. Agathoni Papao indulsit, ut de Patrimoniis S. Potri Oxlantibus in Sicilia , ct Calabria nullum solveret tribulum. Idem etiam pro patrimoniis extantibus in Lucania , ct apud Bruti os uomanae Sedi indulsit Iustinianus Rinothmotus. Profecto hae speciali privilegio indultae immunitates indi-
182쪽
cant reliqua Ecclesiastica praedia non suisse a tribrutis exempla. 2 XXXVI. Concilia Ecclesiae quod Spectat, Immunitas a Chlodoveo Ecclesiis tributa resertur in Synodo Aurelian. l. ann. 5D IJ. Tum exemptio Manai Εαclosiastici firmata reperitur in Synodis Meldensi an . 845. , Wormatiensi an . 868., et Troessana anu. 924. Synodus quoque Valentina III. an. 855. constituit, no de dotibus Melegiarum ullua cenδ- a Saecularibus erigatur. Tum Concilia, et Episcopi IX , of X. Soeulo in id potissimum incubuerunt, ut unicui- quo Ecclesiae integer mangua immunis a tributis adsignaretur, et conServaretur. Unde non abs re colligitur bona Cloricorum patrimonialia exempla a tributis non suisse ; praesertim quum in Can. Wormatien- si , relato in eap. I. de Conlibus statim subnectatur:
si quid aliquid amplius habuerint, indo aenio-rtibus debilum aervilium i endant. XXXVII. Vorum Concilia Lateranensia sub Alexandro ΙΙΙ., et Innocentio ΙΙΙ. bona Ecclesiarum, et Cloricorum prorsus a tributis immunia sanxero. Quod do patrimonialibus etiam Clericorum bonis intellexisso imile evincitur , quod hoc sensu illam immunilalom acceperunt Concilia per ea tempora celebrata ; uti Na honenSe , . Tolosanum, Gl0nien Se etc.; ct pro Regno
Noapolitano Molphitanum sub Urbano ΙΙ. an. Io89. 23 Id quod ratum quidem habuerunt Principes nostri Ua
dam adjectis conditionibus; et quidem. Carolus ΙΙ. mam immunitatem tantummodo de bonis ad Cloricos Io-gitime spectautibus intelligendam voluit; et Ferdinan-
183쪽
dus Arag. a Clericis tribula exigi jussit de bonis ,
quae per Contractus adquisierint. XXXVIII. Denique hac de re actum est in novissimo Concordalo an . 174I., quo Cap. I. decernitur, ut Bona Ecelosiarum, aeque ne laicalia in Consum, sive Ca malum reserantur ; at Ecclesiae lanlummodo medietatem quantitalis, quam laici solvunt, conserant: tum pro h nis , quae Ecclesiis in posterum adquirantur, integra Oxigatur pensio, exceptis bonis Ecclesiarum Parochialium, Hospitalium , Seminariorum, et sacris Clericorum patrimoniis , quae Summam ducatorum quadraginta non excedant, modo Clericus ad litulum henm seii non sit ordinatus. XXXIX. Praeterea Episcopis conceditur exemplio nvectigali sarinae pro quantitate laxanda a Nuntio Apostolido I habita ratione familiarium, et eleemosynarum panis; quas distribucre solent ; Clericis pro sex sarinae modiis, Regularibus, Sanctimonialibus, et Seminariorum alumnis pro quinque; caeteraru In Te Specierum exemptiones Clericis adhuc conflant, prout moris erat anto Concor latum. Porro haec realis immunitas nonnisi iis Clericis importita est, qui sacro Subdiaconatus ordino jam fuerint insigni ii. Adhaec noe quo immunitale a vectigali hiis ii Clerici uti possunt, qui lieet jam Subdiaconi , lamen extra propriam patriam , vel extra locum domicilii, aut honosteti vitam ducunt. Ubi vero alicujus Ecclesiae , Seholae, aut loci pii ministerio suerint addicti, bono ea immunitate fruentur, et quidem in loco, lihi ministerio languntur. Postremo exemptiones, quibus fruebantur Arellioepiscopus, Clerus Saecularis , et Seminarium ui hanum
eapol. nihil per Concordatum immutatast sunt, quin potius firmatae . si j
184쪽
baidia Voluntaria. XL. Liberum est Ecclesiasticis de bonis Ecelegiae , si benesciorum voluntaria principi subsidia ob Rei.
publicae necessitales offerre. Hujus rei nonnulla occurrunt exempla saeculo VIII., et IX. Ac praecipue ex
Synodo Vernensi an. 755. Iὶ , et ex Capitulari L.
do vici Hi an. 817. constat, eo tempore usum invaluisse , ut monasteria Singulis annis dona quaedam , ac munera Regi osserrent, quae quidem primum voluntaria, dein in quamdam necessitatem abiere. In
Synodo prope Theodonis villam habita, consentientibus gloriosis Principibus Lolliario, Ludovico, et carolo sancitum est ex una parte quidem, ne Principes pro exigendis subsidiis res Ecclesiae invadant: ex altera vero, ut quisque Ecclesiasticus Doem quantali Iom rerum Molegiae albi commisaae gubaidia, quissus Mapublica indiset, prompte, et eae animo Paret, et implura aludeat inerre.
XLI. Tum Concilium Lateran . sub Alexandro III. set
sub anathemato quidem prohibet collectis, et exactionibus res , et personas Ecclesiasticas gravari : at statim subjungit, nisi Diacopus, et Clema laniam ne agitatem, vol utilitatem adspererint, ut abδquo u Ia eraetione ad relevan a communea utilisaleg, vel necesgitalea, ubi non au erunt fac uitales laicorum gubsidia per Ecclesiaa eristiment conserenda. XLII. Ne vero Clerici facilius , quam oporteat ea subsidia decernant, consulendum Rom. Pontificem Ina stantias publica onera regia , et civitatis solvero lenentur.3 Rex vero uoster pientissimus in eodem articulo pollicetura quod, si Status eonditio per feliciora tempora prosperior eva- a serit, tune ipse largitionibus Clcro opitulabitur. s
185쪽
licae veniam omnino requirendam sanxere sub poena excommunicationis ipso facto incurrenda , ne S. Sedireservata. Unde orta sunt dissidia inter pumdem Bo
nifacium , et Philippum Pulchrum Galliarum Regem. Vidosis Natalem Alexand. 3ὶ Quam iamen Constitutionem Benedictus XI. pertinere voluit ad exigentes actoricis, non ad recipientes a sponte offerentibus Εamdom domum Clemens V. prorsus abolevit. in Pro Regno Noap. jus oblinet , ut Rom. Pontifex petent Rogo subsidia consoronda decernat. Quo pacto anno i 43. Benedicio XIV. docornonio a Cloricis boneficiariis Bogni Neapol. Carolo Borbonio subsidia collata sunt pro gravissimis impensis lactis ad avertendam pestem Messanensem a Regno Neapolitano.
I. Inter plures, variosque Ecclesiasticas Hierarchiae gradus principem habet locum R. Pontifex , quipperui in universa Ecclesia Primatum non humani , at ivini juris habet, et Caput est totius Ecclesias. Τum primatus hic non modo honoris , et dignitalis , verum . in potestalis auctoritalisque est. Qua se re pluribus , iisdemque honorificis lifulis prae reliquis Orbis Christiani Episcopis in Ecclesia porpetuo, ac unive alimore decorari consuevit, set quidem jure meritoque , quum Potrus, cui R. succedit Ρonlisex ab ipso Christo Domino praecellentem supra caeteros polestalem,
186쪽
auetoritatemque acceperit, et primarium Ecclesiae sun. tamen lum fuerit constitutus , commutato etiam nomino , nimirum, ut illo Simonis abjecto , dein Syriam Narea GLpho, Graeco πυος, Latine Petra , sive in
II. Igitur R. Pontifex passim in veteri Ecclesia ab antiquis patribus , et Conciliis meritissimo jure ad pol-1alus est Pater Patrum, Apogfolicum cuImen, μ- ra , et Fundamentum Molossao , leae lolius Dpiscopatus, Pontifer Christianorum, Summus Sincer a , Moleaias Univer3alis Antiates, Summus omnium Prasaidum Pon meae, Melesiae Caput, Christi Visarius , Christi Ovilis Pastor, Christixineact Cugma, Caput Omnium Episcoporum, Caput unitatis , potias ua Saeordos, Caput Omnium Domini Sacerdotum etc.
Sedes, ipsa quoque Eoolegia Principalis nominata est: Petri Cathedra , Unitatis Golegiasu act centrum , Moleaia , unde unitas Sacerdotalis eroris eει ole. IV. De nomino Papas , quo R. Ponlisex pluribus abhinc saeculis communi loquendi usu distinguitur , Ilic pauca dare juvat. Elymon si quaeras , quidam constatum putant ex nolis Pa Pa , quae significant Patrem Patrum p quo nomine R. Pontifex crebro di. stinguitur in antiquis monumentis. At vero VOssio , aliisque duetum placet a Graeco παπας, Vel παττας; qua voce blandientes, vel balbutientes pueruli parentes suos compellare solebant ; uti pluribus demonstrant Lexicographi; ac praesertim ex Philemone Comico apud Athenaeum , siὶ ubi logitur: χαιρε παττα Ψιλτατε; et ex Homero et , ubi puerula sic Patrem compellat:
187쪽
no erat, uti ostendit Walfridus Strabo si)r dein voro solis trihulum est Episcopis. Et sano in antiquis Lecto. siasticis monumentis tributum reperitur Cypriano, Ath nasio, Augustino, aliisque Episcopis. Sed reverentias caussa peculiariter junior Episcopus Suniorem sie -- cabat: quemadmodum Qx Can. LIV. Syn. Carthao .smbat Josephus Maliger. ain Denique sacculo XI. onstit. S. Gregorii P. in Syn. Rom. an. IO72. Saninestum fuit nulli in toto orbo licere sive se, sive alium, praeter R. Pontificem, dipam nuncupare. Videsis Bonodietum XIV. 3ὶ, et Card. Baronium. in
Patriarchales Ecclesias Primatum argumentis lum o S, cro Codice , tum ex antiqua Ecclesiastica Traditionc depromptis laso demonstrant Theologi in Tractatu de Loois Theolosicis, ubi quoquo de Husdem R. Ponliscis ασπιλεια sermo habetur. Nos pro instituti nostri ratione tantummodo ex eo R. Pontificis Primatum demonstrahimus , quod jam indo ab aevo Apostolicopolosialem in universa Ecclesia exercuerit.
nones C dendo, eanones exequendo, ad canoueseogendo reliquos in Episcopatu Fratres. I. Sese Iatius explicuit nutantes in fide confirmando , devios ad fidem revocando , perlinaces a fidei communione Segregando. 3. Soso lueuientius protulit unitatem commendan do , ad unitatem cogendo , unitatem vindicando : unitatis enim , ut centrum est R. Ecclesia, ita Tutor, et Vindex est R. Pontifex.
188쪽
VIII. Tria haec'capita pulitis undequaque ex anti-quilale monumeulis explicare hie, et adstruere u triinstituli ratio non sinit , id quod , Deo danie , in nostris Antiquitatibus Christaunia praestabimus. Taim tum modo juvat paucis indicare tres praecipuas Sed is Apostolicae praerogativas ex constitulis illis capitibus,
tamquam ex jactis standamentis , exurgentes .: nimirum l. Ad Romanam Sedem oppressorum Omnium Ex universo Orbe perfugium , ac recursus. II. Romanae Sodis in dubiis sive doctrinae, sive disciplinae communis gravioribus consultatio. lII. Ad Romanam Sedem graviorum cauSsarum Sive post , sive etiam ante in Pro
vinciis judicium relatio : nillil quo stultum in quaque Ecclesia unquam creditum, nisi calculus Ri Pontilicis
IX. Ac primo ex universo christiano orbe ad Se dem Romanam confugero, qui se gravatos putat ut, consuevere. Saeculo Il. Marcion ab Episcopo suo excommunieatiis ad Pium I. Romam contendit , ut ab
solutionum oblineret. si Saeculo III. Fortunatus, ct Felix a Cypriano com munione privali ad Cornelium Papam provocarunt s2ὶ . Nec ita multo post, Stepliano Romanam S d in liminbonio Basilidosi in Hispania depositus ad Stephanum supplex accessit s3ὶ: Dionysius Alexandrinus apud Dio. nysium Romanum accusatus in Synodo , quae tunc Romae habebatur, litteras Apologelicas pro Sua μοδοῦ- ξια orthodoris sionseripias ad eumdem Romanum Pontificem dirigendas curavit. si Saeculo IV. Melchiades jus dixit in caussa Caeciliani, qui a septuaginta Episcopis Numidiae damnatus jam sue-
13 Epiphanius haeresi XLII. et) erprianus. Lib. I. Epist. III. Cyprianus ibid. Epist. Iv.
189쪽
int i : Albanasius Alexandrinus, cluareelliis Ancyranus, ab Orientalibus depositi ad Iulium Ι. sese recep runt. ut restituerentur, a quo in communionem recepti sunt. 2 Dein paucis post annis Concilium Sardi cense Episcopis permisit , ut in Synodis Provincias depositi ad nom. Sedom appullare possent; tum subdit Alter Dpiscopus in eius Cassio a pogi a Pollationem eius, gur videtur esgo Eopositu , omnino non ordinetur, Nisa cau3δα fuerat in Iurioso Episcopi Romani dourmrnala. lum eodem sacculo gustathius Sobastinus ab Arianorum laclione voxalus Romam confugit ad Liberium , a quo litteras obtinuis, 'er quaS r Sis meretur, ut nit S. Basilius s3): Paullinus Episcopus Antiochenus ab Orion latibus rojoctus , de horum judicio apud Damasum Papam conquestus est. in Ad Innocentium I. recurrit Chrysostomus ,'uli ex binis Ουν Epistolis ad Innocentium. Ad ipsum quoque Innocentium confugorunt Bubalius , ol Taurianus tu Synodo Illyriciana damnati : Innocentius. 5 Saeculo V. Caolostius Polagianus in Synodo Ca thaginiensi an . ia. damnatus ab Africanorum Sculcmua ad Romana Episeopi oramen a poliandum GSctercessit e Marius Morcalor in Commonitorio. 6ὶ Apiarius Praesbyter , ah Urbano Episcopo primum damnatus , dein et ab Synodo Africana, ad R. Pontifices ZOsimum, ut Caelestinum sese recepit, a quibus benigno exceptus est. At do Apiarii c0nlroversia opportunior redibit sermo in. Λd ipsum Zosimum Proculi Marsiliensis Episcopi caussa delata est , ut quidem
3ὶ Epist. LXXIII. 43 Bagitius Epist. 34'. 5ὶ Epist. VI. 6ὶ cap. I. γγ Lib. III. Til. XIV.
190쪽
instanto ipso Arolalensi Metropolita Patroclo , uti exhinis ejusdom risimi EpisIolis liquot. Valentinao civitatis Cloelei suum Episcopum Maximum apud Bonifacium R. Ρontificem accusarunt , proponentes per libellum crimina , quas Maximum, teste tota pro-Vincia, adserebant commisisse. frὶ Celidonius Episcosus Gallicanus in Synodo Arelatensi rejectus urbem omam ad Leonem contendit , ibique conquestus ostso injusto rigore damnatum. IJ Eulychos a Flaviano in Synodo Cpolitana damnatus ad S. Leonem recu rit. 3ὶ Flavianus ipso in Latrocinio Ephesino iniqua semiontia depositus L0gatis Romanao Sodis adpollationis libellum obtulit , quo se advorsus Synodalem senten liam ad S. Leonem provocare declaravit. Ad cumdom Loonom adpellavit quoque Tlieodoreius , a quo restitutus cst : undo Megimus sis) Ivrodiatur et Ro- vorandiagimus Epis opus Theo roma , ut Sit par-ίωγ3 Synodi, quia realituit ei Episcopatum SyArchiepiscopus Leo. Porro in his, aliisque sexcentis , quae adserri possent , antiquitalis Ecelesiasticas
monumentis , quis non videt singularem Sodis Apostolicae pnaerogativam 8 scilicet , ut ex universo christiano orbo ad Sedem Apostolicam confugerent, quiso gravatos in Provinciis putarent. H, X. Alterum quod spectat , r. Hieronymus 6ὶ diserto scribit so apud Damasum ad respondendum Synodicis consultationibus , quae cx Oriente, et Occidento ad R. Sedem mittebantur , Operam navRMe. Ipse Hieronymus in quaestione , num una in Deo ,