Institutionum canonicarum libri tres ad usum seminarii neapolitani auctore Julio Laurentio Selvagio cum animadversionibus, atque additamentis Josephi Romani .. 1

211쪽

I Sallamon quia Sylvestri Papae togatione langebantur,

Synodo praefuere. IV. Aliud quoque Legatorum Sodis Apostolicae genus Ecclesiastica nobis cxhibet Historia: eorum nempe , qui longiores in Urbs Regia moras traholiant , quique non alicui peculiari nogolio addicii erant, sed ad quascumque caussarum, nut negotiorum Ecclesiasticorum emergentium figuras praesto erant apud Principos . Primum istiusmodi legalionis exemplum habe.mus in Juliano Coensi, qui a S. Leono in Urbe Imperatoria Apostolicae Sedis Logatus suit consillulus ad prospiciendum , ne haereses N toriana , et Eutychi, na in Conciliis Ephesino , et Chalcedonensi jam damnatae invalescerent; tum quae suggerenda Imperatoribus sorent, vice Pontificis insinuaret , ac de rebus ambiguis Pontificem consuleret, eumque do statu Εeclesiarum Orientis creberrimis relationibus admoneret. Hi logati Apostrifarii, fixo Reyponstaleg dicebantur, quod Responsa, seu Mandala exequerentur eorum , a quibus missi erant.

V. Domum Legati Nati dicuntur illarum Ecclesiarum Episcopi , quibus dignitas Logationis Apostolicae perpetuo est adnexa. Dicuntur Itali, quod per ipsam Episcopatus adeptionem sino ulla nova Sedis Apostolicas, vel Pontificis commissione, Logati Apostolici constituuntur , sive nascuntur. Antiqua hujusmodi Legalorum exempla habemus in Episcopis Arelatonsi, et Hessaloniconsi, qui frequentibus, ne Continuis Sodis Apostolicae legationibus , veluti haereditariam sibi legationem secere. Istiusmodi Legati, sive potius Sedis Apostolicae Vicarii in Provincias sibi concreditas eamdem paene exercebant jurisdictionem, ac Patriarchae in suus Diooc es ; qua do ro seculis temporibus Primalos dicit suul. Atquo haec de Legalis jure antiquo Salis. VI. Iure novo triplex agnoscitur Legatorum genus.

212쪽

r. Legati a taloro : Cardinales nimirum , qui in imgationes abeunt. Quia enim post Saceulum XI., uti nu-Ier observavimus , Collaterales Pontificis dicti sunt ;inc a Ialere Pontificis adsumi censentur , quum ex piusdem mandato aliquam exerceant legationem: quado re insigni is Apostolicae dignitatis utuntur si): aciis juris antiqui Leεatis respondere videntur, oui ad Apostolicao Sodis vices gerendas missi vetuli plenam exercebant legationem. Iurct novo frequensia occurrunt hujusmodi Legalorum exempla apud neges, et Principes pro bellis eoinponendis, vel pro foedere adve sus infideles, vel haereticos, similibusve gravioribus negotiis. De Luca. 2ὶ Porro legalo a latero in aliquam provinciam adventante, alterius , si qui ibidem sit, minoris Legati omnis prorsus cessat auctoritas. 3ὶ VII. Logatorum a latere plurimas sunt lacullates , quas partim extraordinario , specialiquo mandato limbere solent: uli quaslibet Ecclesias quomodolibet exemptas visitare; in caussis majoribus, qua civilibus , quaeriminalibus, judicare; reos vel enormium criminum absolvere ; boneficia iacantia etiamsi jurispatronatus Ecclesiastici sint, reservata, aut assecla conferre ; in ordinibus.suscipiendis, et in matrimoniorum impedimentis dispensare, aliaque non pauca , quae videsis

apud Fagnanum. 4M VIII. Allorum legalionis genus subeunt Legali, qui Minores dicuntur, vel simpliciter μεδi o quippe qui

non sunt de numero Cardinalium , sed duntaxat R. Pontisce jubente Legalorum munere defunguntur. Ex horum 'numero sunt Nuntii Apostolici antiquis Apo-erisariis respondentes, quos potestate quasi a latere

213쪽

IM Legati instructos Sedes Apostolica ad Ilores Magnos Principes , Resque publicas mittit. Quanta sit hujusmodi Logalorum potustas ox tenore Brevium Pontis, ciorum dignoscatur Oportet. Unde Card. de Luca si monet, quoad jura Legatorum certam regulam statui non posse, quum istum pendeat a tenore faoullarum.

IX. Ad lertium landem Legationis genus pertinent Legati nati , qui sane iidem sunt , atque illi, qui

juro antiquo ex pri ilegio suarum Ecclesiarum legationis munus obibant : de his salis num. V. Hujusmodi praerogativa fruuntur Episcopi Cantuariensis, et Eboracensis in Anglia, Arelatensis , Bituricensis oti Lugdunensis in Gallia, Toleianus, ct Bracarensis in Hispaniis, Pisanus in Italia pro Corsica , aliique. X. Noe tantum Episcopis , verum et Principi alicui ob praeclara in Ecclesiam merita munus Gyali natia Sede Apostolica aliquando adtribulum est. Ita Siciliae Rex Logatus natus R. Pontificis est in toto Regno , sive ex Bulla Urbani II. Salerni an . 1o98 adbia , quam Monarchiae Siciliae vulgo nuncupant , fixo ex Bulla Benedicti XIII. 3. Kal. Septembr. an.

I 728. emanata , quae Vim concordiae habet. Et merito quidem hoc nomine donatur ; ea enim Pontifex pacis studiosissimus dissidia , quae R. Sedem inter , ac Reges Siciliae diu exharserant, sapienior extinxit. 2ὶ

i Dise. XXXIII. ad Couc. Tria. n. 2I. ain Expulsis Saraconis, devictisquo Graecis a Rogerio Siciliae

Comite E Normannorum gento, vipdicalisquo Romanae Sedi a Constantinopolitano Patriarcha omnibus utriusque Regni EceIesiis , Urbanus II. Trainensem in Stellia Antistitem Apostolieae Sedis Legatum instituit. Tunc Rogorii necessit querimonia, qua factum est, ut roscissa Trainensis Episcopi legatione, idem Ponlisex Rogerium, ejusque Successores Apostolicae Sedis Legatos crearet. Isthaec Legatio nona his Sicula nuncupatur, cujus jura pluribus saeculis Reges nostri exercuerunt, Judicem Ecclesiasticum eligendo in cognoscendis caussis , quae Ril i- Illam legationem perlinebant. Lapsu temporis vero pro eodet,

214쪽

TITULUS XB.

I. Vox Patriarcha id potissimum significare vidμlur : nimirum Principem Familias , Gynamonia ,

Tribus , Deorum Praefecturae. Primus alicujus smmiliae auctor , unde alii descenderint, misiaresa dictus est. si II. Quamvis Socrates, qui Historiam suam edidit anno iio . primus Epjscopis Christianis, qui pluribus provinciis praeessent, Patriarchae. nomen dederit si rat publica Ecclesiae auctoritate in Syn. Chalced. an. 45 r. primum ita vocati sunt sa). III. Qui serius Patriarchae dicti sunt, antiquitus Archiepiseopi, et Marchi Dioecegeoa nuneupabam tur. Eisi suam nunc unum idemque sinit Archichiae pus , et Metropolitanus : altamen prioribus Ecclesias saeculis nomen Archiepiscopi vix ulli dabatur Episcopo , nisi cujus jurisdictio super totam aliquam Imperii Dioeresim se Oxtenderet: uti Episcopis AlexanJrino , Antiocheno , Ephesino. Quamobrem Iustinianus Imp. Episcopatum Iustinianae I. in sedem patriarchalem

Tribunali Monarehiae Siculae permulta eonstitvla suere in XIX. articulis comprehensa. At Legationem istam ultra Pharum, ejus- quo Tribunal clemens XI. anno III 5. penitus extinxit, ae Sur pressit propieu abusus, quos irrepsisse ex re historica edocemur. Tandem inflante Carolo VI. Benedictus XIII., ut graves eo tentiones exortas componeret, legationem remisit. Quare eum Ius novissimum hujusce Pontificis Constitutio obtineat, nos illam in Appendiee tertii libri recensendam duximus.

1ὶ Suidas ibidem. a Lib. V. eap. 8.

215쪽

litanus , sed etiam Archiepiscopus sat x : Uaearchi

Dioeceseo9 vocabantur ad distinguendum eos ab Eξαρ- χοις ' ς εταρχιας ab Marchis unius cuju8dam Provinciae, qui tantummodo Metropolitani orant. Ita Domnus Episc. Antioc. Orientalis Diserea os Marchus in Conciliis Antiocheno, et Chalcedonensi adpellatur. Theodorus Balsanaon 2ὶ: διοικη τις δε εςι η πολας επαρπας

ac habet provincia3. Rufinus etiam in suo Broviario: M in monoeat, inquit, Macedoniae Provinciae Runt septem a Macedonia , Tegasti elc. At quae modo Dioecesis adpellatur , an liquitus dicebatur Παροικια. Piraeeia r uti observabimus in litulo de Episcopis. V. Ut recis in Patriarcharum originem inquiratur, omnino distinguendum censeo inter dignitatem patriarchicam ex una paris . et polestalam ex Blhera. Atqui Ecclesiarum Romanae, Alexandrinae , Antimchenae dignitaium , ac splendorem ex eo praecipue Protaxisse , quod a S. Petro landalae fuerint ; pedispicua demonstrant Eusebii , Chrysostomi , Nagianreni, Theodoreti, aliorumque Velerum lestimonia , quae V,

dosis apud Thomas. 3ὶ Ad rem Hinc marus Rom. M

D Tom. ll. pag. 4 2. IV. Uli nomen Archiopi: nn liquitus mullo ampliorpiscopi, idioris erat Do Patriarcharum Ortyine.

216쪽

VI. Quid quod ex Sedium digni late earumdem auctoritas , ae potestas emuxit ' Prosecto quum ex Roma , Alexandria , et Antiochia vicinis , et circum centibus regionibus Evangelicae praedicationis lux rosulserit, hinc laetum est, ut caeterarum veluti Parentes haberentur, et Matrices. Qua de re ubi in earumdem regionum civitatibus Episcopos constitui oportuit, hocijus nonnisi ad Ecclesiae Matricis Episcopum spectare visum est , a quo ipsa fidei plantatio, et Ecclesia. rum institutio prosecta agnoscebatur. Hujusce nuciori- talis voluti specimen dodit S. Paulus , qui , uti sinquenli titulo videbimus , Titum Cretae reliquit, ut constitueret per civitates Presbyteros, idest Episcopos. VII. Praeterea quum identidem haereses, et Schivmala erumperent , ae inter Episcopos controversia oborirentur ; quidnam fidei luendae , ac paci Ecclesiarum fovendae conducibilius videri poterat, quam ad Ecclesiae Matricis Episcopum confugere, cui jura paternitatis filiarum Ecclesiarum cura agenda erat ΤHoc iure usus ost Polycrates, dum ad discutiendam do paschale controversiam lolius Asiae Concilium convocavit, cui ipso praesuit s): lum medio saeculo

III. Episcopi Libyae Superioris, qui Sabelliano semδοη

adhaeserant , nonne ab haeresi recesserunt, Dionysio

Iolissimum Alex. agente, ad cullus curam, uti Serbit Athan. Epist. do sent. Dionys. Ecclesias illas pertinebant ' Tum Episcopum Ephesinum minoris P, triarchas digni lato resulsisse constat, eo quod, uti scribit Iron. apud Luseb. 2ὶ: Ecclesia Ephesina, et a Paulo landala suerit, et Joannem usquo ad Traiani tempora habuerit Praesidentem. Igitur a gloria Conditoris, et

a jure Paternitalis Sedium Patriarchalium primum di-

t Eusebius Lib. V. cap. 24. a, Lib. III. cap. XXIII.

217쪽

gnitas, et splendor, dein potestas , et auctoritas est deducenda. VIII. At, inquies, qui tanta Hierarchiae Ecclesi clicao cum civili politia consormitas Respondeo. Quum Apostoli orbom universum ita inter se divisissent, ut singulis singulae provinciae, ac nationes adsignarem tur ; prosecto nihil ipsis ad EvangeIium facibus , se-Ii eiusque disseminandum opportunius visum eSt, quam ut in civitate phincipe , sive metropoli fidei semina ingererentur ; ut quum ibi, Deo incrementum dant , radices egissent, sic paullatim, veluti ex stirpo palmites producuntur, et gemmae erumpunt, Vicina quoque oppida, et cireumjectae gentes inde fidei lumen reciperent. IX. Hinc. S. Petrus , cui uli Apostolorum Principi , praecipuae Orbis Dioeceses obvenerant, Romana scilicet, Aegyptiaca , et Orientalis, profecto sapienter id egit, ut Roma primum, Alexandria, et Antiochia fidei lucem adspicerent. Namque Idololatria ibi evorsa, de prostrata, ubi magis dominabatur , haud dissicile suturum erat , eamdem in oppidis, et in exiguis, ac minus praestantibus urbibus dejicere. Atque eo intuitu civilis Imperii politia ad patriarchicae dignitatis institutionein contulisse videtur. palet igitur primum ab Civilis politiae ordine, at remolius ; dein ab S. Petri dignitate , et quidem proxime Patriarchalium Εωclesiarum splendorem, tum et potestatem, ac jurisdictionem profluxisse. At vero , quod Sedes Antiochena tertia esset ordine post Romanam, et Alexandrinam, licet Antiochenam per se, Alexandrinam tantummodo per discipulum suum S. Marcum D. Petrus iundaverit ; id nonnisi Politiae civili tribui quiverit, in omjus ordino Alexandria Antiochiae praestabat. Adeumdus omnino hae do re Ιldephonsus Clem. de Arone.

gui in sua Concordia Pastorali 3ὶ, unde haud pavea

i) Lib. I. eap. II.

218쪽

pro adstruendo lioe nostro systemale ellcerpsimus. X. Patriarchica potestas primitus quidem tribus potissimum constitit. I. ut in dubiis Matrix Ecclesia, aqua paroeciarum fides sumpsit exordium, consuleretur. 2. ut ordinalio , quas ab ea ad Episcopos Dioeceseos primum manarat, ab eadem in Metropolitanos saltem Continenter flueret. 3. ut ad Dioecesanam Sinodum si maxime convocarentur , qui civitatem principem consilii caussa frequentare consueViSSent. XI. At ultra etiam moribus , et privilegiis ea potestas sensim extensa est , ne tandem Gn. VI. Ri- caeno primum Ecclesiastica Sanctiono firmala suis. Et sane vorba illa Antigui mor 3 3ervcntur. . . Sua primviloysa , ac suas Gynitales, et aueloritates Mol riis aerventur; quid , inauam, verba haec exhibent,

nisi ut Episcopis Alexanurino , et Antiocheno novo Oecumenicae Synodi Decreto ea jura firmentur, quibus jamdiu ex antiquis moribus fructantur XII. Domum Concilii Cpolitani Can. v. oiusdem potestatis distinctius, exactiusque limites praescripti sunt. Sic enim habet: Episcopi ultra Dioecesim ad

Gelesias, quas errea guos limitea gunt, ne aec dant . . . Sed Recundum Canones Episcopus Ale- mandrinus Aestyptum golum roFat, elo. Profecto cur

hic Canon oderetur , illud potissimum in caussa fuit, quod nonnulli Episcopi mira proprium territorium episeopali potestate usi fuerant. E. g. Pulrus Alex. aliquot Episcopos Cpolim miserat, ut ibi Maximum Cynicum Episcopum consecrarent. Metelius Antiochenus in eadem importali Urbo plures dignitalis episcopalis actus exercuerat Nimiae igitur confidentiae, ac libertatis Episcopis stoena Can. Cpolitano injecta sunt, ne extra propriae Dioeceseos limiles Episcopi agerent. XIII. En igitur quomodo ad Patriarchicam dignitatem, Potestalemque constituendam simul conseirarint Civilis Imperii Politia, Gloria Conditoris, antiqui itari ατ δα

219쪽

in Εeelmiam indueti mores, Can: VI. Nicaenus, ac demum can. II. Cpolitanus. Iriarefiarum Iura, et Ossola eae veteri, novaque Ecelesim rigo*Kna.

I. Omnes suae Dioeceseos Metropolitas ordinare. ΙΙ. SI- nodum Di oecosynam convocare, eidemque praesidere.

ΠΙ. Adpellationes a Metropolitarum judiciis accipere. IV. In Metropolitas , et Metropolitis negligentibus, in

eorum etiam suffraga os delinquentes animadvertere, ne etiam consura Ecclesiastica usi. V. Leges Imperi, Ies ad Ecclesiasticum regimen attinentes suis Metropolitis importiri. VI Enormis culpas reorum absolutionem sibi reservare. III. Metropolitas Legalos suos constituere. VIII. Demum in rebus magni momenti a

Metropolitis suis consulendi orant. At de his sustus in nostris Antiquitatibus Christianis. De Patriare tu Romano , buggus Con riger Amplitudines. XV. Can. VI. Nicoeno de Patriarchis AIexandrino, , et Romano sto decernitur: Mugui morea gerventur, qui gunt in Amypto, Libya, et Pentapoli, ut Almaeandrintis Episcosos horum Omnium habeat poωδω- tem , quandoque es Episcopo Romano hoc eat con

Porro ex hoc Canone, uti de Patriarchao Alexandrini potestate constat, ita ex adverso de Rom. Patriarchalu gravis exoritur controversia: nimirum quinam ejus Iimilos fuerint. XVI. Petrus do Marca, Thomassinus , Bacchinius, Schelestrato Romanum Patriarchatum ad lotum extemdunt Occidentum; al contra Dupinius , ct Dughctius,

220쪽

aliique ad decem Provincias contrahunt Praeseelura Romanae subjectas, nim ruin Picenum suburbicarium,

Campaniam , Tusciam , et Umbriam , Apuliam , et Calabriam, Brutios, et Lucaniam , Samnium, Vale riam , Sardiniam , Siciliam , ot corsicam. Domum

prorsus ridenda Salmasii Opinio , qua Rom. Patriai chalus intra centesimum ab urho lapidem clauditur. XVII. venum senimvero triplex Roaei. Pontificis no-lio omnino prae oculis habetida esl: I. ut Primas totius Ecclesiae , 2. ut praecipuus lolius Occidentis In- Spector, 3. ut provinciarum Vicario urbico subjuci, rum Rector , Qt Princeps. Porro si Prima lus jure divino in universa Ecclesia statulus inspicitur , Hus polestas Orientem , et Occidentem , lolamque Ecclesiam Suo Sinu complectitur , et per universum. Orbem qua tale patet fidelium nomen Oxlenditur.

XVIII. Si vero, ut totius Occidentis latiori quodam

Sensu Patriarcha consideratur, peculiaria quaedam ei jura conveniunt , ei quidem. ex primaeva antiquitate. Sicuti enim S. Petrus, uti Princeps Apostolorum lintius Christiani Orbis Caput erat, et Primas: al ratione Apostolatus ipsi met in Provinciarum partiti no linlitas Occidentis Dioecesos obvenero : Sic R. Pontifex S. Petri Successor, licet in universum Christianum Orbem non honoris modo, verum ei jurisdictionis prim tum haberet; Occidentales tamen Dioeceses ad ipsum peculiari quodam jure semper attinuere , quarum Specialiorem curam, sollicitudinemquo gessit. Unde a Ba silio s1ὶ: δυτικων κομ παρς Geidon alium Coryphaeus

dicitur, et ab Augustino contra Iulianum 'ὶ O idon- Ialis Gelosiae Praosidona. Tum Patres Arelat. Ep. aes Sylveδstum Papam , eum Majores Diomeses te uere scribunt. Eodem intuitu Cyrillus Aler. in Synodo