장음표시 사용
301쪽
ags T a sto L os 3 A' Tertium. Si concursus sit voliintus Ue absoluta ex natura sua evicax ut actus humanus existat, in omnibus momentis ex ipsae a ternitate decretum concurrendi subsequentibus fieri non poterie ut actus illa non existat. Ergo in nullo momento reali ex ipsa aeternitate creata voluntas erit lubera , sed dumtaxat in momento rationis aeternum Dei decretum antecedente : quaelibertas est chimaerica. Quartum. In illa sententia Deus abso luta voluntate ex natura sua essicaci ac sionem malam, hominis peccatum velle eessicere, ad quod determinaretur per ali
ruid conditionale futurum, sive immiabile, sive possibile i atqui illud absurdum est. Peccatum enὶm cum divina sanctitate repugnati atqui nulla re determinari potest Deus, ut absoluta voluntatα
velit id essicere, quod cum divina sancti
tare repugnat, quod Deus detestatur Si enim ex seipso peccatum velle non pos sit , res nulla Deum determinare potestu ut illud absoluta voluntate velit essicere. Ergo &c. Quintum. Deus non haberet dominium juris metaphysicum in omnes entium crearorum actiones. Nam dominium illud ire eo consistir, quod Deus cerib metaphysice possit voluntatem creatam ad quamlibet, actionem flectere illaesa: ipsius liber-
302쪽
rate. Quod non negant illi Molinistae praesertim, quos nunc refellimus. Atqui Deus id praestare non posset in adversariorum sententia. Nam si verae sit haec sententia, Deus non potest illaesa hominis libertate quamdam actionem ab illo obtinere, nisi
prius actionem eamdem condisionale futuram praeviderit. Atqui amo quam Deus vellet obtinere, saepe non esset condisio nate istura. Si enim quaelibet actio quam Deus vellet obtinere , semper esset conditionale futura ; opus non esset, ut Deus exploraret quaenam actio esset conditionale futura , sed posset sine ullo examine , atque in conruita voluntate creata , concursum suum suppeditare. Atqui tamen Molinistae contra Thomistas conte dunt de humana libertate conclamatum esse , si Deus inconsulta creatura concursum suum largiretur. Ergo &c. Quod autem attinet ad recentiorum quorumdam Molin istarum opinionem , qui volunt Deum ad concurrendum determinari per aliquid actuale , triaque arbitrantur in animo distinguenda esse
nempe I'. voluntatem, et . amorem seu
volitionem quamlibet a voluntate elicitam; 3'. aliquid inter voluntatem ejus que amorem seu volitionem medium ,
quod alii appellant voluntatis inclinatio nem , alii M terminationem , alii amo
303쪽
r 84 Tu EGLO GIArrem, alii influxum , alii egressionern a tus i voluntate. Dico sententiam illa esse falsam ; qifia inter voluntatem ejusque amorem nihil est medium ; alioquin admittendus esset progressus in infinitum.
Imo si quid positivi medium supponeretur, quo Deus ad concurrendum de te minaretur 3 jam existeret positiva quaedam voluntatis modificatio sine eoncursu. Quod enim concursum determinat , id
esse debet concursui praevium. Atqui illud absurdum putant Molinistae. Ergo &c. Mallebranchianum systema. Mallebranehius in libro qui inscribituessit exions fur la premotion Ph sique ,
quemque composuit ut praemotionem,Vel
rectius loquendo , praeeffectionem physicam ab authore Actionis divinae in crea ruras propugnatam impugnaret ; suam de gratia sententiam paucis exponit. Itaquε contendit I 'o Mallebranchius nos physice atque etiam invicibilites ver- sus bonum generatim sumptum L Deoemoveri. 2'. Praeter universalem hanc praemo
tionem aliam admittit specialem, quae in boni icognitione , ejusdem sapore , se a quadam delectatione consistit; quae cognitio bonique sapor seu delectatio sunt motiva physica a Deo concessa , quibus
304쪽
N A T U R A L I s: 1 8 sanimus noster libere determinatur. Ea enim , inquit. prius est sentire, quam consentire. Ideo autem animus his motivis
phy sicis, quae sunt ipsa Dei gratia, libere determinatur ; quia licEt hic boni cujusdam peculiaris sapor seu delectatio phy
sice determinet motum animi versus bonum in genere ad tale bonum speciale 3
non tamen totam animi capacItatem ,
ejusdemque vastum felicitatis des derium implet ; quo fit ut animus possit expendere , de aliis bonis cogitare , assensum auspendere , cohibere. & ad aliud bonum
Convertere : maxime cum sollicitetur conis
cupiscetitiae delectationibus, ut bona falsa quibus frui potest, prosequatur. Cujus ad sententiae intulligentiam , ejus dem authoris opinio de intellectu, voluntate , libertate videtur exponenda. - Ut quemadmodum materia figuras omnes & configurationes suas non essicit , sed eas passivh a Deo recipit: sic animus, in . quit author notissimus , L. i. de Inqui-ιit.. Ver. c. I, ideas omnes, omnesque sensus intimos sive gratos, sive ingratos pas. sive a Deo recipit. Quare , inquit, intellectus nomine intelligo passivam hanc idearum, sensationumque recipiendarum
facultatem. x IUt autem Deus est causa em ciens universalis omatum materiae motuum , sicili Di stipso by Cooste
305쪽
a86 Tu Eo Lo Ira ipse Deus est etiam causa generalis omnium inclinationum naturalium quae in antimis reperiuntur. Id tamEn inter utrum inque differt, quod materia vim nullam habeat, ut motum suum sistat, eum veris sum unam partem dirigat, vel determinationem mutet ; animus verb aliquoesensu dici potest agere , vimque habere
inclinationis a Deo acceptae varie mutandae.
Ex quibus sic voluntatem definit & liba ratem. Par ω mot de volontd , je Piacenσiei iasigner fimpression ou te mων ementis natures qui nous pom ora te bien indiaeterminE, O en senisai: O par cerui de luierid is n'entens auste chose piae la forcequ'a Pesprit de drioumer crete impression νera les objeis qui nous plasent, O faire tangi que nos inclinations naturines Dient terminias a que ue objet pareiculier , te
rense e en sol totis Ies hiens. Or. . . lavolonis ne perae rite iner diversementri respon qu esse a pour te hieri eri UDANI , qu en commandant a Pentendement de
Di re Genter qνelque hien piamculier. Ita Mallebranchius lib. 1. de Inquisit. verit. cap. I. quod sic explicat rom. 3.
306쪽
sua que nous recemus a Poccasion de ce quist passe dana uorax corpι .... D'ω il est rident I'. Quen s axons tin principe de nos determinat h. Var res lia Presence a meiti des id a paria culieres qui determine notre mouνement vera te hien en onaerat adra motivemens rara dra biens particultera, o qui ctiange alsi notre amour natures endes amoura libres. λ'. Oue si principe da nDs determinations es tofoura rubra is Pegata des hiens particuli S. Cain noti ne sommes potnt in-νinciblement pontes a les amer , Fussique
Quid autem ast illa determinatio motus versus bonum generatim sumptum adm*tus versus bona peculiaria, quid amor
hiat boni peculiaris ὸ Mera animi quies, nihil est Due & positivum ex pute nostri, seu homo novas non sibi clat modificationes. car, inquit, se mouνement d'
307쪽
νoir nos ities O nos sentim S. . . a. a.
' quese hictenus Mallebranchius tom sxplicationum, cap. I. quae exis uda
308쪽
duximus, ut ex ipsis authoris verbis ejus sententia certius innotesceret. Resellitur Malgebranch i opinio. - Primum argumentum. Docer Malle-hranchius Deum esse bonum indetermi-matum & generatim sumptum , eo quod bona omnia complectatur. Id autem absurdum est ; tum quia res nulla est dete minata magis quam Deus , tum quia bo-mum generatim sumptum non est bon rum omnium collectio , sed abstractio mentis essentiam boni considerantis r ut ex iis patet quae de universalibus disputata sunt. Secundum. Contendit author existere
amorem boni generatim sumpti terpe
tuum, quem appellat motum versus bonum generatim 1pectatum, inclinationem vagam & indeterminatam. In quibus mutira sunt absurda. Nam I'. non magis existit in nobis amor boni Feneratim iumpti, - seu motus animi versus bonum unive sim spectatum, quam existit in corpore motus versus punctum generatim sump- irum. 2'. Bonum generatim sumptum,
- fatentibus Philosophis omnibus aliud nihil est , nisi mentis abstractio. An veris, existit in nobis amor cujusdam abstractionis perpetuus λ 3'. Amor ille est vagae quaedam atque indeterminata mentis imT . II. N
309쪽
a 'o T H EOLO G I Aclinatio versus bonum generatim spectatum, ut loquitur Mallebranchius. Nulla autem in nobis existit inclinatio vaga &indeterminata versus bonum generatim sumptum. Cum . res quaelibet aetiam motalis existens singularis sit & determinata. q. Actualis quaelibet animi affectio sensuum sui facit. Hunc autem amorem perpetuum non sentimus. Ergo &c. Tertium. Cum accuratiorem volunta ais notionem tradere suscepisset Malle-hranchius , eam definit motum versus bonum generatim sumptum. . Quae quidem definitio nedum accurata sit , omnibus
absurda videtur. Atque eo loci optimEdntelligitur, quod idem author alibi docet , rerum spiritalium notionem numquam obscurari magis, quam si eam ex
corporearum rerum comparatione petieris. Motus enim vulgo definitur correia
pondentia variis locis successiva. An vero quid sit voluntas bene intelligetur, si ipsae
concipiatur successiva quaedam variis locis correspondentia λUerum ut ut sit, motus ille seu amor boni generat1m sumpti, quemadmodum quilibet amor, si realis sit, est actus voluntatis , ut omnes Philosophi docent. Actus autem voluntatis non est ipsa voluntas, sed eam praesupponit ; cum actus quilibet potentiamseu facultatem semper
310쪽
supponat, ejusque sit exercitium. Achum. igitur cum potentia , cum facultate confundit Mallebranchius. Quartum. Animus noster ut corpus omnino passivus esset, omnino nihil ageret: quod sat1s amerte tradit Mallebranchius. Cum expressis verbis superius relatis doceat animum nullam sibi modificationem dare. Enim vero I Q. animus ideam nullam , sensum intimum, sive gratum, sive molestum nullum efficit , sed omnes passiye a Deo recipit , quemadmodum corpus figuras omnes & configurationes :quod author probare aggreditur. 2'. Antismus non efficit amorem boni generatim sumpti. Eum enim, ut author docet, in animo Deus imprimit, non secus ac mori tum in corporibus. Et vero cum, ut Mallebranchio placet, amor ille sit ipsa voluntas , nulla potest esse praevia in animo facultas activa qua possit animus agere, amoremque illum efficere. 3'. Animus non agit ut amores , desideria, Odia, V litiones speciales efficiat. Tum quia ex ipsis Mallebranchii verbis superius exscriptis motus amoris quem in nobis Deus jugiter imprimit, neque augetur, neque minuitur , licet naturalis ille motus amo-xis idea quadam sit vel non sit ad amorem boni peculiaris determinatus. Tum