장음표시 사용
141쪽
spondeo: distincta. G convenientia in mtione individuationis. N. Instabis: Petrus, Paulus, Ioannes, Veia stat individua, Ergo participant idem nomen, dc rationem aliquam Communem.
Respondeo ut supra; & diCo, utique sequiqudd participarent rationem Comunem, si non implicaret in adjecto; nam terminus indi viduans est coarctans omnem Communitatem ; quomodo et M ab eo Conceptus communis praescindi poterit i. Instabis cum Scotistis : saltem formal, ter poterit praescindi. Respondeo et sine omni fiundamento transeat , sic dico, cum enim illi obiectivam praecisionem negent, denominationem alui a nigre e quaerunt. NeC dicas, longe dilparem ratio nem esse ; licet enim revera non sit praecisio in individuis a parte rei, ob rationem datam, tamen primb intuitu id videri, a rue saltem luxta nostrum concipiendi m um posse abstrahi. Respondeo quod non pbssit fieri nisi ab intellectu ignorante foμ malitates rerum, V. g. quid sit esse individuum , dc quomodo natura communis fiat
individua ,& eer quid &c. Instabis r hic est bonus Syllo inus;
individuum est inremmunieabile, Petrus es individuum, Ere' Betrus est ineommuni hialis; at non esset bonus, nisi medium foret
142쪽
terminuS communis, Ergo M. Respon-cleo: esse Syllogismum expositorium, constantem terminis singularibus idi signum autem illud abusive ponitur; ut si diceres: Omnis Petrus et quod non nisi nominaliter dici debet; cujus alia ratio non est, quam quia hoc est hoc, illud est tale ; intellige quia individuum est incommunicabile de ratio individuationis est id quo commune singularigatur. An autem a personis db vinis possit abstrahi ratio communis ι de Deo Trino docetur: & certe ; si dicant: definitio individui convenit pluribus in. dividuis qua talibus , conceptuS a parte rei obiectivus importaretur, nisi unive saliter Respondendum esset : tanquam
terminus communis: N. Velut ratio determinans terminos communes et C. haec
sine partialitate verus Scotista judicet.
QUAESTIO III. Quid sit 'ineipium individuatimia p
DIA i Principium individuationis est
sepositivus gradus aliquis metaphysicus; qui dicitur: mgularitas baceritas. Ita pulchre Sco. in a. d.H. q. Cum suiS co tra Thomistas ac RR. diversimode inter se divisbs. Explicatur ; quando natura vel Idea aliqua, V. g. natura humana contrahitur,
143쪽
v. g. ad Petrum, dicitur petreigari, vel singiuarigari; quaeri solet, quid sit hoc , per quod contrahitur, Vel singulariZatur ξ anens rationis Z vel a parte rei Z & quia conveniunt facile, quod quid a parte rei; igitur an CnS physicum , V. g. materia , VCl.
aliud Z Respondet Scotus esse metaphysicum gradum , quem baPtiZat bacceitas. Notanter additur, qudd sit licce enim tape per negationes soleamus haec , & illa explicare, V. g. individuum est, quod nequit dividi, tamen hujus negationis
fiundamentum est positiVum. Probatur primo refutatione aliarum sententiarum: imprimis existentia rei non
est tale principium; quia essentia, & existentia in existentibus sunt idem, nisi quis
per existentiarn haecceitatem Vellei s dein- . de natura existens quantum est de se, est communicabilis, Ergd existentia non est principium incommuniCabilitatis. Respondent: quae eXistenS transeat, ut existens. N. Contra: nisii existentiam di- .stinguas ab essentia, & illa communicari lposset : Deinde nec accidentia possunt ese .se ; quia natura potest existere sine acci- dentibus, ut alibi docebo; sed talis adhuc. manet individua ergo, &C. Resipondent: potest esse sine absolutis. , C. relativis N. Contra: primd intelligitur
144쪽
substantia, quam quodlibet accidens: Esego , dato, quod non possit esse sine certis accidentibus, antecedenter per principium individuationis completur in ratione substantiae singularis. Tertibr nec Materia prima ; Tum quia nihil de ea teneo ὁ Τum si daretur, Angeli iuxta me differunt numero, qui nec actu, nec potentia insermani materiam; Tum quia in generationibus successivis, eadem materia potest esse modb sub hoc modὼ
Respondent: materiam nude Ωmptam non esti prinCipium et C. signatam quantitate : N. Contra: individuum directe ponitur in praedicamento, non autem confregatum ex Πrateria, & quantitate; deinde omne aCCidens saltem abBlutum potest tolli a substantia individua. Respondent: si utrumque importetur in recto. non posse poni in praedicamento directd: C. si unum in obliquo: N.Coh-tra et nullum aCcidens phylicum potin cum stubstantia metaphysica facere unum
per se, Ergd sive in recto, Ave obliquo im
portetur quantitas , tale conflatum non
ponitur directe in linea praedicamentali. Respondent: quantitatem formalem non posse quidem cum substantia lacere
145쪽
. rao in unum per se, ponibile in praedicamento, bene tamen radicalem, hoc est materiam exigentem quantitatem. Contra: in primcipijs communibus panis singularis transis suditantiatur in Eucharistia , non quantitas, emd &c. Nec dicas manere quantiis talem irmalem, vel actualem. Contra: panis actualem habebat, Ergo dum desinit esse , non consideratur in actu exigitivo quantitatiS. Superesst e b rationem, qua in diu, duantur naturae communes , esse disti
ctum in quolibet individuo gradum positivum metaphysicum; qui est id θ - naturast individua, v. g. petreitaS in Petro, pauleitas in Paulo &c. Obiicies t Aristoteles tam dicit materiam esse principium individuationis. Respondeo: quod non capiam istud ens; ad
dicunt loqui de materia metaphysica: cujus rationem Videtur induere haecceitas: ita Scotistae sed pessime ; tum ex contextu Aristotelis, ubi probat non posse esse Plures mundos, Tum quia haecceitas u pote ultimo contrahenS, sermae,non materiae physicae alIimilanda est. . Instabis: materia physica signata quantitate non est universalis, Ergo singularis. Resbondeo : Petrus non est universalis,
singulariti Ergo singularis ; Ergo erit principium im
146쪽
dividuationic unde ad hoc & similia. Re- 'ondeo, Ergo est singularis ut auod: C. Ut quo N. hic est quaestio de eo quo res indi
viduatur. Instabis: tasis haec itas nec est substa tia, nec accidens, Emb cum illa nequeat admitti, materia congrue erit principium quo singulariZantur naturae. Probatur A tecedens si primum : essset infimum inessentialibus, quod solis eciei infimae convenit; si secundum: posset ab esse. Re- eo: esse modum ac complementum Ribstantiae, quod nequit dici Commune,
neque singulare, cum sit illud quo ut saepe dixi. Si dicas, erunt plures in uno ue Respondeo, partiales & siabstantia formaliter est persectior , hoc complemento . quod posset ens metaphysicum accidentale dici in obliquo. Ex hiis plura Colliges.
De Differentia. Proprio, o acci-
ITilitati potissimum, ac quantum pos
sibile est brevitati sine confiusione studens, judicavi de reliquis tribus universa- . libus massam dicendorum unica disputatione comprehendi possis, itaque de sing si singulas quaestiones proponam s sit 1 . Κ a sabis
147쪽
QUAESTIO I. Quid, yst tu ex his Disserentia p
DIco : Disserentia bene definitur: imia versale quod praedicatur de pluribus specie, .mel numera disserentibis in quale quid. CONi itur ex Sco. q. 27. Univers & est com inunior opinio inter PeripatetiCos. Suppono autem primo: disserentiam esse quid positivi, ac importare dissimilit dinem in natura ; quod cum tripliciter fiat; differentia alia est Co unis, alia D pria, alia Proprii a et Prima est quae iaciudifferre per accidens sieparabile, sic Petrus albus differt a Paulo nigro ; Altera facit disserre ratione alicujus proprietatis ins parabilis, v. g. homo risibilitate differt ab
.equo, qua hinnibili; ex hypothesi quod hae
sint proprietates: Tertia, quae Bla habet rationem hujus universalis, definita est, ac in lundamento est ea , quae facit differre in praedicato essentiali, sicut homo per rationalitatem distinguitura bruto: divissio bimembris est, sit reducatur ad separabilem, inseparabilem ut patet : & aliae divisi nes fieri solitae huc referuntur; si enim cum Porphyrio dicas, aliam esse qua facis aliud , ecce propriissima; aliam qua saeuaLapplica nulC alias duas Classes di si verb aliam eonsitutimam, aliam divisivam
148쪽
compelles ; utraque est membrum propriissimae subdiviis.
Suppono secundo : definitiones varias differentiae fano sensu posse aCceptari, Cu-jusinodi stant sequentes: Disserentia est qua
Decies excedit genus. a. quae praedicatur de pluribu pecie in quale quid. 3. quaeseparat ea, quae sub eodem genere continentur. 4. ob quam una
species separatur ab altera M. Dixi autem notanter incommuni definitione, scilicet quod sit uniυessale quod praedicatur in quale quid. Dixi inquam notanter de multisspecie vel numero disserentibus f chim enim hic oriatur dissicultas, respectu quorum disterentia fiat universalis aliqui dixerunt fieri universalem respectu speciei quam Constituit, V. g. rationale respectu hominis; alii respectu inferiorum disterentiarum, V. g. rationale respectu rationalis A. B. C.
quibus relictis defendo quod distierentia spe-e ea infima fiat universalis respectu individuorum speciei, quam disserentia constituit, V. g. rationale respectuPetri,Pauli&c. disterentia vero superior respectu specie- Tum, V. g. senstibile respectu hominis, bruti &c. atque ita utraque habenS rationem tertii universalis comprehenditur, &bene
definitur. His praemissis Probatur Conclusio, ex regulis bonae
149쪽
nem , definiam sic: Disserentia est unis famis, quodpraateatur de pluribus in quale quid; Si petas deinde, quomodo ista plura disse .rant ξ respondebo praeshindere, an specie, vel numero ; si verbest specifiCainfima, de pluribus individuis, si superior, de pluribus sipeciebus. Addidi θecima ultima ;nam differentia individualis, vel haecce, tas, est omnino ultima, sed nunquam universalis. Confirmatur : differentia te tium universale non resipicit genus . cui subiicitur, nec speciem cui aequalis est, nec inferiores differentias, Ergo species si est superior, S individua si est infima. Hob tur Antecedens; non primum ut patet de omni logico universiali; neque secum dum , quia aequale non sunt inferiora. Neo dicas,i aliteri C aequivalenter: N Gn- , tra: ista aequivalentia consistit in eo, quod de individuis talis meciei dici possit, Ergo rationale, v. g. nom respectu hominis; sed individuorum 3 nempe Petri, Pauli doc. fit universale. Nec tandem i espectu inferiorum disserentiarum; nam rationale de rationaliA, B. C. non dicitur in quale , sed potius per modum speplet, ac totius: Eri
Obiicies I. haec sunt incompossibilia
priaedicari in quide in quale Embdefinitio .rehcienda est. Probatur AnteCessenS et
150쪽
praedicari m quid est essentialiter dici, hiaquais vero est accidentaliter dici; sed praedicari essentialiter, S simul accidentaliter repugnat, Ergo &c. Respondeo et cum Sco. q. 28. univers , Distinguendo Ante- Cedens et praedicari in quid per modum me contrahentis, &-repugnant: N. in quid per modum contrahibilis velut genus, S in quale: C. sed Nego Coris, quentiam 3 disserentia ergo , est quidem pars essentialis, vel quidditativa, quia autem est illa pars quae informat, vel quali4cat subiectum, vel genus, hinc dicitur in ale quid, ita ut qua, significet modum rubstantialem, sicut aCcidentia qualificant suo modo. ijcies II haec definitio non convenit omni, M.,&c. Probatur Antecedens: non differentiae individuali ; nec animae, qua homo disteri a bruto 3 neC animali, permod a lapide secemitur. Respondeo, Uistinguendo Antecedens r Communi vel propriae. C. proprijssimae. N. Ad primum. N. suppositum, 'ubd individualis sit capax universalitatis. Ad secundum dico, animam esse differentiam PhysiCam, non Metaphysicam de qua hic. Ad tertium patet non esse pro ijssimam, quia non tam , a lapide per animal, quam sensibilitatem, rationalitatem, propinquius, Vel remotius in