Contradictiones, dubia, et paradoxa, in libros Hippocratis, Celsi, Galeni, Aetii, Aeginetae, Auicennae. cum eorundem conciliationibus. Nicolao Rorario ... auctore

발행: 1566년

분량: 686페이지

출처: archive.org

분류: 생리 & 의학

151쪽

u i P ν o c R A r g. clacens, quod etiam quibusdam alijs rerum nataturaliutri studiosis , uisum est; somnum, atque uigilias fieri secundum in nati eatoris moti Dem. Eandem comprobat Galenus sententiani in libro de Dissolutione continua, ubi habet, coenam prandio maiorem esse debere , & in quit. Calidi tacin Girmo ten scatur,& calefit' interius corpus, & in frigidatur exterius . Nee non & libro 6. de Morbis trulgaribus Com. s. Com. 32'. super uerbis Hippocratis, quibus habet. Attracti O, pulmo , aridum, incenditur, euacuatum siccat, somnus multus, quo in loco rationem reddens, cur somnus, euacuatum, .sit , Porro si in somnis, sa nguis, & cum o naturale calidum interius abditur, in uigr-lia uero ad extima effundit ur; qitie in uentriculo, & iecore sunt, per quietem concoquentur, in uigilijs uero, totum corpus aletur. ita que si inexhaustis, calor interius vergat, nihil habens quod conficiat, languescit, ac in tetit. Aristoteles quoque libro 3. de Natura animalia capite is . Dormientibus, sanguinis copia, partes exteriores deserere, subire internas, scripsit, ita ut adacto cultello, non aeque effluere positi.

S O M N v M concentrationem quandam esse, cauris ad intima refugientis, naturalemi quandam antiparistasim ob cerebra refrigerationem rectissimeis Arsotele die tum esZ. Unde ob id maxime a cibo

152쪽

- II 6 CONTRADICTIONI ssomnumsieri idem audior prodidit in libro de Somnιν. ct vigilia capite 3. quod tum copiosius humor, ct cor' lentus siursum ab ingenito calore stratur; qui dum consi lit, caput aggravat, quum vero iam desse . dit, ct reciprocando calorem repellit, tum dormit' animal, subtracto calore; qtium autem reciprocatione in ea,interna omnia calidiora feri confiet; ρ a '

riter Ur sanguinem calefieri potiuι , quam stir fieri

consonum est. Aliquando tamen accidit, ut insens-

ηο uiam stigestat; dum videlica naturalis calor, in sanguine sedem obtinens, quod conficiat, vel concoquar , non amplius babor quemadmodum i flatur Vatinio libro 6. de Morbis vulgaribus Com. 3.com. 3 2. ubi in textu habes Hippocratu. Euacuatum somnus exsiccat; in quo commento , ita stri-psum reliquit Valenus. Si in exhaustis, calor inte-

rius vergat, quod in somnis si , nihil habens quod eon iciat, languesiit, ac interit; cutim interitu, sauer inem, in quo calor ille existit, fuseri par est. Eorsaque somni tempore, uiam Iunguis figessereρο- rest , uti dicitum est, aliassemper calesiit. Uelatam dicerepulsu mim. sangurnem istum in somnis fusore, qui exter πώ corporis partos ambit, proPrer no- Etarnam sigi I tatem . Si plura adhuc pro huiusce para rixi declaratione desidero, in Contradictionibus Auiemna requiraw,ubi habra, Somno indulgenaum non esse puper nimia vacuitat e.

153쪽

Q XLVII. SANGUINEM capitis in uulneribus, puer setiam mittendum es e suasit in libro de Capitis uulneribus. Cuius oppositum lcnendum uidetur; u i res nanque cum habeat pueri copiosa ex difflatione admodum resolubiles, atque evanescentes , non ita facile sanguinis detractionem sustinent, ipsamq; hac ratione Galenus ante decimum quartum aetatis annum eis

prohibuit in libello de curandi ratione per sanguinis missionem , inquiens, Nec pueris uenam secabis, usque ad decimum quartum aetatis annum, post quem, si multus congestus sanguis appareat, tempusq; anni uernum fuerit , regioque natura temperata, & puer natura b c ne sanguinea, sanguinem minues, id quae multo magis, si aut peripneumoniae, aut anginae, aut pleuritidis, aut alterius acuti, grauisquo morbi periculum incumbat. Quod etiam a I. libro Therapeutices methodi confirmauit, in hunc modum scribens. Saluberrimum est in

febribus uenam incidere, non continuis modo, uerunt etiam omnibus, quas putrescens humor concitat, ubi praesertim nec aetas, nec

uire, prohibent. Pariter & libro nono eius dern methodi, dum mittendi sanguinis scopos pertractat ad aetatem , atque naturam in primis attendendum csara, iure optimo consuluit; atque ab ea euac Latione, quae per sangu nis sie

Di il

154쪽

C ON TR A D I CTI ON Asmissionem, puerorum aetatem, ac senum summouit. traditionem hanc ab Hippocrate edoetus, qui libro . de Ratione uictus in morbis acum textu lo in acutis morbis sanguine detrahendum, si aeger aetate floreat, & uiri bus abundet, optima ratione consuluisse ui sis est. LiCET doctores quidam sueti, qui pleuroricos

pueros, aetatis gnnorum trium Per sanguinu missi nem se euacuasse, abfrue ulla noxa fateantur , atque Hippocratta cum do tor/bus illis, hoc loco, quequa pasto sentire uideatisr, Castitis ιπ uuberibuw, ceram pueris, sanguinem mittendum esse scribens . Nemente concipiamim tantum uirum, inania dixisse, ac temnetus pueros insta decimum qua raum ataIita ann m.

dissolubile corpus habentes, absque graui eorum n xa, sanguinis detractionem perferre posse, cred Asia dicamim oportu ; uabiordus utique pueris, s qvi

decimum quartum iam aratis annum, Delei proximum attangunt, dum capitis uulnera infiguntur in sigma, uenam commode secari posse; atque de his quidem, qui in hac constituti sunt aetate, non de rumoribus admodum , Hippocratem uerba scis, credere aquum est; quoniam ab hoc annorum termins remotι, eam non ita sacile admittunt, atque coρω- som pracistue, qua antiquioribud medicis usu esse βο-lebat; neque eruditiorci chirurgos, ipsam adminι-srasse, hucusqse obseruammu Quad/nte Cialeno in libro de Curandi ratione fersanguinis misi Vcm, Pur :

155쪽

HIPPOCRATI X Os , ante decimum quartum aetatis annum nulli pacto, sanguinis missone , curandus esse, quoniam eorum uiro rsoluantur'cιle, atque evanescam. Quomodo autem, or qualem eam admistianι quandoque

pueri,copiosi sime instram ostendenim, dum Ces contradictio examinabitur,qua habet, Sanguinis missione imo curari firmum puerum, robustu nem

grauidam mulierem ualensem.

Est E in ipso, humiditatis excessum esse seribit libro i .de Diaeta, his uerbis. Laborant quidem ex morbis huiusmodi, maxime inuere, minime tu autumno; quia in uere, excessus est humiditatis, in autumno uero sina meis D ia, & moderatio siccitatis. Quod etiam sensisse uisus est 3. Aphorismorum sectione, a phorismo 6. scribens. Quando aestas fit ueri similis,sudores multos in febribus exspectare oportet; in quo commento Galenus dixit, in aestate calidi talem esse, humiditatem in hyeme, in autumno neutrum ; in uere inquit utrunque caliditas nempe, atque humiditas . Ain plius libro i. de Natura humana com 38. ubi Hippocrates anni tempora humoribus comparat, uer calidiim dicit csse, & humidum de natura sanguinis. Eodem modo, & in libro de Diffinitionibus medicis, dum ipsa anni tempora, aetatibus comparat. Ver inquit calidus humidus, similis temperetura iuuenibus.

XLVI M.

156쪽

Quod etiam repetit de mente Hippocratis octauo de placitis Hippocratis & Platonis. Pa- riter & 1. de Dinam id iis, ubi temporum anni temperiem, ex prae dominantibus humoribus elicit, uer calidum ponit, & humidum, quia sanguis inquit eo crescit tempore. Cuius

tamen oppositum tenendum est; uere nanque

in ipso , ii humiditatis ex ccssus est, non itaque

temperatum, neque saluberrimum uer erit, quemadmodum tenet ipse 2. Aphorismorum

screone,aphorismo i o. Ver saluberrimum inquiens & minime mortale; ipsa quippe anni tempora, quo humidiora sunt, eo ad procreandos morbo, magis prona; temperatum autem

ipsum esse, constantissimis uerbis probat Ga 'enus & 3. Aphorismo. sectione , co m. s. & l bro I. de Temperamentis , ubi Hippocratis uerba perpendet libri tertii de Morbis uulgaribus textu i. Erant in Cranone carbunculi aestiui A c. inquitq; Galenus , calidam & humida temperiem, a qua ascetus illi in Cranone sub Orti erant; ueri quod temperata res cst ualde dissimilem fuisse . F t Com. i. in librum de Natura humana com. 38. ubi sanguinem non calidum & humidum , sed temperatum dici debere asseruit, quc madmodum & uer. Idcin quoque sensit libro i . la Morbis uulgaribus, statim in initio, alibi que frcquentis Sime. D via uir in hAmiaetate exclacre asst ri it Hir

157쪽

Oo CR ATI s. Iarpocrat as , id ea de causa ab ipso dictum putato, q-niam nullo anni tempore, humiditas maior, quam nere ipso existit; ast, naque calida ς' stigida hyems, autumnus siccus vero itaque is bumidum sit uera Comparatis itaque inuicem temporibus, constitutio-nci suas seruantibiis, qui in humiditare potent exces.su fieri s utique uere ipso contingit. Amplius quoquo humidum uer ab Hippocrate dici potest ast iti,atque hyemi comparaur; tem ora illudpraecedentia, atquesequentia, qua ambo sicca sunt; astas nanque calida st sicca, hyem rigida ct sicca. Verum licu humiditatis excessus in i se sit, atque humidum ipsum a pessu Hippocrato, non proprie tamen humidum, sed temperatum magis dici debet; eius nempe humiditas, cum caliditate coniundia est, qua humiditatem moderatur. Vel temperatum quoque uererit um propter temperatum esse lum,quem corpori bim inducit nostris,atque ita proprie a medicis consideratur; tum criam quia,magis quam alia tempora, natura dilectum ea, idcirco temperati nomen meretnr. uimaduertendum praeterea eLi,ιEuri calidum humidums Galeno appellari, ruanis Juli Juod temperatum eis, quemadmodum ex bbro quinto de Simplicium medicamentorum cultatibud capite quinto apertum fit, ubι ipsam lcmperiem nostram, calia vim or humida m esse iuxta usoremsermonem ostendit. Quod uiam ex his liquido constat, qua libro I. de Temperamentis, ex se henai, ArιHotelis.

158쪽

aeta CONTRADICTIONE sturi ατον salom , siue temperatum, nil aliud esse. /enentes, quam caliditatem. ct humiditatem prae pollenIM . Praterea Er bbrosexto de Tuenda ualetudine , adolas entiam temperatam foηit, quam inaphorisimis calidam po erat .ct humdam . Calidum itaque humidum , temperament m inXIa cya'len ementiam cum rimperato quan ἱμη recidit a atque idcirco licra ver calidum, Si hum: mis ab ipse uocetur quandoque; tempe lum tamen ea ratι

ine dici ibore palam est. XLIX.

V Esic, si discisiast, laetate esse absolutς

asseruit sexta Aphorismorum sectione, M-phorismo i 8. dum sic scribit. Vesica discissa, aut cerebro, aut corae, aut septo transuerso, aut aliquo ex tenuioribus intestinis, aut Mentriculo, aut iecore, Letale est. Quod ea iam libro i. de Morbis affirmauit ita inquiens. Montur autem quis cum cerebro sauciatus fuerit, aut spinali medulla, aut hepate, aut praeco diis , siue septo transuerso, aut uesica, aut uena sanguiflua, aut corde. Atque inferius quoque praecisum , ac dissectum neruum non coalescere scripsit, neque uesicam, neque aliquod ex tenuibus intestinis, neque sanguifluam uenam , neque tenuem genae partem , neque pudendi pelliculam. Quod etiam Aristoteles sensi libro 3. de Natura animalium capite 33. uesicam praecisam coire non posse scribens, nisi ad

159쪽

, NI POCRATI s. Ia 3 ad ipsum suae ceruicis exordium. Oppositu. tamen affirmauit Hippocrates libro a. Praedictionum, ita scribens,Vescae, & cerebri, & iecoris, & intestinorum uulnera, ualde pernitio a sunt, non tamen ita ut nemo ex his euadat, uelut putatur . Quod etiam Avicenna uoluit'. I. tract. I. capite a. uesicae uulnus,inquie , senatur, cum est leue .

V E s i c A discissa sisit, latale esse omnino dicamus ,sidiscissa admodum uerit , atquesi ad cauit rem ipsius penetrauerit uulnus; quod alioquifanatur, m leue est, quemadmodum innuere sudaur libro a. Fradictιonum; atque idipsum palam Ullamauis sulcenna 6. . tract. I. capite a. Pel uriamsi us collum uulneratum sit, quod carnosum ex lit. Et licer mortalem esse dicat uesica incisionem, 6. Apiam ρrum sentione, animaduertendum est, Hippocratu consuetudinemsuisse, pariter 2 Valent, mort se aliquid ducere,uel quod semper tale uel quod ut pia

ramum tale. riserιt itaque, licet ut Plurimum,not semer tamen, mortem in erre, atque mortalis esse,

W uesica incisis. Arastoteles nanque libro 3. GHatura animatium capite I 3. contigisse aliquando sistetur. G uulnerata uesica solidatast, quod raro admodum contingit, ct quod tale est, parum obseruandum censuit Hippocratta, atque 3dcirco ab seruis in 'horismis uesicam ιnc sam , necem mstr vi CT

160쪽

VI C T V pleniori, potiusquam parciori, aetenuiori alendos esse aegros, palam teneta. Aphorismorum sectione, aphorismo quinto in quicns. In tenui uictit, aegri delinquunt, quo fit ut magis laedantur, quicunque enim error si , maior in hoc committitur, quam in paulo pleniori uictu ; deterius esse docens, ubi quis, se, a tenuiori uictit,ad pleniorem intempestiue transferat; quam si e pleniore in tenuiorem commutatio fiat. Quod etiam asseruit libro di. de uictu acutorum tex. o. ubi sic scriptu reli quit . Quadam per morbi acuti initia, eodem, quo laborare coeperunt, die, comederunt, alii postero die; alii quiduis, alii cicconem sorpserunt; sane haec omnia deteriora sunt, quam si altero modo quis uictum institueret; sed quae tum temporis peccata fiunt,ea multo minus laedunt, quam si primis duobus, aut tribus dic-bus uasa integre inani uerit; mox quarto, uel quinto , uictiim eiusmodi instituat. Cuius oppositum scripsit libro de Victus ratione in

morbis ac utis, arguens eos, qui, magna comporum mutatione contingente, etiam in agrici

quid contra obiiciebant. Recte quidem inquit mutatio transferenda cst, '' ex mutatio ne adhuc magis, exhibitio eorum, qua ber ossumuntur; maxime igitur laedi poterimi ait, si non rine mutationcm seceriint , iii, qui tota

SEARCH

MENU NAVIGATION