장음표시 사용
391쪽
Nicolaust Thuanus. Episcopus Carnurensis, in descriptionec 'onationis H. enrici IU quam I heodorus Go hos dus in tibio te Ceremonial de Fra e ρag. 6 I. cum aliis id genus edidit. Easdem exhibet Rituale, seli Ordo ad consecran- in & coronandum Regem Franciae, coitum a Laurentio Bochello, JEho Gallico, in Decret. Ecoles. Gallico tit. 2. & emendatiussa Johanne Seldeno de tit . hon. p. c 8. pag. 2 6. Formulas breviores, quibus Karolus Calvus Metis, dc filius rius Ludovicus, in Compendio palatio , consecrati sunt, Stephanus Baluatus capitularibus Regum Francorum inseruit Iom. 2. pag. 3o t. suvabit ex his discrimina quaedam unctionis priscae de hodiernae inves igasse. Et primum quidem ex illis discimus, olim benedictiones a diversis Episcopis pronunciatas esse, quas nunc unus Archi- Episcopus Remensis pronuntiavit. Deinde Hincinarus Archi-Episcopus Icarolum Calvum, ad ista verba Coronet te Dominus, inunxiise dicitur, de chrismate ad dextram auriculam , usique ad siniseram ad riculam , ta in capite: Hodier-
.nus vero Rex 'inctus est chrismate coelesti, acu aurea ex Ampulla desumto, dc sacro chrismati immixto, novies: primum ad vertice, deinde in pectore, tertio inter scapulas, tum in scapulis ipsis, postea in utriusque brachii internodiis, ac postremo in palma dextra: & simitrae. Deinceps in laudatis Canp.
palma γ sceptrum Karolo Calvo oblata traduntur. Noster autem Ludovicus non Iralma tramum, sed palmam manum
accepit, id est scipionem inauratum , mensura unius cubiti , cui eburnea expansiae manus cssigies, in summo infixa est. Moris ejus initia forsan ab Hugonis Capeti temporibus repeti debent; qui in summo sceptrisvertice gestavit manum, ut ex sigillo ejus apparet; Rotbertus florem lilii adjecit. Eorum succetares dextra baculum , sinistra Manum justitiae praeferunt in sigillis : Carolus VI. primus sceptrum cum manu introduxit. Uid. Mabillon lib. II. de redipl. c. I . Tum e igitur manum hodie vocari, palmae virgam, quae olim in via σω apprecationbiu porrige ur, Ia-B u b 1 cois
392쪽
cobus Sirmondus in notit ad dict. capit. pag. 8I 6. εc Fr nius in voce palma voluerunt. Gladio praeterea accinctus
est Rex, ab Archi-Episcopo, quem mox erectum & n dum tenuit ; quia ensis proprium symbolum est regni cololati. auctore otione Frisingensi de Reb. gest. Fred. c. s. dc Gunthero lib. I. Ligur. p. ssΙ. Hic autem gladio regnum suscepit ab ipsi
Hunc eIenim longo servatum 1empore morem
Curia nosra teneι posto diademate Petrus. Regali dextra tulit atii Principis ensem, Praecessique Iacram brevius diadema creonam. Porro dextrae Regiae digitum minimo proximum annulo
Archi Episcopus exornavit, in symbolum regni desponsali: quemadmodum Episcopi cum annulo dc baculo investie ban tur. GaIliae Britanniaeque in medio digito annulis dicuntur usae: hic nunc solus excipitur , ait Plinius lib. XXXIII. Hist.
nai. c. I. De annulis signatoriis RUum Francorum multa
Chisicitiis pater congessit, in Anastali; dc filius in Historia
Tornuticnu . Hasam propriam olim insigne regium fuisse, supra vidimus ; per quam de manu in manum regni traditio fiebat: sed ea mature, saltem Caroli M. aevo, in sceptrum fuit conversas nam Johannes Papa VIII. inter alia. sceptrum lc baculum aureum ei transmisit ; ut est in Annalib. Berct n. rom. 3. Gen. pag. - . Ipse Sceptrum nostrum, qucd pro signiscarisne regiminis nobi, aureum ferre solemus, ricbat apud Monachum Salinallensem lib. I. de gestis Caroli cap. I s. Pro circulis capita Carolidarum aureae coronae , vel serta gemmea, exemplo Imperatorum, vel laurea diademata omnabant ἔ at Capitianorum coronas in lilia oblonga desinere, Mabillon probat lis. 2. de Re diplom. c. II. S. D li 2. Franciscus I. clausam sibi primus arrogavit coronam, num aemulatione Caroli V. an imitatione Regum Angliae , an vero ut a Ducibus & Comitibus distingueretur, qui cor
nati in nummis illius aevi, disquirit cruditus Frene dissia . ad Joinvillam pag. 299. Denique sicut populus Fra
393쪽
corum olim interrogatus, an hunc Regem regnare velit puno ore proclamabat laudamus , volumus , far e & obsequium deinde sacramento fidelitatis promittebat; ita vicissisim Reges. quia non suam modo, sed dc populi utilitatem primario curare debent, cum regnum inibant, profitebantur, se unumquemque pro suo gradu, suaque dignitate, ac persona , quantum possint , honoraturos , defensuros , achium cuique jus servaturos, ut ex Grcgorio Turonensi discimus lib. IX. hist. c. 3o dc pactio Confluentana declarat apud BaluZium rom Z. capit. pag. I I. & acta Remcnsis bibliothecae antiquissima illustrant apud Bodinum lib. VI. de Republ. c. s. Formula jurisjurandi ab Henrico IV. praestiti apud Theodorum Godos redum pag. 629. talis refertur : Haec populo Chrisiano S inibi subdito , in Chrisi promitto nomine. Inprimis , ut Ecclesae Dei omnis populus Christiantis
veram pacem nostro arbitrio in omni tempore servet. Item, ut omnes rapacirares, o omnes iniquitates omnibus gradibus interdicam. item, ut in omnibus iudiciis aequitatem , misericordiam praecipiam, ut mihi is vobis indulgeat suam misericordiam clemens is misericors Deus. Item, de rerra mea ac Iurisdictione mihi subdita , universos haereιicos , ab Ecclesa denotatos, Iro viribus bona me exterminare studebo. Haec omnia supradism D mo juramento. Sic me Deus adiuvet, is hie fansta Dei Evangelia. Quam vetustum institutum sit , inde ab Hii mari usque temporibus, ut Reges Gallorum in coronatione sua Episcopis polliceantur tuitionem jurium Ecclesiae, quodque Mus formula non sacramentum, sed dicta fuerit. Illustrissimus Vir, Petrus de Marca docuit de concordia Sacerdotii & Imperii lib. IV. c. s. S. 6. Atque haec quidem , missis minutioribus , de vestitu albo , chirothecis, throno, emissione avium, nummis missilibus, instructione convivii, aliisque conciliandae venerationi paratis, tangere volui; quo acta novissimae inaugurationis aliqualem lucem ex iis mutuarentur. In iis enim Ludovicus XV: tecto capite ec sedens fertur, tutelam Ecclesiis omnibus regni promisisto.
394쪽
Deinde Lisdunensis & Belluacensis Pontifices, paululum
e solio scelentem crexerunt, & conversi ad populum regalemque comitatum omnium assensum , dicis cautii rogarunt: postremo quatuor a Rego sicramenta praestita : regni,
Ordinis Spiritus S. Ordinis S. L idovici, & de servando Edicto adversus duclla. Henrici IV. & Ludovici XIlI ,- edicta vide apud Idiuanum I. I 29. Husque Continuat. l. d. V De fatis prohibitae monomachiae apud Gallos Bodinus lib. IV. de Rep. c. 7. adeundus est.
Erictus unctionis regiae communes, cum ecclesiasticos, tum civiles sur a vidimus; sed quia Reges Galliae singulari privilegio fulgent . quod oleo coelitus misib inungi creduntur hine dona Spiritus Sancti ipsis uberius vulgo infundi sunt, eosque , velut Reges Regum terrestrium,& Christianissimos, omnibus unctis praeferendos esse. Gallorum ita ratiocinantium magna est nubes , nec opus est, eorum verba referamus; quia ubivis sunt obvia , & nimia prae affectu in suum Rem m. Ipse nummus, in memoriam novissimae unctionis cusus, atque a fecialibus in populum sparsus, abunde id testatur. In ejus altera parte , circum Regis effigiem, verba haec sculpta leguntur: LUD. XV.
REX CHRISTIANISSIMUS: in adversia: REX COELESTI OLEO UNCTUS. Remis a r. I722. Ali
ergo, & cxteros maxime scriptorcs audiamus. Apud Gra eos posteriores, tantae dignationis vises fuit Rex Francorum , ut vocaretur, apud Anina in Comnenam tib. X. pag. solusque inter Principes Europaeanos pie per cXcclientiam indigitaretur, Suida auctore. Causam aperit Matthaeus Parisiensis, Monachus Albanensis, in Anglica historia vi A. ΙΣ Dominus Rex Francorum, inquit , qui remestriam Rex Regum es, tam propter eius costis. Dux inanctionem, eum propter sui potentiam, , militiae eminemriam , in medio sedebat. Idem ad A. 12s . Archi- 'scopus Re Us , qui Regem ' coram coelesi consecrat chris no
395쪽
quetpropter Rex Francorum Regum censerar digui vias omnium Franciae Parium retinus , , excellentissimus. In 'Cha
ta Aniadet Comitis Sabaudiae, apud Samuelam Guicheno. nium : Le Koi de France, qui es te plus grand c, te plus nobis Ro des Chrestiens. Michael etiam Surianus, Venetorum
in Francia legatus, in relationc Francica A. Is62. per Au-berium edita, rationcs redditurus, cur Legatus Francicus, in Reipublicae suae aula, praecederet Hispanum, ad sacram Ampullam provocat, quae miraculisa ab omnibus censetur, cujus liquore Rers omnes successive inunguntur. Huic rei argumento etiam sunt in ultria Paparum de.Francico regno judicia, quodque Baldus scripsit, Regem Francorum supinomnes Reges esse, ad cap. I. 3. uti. de prohib. sevd.M Iien. Ex eodem limpulo Remensi Christianis i titulus repetitura plerisque. lnilar omnium sit Chaslanaeus in catalogo gloriae mundi consid. I. Kex Franciae inquit, cum si Chrisus, scilicet oleo sacro di vinitus emisso unctus is sacratus, omnibus celsor es atque major, ex quo vocatur Corsianis mus. Uerumcnimvero licet religionis Christianae apud Francos su ceptae antiquitas, ec praeclara in Ecclesiam sedemque Romanam merita, priscis Gallorum Regibus, in Conciliis , ad rem Christianam pertinentibus , praerogativam alictuam prae
Hisplinis, conciliare potuerint, more dudum recepto, o dinem servandum esse Nationum , ut quaeque verbum Dei prius suscepit, qui AEneae Sylvio illaeuit 2. de Gest. Comcit. East. Grotio epis. V22. dc Pufendorfio lib. 8. c. q. f. 22. Quamvis dico, antiquus clivn titulorum eccle-
fasticorum sit splendor, dc Carolus Martellus, Pippini pater, christisnil infas a Gregorio III. s.' vocetur; Pippini Hi anissimam excellentiam laudet Stephantis III. ep. 6. dc Carolus M. Chri tantissimus dicatur in Hadriani epist. y . Nondum tamcn id elogium hereditarium fuit Carolinis, qui gibriosi , excellentesmi, praeceMηtib i, illus es passim in litteris Pontificum appellantur. Pius II. in epist. ad Carq-lum VII. Regem Christiani m uomen Eu hereditarium esse scri-
396쪽
psit : Paulus II. demum Ludovico XI. usque successbribus, singulari lc perpetua praerogativa, illud asseruit. Vide Mabillon lib. II. de re diplom. c. 2. 9 7. N pag. 38 Minus prosecto prudenter decora illa, titulique excellentiores saeculo decimo tertio . ex fictilia ampulla incrustari coepere . de cujus fide ipsi cordatiores Galli ambigunt. velut Thuanus lib. Iou. Scipio du Pleixius, Claudius Auchetus, Dionysius Petavius aliiquc : & Clodovcus denique vago tantum, ac omnibus Principibus orthodoxis communi titulo, Catholicae ecclesiae us, a Patribus Concilii Aurelianensis primi appellatur. Recte Jacobus Gotho Dedus de jure
Praec deni lae , p. I. c. 3. 3 2 s. rituum solennia, pictoriis ictectoriis similia , utpote arbitraria, saepe cisam commentitia, inter praecedentia: titulos non valide numerari ait, addens . Hoc in censu, quoque colloco A. r. illa, quae caelitus δε- lapsa memorant oleum , Flammulam , Lilia. Hoc etiam numero Unctionis regiae praerogativam ritum pono quum sane Rex
Franciae certiores alios , indubitatos habeat praecedentiae suae titulos. Jacobi quoque frater. Theodorus Gothosrcdus. in toto libro de praecedentia Regum. Francorum, coelcstem unctionem non tantum stilentio praetermisit, sed verba quoque auctorum, qui ab illa primarium argumentum praerogativae Francorum hauserunt, data opera suppressit, id quod Ph. Jacobus Chi fletius, in praefatione libri de ampulla Remensi , adversus Gallos urget vehementer.
S. XI. His expositis, sequitur magnitudinem civilis potestatis,
venerationem & eminentiam videamus, quam Rex felicitate , ad invidiam usque singulari, apud suriectos suos icne tanquam cssectum sacrae & miraculosae illius unctionis. Enimvero non multa saecula emuxerunt, quum Galliae status in plerisque Germaniae similis, Regumque auctoritas pene precaria est ei. At postquam Ducatus & Comitatus in Regum potestatem dcvcnere, simulque pulsis Anglis, & cmo tua domo Burgundica, factiones cessarunt, Ludovicus XI.
397쪽
omnia suo arbitrio assere coepit. Verum Borboniae gentis Reges , e malis civilious eluctati, osibus aucti dc potentia formidandi absolutum imperium ita firmarunt, ut noto Maronis dicto locus esse pomi IV. Georg. 2IO. - - Regem non sc rptus, ου' ingens odia, nec populi Parthorum, aut Medus 'daspes
Caussas eius rei varias adserunt, sed quas inter non postrema est, sanctitas regii nominis, indies magis magisque per Clerum dc Aulicos inculcata; unde vulgi enata persuauo, divinum quendam vigorem Regibus suis, per oleum coeleste infusum esse. Ne res aperta testium multitudine obscuretur, satis crit recitasse unius Huberti Mori verba. ex libro ejus III. de sacris unctionibus c. s. Quod, praeier ceteros populos, Reges suos Gens Francorum semper sit venerata. illisque pene serviliter hactenus si obsecuta , nihil aliud nos, vel majores nostros impulit, nisi quod per caelestem unctionem , quassi ex omnibus Regibus perunguntur , credimus, praeIer ceteros
mundi Principes , a Deo, ad nominis sui gloriam, cis Ecclesiae suae sub tum specialiter elictos, christosque Domini veraciter effectos , quibus non sinpliciter, ut Regibus, sed ut sacris Deoque
dicatis persionis, quidvis obfetuis, honoris θ' reverentiae exhibere debeamus. Hac igitur ratione, postquam via semel patefacta, quicquid uoivis illustre vel magnificum fuit, in sum. mam Majestalcm transsatum est, secitque unguenti sacri delibutio, ut quibus ea obvenit, sacrosancti in terris habeantur. Reges, ut Patroni Ecclesiarum , jus supremum circa sacra, & ordinationes Episcoporum sibi vindicant, restricta, immo exclusa Papali auctoritate. Ex quo enim crud
hssimum illud Bonifacit VIII. dc Philippi Pulchri dissidium.
in regni perniciem exortum est, Libertatibus suis tam str nue pugnarunt Galli, ut parum Romano Pontifici reliquum fuerit, omni potestate in clerum, caerimonias dc religionem Principi suo asserta. Vid. Petrus de Marca de concorae sacerd. N imp. lib. II. e. 3. Plane sanctius aliquid Ccc in
398쪽
in his, quam in ceteris Regibus unctis inesse existimam, Eucharistia demonstrat , quae sub iitraque panis & vini specie Regi praebetur; id quod ex Pontificis summi lege
sacerdotibus tantum competit, Vide P. Suavem res. Conc2rid. l. Si ei danum comment. lib. IX. & Corm r. rer. Π-sar. Heur. II. lib. I. pag. I9. Hoc etiam juris sibi reservarunt pii Rcgcs Franciae in quibusdam Ecclesiis, quod catalogis Canonicorum , honoris caussa , vel in tesicram juris patro natus , adscribuntur ; ec si quando istuc profecti. Regiis insignibus depositis & superpellicium induti , munere Ecclesiastico funguntur; sacerdotalem ouasi dignitalcm cum Regia Maj istate conjungentes. Sic Canonici sunt Ecclesiae S. Hilurii Pictavchsis dc S Joannis Lugdunensis: etiam in Eccbesis Andcgavcnsi. Cenom,nens, S Martini Turonensi aliisque habcnt praebendam, ut praeter Joannem Feraldum de jur. iv. Regni Franc. c. 7. refert Choppinus de sacra Politia lib. I. Ii . . n. 2. Infinitum foret omnia honoris, eminentiae & potestatis emblemata , in Ecclesiasticis ic tacularibu,rcscrre, quibus Rex in regno suo gaudet: Huc enim pem tinet, quod nulli homasium aut fidelitatem jurat, licet foriste o Hacccssione, emtione aliove titulo laudum acquirat . ut Baluatus ostendit . in notis ad Petri de Marca lib. II. e. Nunquam praeterea funeri intersunt. auctore Thuano,
tib. 79'. Histor. quod ipsum de Regibus Heb aeorum Grotius observa it ad 2 Sam. m. p. D. g. XII Priusquam ab essectibus unetionis coelestis discedamus, ruaedam de Rcgum virtute sanandi strumosos dicenda sunt,ed per indicem tantum , quia Andreas Laurentius, singulari libello' de mirabili strumas fanandi vi , solis Gamae Reaibus divinitus crecessa , rem omnem , sed multa cum adulati ne superstitioni mixta. persecutus est. Priscis Regibus mos fuit, die quae coronationem sequitur, solenni peregrinatim
ne Corbiniacum , quod in pago Laudunensi situm est , pr seisty ; ubi in Eeclesia S. Pare sacrae Mareulfi reliquiae EG
399쪽
vantur, quem gratiae illius curandi strumas sequestrum semia per habuerunt, ac velut praesidem suspexerunt. Consuetudinem hanc a S Ludovico ad Ludovicum Justum continua fere serie ostendit Oudardus, ejus loci Prior, in apologia pro . Corbiniacensibus. Res gestas vero & miracula Sancti Mar- culfi, eruditissimus Mabillon recensuit, in Actis SS. ord. . Benedictini; ubi & ritum quo Francorum Reges. saeculo XU. ad eiusmodi curationes se accinxerint, ex Stephani de . Contio linctio manuscripto, sec. pa=Ie 2. pagi s I 6. memoravit. Verba Stephani s uni sequentia: Psquam Rex auis divit Missam, Vertur ante eum vas aquae plenum. Statim tunc facit orationem suam ante altare : EI posea manu dextra tangiti in semitatem , lavat indicta aqua. δε inι πινο accip:entes de dicta aqua ,'potantes per novem dies jejuni cum devotione. s-- alia medicina omnino sanantur. Et est rei veritas, quod in- numrabiles sic de dicta in mitate fuerunt sanati. per plures. Seges Franciae. Hodiernus vero Ludovicus XV hujus rei causa Coibiniacum non adiit, sed pariter ac Ludovicus XI '. Remis, in templo Remigii, quorsum Marculfi colpus Cot- biniaco transsatum erat, sacras reliquias veneratus cst a. d 29.. Octobris, Missamque per novenos dies continuatam ibi audivit. Dcis post communionem sacram, non lotione, sed solo dextiae comachu , pronunciatis solennibus verbis et Dieu te guerisse, leRυ te ιο-be , ultra duo millia aegrotorum tetigit. Morbus ille Graecis-; Latinis gulae tumor, struma sive scrophum; Gallis Ure elus, & te mal dui R vocatur. Hispanos, prae Glcris halionibus, eo laborare , . unt, quia crudis & sta nantibua aquis utuntur. Unde autem potestas medicatrix gibus o cnerit. & an eorum contactu vere sanenturriumosi, varia sum hominum judicia. Doctissimus Massisnus, precibus Marculsi, gratiam illam . acceptam fert: illiss a firmitatis sanan quam regium morbum vocant) tanta ei
gratia coelesti dono accessit, at non minus ex remotis ac barbaris.. quam ex vicinis natiovibus, ad eum aegrotantium caterzae perpo
uo consuant i sit scriptor saeculi XII. in sermone de S. Mam
400쪽
culi, apud Mabillon. d. I. Hubertus Morus di MarIesus
ad coelestem inunctionem vim istam referunt. Ridicule C.irdanus longo usui aromatum tribuit. Impie alii ad magicas causas , dc nelcio quam carminis solennis vim confugiunt. Rurius alii in saliva, alii in aere Gallico, alii in nota regiae familiae imprcssa , admirabilem illam virtutem latitare crediderunt : quorum opita ones Joannc S Brodaeus lib. Vm. mia scelHιn. c. II. & Morhohus in dissertat. Princeps Medicus
examinarunt Multi totam rem pro sophismate politico habent aegrosque a Medicis anica visitari, di medicamentis ad sanitatem praeparari existimant. Verum quia tot Reges pios histrioniam cgisse nemo credet,Becman Notit. dio. diff. m.
c. 2. Plurimum imaginationi & stupori plebis trinuendum censuit. Ad me quod attinet, malo quid alii sentiant referre , quam incertis conjesturis indulgere; harum enim pars magna in laesionem Regii nominis vergit, quod merito Tullius magnum lc sanctum praedicavit. 'mper gentes divini aliquid dc salutaris majestati inesse crediderunt. Pyrrhi pollex lienosis medebatur, auctore Plinio Itib. VII. c. 2.
Vespasianum oris excremento visum restiviisse cuidam Alsxandrino, multi, sublato etiam mendacii pretio, memora runt, apud Tacitum lib. IV. His. c. 8 I. Mulier & vir quidam, in somnio admoniti, ut contingerent Hadrianum Imperatorem, oculos recepisse feruntur; quamvis Marius Miximus haec per smalationem facta commemorarit, ait Spartianus in Adriano c. 2s. Huc pertinet, quod de S. Ed Wardo Anglorum Rege fc Consessore, tradit millelmus Malmesburiensis lib. Ιi. de geliis Regum Anglorum, adolescentulam quandam seminam sterilem, luxuriantibus circa collum humoribus , turpem valetudinem contraxisse, glandulis protubuantibus horrendam. . Hanc in somnis admonitam, ut collum a Rege ablueretur, coelitus ea re Praestita, Convaluisse. Multoties, addit, eum in Normannia hanc pesem δε- dasse ferunt, qai interius vitam ejus noverunt. Unde in no orempore quidam falsam issumunt operam, qui asseverant, istius