장음표시 사용
411쪽
ad res .ducto, aequum videbatur, ut praediorum libertas usucapi posset , servitus non posset. Et quanquam dispar harum servitutum adferri poterat ratio; quod servitus personae quodammodo naturae videtur contraria , nec persona est in commercio, id quod fallit in praediorum' servituti.bus: attamen satis esse videbatur, quod per usucapionem libertatis res ad statura naturalem revocatur, cujus privationem omnis generis servitus continere solet. S. V. Et haec quidem ad explicationem verborum hactenus. Sequitur ex aliis textibus requisita hujus usucapionis investigemus. , quae ad quatuor capita satis commode revocari. possunt: ut scilicet I. in nemo servitute sit usus per tempus definitum. Is vero qui servitutem debet 3 interim rem possederit bona fide , tanquam liberam ; ec desiique positum quid habuerit, quo servitus impediatur. De singulis agemus singillatim. Primum illud ad amissionem
exigitur; ut constituta servitute nemo sit usus: id est, neque is cui servitus debetur; neque alius ejus nomine, ut mercenarius, amicus, holi es; neque is, qui est in postessione fundi dominantis r ut socius, fructuarius, bonae vel
malae fidei possessor : enim, si usi fuerint, praedii nomine, & quasi debita vitute, usos lassicit. l. s. l. 2O. 2
seqq. D. -iu. ' Non uti autem videtur,
qui vel servitute omnino non utitur: vel qui utitur loco serviente, sed non tanquam servitute; ut si per constitutam servituti viam ivit longo tempore, tanquam per publicam aut vicinalem I. uis. D. de itis actave priv. Uci qui utitur quidem, & jure servitutis utitur, sed non ad modum conis uitiatum. v. g Si' is, cui nocturnum iter concessum erat. usus sit de dic. n rnam servitutem amittit I. IO. S. I. I. I 8. D. Saemor Ierm. tr. I. II. D. de aqua N aquae pl. juncta . s. g. I. D. de aqua 'quot. In alia causa est, qui fecit quidem id quod licuit, sed fecit amplius aliquid ; ut si via
latiore, vel alio vehiculi genere usus est, aut amplius Onc-ris a
412쪽
iis, quam licuit, veXit, aut majorem minoremve aquae ob piam duxit, minime servitutem amittit, quia hic magis plus, quam aliud egisse censetur l. II. D. Quemadm. μνυ.
amitt. l. I. S. I 8. D de aqua quot. Praeterea usus semel coepti repetitio non rcquiritur; quia servitum, quae in superficie consiliunt, possessione retinentur, i 2O. D. de S. r. V.
Neque nocci non usus . si praedium dominans ad pupillum pertineat l. io D. oema serv am. aut scrvitus promisia, necdum ctro constituta sit l. I9. eod. Servitus denique itineris ad sepulchrum non utendo haud perit t. q. eod. ujus rei ratio non est favor religionis : sic enim remitti non possct, contra l. I . f D de Servit. sed quia ejus utendi occasio , non nisi i uperveniente mortalitate, cujus tempus incertum cst, extitit. f. VI. Alterum est, ut nemo usus sit per tempus definitum Statutum Iempus appellat Paulus h. l sicut in I. 18 S a D. uuemam. serv. amiti. Statutum rempus, quo servitas umirritur infit Proculus in I. I 6. D. eodem. Pomponius I. I 8. f. 2. eodem. dc Julianus l. 32. de S. P. V. Vocatur & cons tutum tempus in I. 34. 3. uis. D. de S. P. R. I 6. f. I. l. 7. I. IO. I. I9. S. I. D. Gema . serv. amitt. Item legitimum rempus , quo servitutes pereunt l. I 3. D. eodem. Legibus enim XII Tabularum usucapioni fundi , ceterarumque rerum immobilium , biennium praestitutum erat, quod Jurisconsulti dein ad ustica pioncm servitutum & libertatis extenderunt , ut cX Paulo lib. I. Sent tit. I7. & Ciceronis oratione pro Caecina cap. 26. liquet, his vcrbis: Sed rata harum rerum auctoritas a jure civili sumitur. Hoc vero temporis spatium attendebatur, sive inter praesentes, sive inter ab- scntes de usucapione quaereretur Ncc interes c, id cm Paulus noster docet, si scrvitutis usus cX conventione sit interis ruptus, dum vel alternis tantum diebus, vel horis alternis,
vel tantum de die aut nocte uti liccat; nihilominus enim quotidianum continuum tempus dicitur: dum vidctur.
413쪽
de T capione ser Plautum'. 399
uod sit alternis diebus , etiam quotidie fieri ; quia unius iei finis in initium sequentis incurrit. Plane si alternis
annis, alternisve mensibus , vel sola aestate hiemevd sola, servitutis exercitium permissum sit. placet cam non nisi duplicato tempore amitti . l. 7. D. Quemadm. serv. amiII.
Quid enim potest imputari ei, qui jure facere quid , ctiamsi vellet, non potuit infit idem i. I7. f. . D. de Uraris. Ucrumenimvero ne spatio nimis angusto servitutes, prcci bus & pretio saepius acquisitae ., amitterentur , praesertim cum dominis inquilinorum negligentia possit esse damnosa, ideo Justinianus novella constitutione l. penuit. C. de Servi-rui. ayaa derogavit juri Pandectarum . sic ut servitutes non utendo X. annis inter praesentes, XX. inter absentes amittantur enim , in tam longo prolixoque spatio , suum jus minime consecutus es, sera paenitentia ad pristinam servitutem reverat degiderat , ait idem Imperator in I. M. C. de
. VII. Ad diutinam negligentiam ejus, cui servitus debetur, ad- haec tertio usu capientis accedere debet bona Mese nimirum ut justo crrore justaque ignorantia, intra illud solenne Datium, aedes tanquam liberas possederit, quia factum Mus hic desideratur, cui bona fides adjuncta esse debet l. M.
D. Quemadmod. serv. amitt. A I. e. de Servit. Adde, quod . jura usucapionis, praeter naturalem aequitatem, introducta fuerunt, Colore bonae fidei, quasi damnum inferre non vi- deatur, qui usucapit, id quod nescit alterius csse, ut Marcianus ratiocinatur in I. - . D. de Aco. vel am. Et seneraliter Iustinianus in l. uia. C. de Uruc. transf. Hoc sanis . tummodo , inquit, observando, ut in his Omnibus casbus ab initio eam bona sis capiat. Coralius equidem ad I. I . de Sersit. libertatis favore opinionem illam, hic non desiderari contendebat: at vero is tantus non est, ut exceptiO- .nem inducere possit contra regulam . quae ad initium omnis usucapionis bonam fidem requirit. Titulus non exi-
414쪽
oo Tissertatio octavagitur , quia in incorporalibus patientia ejus vices suint;
etiamsi agatur de acquirenda servitute, quanto magis ergo, ubi de usucapienda libertate tractatur. I. II. S. I. de Publi. ciana in rem l. I. f. s. D. de S. P. R. Suffcit ergo bona
fide possedisse. Quid autem si usucapiens intra tempus rem possidere desierit λ Placet interpellatam videri usucapionem, quasi una cum aedibus dc libertatem earum possidere desierit t. 32. S. I. D. de S. P. V. Quod si a di functo inchoata sit usa capio , haud ambigitur id tempus prodesse heredi ; quandoquidem is, sicut in omnia jura , in usucapionem quoque succedit l. II. D. de Dive . temp. praescr. Decessoris etiam tempora , prosunt succesibri singulari; ex quo Constitutione Severi & Caracallae provisum lait, ut
ubique cmtori tempus venditoris procederet ad usucapionem. S. pen. I. l. I . de Usu . l. a. f. Eo. D. Pro emti Esque collineat Paulus in l. I 8. g. I. D. Quemadm. sem. amiit. Julianus vero in I. 32. S. I. D. de S. P. V. cum tempora conjungi negat; aut loquitur de casu, quo a veteri posses re possissio non statim ad usucapientem, sed intermedium pervenit: sic enim interpellata usucapione a intesm tempore opus cst: aut dici potest, eum convenienter auri antiquo, suo, id est, Hadriam tempore, adhuc vigenti respondisse, de quo in I. I 3. S. q. D. de Acyrr. vel amitt. posi. Qxiibus positis apparet , quam parvin cauis suerit, cur Cujacius, Wissenbachius & Huberus, ad differentiam servitutum urbanarum & rusticarum hic confugerent, quam vel sola generalis locutio Pauli refellit Nihil detiam est in L I. 32. aut in juris quod illustris Thomasii interpretationem juvet, qui in scholiis ad Huberum ad tit. tema . serv. amitt. Julianum intelligit de eo,
' qui citra voluntatem possessionem aedium amisit. Minus nos denique moratur distinctio Harmenopuli tib. 2. 1it. q. . S. I 3. inter usucapionem libertatis ic amissionem per non
usum ἱ quia publice interest , ut usucapio lacilius absolva-
415쪽
tur I. I. D. de Usurpat. Alium eiusdem in hac materia e rorem Merillius notavit lib. V. Obs. c. II. f. VIII. Ultimum & palmarium usucapionis hujus extinctivae requisitum est, ut is qui servitutem debet, in suo aliquid positum, factum aut aedificatum habeat, quo servitus constituta impediatur. Veluti si tigni immittendi servitutem ardes Titii C o debent, & Cajus exemerit tignum , hic ita demum jus suum amittit, si Titius soramen, unde exemistum est tignum , obturavit, & per tempus statutum ita ha
buit ; alioquin si nihil novi fecit, integrum jus C o permanet, nec enim Titius dici potest libertatem aedium suarum usucepisse, qui jus suum nullo contrario facto inte pellavit l. 6. D. de S. P. U. I. I 8. S. ult. D. Quemadm serv. amiti. Vel, ut Pauli exemplo utamur: Fac, me tibi debere servitutem altius non tollendi, servitus non erit su lata hoc solo, quod tu per decennium non aedificaveris, verum ita demum, si ipse contra aedificaverim. & per legitimum tempus aedificium habuerim. Non autem susscit aliquid factum esse, nisi id omnem simul servitutis usum tollat. V. gr. si plura essent foramina, & unum duntaxat clausum sit, tota servitus retinebitur, tanquam individua; ut bene concludit Accursus ex l. I 8. D. de S. P. R. Dein id, quod ponitur, immotum sit oportet, & continuam habeat posscssionem , ut paries, aedificium . & aliquid ejusmodi. Si mobile erit, nihil proderit ad libertatis usucapio nem. Ut si quis v. gr. arborem in suo plantatam habuit. ex adverso luminum a vicino praeclusorum; non ideo libertas adversus servitutem luminum usucapta erit, secundum Q. Mutii doctrinam. Et rectet quia non ita in suo flata V loco mrnet mmor , quemadmodum paries , propter natura Iem motum arboris, insit Pomponius I. 7. D. de Serv. praeri
S. IX. Mira tamen haec decisio videtur, quia arbor, dum terrie
416쪽
cohaeret . immobilis'& pars fundi habetur Mutio, apud
eundem Pomponium in I. 49 D. de Act. emti. Nec in suis per convenit inter cruditos, quid per naturanem illum ar- Doris motum intelligatur. Accursius, Duarcnus & Strauchius ad ventorum agitationem dc acris impulsum referunt. Synopsis Basilicon tib s8. Di. 28. & Radulph. Fornei iustis. II. Rer. quoIid. cap. I 2. transplantationem, translationem dc ademtionem interpretantur , velut cum dicimus, movere Senatu. Janus a Costa ad 3. 3I. I. de R. D. post Mornacium , in subterraneis radicibus, quae modo huc, modo tu Iuc mittuntur, rnotum quaerit. Galvanus is usu θ. cap. 4 I. n 3. dc Lyncherus in Analcetis ad Struvium lib. 8. ID. s. h. s8. varia motus genera, & intrinseca dc extrinseca, considerata fuisse existimant. Verum optime Zoanneltus resia Iut. cap. 2s. Cujacius lib. 2 7. Obf. c. I . & Balduinus in Scaevolis pag. 28 . ad vegetationem crescentis arboris hunc motum retulerunt: ca enim facit, ut quotidie nova velut arbor sit, ic quae olim luminibus non officiebat, nunc si tu mutato officiat. Sic moveri stis crescere poni, multis
exemplis docuit Vir Summus, Joh. Frid. Gronovius tib III. Observat cap i. Odidius lib. III. Trist. Goque loco es viris , de palmite gemma movetur. Hac ratione Celsus & Atticus apud Columellam sunt, tres cste motus in vite naturales: unum, quo germinet; alte. rum , quo floreat tertium, quo maturescat. Atque ita Philos phi omnes, teste Macrobio l. . II. in Somn. Scip. c. I s.
MovenIur arbores, quarum eis non viritur agitator; a natura
tamen eas interius latente constat agitari Sed hoc amplius, Q. Mutius pariter ac Pomponius jurati Stoici fuerunt; quorum hoc erat proprium, ut Naturam per totum orbem di ianiam, motus & rerum omnium magi liram crederent; iisdem arbores ic corpora nostra mutari in horas. 8c ab illis, quae a nascentibus fuerant, longe diversa videbantur. Propterea quod ut Philosophi dicerent, ex quibus particulis minimis consisteremus, hae quotidie ex corpore decederent , aliaeque eretrinis βίηφ
417쪽
de et fucapione servisutum. MI
ntus in earum locum succederent, inquit Alfenus Varus in I. 6. D. de Pudiciis. Seneca Epist. LVIII. Q aecunque videmus ac tangimus. Plato ιη illis non numerat, quae esse proprie puta I 'FLunι enim, tis in assidua diminutione atque adjectιone sunt. Nemo nostrum idem est in henectute, qui fuit , juvenis, Nemo es mane, qui fuiι pridie. Corpora nostra rapiuntur suminum rem re. Qicquid vides, currit cum Iempore, nihil ex hir, quae τι- demus , manet. Ego lase, dum loquor Mutari sa, muratus
g. X. Tantum de quatuor partibus, quae ad usucapionem Iibertatis requiruntur. Absit vero putemus semper, ubi extemporis lapsu recuperatur libertas a servitutibus, ea desiderari. Paulus generaliter hic loquens, alibi diserte distinguit inter usucapionem, dc non usum, ac hoc selo, nonnullas amitti docet, lib. I. Sent. tit. I7. Viam, inquit, iter, siquaeductum , qui biennio usus non es, amisisse videtur: nec im ea usucapi possunt, quae non utendo amittuntur. Minus desideratur ad amissionem , quae fit non utendo, quam ad usucapionem libertatis. Ibi ejus, cui servitur, diuturna cessatio si isticit; hie facto ejus opus, qui servit. illam non im AEdit mala fides domini praedii servientis, ad hanc bona
fides usucapientis necetiaria est omnino. Hinc si viam habeam per tuum fundum, ec tu me ab ea expuleris . per Iongum tempus non utendo , viam amitto: quia nec possideri intelligitur jus incorporale, neque de via quis, qualenus jus merum cit, delicitur, t. q. b. 27. D. de Usurpat. tqσnsuc. Enimvero quasi possessio viae praecipue in usu consistit, quo deficiente ipsam quoque possessionein deficere oporistet. Causas juris & facti vi habuerat conjunctas, itaque sublato usu, qui ficti est, sesum merumque jus reman bat , hoc vero vi injusta statim detrusus non videor, sed ut tolleretur, juris auxilio opus erat. Conser l. I9. D. Ex quibus caus may. ι. 4'. D. de Acquis. po . l. 3 s. de R. 8. Ita obscurum istum Pauli locum recte explicavit Mevardus in
418쪽
Triboniano t. Male Gujacius & Britanius per merum jus juris civilis subtilitatem intellexere, quod ab intenti isne Iurisconsulti, & proprietate vocis est alienum: merum enim antiquis idem erat quod solum. Aseram tunicam Varroispem meram Terentius . & merum jus gentium pro solo& simplici usur vit Tryphoninus I. I. D. Deposti.
XI. Age vero distinctius, quaenam servitutes tantum non ute do pereant, dc in quibus insuper desideretur usucapio libe tatis, proponamus. Non una hac in re Doctorum est fluctuatio. Corus Mangius in tractatu de servitutibus rit. 6. .. pa. disserentiam inter servitutes continuas & discontinuas ponit; in illis factum hominis. in his solum inusum
requirens. Communis vero schola. in amittendis servitutibus urianorum praeliorum, continuum usum libertatis in strvitutibus rusticorum praediorum non item. Patroci
nari his inprimis videtur Cueus, in I. 6. D. de S. P. V. tum ceteri Iuris auctores, qui quoties de usucapione i
runtur, exempla ab urbauis, In l. 7. D. l. 32. S. I. D. r S. P. V. contra, ubi de non usia sermo est, a rusticis potitum eunt, I. IT. l. I s. caemia. sem. Quos item Paulus
noster hac I. 4. L 27. N 29. D. de Usurpat. in utraque ciperie secutus est. Eoque pertinet quam maxime Ulpiani caput, in ι. 6. D. de Fuias dotali, ubi inquit: Sed nec liberaras Jervitatis ursans praedio dotali debitae competit, ne per hoc deteriis conditio praedii μι. Haec sunt fundamenta, quibus vulgaris innititur sententia, a summis pariter ac imis, jam a Castrensi, ad nostrum usque aevum, propugnata. At discriminis istius rationes si quis requirat, in alia omnia eos abire deprehendet. Vir minus , Iacobus Cujacius ad h. l. respexit ad regulam juris vuuatam, nihil tam naturale es se, quam unumquodque eo genere di sibivi, quo colligatum est ; ideoque urbanarum 'ib rtatem usucapi ait; quia & sese vitus urbana ante legem Scr1boniam usucapioni erat subje-
erat, rusticam usucapi haud potuisse, sed solo usu acquisitam Diuitiam by Corali
419쪽
ram ; non mirum ergo, si dc solo non usu, sine interventu facti contrarii extinguatur. Ait autem post rius tantum. non probat, ut caput sequens docebit. Schneidewinus aὰ su. Inst. de Serv. n. 28. uitanas causatur nobiliores esse rusticis , & dissicilius amitti, ne urbs ruinis deformetur. Sed invertendum cst potius, quod ait; nam, rusticae crant mancipi, auctore Ulpiano rit. I9. dc majoris pretii. majorisque aestimationis, quod fruct um gratia comparabantur:
ut vere de illis dici possit, quod Plinius lib. XVlli H. N.
C. s. de tribubus scribit, rusticas honoratiores fuisse urbanis , & Vario lib. I. de Re rust. c. I 3. Villae rusicae eram majoris, quam arbanae. Struvius S. I. C. Exerc. I . g. s8.
causam assignat hanc, quod illae in facto personae consistunt; in his nuda subest patientia praedii servientis. Quasi vero nonnullae uphanae, ut oneris ferendi, cloacae vel rivi in patiendo vicini facto non consiliant. Accursi , Barioli &Forcatuli ineptias refert, & simul rcfellit Joh Harprcchius ad s. . I. de servit. qui tamen ipse, quo se verteret nescius, ad ignorantiae illud asylum in l. 2O. D. de L L. confugit.
Saniores rationes dederunt Connanus tib. IV. cap. Id. n. 7. Donellus Comment. lib. XI. c. uti. Galvanus di . cap. 4I.
n. 3. & Wcsenescius de Servitur. n. s. sed quae omnes huc fere redeunt, quod rusticarum exorcitium consistit in facto cundi, agendi, vehendi, aquam ducendi 'pascendi, coquendi, quibus actibus omittis manifesto negligentia arguitur.& quasi possessio perit l. i . D. de Servitat. l. 27. D. de urpat. Urbanae vero non in mero facto Vestamur; sed simul per se aliquid necessario mutant in aedibus vicini, dccessante ad tempus usu, ejus indicium vestigiumque relinquunt, quibus abolandis taci o opus esse contrario judica tum sit, ne alias cum aedibus earum posscssio retineatur, I. zo. dc l. 32. I. D. de S. P. V. f. XII. Verum enimvero, etsi non negem, hanc rationem efficere, ut in urbanis potissimum usucapionis ratio habeatur,
420쪽
de quibus etiam Iurisconsulti, tanquam οπι τε πλεισιν, ut plurimum accidentibus, exempla desu insere; secuti exemplum Theophrasti, in I. 3. N 6. D. de Legibus. Nil tamen obstare, quo minus libertatis usucapionem in rusticis nonnun- quam necessariam dicamus, jam dudum sensit Illustris Thomassius Dissertat. de Servit. subci . f. 23. Finge, te habere aquaeductum per fundum Cornelianum, ibique canales, tubulos dc fi istulas, per quas aqua ducatur, posuiste: licctaqua longo tempore non iis usus, minime tamen Cornelii fundus liber erit, nisi is fistulas eximendo libertatem usu- ceperit. Vel hoc modo: Servitus viae mihi debetur per locum paludosum, quo uti non licet, nisi glarea vel silice sternatur; fundum thravi, sed per legitimum tempus, forte uia commodum non erat, via uius non sum ; profectourabit servitus, quamdiu superest stratum, tanquam vestigium constitutae servitutis. Nec aliud dicendum, si ad calcem coquendam calcariam dominans paraverit; vel ad aquam hauriendam situlas suspenderit sontesque refecerit: sibi enim imputet serviens, quod structuram. exercendae servituti necessariam, non sustulerit. Atque iit hoc pacto, in
hac materia , Carere possumus otiosis concertationibus ..tam Veterum quam recentiorum, quaenam servitus urbana vel
rustica dici debeat. Non inficiamur, discrimina quaedam inter servitutes rusticorum & urbanorum praediorum intercessisse v. c. illae mancipi erant. & hypothecae obligari poterant, lucion item, auctore Ulpiano rit. I9. f. I. l. II. f. s. l. Pignor. qua dei re Merillius lib. VI. OU. e. 4. Faber lib. XIX. Conj. c. 7. & Binckershoch de rebus mamipic. 8. Argumento tamen tituli Communia praediorum iam urbanorum quam rusicorum satis constat, & inductione ostendi pote st, communia eis , isto discrimine sublato, regulariter fura ei se iisdemque modis eas constitui, iisdem finiri Nili tominus unde rusticum praedium discernatur ab urbano, varie senserunt Iurisconsulti. Alii a materia praedia distinxerunt, in I. 3. D. de Servit. l. I. D. Comm. Praed. l. I98.