장음표시 사용
61쪽
l agi uiri II. abrique jussione Principis ordinatam esse; ec causam
addunt qua Archidiaconus Gregorius Constantinopolim missus, id excusavit, quod Longobardi Romam per ci=cuit obsiderent, nec posset qui uam a Roma progredi. Postea Constantinus Pogonatus Imperator, postulante Agathone , nummarium illum censum Exarchis adcmit, relicta iis tamen confirmandi potcstate, ut cx gestis Romanorum Pontificum retulit Gratianus can. Agatho xi. Dis. 63. Sc ex Anastasio constat. cujus ipsa verba adlcribere non pigrabor, quia rudi licet stilo, fidclissime tamen omnia enarravit, adco ut Bais ronius meliorem scriptorem in hac materia nobis det ficcrescripserit. Sic autem de viris P. P. ad A. 67S. I ic Aga
inquit , divalem. usionem, secundum suam postulationem. ut suggessi suscepit, i per quam relevata est quantitas quae solita
erat dari pro ordinationη Pontificis facknda : sc tamen, ut si contigerit post ejus Iranstum electisnem feri, non deboat orinari , qui electus fuerit, nis prius decretum gem rate introducatur
in regιam urbem . secundum antiquam conseiussinent , cum eo
rum conscientia s jussone debeat ordinatio prοzenire. Idem mox ad A. 684. Benedictum II. Husdem Pogonati jussiones clementissimas resert suscepisse, per quas concessit ut persona, qui Actus fuerit, bd Sedem Apostolicam e vestio absque tarditate
Pontifex creetur. Quo ipso tamen nccdum remis a est Exaris chalis contensus neccssitas ; aut certe Ecclesia Romana coprivilegio frustrata suit: ipse enim Anastasius, electo Conone A. 686 Exercitus, Gerus , Npopulus , esit , missos ad excellen. rusmum Theodoriam Exarcham, ut mos es dii ea e unt: & in Sergii hujus succetaris vita Paschalcm anti papam carpit. quod Ioanni Patricio & Exarcho centum librarum auri pr'miserat, ut ne Sergio. . sed ipsi sus agaretur. Tandem
si regorius II, Leoni li I. haurico, propter ς dictum de ima mibus tollendis . promulgatum , 'obei iensem .. renunciavit ἔco3M J defundibo Gregorii III. Drd mi nem Jussio Exarchi ultimum postulata cst A. 7 3. Is very Pontifex, quis Paulum Exarchum anathematis sulmine percussit: cum pul-
62쪽
de Pure Imperat. circa et A. Font. R . η'
se Aistulpsio, penitus abjectum Graecorum fuit imperium,& Exarchi dignitas extincta est. Vide Papchrochium in
conatu chronic. Hist. pag. Ii 6. eumque ex Garnerio supple, quem vidisse non videtur.
g. VII. Vix dici potest , quam repente, Principum auctoritale se mota, Roma viderit Cleri sui petulantiam, & magnatum intestina dissidia , populique tumultuantis rabiem, maxime in novelli Praesulis electione. Pericula intendebant alii, deis siderio pristinae reip. formae: alii stimulis avaritiae incitabantur, eX qua audaciam erumpere Tullius scripsit. Primum igitur Langobardorum amicitiam ambiverunt Papae, ut horum armis adversus injurias munirentur. Sed Hadrianus
Papa, cum omni Clero & populo, in summas a Rege illorum Desiderio angustias redachus, Communi consilio Synodi Romanae, A. 773. celebralae, Carolo M in memoriam beneficii, quo ipsis libertatem, pulsis Langobardis, reddiderat, Sedemque Papalem variis donis locupletarat, omne suam ius . est potesatem eligendi summum Pontifcem, de ordinaudi Assoluam I dem , dignitatemque Principatus concesserunt: verbas uni diplomatis, quod integrum produxit Scitardius Syntagm. de iurisdict. imp. pag. 2 9. cujusque particulam in Decreotum retulit Gratianus can. Haseianus, Dis. 63. Ut autem via & ordine nostra proficiscatur oratio , tres titulos diversos, quibus Carolo M. ius illud eligendi competiit , distincte considerabimus. Fundus hujus demonstrationis erit, Monachus Engolismensis in vita Caroli M. apud Chelaium rom. a. Post Pipinum Pium, inquit , regnavit Domnus Carolus , flius ejus; quem postea Romani sibi elegerunt Advocatum S. Petri, contra Reges Longobardorum. Deinde ipsum Domnum Carolum elegerunt sbi in Patricium Romanorum. Deinde elevaverunt in imperatorem Augustum. Primo loco ait, Carolum electum esse Advocatum S. Petri, adversus tyrannidem Langobardorum. Hujusmodi enim potente Defensore Eccleua Romana hoc tempore potissimum in-
63쪽
digebat; qui ejus jura & iacultates serro & armis, contra validissimos hostes , tueri posset. Mus autem electionis Symbolum fuit vexillum, cum cruce di clavibus, ad ipsummissum, ut infra dicemus. Nec tenuius tributum, in compensationem molestae tutelae, promitti potuit Summo huic Advocato ; quam ut, exemplo plerorumque Advocatorum minorum ἰ jus haberet ordinandi Sedem Episcopalem. Si. gibertus Gemblacensis id affirmat diserte, in chronico ve. tere, ante nnnum III1. quo obiit, seriptor sic vero ad A. 773. Hadrianus Papa, inquit , ad tuenias res Ecclesiae Caro- Ium Romam accersi. Qui tergens Papiam obsidet , ibique re licto exercitu Romam pervenit, sanctam resurrectionem ibi perseite postea rediens Papiam cepit. Itarumque Romam rediit , Sy. nodum consiluit cum Hadriano Papa, aliisque cLMI. religiosis Episcopis Et Abbatibus, in qua Hadrianus Papa, cum universali Θnodo, dedit ei jus eligeuri Pontificem, tu Ordinandi Apostolicam sedem. dignitatem quoque Principatus. Bilem hic locus
movit Raronio tom. 9. ad A. 774. n. IO. & A. 966. n. 22.
quod Pontificiae majestati, quam sibi extollendam sumserat, nimium adversetur: ideoque stulte aure se id creditum clamat.& Concilium illud Romanum a Sigeberto, dolo malo, malisque artibus confictum esse queritur, ut Henrici schismatici Imperatoris partes, quibus favebat, ejus auctoritate muniret adversus Paschalem. Sed Petrus de Marca, ipse licet a nobis dissentiens, lib. vi II. de Concordia C. Ιχ. fatetur, argumenta, quibus utitur Cardinalis, nimis levia esse, ad concilium hoc infringendum. Balvetius item ad Flori Diaconi librum de Elect. Episc. c. v I. & Florens ad decret. pag. 323. id agnoscunt: imo eruditissimus Mabillonius lib. II i. de re di pl. C. n. I 6 ex Ioannis Beraldi chronico Casiauriensi ostendit, Italos Sigeberti aetate Synodum illam agnovisse. Alia tamen movent Gretserus in apol. pro Baronio C. I. 5ζ 2. Papebrochius in conatu chron. in vita Hadriani I. Pagius ad A. 774. n. I 3. aliique , ex quibus res nostrae minus securae videntur. Urgent enim, in optima Sigeber
64쪽
geberti editione, a Miraeo ex manuscriptis adornata, nullam ad eum annum istius Synodi mentionem fieri r Leonem quoque , mortuo Hadriano , absque ullo intervallo, suste istum est e a Romanis r Natalem Alexandrum saec. 8. ex ipsius Hadriani ad Carolum litteris probare, in caula Ravennatis
Archiepiscopi, Regi tale quid perenti negatum esse. Uerum ut mittam, quae Goldastus, Conringius & Schil terus hisce regesserunt; mihi Sigeberti narratio vel ideo probatur; quia Collectores Canonum, ipsi aequales, & Gratiano
superiores , eandem agnoverunt , nec quicquam Romani Correctores contra illum canonem notarunt; Monachus quoque Rei herspergensis , Sedi Romanae alioquin non iniquus , in Chron A. 774. idem asserit: maxime vero tabulae, quibus Lees VIII. Othonis I. lammam potestatem, ad exemplum beati Hadriani agnovit, hoc ipsum liquido confirmant. Quanquam a generoso & ad bene merendum Caroli animo forsan non alienum suerit, quod Marsilius Palavinus de translatione Imperii c. 8. dc Sigonius lib. I v. de Regno Italiae scribunt, ipsum eximia moderatione jure suo u. Lum , dc comitia antiqua, modo sine tumultu & ambitu fierent , clero dc populo restituisse , salva sibi confirmandi s cultate. Nam sub Italis quoque Herulorum , Gothorumque Regibus ; sub Imperatoribus Constantinopolitanis ecExarchis, electus similiter assensu principali tantum confirmabatur: nec ampliora sibi sumsisse Carolum, ex ejus epistola ad Leonem III. recens. electum , quae inter epistolas Ricuini, quarta di octuagesima est , non obscure colligere licet, in qua Leo per electionis unanimitatem designatus v
Sed ut nullus dubitationi locus relinquatur, juvabit alterum Parricii titulum, quo Carolus M. jus illud Papam eligendi , aut saltem confirmandi accepit, tuus rasser
65쪽
mularem. Ipse in scii pia ad Leonem III. epistola, & innumeris diplomatibus , apud Dubletum, Ughellum , Puri- cellum, Mabillonem, Balvetium & alibi hac formula usius
est: Carolus gratia Dei . Rex Francorum tis Langobardorum, ac Patricius Romanus . Gratianus annum 774. indicat, quo Patriciatus dignitas Carolo concessa, dis. 6ῖ. c. 23. quin ipse Hadrianus in litteris ad Bertherium Episcopum Kal. Jan. A. 773'. datis, epocham signate imperante piisimo Rege Car lo, anno primo Patriciatus ejus, apud Labbe t. I. pag. Io9. Nec multum abludit Albericus ad A. 776. Ab hoc anno per annos xxv. Larolus fuit simul Rex Francorum sei Langobardoarum , O Patricius Romanorum , antequam feret Imperator.
Quid autem sublimioris dignitatis aut potestatis ille Patricii character attulerit Carolo, non una est eruditorum senistentia. Nimis abjecte de ejus Majestate sentiunt, qui nudum nobilitatis Romanae, aut officii Constantinopolitani no- .men fuisse arbitrantur. Contra nimium extollit Meursius, in Glossario, quum Occidentalibus Patricios Romanorum suis se, ait, quos nunc Reges Romanorum appellamus. Alemannus, Fresnius ic Mabillon Piaefecturam Urbis & ei cumjacentium regionum eXplicarunt, quae a Patriciis Exa chis regi solebat. Uerum licet ab his extinctis nomen de- sumtum videatur, reipsa tamen Carolus eXcellentius jus, supremam nempe iurisdictionem in urbem Romam, di defensionem Ecclesiae Romanae, obtinuit; nec auctoritatem suam ab Imperatore Constantinopolitano, ut pristini Exarchi, sed jure victoriae accepit; ut Sigonius scribit lib. iv. de Regno Ital iae. Dignitatem Principatus vocat Sigebertus ad A. 773. Inde circulus aureus Patriciatus insigne ; quo Carolus M.
coronatus cernitur , in tabella vetere , a Petavio in lucem
prolata, quo etiam, aut potius simili, Reges Galliae primae stirpis , & Hispaniae olim usi fuerunt. Hinc Paulus Dia. conus in dedicatione Festi, Carolo necdum Imperatori facta, Romuleam vestram civitatem dixit: & in libello de Metensibus Episcopis , de eodem loquens: Romam, ait, duris
66쪽
de Pure Imperat. circa est Z. Pont. Rom.
au is eximens. suis addidit sceptris. Inde nunc etiam constat , quam recte Carolus M. sibi arrogarit jus ordinandi Sedem Romanam , quo Exarchi Graecorum minores ante gavisi fuerant. Neque obmoveat quis nobis, Carolum Marte lium , Majorem domus. Exarchum dici in Chronico Fontanellent. eundefraque Consulatum Romanum , id est Patriciatum . a Gregorio II l. obtinuisse , pro de sensione Ecclesiae Romanae r Pippinum veto Regem , ejusque filios, Caro. tum & Carolomannum a Stephano II. PaIricios Romanorum factos, nec tamen Pontificum electionibus se immit cuisse. Bene etenim monuit Mabillon lib. II. de re diplom. c. n. 9. ec majore apparatu demohstravit Pagius in Crit. ad Α. 74O. n. 4. seqq. regno Langobardorum nondum occupato, honorarium duntaxat Exarchi. Patricii, & Consulis Romani titulum fuisse. Unde & Carolus ante regnum illud occupatum, titulo hoc abstinuit, nec Pippinus eo sine re uti volvit, qui quicquid juris nactus in Exarchatum Ravennae, id Ecclesiae Romanae manu liberali concesserat, Anastasio, Massono ec Rubeo auctore. Sed Carolus, iregno Langobardorum acquisito, tanti fecit Patricii dignitatem, ut eam
mortuo Hadriano sibi a Leone III. ec subj ccto sibi populo
Romano, confirmari curaverit, quemadmodum Annalcs Α-
donis ; Reginonis dc Auctoris incerti testantur. Annales Laurishelmenses, quos Oddo Cluniacensis Eginhario adscribit, ad A. 796. Mox per legatos sevos Leo Claves Confusio nis S. Petri, ac Vexillam Romae, Urbis, cum aliis muneribus. Regi misit, rogaviIque, ut aliquem de suis Optimatibus Romam miraeret . qui populum Romanum ad suam sdem atque NB. subis.ctionem per sacramenta finaret. missus es ad hoc Angilbertus ν Abbas monaserit S. RicharL. Neque tamen cum illis faciam , qui missioni Clavium & Vexilli unice inhaerent, atque ex Sa maximum argumentum duci posse opinantur. Ad Caroli enim Magni avum , Carolum Martellum, jam ante Papa Gregorius Iu claves venerandi sepulchri, cum vis culis Sancti Petri , muneribas magηis risinavit, ut Fred
67쪽
garii continuator ait cap. I Io. Solebant etenim Pontifices Romani ad Reges dc Principcs , de limatura catenarum S. Ρeistri, pro ingenti dono, cum aliis munerιbus , ait Eginhamus,
aliquid mittere, dc in aurea clavi. instar illarum, quibus consessio , seu sepulchrum Petri claudebatur cffcta, includere, quemadmodum Uir illustris dc singularis eruditionis Fre ius ostendit in voce Claves. Vetus quoque fuit institutum , ut Papae Vexillum S. Petri, clavibus geminis insignitum , mitterent ad Principes Romanae Ecclesiae, qui in Pa. ganos, schismaticos , aut hostes Ecclasiae Romanae expeditionem suscepturi essent. Formula benedictionis & traditionis extat in Ceremoniali Romano lib. I. scdh. 7. Variaque ad Reges, Duces ic Comites missi Uexisti exempla collegit Philippus Maeterius in vita S. Petri Thomasii Patriarchae CP. cap. 3. apud Boland 29o Januar. & Nicolaus Alemannus in Dissert. de Lateranens parietinis cap. I . & IF. An vero Vexillum Romae Urbis diversum a Vexillo S. Petri, & proprium dominii in Urbem Symbolum fuerit, non satis liquet. Poeta Saxonicus lib. III. de Gestis Caroli M. anno eodem 96. de pluribus vexillis loquitur: vexillaque miserat Urbis Romuleae Carolo. Sed pictura illa, qua Leo III. tri. clinii , a se in Lateranensi Palatio aedificati, cameram exinornavit , quamque Nicolaus Alemannus in dicto de Lat. pariet. libro cap. Io. delineatam exhibuit , satis indicat, vexillum Petri suisset is enim Apostolus solio insidens, dcxtra stolam Leoni, Carolo vexillum sinistra porrigit, ut defensor Ecclesiae factus esse posteris indicaretur. veram hujus musivi, a plerisque male explicati, interpretationem deindit Pagius in Crit. ad A. 796 ad quem adiisse non poeni.
tebit. Quicquid ergo juris habuit Carolus, ex pacto illo,
cum Hadriano inito, repetendum est, cujus, ipse meminit, in laudata ad Leonem epistola r Sicut enim , scribit, cum
68쪽
de Dre Imperat. circa eis r. Font. Rom. ς
Dutatum Romanum comprehensum fuisse, supra vidimus,& firmatur ex Ceremoniali Romano, quod Mabillon tom. it. Musaei Italici promulgavit. In eo cnim n. 24. ubi de Missa, quam initio Quadragesimae Romanus Pontifex celebrat s Iempore I adriani institutum es , ut secteretur pro Carolo Rege, antea vero non fuit sonsuetudo. Maxime au. tem id patet ex memoria pacti illius versibus comprehensi . in Appendice Antiq. Lech. pag. Ii 63. Christo, anonymus ita cecinit: Tradis oves fisi Petro Pastore regendas, Bas vice Hadriano crederet ille sua :Suiu N Romanum largitur in Urbe Meis Imperium famulis , qui placueresbi
uuod Carolus mir stipiti dextra Nunc revertamur ad monachum nostrum Engolis mensem, qui tertio gradu Carolum in imperatorem levatum ait; unis de jus potissimum ordinandi Sedem Romanam repeti debct. Quum enim dignitatis Imperatoriae titulus , cum Momyllo Augustulo, ante annos ferme t rccentos defecisset, dc omen. iis Imperatores iampridem tutelam Ecclesiae Romanae deseruissent, Carolus vero magnam extiti sti imperii partem possuleret, ejusque ingentia merita rependi aequum csset, Placuit renovare imperium , ut numismata Caroli demonis
strant, in quibus RENOVATIO IMPERII legitur. Jus
imperii armis sibi pepererat Carolus, Leo autem IlI. Papa, tanquam primus civium , dc Senatus Populique Romani
interpres , consecrationis ceremoniam peregit ; pariter ac Constantinopolitani , jure ac proprie ΘΕΟΣTE I ElΣ , a Deo coronatos se nominantes , a Patriarcha coronam accipiebant.
Immo sicut in Germania Moguminus vel Cotoniensis; in Italia Mediolanensis , Rhemensis in Gallia; in Anglia Can. tuariensis; in Hunsaria Strigoniensis; in Bulgaria Trinovi- ranus Archiepiscopi jus ungendi sibi vindicarunt: sic collator' praecessenissimus hic Rex gloriscante Petri.
69쪽
tor muneris lauius erat Deus omnἰpotens, qui, ut verbis utar Moimiacensis Chronici , has omnes seis in potesatem e us conis cessite non Pontifex. qui vero nomine possit, non dator Impeis rii, sed consermator haberi, Gunt herus cecinit, lib. vi Lissurini v. 6is. Tunc ergo Carolus summu in Imperium in
Urbem , ejusque Sedem Episcopalem , in jus denique uniuersale a Constantinopolitanis derelictum , per transactionem vero cum Nicephoro & Michaele abdicatum , acquisivit. Hinc antiquissimae ejus stat tiae aureae : ITALIA, ROMA, GALLIA. GERMANIA inscriptum; ipse cives Romanos inter subjectos suos recenset lib. v I. Capit. & in denariis Romanis , sive ab ipso, sive , ut Vignotius contendit , a Pontificibus cusis, Caroli essigies expressa cernitur, apud te Blanc dissertation sur quel ques monnoyes de Charie Magne.
Hinc a Pontsce Romano, more antiquorum Principum, adoratus dicitur. in annal Franc ad A. noi .ec clementi mus Ilius a Leone III. vocatur , in epistola v. a Conringio edita. Nunc etiam plenissimam Pontificem constituendi, aut quod nemo negabit, de ejus electione ante ordinationem cogno.
scendi potestatem Carolus accepit 3 qui testibus Annalibus Loiselianis ad A. 8ot. Romanae Urbis Apsolici totiusque Italiae, non tantum publicas, sed etiam Ecclesiasticas, o privatas res ordinavit: quique adhuc Patricius, Romam venerat propter reparandum, qui nimis conturbatus erat . Accusae satum, ibi totum hyemis tempus protraxit, ac Imperatoris Augusti nomen accepit. Egin harti verba sunt, qui tunc affuit.& Carolo a secretis, in ejus vita C. 28. ubi Cl. Schmitiche videatur. Ex hoc tempore per excellentiam Tutor & Defensor Ecclesiae, adversus infideles . haereticos, & seditiosos fuit, & ita nominatur apud Monachum Sangallensem lib. r. . de Carolo Magno C. 28. Clim autem ibidem aliquot diebus
reparandi exercitus eratia moraretur, convocavit Antistes Apo-
solicus de vicinis partibus. quoscunque potuit, o coram pistis illis , tu invincibilibus glorios Caroli ComiIibus , nihil minus suspicantem pronunciavit Imperatorem, Dcfensoremque Eccle-
70쪽
Romanae. Non mirum igitur, si Carolus, Imperium a s secutus , a Patricii titulo abstinuit, vel ut monachus Eng Iismensis apud Pithoeum po 361. ait, patricii nomen ei abla-1- est. Licet enim Patriciatus dignitas & vis non esset extincta , insigniore tamen titulo commutata erat, & quamvis ejus potellas haud subdita suerat Imperatoriae majestati, minor tamen erat, & defensio m Ecclesiae tesulus Imperatoris continebat. Duo nihilominus loca ast ri Ma-hilton tib it. de rc diplom. c 3. in quibus Carolus, jam Imperator, Patricii nomine assicitur; sed Notariis ea accepta seri, qui Candellaria: stilum, non bene calicbant. Paschalis et Hadriani II. Paparum epistolas in quibus Ludovicusti Carolus Calvus postea appellati, laudavit Frene
Ex hoc tempore summa Imperatorum , in confirmandis Pontificibus. stetit auctoritas; nec Caroli M. successores ante eorum inaugurationem peragi siverunt, quam ex relatione Misibrum regiorum constitisset, elictionem rite factam
esse ; atque Pontifex elcchus jurcjurando promisisset, se Principi sito fore sdclem di id quod Stephanus Balvetius in notis ad epistolam Gregorii lU. quam Agobardi operibus iubjecit, fusus probavn. Nos ad Stephani IV. excmplum provocamus. qui simul ac Leonis II l. . succetar dcsgnatus , ad Ludovicum legationem direxit , quae super ordinatione sua ipsi satisfaceret . ait auctor vitae Ludovici pag. 36s. Inde lux ejusdem Stephani decreto. in can. 28. Dis. 6δ. quod quidem Baronius figmentum schismaticorum vocat. sed non
probat. In eo aulcm A. 8i 6 ad scandala vitanda di violentiam reprimendam cavetur; ut ab omnibus eis Ius praesentibus Le- ratis Imperialibus consecretur. Velum anno sequente bI7. Ludovicus Pius juri suo renunciasse fertur apud Guilleq-mum Biblioth carium, & Idonem Carnotensem pari C. 36 apud Graiianum can. 3o. Dis. 63. Sigonium lib. IV. de Rogno Italiae pag. Io6. ec Sirmondunt l. ia. Concit. Gall.