장음표시 사용
81쪽
tico Papa in Laterano majore, altero ad Mariam, tertio ad S. Petrum sedente. Henrici autem III. qui alias Niger dictus . intcgra stetit in his, vitio creatis, deponendis auctoritas: nam Suidgcium Bambergensium Episcopum, in Sutrina Synodo suminum Pontificem Uegit; jurantibus tum rursus Romanis, se sine imperatoris Conlensu , Papim non esse electuros. Uerba diplomatis exhibet Goldastus tom. uno pag Σῖ i. rem ipsam Sigebertus Gcmbiacensis ad A. io 6.
Ronrae , inquit, uno contra duos, duobus contra unum de papatu contendentibus , Rex Henricus contra eos Romam vadit,
oe eis canonica tue imperiali censura depositis , Suidigerus Bambergensis Episcopus. qui-Gemens, Romame Eccle e praesidet, S ab eo Re, Hem icus in Imperato= em benedicitur; Iurantibus Romanis , se sine ejus consensu nunyuam Papam electu=os. Hunc in finem antiqua Patriciatus dignitas renovata est r nec enim ipse tantum in Bullario Casinensi t. a. sese Imperatorem θ' Patricium vocat; scd & Advocatus Regius in Concilio Oiaboriensi, apud Frenium in patricius , inquit: Hoc negare non potes, quod pater domini mei Regis piae memoriae Henricus III. impcrator, Iactus es Patricius Romanorum, a quibus accepti iaaseisione super ordinando Pontifice principatum. Hinc ex illo tempore longe meliores Papae ab Imperatore ex Germaniam isti sunt i Damasus H. & Leo lX. Viri de Ecclesia optime meriti, de in album sanctorum relati: quanquam posterior noluit oblatum sibi ab Imperatore sumere pontificatum, ni si de cleri Romani voluntate constaret; teste otione Fri- sng. lib. vi. c. 33. Postquam vero Henricus III. relicto filio admodum puero, fatis concessit, Benedictus quidam in Sedem involavit; sed missus est ab Henrico IV. Nicolaus
II. & illi Iurrogatus, qui in plena Synodo principatum su-
. Per ordinationc Romani Pontificis Caesari confirmavit, ut Praeter chronographum Virdunensem, fidem facit Advoc tus Regius apud Baron. ann. Io39. Dccreti hujus meminit Ivo Carnotensis, & integrum ejus exemplum , in
vetu stissimo libro Abbaliae monasterii Farsensis litteris Lan-
82쪽
gobardicis scriptum, etiam apud Gratianum in can. r. dist.23. reperitur: cujus in s. verba sunt ista: Saiso debito honore, reverentia dilecti filii nosri Henrici. qui in praesentia rum Rex habetur,'futurus Imperator. Deo conωrinte, speratur , scut jam sibi concessimis , Ut Successoribus illius, qtii ab hac Apostolica Sede personaliter hoc jus impetraverint. In Nicolai locum idem Henricus IV. Honorium suffecit, ἱκ cum
corona Patricii Romanorum titulum sumsit, auctore Her- manno contra sto ad A. IO6i. Birrhoidi Constanti cnsis ad eundem A. verba sunt ista r Romae Nicolao Papa destincto, Romani coronam aha munera Henrico Segi transmiserunt
eumque pro eligendo summo Pontisce interpellaverunt. Gi ad se
convocaris omnibus Italiae Episcopis , gener alique conventu Las- leae habιto, eidem imposta corona, Patricius Romanorum avis
pellatus est. Mabillon tom. I. Mus Ital pari. a. pag. 63 hoc ipsum ex prologo Iohannis Grammatici confirmavit: cui accedat Matth. Parisiensis ad A. Iob . Himicus tamen in Imperio resitutus est 'a Papa Clemente benedicitur Patricius Romanorum. Sic itaque jus illud Imperatorium , in ordinatione sedis Romanae, ab Othone ad Henricum IV. adeo constans fuit, ut quotquot illam a Leone VIII. usque ad Gregorium VII. tenuerunt , vel ab ipsis Imperatoribus constituti sint, . vel a fi Clero & Populo clam , Imperatorum consensu coronati fuerint. Nunc vero omnia in pejus ruere, & Principum jura retro collapsa reserri coeperunt.
S. XIV. Simulac enim Hildebrandus, sumto Gregorii VII. nomine, in Pontificatum invasit, protinus ea meditatus est, quae vergerent ad majestatis imperatoriae ruinam. Monstrum illud holnir. i, . non modo jus confirmandi Papam, sed scomnem investituram Eoiscoporum Henrico IV. e manibus excutere conatus est. Non eum pacta decessorum jurata; non cognita satis jura Imperatorum; non sua ipsius conLilio deterruerunt. Ipse nondum Pontifex , sed Subdiaconus
Hildebrandus, a Romanis missus fuerat ad Henricum III.
83쪽
A. Ios . ut succcssorem Leoni IX. peteret, quem etiam ex voto impetravit. Idem quoque veterator, & mille dolorum artifex, Caesaris pro se impetraver. t Consensum ; quem conia
ditis postea decretis implorandum csse negavit, iniquissimo canonum praetextu. Tcstis est luculentus Schamnaburgensis ad A. Io 73. ipsum, quod in conlullo Henrico IV. Papa electus, professum esse : csgi se nullo modo pes e, ut o dinari se permitteret, donec in electionem suam tam Regem, quam Principes Regni Teutonicι consiensisse, certa legatione cogno. Iceret. Hac ratione distulisse adhuc ordinationem juam , sine dubio dilatarum, donee sbi voluntatem Regis, certus inde usniens nuncius itimaret. Inter arrogantes vero ejusdem I)ictatus, sive, ut Baronius vocat, Privilegia Apostolicae Sedis, egregia illa post axiomata legebantur, a nemine decesibium eJus unquam attentata: Quod solus Papa possi uIi Imperialibus insigniis. Quod Papae liceat Imperatores deponere. His prior status plane inversus est, tantaque mutatio indueta, ut Pontifices , qui subditi fuerant, nunc Imperatores fierent; quique horum majestatem comiter venerari debuerant, nunc abi penitoribus essent adorandi. Nec deerant homini vaferisisno colores , ec speciosi religionis praetextus, quibus scedam ambitioncm palliaret. Provocabat ad Conciliorum deis creta, & Patrum statuta, quae electionem Episcopi sed ex vilioribus aularum mancipiis, temerario conatu a Principe saetam damnant; secundum canonem 3. Synodi Nicaenae II. quo cautum : Si quis Episcopas saecularibus Potestatibus ustis, Ecclesiam per ipsos obtineat , deponatur,'segregentur omnes, qui illi communicant. Urgebat submissionem Magni Constantini, qui in Concilio Nicaeno sedere noluerit, nisi in sede humiliore, quam Episcoporum sedilia essent, nec nisi Episcopis annuentibus. Nihil indecentius videri , quam ovem Pastori, laicum Chiisti Vicario praeesse. Q i in imo pro monastro haberi , si filius patrem generet: homo Simoniacus 3c
vitiis immersus Deum creet, aut creatum confirmet. Breviter hoc os Gregorio suit, ut meliorem summi imperii
84쪽
partem, quam Principi rapiebat, ipsi Petro deserri caularetur. G1egorius suis decretis dimidium Caesari tollebat, scribit Onuphmus Pan vinius in ejus vlla Ncc tamen jus suum, Gregorio Pontificatu exuto, vindicare desiit Henricus. Sic enim Leo Ostiensis Chron. Casinensi lib. tr. c 79 aeuo
facto Imperator valde laetiscatus , cum omnibus ejusdem Concilii Episcopis , Romam venit . oe in Ecclesia I eaIi Petri Apo stoli, congregato Coro populoque Eomino , privio quid Sutri actam fuiν set, exposuιt; dehinc iractare carpit de Ordinationa ipsius Romanae Ecclesae. Facta itaque discussone , quisnam in eadem Eccle dignus inveniretur , Ianto sacerdotio fungi, cum nullus heu 'Ob . dolor i reperiretur, demum electione cunctorum Episcopus Bambergess , de gente Saxonum , Papa Romanus levatur , eἰque
g. XV. Non permittit instituti nostri ratio , ut fata pestiferae Gregorii doctrinae, & func stas contentiones, quae sub Henrico V. inter Regnum & Sacerdotium sunt enatae , exequamur. Illud autem praeterire non licebit, minus recte clarisiimum Mibillonium tom. i. Mus Ital. pari. 1. pag 42. calculum duxisse, ubi hunc in modum scribit: At quo tempore abrogari coeperit, ille transmittendι Decreti ritus , nono an decimo saeculo, aliιs examinandum relinquimus. Illud consat, undecimo
saeculo , per illas funesti Romanorum Pontiscum cum Imperatoribus dissidii tempsales , hune morem penitus intermissum esse. Nec magis exacte Celeberrimus Pagius in Crit. ad A. io 73. n. 6. suscepto examine illo, Gregorii VII. ordinationem ultimam esse pronunciat, quae coram Henrici IV. Legatis per acta sit ; exinde vero Ecclesiam hoc onus excussisse. Sed quum Paschale salis iuncto Gelasius, inconsulto Henrico V. Papa electus esset, Horrendum Iremuit Princeps , ait Po ta in epitaphio Gelasii. eique A. III 8. Burdinum, dato Gregorii nomine, opposuit , ut ex Anielmo Abbate Gembla- Centi , tum vivente, ex Eadmero, Romualdo dc Olderico
Vitale docuit Balutius lib. xii. Misceli. pag. 493. Cui ad
85쪽
dimus, tantum ab suisse, ut Henricus jura haec Imperii negli. geret , ut ci fini Patricii titillum adscisceret, quemadmodum docemur a Willelmo Malmesburicnsi qui lib. v. de Gestis Anglor. ita scribit i Exeunsi de camera , Dis Regalibus,
exuto , occurrerunt Romani Patricii cum aureo circulo , quem imis
posuerant Imperatori in capite, per eum dederunt sibi sum. mum Patriciatum Romanae Urbis, communi consensu omnium bivolenti animo. Jam quidem Herculi facilius clavam, quam Cardinalibus insignem, quam semel & iterum nacti erant, libertatem excussi fies r similem tamen in modum sequentes Imperatores, Lotharius 8c Conradus III. modis omnibus jus illud regii consensus vindicare conati sunt ; unde Petrus
Diacon. lib. I v. Chron. Casin Cap. IχΟ. Lotharius coronam Patriciatus accepturus in civitate mansit. Praecipue autem
Fridericus Ι. nobis memorandus est , jurium Imperii strenuus defensor, & majestatis patriae studiosissimus Imperator; cujus auctoritatem , vere Frisingensis scribit, non solum in saecularibus , sed & in ecclesasticis negotiis plurimum crevisse ; qui etiam idcirco Sacrosanctae Romanae Ee. classe definsor apud Rade vicum vocatur. Is vero Hadriano IV. mortuo A. II 3 9. schismati auctoritalcm suam interposuit; & convocata Synodo Papiensi, in savorem Octaviani. cui post Victoris nomen, pronuntiavit: cum ante publico
edicto testatus esset apud Goldastum Iom. I. Const. Imp. p. 27o. Cathedram tanti reueminis aliam personam nullatenas reacipere intendimus, nisi quam ad honorem Imperii, quietem N. v aitatem Ecclesiae , unanimi bi concordi a insu Meles elegerint. Iterum mortuo A. II fi . Victore, surrogatum Paschalem in odium Alexandri III. firmavit: qua de re memorabilia sunt. quae Aventinus lib. v I. Ann. circa finem tradit: Imperator mense Mais, apud Murt Murgum conventum Episcoporum Senat que imperii cogit. Coeuut frequentes Archi-Mysae. minores Pontifices, Praesides, Duces, fraefecti; Vidonem Ponti cem Mais. ximum legunt. Paschalemque vocant. μι Senatusconsultum , nullum pshac fore Pontiscem Maximam, nisi qui more majorum
86쪽
cmse a Impera ris creetur , atque n-cius duntaxas chrisi, cussorem Petri, non etiam Caesareae potentiae pertinax aemulus e velit. Asinosis exactum laxamentum, haud alium aut receptaros, aut passuros Pontiscem Max. perpetuo , etiam mortuo Imperarare. Sacramemumque primus dixis Christianus Mogunti .
s. Pontifex de Utas , deinde ceteri Episcopi, postea mpe. rator Principes Iurarunt. Multa alia de hoc Heroe litteris mandarunt into Frisingensis ec Guntherus in Ligurino. Videtur autem diuturnum schisma, quod Alexandrum III. in Galliam fugere coegit, concilio generali Lateranens an iam dedisse, in quo clafinitum est, ad solos Cardinales electionem Pontificis pertinere debere c. 6. X. de elect. Vide Hiitoriam concordiae inter Alexandrum III. ec Frideraeum I. plenius, quam apud Baronium,ex Vaticanis Codicibus,& optimis quibusque Auctoribus collectam, bc a Felice Conteloro editam Parisiis A. 16 a. Haud segnius, in vindiciandis Imperii juribus, postea sese gesserunt Otho IV. Fridericus II.& Henricus VII. cujus mors immatura egregium Propositum rupit. Maxime vero Ludovicus I v. aeternum illud Bavaris ornamentum, sugientem Caesarum in Pontificis electione auctoritatem stitit, dum convocata A. I 328 Synodo, Iohannem XXII. Papam, laesis majesbuis, aliorumque criminum convictum & damnatum, exauctoravit, Petrumque Rei luctum, sub Nicolai T. nomine, Pontificem substituit. Extat ejus decretum apud Aventinum lib. v II. c. 27. dc Goldastum Const. Imp. tom. r. pag 328. Albertus Argentinensis pag. a 24. hunc illa in haeresi fuisse, ait, quam Ma-redius de Paduam ob. de Duduno invenerunt, sicilicet quod ad Lmperatorem pertinet deponere Papam , constituere, quod ipse is facto fecit. Acta pleniora exhibuit Baluatus vit. His par. Aven n. t. v. Pig. 478. seqq. cui Clarissimi viri PisDfingerus ad Uitriar. lib. s. tit. 1 i. g. 22. dc Struvius Synt.
XVI. Tepuit deinde Imperatorum industria, quum temporum K in i
87쪽
iniquitas, ec belli Turcici incommoda, intestinum etiam
religionis dissi lium optima consilia turbarent. Unum ergo examinandum restat, an non tanti temporis lapsu . usuque contrario extincta sint Caesarum jura, quae ipli scientes devolentes perire passi sunt.Bullarminus enim possessionem octingentorum annorum quietam, & cum negligentia Caesarum conjunctam urget. Nec diffiteri licet, a Ludovici IV. temporibus nihil memoratu dignum, pro revocando hoc jure, gestum esset sed contra Imperatores cum Papis, sine confirmatione sua creatis, ut legitimis egisle. Naturali autem instituto, jura regnorum lc rerumpublicarum sedulam requirunt curationem, & adco parum somnolentiam scrunt; ut licet alter imperii reverentiam, nec bona fide, nec tem. pore longo excusserit, favore tamen libertatis pro justo ejus titulo pronuntiandum sit, ex quo derelictio innotuit. Id enim nisi admittamus, maximum sequeretur incommodum, ut controversiae de regnis & juribus, quae imperio cohaerent, nullo unquam tempore eXtinguantur; quod communi gentium sensui repugnare, eleganter docuit Vir summus, Hugo Grotius de Z. B. ω P lib. I r. c. 4. Henricus etiam Henniges ad Beckeri Jus pubi. l. I. c. 2. praescriptioni Pontificum favet aperte ; nec ab ea sententia personatus Monetambano c. I. g. I . & Cl. Thomasius in notis alieni esse videntur. Quod ad me attinet, dubii hujus difficultatem agnosco: nec tamen cum Ualquio oc Puteano dicam, praescriptioni inter gentes non esse locum. Neque cum juris publici Doctoribus desectum requisitorum, justi tituli&c. urgebo; quum gentium jura ad normam juris Roma- ni parum apte exigantur. Quietae autem possessioni, quam Bellarminus tot taculorum esse jactabat, Conringius tum
nomen Romani Imperatoris constanter retentum, tum sermulam in coronatione Caesarum Romana usitatam et Da servoruo, Imperatori nosra, aliaque opposuit; quae libro ejus Ir. de Fimb. Imp. c. et t. legi possunt. anquam ego post inaugurationem Ro nam i a Caroli y. temporibus inquo omis.
88쪽
de Pure Imperat. circa eoAI. Tovi. Rcm. omissam, in eo arcem dii putationis non ponor ut qui didi. ci plus nimio, in spissis illis prudentiae civilis & juris publici
tenebris, coronationi tributum esse . ipsosque Imperatores ab ea potissimum per errorem , jura suaderivasse. Vid. diploma Caroli IV. apud Matthaeum lib. m. de nobil. C. 48. pia . 4 . & aliud Uencenat. Ruperto Palatino datum, apud Tolnerum in append. Hist. Pal. n. I 8. Verum enimvero metuo, ut sola praetcriptio tranquillam reddere possit Pontificis & Purpuratorum conicientiam , si verum est, quod in c. 2s. X. de iurej. c. a. de pacit in 6. dicitur; omne jusjurandum, quod sine dispendio aeternae salutis sera vari potest, servandum esse : si Innocentii III. Synodalis definitio, in verbo Dei- ut ait, fundamentum habet, qua c. f. X. de Praescript. cautum: Ut num valeat absque bona inde praescriptio , ram canonica quam civilis. Cum teneraliter 'it omni constitutioni , atque consuetudini derogandum, quae absque mortali peccato non potes observar1. Unaee γπtet , ut qui praescribit . in nulla temporis parte . rei habeat conficientiam alienae. Multa quippe Pontificem Urbis Episcopum siccon. stituunt in mala fide ; dc quominus praetcribere potuerit, obstant tot Caesarearum confirmationum tabulae, agnitae subjectionis documenta. Frustra utique Patroni Papales urgent immemorialem praetcriptionem, tot actibus tamdiu interru.ptam. Quinimo hi licet deficerent , jura ramen imperii, quae non habent quotidianum exercitium, sed ubi commodum erit, non amittuntur negligentia decetarum; nec aliter actus, qui sola voluntate oc facultate agentis constant, praescriptione tolluntur, quam ex quo tempore prohibitio intercessit, eique paritum, cum sufficiente consensus significatione, ut Grotius docuit lib. II. c. q. f. I . Adde quod Deus Saulem jussit in Amalekitas arma capere, quod hi ante trecentos quinquaginta di amplius annos, Hebraeis iter
to , solum temporis lapsum tollendo juri non sufficerer in Primis si duro vel iniquo tempore, alteri non licuit jure suo K x uti,
89쪽
uti. sed ejus vindicatio in occasiones magis opportunas filii difierenda. Non alium sane eom radictionis fructum mascuoli tulerunt Imperatores, quam qui adverso vix si ille lembum
Fortissimum autem . pro jure Imperatoris, sundamentum in pacto jurato Leonis Uli I. cum Othone l. quaerendum videtur; quod exemplo Carolini non modo cum praecipuo illo Urbis membro , sed cum Concilio generali, cum Senatu Populoque Romano initum est , jurantibus tunc Episcopis. Clero ec Civibus, nunquam se Papam elccturos, aut ordinaturos, sine consensu ec confirmatione Imperatoris: id quod sub eadem formula saepius deinde repetitum vidimus. Neque Othoni tantum & filio ejus Romani fidem suam obstrinxerunt: nam successorum & posterorum in pacto utroque expressa fit mentio, re quamvis neglecti essent, locus tamen soret, prudenti Pedi I regulae: personas plerumque pa.cto inseri, non ut personale pactum fiat, sed ut demonstretur, cum quo pactum factum est l. 7. g. 8. D. de Pactis. Jam vero idem systema urbis Romae adhuc durat, dc mora tuis licet paciscentibus, idem spiritus, & vitae civilis seper est consociatio. Quemadmodum enim corpus naturale idem esse non desinit, particulis paulatim commutatis, donec una species manet, ut Alplienus Varus disierit in I. 76. D. M
judiciis: sic idem Clerus, idem populus Romanus est ecerit, licet nullus jurantium vivat; αν η πMωσἀ και
pulum facit mutuis nexibus vincit, communio jus unitaris Daeservat , eleganter ait Plutarchus de sera Numinis vindicta pag. 3 9. Illud praeterea certum est, pacta quae cum libero populo incuntur, sua natura esse realia; & actus maj
rum juraios, semper posteros stringere, si alteri populo ex iis ius quaesitum est: nam licet jurisjurandi obligatio pers nam tantum assiciat, promissio tamen ligat heredem , ait
90쪽
de Dre Imperat. circa elect. Font. Rom. 77Grol. de I. B. 8c P. l. II. C. I 6. S. I6. dc egregie firmat Pulandors. lib. I v. de I. N. c. 2. S. I . & l. VIII. C. 9. g. 6. Velim ergo, Purpurati illi Proceres animum aduerinterent ad grave illud Livii, at hominis gentilis, judicium;
lib. III. cap. 2o. quum enim Tribuni quidam cavillabantur , quasi populus religione patrum non teneretur : Nondum haec , inquit, quae hoc tenet saeculum , negligentia Delim venerat: nec interpretando sibi quisque jusjurandum cs leges aptas faciebant; sed suos potius mores ad ea accomo abant. Licet etiam, quod ad alia quaedam jura omissa attinet, non inii ciemur, nonnullis Imperatores imbelles ccsisse; frustra his asseri dominium Romae; multa item jurium derelictorum signa Nparere r animum tamen retinendi Ahocatiam Ecclesiae Romanae, produnt infinita diplomata, sparsim a nobis laudata ; evincunt Caroli IV. Aurea Bulla , Leges, & Recessus Imperii, in quibus Imperator a Carolo Magno, ad haec usque tempora , Temporale caput Potali Christiani: Ca. put S defensor orbis Christiani; Supremus ocatus Ecclesie,
Hoc nomine pag. 42. supra diximus, Alexandrum IV. monuisse Electores , ut AAocatam Eicieme eligerent. Hinc Lotharium Imp. ad tuendam Ecclesiam Romanam , adversus Siciliae Regem Rogerium , sollicitavit Bernardus epist. I 39. Non es meum hortari ad prinam, es tamen Asciocati Ecclesiae, arcere ab Eccles ae infestatio, schismatuorvin rabiem; es Caesaris propriam vendicare coronam ab usurpatore Siculo. Huc etiam
Pertinet iusjurandum, quo Lotharius primum , deinde Otto IU. Rudolphus Habsburgicus, aliique defensionem Ecclesiae Romanae promiserunt , quod ic praestitit Carolus U. ut tamen Advocatum natura sua superiorem esse cliente ostenderet, seseque de jure tuo nihil decessurum testaretur, auctore Iovio lib. 27. M Sleidano lib. vii. Sic in omnibus Capitulationibus, etiam in novissima CAROLI VI. art. I.