장음표시 사용
181쪽
competaehendit tam negationes, quam privationes
striae, & proprie dictas,&hoc sensu dicitur nega. tiue tale , quod caret lar-ma,quaecumque illa sit, sive connaturalis, sive contingens, sive Violenta, aut repugnans. Tertio atνιμ me accipitur pro quacumque negatione, ct non esse, absque determinatione , cteon notationesubir ii i& sic compraehendit etiam ipsum nihil, & res significatas per terminos infinitos,.ον non homo, non sedens. In
quo sensu potest homo dici negative equus; sed quidem haec acceptio est pa-xum doctrinalis. 6 Praeter istas acceptiones sunt aliae valde bolast.. Vsiratae apud Scholasticos, quae partim ad praecedentes reducuntur,sed hieponuntur, ut diverta in ordine numerali; Quare quarto in ordine potest sumi negatio p o in differentia, in quo sensu aliquid
talain tale, ita ut nec illam positive,&. necessario exigat , nec illi repugnet secundum se,seu non habeat
formaliter tade, nec per quod non sit formaliter tale, ut communiter do cent Thomistae, quos se quuntur nostri CO ivx- omplanin logic. dilp. . qu st. 3.num. II. in Resu t. do centes, naturam specificam secundum se a parte rei esse negative communem, de similiter negative singularem, quia pae se neque est universalis,. neque singularis,. sed utrumque. accidit illi iuxta. Illud D. Thomae cap. q. de ente, S Noma& essentia: si quaeratur, utrum issa natu a possit
quo etiam sensu dicunt communiter Thomistae, cim. NM quos sequuntur nostri Co- plurenses lib. 1 .Physic. dis ' put. . quaest. 3. materiam primam ex se esse unam
182쪽
hanc speciem, quam ad aliam i sed est indifferens ad quamlibet. Quinto,su
mitur negatio pro carentia alicuius, quod ex se subiecturn exigit, vel mediate, vel immediate, ita Vt nec habeat oppositum positive, quo positive, illud , quo caret, eXcludat, compist. in quo sensu nostri Complut. in Resumpt. lib. 2. degener. disput. I . quaest. I. num. s. inquiunt, quod si natura Angelica exueret
. ditam, Plum sisteret in se, quasi negative, & radica-- liter: quia licet non esset in alio habente ipsam, nihil tamen haberet, per quod praedictam communicationem, & communicabilitatem excluderet :&quod linea separata ab vltimo puncto, est finita negativo i quia non se amplius extendit. id est, non habet aliquid positivum, per quod magis caetendatum, & tamen non est fi-
terminet, impediendo co-tinuationem cum alia linea: & quod natura accidentalis separata ab inhaerentia solum negative, &aptitudinaliter est in alio, quia videlicet, quantum
est de se petit este in sub lecto; & alias non habet
illo. Sexto, sumitur negatio aliter apud plures Do- Doctore ctores appellantes finem ultimu negative Ut quod,
illud obiectum, quod non appetitur propter aliud;
quamvis nec omnino apinpetitum satiet, nec appetantur omnia propter ipsum, Ut de obiecto morta liter peccaminoso, docent VaZqueZ, & SuareZ apud me aera nostros Salmanti c. tom. 3. Sμ τε tract. 8. disp. q.dub. 1.num. rus. esse finem ultimum negative peccatoris in mor
tali peccato existetis. Qu quidem acceptio parum disteri a praecedenti, Ut in tuenti constabit; & licet
Salmanti censes non ad mittant praedictum finem ultimum negative i affirmant tame ibidem dub. a. LA nus
183쪽
num. 28.quodlibet bonum ter non admittunt in Imparticulare,quod est obie- dictis terminis , ideoquectum peccati mortalis,ha- oportet illas in praesentibere quodammodo ratio- adducere ,. ne circa hunc nem finis ultimi negativi, tam usitatum terminum
υι quo. Quatenus est id, aliqua ad sit ignorantia . quo, non per modum for- Praecisio est: duplex, alia mae; sed ut conditio inii. formalis, alia obiectiva. peditiva,ut inquiunt nul P aeso δεν malis est sepa-29. bonum proprium red. Matio, vel abstractio se teditur incapax relationis nans ex pasto intellectu
ad bonum divinu: dccon- id est, est ipse actus intelusequenter redditur ipsum, lectus, quo res praescindustilice et bonum proprium tur. Praeso obiectius, est opeccatoris non i ero quae se tenet ex parte νei in- quodlibet obieetum sinis tellissa, seis obieαε evn absolute ultimus negati- xion , quae quidem praecive: Quare lichi non cona siones diversimode expo- venian uacUM'.queZ,α nuntur ab Auctoribus. Suare1 in sententiai con- Modetni enim assirmant, Modamn veniunt in acceptione . quod tune datu p aei Placuit haec exempla in obis Naa, quando per cor pr senti adducere. Vt quis- tionem praesinduom atιiuinque queat praedictos in- . ηonum pνaeri sum Metelligere terminos, cisque obiecto, non attingvia libere uti pro opportuni- auis restiter ident eatam tale: oum isso. Tunc Vero datur
68 mariso est idem, praecisio formalis , qua noa eparatio, distinctio, -- per cognitis nem p aesin- gregatis,oria Damo Ta- dentem attingvuν tota en-men Auctores moderni, ut Myealis ebiecti , non υ- qui specialiter de praeci- mris e re se in ordine adsone loquuntur, quasdam Unum connotatiam. Hecsigillatim tradunt accep- tamen expositio displicet.
184쪽
- de Prado,ex quo sere om- acti inis ntellectu is; dinia quae in hoc numero bae Leitu p aeisio obiees . dico, non tam adduxi, vi in eo obieeti; quia Misquam transcripsi, Vt Vide- tio, , dissin iis aliqualitem te est apud ipsum lib. i .lo- es in νι, quia est si aliquid gic. q. I s. g. a. Ipse autem eo respondens in re, Ut sic explicat his verbis: natum Igno, quὐd totum Faesiὸ nos boo exponimus fumita ex D.Thoma in I. S. notando, quod praet O po- dig. 2. quaest. I. art. 3. ntest diei obieetia a , ρν-δ, eorρο e, a quintia. Vnde via quia datu in νε ι, -- apud nos es praeei fmmaste quam intollectus nasin- lusium, vel quia solum e 'dat, ct distingv.it, bae Misimo ratis nis ratiario an/lla ν ρ cisio in re, di nantis, Oel quia rationes
strenus. Sootus, πιι mesub β- eris distinctio , foti p-ae o Abi, ιὸ,ot ali= loquuntuν, ct hae obiecti in esse obiecti eo etiam Gabiectiva nesse rei. nitionis tantum. Et statim Denique potestesse praeim prosequitur num. Is . Vulis abiectitis in esse obi Mi;quia mo notandum quod dul M
sa a ratione, 'M tuu in teste γ, quaedam Leuis eminentia obiecti, dissim praecisio negatiua; alia essctione foνmati virtualite praeei positiva. Prima, stati, ct s distinctis in re eum abs abitur, υλι ρ a fundam/ntalis, O redditur rinditur νβε- praedaratum
185쪽
non euitanis de alis. Se- praesua est, quado unum eunda, quando dicitur posi- ita ab alio prae se indit, υι litiuὸ hoc praedicatum non es s/t realite identi enis ;illud , ct quia hae sit -- tamen non considerat, quaeunda operatione intelle- ad illud formature, aut ex-ctur, ideo ποcatu abs praestae pretinent; sed I evo, vel p cim af matio- ἐώm qua aue exprctant, ut; nis, νει compositionis. Quia licet animal, & rationale tamen abstractio negatiua iri homine realiter identi fieri potest, Dia v aebens 1- Mentur inter se, & cum ne unius alio relicto, dieitti ipso homine, potest nihi- abs umo, ori praeim sim- lominus considerari ra-pliritatis, O de is a viri tio, Vel conceptus ratio-
Thain. catu a D. oma I. pa t. natis, non cogitando quid qua β.8 s. an. I. ad prima, .homo, aut conceptus anu illud commune prologatum malis importet. . Axis . ab abentium non est men- 69 Esse permisiue ta-dacium. Sieul sine Distate is est, esse illud, quod per
videmus colorem, non sem mittitur. Permittere autem
stiendosoporem, vet odorem, aliquid est Deum relinquere quamois in ea sint simul in ad illaἀ: ex quo sequitur, pomo color, odor, ct fastor. . quod esse m inosiue tale, Haec ille. Sed adverten- non sit, quod n/σεssario stdum est esse valde com- tuis; sed quod non sit Onia munem distinctione pra, positive, O necessario inpe-cisionis in negativam. diatao ὰ tali esse: dc conse-pues praeri am, & hoc quenter in aliqua mace- modo explicari; scilicet, ria, vel ratione alicuius praciso negativa est,quan- formae, aut formalitatis do ita νnum prasinditur potest reddi positive tale: as His,ot negotiao illisubie- sicut ex eo quod aliquid
duo praedicata ita p asin- hibetur esse sensuiuum,duntur, υt denotetur non sed permittitur, quod inirintlinari. Praeciso inre aliquo casu possit Vegeta-
186쪽
tivum coniungI cum se sitivo, in quo sensu expli-N-i lata cant plures Thomistae illam expositionem Div. S. . . Thomae I .part. quaest.2 3. . art. . ad I. & alibi circa illuci axioma: quacumqμ sunt eadem uni tertio, fant
dem inter se, ubi inquit S Thomas esse verum β t Oni tertio idem re, Oratione, ubi praedicti Tho- Re inquiunt, quod distinctio rationis ratioci
dio, non infert necessario distinctionem realem in ter te; sed solum permissive, casu sciliced quo, inter illas formalitates, quae ratione ratiocinata distinguuntur a medio, sit realis oppositio, L patet in relationibus divinis. & moventur ad hoc . Propter quamdam rationem eiuL Sribri dem Thomadi qua usus fuit secundo contra gentes, cap.f. ad probandum
potentiam Dei, & illius actione esse realiter idem; quae sicle habet. Ba uni, ct eidem funt eadem, sHὸnoieem sunt eadem: diuinas
Mntia: eius etiam amo est eius substantia: ergo in Deo non es aliu/ potentia , , Miud actio. Et tamen isti Auctoresdocent inter potentiam, & actionem esse distinctionem rationis ratiocinat Alii autem Tho Alij ri mistae affirmant, solum esse rationis ratiocinantis,& sic non indigent praelata explicatione.
o TIgesima quarta V distinctio exereetur inter duos ex his quatuor terminis, scilicet, univore 3 aequivoce, anati-gice, e enominariaὸ.COnuat enim, istos terminos distingui. Quid autem importent,si quis adlatietatem scire desiderat,videat nostros Complut. in logic. Complar disp. 1 o. de analogia, &di1 p. I. I .de conceptu entis.
187쪽
ri t. deffinitiones ex Aristor. in ante pri dicamelis,quas adducunt nostri Complut.
loco citato. Univoea dicuntur , quorum nomen esccmmune , ratio υero subsantia nomini aeeomodata est eadem. Quare Uniooeὸ con Uenire eum aliquo loab aa ratiane, est . quos eo noeniant simplicite. ianomine, ct in resignimata
per tali nomen, Vt equus convenit cum homine in ratione animalis, quia nomen animal, dc res significata per illud. conveniunt
autem aliqua conVenire uni voce, vel in ratione generica suprema, Vt in ratione substantiae: vel in ratione generica interme dia, quae etiam appellatur ratio specifica subauerna. licet secundum diversam formali tatem, ut in ratione corporis, generabilis, mixti, &c. Vel in ratione specifica atoma,& infima, ut in ratione hominis. ζ i Potest autem dubitari, virum supra praedicamenta possit dari aliqua ratio uni voca In qua dDiversorum praedicamento rum entia valeant univo- ice convenieel Utrum insuper supra Deum,& crea turast & super ens reale, sic rationis Ad quam dubitationem respondendo. tribuam vobis doctrinam qua a pluribus anxietatibus vos liberos faciam. a Respondeo igitur quod si praedicameta conis. siderentur absolute,&sim pliciter,& in ordine entis.
aut naturae, non habent rationem aliquam Vni VO-cam, neque specifice, neque generice. Ratio est: quia praedicamenta absolute.& simpliciter, & in
considerata, dicuntur, &sunt suprema genera: sed is super suprema genera Vitaliae, nequie dari aliqua
ratio unioca, neque specifice . neque generice alias non essent genera su prema ergo. Tum etiam.
quia supra praedicamentR considetata absolute, α simpliciter, & in ordine
entis, aut naturae, solum datur ens, tanIum inesse
188쪽
Ent ,& naturi considera- mo respectu Dei, a crea tum : sed ensi vi sic consi- tutarum: & respectu entis deratum . non est univo- realis.& rationis. Huecdo cum respectu praedicame- Aristat. torum, ut docent Aristo t. S. O . D.Thomas, S communiter Thomistae, de quo Vi- amplae. deri possunt Complut. in logic.disp. II. ergo praedicamentis nequit dari aliqua ratio VniVoca in ordine entis, aut natur , seu absolute,& simpliciter loquendo. Idemque dicen- . . dum est respectu Dei. Jccreaturarum: & respectuentis realis, & rationis, ut ipsi Complut. loco citat. comati T. sum communi doctrina expresse assirmant,& probant. Videantur infra nu-
pectiva,. id est, secundum quod dicunt respectum ad aliquam formam, vel potentiam, Vel habitum, di-CO, praedicamenta habere stupra se.rationem Vnivo Cam, non solum generi- eam; sed etiam specificam, tum subalternam , quam atomam, & infimam. Et
vn m quodque habet ese taI. ὰ suos eisicariam. ergo nequit esse magis unum, quam suum oeci otiosoriae proinde, Ut Ieientia habeat Onitatem θεeseam ab
189쪽
onitus I endere. Haec illi. Ex quo sequitur manifeste, quod si scientia, aut
potentia est una uni voce unitate generica , obie- . ctum erit unum uni voce Vnitate generica .. Si autem scientia suerit Una Vnivoce unitate specifica subalterna, obiectum similiter hanc habebit unitatem: & consequenter,quae continemur sub illa ratione obiectiva ut tali, erunt idem uni voce in ratione
aliqua specifice subalterna. Quod si scientia, aut
potentia est una uni voce unitate specifica, atoma,& infima, obiectum erit Vnum Vnivoce, specifice,
continentur sub tali ratione,conVenient univoce in
ratione superiori specifica, atoma,& infima.
4 Similiter dicendum est, quando plura,
etiam si magnore in esse entis disserant, coveniunt in respiciedo aliquam so mam, quam pollunt recipere, Vel a qua possunt denominari . Nam si serma suerit Vna generice, etiam illa plura, quae conveniunt
in respiciendo talem sor mam,erunt idem generi cein ratione subiectiit alia formae: si vero sorma fuerit una specifice subalterne, aut infime: etiam illa plura, quae conveniunt in respiciedo talem sormam, convenient uni voce spe cifice subalterne, aut insi me in ratione subiecti talis formae. Quam doctrinam videbis apud Magist.
Fr. Ioannem a S. Thoina in log. quaest. 7. de genere,art. a. ad 3. quod argumetum sic se habebat. In deo itione generis non potessimportarisubiectum unam, ct . ergo male ponisur ira desinitione quod genus essiri quod praeduatur. Antecedens vero manissum esset
natura generis , non essvnum, neque potes Duo conceptu concipi:substernutu enim ἰntentiani generis
tam ens reale, quam rationis : tam accidens , quam
substatia: ergo non es unum subi/ctum. Ad quod res. pondet his verbis: Respondeo, multos torqueri ho
190쪽
argumento, sed tamen meo videri in omniumsententia
solvendum est, suo subiectum imponetur ex parte principalis desiniti, siue . denominatiuὸ desinitum, ore e sequenti imponatum. Et ead/is diffultas inoeniri potes in quocumque
concreto importanta subiectum valde amplum, Ut Ue rum , bonum intelligibile ,edio. quo umsubiectiam tam in ente reali invenitur, quam in ente rationis; in
ergo quod in illo conereto non importatur stibioctum
osse; sed unitate rapaeitatis, ct νee ptibilitatis illius forma, seu intentionis: Quidquid enim habet capacita rem illius Dyma re modum vniu ubio ii,hoe G,υnius νισιptibilis Agni atur, licet sint dise a natura. St. pleatis. eut dicunt Throlagi, quod in illis υρνbis boe es corpus meum , per lyboc, intelligi. ων eontentum sub specie
nomino substracti genisi, intelligimus quidquid seaρax genereitatis , M. Fareale , flue non I dummodo
conveniat in hac ratione ea paritatis, dis non conveniat in quidditate natura,
ct Onitate. Hucusque ille. Et apud nostros Complu- Complanienses simile invenitur, ii clarius, in logica disp. Io. quaest. I. g. I. ad primam obiectionem in Resumpt. Obiectio sic erat contra deffinitionem aequivocorum: Nam quod def itu debet esse 9erier , ex Ari M. .
tur, prout denominantur aseunda intentione aquiUoeatis nis, sunt unum peri σὸ. Ratio es: quia intantio aequivocationis, qua est def