장음표시 사용
831쪽
videtur,quam omnimoda confusio,deordinatio, omnisimque rerum vastatio, ut nemo pius non ob hoe eonqueratur. MO. zaeb.2.net quidem nos no semel seriptura, ut fugiamus e Babylone, Ahoe. 18. at nos hoc non obstante ipsissima Babylon sumus. Praeterea nee faelle proponere potes,vel populu vel ciuitatem aliquam, auae tot mali obruis fuerit ut Ecelesia hoe tempore.Nisorie terrenam illam Hierosolymam proponere velis, Veram hoc exemplum non nos consolatur, sed potius terret. si enim illis non pepercit,qui naturales ranti fuerunt, nee nobis is parcet,qui aliunde nempe ex oleastro insiti sumus in bonam oliuam.si illi non effugerunt,qui in terra loquentem non au- υδνdire voluerunt,multominus nos qui e eoelo loquentem eon- temnimus. In summa, eontritio nostra est sicut mare, nemo satis vel cogitare vel edicere potest: Desuper enim irastitur Deus,de subtus terra negat fructus suos dare. Ex utroque latere irrumpunt hostes, intus autem summum nobisipsis dam. num inserimus,ssitaγrdia&belliseivilibus. Quis igitur medebitur nostriὶCerte nullus r nisi ad Deum eonvertamur.Cui ' igitur te comparabo,o sancta Eeelata3 6 dilecta patria Tota enim informis es,tota misera &e. Vides quὁ nos dueat versus hic nempe non ad desperationem, sed ad poenitentiam. Hae enim est, quae nobis omnia restituere 3c reparare posset. His igitur cogitemus Hoc opere compleamus. Ad hoe nos signanser admonet quadragesimale tempus, imo hoc summe neces Mari tsarium est.securis enim ad radirem arboris nostrae posita est. Lisc a xt nisi poenitentia egerimus, omnes simul peribimus. Quae- Eia eramus igitur Dominum, dum inueniri potest,&e. i
Vxxv M hodie Euangelium babemus. -- de exordium huius sermonis sumere possim, quemadmodum in quadragesima, ubi semper Euangelia quotidiana ansam loquendi de rebus I n.io. nostris praebebat.Ut in nouissimo sermone Eua- gelium mentionem faeiebat Iudaeorum, bona qui re speeie ad Christu venienti & blade quaerentiumu ipse esset Christus. Ind. LL x fine
832쪽
fine autem tumultuantium & lapidare volentium,quae res nobis Measionem dabat orandi Deum, ut sua gratia praeueniret, ne idem fieret in eomitiis his principum, i scilicet, bene coeptum bona specie,cum tumultu finiretur.Sie dc in praecedenti γuit. II sermone Euangelium erat de Iudaeis signum quaerentibus ὀeaelo,quos Christus nedum dure arguit, sed etiam omni gr tia deinceps indignos pronunciat: peiores eos gentibus facit,& tandem diabolo tradiciquod ide nobis ansam dabat timendi&eauendi, simulque orandi Deum, ne in idipsum exem, plum obstinationis incideremus.Sic igitur utrunque Euangelium exordium sermonis nobis dabat: Αt hodie nullum tale LM. I9. Euangelium habemus.Non tamen deerit exordium huius sermoni. Imo unicum iIlud verbum Christi, quo hos sermones omnes ineipio,satis oeeasionem dat & loquendi & eogitandi de periculosis temporibus nostris, terribiliq; euissa mudi. Ad huiusmodi enim cogitanda δc pensanda,hodie iterum eonu eati sumus,simaeq; ut Deum oremus,pro gratia apudq; ipsum meli.'. 8e eonsilium & auxilium quaeramus quandoquidem plus satis nue experti sumus,verissimum esse,quod in scriptura legituri, nempe ,quod nee velocium est cursus,nee lartium bellum,nee sapientium panem,nec doctorum diuitias . nec artificum gratiam,hoe est quod neq; sapientia, neque potentia nostra qui quam efficere possumus: ubi Deus non vult 3c eooperatur. sie32. enim de sapientia nostra dicit David.Dominus disiteat consilia gentium ,reprobat etiam cosilia populorum de principum. Ipsius autem consilium manet. De potetia autem nostra dicit. Non saluatur rex per multam virtutem,&e.Meri id igitur om/rier.8. nes nos monet Hieremias,ne sapiens glorietur in sapietia sua,
aut sertis in Artitudine sua, dcc sed qui me agnoscit, neu quisaeit misericordia& iustitiam,is gloriari potest. Is etiam plura & maiora perficiet,quis mundiis omni sua sipientia de potentia.Huius plura exempla adducere possem, si non ipsi nobis exemplo esse possemus, Certum est, quod Germanicae nationi,imperio nostro,imo Ecclesiet hactenus nec sapientia nee potentia defecit,seeundum iudicium mundi. Interim tamen nihil aut parum effecimus,aut prospere egimus, quod certum iudicium est,sapientiam& potentiam nostram non sufficere ad res bene agendas:Imo in Elata maledicuntur etiam qui velmso, in sapientia sua vel in potentia mundana eofidunt, Uae,inquit, Eu .3I. siij desertores, qui eapiunt eonsilium de non ex me, de ordiu
833쪽
tur telam,sed non per spiritum meum.Et in eap.sequenti.Vas cui descendunt in Aegyptum, ad auxilium impetradum comtidentes In equis & curribus Zec. quae eum ita sint, merito nos monemur,auxilium & consilium a Deo postulare, non obstante,quod principes nunc de rebus communibus consultant, &quod milites ad bella se praeparent. Imo oratio piorum in haere plus Operari potest,quam omnia principueosilia, aut etiam militum arma: id quod olim in Mose probatum est, qui plus rariti contra Amalechitas egit orando,quam Iosue pugnando.Quia re alias aliquando compertum est, quod principibus cessantibus,simpliciores quique Rempub. conservarunt ab hostibus. Hoe enim Delbora specialiter in suo Cantico extollit. Noua, Inquit, IIaelerit Dominus,per humiles scilicet deuincendo hostes.Nam diuiso contra se Ruben,magnanimorum reperta Iudis. . est eontentio,Galaad quiescebat, Dan vacabat nauibus,&e. Zabulon autem & Neptatim minimae scilicet tribus sertiter egerim: Hoc etiam nune fieri potest. Imo meo iudicio sie fieri ne-eesse est, , scilicet pauperes se hostibus opponant, orando, Guando videmus principes cessire dc perpetuis dissidiis inter se eonfligere, ac malle simul perire, quam alterutris vel in minimo cedere. Imo malle Tureis rem Christiana & seipsos prodere, quam Christianis paululum de iure suo eoncedere. Imo de iniuria remittet e. Et quid boni expectare possiimus, s principibus Eo magis nos ipsi arma nostra spiritualia sumere debemus ae pugnare: Esto enim,infise non Iesmi Emus, arma tamen nostra potentia sunt Deo, ad destructionem munitionum, &e. eonfidentias igitur arripienda, maxime eum Christus ipse in verbo praemisso tam euidenter periculum nostrum nobis praedicit, & eum tanta compassione& allectu, ut nemo dubitare possit, quin adiuturus esset, si nos mala nostra agnoscentes gratiam eius imploraremus. O fieognouisses & tu inquit quasi apertissimὸ diceret. Si agnoscere posses malum tuum , sine dubio sentires auxilium meum sic igitur unicum verbum hoc, sermonis huius exo dium dare posset. Restat igitur, ut idipsum eordi imprumamus. Ob eam causam hactenus eum eo proposui Threnos Hieremiae,si sertὸ oeuli nostri aperirentur. Cui enim is liberoeulos non aperit ad videnda mala sua hute necito quid agendum lit. Atqui hoc maxime nos impedit, quod nondum videmus mala nostra. Ideo nihil no tentandu est quod nobis oculos
834쪽
aperire postit. Atque quod hactenus egi in his sermonibus,
hoc & nunc agam. Utinam cum fructu.
nim. i. sie igitur in praecedentibus Hieremias noster querularus est.Quomodo obtexit caligine filiam Sion &e. Et paulo post,
Cogitauit Dominus dissipare mura filiae ston,&c. Et tandem cum exclamatione.Cui assimilabo te filia Hierusalem 3 Hune versieulum in nouisimo sermone exposui. Nune autem in eindem lamentationibus progredi volentibus, occurrit de intem uenit sanctus David, eum suo planctu, quem habuit luper
saulem & Ionatban, sup&que populsi Israel, qui in bello contra Philistaeos misere eeeiderat. Haec, inquam historia easulis nune obtulit, nee videtur abs re esse, si utrunque simul audi mus, Dauidem scilicet & Hieremiam: quadoquidem utraque eodem spiritu ducti & eodem compassionis assictu mala populi Israelitiei planxerint, ad eo monitione nostri At omnium posterorum. si enim Dauidis planctus ita aereptus salsiet, ut oportet,non secutus suisset placius Hieremiae.Si ad parua m Ia & plagas obstupestere & emendari sciremus, non timenda nobis essent maiora mala Cum David plageret tolerabile adhue malum erat. Semel tantlim vicerant hostes, di aliquot muIia Israel itarum occiderant, una cum Saule& Ionatha, verum maior adhuc populi pars restabat. supererat etia & adhue D uid verus rex, promissione habens a Deo Philisteos per ipsum . debellandos: Nihilominustame plagam hane populi sui tam anxie deplorabat,ae omnibus inculcatam volebati Non enim tantum cogitabat,quid acciderat,sed quid in posterum aceid re posse Nee tam eum mouebat recens illa quam acceperant plaga,quὶm futurum periculu quod timebat. sciebat nempe Leuli. 26. Deum ita praedixisse,quod si una plaga nihil ad emadationem
populi faceret, se septem plagas simul missurum. Et si panis
eorreptio eos ad emendationem non adduceret, se eos penitus vent.18. deleturum. Hoe eonsiderabat David in suo illo planctu , hoe etiam omnibus inculcatum volebat. Quod si Israelitae eidem illam in bello aereptam sie considerassent, ut cominationem maiorum maloru, ceres non coactus fuisset potaa Hieremio videre, & ei uitatem & populum & templum & omnia vastata esse. Uerum quia minora negligebat mala, in maioram tempore inciderunt, ὀ quibus &sequutae sunt lamentationes illis
Hieretriae. Omnia autem haec nobis dicta putemus: Quod Dauid
835쪽
Dauid planxit, hoe nos in quotidie experimur. QSod Illam. i imias planxit hoc omni hora expectamus & timemus. Quotidianas, inquit, coes& plagas experimur. Extrema& omnumoda perditio&vastatio prae soribus est. Non abs te igitur utrunque Prophetam hodie simul proponere constitui. si didicerimus eum Davide quotidiana & minora mala deplorare, ae per ea ad emendatione adduci, diutius securi erimus 1 m ioribus malis,& omnimoda perditione. Audi igitur quid Dauid fecerit eo tempore, eum male pugnasset Israel contra Philistis. Fama ad ipsum peruenerat & Regem & populum cecidisse in praelior Philisteos autem ob hoc exulasse&idola sua laudasse, Deum autem verum blasphemasse, denique etiam contumeliam ingessisse corporibus occisorum Israelitarum. Hoe quὶm primum audivit David & comperit esse verum, scidit vestimenta sua & omnes qui illi assistebant, insuper & fi hant,lugebant & ieiunabat super Saul,& alios,qui eum eo ceciderant. En hoc factum Dauidis quam primit m damnat duritiam nostram & oscitantia, qui nihil movemur, quantumuis vel Christianitati vel etiam honori Dei decedat. An non audiamus. quantum inualescat hostis nosterὶ An non pret oculis qua- isi videmus,quot urbes regiones, regna occuparit nostris rem
poribus, quot milia Christianor uoccidat & mactet, quot milia in seruitutem abducat, quantam columelia irroget ocelsis de eaptiuis, quantu insolescat etiam eontra C hristum, & qui quid Christianum & diuinum est An no his annis multos milites perdidimus quoru plerique nedum sortitudine eum Sa
la,sed etiam probitate eum Ionathacoparari poterant An non ridemus,nue hos principes, nunc has urbes & regiones descia stere,& ab unitate Ecclesiae se separare An non videmus senes i& probatos mori, in omnibus statibus autem iuuenes Deum
ignorantes,&non timentes succrescere An non videmus,
quam misere simplieioi es seducantur sub specie bonit quamque lamentabiliter iuuetus ad omnia inala indueatur In summa,videmus multa milia animaru perire,& diabolum omniabus nune agere, ut& corporaliter& temporaliter nos peradat. Haec, inquam,audiuimus & vidimus, udimus&vid mus. Quis autem nostrum adhuc vestem suam ob hoc scidit, quemadmodum David aut quis vel tantillo minus ob id eo
medit, bibit, dormiuit, lusit, nugatus est quis eo plus flevit. orauit,& ad emendandam vitam cogitauit Ecce quomogo
836쪽
ED. v . perilaustus ait Esaias & nemo percipit corde: Viri miserimo a diae tolluntur, & nemo intelligit. Silura suo tempore dixit it
Esaias,quid nunc diceret quod enim tune eontingebat in uno& altero, hoc nunc contingit in multis milibus, qui pereunt: nemo tamen hoc percipit corde:Nullus adhue David se ostendit,qui plangere incipiat. Et unde tanta in nobis insen bilitas 3c stupor Noa aliunde, quam quδd nec dum videmus; quo in Luea i p. statu sint res nostrae. Abscondita sunt haec ab oeulis nostris.D uid autem videbat quo tenderet ae quid portenderet eaedes illa populi. Uidebat,inquam,quod erat praemonitio & comminatio maioris mali, si non ad Deum conuerterentur. Ideo ia r tantum rem exaggerat. Et nos si sciremus, quod omnia mala& infortunia,Ouae quotidiὸ in preti iis & alibi experimur,nihil
aliud sunt, quam eominationes maiorum malorum sequut rumaeerte etia nos vestes & corda scinderemus, plangeremus, ieiunaremus,& seruentius orationi insisteremus. Hoe igitur
primo loco nos docet David in suo planctu. Sed quid ampli iis fecit idem David in tempore tam tristi Praecepit ut docerent filios Iuda arcu. QMd hoc sibi vult aut quid haec ad nos 3 LI. tum per omnem modum.Volunt quida quod planctum illum strum & carmen lugubre vocaverit arcu, propterea,qubd in eo ostenderetur,quomodo arcus fortiu superatus sit.& occisi, quiptias vincere solebant. Voluit igitur David ut fili j Iuda dise
reni,hoc earmen, quo semper admoneretur acceptae cladis, ut
sie magis etiam intimore Dei ambularent, & eautius si dimi. eandum esset cum hostibus congrederentur. Alii volunt,quod praeceperit, ut discerent artem sagittandi, quandoquide Philistaei hae arte Saulem vicerant. Nam vulneratus dicitur a sagit LRG. 3I. tariis. Et quidem textui non dissonant.Vetum non satisfaei siti Nee enim simplieiter dieitur David praecepisse, ut discerent arcum, sed additum est, sicut scriptu in est in libro iustoriani. Alioqui nihil nouiseeisset David. Nam & mundus suos milites prius exercet,&instruit armis. Imo non opus fuit,ut Israelitae discerent artem sagittandi, quam prilis sciebant.Nam de Ionatha idem David in hoe ipso planctu dieit. Sagitta Ion thae nunquam retrorsum abiit, &e. quomodo igitur David tantopere urgeret hane artem sagittandi, quae tamen Ionathae nihil profuerat Alium igitur arcum docere voluit, non sti,
licet eum, qui discitur in schol is athletarum, sed eum . qui scriptus de expressus est in libro iustorum. Is autem liber nullus
837쪽
nullus alius est, nisi saera seriptura , quam Dauid hie librum
auuorum nominat, propterea, quod iustorum illle fides & VLta describitur. Eandem scripturam sacram, Moses nominat
librum bellorum domini, propterea quM illle deseribitur, quomodo Deus hostes suos de populi sui deiiciat. Quis igiatur est ille arcus, quem docet scriptura saera aut ubi script o doeet arcum Audi: Cum Moses populum suum trepidan- ridereiad mare rubrum, propter aduentum hostium et mauit, Nolite timere: state dc videte magnalia Dei,&c. Hic docuit eos arcum. hoc est, veram artem iagittandi de bella, Exia. r. di,nempe fidem de fiduciam in Deum. Sie cum idem Moses Iosue misisset aduersum Amalechitas in pugnam , ipse orat rus conscendit montem. Et hic docuit scriptura areum,id est, Exod. i veram fortitudinem, quae eonsistit in orando & inuocando Tros .is. nomen Domini. Turtis enim sertissima nonen domini. siecum Moses dicit. Si audieris vocem Domini Dei tui, Ipse TDM.18. pugnabit contra inimicos tuos, &e. Et hic doeet eos arcum, nempe timorem Dei & pietatem, quae sortissimum telum est aduersus hostes quoscunque. In summa, per areum hie David n. 1 telligit, quam veram fortitudinem, quae nihil aliud est, quam manus & auxiliuni Dei. Hoe areu Abraham . . vicit vernaculis quinque reges, Hoc arcu Iosue vieit Grais tiat ginta & unum reges: In hoc arcu sperabat Iosephat, cum Iosii. inferet. Cum agnoramus, quid agere debeamus, hoe solum reliquu est, ut oculos nostros ad te Deum nostru leuemus, dee. Hoc auu si usus fuisset Saul, non periisset. David autem nun- ατο inquam non hoc arcu usus suit. Diligam, inquit, te Domine virtus mea, Dominus firmamentum meum, δce. Et paulo post. Flatim Tu praecinxisti me virtute ad bellum , docuisti manus meas ait praestumin posuisti ut arcum aereum braebia mea. Et quod ipsis in propria neeessitate fuerit, hoc nunc etiam vult a populo nera in communi malα Doeuit eas areum, id est, ho latus est ad fidem, deuotionem, orationem, pietatem & iam rem Dei. His enim armis patres vicerunt. Et quid melius pomisset Alius post aeceptam eladem exercitum v parasset & auxisset, Ste. David autem videbat hoe nihil pr futurum, sieut nihil profuerat Sauli. Praecipit igitur, ut umrum areum disterent, id est, veram fortitudinem a Deo qum rerent. Sciebat saulem ideo periisse,quia non posuerat Deum adiutorem suum. Et quid etiam nos hoc tempore melius
838쪽
discere possumus Praeparamus nos undique ad praelium, &e.
hoe autem omnium maxime necessarium esset, ut eum arcum. eam artem bellandi disceremus, quam scriptura nobis tradidit. sic enim possemus hostibus nostris resistere. At nos nihil minus curamus. Quid igitur mirum, quia ubique 1 Deliciter pugnamus 3 Hoc igitur seeundo loeo e Davide dileamus. Versim nunc etiam verba ipsius audiamus, Considera, i, inquis, o Israel, super his, qui interfacti sunt,&e. His verbis
non tam eos admonet, Qui E praelio aufugerant, quam eos qm domi remanserant. Uule ut non contemnant sed magni aesti menteladem acceptam, cogitεatque Quos amiserint , 5e ubi,& per quos. Omnia enim haec ipsam cladem exagger .Prmmo enim non mirum est, ubi impij cadunt, hi enim nihil b ni 1 Deo sperare possunt. hie autem non infideles oc pagani, sed populus Israel cecidit. Et in terra sua cecidit, quod longe miserabilius est, quam si in terra aliena cecidisset. Postremo ab insi letibus& idololatris eaesus est, quod omnium mobmum est. Omnia autem haec certam iram Dei & magna dimerita populi ostendunt, alioqui Deus populum suum nun- qtiam sic reliquisset,nunquam etiam ineredulis tantum permasisset. Hue igitur David considerari vult, & merito,nam dc dignum est, quod diligenter pensetur. Quio addit & alia, quae eladem illam exaggerent. Non, inquit, tanntdm vulgus pinpuli periit,quod tolerabile esset, sed inclyti, inquit, Iliaci, qui Icilicet populum defendere debebant,& quorum unus pro de
eem milibus computabatur.:Insuper eos, etiam nominat,saul inquit de Ionathas occisi, & addit etiam conditiones e rum, Aquilis velociores, leonibus lartiores. Postremo addit exclamationem. Quomodo reciderunt sortes in praeliora que tertio repetit admirando,simul autem ostendit plus viti nem diuinam fuisse, quam humanam victoriam. Quis autem
non videt, Omnia illa etiam in nobis impleri, 3t iam dudum impleta esse Considera igitur Israel, o Ecclesia, quod nihil prospere agamus contra Turcas: Considera, qudd in terra nostra hostis nos urget. Considera, quδd Christiani a paganis caedimur, vinci mur: Considera , quὁd incliti Israel pereunt, partim in bello, partim in pace moriendo, partim in errores incidendo. Pereunt autem in minoribus, nimis scilicra prinsumendo de sua sapientia, potentia re diuitiis. Considera. quod sortes perierunt, qui columnae Eeclesiae videbantur.
839쪽
Et quid haee aliud sunt quam iudieia Dei' si in viridi ligno hoe faciunt, in arido quid fiet si principes eadunt, quomodo se a rasu praeseruabunt populares si doctissimi quique in e
rores labuntur, nee tuti esse possunt ab astutia sathanae, quid sperare poterunt indocti 3 In summa. si magna imperia & r gna vastata fuerunt,& vastantur,merito nobis quoq; timenda est. Quid igitur melius fatere possumus, quam ut eum arcum discamus, quem Dauid populum suum doeuit, hoe est, fidem, timorem Dei,deuotionem,orationem. Hie arcus omnia a nobis mala depellet,&e. En fratres ad hoc tendit planctus David, di ad hoe hodie conuenimus.Oremus igitur,&e.
' I eognouisses 3c tu, die. Hune sermonem Iterum cogor incipere, eum verbo illo Iosaphat regis: Iuda. Cum nescimus, inquit, quid agere debe j mus, hoe nobis reliquum est, ut oculos nostrosi ad te Deum nostrum leuemus. Ita nobis quoque faciendum est, quo minus auxili j in hominitius videmus .eb fortisit nobis ad Deum confugiendum est, quod non sine cauis sadieo. Non dubito, quin plus quisl in eomitiis nuper ex ctis bene sperauerit, dc Dei clementiam affuturam 8c princiis pes omnibus viribus annisuros ad resarciendam eoncordiam Ee legae,paeifieandamq; Germaniam. Haee inquam omnium nostrum spes erat, hoc omnium nostrum votum. Atqui, prAdolor, exactis iam eomitiis nihil adhue tale videmus. Imbomnia in contrarium experimur, ae verissime ut pro robio dicitur Pro thesauro carbones inuenimus. Imo si unquam verum fuit, quod fabulae dicunt, Parturiisse olim mo res, nihil tamen inde natum nisi ridieulum murem, in his mitiis impletum est. Ubi magnifice omnia ecepta suerunt, nihil autem a I virtutem ae eoncordiam faeiens expeditum est. Nam Si principum quisque, in suo adhuc proposito o stinatissime persistunt. Et insuper etiam adhuc manus D mini extenta. Uerὸ igitur dicere nune eum Apostolis possu-mus, sperabamus. Et cum Esaia: Expectauimus lueem,st ecce L-.14.
tenebratace. Ergo quidem nihil mirum, quod nec a Deo nee a m. princ
840쪽
principibus quicquam auxilii sentimus. Quod enim Deus ab
buc non exaudierit nos, clamantes & orantes, non alia eausa inuem. est,quam quae in Esaia sequitur post verba modis enarrata. In quitates, inquit, nostrae multiplicatae sunt eoram te,& peccata nostra responderut nobis,&e. Haee verba qui secum expendit, simul que vitam nostram accendit, non mirabitur, quod Deus nondum nos exaudierit. Caeterum de comitiis prineipum ego dudum iudicium meum dixi,& tune quidem ni mium ut videbatur temerarie. Nune autem heu nimium vere,dc plusquam
vellem. Utinam in hae parte salsus propheta fuissem. Veiam quomodo aliter fieri potuit, quid boni sequi:quomodo spi ritus sanctus adesse potest, ubi negotium aliquod fine timore Dei
incipitur, conuiuiis, eompotationibus, pompis, Sce. trasigitur, 8c summa eum pertinacia dc temeritate eoneluditur 3 vae quima. I. consurgitis mane ad ebrietates,ait Esaias,&e. Et opus Dominino respicitis. Propterea captiuus ductus est populus meus,&e. Imo propterea infernus etiam aperuit os suum,&e. An no amtem nos ita agimus In laseiuiis & voIuptatibus, peceatis αimpietatibus permanemus, interim nemo attendit opus Dei, quid ipse eogitet. Ideo in eaptiuitatem dueimur, famem patibmur , ac simul omnes magni ae parui in eo ore 3c anima perimus. Unde dc ego summam hae eareitatem, peruersitatem de obstinatam malitiam non possum non eomparare insano illi Dan. se conuiuio Regis Balthasar, quod eum summa impietate rei bravit eo tempore,eum perditioni proximus esset. Duo siquidem reges obsidebant ei uitatem, Cyrus sciliret& Darius, aesumma vi oppugnabant Babylonem. Impius autem Balth sar quasi in summa pace di plenissima securitate eonuiuium instruebat, & ebrietati vaeabat. Nee hoe eontentus, vasa Domini e templo Hierosolymitano ablata proferre iussit,aeeli eo ubinis suis inde bibere non vetitus est. Praeterea etiam deos suos aureos, dic. laudabat, omnia in iniuriam veri Dei. Sed quid factum estὶQuando in suo illo vere temulento & impio conuiuio sederet rex. apparuit manus scribens in pariete sententiam summi Iudicis , super impium hune regem. Mene, mene,thehel upharsin:quae vulgariter sie sonantsolab, a vveleb a, via Iasi leum. Nee diu dilata fuit hare senten-
. tia. Imo eadem nocte impleta. An non autem res nostrae vi- .i di dentur eodem tendere Exordium certe adest, finem eonsimi-
.e . lamauertat Deus. Hostes,inquam, pro foribus habemus,imb