장음표시 사용
431쪽
gentia tractari cura nullo modo possit. Idipsumque omnibus suis numeris absolutum si
Quum vero peculiari dieini Numinis ope ac providentia maximum illud omnium miraculorum , docente impri. misi Augustino . De Civitate Dei ib. xvIII cap. I. χlib.XXII cap. v. Operum tom.VII. edit. Paris. Benedicti n. col. 33 seq. dc 639. patrarunt . quod sanctillimi Se vatoris Christi orbem terrarum si ibiecerint potellati , nihil profecto sancitus antiquiusque habuisse , inuiderinis etiam iuvantea eo , re iendum omnino est . quam ut libros suos ApoJuilicos emendatillime vel ipsi me coninscriberent , vel dilcipulis suis aliisque issius aetatis fide dc diligentia praeliantibus viris , quin immo artem Et ganter scribendi probe callentibus describenda curarent
Quid autem impedit, quo minus huiusmodi Calligraphos in promptu habuitient Apostoli Apoitolicique Viri, atque usi illis fuissent, Evangeliorum praesertim libros Ecclesiis,
recentiore memoria conditis, tradere ambitiose satagentes , ut ait Eusebius Histor Eccles lib.ΠI cap.xxxvII. pag. 333. Atque eo id mihi videtur ad veritatem propensius , quod primitiae Christianorum e Iudaeis erant iamque inde a multa aetate arte Calligraphica plurimum valuiti Iudaeos satis indicat Flavius Iosephus in iis,quae Antiquit Iudaicar lib. xiI cap. I. io edit Amst laed. 1726 pag. 393., de Legum Mosaicarum membratiis, aureis descriptis litteris a Pontifice Eleazaro ad tot meum Regem missis memoriae tradidit. Adeas quae idem Scriptor ex Demetrii ad Regem supplici libello de Legibus Hebraicis graece interpretandis reser ibidem β. 3. pag. 388. quo loco Demetrius libros Legislationis lodaeorum in Bibliotheca Ptolemaei altervatos , sed negligentius conscripto innuere videtur, apud Iudaeos tam ndit enuus exitantes,&quiuem σεσηFαντα notatra ive in-
432쪽
dixerim consecutum esse hac disputationet in , non parum fallere equidem . Curassere a tamen,
terpunctionibus distinctos,sive scriptos interpunctosque, uti adnotat Cl. editor flavercampus . Conser Cl. I. . Chr. Adlerum , tantorio cotirisu rite scribendi leges e. lib iis malinu cim nactuci latinum conυersas
pag. 6. Consule etiam quae de Scribis Hebraeorii in adnotationibus superius allata a nobi S sunt pag. 246. seqq. tuum vero Apostoliis Matthaeus, Hieronymo elie, Praefat. in v. Evangelia , per tom. I. col. 423 primus in Iudaea Evangelium Clarilli Hebraicis litteris ediderit, ad Ueteris Teitamenti Exemplarium Hebraicorum normam suis Pericopis versibusque , ut tum moris erat Iudaeis , distinctorum , in libri sui scriptionis ratione sese consormasse latuendum arbitror . Ouemadmoduinde Codice Apollolico , cuius paullo ante meminimus , testatus Hesyclitus est . Inlli tutum sane illud patriu'TO, consuetudine Maiorum usuque longo firmatum, D. Ap
solum vel prorsus neglexisse in sua linitoria Evangelica conscribenda , vel ignora se, suspicari qui possumus λHoc que ceteros Apostolos gente Hebraeos, etsi rii sin iretis pcritos , sed affatu inllinctuque Dei incitato , quique eis successerunt, Patres item secisse , ut Evangelica imprimis scripta legi fidelibus facilius possent, vix dubitare ausim Quid igitur ex ineruditorum , ut dis loquari, temporiam more , in negligendis verborum divinctionibus aliisque destionum , versuum Libronam sacrorum divisionibus , quas tamen in Manuscriptis Codicibus, pro Iabrariorum captu . arbitrio variasse, aut omissas fuisse, certe constat, concludi reipsa contra eariun vetustate , Potest De eiuscemodi ineptis amanuensibus digna , qua
hie des ibatur, Scriptoris saeculi M. conquellio Cesia savit
433쪽
tamen , ut consequere , prae me feram
Quamquam hoc ita genere disputationis ex
is savit igitur , inquit ille, cum dictatu antiqua scriben- , di formula , .ra persectam ac rite formatam litteram
, cum certa distinctione clausarum notisque accentuum, tracti in Antiquarii scribebant , Thirrexerunt Scripto
res . quos Cut ii vocalit inti rapido ilixta nom 'Ia, cursu properantes, nec per nae iΠbra curant oration et IIcl iceri ieres, nec pleia aut in , perli:, ii sensus notas ap
ponere . . . . At ubi ad stylii in ventum e: nihil isto, potest elle hoc ira gotio ineptius : cum e punctis ac , 'notis illis sensu sin intelligetitiain recta pronuncia, tioin persuasionis etficacia clausarum in corpore ora, tionis debita distinctio proveniant sitne quibus quid e . , oratio , nisi chaos consusum atque indigestuata, Haec Nicolaus de Clemangiis in Epit t. CIM. Operum edita
Lugduni Batav. I 6 II pag. 3o6. Quemadmodum vero Apolloli ipsi cli , quibus cura Religionis Christianae ampliticandae contigerat, tam incuriosunt tam ineptu utamqtie putidum Libros sacros scribendi genus adhibuiNsent mihi sane res ita sese exhibet, ut omnem fide excedere vide:ltur. Antiquissimam quidem Biblicorum librorum dii linctionem , quae aetatem tulit , ut quae commodior utilior prae ceteris usu apud Graecos venerit , ea est quam Eusebius adornaverat Caesariensis Episcopus . Is namque Alexandrinum sequutus Ammonilia , ut ait s. Hieronymus , loco paullo ante indicato , ad Evangelistarum conciliauonem per Canones quoslam ab se ordinatos ineundam adhibuit . De quibus consula Io. Mi
lium, loco supra cit. num. 638 seq. pag. 62 seq. num. 7ῖ8 pag. 7O seq. Ric nard Simonium mistoire critique si . Testam cap. XXXIII pag. 427. Guillelm. ave, Scriptorum Eccles Histor Litterar edit. Easileens Diuitia ' Corale
434쪽
pediendo optimum factu esse dux , si multa
etiam omitterem, ne praeter modum cresce
I74 I. Vol. I. pag. IIO 'Io Salom. Semlerum motis
ad Io Iae wetllanii Protegom in N. Testam. Halae Mag-deburg 1764 pag. 78 seqq. et D. Remigium Ceillier
Histrire GH, ais es utrari sacris, Ecclesiastiquestum. IV. cap. VIιL pag. 33r seqq. At quod ante ipsum Ammonium saeculo Ii I. ineum te clarum, Eusebium , eorumque aetate nullus et m Patrum tam Graecorrum,quam Latinorum aliquam
librorum utriusque eitamenti divisionem vel in privatum usum excogitasset , vel iam receptam reperiret, vel denique sine interi upis verborum serie sacros eosdem -- descriptos invenisset, eoque modo plane rudi edidinset id illud est , quod nego concedi oportere , uti ex hactenus disputatis non obscure evincitur.Ceterum Tati ni Asirii meretici, antea D. Iustini Martyris discipuli , qui saeculo I declinante ex quatu, sanctis Eoi liis unum digesserat, quod DiA MARON inscripsit , bidiunx
aemulatum in suo ΜοNOTEssAR Ammonium suisse , a Cl. viro Iosepho Simonio Assemano Bibliotbeeae Orient Iis toni III pag. Ia praesertim animadvertum eit Eoi ser deseiusdem Bibliothecae o mum I pag. T. Sed quoniam ad Evangelis as inter 1 e conferendos , ut eorum Librorum sacrorum vel nova inllitueretur alia qua divisio, vel iam receptae atque probatae eorumdermodi itinctionis ratio haberetur , necesse omnino eratri consequens utique eitin Tatianum ex Ammonium Scaui bium in suis Codicibus Apostolicis talem illinctioner , vel iam inventam esse sequuto , vel saltem excogitalle. Quae vero in aliani libro fuerit capitum divisio , quam nullam exstitisse iuspicatur Io Alb. Fabricius, Bibliotare. Graec vol. III. Iib. IV cap. V. pag. 22 I. , quonam pacio iudicemus, cum a multis retro aeculis Tatiani HARM NIAM
435쪽
Animo autem comprehendenti multa in tanta rerum copia tantaque varietate esse , quae
mAΜ deperditam noverimus Nihil igitur quoque moror quae occasione Tatiani operis disputat Io Μillius, loco superius laudato, num. 334 pag. 39., de Evangeliorunt a
maioribus κεφαλειαι sive Capitulis , vel Titulis , forte ab ipso Tatiano institutis . Quaecumque sint illa maiora segmenta Meorum indoles, quae in exemplaribus t risiue omnibus comparent , hoc unum contendo Tati m aevo aliquam divisionem fuisse , quae Historiae Eva gelieae varias partes, seu amimenta a se invicem duum
meret. Plura prosectoin quidem ortiora hae de re si tueremus, si Tatiani DIA Hs-- , cuius Codices plus ducentos reperisse se dies in Ecclesiis suis lectitatosme doritus , Cyri Provinciae Euphratesiae urbis in syria non incesebris , Episcopus constitutus circa annum - , aetatem tulisset Quae igitur ex silentio Veterum opponunt, leviora
sint, quam ut a nobis extorquere assensionem queant Dic etenim vix potest , quam multa perierint vetera eiusmodi monumenta cum Ecclesiastica , tum profana quibus manifeste appareret illam non Librorum sacrorum modo , sed etiam exoticorum divitionem vetustiorem iareipia fuisse , secus quam sint plurimi arbitrati. Quod sane de interpunestis verborum clausulis aliisque distincti num signis in iisdem libris , eterum etiam dicendum a bitror . Placet omnino quod hanc in rem animadvertit Isaacus Casau bonus suis in Notis ad Diogenis Laertii lubrum III edit Londinens pag 36. Si, inquit ille , , non invidisset nobis rerum omnium consumptrix, tullas libros Diogenis Uigiceni dueton. Tranquilli
is qui scripserant στερι τάδε - τοις Βιβλίοις σηροαν de, Notis quibus libri interpunctis exscribebantur' minus, viset aurita obscurum Antiquorum in hac re studium: in quod
436쪽
qitae ad constitutum argumentum egregie facerent, illud apposite mihi in mentem quo que
, quod suisse maximum doeet satis Epiphanius e revo, μετρων in libro de mensuris L. Nunc quod ille nos, docuisset , cogimur aut ab hoc Scriptore , aut ab Isudoro reperitare . Eum vide lib. i. originum γItaque quis umquam eredat , suis divisionibus autem potioribus suisque interpunctionum notis omnino caruiis illos quinquaginta divinarum scripturarum Codiaces, quorum usus maxime necessarius Ecclesiae esset quosque iussu Constantii imagni Eusebius ipse in membranis probe apparatis ab artificibus antiquariis venus .seribendi peritillimis describendos curaverat, In vesumi nibusque magnifice exornatis per terniooesin quaterni ne dilpositis ortionam tandem pacto iidem Codices
legi sacile ἐυαναγνωσο , c ad omnem circumferri usum potuissent λ ut tuli erat Imperator, dc uti de Vita eiusdem constantini lib. m. cap. XXXVI. ct XXXVII. pag. 46. serta us ebius ad cuius postremi capitis locum confer Ualesii Notas . Et sane quidem contextum perpetua serie descriptum non sine magna distacultate sententiam prodere , satis notum etiam eruditis viris est. Ergo in variarum Ecclesiarum Tabulariis Moenes eos veteres Ecclesiae Patres , qui scriptis luis potissimum labros sensio illustravere, eiusmodi Codices summa cum
cura diligentia exaratos quique sicillime legerentur , iam usque a primis Christianae Religionis initiis religi μse custoditos exstitisse, tenendum certe est Basilius sane, ut illud unum adducam exemplum , quod tali usus C clice fuerit suis interpundus accentibusque, da τε ομνπροσωλα notato, testatur Georgius Syncestus in
eo opere , quod obro rubiam inst ipsis , pag. - . editionis Parisiens 14sa a in viro Moctissimoque nostro
437쪽
que venisse ratus sum, ea potissimum pertrarianda aggredi,quibus singulis, ut potis eram,
Iacobo Goaro recensitae quem Codicem ex Caesariensi Cappadociae Bibliotheca ad manus suas devenisse alleritidem Tarasit Conitatuinopolitani Patriarchae Syncessus saeculo Ix ineuntes, ut videtur , clarus Atque sunt praeterea non leviora eius rei indicia is,
eosdem veteres Ecclesiae Patres in S.Scripturae utriusque Testamenti proserendis locis aliquam sectio .rum , suum divisionem tenuisi . Ut quid etenim horum me
tionem iniecissent in Libris sacris , nisi ea dissinctio vel iam recepta esset , vel saltem ipsam , ut proprium imo im converterent, excogitassent λ Eustathius namque Bereae in syria, deinde Antiochiae Episcopus ab ipsis P tribus in Nicaeno concilio anno a af eonstituriis, cuius supra pag. 4os in Not memini , centum triginta quit que -υς, sive versiculos numerat ab Evangelii Ioannis
capite vuI. 39. ad cap.x. 3 i. ea in dissertatione, quam contra origenem de ENCA RYΜmsonuncupavit,ab se ne Aliatio latine versa , quaeque exstat in extremo eius dem Eustathii in Hexameron Commentario edit Lugdun.
3629. pag. 392. Conser oc criticos Sacros edit. Amstelod. to in II pari. I l. col. IIS I seq. Silentio praetereo quae ex . Athanali Oratione II contra Arianos , operum edit Paris. I 698. to m. I. pari. I. g. 72 pag. 48 edit. vero Patavinae I 777. Om. I. pag. 427. seq. allerre possem. Plura des re innia ita hanc in rem lunt aliorum Patrum loca , quae helescolligere nimis longum esset atque operosum . Non et enim otium II iis tamen te itimoniis plane ilicitur , ante Euthali Episcopi Sulcensiis aetatem , qui certe primus omnium in Novi Foeteris libris MASORETHAd non egit, uti superius aiebam, eosdem
Patres in describendis , aut exponendis utriusque Testamenti sacris Codicibus, o muta: aliquam iam agnovisse
438쪽
explicatis, ad caci quae a doctissimis hominibus de Manuscriptis in universum Codicibus dissipu-
visse deque ea fuisse maxime sollicitos. Quamquam de
rigene satis divisim . placet etiam non omittere quaeat, Eusebio His.Eccles lib.VI. cap.xxv. pag. 29r reperio tradita litteris , nempe i genem scripsiste, secundam tertiam Ioannis Epistolam vix centum versus continere
Quibus quidem verbis quid effecit manifestius ad argi menti demonstrationem potest' Quo revolvi item video quae habet vetus Auctor Praefationis CATENAE n --1niam . Ait enim , Non modo diversum in enarranda , divina scriptum sensum sequutos esse illius Inter stes, verum s eiusdem divinae Scripturae contextum non uno modo dirisisse , atque interpretationem a iunxisse . Hic siquidem pluribus ille paucioribus ver- , sibus sibi propositis, enarrationem executus est suo, fit, ut numeri Capitibus appositi coercere videantur, contextum ipsum percurrentes, ne ulterius progrediantur . Enimvero oportet unum alterum, tria is quin etiam Ualuta contextus sacrae Scripturae legerct, tumque adiectas expositiones, ut a legentibus plane se capiatur sensus. . Haec ex translatione Leonis Allatii a Io. Matthaeo Cariophylo exactiori studio postmodum, recognita descripsi . Cui vero Graeca verba conferre t buerit , adeat ichaelis ἰhisterii Romani , Cler Regul. Tlieatini , in Dremiam Prophetam Commentarios edit. Lugdunens. 623. tom. I. pag. 3. , qui eandem
NAΜ Graecorum Patrum e Bibliotheca Vaticana primus in lucem emisit, non quidem Romae, ut ait Io Croius,l .cit cap. HI pag. I s. sed Lugduni reipsa . Quoniam vero ea CATENA ceteriique huiuscemodi lucubrationibus,
de quibus consulendus Io Assi. Fabricius , Bibliotae Graec vol. VII. lib., cap. xvii pag. seqq. o pag. 76o seqq. multa contineri ex vetuit imoriMn Patrua
439쪽
disputata contra fuissent, quaeque una e rumdem virorum consensione veluti robor
taimprimis scriptis deperditis excerpta Macile quisque intelligit, quam antiqtia suerit illa Librorum sacrorum cum Veteris , tum Novi Testamenti in capitula , in sectiones, in versus divisio. quidem ante Sulcensis Episcopi aeta tem . Quod erat demonstrandum. Ut autem res magis magisque pateat illud addam, ab iis , quae, Praefatione iam indicata in collectanea 31oxumentorum Vet. HefGraec.ac Lat., β.xLv.pag.DV.seq. Io Croto opponit Cl. Laurentius Alexander Zam gnius, non multum moveri . otiis namque in eo ille idem. ZMagnius est , ut ad eam librorum S. ovi Testamenti antiquissimam , Apostolorum praesertim: Virorum Apostolicorum aevo divisionem tuendam Ioannem Crotum rerperam negare vocis πιροκοπὴ apud Clementem Alexandrinum Malios veteres Scriptores usum,ostendat. Siquidem ea vox , ut Zacagni fert opinio , in adductis
Croto exemplis non se tionem , seu partem contextus sacri , sed μην , dictum , νωριον, locum , vel testimonium aliquod ex lactis paginis depromptum significat Cl. Hac agnius , quod pace viri huius docilis mi dixerim , magnis in erratis et t. rincipio quae de ἰχοις, seu versibus , quae de titulis Evangeliorum vetustissimis , capituli ive, sive partibus maioribus , in quas Auctores ipsi, vel alii libros antiquitus diviserunt, ceteritque id genus seetionibus , vetullioribus Patribus certe cognitis atque notatiS , non vulgari cruditione disputaverat Io Croius
itidem in suis biervationibus ad Novum Tellamentum cap. V. seqq. , summo premit silentio dacagnius ipse Quod sane non erat praetermittendum . Deinde ad suum
unum Eumalium consuit acagnius, quem magno sibi praesidio esse arbitratur Uerum de Euthalio, quam fidem mereatur, ex distis saxis comperta res eii, ut qui secum.
440쪽
ta atque firmata viderem, omnis praeclud retur aditus . Ea namque ratione ad institu.
vehementer pugnare videatur . Quamobrest, nihil est, cur eius Prologo in D. Pauli Epistolas, uti supra animadvertimus, Zacagnius ad omnia abuteretur , nobis quo
eum opponeret, qui ut divisiones librorum sacrorum Novi Teilamenti ante ipsum uti, alium exilitiis defendiamus , ita eum omnium primuna fuit se , qui eas excogitaiset, pernegamus . Quoc , ni mea messallit opinio , abunde demonstratum a nobis est Rellat igitur , ut qualis sit voci Π2ρικο'rat, quanae salium in sensum,contra atque in prolatis ab Croto exeimplis revera habeat, detorque Cl. Zacagnius significatio videamus . tuo quidem verbum . si presse iri timque sumatur vim dc sententiam has et Absci sonis, Reserati , nis . sive Sectionis , nihilo sedius latiori leniti usurpatuinct dictum I locum significare quandoque posse, non committam ut negem . Neque contra esse latuendum putat
Croius ille ipse, lac cit cap. 6 pag. ag seqq. Erassenium castigans atque exicographos eamdem vocemiamρ η ra perperam interpretantes; quo loco quis sit e borum aliquot Philoponi adversiis Proclum, quae ista significatione sumenda sunt, recte explicat Io.Croius . Athorum verborum Philoponi aliorum , quibus in Libris sacris exponendis utuntur veteres Ecclesie Patres, veli et Clemens Alexandrinus, Basilius agnus, Amphilochius, Ioannes Chosostomus aliique,ubi de eorumdem librorum sinionibus , sire maioribus , sive minoribus sermonem instituunt, dissimilis prorsus est ratio . uuis etenim alire atque de sectione , aut parte quadam contextus sacri
Vocem Περικοπη accipiat quae habet Clemens Alexam drinus, primis Apostolorum temporibus proximus matum lib. vIII apud Croium , Ioc cit pag. 22. , aut roliv. lib.VII. 9. IV. inerum vero eluid. Doctoris edit.