Epitome doctrinae metricae Godofredi Hermanni

171쪽

Tetrametro catalectico usus Phrynichus tragicus: . τό γε μην ξείνια δοισας, λογος ωςπερ λεγεται,ολέσαι, κα1rοτεμειν ὀξει κεφαλάν. Et PhrDiichus comicus I r ἀνάγκα 'in' ιερ σιν καθαρεύειν φρασομεν. 431. Lyrici antiquiores systemata secerunt Ioni , quos

imitatus Horatius III. 2. decem podes Ionicos una stropha unoque SyStemate comprehendit: miserarum egi, neque amori dare ludum, neque dulei mala vino lavere. aut maminari metuentes patruae verbera linguae. Eam rationem, Hephaestione teste, praeiverat Alcaeus in illo: ἐμε δειλόν, ωἐ πασῶν κακοτάτων πεδέχοισαν. Do tragicorum et comicorum 81stemati S cap. Seq. dicetur.

Do vorsibus Anacreonteis. 432. Versus Anacreonteos nonnulli, in iisquo

M. Varro, Ionicos a maiori esse existimarunt, ut resert Teren tinnus Maurus p. 2447. propterea, quod eodem numero ement, quo finiuntur Sotadoi. Carmina, quae hodie Anacreontis nomine circumseruntur, quorum pauci Ssima videntur Anacreontis esse, pleraque multo recentiorum, quaedam etiam plane imperitorum hominum sunt, multam praebueriint dubitandi materiam. Ac magna pars horum carminum, quae puris iam his constat, his, non Ionicis adnumeranda est. Ea hunc habent

numerum

λέγειν

Ea autem, quae Vero Ionica Sunt, dimetri sunt Ionici a minori, anaelasin plorumque halaentes: Diuili do by COos

172쪽

k433. Sod quoniam haec forma:

pariter ex Ionico numeri deduci potest, atque ex choriambico: quod metrum nonnumquam in sarragino ista carminum Ana creonticorum invenitur, cavondum, ne hunc choriambicum Putemus cum Ionico commutari posse. Immo quoniam magna pars carminum Anacreonticorum monostrophica est v. Elem. d. m. P. 479. Seqq. J, nunc eX uno gen m Veraus, nunc DX

diversis, non est dubitandum, quin choriambicus iste stro pharum indicium faciat, et prorsus Sit ab Ionicis segregandus. Distinxit strophas in suis Anacreonteorum carminum editi nibus Fr. Melit hornius. Sunt illae plerumque quaternum, in aliis tornum, in aliis quinum Verauum. st 434. In illo genero versus Anacreontei, quod iambicum est, imperitiores poetas, ut quidam in collectione Anacreonticorum, et Gregoritis Nagiangonus ac Paulus Siluntiarius in Brunckii Analectis Τ. III. p. 94. pro tertio iambo ctinna SIMn- deum posuerunt: βουλει μαθεῖν, ανθρωπε, θερμῶν ατεχνον sim ια. Prima arsis interdum solvitur. XXVII. l.

του Aιὸς ὁ παις, ὁ Βάκχος. st 435. Ionicum genus, quod a disyllaba anacrusi incipit,

usitatum illud otiam tragicis et comicis, in aliquot carminibus Anacreonti adscriptis per puros iambos procedit. Raro ana crusis in unam longam contrahitur: VI. 16. κῶμον μέτεισιο 436. Nec solutio primae arseos frequenS Ost, ut XLIR. 8.

1ὐ δε φιλιος εἶ γεωργῶν.

Aut secundae, ut XXXVII. 6. ἴδε, πῶς γέρανος οδευει.

173쪽

LIB. I. CAP. XXXVIII.

6437. Ex mediis iambis interdum primus longam ana- crusin habet, ut XXXIX. 5. αποριπτονται μέριμναι 'et Saepius apud tragicos et comicos. Apud Soph. El. 3058. corripitur diphthongus in hoc versu: φρονιμωτατους οἰωνους. 6438. Recentissimi Graeci, et quibus iam α ε υ ancipi tes habebantur, Strophas ex versibus Anacreonteis condiderunt, in quibus aliquot dimetris Anacreonteis, plerumque sex, qui οὶκος. Vocabantur, subiicerentur pauciores trimetri, duo plerumque, quos appellabant Muκουλιον. Vide Scholiastam Hephaestionis p. 87 7 j. Anacreontes has potissimum so mas habebant:

trimetri hanc: Eiusmodi carmen exstat in Anacreonteis LXII., cuius secunda stropha haec est:

Στρατοκλεις, φιλος πιθήρης, Στρατὁκλεις, ἀνηρ Μυρίλλης,

ιδε την φίλην γυναικα. κομάει, τεθηλε, λάμπε ἐοδον ἀνθεων ἀνάσσει ἡοδον εν κοραις Μυρίλλα.hέλιος τὰ σέθεν δέμνια φαίνον κυπάριττος πεφύκοι σευ ἐνὶ Trimetro isto Synesius hymnum Sextum Scripsit, his formis

174쪽

Scriptor carminis amatorii, quod I. A. Cramorus in Anecdotis Parisiensi hus vol. I . p. 380. dehinc autem Th. Bergkius in

Poetis lyricis p. 739. edidit, si scripsit v. 23. παῖδα οιστοβολον ἁ φρογενειης ευγενέων λογάδων φειγετε παῖδες,

videri potest, quoniam constanter istam caesuram observavit, hanc metri formam Secutus eSSe :

Non est id tamen veri simile, sed est ille hac forma usus: Posui totum carmen poetae nec prosodiae imperiti, nec fluviatiles Νereides commenti, quoniam singulari artificio elaboratum est. Continet tria systemata κ-ὰ περικοπὴν ἀνοιιοιομερν, quorum prior PArs duaS quaternum dimetrorum strophas et cucullum duum trimetrorum, altera tres quaismum dimotrorum strophas et item duum trimetrorum cucullum habet. His accedit quasi pro epodo aliud ex tribus partibus sSstema, cuius prima et tertia Pars eaedem sunt, quae in praecedentibus systematis, quae autem inter has media est Secunda pars una tantum stropha et cucullo absolvitur: id factum est eo, quod interlocutor est introductus v. 89 -96. Ποταμου μέσον κατειδον ποτε τον γδνον M'ρης. ἐνενηχετο προ ταέζων

ἐπιθυμίαν κρατῆσαι,

175쪽

κρατεραῖς πεμις, δῆσαι θαλεροῖς νέοις τε δεῖξαι. 3 8 δἐ νδσφι ταν ἐεέθρωνυπέφευγε προπελων μοι, τοτἐ μεν ποσὶ προβαίνων ποτε δε πτεροις ἀλυσκων. πικρος ην υποπτερος τε20 πολυποίκιλος τε νινθου,

πολυδαίδαλος τὸ Hδος, πολυήρατος το κάλλος.

ιακρὸν εχει το βέλος, μακρὰ δε βάλλει, υν γε βάλη, πυροεις οὶστρος ελαυνει. 35 γλυκερὴν οπα προῆκε - διὰ τὸν noΘον λαλων μοι, λιγυρὸν μελος ueέρων, καθάπερ IIροκκη κατ ἄλσος. λάμην ἄγαν βραχειανι0 μεμειδέα κραδαίνων. ἐπεδείκνυεν δἐ ταυον προφανως τὸ πυρ ἀφάσσων. l

ἀναγαλλίδας παρῆλθεν, l

45 Ζεφυρου πνοὰς γὰρ εἶχεν κατοπισθίους λιγειας. τὸ βρέφος τῆς Παφίης φευγετε, κουροι.

176쪽

καθάπερ ταως τις ορνις 50 ὁ κατάστερος πτεροῖοιν, υπερίπτατο πλανων με, λιβάδων υπερθε πaἱζων. Raμνον τρέχων ἐλαυνευν, απεπαυσάμην διευκων

60 - - - - - -

μανίης πέφυκε δεῖγμα, νε-ντος ἐστι πῆμα

- - - - πέφυκε πῶσα

65 ἀκατάσχετος τε τόλμα, ἀτελων πόνων ἐρῶσα. καλυκων συνῆγεν ἄνθη, 9 παρέσχε μοι πονεῖν με. πλατανοισι γὰρ προδαένων 70 στεφάνους πλεχων μεθῆκεν.

177쪽

LIB. II. CAP. xxxv ll.

δυτε μοι συνοιμοδίτην l00 τὰν ' φωτα συλλaλουντα. τῆς Παφίης τὼ βρέφος φευγε τε, κουροι 'λ ιπάδα και μενον κομίζει. ο 439. Tragici saepe systemata ex versibus Ionicis a minori Deerunt, anaelasi in fine tantum vel totius strophae, volpartis adhibita. Et in anactast nunc puros servant iamboS, nunc in priore anaerusin laciunt longam. Omnium luculentissimum exemplum exstat in Apschyli Suppl. v. 025. e quo satis sit primΘm stropham attulisse: ιτε μαν, ἀστυάνακτας μάκαρας θεους γανάεντες, πολιουχους τε καὶ Ηι χἀμ' Ἐρασίνου

περιναέονται παλαιον.

178쪽

στρυχοπι αυδα δε, ραν τίς οιξει μοι. ο 441. Tertium genus, quo scenici poetae utuntur, insigne est admixto anapaesto, non modo ut m siniatur numerus, sed etiam in medio. Exempla vide in Aeschyli Persis v. 66-80. Ita Eurip. Bacch. 64.

179쪽

Vbi θεῖν una syllalaa est. Hoc metri genere praeclare uSuSΚlopstockius: toerin der schimmer von dem monia nun herab. st 442. Solutionos contractionesquo recenti OriS img diae propriae videntur. Euri P. Bacch. 78.

τά τε ματρῖς μεγάλας ορ- για Κυβέλης θειώτευων,

ανα θυρσον τε τινάσσων, κάτα γασσψ στεφανωθεές. Idem in carmine, quod in eadem sabula est a v. 370. non ubique pedes pedibus exaequaVit, Sed ipsam anactasin in anti- Stropha opposuit verSui non ἀνακλωμένου. ο 443. Eadem prorsus comicorum licentia. Apud Arist phanem duobus potissimum in locis Ionici a minore, partim Anacreonini, partim longiores et breviores, Bdmixtis etiam aliis moliris, inveniuntur, in Ranis a V. 323. ct in Spis n. v. 273. de quo carmine dixi in dissertatione de choro Vesparum.

CAP. XXXIX. De versu Galliambico.

st 444. Versus Galliambicus ex duohus An0creonteis Compositus est, quorum PoSterior catalecticus est, hac serma.

180쪽

Diogenes Laertius VIII. in sino: δε- Μέμφει λόγος ἐστὶ προμαθειν την ἰδίηνειδοξον ποτε μοῖσαν παρα του καλλικέρωταυρου, κουδἐν ελεξεν ' βοΤ γαρ ποθεν λογος; φύσις οvκ εδωκε λάλον 'χπιδι στομα παρὰ δ' αὐτὰν λέχριος στὰς ευχμήσατο στολήν, προφανῶς τουτο διδάσκων, ἀποδυσθ βιοτηνοσον Ουπω. διο καί δει ταχέως Σὶλθε μόρος, δεκάκις πέντ ἐπὶ τρισσαις ἐςιδοντι πλειάδας. Caesura, quae est in fine prioris partis, hic ubique diligonioe

servata. Sic etiam apud Catullum carui. LXIII. qui plorum lueani claSi usus est, et in posteriore parte cum anariasi coniunxit solutionem secundae arae :

super tilia vectus Atys celeri rate maria, Phrygium uia nemus citato cupio pede tetigit, adiitque opaca silvis redimita loca deag. In prioro semel uintum purum Ionicum Posuit V. 5 . et eorum gmnia adirem furibunda tutibulia. Magis Graecos secutus videtur Varro in satiris.

CAP. XL. Do versibus paeonicis.

ο 445. Vltimum genus numororum simplicium Sunt paeon ici, quos motrici veteres, Sola tempora numerantos cum Creticis ot Bacchiacis commiscuerunt. Constat numerus paeonicus ex ordini hus arsin duorum, ut metricis placet, temporum , thesin autem trium brevium syllabarum habentibus: ex quo apparet, ut arSis solvi possit, at in thosi contracti Onomnullam, nisi pPrdito numero paeonico, posse admitti. Ego qui dum credo arsin pasonici numeri tria tempora habere: de cluare exposui k l98. Continuuntur autem plures Paeones uno

3. M