장음표시 사용
221쪽
havorint, non incredihilo ost, monsuram Spondei qui in his opitrilis PSt, liliaria luam quattuor tempora h3lmiSse. st 538. Hinc explicandum videtur, quo l Slionii uS iSte SO-luti otium quao in trocha o qui Pra cedit Saepius invonitur, Aut non admittit, aut rariSSime: Unicum apud Pindarum exemplum ost in Isthm. II. modas: πέμπεν ἀναδεῖσθ'αι σελίνων. ουτε μελικομπων ἀοιδαν. ξεινον εμον γηθαῖον εχ'ς. Dubitari tamen de eo potest, quia in primη op o lihri omnos ἀνδει-αι hahent poloratque Poeta in SP unda Oυ μελι
6539. Vltima opitriti s Sila ha non aliter on ΡΝ ost, i. o. hi ovom pro longa admittit, fiunm nut numero alio Sc ii uento, ut duci lico, vel Cretico, Ut Apud Pindarum Ol. VI. 30.
222쪽
aut membro alio ox opistitis facto. Quaro emondatione in digore videliti' secundae Strophac primus vel Sus iii Pind. Isthm. III. ἐστι ιιοι θεων λατι μυρέα παντα κέλευθος. st 540. Plerumque duo, sed saepe etiam tres epitriti unom mhro comprehenduntur, ut in Pind. Ol. III. c κυναν ἐναρμόξαι πεδα P. st 541. Syllaba ancops quoniam in modiis membris opi tritorum admitti non potest, vidondum, sicubi invenitur, ne nutscriptura Vitiata Sit, aut membra non recto descripta. Sic in Isthm. IV. quod Vulgo quintum carmen numeratur, de Iuo in ira dicetur: μειερ Ἀλίου, πολυω ιιε Θεία, σέο ἔκατι καὶ ριεγασθενῆ νόρεισαν. Do hac re pluribus dictum in diss. do mens. rhythm. ot in
6 542. Fiunt hi numeri otiam cum annorusi iamhica, qua plerumque longam STtlaham ha het, ut aptiorem tam gravi nu mero. Pind. Ol. III. Αἰν σιδάμου παιδὶ πρεπόντως. 6543. Consociantur hi epitriti fore cum dactylicis numeris, aptam morialirorum longitudinem lint,entibus, ct aut in sillabam, aut in disyllabum Gitulecticis. HuiuS generiS quosdam VPrSus Hophnostio malo in ns nai totis posuit. Hi sunt primo Versuson comi ologicus, luem ille ex quinque dacti licis totidem quo iambicis semipedi huS compoSitum putat:
sod est lito versus ita potius metiendus, ut ap. Pind. Ol. III. 25. 'Lστρου απο σκιαραν προγῶν ενεικεν.
223쪽
st 546. Deniquo Pindaricus VoreuS: .ῖς καὶ τυπεὶς αγνεμ πελHει τέκε το ξανθὰν Ἀθανἄν. ουνοὶ δἐ καὶ το ιυγδἐν ἄγαν επος αινζσαν περιGIως. st 547. Vsi sunt his opitritis, quorum gravitas fere sompor lactγlico numero leui I erntur, augetur Iue intordum trocha semanto, do cluo infra k iiii l. so I. lbrici maximo ii, qui gnavissimum ob splondidiSSimum gonus I Triccie PO MOS Coluerunt. uι Pindarus ot Simonides. Vivo k 5 39. narius tragici, quod hi nuniori tranquilliorem οι sedatiorem fovet italom fiat ent, quam quae Plerumque in tragoedia requiritur. Rarius Otilam comici uSi Sunt.
548. Omnis ea inum condendorum ratio continetur elocι tono, quae est in inveni cndo gonoro numori rei cuiquo apto, μι tractatione, quao in i Pin limi uti norum conso matione Ot coniunctione Ve Blur. 6549. De oloctione multu et muSici voteres, ut Aristides Quintilianus p. 97 Mq., ct i lictoreS diSSoruerunt. Ea non
224쪽
tam regulis quihusdani colnPrchondi POSSunt, quam SonSu PDrcipiuntur, undo insinita copia observationum colligi poteSt.
Muminisso autem opoliel, Sael,O idon genus num 'ri, prout alli ipsum ali uri tractatur, aut aliis cons latur numeris, aliam olMilPe contrariam naturam induere.
st 550. . Tractatio parti ut in singulis numeris, Partim in
plurium numerorum coniunctione cernitur. In Singuli S numeris continetur ιorminatione, eaque et totiuS numeri et membrorum eius: tum men Surarum vicibus donique licenti is quac sunt in cae Surao Oh Sorvnti Ono, in mutatione mensurae, in tempora mento PPOSO-dias. In plurium autem numerorum coniunctio notractatio vorsatur in congruentia numerorum, in n xu,
in I roportione, quae aut longitudinis St, aut Pon-dori S. st 551. Torminatio totius Dumori, quoniam linis
numeri cuius tuo, rosonanti huS in auro aliquamdiu novissimis, iisque speciem totius numori perficiuntihus sonis, distinctius P xncti Isque exauditur, Pra ei Pun cura indigot. Vndo non solum diligentissimo mensura obsorvari solet, Sod multum otii ni refert, luani numeri consorinationum halicui terminatio. Elegantissinia cSt ternii natio, quae sit ordine catalectico, ut remis sior in sino. Sed in trochaicis numeris, quod genus non mivPhotiionS, Otiam acutoluctus ordo ossensione Curet. Vehementior doctrius est: unde rarior in hoc numero acalalecta terminatio. Mullo vehementior Paeon primus: quaru hic nuSquam linit vorsum. Magnam contentionum requirunt ordineS h I er-s3talocli, ob camque caussam valde rari sunt. Est otiam ubi acnudoctus ordo, quoniam Dii praegri Ssi sunt, magnam Vehementiam habent, loniorem exitum, quani illi, liceι cataloctici Sint, Praebeat, Suavior tamen et mollior, si alio modo remi
intur, ut in his: μηδεν υλλο φυτευ νς προτερον δέ,δρεον αμπέλω. δευτε νυν, χάριτες, καλλίκομοί τε Μοισαι.
225쪽
552. In Singulis partihus niuileii, si vo iii umbri S, ter- iminatio caes uris apto constituendis variandi Sque continebur. 3do qua re in Singulis vomuum generibus dicium, maximo in lirimetro iambico et versu heroico. st 553. Mens urae conformations quam divorsa vi S Sit i ius lom numeri, in iisdem motris, tum otiam in anapnosticis
Rigitis icatum est. Pertinet huc etiam illud, quod elegantius in isino vomus vox in longa syllaba requiescit, praesertim ubi nu- lmorus longam requirit, ut in pentametro elegiaco. lsi 554. Licentiarum usus in cassurarum Oh sor- lvatione vol neglectione, Diodoque men Sur Be VPrSntur,qillilii Alin Drgumenta minus Severo custodiri caesuras, pedesquo ladmitti irrationales pallantur, alia diligenter regulam obsu lvari Postulent; tum etiam in prosodiae tempera monto pro laetato, Mnere, argumentoque oormini. lsi 555. Plurium numerorum coniunctio ita tra- lntRnda est, ut Primo congruentia Spoetetur. Nam versus per lso optimi Si ita coniungantur, ut numeri non apte congrunni, non videbuntur recte unum quoddaiu ac totum ossicerc. Vt haccStropha Alcaica, una SSIIaha addita, una dempta:
deScende caelo, et dic, asse, tibia regina longum Calli0pea melos,
si 556. Secunda pars tractationis in nexu num rorum P0Sita PSt, qui gradu, modo, conversione differt. 6557. Gradus nectendi tres Sunt, con Secutione, quum finis versuum finis αι otiam numeri, quoS Veram nonnexo S vocomus: ἀσυνα quum modo Perpetuatur, modo non perpetuatur numeruS, qui Sunt Vei uS Sem in exi . Disil jZeci ny GOD e
226쪽
st 558. Modi noctondorum numerorum hi sunt: ex ar Si inar Sin, quao sortis ot mascula contulictio ost; ex tho Si in arsin, quae leni ima omnium et suavissima est; oxarsi in lana crus in, quae inter has media est; ox tho si in ana crus in, quae debilis et soluta cM. Do his v. infra cap. XVIII. φ559. Conversio, quao a tragicis inVonui vidoliar, ustu latur in SSStematis uno genere numeri docurronii luis, quorum in fine, abrupto numero, in alium et Plorum tuo in OPI30Situm transitur, et quidem aut ex arsi in arsin, aut Ox thesi in ana crustu. Vt apud Eurip. Ιlec. 233.
τηλεσκοπιν Dμματι γατιαν. V. Eurip. Orest. 3001. 9560. Tertia pars tractationis in proportione vel 3-tur: quae aut longitudini S est, aut i Ondori S , Omninoque molo Poetu .st 561. Multum autem refert, quae Sit membrorum VPr- suumquo longitudo, ne eiusmodi memhra vorSusque coniungantur, 'iorum non BPin Sit intor ipsos coinparatio. Quod quum in singulis versuum generibus observari potest, tum in plurium Vormum coniunctione, maxime in Strophis, quae ex epitritis et dactylicis membris constant. Eiusdem rationi S PS , quod clausulae in comicorum iambis trochaeisque nec Drachy- catalectae Sunt, neque hyperculuiscino. Verum ubi argumenti
227쪽
st 562. Dc pondoro cap. soq. soorsim dicetur. d adrnolopoeiam pertinet et Paracatalogo de qua dictum.
si 563. Musici mensuram temporum Subinde vel accelerabant, vel tardabant, quae ratio ἀγωγο Vocohatur: unde idoni pes alibi multo h vior, niihi multo tardior erat. Practo a vero etiam monSuris utchuntur pluribus quam motrici
et troch Reus se manius, quorum uterque cx dualius PartihuS, una quattuor, altera Octo temIUrum constabat, I, - toro parto in orthio prae dente, in trochaeo Somanto sequente: undo hic, ut ipsum nomen indicat, trochaco, ille nutoni iamlao similis cSt. to 564. Hos pedes etsi metrici, qui Solam Syllat ruiti monsuram ri Spiciunt, nihil curant, uir a n Osι ubi usurpatos eos DSse ipsa versuum ratio monstrot. Nam quum in init hvs-dana Stropharum generibus unus duove Spondei ita positi reperiantur, ut, Si communem monsurum habeunt, comparatio mombrorum vol insolens, Vol elium inePta DXSi Stat; qumnquo cos spondeos sero in vocabulis etiam Bd Sensum gravibus et magnam vim habuntibus adhiberi videamuS: ConSontaneum eSι, existim3 , non QMe o vulgares SP0ndoos quaternorum Diuitigod b,i Ctis le
228쪽
tempotetim, Sed troeliacos Remantos duodonorum, quibus ea membrorum proportio et comparatio restituitur, in qua nihil est, quod reprehendi possit. Invoni autem usque adhuc tantum quos trochaeos SomantOS, nondum liuos Orthios eSSO l ro
habito videretur. Pind. Pyth. I. τας ἀκουει - μῶκ βασις αγλαως - αρχα, πείθον - ται δ' αοιδοὶ σαμασιν. Aeschγlus Eum. 322. μῆτερ, α μ ἐτικτες, ἁ - μἄτερ. Nυξ, ἀλαοισι καὶ δεδορκοσιν - ποινάν. Qui paeon epibatus a musicis vocatur utrum duorum an plurium temporum syllabas habent, non ost traditum. De eo Aristides Quintilianus p. 38. παίων ἐπιβατος, εκ μακρ ς λέσεο ς καὶ μακρῶς αρσεως, καὶ δυο μακρῶν θεσεων καisιακρqς ἄρσεως. Et pag. 98. τουτων δ' ὁ ἐμβατος κεκιννιαι μῶλλον, συνταραττων sιἐν τῆ διπλῆ θέσει τὴν Vm-χλὶν ' ἐς υφος δε τεῆ μεγεθει των αρσεων τὸ ν διάνοιαν ἐξεγειρων. Eius mentio ost apud Plutarchum des musicap. 4 4 . Λ. 43. B. Fortasse hoc numero ost apud Solitio clein in Antigona 4 2 l. 4 32. Ἀρους ἐν κολπο ς.
De strophi S g 565. Versuum , sSstem8tum, Stropharum definitionos
motrici eas posuerunt, quibus perturbari magis et confundi notiorios, quam explicari atque distingui necesse sit. Quare nos aliis disinitionibus utimur. Vorsus est num 'rus unus Ptinteger, qui uno Spiritu P 'onunti3ri Potest.
229쪽
566. Versus aut nexi sunt, quorum Plures una Per potuiti te numeri cohaerent: aut non DPxi, qui inter Se pausa vel silonito discroti sunt; aut senii nox i, quorum PlureS, ut libitum ost, vel continuato vol pi r pausam interrupto numero continentur: qui Vocantur otiam a Arnarieti. st 567. Systema est numerus porpetuus o Vomiti
6 568. Stropha ost numerus e vorsibus ulcum tuo Consociatis comPOSitus.
569. Commune ita tuo systematis et strophae PSt, quod ex pluribus vorsibus constant; Propria Sunt, quod in
SSStemate VorSus nexi Sunt, unaque pserpetuitate numeri cohaerent; in stropha autem non est necessarium, ut noxisint, sod et noxi et non nexi et semineri, et Partim nexi, Pa lim non nexi, partim Seminexi OSSo possunt. Quod si omnos una pei Petui toto noxi Sunt, Stropha Uno systemate constat, Ot non dissori a s T stemate. Indidem Sequitur, ut StrOpha plura Systemata continere poSSit, non etiam sΥ stoma plureS Stro Phas.
' τρον εἰς τελείαν περατουται λεξιν, Spectat ad versus non nexos, quorum in sine, quia ibi pausa sit, otiam voca hulum finiri oportet; non ad versus nexos, per quos idem perpetuatur numerus; neque ad Sem in Xos, quoniam in his ut possit cum vorsu finiri numerus, tamen non necemario linitur. Itaque et Stropham omnem et Systema omne in-togra voce finiendum est: sed qui SSStomate continentur Ve SUS, non opus QSt ut integra Voce finiantur; qui stropha conlinuntur, tum demum, si non nexi sunt, cum ipSa V efiniri dotient. Diuili so by Nid
230쪽
ο 571. Stropharum genera sunt quattuor. ulreS, non numeratis epodis, duo Ponunt, ut Dionys. Hal. do comp. veri . c. 49. Corruptissimus locus in singua. cum Censorino Ddi solito c. s. p. 410. ita omendandus videtur: archilochus etiam commata versibus apylicando variavit e dis: per plurimas species gemit Alcman numeros et imminuit: curmen hinc poeticae melicae: ac Telesilla etiam Argiora miniuiores edidit numeros: quae Species quum iam displiceret et inlestra breuior videretur, magnitudine Pindari adserta est, qui etiam libems numeris modos edidit. 572. Primum et antiquissimum genus strOPhn- rum Ox duobus vorsibus constabat, un ongior , altero tire viore: qui appellati sunt epodi, Graeci επιοδοι genoro masculino, quo nomine proprie Socundus versus closignnbatur. Horum antiquissimum est carinon Plegiacum, Sive elogi. Alios deinde vorsus hunc in modum copulavit Archilochus, nunc duos simplices Vorsus coniungens, ut
πάτερ ποῖον ἐφράσω τοδες τίς σὰς παρηειρεν φρένας;
nunc vol liriorem lactens asSnBristum, ut
πολλην κάτ ἀχλυν οιιιιότων εἴχετο Vel POStoriorem, quod imitatus est Horatius: hom ida tempestris caelum contrarit, et imises nivesque deducunt Iovem ' nunc mare, nunc Siluae nunc utrum suo, quod fecit Simonidos:
πολλάκι δη φυλῆς δεκαμαντέδος εν χορο7σιν vear ἀνωλολυξαν πισσοφόροις ἐπὶ διθυράμβοις.
Et ut minor VPrsus praec dorct, quo l tuum iit, πρου dῖς illegenoro masculino dicitur: Petti, nihil me, sicut antea, iuvat scribere versiculos amore percu38um 9ΓΩυi.