Epitome doctrinae metricae Godofredi Hermanni

231쪽

LIB. III. CAP. XV.

τον τεῖν ἐψιβων, ου τὼ μυριον κλέος διῆλθε κη τὶ νυκτα καὶ προς δῶ.Ad quom minium otium longioribuS Strophis luserunt poetae quidlim, STringiS, Brae, SecuriS, alae, OVi SPeciem exprimentos. V. Aillhol. Vol. II. p. 60 l. ed. Incoimii soc. ο 574. Secundum genus stropharum illud Pst, quo Aeolenses poetae, Alcainis, Salipho, et ex Ionicis Ann-croon, uSi Sunt, quod b V 'St, et fore ex quattuor versitius, numero similibus, compositum. V. Dionys. Hal. de com p. verti. c. l l . P. 262. Carmina horum poetarum sere mono Strophica Sunt, i. e. Damdem Semper Stropham repetitam lintient. Ad ea pertinent etiam, quorum strophae factae Sunt κατα περικοπχὶν ἀνομοιομερῆ, cuiusmodi exomplum vide*580. Epodis, quae seminino genere dicuntur, de quibus infra k .576. , raro hi quidem P ino, o om Dion Ssio testo, usi

sunt. An etiam carmina socorint κατὰ στίχον, i. e. uno gP-nore Versus repetito, et non in strophas disposito, dubium ost. Νam uophaestio p. 65 T. . secundum ot tertium librum Sal phus et κατα στίχον et κατα σέ aliua posse tactum esse scribit, prouti quis casu aut consilio numerum vel Suum nuS- luam imparem inveniri credat: in antiquis Ithris autem hinos Ssemper eSSO coniunctos. Tale est, quod inter Thoocritea fiat, mus, XXIX. Quamquam nulla κατὰ στίχον ah l Tricis facta esse carmina prorsus incredibile ost. Cuiusmodi fuisse, quae Phalaoceis hondecasyllabis aliisvo simili hus metris scripta sunt, vel Latinorum poetarum, ut Catulli, exempla docent. Fuit fortasse ex eo genere illud, quod in Tho riteis est XXVIII.

232쪽

hini, modo terni Versus icohaeront, id tuo cPrto ordino, li modo 2. 2. 3. 2. 2. 3. 2. 2. 3. 2. 2.k575. Tortium genus stropharum iam ot nume in in uni ietat m mniorem et artificiosior in Pompositionem habuit, pluribus, tuain anto Solitum Prat, VPrsi huS una Stim phn coniunctis quod gonuS excoluoruin Alcman, StPSichorus,

strophas, in quibuS, quod a choris con 'hantur, summa et motrorum Pt modorum musicorum ars et varietas Bilhihohatur. Dualos sunt Pindari, Simonidis, BacchSlidis, tragicorumque strophoo. Et lyrici quidem Otsi otiam monostroph ica ccii mina faciebant, i. o. in limitius eadoria Sompor Stropha r peteretur, tamen Plorumque epodis, quae seminino gonoro dicuntur, usi sunt, duas strophas iisdem motris, tertiam aliis facientcs, ensque vicissitudinos iisdom motris per totum carmen SerVantes, hoc modo. A. A. B. A. A. B. Invenisse hanc rationum dicitur Stesichorus: unde τα τρία Στησιχge in provorbium venore. Ac Suidas: ἐπενδικὴ γαρ πασα χὶ του Ἀζσιχορου ποίησις. Tragici opodis rarius usi sunt, et sorotantum in fine carminis una: iidem suo non nisi duas strophasiisdom motris sata ro solent, exempli caussa hoc modo: A. A. B. B. V. V. A. B. E.

CAP. XVI. De strophis primi et secundi generis.

si 577. Anti piissiliat lyricorum poΘtarum, nisi sorte eti3m

κατα στέχον carmina condidPrunt, strophas lacioliant ox vor sitius aut id0m aut similo metrum hol entibus.

233쪽

MB. III. CAP. XVI.

st 578. Alia , horum stropharum plane ex Diuinem V i SuSropetitione conStant, ita ut, Si metrum dumtaxat Spectetur, κατα στίχον composita videri posSint carmina. Eiusmo ii sunt nonnulla in Anacreonteis carmina, in quibus aequalis distri butio Versuum, But verborum eorumdem repetitio Stropharum iudicia Suppoclitat. Vt in carm. XXXIX. cui Strophae, quBee X quatornis Velinibus consumi, omnes hoc Vei Su incipiunt: δε ἐγω πέω των οἰγον.

lloc gonus imitati sunt poetao hucolici, de quibus dicetur si l 96.

Horatii carmina, quae illum omnia ad Graocorum exempla Cori POSViSSO DODSint, magnam Partem aut κατα στίχον sacta OSSe, aut Strophas ox duobus VorSibus constanti s habero Puta hantur. Si d quum non vidi retur cosu iactum OSSe, ut, Praeter

III. 2. iluod ost os olων imitatione Λlcaui factum, omnia in quaternos vorsus dividi possunt, primus Λ. Moim Lius ea Sic doscripsit. Idque eum recte fecisso puto. Nullum OSi enim, luod eam divisi noni impudici, quaedam autem vAldo Confirmant, ut I. J3. 39. III. 28. IV. T. maximo suo omnium III. i. iI Sumque primi libri carmen primum, quod, ut in dissol tutione ostendi, quam de eo carmino Scripsi, recisis primis duobus duobusquo ultimis vorSibus non modo elegantiSSimum DSt, Sed Pt id in Strophas qua tornum voi Suum recte diStinctas habet, ita ut nesciam an primitus sine duobus istis distichis conditum fuerit. Apurio vitiatum ost IV. 8. in quo non dubito quin reotin uosmannus Pueri Lamp eiectis vorsi hus 4 - T.

Coniunxerit haec:

non incisa notis marmora publicis eius, qui domitia nomen ab Africa lucratus rediit, clarius indicant, laudes, quam Calabrae Pierides. ΝΒm quum incisa notis marmora publicis non possit nisi de titulo lapidi inseri illo dictum esse, prorsus in ptum eSt quod in libris sequitur, per quae spiritus et vita redιι bonis post mortem ducibus: quod hic no de statua quidem tincte praedicari poterat, sed dic nilum erat de carminibus. Ex quo nasci tur suSpicio, quum laceruto antiquissimo libro reliqua essent Duilirco by. O le

234쪽

DE STROPHIA PRINI ET AEC IDI GE'ERis. 21 lJ haec verba, per quae vir/lus et vita redit bonis post mortem, i in solici successu lacunas ah imperito correctore esse DXPietas. RPcto senim apte luse illam quam posui stropham haee excipiet rneque, si chartae sileant quod bene feceris Per quae spiritus et vita redit bonis post mortem, mercedem tuleris. si 579. Aliae strophae ex eo lem nil moro per SyStema continuato mi Stant, ita ut lola stropha unum S St ma Sit, quod ὁμοίων vocant metrici. Sic Horatius lII. 12. in illo, miserarum est neque umori, Alcaei uxomplo decem I, des Ionicos unci Stropha compri hondit. Imitati sunt hoc tra ici, sed sero in fine variato numero, quo lacilius termini stropharum apparoront, ut Aeschylus in Persis 8 . A qq. in Suppl. 3025. SPqq. 6 580. Aliae strophae Ox pluribus S Sstematis constant, ut apud Anacroontem:

γουνουμαί σ, ελαφηβολε, ξανθη παῖ Λιος, ἀγρίων δέσποιν θηρῶν. - νυν ἐπὶ Aηθαίου dίνΓσιν, θρασυκαρδίων δ' ἀνδρῶν ἐγκαθορα πολιν χαίρουσ' ου γὰρ ἀνημέρους

ποιμαινεις πολιητας. st 581. Aliae ex versibus non nexis, numserum habonti bus euindeni, Sed magnitudine vel forma diversis fiebant, ut haec quem tu, Melpomene, Semel nascentem placido lumine videris. illam non labor Isthmius clarabis pugilem, nan equuX in Ure.

235쪽

LIB. III. CAP. XVI.

ηο 582. Alino, en tuo Deiluentissilia;i ratio sitisse Vidotur, ex clii inmis Vol mitius. Iuoruin aut tres aut duo Eodem metro PSSent, componebantur, ut hare: sci ibe1 is Vario fortis et hostium victor Maeonii carminis aliis, quam rem cumque fer oae νιavibus titit equis miles te duce gesSerit.

quis mulla stracilis te puer in rosa perfusiιs liquidis urguet odoribus 9r ito, PytTha, sub antro pcui flavum relissus comam psi 583. Ex his tres, quae maxime memorBhiles Sunt, 'ommemorabimus. Primo Sapphicam StroPham, quam Sappho ita composuit, ut huic vorsui:

tor rop rtito adii cor tur Adonius. Ac Sappho rocis quum ea Sura, Si qua opus est in tam brevi versu, in quarta s3lla hasacienda osset, set socii hanc caesuram, et nPglΘxit, s sint,am pae ipsam passa ost ancipitem OSSO

Eiusque exotiiplum s cuius est Catullus. Eadem, si verba duorum VerSuum n liUS coliciorerenι, non dubitavit elisionem in lino sacoro, ot tertium quartum suo vera una ui iSO Vocabulo nectere, ut

236쪽

21 ιο 584. Sod hic sibi, parti 111 ub nuigis masculos redderet numeroS, Partim Sormonis Latini commodit oti, adductus, sevcram socii legem, ut longiores versus Semper ab opitrito secundo inciperet, OPSuram autem saceret in prima daci li, interdum etiam in eiusdem podis secunda Abdiatra integer vitue - Scelerisque purus Mercuri facunde - nepoS Illantis. Et hac coosura quidem quae in sexui Syllaha est, in quni tolthro saepissime eum usum vi domus, quum cam in prioribus libris raro admisiSSet. st 585. In tragoediis Sonomo adscriptis otiam Stropha ex pluribus quam trihus Sapphicis ver Sthus, ut Ox. Octonis subi octo deinde Adonio, inveniuntur. Sod hi Porum common- dandi lusus Sunt. Φ586. Secunda, quam accuratius considerari oportoat, Stropha Alcaica est. Eius duo primi versus hoc metro Sunt: tertius hoc: quartus hoc:

Νam clementa totius compositionis Sunt hi Ordinos . qui variis miniis inlor so iuncti linoc molim Prasehu runt. Ex quo apParet, plane sulli, qui duos priores vereus in ordinomloga edicum cxtro Sihi porsuaserunt, quo Omnsem vonuSint mnum 'rorum pomitum iri nec se sorot. Et motrici quoquo, teres conSensu duohus daci lis torminari hos vorSus tradi

derunt.

si 587. Caesura no hi qui dom vorsus indigohant, sed si

237쪽

Ιloi tuus strenuo in Primis duosius vorsibus PIPSuram OhSer vavit, cui an S illst otiam, ut OA Semper in longa syllatia fieret. I aro in voco compOSi tu migravit Pa Suram hostile a rutrum exercitus insolens.

Spectandus in certamine Murtis et sortasse I. 37, 3 i. nientemque lymphialtim Mareotico . nisi a Mareotico scri PSit. st 588. Idem etiam in tertio vorsu quintam sylla ham constantur longum Servavit, plorumque in Sexta huiuS verSussγllaba, aut in Soptima incidens, ut deyrome quadrimum - Sabina, sedes Atlanteusque - finis, sed saepe tamen etiam in ipso ordinis prioris fine, ut deproeliun DS, - nec cupreSSi praro, quia durius hoc OSt, in quarta S llaba verbum finiens, ut hunc Lesbio - sacria re Plectro. Sod hoc quidem a Graeco voco hulo excusation in habui. Quorum nihil curavit Alcaeus: ut - ἄ- φαρμακον δ' αρεστον. μέλι χρον' αυταρ ἀμφὶ κορσg. st 589. Anacriis in Horatius in trihus priori huS vorsibus sero semper Iongam habet; raro autem brevem, ut in hoc :vides, ut alta stet nive candidum. Puer quis eae aula capillis I. 29, T. de quo versu prorsuR mira disputavit Fr. I indoman mis in Frioclemanni Miscoll. crit. IV. p. 7 3. Alcaeus et Ana Prii sin SAPPisSimo, et quintam Syllaham hi evena posuit:

προκοφομες γὰρ Oυδἐν ἀσάμενοι.

238쪽

st 590. Quoniam et versus ipsi harum Stropharum non longi sunt, et proin tu oratio ploruitur te arctius colitiingi pili res versus POStulat, raro fines et initia versus apud Horatium hia tum faciunt, ut II. 13, 7. et penetraliuvaraisse nocturno cruoruhospitis, ubi haud paullo ologiantius scripsisset eι penetralibus SynrsisSenocturnos cmιores homilis; sed tortius ob quartus verSuS la 'i' lisionem potius, Alcaei exemipo, nonnumquam COPul3ntur, ut II. 3, 2 T. III. 29, 35. Sors eaeitura, et nos in aeternum exsilium impositura cymbag. cum pace dehibentis Etruscum in mare, nunc lapides aueSos. Vltimam vero strophae Sylla ham in primam so su Pntis strosilia non recin quis elidat, niSi veri, arcti Mimo coha rount. Nam II. 3, 7. hospitis: ille venena Colchicia, et τι idquid usqviam concipitur nefaS, Irecte correxit enticius, Colcha Scribo S.

st 591. Cotorum, ut in omni ponore vorsutim, Curandum ut et durior, set nimis debilis vortiorum collocatio vitetur; durior, ut Si in uno ex primis duo us vorsi huS vox monD-s 3 llat a in caesura est: II s. 29, 27. non est meum, Si mugiat Africis; nimis dobilis, ii ι si quis in ultimo versu duo verba a in phi brachum praehontia Poliat

239쪽

si 593. Tertium c ι iluartum g On us Siro Phis r umoas continet, quibus liherior iam a uiuo altius BsSurgonS possis lyrica ut longiori hus ot maiore num rorum vi ac varietati, di stinctis usa est. Ac tertium genus, uSunnilum illud ex parte S3ltem, ut videtur, in cni minibus mono Strophicis, Porum Ρο tarum ost, qui mediae aetatis lyrici suorunt, Alcmanis, Stesichori, IhSci. Horum strophae iam vorsit,uS cor Sta hant pluribus, quam Sopphus, Alcaci, Anacreontis, Corinnne, nu- morosque hala haut magnam partoni dactSlicos, cosque Valdo longos, quorum exempla Vide * 30 . Se i I. ct iningrae Stro

240쪽

potest. id fragmentum invenitur p. 1 i. ex Athona o XI. p. 198. F. πολλάγα ἐν κορυφαῖς ὁρέων, οκα θεοῖσιν δειν πολυφανος εορτά, χρυσεον ἄγγος ποισα, ιιέyaν σκυφον, oia τε ποιμένες ἄνδρες ἐχουσιν, χερσὶ λεοντεον ε, γάλα θεισα, τυρον eτυργοῦσας μέγαν ἄτρυς oν ἀργύφεύν et ε.

st 596. Simili modo poetae bucolici, metrum quid ni illi

i lem servantos, Sed VarianteS in longitudine Stropharum, ali ii tot Strophis ox certo versuum nurnoro compoSitis alias ox plurinus vel paucioribus verethus lactas Suhiiciunt, cluae nunc versu inter inri, qui vocatur, ut in primo ot secundo Tho criti carmino, nunc etiam sino orationis, ut in tertio, distin guuntur. Si : in secundo carmino Octo Strophas quinquo Vor Suum S fluuntur tredecim Strophae Sex vetauum. Magis variat numerus vPrsuum in Primo cornainc, turbatus illo, ut videtur, in iluibusdam Strophis librariorum culpa. In tertio car-