장음표시 사용
241쪽
mino aut m qilao caprariuS canit A v. i . Primo εν attuor Stro phis ex duobus vermibus procodunt; deindo S ipiuntur decem strolitiae ex tribu S v rSilius. Nona vorSUS 2 i. o Lua Ormen, pausa canendi sacra, recitatur. 597. 0 u a r i ii in g e n u s stropharum illud ost quo persoctissima poesis lyrica et tragi, diri nil graviores volio non tiorosque animi motus ox primo nuus u S; St. id num 'ros Purtim oranditato Severos ot magnificos, Iinrtim v tri tate itin qua Lilos ot rapidos lint, et: cuiusmodi strophao oh Sit m cnu .is ipsae situ citio Plot uni Plo longior S Sunt. Comitur autem otgrandi liis ot variolas tum in natura Dumerorum: nam aut tordi M vori qui Sunt, aut concitati set alacros; tum in comparationi hiis eorum nam aut aequali Proportione diviSi sunt, aut hi o-xia membra longis mi Soentur. st 598. Quoniam longiores esse hac Strophno Solent, Di inmpartos evrum soro longioreS Sunt, oi non tam V rSibus, quam Systematis varios numeros hahonti huS constant. ο 599. Stropliae numeris gravPS, Compurati ino mom-hrorum is uiua hilos, sere Ox o Pili itis conflant, dariSlico numero tPmperatis, Ot Crotico, ad nihSSis otiam quibusdam trochaoorum iami orumque et antispasticis sormis, tum Otiam trochaoo Somanis. Harmoniam lino strophae habuerunt Dorica m. Vnde Doricas strophas vocamus. Pind. Pyth. I. χρυσεα φλορ --I πολλωνος και ἰοπλοκάμον συνδικον μοι - σαν κτεανον,
242쪽
Tragicorum proprium PSt has Strophas finiro vomu ithy-
νια γυναικας εξει. Et in eadem sabula v. 634. 989. Quomni modum ubique apud Pindarum , alipio, ut credi par PSt, APud poteros quoquo lyricos longno Ablla hae in duashroves solutio, hi ovium suo in longam contra tio non est nisi in nominibus Propriis conpossa, sic otiam in strophis Dorioisilaoc lex Observatur. Quare P)th. V. 2. l . . . isthm. V. VIJ. 30. 23. emondatione indig0nt. In diem. V. Antistropha prima et Isthm. III. epodo Iuarta Suhlotum eSt vitium Seri hondo
νaῖν IIoσειδῶνος σφ' ἐρέπτοντα σχέθοι. Spondoi epitritorum Prima longa, ruius sol ulcio mentio facta est g 53η. , uno tantum in carmine admissa ost, ISllim Il. in sine opo lorum. Qua imi iam, quum in primu eliodo libri Omnos haheant σπε ιπεν ἀνθεiσθαι σελίνων, ubi critici ἀναδεισθαι MTipsorunt, tuum suo omnino Isthmio rum cnrminum minuS certae Scripturao sint, dubii Ari poteSt, utrum, quod sano facillimum ost, ἀναδεῖσθαι pro 'serondum sit, an mulatum aliquid fuerit in rotiquis duabus epodis, si
quidem in socianda Scribi potuerat ου ιιελιφθόγγων ἀοιδῶν, in inrita aulom h ῖν ξεινον ηθαῖον εχ ς.
Aneops Ost altera longa opitritorum tantum ilhi aut un-clγli, aut choriam hus, aut Creticus Sequuntur: vide g 539. et disset totion m de metrorum quorumdam mensura rhythmica in Opusc. vol. II. P. Hl. tum eti3m in nomino proprio, ut in isthm. II. PPOd. 4. V. Stroph. 1. Corrigenda sunt Ol. VI l. 2.
243쪽
ἐσωι ι ἀνέρων χαλαζάεντι φον P,
initium tortiae strophae autum V. 55. 56. Sic τοισιν Αἴγινaν προφέρει στο ια νῆσον διαπρεπέα πάτραν - τετείχισται δἐ παλαι. Trochaeus opitriti mel e in tribrachum mutatus invonitur, constantur in omnibuS Strophis Servata hac menSura: Dactylica menti ira plerumquo duos dactylos liabent. lia- quo Ol. VI. secundus opodorum vorsus in duos dividon diis osι εἶ πεν εν Θοβαισι τοιουτον τι επος '
244쪽
lnvoniuntur tamen tres doliacops dactyli PSth. IV. his in stro- liliis, Semel in OPO lis; Νem. I. sonaol in strophis, his in epo-dis,. V. in ultimo V rSu epodorum. Isthm. V. in Strophis. Quin semel etiam quattuor dactSlos coniunxit in strophis Pyth. III. Somel etiam uti anapaestis exorsus paeonum immiscuit ho numero, Ol. VII. in opodis 'POδον, ευλ μαχαν ὐφρα πελώριον ανδρα παρ χλ- φει ι στεφανωσόμενον. Deniquo in his Doricis strophis non duhia otiam silentii Oxompla in Voniuntur, non Pius, quod Gi neci musici λειφιμα et προσνεσιν Vocnnt, quod ozSt tompus sono vacuum, Sod illius, quo cantus interpestatur atque n liquantiSpor contieeseit, quod nostri generalpame appolliant. Hus duo apud Pindarum luculenta sint,emus Ρxempla, unum in prima syllaba opitriti, alterum in dactyli prima syllaba. Intolorabiles Onim OSSPnt, planeque corrumpΡrent Doricos numeros hi versus Ol. VI. et
nisi silentio nillilhito iusta ratio apparorol. Vorsus cnim isto modo distingui postulant sSilalxio ancipitos, niSi, quiui Mnelii nostat, in medio VerSu Silentium aliquo Signo notare volumus. Ol Sinp. VI. enim in Stropharum vomu quinto hic nu
245쪽
γεγωνεD. sis in . Concitatiores autoin Strolitiae, I lembraque inaequalia habentos, multitudino brevium syllabarum insignos sunt, numeros tuo hahoni vel natura vel solutionibus celorio res, lolci luo compositione inae luabiles ot rapidos. Duo ingonoro primas t riuore dithyrambi. Has Strophas, quod sere Aeoliam harmoniam hol uorunt, Aeolias Vocamus. Pind. Pyth. II. Μεγαλοnολιες d Συρακόirat, βαθυ=ζολεμου τεμενος Αρεος, ἀν - δρῶν Drπων τε σιδαροχαρμαν - δαιμονιαε τροφοί 'υμφιιν δε ταν λιπαραν ἀπο Θη - βαν φερων
246쪽
De stropharum in membra sua distributione. O 602. Magnam Maopo disii cultotem habet distrihulio
Stropharum in memt,ra sua, quia Ot ambigui luidam num risunt, set aliter atque aliter deScrihi paries eorum possunt. QuomBgi S curandum, ut Sciamus, quao in hoc genere tutissimo via sit. ο 603. Ac primo vidondum, ne tota ot u Sita in motrudelitescant. Sed ilitonia in multi o metrorum sol nanes nondum in lucem protractoo sunt, augeri dei ne ps horum metrorumnia morum n o 'SSO ESL, mulinquo metra olim in notis ot usi uitishohitum iri, quae hodie nondum satis cognita Suni. st 664. Mindo attondondum ad interpunctiones eisines sontentiarum. Consevitaneum PSt nim, cum Sententia verborum vel patetibus eius plerumque etiam vorsuum fines convenire. Quamquam non ea est huius rei n ossi uis, ut non et inin in media Sententia versus liniri possit. Quin in tertium etiam virtus quaedam in eo est, si ultra meaei terminos producta eSt oratio.
st 605. Apud poetas scenicos saepe etiam mutnti Oseersonae, ut quae cum PauSA Bliqua coniuncta esSQ Soleat, inlisex est versus finiti. Φ606. Porro otiam sinis vocati uti indicio est vomum finiri. Et ristomata quidona ac strophas omnino inti'gra V e torminari necessct est. Eadenique regula Ohservatur in ver Sibus iis, quos non nexos nominavimus. Nisi quum hrevioros Sunt, ut Sine ossensimo, immo interdum etiam selegunter coniungi duo versus diviso vocabulo possint, ut in Stropha Sapphica. Similiter tuo otium in longioribus vorsibus sest ubi vocabuli divisio, si vocabulum compositum eSt, et propterea
247쪽
l acilius iii duas pnietos distrahi poli st, ad initiatur. Pindarus
ποτνι πιλαῖα, φιλ σί- ιολirέ τ' EDφροσυνα, θεῶν κρατί Di . 6607. Diligontor etiam attondondum ost ad syllabam h revom in sino versus post in m. Νam quum ultimavorsuum STtlatia etiam ilii, ubi naturn hrΡvis PSt, multo fia pius longa, quam brevis osso soleat, do qua ro dictum in praefat. ad Orphica p. l . , saepissime hi uvis sSlla ha in licium ost numeri nondum finiti, sed longius progredioniis. Quare siquis Vereus nos lue in stropha atque in antistropha brevi Syllaba finitur, plo inquo continuatum eum s quoiatibus vid mus numerum, noc fin m versus eo loco conSlitui Posso in tolligi inus, id tuo uinto cortius, quo plurPS Sunt StroPlino, ut apud Pindarum. 608. Non repugnant autem huic obsorvationi ii versus, lut systomatis comprohensi in hrevem STtlaham oxeunt, uiuimotri dactylici, sed potius constrinant onm. Etenim hi terminantur quidem brevi syllaba, sed hanc ipsam Oh cauSSam, quia numeri eorum cum Soquontium versuum humoris unal, Arpetuitate cohaerent. st 609. Cortissimum finiendi vorsus indicium praebet sylla ha continuationem numeri impediens, quia lineo uno ni moro sinito alium incisors ostendit. Est autem syllulia continuationem mensurae in podionS ea, quae Buth intum habet, aut mensuram an ei P it m. Sed et monsuros ancipites et hiatus tantummodo eos intelligi apertum est, qui in quoque genere illiciti habentur, do qua re in libro primo ei in singulorum mptrorum explicatione dictum est. O 610. Cavendum vero, ne, quae diu obtinuit opinio, quoniam ultima versus cuius lue SSIlnhn nne PS CenSotur, otiam medias vocabulorum S linivis PutemuS Bncipiu3S PASP, si Sunt in nrsi, aut si in thorsi alia quam trochaica vel spondei Diutirlio by Corale
248쪽
epitritorum; quod fieri nullo modo potest. Non enim alia, quam ultima vocaliuti syllaba anceps numerari potest, id est, si natura vel positione longa est, ubi metrum brevem requirit,hrevis; sin brevis natura Pst, ubi longam metrum PoStulat, longa. Eadem ratio est syllahae, quae finalis quidem est, sed in vocabulo, quod cum so luente voce ita cohaeret, ut cum calΜme unam Vocom efficiat. Ita nemo non videt, malo turbata iusta pronuntiatione apud Aristophanem Νub. 3 9. vulgo legi: ἄλλ' ἐσθ' οτεν θρασυνεται' δῆλον γε iaεστὶ τανθιμα υ. Sic senim τὼ ut longa syllaba pronuntiandum, et PauSit a nomine λῆμα, quocum pene unius Vocis instar est, divellendum
si sit. Omnia si paucis comprehendimus, in versibus non nexi S et semino xis, Sive asynarietis, regula haec est, mensuram n ncipitoni in sine vocabuli indicium finiti numeri esso in arsi cuiuscumque numeri, in thesi autem ea tantum, quae est ex pluribus sylla bis vel temporibu S. Inachia furere - silvis honorem decutit, levare cliris pectora - sollicitudinibus.
Νam in media voco servandi est iusta menSura:
τῶν ἐχορηγησεν κύδεον μελί - γηρυν 'μπονικος. Temporum plurium theseos exempla sunt in epitritis Doriis, do quibus dictum g 599. Et in Ioniciis a minoro, ut apud Aristoph. Vesp. 280.εάχα δ' αν διὰ τὸν χθέζιν- αν ωπον, hμας διεδύε T. 6 G12. Exeipienda ρst arsis numeri dactylici, quae quum
in quibusdam versibus suapto vi producat brevom syllabam, productio huiusmodi non ost versus, sed membri eo loco finitiindicium.
249쪽
O 613. Aliii riitio sest vorsuum nox orum, liui quoniam una Pori civitato numeri colinoront, non ulii numerus liniatur non finitur enim nisi cum ipso systemate , Sod illii Iuiri si ius disterminandae Sint, quaeritur. Et primo liuidem v Sus observandus est, qui diligonti notatione optimae membrorum divisionis colligitur. Vt ubi opitriti cum dactylicis numeris nSociantur, veluti ita sero monium divisa osso iniselligi inus, ut, quae sylloba aut thosis finions mombrum, aut nianorusis momhrum incipiens 'SSO Potest, thesis potius osse sol 'nt
-6614. Dei nilo setiam in vomitius noxiis mori Sura linceps finem mombrorum indicat, sod tantum in tho si spondiaca Opitritorum, et in thesi antis pastica. Et in utraque quidem non solum in line vocabuli, Sed etiam in modia voee. Pindarus Ol. VI. 30. ἀνδρι κε μου δεσπότρ παρ - εστι Συρακοσδερ. Apschylus Pers. 282. 288. εθεσαν, αἰαι, - στρατον φθαρέντος.
si silli. Magnum argumentum porro a divisionis Voca hulorum depromitur, cuius hooc virtus cst, ut numerum Vocetibuli Salvum esso patiatur, quia sublato eo vel interrupto aut altu i aut duo vocabula OxStitura eSSont. 6 6l6. Et quum in omni vocabulo aut arsis ot thesis altornent, nut diano arsos coniungantur, is erusis automa non nisi in initio vocis locum habeat: apertum αι, in universum hanc principalem esse regulam, no, si stori Possit, an aerusis in modi a voco aut in sino olus constituatur. Potest
250쪽
autern anaciusis in modia voce ti fibus modis constitui: aut post Arsin
aut post aliam anaerusin nam initium vocabuli in thesi prio ris verSus collocatum, in ipso vocabulo anaci usis est