장음표시 사용
121쪽
mentis vere referre in i sum et quidem absque speciali
auxιδε non 'Mest nominet re in ea am, qua Leontra diuinam amicitiam , ob idque actu stiue diogenda Deum super omnia nominatus eensendus duectio De ιδεμ
per omnι . Per quae verba idem Magister botus limi raestari quae in cap. praeallegato praedixerat , videlicet, solax omnem actum , qui per gratiam fieri potest , mise a peceatore fieri quo adfubstantiam actus, ita, ut hoc in telligatur de actibus aliarum virtutum singularium, quae
non uini plenitudo legis , etiam naturalis . Vel dicen edum riuod per actum virtutis serundum substantiam, qui sine gratia D ri potest, intelligit actum illaus virtutis secundum communem rationem tempera Ilae, ver
hi gratia, vel 5dei, aut charitatis non autem ecundum propriain quidditatiuam rationem eiusdem actus, qui totum per gratiam fieri potest. Itaque nomine tubis inlatiae intelligi rationem commune n uni vocam , vel analogam illius virtutis, sicut intelIexit Caietanus loco . . superius allegato . Accedit , quod idem Otus cap. . soaua. eiusdem libra solum concedit cum Saneto Ilio MLI. a. S. Thom. q. ios. arta a. ovium Augustino lib. 3. Hi PDgnostic. quo S. August. possis ex istis viribus naturae operari aliqua bona mora lia lactuc sicut aedificare domos, plantare vineas , vi sitare amicos,in similia; non autem alia, quae in se conia tinent magnam di incultatem, nec rei ille re grauioribus tentationi uus,nisi Peciali auxilio gratiae adiuuetur ,ic enim ait circa medium capitis et Suo aria opera qua possumus facem 'mugnante emat orae, is dicere, rasatem , qua nabs nob/s resert erogar tenuem Itipem pauperi, obedire parentastus in reparua tutus enaris istia. Sed adiecer ιm praterea, quod quamuis inhementes sentationes verare non possimus sine auxilio speetati De e possumus tamen exiguas ram quiuem in Deo sisaeemta seiorra nostra uia ortam auream e ramis
Ad aliuni locum c q. icnccnciarum di inta. T. q. a.
122쪽
Quod ibi loquitur de dilectione Dei obiectiva rat in . perfecta, quae no in Ddit in rirtute obseruant am omaum mandatorum , etiam pro illo instanti, vel paructeempore , quo dura virtus illius . nam is rem retie alCaput is libri, rimi de natura, & gratia, in iis Blitrami sententiam expreste dote . ut constat ex verbis illi iupra inductill.
v t. Idem dicendum ad loeum inductum ex Magistro Ca.
Ad Μ g no Nunquam enim doeuit sententiam, quam impugna Ny mus, sed potius oppositam Naiu ut refert gagnes. a. v. o. 24. N. . paulo post principium Commenti Ma δγ. Aeschio Cano aiebat, sententiam supra ostam mpamuis modi ratis esus erat, quin tam , bivi eos is
necessitatem urima infusarum.Et probabo ream fiere dere Deum se e intim. Monum ofumus per actum a
Hi de ιn sa. Quaestio autem erat Amsaltem Quo adllubitantiam actus possit homo habere ex tranus naturae
ectionem Dei super omnias milem dueetioni ex cha ritate. Vnde si alicubi Magister CanEs eoncedit homini lapis aliquam dilectionem Dei,intelligensus est de dilectione 3ei valde imperfecta,quae non est super omnia limpliciter ωcu absoluto proposito nuquam peccandi. VII. Ad locum Henrici de Gandatio quodlibet 4.q. II. re , Ne risi spondetur, quod non loquitur de directione, qua Deus. vς επις super oninia diligitur amore amicitiaea sed de amoro ri .. iis concupistentiae, Tu Deus diligitur,ut bonum uniuersa-tά, ἡῖ ob quo dependent intrinsece omnia bona particulari . iuriae QSi qmdem dilectio est naturalis competens suci m .do cuilibet creaturae, etiam insensibili , quae mugis i clinatur ad honum diuinum, Messe illiu quam ad esse
proprium,eo quod sine illo conseruἔiri non potesti ver rim g . Ne ua enim illius in si Quodam auo tamen, haec sunt: Facirici Pag. amo naturari dilectio, amreatra, ct beneuorantia Deus ι di ισι super omnia. Universaliter enam quiequid recta ratione eon Iento uidιδεσιbile in alι3s in quocumque genere dιumonss. Me u a ιgν votantas naturaιD, Ut
123쪽
g adum e modum eo νtioni , - aliquam notitiam diligibitis acrestit. Ita quod a Delitus natiara, Ut matura
eundum natωram visere modio eradonum erat,
ad gratiam ebaritatis ordinans. Sed promina perfectis um essecundum rharitatem vivere,quod es bonorum
bo tisa dilactis derarminata sequituν notitiam determ 'mnatam tuorum qua ni in anu nonpotea Deum diri. aere super tua,nisi retrahendo ab tuis amorem.υ diaetae Huseb Deo Super omnia ver alia, quibus emtatim fruitionem nominbaret dilectione deliberarama, ut naturali, Deum virigere potem irier 'UMute eone uendum , quod Deus naturaliter attigitur super omnia. Et si intellexit Henricum Commentarius Magistri Uitalis Succoli Patauini ordinis Camaldulensis, eidem Quod libeto adiectus. Ubi sic ait Not eandam Coneruissones habe i, tum a D. Nom prima artes o. an. . eum atram a Scoto 3.sententiarum dinina. 7. Aeet de more eo tur impugnare rationem D. Thom quem dialgenter tuetur Caietanus. Loquitur ergo Henricus de dilectione naturali Dei super omnia, quam S i homas prima parte allegata, etiam Daemonibus tribuit, Dominnibus creaturis iuxta modum sua naturae, ut in secunda Conclusione expositum et t. Scotus et ram nullo modo fauet contrariae sententiae: III nam ea quae adducutur ex libro primo sententiarum so seοι Iecti sum probant, actum dilectionis Dei esse naturalem , de m ι --
posse fieri a sola voluntate, quo ad subsantiam actus, penduntur accipiendo substantiam actus,ut praeucindit a modo dia 3rcati ligendi Deum propter se ipsum ex toto corde re exto 2ρης .la anima,&c di super omnia simpliciter, ut dictum est. 'u' 'Vel dicendum eum Andrea de eg quaesticio de lustia' scatione, cibori super Coacalium Iridentinum cap. o ad.
124쪽
solum habitum infusum charitatis, cui sit prines pium effectivum eiusdem actus Eodem modo intelligitur in
a sentent distinct. 29. circa finem, ubi loquens de illo Nan ,, Praecepto, Diliges Dominum Deum tuum eae toto ea ario G a quo tota lex pendes, Prophet sic ait: Ad aAMigitur huius prae pliatiquando ocιendum tenetur Octaonias ita, quod potest esse semper omissio actus huius praecepti sne peccato mortali quandocumque aurem voluntas actum huius praecepti exequitur,licet informis, disponit se de congruo ad gratiam gratii antem,cul oblatae, vel re fistet, ieccabit mortaliter, ve consem ttet,in iustificabitur. Haec igitur opinio non poni par tem negativam , quasi propter impotentiam liberi a hitrii absolute sed in quantum aptum comparatur ad Deum liberaliter gratiam offerentem , libero arbitrio aliqualiter tamen dinposito. Sed in his etiam verbis non excludit speciale auxilium praeuenienti ratiae;sed illud praesupponit. Cum enim dicat, quod per talem actum disponat sede congruo ad gratiam gratificantem , cui oblatae si consentiat iustificabitur,assirmare non potuit, talem actum dilectionis , qui et v Itimai dispositis ad gratiam iustificantem, procedere ex solis viribus natu rae absque speciali auxilio Naeuenientis gratiae. LX Potest tamen obiici contra praemissa idem Scotus in
Α.dist. I . q. 2.ss. De secundo Vbi ait Pereator teia ex naturalibus eum communi in entia consederare meca tum commissum, uum mi , erit contra Iegem diuιnam δέ auersuum a Das edi in impeditiuum,
ut inductivum supplicia in sub mustas talibus, atroniabus , di pote Lootantas ipsum se liqua auarum ratι
num .e jub mustis ιlιud peccatumst consideratiam de testori. Sed respondetur, Scotum illis verbis solum intendere , quod ad illam detestationem , qua homo disponitur ad gratiam iustificantem, non praerequiritur habitus poenitentia infusus, tanquam principium este-etivum eiusdem dctestationis,ut iupra a ictum est. Vnde non excludit, sed potius praesupponit speciale auxilium praeuenientis gratiae, sine quo detestatio peccati, praeiertim illa, quam requirit ricotus, tanquam ultima dis spositio
125쪽
spositio ad infusionem gratiae elici non potest ex solis vir Ihus natura absque in lue tia eiusdem auxilii praeueinnientis gratiae . Vnde per illa voibi, eum eommuni ina
Menti mee igit Scotus cor munem intIuenciam ordinis gratiae, sine qua non potest homo sedi ponere pro sertim proxime ad intusionem tuli ficantis gratiae. Et quod haec sit mens coli in loco tuo, patet ex C. CCntextu. Nam circa finem corporis , cum proposuisset hoc argumentum contritio, ut contritio , equitur
deletionem culpae Ergo non est ultima dispositio ad illam. Respondet, quod actus, qui eri contritio meodem innanti emporis praecedit natura diaetum m Iieet sontritio e est,informatasequatur,deotiora ordine n - ων 9se debet e ced infensu diuisonis,quodpe - , quias contritio deletur peccata, in per spintion im-mmo proxima;me es isconueniensamd conueniens,diis
quibus verbis apparei,co tritione, de qua ibi loqui fur. 3. in sententia Moti no procedat effective a gratia, chaiaritate habituali, ad quam ultimate disponit procedere
tamen ex naturalibus liberi arbitri cum communici fluentia ordinis gratiae, hoc est, cum speciali motione praeuenientis gratis.Neque enim dixit unquam Scotus. nec dicere potuit, contritionem, pro ut est stima dispositio ad gratiam iustificante, prccedere ex lolis viri hus naturae absq; inmientia pecialis auxilii praeueientis gratiae plaam id esset aperte incidere in errore ni Pelagij. Ad alium locum ex quodlibet II. F. De tertio principali respondetur, quod in .illa quaest. 7. quodlibeticas Drprimo , expreme docet nostram sententiam et ait
enim . quod ptares actus disectionis, ad qtios naturam te inconamur,possumus potesate naturari Huere 1 mn omnes,quia adterfectissimo circa nimὐn esisne inatio nattiratis 3 ad IIu nonsa natura astruereis se.
Ex quibus verbas desumitur argum untu. Ictus d. .c monis Dei super omnia,ut est ultimusnnas naturali S,cu propolito abioluto nunquam piccandi ei petis cristinus actus dilectionas naturalis Elgo secundum dico cum non potest nostra voluntas illum ex se attingere a seu loluin inauxilio speciali prauc meritas gratiae diccan s. Hi de
126쪽
ro usansonum Lib. V. Casta VII. ' tertio principali dicit contrarium. Verba enim Ilius sunt Potari diei, vid actu dιlectionis naturatis,e me
frentra,quam important ριν se rano, di ratι meritorij non autem Haeeidens,de differensia scurret anqua eon comitante pro Ct a Ferentra ob ectorum, ve aliqua ah intemgendo etiam de .sserentia actus nec se in σὲ natura Sensus enim illius est, quod actus dilecti nis naturalis , qualiscumque illa sit, est eiusdem speciei cum dilec1ione meritoria in esse naturae t quia per hoc, quod referatur per charitatem infulam ad ultimum fi .em supernaturalem, ratione cuius relationis effcitur
meritori ius ra rnae, non tris fertur in aliam petrem
in esse naturae a nam talis relatio est extrinseca actibus virtutum moratium considerat: S in esse naturae, quod habent in ord ne ad proprium oblectum, a quo specise cantur L hanc esse mentem Scoti constat ex toto diis scutia illius si ubi probat, dilectionem illam merito riam non esse specie distinerim in esse naturae a dii ctione naturali, nam meritum non importa , nis res Gum . Non autem intelligit Scotus, quod dilectio illa imperfecta Dei , quam habere potest homo in naturata, lapsa proprijs viribus sit eiusdem speciei in eis naturae cum dilectione charitatis infuse, quae ab intrinse eo meritoria est vitae aeternae.
x Ir Gabriel loeo inducto fatetur quidem,posse hominem ad Gabr. elicet actum dilectionis Dei super omnia ex viribus naturae sed intelligendus est de dilectione naturali, quam danctus Thom. I.p. superius allegata docet etiam esse in Daemonibus, iuxta ea quae in a conet dic aiunta non autem de illa, qua diligitur Deus propter se ipsum cum absoluto proposito placendi ei in omnibus. Ad Eliu Petrus de Aliaco loco allegato nihil dieit circa prae
tractat in ibi ponit quatuor propositiones, inter quas haec est praxipua, prima in ordine:Nullus homo potest stante lege per pura naturalia implere praecepeum dilactionis Dei super omnia,& quavis homo extra gratiam eonstitutus possit diligerem tu super omnia, non tamen Potest unPlcre praeceptu dilactionis Dei super omnia.
127쪽
quantu ad intelione praecipientis,ev hoc estiquod multi Doctores dicunt, quod tantum potest homo teruare aliis Fa diuina mandata, inter quae est etiam praeceptu dii ct ionis,quoad ubi ratiam operis. Sed nomine dilectio innis, quoad substantiam operis,no in te igit dilectione Dei absolutam, dc terminata super Omma simpliciter cum propolito absoluto nunquam peccandi,sed selu dilectionem quandam imperfectam, conditionatam, venu. a. dictum est circa sententiam Caiet. ubi ex situm est,quid intelligatur nomine dilectronis, q&an id ad subobstantiam actus Vel intelligedus est de dilectione illa naiaturali, quam anctus Thomas, ubi supra tribuit et Daemonibus etenim idem auctor in verbis antecedentibus expresse negat, posse hominem per pura naturalia imis
plere praeceptu dilectionis Dei super omnia. Et ratio idiuadet;nam modus diligendi, 3. ex toto corde,&ex tota anima in ex omnibus viribus ita, ut nihil admittatur diuinae dilectioni contrarium, est de intrinseca ratione
praecepti charitatis, etiam naturalis, I. a. q. Io . artis I .in 1. 3. q. art. q. docet Sanctus Thomas, utroiaque in loco Caietanus, ut supra ostensum est.Et per haec . .
patet quid sit dicedu ad loca Almaini superius ducta Alm,in
Antonius Andreas loco allegato probat quidem, ho xi minem sine gratia non necessario peccare mortaliter, Ad Anti
ει assignat rationem , quia nante nothos, quod Deus Andream non injunda gratiam os diligat eam super om- .ia ex puris naturalibus, roximum ruite, fusci sibi n/que es obligatus ad aliud neque in dicendum, quod tanter dirigendo peccaret mortaciter, Mod es a
furdum. Sed hac auctor nullo modo fauet sententiae, quam impugnamus . V erissimum enim est, di ab omisnibus catholicis aumittendum , hominem sine gratia son necessario peccare mortaliter, si intelligatur donecessitate absoluta, quae repugnat libertat volunt iis creatae, sine qua peccatum mortale committi non potest nihilominus cum necesiuate conditionata , vel ex suppositione , quae est neccssitas sectinuum quid non obitans libertati , stare mul potet mortalo peccatum , ut dicit Caietanus in verbia superius i ductis. Vt ergo in casu Pour homo non peccet nece i
128쪽
necessario necessitate abiolata non diligendo Deum pro eo in stan i, quo naturali praecepto dilectionis Dei obligatur sufficit, quod diligat Deum S proximum s per omnia, sicut pro illo statu est illi possibile, dilectione videlicet illa imperfecta in conditionata ficiendo quod potest, petendo quod non potest; si tu faciet,
X L Ad locum Durandi superius inductum exa sentent. D ' nd respondetur, quod in illo numero I. solum dicit,quod zς umst quilinet debet diligere Deu plusqua seipsu. Et id probat
ex eo, quod pars plus amat bonum totius, quam suum bonum proprium. Et de hoc agit nu. q. o. sequenti hus. In nu.a . loquens de more Dei super omnia habet quidem haec verba Amoκ amicitia consuetu ex b no a praeb/ns in eo, qui amaturi sue amamus inu per naturam, nuua ratio eis, quare natura eIeuatu ad amandum Des amore amisitis,quo ad modum dirigendi praedictum. Dicendum es ergo quod ebaritas eleuat, turam ad amandiam Deum meritoriὰ, quia ne ebarua te naua dilectio Dei esset merisoria, non autem oporturos Ius, vetaliter eisuet. Sed ex his verbis nihili est colligi contra nostram sententiam, vel in fauorem Contrariae. Non enim tribuit Durandus homini lapso ex lolis viribus naturae dilectionem Dei super omnia , de qua est prie sens quaestio, sed illam dumtaxat, quid lugitur Deus super omnia, non quidem propter se ipsum:
sed in quantum est bonum uniuersales, a quo intrantecein suo esse, conseruari intrinsece depcnuet bonum particulare naturae rationalis is euius inet alterius, ut patet ex verbis labiequentibus eiusdem Duranu . v dit enim in eodem numero et Deus Ius rogιtur , cum ratum naturari Uendatur quod D. us II minus bonum, a quo dependet omne Miud bonum. Quo et Iam confise matur. Nam in nu. F. exponens dictum Bernardi de diligendo De ubi distinguit quatuor gradus uiligendi. Primus est,cum homo nihil di igit,niti ic decunduS est,
nisi propcer, , di priste propriam
129쪽
Expendantu messisnonia Selatis oram. 1.tilitatem Tertius est, cum diligit Deum propter
neci . inar cui diligit se, di omnia alia propter
Deu i dicit,qu8steri:us, Ac quartus gradus sim grain uiti, ait Ruod Remis dus pro tanto diei quod te tius, quartus gradus duectionis sunt eratuiti, iis dis primi aeui du primi sunt natura eorrupta , ne Hascum gratiis; sed tertius, quartus sunt natura per reis ctam ration o Meviata 3su eum e atra me par boc isncinditur quιυλι a natura. Haec Durandus, quibus vel bis expresse confirmat nostram et, entia ,& aduer sam impugnat; nam praesens quaestio solum procedit de dilectione absoluta,qua Deus propter Ie ipsu,4 propter suam bonitatem diligitur super omnia simpliciter cum absoluto proposito nunquam peccandi. Et hanc dile.
Olonem dicit exlλreis eiurandus cum Sancto Ilernaris do esse gratuitam
Nec oestant verba illa Durandi superius inducta
quod stilicet charitas eleuat naturam ad amandu Deum meritorie inuictfine charitate nulla dilectio Dei esset metatorie . Per haec enIm verba non negat Durandus, esse necessarium speciale auxilium praeuenient s gratiae ad diligendum cum supc omnia modo superiuSe plicato, cum idem Uuranuus in verbis inductis expres.se asserat, illam dilectiorem esse gratuitam. Non obstant etiam alia te ita monia Durandi, quae adducuntur ex Iio. r. I. sentent Verissim n enim est etiam in nostra sententia, quod habitus charitatis non sit necessarius ad substantiam actus dilectionis Dei; si per substantiam actus dilec2ionis intelligatur sola dile-Ctio De secundum i , praetcindendo a modo dilecti uis, qui est luper omnia simpIicitor, siue ex toto cordes tota anima , 5 c. Hoc enim debet intelligi per dilectionem Dei, quantum ad substantiam actu, ut Duo a expositum est. Marsiιius in art .a nihil fauet oppositae sententi sed let potita nostram docet cxpresse . . b. unim statuit duas Ad ari Conclusiones. Prima eli Licet ante peccauini potuerit silium homo Omnia manaata a lamplere sine gratia, nullo tamen niodo hoc aliquis hocia potuit, nisi accedem Matia, commim calai Primorum Pa entana diecunda
130쪽
Conesusso. Sicut Adam potuit in omnia fibi praeee tritam affirmatium quam negatiu/, sine rati gratum Hiseiente, Metiam in ea, ouae nobis praecipiuntur,ut ea, simul, sic post lapsu per Dei auxiliu gratIsda: si et potIn electiones expositivas Dei super omnia in proximi, quamuis illis,ut ne, beatitudinem mereri 6 fossimus. Vbi Marsilius ad diligendum Deum super omnia, pro imum,necpsiarium esse docet in natura lapta coeciale id Mi Dei auxilium gratuitum, seu gratis datum, ut ipse a tal Et licet in confirmatione huius conclusionis admittat. Philosophos cognouisse, Deum esse super omnia dilia
gendum , ouod huic cognitioni per voluntatem se poterant conformaret hoc tamen intelligendum est de consormitate per voluntatem, vel dilectionem imper fectam , vel conditionatam, qualis este potest ex solis viribus naturae in homine lapso, ut supra dictum est non autem de voluntate, dilectione absoluta Dei super omnia,eum absoluto proposito placendi ei in omnibus. de qua praesens quaestio procedit. i. n.intelligeretur de dilactione Dei super omnia,de qua loquimur,contradi xisset sibi in conelufionibus positis, in quibus praemis r t,n6 posse hominε in natura lapsa abique Dei auxilio gratuito, seu gratis dato diligere Deum super Omma. Thomas de Argentina art.a allegato, dubio,.solum docet, quod naturali dilectione homo magis diligit Deum, quam se ipsum; sed hoc intelligendum est iuxta ea, quae super us dicta sunt de dilectione naturali, qua diligitur Deus, in quantum est bonum uniuersale, quo
dependet intrinsece omne aliud bonum partIculare,quae dilectio pertinet ad amorem concupiscentiae.Talis enim amor esse potest In suo genere super omnia, ut idem-met Naare fatetur cap. 3I. allegato num. as .in duobus sequentibus, quod etiam probat ibi ex professo motis autem loquitur de dilectione absoluta, qua Deus diligi tu super omnia simpliciter cum proposito absoluto nunquam peccandi. Accedit, quod Argentina non excludit speetale auxilium praeuenientis gratiae, ut auctor aduertit. Vnde da to, di non concesso, quod loqueretur de dilectione Dei