장음표시 사용
171쪽
membro .F. Ad secundum. Ubi explicans illuc',quod teste Augustἰno Epist ros ad Paulinum ut hi Sum Pelagio in Concilio PalestIno, videlicet victoriam nostram non ex Dei adiutorio esse, sed exti hero arbitrio ι quam assersionem idem pelagius damnauit, respondet, ιβι non as sermonem de ictoria adueνθι nam aut . teram ιntationam i e eoncupiscentiam ouan umuis ενauem, di mole nam dummodo non longo tomo e dia νει ad ιd enim fatu fumi ira/Iiseri armi ii, σα-uis multo De ιιιαι melius eo myaμet. . κρεeutiari a/ψ-DιLauxui admua muν sed σι δει monem de victoria aduersus omnes uneationea, , eoneu'seontias turgere les,ne ab eis Geuτω tDoris meamur, vis tνου eaec ram ι. unde nomine leuis tentationis c5prehendit quam cumque grauissimam ex obreeto,oli circum stantijs,dum modo nis longo tempore tentatio duret,quod intelli git,etiam si mors pro seruanda lege naturali in eodem temporis spatio eliet toleranda . Ut autem explicem de proueniat necessitas diuini auxili ad vincendis
graues tentationes In natura lapia
νε Dieit Primo illam necessitatem prouenIre ex aliqux
uare e impotentia liberi arbitri', in tali statu eo astituti, quo . clivi quidem non est impotentia physica ad volendum , vel
... 18. nolendum contra tentationem, seu ad continendum actum volendi, quem tentatio extorquere conatur. Dicit ecundo, quod illa impotentia est moralis. Idest debilita qu dam mentis,& voluntatis ad eonstanter operandum proueniens radicali ter ex peccato originali, proxime ex tribus defecimus, infirmitate in Ignorantia, captiuitate ,relictis ex peccat . Nam appetitus vehementer inclinatur ad sensibi ira, que e s sortius, facilius mouent, tanquam magis propinqua. proportionata sensui. Intellectus vero tuis viribus relictus,vix consequitur, remalse, ac tarde considerat superiores rationes, quibus voluntas mouenda est a tentari nem line peccato luperandam. Quibus duobus impedimentis adiungatur instigatio iacemonis,cui fortasse ratione lapius humane natu iis, maior cluedam licentia. in homines data et t. Ex his ergo omnibus presertim fimul rumptaωquando grauiter urgent,omur in hominis
172쪽
xuar tentationes possit bomo Iapses ineere. I squedam impotentia resistendi constanter tentationi, niti a superiori iuuetur. Vt autem explicet quenam sit illa gratia , quam ait esse necessariam ad superandam
quamcumque grauem, vehementem tentationem
Dicit tertio , Hanc gratiam consistere in aliqua interna motione Dei aliquo modo supernaturali, qua iuuat imbecillitatem nostram, quae quidem motio, vel est illuminatio intellectus,qua melius, fortius repraesentatur oblectum, quam per communem cursum causarum possit , vel motus aliquis voluntatis , quo Deus facit suavem illam resistentiam,vel terret ab illo malo, ut Augustinus dixit in Homilia a . uo. Addit autem, motionem illam dari debere aliquo modo supernaturali iam ad effectum, de quo tractatur,non eri necesse, Cisemper i supernaturalis in entitateyua, quia effectus non est adeo excellens Sufficit ergo,ut modo supernaturali conferatur e consistit autem ille modus in hoc, quod talis,ae tanta consideratio, vel affectio, aut in ordinatio in tali occasione, puncto fieri non posset per
communem cursum naturalium causarum , vel per humanam industriam eius,qui tentationem patituricomis parari , ideo illa motio habet veram rationem gratiae, praesertim si detur in ordine ad finem supernaturalem, sicut nunc datur.
Probat primum dictum. Nam si impotentia resisten III. di grauioribnitentationibus esset impotentia physica,
sequeretur, quod tentatio toli cret labcrtatem, id uiaceret ne cellitatem , quo ad exercitium,durante iudicio
rationis , contra dogma re Glaum in Ilicologia Ergo illa impotentia solum est mora ES. Secundo. Qualibet actus adimpstptiuus praecepti naturalis, clauditur intra oldmena nas' Sc est proportionatus virtuti naturali,4 physicae Oam habent potentiae rationales ad eundcm actum exequendum pro quolibet instanti, etiam im ntinente quacumque grauissima tentationes: Ergo in homine est utriciens principium physicum ad exequendum illum actum pro quolibet in . . itanti superandam quamcumque grauem tentatio nem, quam oporteat vincere in eodem instanti Ergo
ad illam superandam nullum requiritur speciale auxiliu gratiae,
173쪽
ti siqnantum ad lubstantiam,capo num. a. expositum
est. Et per haec patet responfici ad ea,que obiiciuntur ex magistro Cano. Nec refragatur id, quod ait e dili. a. e. 4. rea fine biloqnens de atrritione,& contritione scribit haec verbar Sed es praterea natand , quod tragoeneia, homine ipsis es , wI ex uiribus naturalibus eum auxitio naturati Dei, elex gulari eius fuerursu. Enimuero non Hisum naturalisar poteri qui piam moeri ινι a sici, quod supplicia fu/rit precando eo orituri sed pueri etiam, naturatiter poenitere, quod Daum enderit. Etenim ea possit quirumque naturaliter paenirentia duci,quod ami cum Iaserit eu etiam non poteνit milem densationem habere νeeeati , eo quod fueri eontra diuinam votant tem comm -- stuando quidem immensa tua bonitas, mn modo Iumine ei,sed etiam natura nobis immissem Ipse enim otus statim explicat, se loqui de contriti
ne quantum ad subriantiam actus, idest, secundu comis mund rationem attritionis , vel contritionis , pro ut
procindit a modo pςnitendi de peccato ex dilestione soluta Dei super omnia simpliciter, & cum proposito
absoluto nunquam peccanda lethaliter , Iuxta ea quae cap. 7. nam 42 dicta sunt.
v II. Quae uero dicit Caietanus in questione illa prima de
Calati em Contritione impugnantur a Minimmisa homi stis, pre-σιι circo sertim a Magistro Medinari. I, q. os art. 3. Vbi post φο quam retulit eius sententiam, ait ei sententia Cai auia toni, ut decernamnes errone piane. Eandem dia . . latius inp agnat agi iter botus arta s. allegato, quasi
Maa solo, per torum, inter alia inquit, quod o opinio inqua ad
Caietanum nunquam audita, et cortimuero sui νυ
quam credenda. Poterat tamen, sicut Cap. 7. num. 3.
dictum est de actu dilectionis Dei super omnia, pie intelligi Caietanum, explicari de poenitentἱ imperis in a que non includit , neque habet adiunctum absol tum propolitum nunquam peccandisrariotie cuius actus poenitenate fieri non powlt in natura lapsa abique pecuali auxilio prevenientis gratie, di propter abiolaetum, ac determinatum actum dilectionis Dei iuper omnia fimplicitar, ex quo tanquamaruit Maaradis actus cono uitio .
174쪽
Ait Himonia scholassistorum. I 37 tritionis procedere debet. iis alia testimonia Scoti, Gabr elis,oecimi, Petri d. - ' 'aliaco, Marsit.j, Riccard mmcienter, ut arbitror, re zz id
sponsum est cap. . num. 4y. 8. sequent. Nullus enim ' 'illorum concedit biis vibus naturae lapis attritione vel contritionem cum illis conditionibus , de qualitariis bus quibus auctor primae sententiae asserit, elici posse
ab homine lapso absque speciali auxilio praeuenientis
gratiae, ut ex praemissis constat. Sanctus Bonaventura,ne dum sente tiam, quam im Marsi pugnam usi n6 innule,verum nostrae maxime favet. Nam an K. d. 16 art. I. q. a. in mim. 27. hane statuit conciv -- fionem. Dilendum ergo,quod contruι es mesusIpeeia ιλ ιν ιιιβιδε re prentrent a. Et num. s. lubdit,quod,
175쪽
i 38 Respo*sonum ib. V. Caput a. necess/st, quod attritio praecedat Ni iugis casionem, sue contristi emma dilcursu quaestionis disp.itat, utrum attratio fiat contritio . Solum autem in num. 44. Cre ua inquit quod Bahitus paeniteneia informis per ad emsum gratia ιnformatur . Sed haec verba. Malia consimi va, qualiter a Manli primae sententia ,Omnino nia, de . Licet emim concedere videatur habitum cenitentiae ag su Isitum, siue Lum mem, nunquam tam: erit,nec innuit , ouod ille habitui adquiratur per naturales ac 'i 'nssenti demia mpe atrum, super omne detestabile, pracedentes ex ablici ut dilectione Dei super omnia cum ablo: ut O propolito nunquam peccandi . Quin
dilectionem Dei in cominum ut praesc indita modo an trinicco praecepti charitatis, etiam naturalis quo dili gitur Deus ex toto corde,in ex tota animais di exim nibus viribus, ut cap. 7, num dictum est. Nec est admittendiam,quod b. I homasic rei unquam
.airrhis distinguat attritionem a contritione Per hoc a quo ἀπ φη re continio sit dolor de peccatis ex amore De s attriti ., vero ex tisaqre: sed ex eo, quo unus actus su ιιatur λ-- alnis ero persaturalis is luxu charitatis Inruiae,ra auo disti. enim uer e pugna cum xxpressa doctrina Sancti Tho ruantis pluribu in iocis. Etenim in A. eo tent. d. II. q. a. art. i. quaestiuncula f.in argumcnto Sc conua.daiti gutti taede contrέtIouem alia trione expiamprimis
176쪽
Memmes di licenti, ver displicentiam autem per A ecta mi:lam inrelligi , que imperatura charitate ise , procedit ex absoluta dilectione Dei Super omnia simpliciter cum proposito absoluto Muquam peecandi, qu
eo ranse, an restum est autem, eontritionem peris sectam , que en potissimus actus virtutis poenitentis . non esse detraudi suam peccati, nisi quatenus et graistia sella charitates ocedit . Ergo se eundum aratum Thomam in hoc distinguitur contrit o ab attriticinia , 'quod illa procedit ex dilectimae super omissa sim
Plic ter. haec Terinae Considerarierare ponarum insemust xl in re seruili, vel turpitudina petcat', ut docer a tgrum Concilium I ridentinum eras ad de aeram pre
177쪽
t o Responsanum Lib. V.Caput IX. ne con idoloris de peccatis esse possit infortius, atque ex soli s viribus naturae procedere,de quo non es controu ersia:non tamc pol ex illis vorbas deducti quod attritio quantu a m uua , quo elicitur ex tim e
178쪽
Ad Tanimonia se θοIasieorum. I vh ho modo concedicinussum actum esse Ita supernaturalem a virtute in lam, uri non possit homo cuca iam obiectum matcriale consideratum trabere aliquem aliuatum e viri lanaturae. Dulci qui e d aequisita credis, eum esse trinum, Onum habet eundem assen4fum,quagium ad Mantιam obsectima terra dem eum Lis,qui credat, Deram esse smnia eχ de infusa Et ita ante L git D. Tb. in . A. ιγ .ar. 1.ad 3. a dixit,quod habstuli usus datur acti rius adius,quorum simιIas poterath, no habere,quantum ad subfiamiam Loquitur enim decidentitate odilecti, quantum ad bbstantiam materialem,ut patet in exemplo i sus ibi apposto sicut diriger Deum, cossim cer apsum an secum creaturarum. Hoe enim D. .
ut Apri ea positum es inno autem luper omnia simpI citeria, cum Proposito absoluto nunquam peccandi, si iCug,asteriit tutice 'tia. quam impugnamus. Nana ille πη '
179쪽
sed prasertim in s. Foris mira
ur ' dixerunt, mod Interim dum iudicium rationis non absor betur in arbitrio humano specta . to in stati naturae laps sunt, ea sine speetali auxiliis Dei ad non
contentiendum in quocumque te. poris moment cuicumque gra ui . vehementioraque tentation a
matham dissicultatem, quam pro seruanda iri eoa lo instanti lege naturali necesse sit vincere , etiam ἐκ fA ex se causa mors sit 'eoteranda ituri consentiae, te ecet, eo quod secluso quocumque alio maiori aux - ιι , in potestate ipsius, tametsi non sine ingenti dii sultate , positum est , non rear redi hanc Iegem. Ad dimetamen,ouod per taraminam,aut 6ngo tempose, nor possit abluae auxilio eratiae seruare totam lege maneque operari aliquod inius Maias , acti meritorium vitae aeternae,in eodem modo loquuntur devehetrientiathus tentationibus , quas opote atri incere pro eadem lege naturali adimplenda , quΥm sententiam sputat. de Auxilijs fati si di eum Λ-- . i. t. Alii vero eandem sententiam cum eisdem limitati a bus probabilem reputant sed tamen ut probabili
rem defendunt opp4Mn qM His mentem in has
perdifficili quaestione expilaenti hipponunt, nullam te vationem,quantumuis e x Oblecto sit grauta,reputandamas cura coemtatem, ut voluntaa creata non possit ea
180쪽
sola uidibus naturae illam superare n
Vias tentationes seu quamcumque iliaνumserundum itine pectatam. Reierunt pro hae sententia quam pluran Osis Bona Doctore S inter quos est Sanctus Bonaventura in a di uent. nunci AE art. 3. φα Aegidius dub. q. g. Ad primum Aecidius. dicibi alia Gabriel,& melius lecto g. incanonem da, GabrieI.
Iib. P. de natura, & gratia cap. H.do a Vega opulaui. de ''aulti fieat. q. I 1. M. Medina in i . . . o. arz. . Ad M M icuntque. eandem sententiam supponere uardum Stapletonium,& alios plures, te quid re vera .senserint. Capite sequenti patebit poli modum tamen in discursia eius de capitis solii adduci aucior rationes, quibus promhri,pOlse hominem in natura lapsa sine speciali auxilio gratiae vincere leues tentationes, de quo tamen nonies AEnternos controuersia Unde rationes ibi adductae non probant assertam ab illo conclusionem videlis et non
esse n. e Farium Deciau gratia auxilium ad quamcum , se impationem in particular Oincendam. 9ς. tatus aut praesentis questionis est v tria posit homo lapsus sui
viribus naturae vincere quacuq; tutatione in particulari Ex his tamen, quae id auctor dicit c. aa. sequenti nu. 34. Teutatis laetus mens sit manifesta Lait enim . Omnem tentationem vir, regra grauem includer at quam temporis mayam,ct perseue in qu irantiam jam I Un tantum momento temporι t/ntati ea η μ'
mainatim. eo iderandi, Ἀώιberandi rerinquat Idem praemiserat cap. 23. n. v. a. ubi e3plicans, quae tentatio dicatur leuis aut graius ait. Igitur tentatio DuιLdις ιιών. qua uel ex pa te teurctus paruam, vetanebicacem ,