장음표시 사용
191쪽
c lius tentationem illam diuturnam luperandam, cuia Cendam,quod tamen est Pelagianum .
p ., Respondet adhuc, quod etiam in latitudine potentiis δε, tiae moralis aliquid esse posset de obiecto simpliciter' impossibili,idest,quod nunquam eontingat a tali cauta sibi permissa euenire . Vnde non semper impossibile
physice,& moraliter distinguuntur,quod illud nunquam euenit, hoc autem interdum euenire contingit: sed soromatis disterentia in praesenti materia est, quod ad primum Impossibile non est, agente potentia phyfica: ad posterius autem impossibile non deest physica potentia,& nihilominus effectus, seu obiectum tot potcse esse dissicultatibus affectum,ut nunquam fiat a tali potentia uniformiter,& sine defectu, nisi vel potentia i uetur,vel difficultates tollantur. Et quando tale est hoc modo possibile,ut nunquam a tali causa ii assecta eveniatidicitur simpliciter impossibile respectu illius; quia absoluta possibilitas non dicitur respectu causae physicae nude sumptae sed ut spectata cum circumitanti Sahi sine quibus nunquam ita operabitur. Confirmat hanc solutionem ex verbis Christi dicentii Neeosse V, t eniamsandala, cum autem sca datum non detur nisi per actionem liberam, peccaminosa verba subiuncta declaran ,etie autem homini illi, per quem scanda m venit,fit ut non defit potentia physica ad vitandum quodlibet scandalum: Ergo neces.sitas illa,per quam veniunt scandala, impotentia Mopposita est tantum moralis,' nihilominus talis est,
ut nunquam deficiat i&H:eron. Secundo confirmat eandem solutionem auctoritat
Hieronyma in Epistola ad Ctesiphontem, ubi illud censet esse simpliciter impossibiles, cuius oppositum nunis quam euenit; etiam si per actus physice possibiles,&liaberos euitari polset,ut est, hominem nunquam peccare. Quod repetit Hieronymus lib. 3. contra Pelagianos parum a principio, exemplisque confirmat,dicens: Boe nos dicimus,psa hominem non peccare iveot.Ecce physicam potestatem. De morali vero Impotentia subiu git Pro tempore, pro loco, pro imbecimtate e. Sie humana conditaris paulusum r/midierit, usitIragilitatem
192쪽
sua tentatione possit homo Lapsus intere. Is Irim, et se non posse cognoscit. Ecce impossibilitatem moralem,de qua iterum in fine cum dixisset 'Innosyra esse potesate pereare, e no peccare,ad bonum, NeIadmiatim extendere manum bubditu Nec quia ad br ne possum , utique etiam moraliter , coges me, ut pose juriter . Utique moraliter . Possum seiunare, vigia are,cte. Nunquid in perpetuum bic ergo aiciesse moraliter impossiDIle,vincere tentationem grauem sola libertate in natura lapsa, quia licet libertas non desit, etiam si gratia deserat hominem nihilominus ita impotens est ad sic resistendum graui tentationi, ut nocontingat conitanter, & sine peccato id facere . . . Haec solutio non ridetur Iatisfaceres arguitur enim Aristoti contra illam. Primo, nam ut docet Aristoteles lib. I.de Ceel ,in mundo cap. II. ex. 33. illud dicitur simpliciter impo illivile comparatione alicuius causae, quod nocontinetur in eius potentia physica argo si est simplis mρο sibi. citer impollibiles, quod homo lapsus vincat aliquando, smyu-
singulas tentationes graues, sequitur, quod talia victo cire
ria non contineatur in potentia physica illius secius tu- et
auxilio speciali praeuenientis gratiae, ac per consequens Petu ad easdem tentationes vincendas erit simpliciter nece πὸ,hii sarium speciale auxilium grat ae tribuens physicam vir hevi in alutem ad vincendas illas tentationes, concurrentem eius potenis
cienter cum illo ad eandem victoriar consequendam . ira Usa Confirmarur.Id, quod solum est impossibile moraliter, solum secundum quid et impossibile; etenim ab lolute, de simpliciter pombile est euenire: possibili autem posito in esse nullum sequitur inconueniens hino si homini lapso solum moraliter est impossibile, singulas tent tiones graues absque auxilio grati superare, sequitur , quod absolute, impliciter id sit pol sabit . EGgo id continget aliquando , licet raro , quod enim binIum est moraliter Impossibile , aliquando euenire potest in de facto euenit, cum id nullam Implice contradita Iouem . Conlirmatur iecundo . ruitra estio istentaa,quae nunquam reducitur ad alique astu in eaaem potentia virtualiter contentum seu Phylica potentia naturalis, quam auctor aiserit esse in uber arbitrio ad I cclisam quacumque grauem tentationem abiquem ilics Diqitia i Cooste
193쪽
Luxilio gratiae nunquam deducta est. nec deducetur nisquam ad actum,ut idem Auctor fatetur Ergo frustrata, illam constituit in homine lapio . Confirmatur tertio hoc argumentum auctoritate Anselmi libro de libero arbitrio cap. 6 ubi explicans , quomodo sit nostra vo-
Iunias potens contra tentationes licet vid atur Impotens, alet, Cum tintationibur consentimus, nomen ex impossibilitat sed eidit ultate . Frequenti namque Dodie ι mus , nos non posse aliquid e non aura nobis es im
autem do ultas non stermittit Ahartatem voluntatis vinei. Impurnare namq; potes inuitam o Iantatem es .gnare nequν inuitam. Quibus verbis aperte docet illud quod solum est imposis bile moraliter , quia dimetis te, reputari absolute, , simpliciter esse possibile. Vnde idem Anselmus libro de concordia gratiae, liberi arbitri columna penultima,ut explicet,in natura lapsa esse
homini simpliciter impossibile absque speciali auxilio
gratiae vincere quamcumque grauem tentationem,ait et Voluntas in m quoque moaofacta es ad mundum iusit a m deserta. Non enim per ιιberum arbitrium ita potes eam eue tamen tuam non babet, quemadmodum .vale Druare eum habet. Uotantas et Om commodLeon alta bonum,in quantum eIn aliquιλ mala, ades Laniuria
facta es,quia non es subiecta tu filia, ne qua nibi Oeia
Ie debet. Voluntas ergo Vrumentum, cum Donte factast iniuria o desertam iuriitιam: manet, in quantum an ipsa diu necessitate,inius a te ancilia iniustitia, quia .ex se redire nequit ad ius itiam,sine qua nunquam ιιberis,quia naturaris Iibertas arbitri; ne tua oeios es. Quo nihil clarius dici potuit pro nostra sententia. Ad haec testimonia , nihil aliud respondet uctor , nisi Anselmu coactum fui I se vi argumenti ad asserendus esse simpliciter possibiles, quod totum est difficiles, leumoraliter impossibile . Vnde ipse aliter respondet, negando istam consequentiam , hoc est solum moraliter impossibileinrgo est simpliciter impossibile Nihilominus coniequentia bancti Anselmi est euidens , ut patet ex auctoritate Philosophi superius inducta,licet aucto
194쪽
xui fontationes post homo Δυι viseere. I γper libertatem humanam potest homo simpliciter ,
absolute resistere cuicumque tentationi, Meam superare, dum tamen id intelligatur, vel per solam naturam bertatis humanae, vel per eandem libertatem natur Iem adiutam pec ali auxilio gratie, sicut idem Anselismus alijs In locis docet, Sanctus Thomas a. a.superius allegata hoc enim modo liberum arbitrium creatum . potest superare quam cumque tentationem per suam naturalem libertatem, vel lam, si tentatio sit leuis,vel
adiutam speciali auxilio proenientis gratiae, quotiescumque tentatio est grauis.
ἰώm Oenit, Respondetur, potius confirmare nostrum , --, argumentum, quod scilicet cum impossibilitate morali qualiter contingat aliquando eius, qui Iolum moraliter est im sit neceO- possibilis nam cum necessitate morali, qua necesse est ιum. euenire scandala, contingit aliquando, licet raro, quod non eueniant. Et ad verba Sancti Hieronymi respondetur, quod cum ait, posSe hominem non peccare, si velit, non intelligit hominem in natura lapsa propria virtute absque speciali auxilio gratiae habere physicam vi
tutem ad non peccandum, si velit sola libertate humana hoc enim in Pelagianis saepe impugnat idem S. Hieronymus, Auguitinus, sed necessario intelligendus est, quod id possitive per solas vires natur vel per speciale auxilium gratia qua Deus tribuit non solum post rsed etiam iptum bonu veste, quo vitatur peccatum: hoc enim tussicit, ut homo vere habeat libertatem adie candum, non peccandum nec est necessarium , quod polat homo pius non peccare per solam naturalem eius libertatem,ut te vera sit liber, habeat facultate
Alia etiam verba Sancti Hieronymi etiam fauent
nosti ae sententiae et non enim intelliguntur de sola imposentia mera lused etiam de impotetia physicalid quod
etiam indicat exemplum adductum de impotentia ad temnandum, vigilandum in perpetuum: non enim est in natura mortali potentia physica ad conseruandum sitam abique cibo, vel scinno. Lum autem air, ino
195쪽
auxit um praeuenientis gra tiae superius explicatum , ut in .cata posito, numero ii Nec est admittendum, quod quaelibet tentatio, quantu muis ex alio capite sit veheΘmens, reputetur tentatio leuis ex eo selum, quia durae tantum per unum instans morale,vel per breue, aut breuissimum tempus, ut nu. . dictum est. Vnde in quocumque illius temporis momento indiget homo speciali auxilio gratiae,ut non consentiat in illam Ad Quartum respondetur primo i quod illa Proposi XIII. eio,& aliae Michaelis Baij, quae continentur in praealle gatis Bullis,fuerunt quidem damnatae in sensu ab eo intento, ut disput. II de Auxilijs num i . dictum est Propositio autem illa in argumento commemorata fuit intenta ab illo de necessitate absoluta rata mirum,ut In grauioribus tentationibus, deficiente spiritu gratiae necessitaretur voluntas necessitate absoluta ad consentiendum tentationi. Et in hoc sentu idem Suare Ecar. ΣΑ. citato num. 22. sentit,propositionem illum Baij fuisse in prae allegatis bullis damnatam I propositio autem amrmans,quod si homo lapsus tentetur quacumque tentatione graui, aut vehementi, deficiente speciali auxilio prevenientis gratiae,& solum suis viribus naturalibus relinquatur, necessario peccabit,non quidem neces state abioluta,quae repugnat libertati: sed solum neces fitate infallibilitatis, seu consequentiae,quae alias dicitur necessitas secundum quid , non est desumpta ex officina Michaelis Baij,sed ex sana doctrina Sanctorum Augustini,&Thomae,& aliorum Patrum, qui a serunt, multa eia se praecepta legis naturalis, quae ex solis viribus naturae non potest homo lapsus implere,nec vincere grauiores itentationes absque speciali auxilio praeuenientis gra
tiae,ut expressis num Lia conitat.
Ad Quintum respondetur, quod ut homo lapsus pec XVIII.
cet, mereatur nouam poenam consentiendo grauia lationi,in quocumque initanti consentiat: tunicit,quod
habeat praesentem libertatem is potestatem ad resistendum,& superandum illam tentationem, vel ex viribus naturae, vel ex auxilio speciali praeuenientis gratiae, nihilomsnus non superet illamed consentia , ut ex dictis num 7 constat.
196쪽
Ad Sextum argumentum respodetur similiter,ex hoc quod urgente graui tentatione homo in natura lapis infallibiliter consentiet in illam.& peccabit is speciali auxilio gratiae adiuuetur ad eandem tentationem superandam,non sequi,quod homo ille necessario peccet neeessitate absoluta: sed solum necessitate in fallibilitatis seu consequentiae , quae est necessitas secundum quid non Ohltans libertati,ut dictum est. Unde sublatio eiu sedem auxilij, quod necessarium esse dicimus ad vincendum illam tentationem, ion peccandum,nullo modo esse potest excusatio peccati , eo quod homo sua culpas impediuit,ne daretur illi tale auxilium, dum ex sua . propria,&innata libertate consentire voluit in te
Ad Septimum argumen rem, quod 1sic adeo magnificat Auctor, ut asserat ni)ii hactenus ad Hisdθὴν
resonsum, quod intelogifati post Respondetur, quod
ut saepius dictum est , idem argumentum inculcauerunt Pelagiani contra necessitatem gratiae . quam ab eis rein quis ad Sanctus Augustinus,obtendentes cum libertate arbitri creati cohaerere non posses ad quod tamen argumentum pluribus in locis respondent Sanctus Auis Prosper gulimus, Prosper, imo Ianctus rhomas, per eandem gratiam nullo modo violari creati arbitri libertatem: sed mirum in modum c5firmari,ud patet ex eodem Δωgustino libro de Spiritu, altera cap. 9. libo contra duas Epistolas Pelag. cap. o. ex Prospero epist. ad Rumnum de libero arbitrio versus finem, & contra
Collatorem cap. II. 38. Sancto Thoma I. p. q. I9. arti c. 8. Minci sentent distia a . quaest. I. art. 1 ad .in I. a. quaest. o. art. aura quorum verba retuli
disputia a de Auxiiij num. ao.. in fine libra duodecisam de Auxili: s, io poterunt videri Et solutio eorum cosistit in hoc, quod Deus non praedeterminat, nec mouet sua preven enti gratia efficaci voluntatem creatam, ut operetur necessario necessitate absolutari sed ut libere, insalubiliter pie operetur, iuxta modum congruentε
sua naturae:nam propter iummam etficaciam sua volun
197쪽
Ruas tentationes post homo Iapsus ineste stur naturairier in causas contingentes, cliberas mouet,ut operentur contingenter in libere, medio iudicio rationis indifferenti se determinando ad bene operan dum acetus enim proeedens a voluntate medio iudicio rationis indifferenti habet ita intrinsece,quod sit liber, ut etiam de potentia Dei absoluta esse non polint necessarius absolirta necessitate,8 simpliciter,sed solumcundum quid, ut lib. 4. Responsionum cap. 3. ostensum est. Quod si auctores contrariae sententiae hanc solutionem satis intelligere non possunt; noti s ussicit, quod e de solutio tradita fuerit a S.Thoma, Patribus,& Sch. lasticis antiqu3squam plurimis, di eorum intellectum quietaveritari in libro de Auxilijs disputat. Do.QII probatum est. Unde non est admittendum , quod speciale auxilium praeuenientis gratiae, quo Deus essicit, vetfaciamus,4 operatur, ut operemur,1 ubi meat quantum
ad usum creati arbitri libertati , sicut subiacent habitus,quibus utimur cum volumus sed Deus per idem auia xilium fortiter, & suauiter sub ijcit sibi humanam voluntatem,& eam obsequentem facit absque praeiudicro libertatis eius, i disputat. 87. de Auxilijs dictum esti Ad clauum argumentur egatur antecedens. Ad probationem dicitur, quod licet actus adimpletivus Gnis naturalis secundum se is non includat in obiecto aliquid, quod per se,& physice excedat naturalem tacultatem Foluntatis creat in sua integritate excedit tamen virtutemnat sem hominis infirmi, matenuati viribus per originali peccatumve actuatrivi supra dictum est.Vna ut producat illum actum,quo vincenda est grauis tentati indiget speciali auxilio praeuen en-t s gratiae, quo aciiuuetur infirmitas eiusdem voluntatis, it physicum pri acipium cum illa eiusdem actus Λ Nouum argumentum negatur antecedens. Iam enim supra ostensum est,quod speciale auxilium praeuenientis gratiae necessariu in ad vincendam quamcuqu grauem tentationem, esse debet principium physicumsonae operationis, per quam tentatio illa est superanda. Et quamuis ille modus auxiliandi, adiuuandi creatae volvatatis infirmitatem eius libertati congruere videaturi
198쪽
tur, ex alia parte multum tribuit virtuti naturali arbi tri j creati hominis infirmici nam attribuit illi eandem virtutem physicam ad adimplenda singula praecepta legis naturalis,quam habebat in natura integra, iuxta illam sententiam, spcciale auxilium gratiae solum esset
necessarium ad facilIus implendum eadem mandata , etiam imminentes, orgente quacumque graui tent tione, quod tamen nullatenus est admittendum. Addo, quod cum liberum albi trium creatum non habeat libertatem per essentiam, nec fit primum liberum simpliciter,nec prima causa suae determinationis,sed liberum per participationem, subiectum dominio in potestati primi liberi, quod est Deus talis esse debet motio primi mouentis, tam inorvine naturas,quam in ordine gratiar,ut congruat libertati per participationem, illam sub ij ciat tibi qua tym ad usum, obsequenteni faciat, ut supra dictum est. Unde ille modus auxiliandi, quem impugnamus,congruere qrudem posset creata libertati, si esset simpliciter prima causa, irimum initium suae determinationis, non tarnes vid tu congruere causae liberae per participationem , cultias Mictamnatio ad quemcumque actum bonum pendet ex determinatione prini , , niuersalissime causae.kilicet Dei, ut disputa 18.22 23. si de Auxiiij expositum est.
RUeruntur Auctores, qui Iugantu pro prima sente tia capite praeedenti impugnata, ct eorum
tesimonia emiamin tur. x sententia, quae asserit nota esse necessarium speciale gratiae auxilium ad quamcumquitentationem in particulari mincendam, quia homo sua libertate utens potest vincere singulas tentationes , seu quamcumque iselarum secundum se spectatam, aulegatur Bonaventura in a. distin.
9priflcis. s. art. i. ques i. seius M . 3. . Ad pri λι cibi etiam Gabriel, di melius lect. 78. in Lar
199쪽
IO. artic. I. eamque supponit. Mi vero, inter quos est Molina, referunt pro eade sentetia sequetes Auctores. Primus est Sanctus Thomas I. a. que l. o. art. a. I. 3. disputans in ea quaestione de voluntate in tuis solis S, homivirrhus naturalibus cum solo concursu Dei generali abs aque alio auxilio spectata,art a docet a nullo omnino: oblecto necessitara polse , quoad actus exercitium, id semper manere liberam,ut eliciat,aut non eliciat actu. Loquitur vero in hac vita, si quidem de ea in suis viru hus spectata est i lii in eo articulo sermo Articuo vero tertio docet,a nulla omnino passione,atque adeo nec a timore mortis imminentis poste necessuari, interim duiudiciu rat onis non absorbetur. Vnde ibide in rei posio ne ad secundu ,Aliquando, inquit D. Ihomas, ii ratio obnubitetur a passione,rernan et tamen aliquid ration sIiberii,& sectidii hoc potest aliquis, vel totaliter passio- p.repellere,vel salte se cotinerrine passione equatur. Jὰ - . Caietanus eodem artes tertio preter alia ait:CI ca terti articuli doctrinam aduerte, quod inde habes, quam liberum sit, tam in delectabilibus, ouam in contrarijs secundum tactum, velle, tolle .Passiones enim huiusmodi aut totaliter absorbent rationem, S sic nihil voluntatis restat; aut aliquid eius relinquunt, sic bertatis tantunde dimittunt.Et quamuis luc propter dispositione subiecti vo Iunias maxime decliuetur ad actu consonu appetitui sestiuo, quia tame libera restat,mIraculo no et opus adno eliciendu eiusmodi actis,ut Greg. C aeta
in statu naturet lapsae suis viribus naturalibus vitare pol S.Tho se singula lethalia peccata, que ni admouia seruare prφceptu quodcuque legis naturalis in quocuuue euet allog tarn te pus vitarcio posse peccata omnia lethalia. onselmus in lib. de libero arb. 6.7.9. Io. lib. de , Concordia prescientie predestinationis, gratis cilib. Ohyςim
arb. cap. I. docet, du Iudicium rationi non absorbetur, nullam pals Ionem, quantumui vehement vinullamque
200쪽
difficultatem auferre posse libertatem voluntatis ad non consentiendum, illiue necessitatem inferre, eaq; de causa in quocumque temporis momento consentia praecept transgressioni,Peccare. Novis Scotus in primo d. I.q. q. in quarto d. 9.q. o.assenerat,neque Deum are visum neeessitatem afferreio voluntlti, quo ad actus exereitium. In eadem sente Drus tia est solus primo de natura,& gratia cap. . conci fione a. quo loco amrmat, hominem natura lapsae posese implere quodcumque genus praecepti, quo ad substantiam, non tamen posse implere omnia,ideli,non pos
diu stare, quin decidat, nisi Deus peculiare ferat auxilium. Haec ille. virdua Ruardus Taper in articulo de Imero arbitrio fol. yr
Taper. alla, quaedam esse, quae suapte natura superant liberi ar-hitri facultatem , eo quod sint ordinis supernaturali evc. Alia vero esse,quae ex suo genere, matura non si perant vires liberi arbitrii:esse tamen debile,atque lu- firmum ad ea emcienda, quasi a sunt omnia illa, ad quae iure mere naturali altringitur, atque horum singula posse ex suis viribus praestare, eo quod nulla pastio, nulla mortis sermido possit voluntati nostrae inducere nece μstatem ita,ut in nostra potestate non maneat velle, Mnolle,quandiu non absorbetur, sed liberum manet mentis iudicium. Quare necessitas peccandi,quae ex nostra est infirmitatraest ineuitabilitas, quo ad uniuersa, quae Praecipiuntur collective suma,non vero quo ad singula. Pro eadem sententia allegatur Augustinus lib. I. Rei v. tractarionum cap. s. ubi ait: Malum, quod eaveri Autumn noa non est malum vero, uod aueri potest,peccatum es. Et in lib. de duabus animabus cap.
Ia inquit Reum teneri quemquam quia non secιt, quod facere non potuit mma niquitatis, insania L .Et lubro de predestinatione in gratia cap. s. nouit Liberum,quoa a Deo habemus arbitrium,prono aὰ nequitia Dysefuit Meum ad inutis in Iem Dei auxitio dein serente,nibi posit, adgenus omne peccati laoneum Dia um virtutesub stit. Quibus verbis aperte docet, libe rum arbitrium suis viribus relictum incidere posse in ingenus omaeit Pati ita, ut vere peccet condentIea do