장음표시 사용
201쪽
Ad Tessimonias Seboiasileorum. Ἀγγdori suos auctores contrariasententia negaueti, quandagνauis ιentatio, aut di eusta occurrit ad maestum imcidum Et lib. ix. de Ciuitate Dei si iam inquit iu- ad L, e spiritus iuuan dest, per ipsam prohibitionem desederis crescente, atque vincente peeeati,etiam reatus γε arieations aereait. Vbi crescente,& vince te palsione affirmat , liberum arbitrium nis solis viri bus relictum in culpam veram, ieccatum incidere assii Mod Auctore eontraris sententia negant, quando pasi 's grauis in vel mediocriter dissicilis. Et contra duas epistolas Pelag. cap. 3. Pe eat inqui berum arbitrium de bom nram natura peris non die mos essed ad peccandum,atire in hominibus subditis diabola d ad bene autem, pieq; vivi um non et Iere,nisi ipsa istantas hominis Dei gratia'orit Iibe ata, ct ad
omne bonum actionis, ermonis,e cogitationis adiuta Ecce ut actio mala ad culpam, verumque peccatum homini naturae lapiae imputetur nullum prolacto aurulium Dei particulare praeex git Augustinus, sed latis arbitratur concursum generalem , quo eandem elicere potest actionem, eo facilius, promptius, quo maiori pastione, ac tentatione ad id incitatur in sollicitatur: ut vero,bene,pieque vivat, atq, adeo ad vitam aeternam vivat accommodates, gratia Dei indigere asseuerat.
Allegatur etiam pro eadem sententa L S. Hier Ollumus . Hierin
sub finem libri tertii dialogorum aduer sus Pelagranos, ubi sub persona Attici dicit CN robulo, qui Pelagi personam agit moris, quod tibi a principis dixeram, in nora esse positum polsate, vel peccare , vel non peee νι , ,e ad bonum , is ad matam extendere manum, O Iiberum seruetu a/bitrium dised hoc pro modo er
tuot. Neque quia ad breue possum, roges me, in possi-jugiter. I sum uisnare, νύ Iare, amburare, legere , nauere fruere, dorm3r , nunquid ιn perpetuum i Haec Hieronymus. Quibu vurba aperte docet, libertatem esse in Doliro arbitrio in iecipio pectato ad singulos Peccati aciu vitia. i. , auru racione , dum eos D IL,
202쪽
vitat , vere peccare . in culpamue proprie sumptam incidere, supplicio esse dignum impotentiam vero istum esse ad perseuerandum sine peccato.
IR X his quae dicta sunt Cap. . i. ad aliaς consi
miles allegationes, quibus probare nitebantur, hominem lapium absque speciali auxilio gratiae poste diligere Deum super omnia,& ex eadem dilectione actu contritionis mattritionis elicere cum proposito ab 'soluto nunquam peccandi mortaliter, facile poterit Theologus colligere, quid circa propositam quaestione solati se senserint Doctores superius allegati. Ad quorum tem neruiis ad monia solutione g nerali potest in primis responderi omnes o ex eorum verbis solum colligi, quod homo lapsus de-ctoris p stitutus omni auxilio prevenientis gratiς, pulsatus auαβ ρ graui tentatione libere consentiet in illam, peccabit, quod nullus ex defensoribus nostrae sententiae negat. L cet enim asserant, quod homo ille in casu posito nece sesario peccabit necessitate quadam in fallibilitatis,&χω sequentiae, vel ex suppositione: nullus tamen Doctor Catholicus ait,illum necessario peccare necessitate absoluta. Id enim concedere absque dubio esset incide in manifestum errorem Lutheri,&Caluini,vi disput. 3. de Auxiiij nu. s. sequentibus dictum est. item etiam nullus ex allegatis Doctoribus dicit, hominem lapsum absq)ae speciali auxilio praeuenientis gratia posse superare quamcumque magnam dira icultatem in resistere quocumque temporis momento micumque graui, vehementiorique tentationi, pro seruanda in eo solo instanti lege naturali etiam si ea de causa mors sit tot randa, sicut asserit prima sententia. Unde superflue coaceruantur in eius defensionem,& absque iundamento asseritur,illam esse compliarium Scholasticorum sententiam. Se i ad maiorem rei claritatem singula testimonia prae allegata Doctorum examinanda sunt, isse
pendenda, vi quod verbum ambiguum in illis reperitur, Iuxta legitimum eiusdem auctoris sensum exponendum.
203쪽
quae dixit in toto discursu illius secunda quaestionis, ex mon, Stypendantur luce clarius apparebit, illum pro nostrasen ni: aen ut 'tentia militare, maduersam impugnare Titulus enim
illius quaestionis est . Utrum liberum arbitrium omnι gratia de titutum possit a reui tentationi re sidere. Et innum. 38. F. Respondeo , sic ait Ad radictorum inteia ligentiam est notandum, quod aliqui senserunt tiberum
arbitrium secundum Liatum,in suo nunc es,absque munere gratiae omni pose tentations resi ere propria irim te, quia si hoc non esset, peceatum ei imputari non deberit.ndiae posti plane fassa est, contra saeram Seripturam, contra Sanctorum testimonia. Si onim nemo DL 'ε iere tentationi δε taxorii, ni per eontine fiam;nemo εntationi da in eritate,ni per fidem eo tinentiam autem, di dein non contingitiabere ab v donogratia diuinae,iuna quod disitur sap. s. Non po6 3pient o. fum esse continens, cte. Et r. Coyint. 1. Atii datiar Corin ἔδει in eodem hiritulianum eL , quod ipsasde feri ridaeιι, quod iberum arbitrium absque muneregratia non posset omni tentationi re iere, ei Et pron/N Ula proposim Pelagi, tanquam erranea repudianda es. Et insta num. subdite Et si quaratur Derius, trup sit re iere, De no,dicendum,auod de aliqua tentatione per se non potens tamen consentiat,non esta cu*a immunis proiter hoc quod adistorium gradia i ras σoninmiuisuscipere. Propter hoc etiam, quia ex propria sua culpa deuenit m tuu necessitatem.Echo erit quod dicit Augus.quod quia homo notaut itare peccatA dtip tuis,insti ira effer,mmo possiis verit. ibus verbis expresse docet nolir sententia,&respodet arg. quo Auctor sententiae contrariae inuititur,du infert,quod non libere sentiretie ato,si ex se non haberet ius ficiens principium physicum ad actum bonum oppositum , qui a dii lub precepto naturali. Denique in num. s. A6. respondens ad verba orationis Dominicae Et ne nos in ducas in tentationem, ait, xuod iuud p titur,non quia
non possit ahcui tentationa re iere sed quia non potes omni in re per se. Ad uua,quod ob ieitur,qaodibeiarum arbitrium eligit malumgratia des Modieendum,
204쪽
AL Hhnoni Seboiasileo tim. I. Ioquitur,quo Sanctus Thomas,cuius verba expendenda
Gabriel in illa dist. 18. Conelus a ce r Liberum ae Ad G brbitriu ex suis naturalibus sine dono gratiae potest quodlibet peccatum mortale nouum cauere: sed intelligendus est,fi faciat quod potest, Scietat quod non potest:
hoc enim modo vitabit nouum peccatum mortales t
superius dictum est. Quod si noluerit facere quod potest,uel non cura petere quod non potest, sua culpa Incidet in nouum peccatum, quando currit praeceptum naturale dilectionis Dei su oer omnia, vel aliud praece Ptum,ingentem continens difficultatem, quod implere non potest ex. solis viribus naturae. Vel dicendum, ex doctrina Gabrielis solum colligi , quod non neceusitetur absoluta necessitate liberum arbitrium ad peccandumὴ etiam si non detur illi auxilium necessarium ad vitandum peccatum Denique hie auctor nullibi asserit,potist hominem absque auxilio gratiae exponere vitam propraam,ut seruet fingula praecepta naturalia,& grauior,hus tentationibus restitat pro quolibet tempori m mento,aut breui tempore,quod tamen probandu erat, ut primae sententii fauere videretur.
Henricus Gandauen.in illo quodlibet quinto quaest. VIII
ao tractat quaestionem Vtrum adultus ne gratιa,qua Adramia es, quas habrius generatis ad ιnfusos omnes possit cauere -- Heis
peccatum moratae. Et intelligitur hic titulus de gratia ς habituali,quae praesupponitur ad alios habitus infusos, G--η. est quasi radix allorum id in toto distursu quaestionis
doceriquod quicumque tentationi consentirilibere consentirialias ille contensius non esset peccatum. Vnde inas. Ideo dicendum,postquam retulit duas extremas se tentias oppositas, quarum prima erat, quod existens inmortali absque gratia poterat non peccare mortaliteret altera,quod nullo modo potest illud vitare,quacumque tentatione mortali occurrente: ipse medio modo incedit, di ait, quod tiberum arbitrium hominis, etiam in
mortari percato axissentir, potes considerar dupliciter. Una modo ex parte sua obertatis secunδam seu alio modo, ut exponitur tentationabus i occurrentabus Frimomoataico,quod simpliciter potes cauere, ne incidat in
205쪽
quod incidit, sed sincidat M omniaria inridit,
Ooluntaria nomine deret, ct incideret, incidendo ne is
peccaret. Siseundo modo,die quod diti bi eavere non potes, quin nec si quod aut in mortati inridaifatis cito,aut quod a Deo eratiam,qua perfecte i caueres res, di qua a mortari liberatur,rectorat aeuodcumque tamen borum ei contingat, non nisioιuntate erus consem lento oontingit eu necessarium en,quod curram cras, aut non eurram, quodcumque tamen eorum mihi eonti
gat, otantarie mihi conting t, ut jub distinctio, ast rumst neeessarium: sed trumquae secundum se,ct ab state oJuntariMm Sc d cx his verbin solum potest cobligi,quod possit liberum arbitrium sine gratia, de qua loquituriressistere alicui tentationi, quando fuerit leuis, non autem, quod possu abique gratia omnibus tent tionibus resister quod non alit fit, nisi omnia mandata, quae ad mortale obligant, obseruando . Ad hane enim obseruantiam exigit gratiam habitualem , ut ex titulo q1nestionis colligi potest. Nec etiam in verbis i ductis prie supponit quod possit existens in mortali resistere etiam pro quolibet instanti, aut breui tempor absque auxilio praeuenienti gratiae cuicumque graui tentationi, quam pro eruanda lege naturali necesse sit vinceres, etiam si ea de causa vita propria esset exponenda. Quin potius oppositum colligitur ex coname tario illius quaest . Nam probat, quod non posset diu ista retinere' nrationi bus auctoritate illa S. Gregorii. Popin eatum, quod per paenitentiam non diaetur, mox tuo ponde γε ad aliud trabat. Unde Henricus loco allegato nullo modo fauet primae sententiae.
I Quid sentiat Magister Solus in libro illo primo do
Ad Mase natura,&gratia cap. zI. in ala; locis, iam supra dinum. expositum est Mostensum cap. 7. num. 63. cap. . tu 3. q. d. Vnde non oportet eadem in praetent repe- tere . Hoc solam aduerto , quod magister botus in illo
cap. I. expresse docet nostram sententiam, opposit tam impugnat. Etenim incis. Secundum testimonium fic ait: Muamuis ebementes tentationes superare non
206쪽
aternam, ud tamen, υ nouum evitemus vereatum Natura enim nostra man tyos pereatum in m no tamen fuit prorsus extincta . . ideo cum t rarionatis diois
quandoque in rationis arce continerem aduersus tentationes. uo nihil potuit dici claraus pro nostra senteti Andreas de Vega mirum est, quod referatur in fauo Ad Ande rem sententiae,quam impugnamus, cum expressis verbis de Vegia nostram tenear,ut ipsemet Molina ingenue fatetur in concordia, quaestione I . disput. Is membro I. g. M tori cum probabilitate. Vbi sic ait Andreas a Uega assirmat, vires liberi arbitrii in statu naturae corruptae cum solo concursu Dei generali, neque ad dissiciles te lationes luperandas se extendere eque ad praestandum quodcumque aliud opus moraliter bonturi. quod dissicultatem contineat . Adhibet exempla, ut si profitenda sit aliqua religio, si magna aliqua a cibo abstinentia perferenda, si copiosa eleemosyna largienda, aut quid aliud simile,vel difficilius sit faciendum Vires vero si heri arbitris cum concursu Dei generali solum sufficientes esse ait ad superandas eas tentationes,easque a Lta nes istudiosas praestanda quae nutinis aut perexiguae Sud difficultatis,cuiusmodi,inquit, sunt,comedere, bibere a dormire,orare, facere Opera seruilia, reddere uxori de-hi tu, decenter nos induere,& similia. Hactenus Molina; quibus verbis Ingenue fatntur, lententiam Andreae de Vega expressam et Se quod homo lapius non possit ex solis viribus natura superare quamcumque grauem tentationem, aut vehementem cled solum tentationes le ues sicut nos asserimus dite.
Allegatio etiam Magistri Medmae, . q. o. are r. Medinam non est ab initiis praecedenta nam in illo articulo nami dicit ad propositam pertinens quaestionem,torsan errore scriptoris,uel:Typographi appotitus est articulus primus pro articulo tertio, an : quo de ea dissicultate agit
ex professo. Veru in eode articulo non ait,necessaris noesse speciale gnatiae auxili ad quamcumque entat Ira ne in particulara vincendam, is a potιus cli oppositu Etenim in si Pro cuius declaratione,lcribit haec seIba ο
207쪽
perte Ab ab am, quando audacter arabat Deri are Iaam suum auxιIι Deetati indigebat ad ineendas assis aiones tenerrimas erga stium suum Dae, quem Gaus. me dimibat. Et paulo inferius explicans illud Aposto I risdens Deus , quι non tretiar os tentari supra id, quod poteriis, ait traireM endum a soni Oehement s. Ama requi 3tur auxιDum diuinum tiam Decra ois notas autem non foum uis dicare, quod Deus non per mittet supra vires nostras absolute , sed etiam, quod non permutet nos venire ad extremas angustras ct metus ita tes,qua ex passionibus possent prouenire. Hac aute fuisse Rese ii Bartholomaei Medinae sententia expressam fatetur ing
dinam a. nue pater Molina disp. s. allegata memb. I. Vbi lac attiq. Io9.an In eadem sententia videtur esse aperte Bartholomaeus Medina,non solum dum loco dilput. I . citato assirma Peceatorem cum solo concuri Dei generali, etiam finulla tentatio,millaque peccandi occasio occur Iarinon
posse elicere actum absolutum naturalis dilectionis Dei
super OmnIa , propositumue absolutum non transgrediendi praecepta legis naturalis tu culpa lethali obligantis tametsi possit velleitatem quandam eliceria sed multo magis . a. q. Io art. 3 ubi a doctrina, qua P. S. bora Thomas eo loco asserit , passionem, quamlumcumque accrescat, interim dum audicium rationis non abior-heat, neceisitare non posse voluntatem ad contentum sexcipit ipse cnstentatio sis orbemens , Iiberumque a brirrum cum si gene I Deceoncursu rerinquatur: tune enim naeessisse tuam aroitratur, o consequenter dicere unetur mon peeeare nocivi consentiat. Haec Molina. Vbi est obiter aduertendum,illationem,qua ex disclis Bartholome Medinae infert, quod consequ/nter Aiacere tenetur non peccare,enociu conventraι,eelse nullam, procedere ex malaintellinentia eorum quae in verbis inductis, ait Medina Non enim arbitratur, quod si te ratio sit vehemens, liberum arbitrTum cum solo con- cursu Dei generali relinquatur, passio Decrisit et o untatem ad consensum necessitate insoluta,q.iae repugnat
ubertati sed intelligi debebat deuola necessitate mi a libuia
208쪽
Ad Te monia Seboiasticorum. 7stibilitatis,& consequentiae, vel ex suppositione, quae est necessuas secundum quid libertati non obstans; nam e Iibere consentiat urgente graui tetatione, lassicit, quod
vel ex viribus naturae vel ex auxilio speciali praeuenientis gratiae possit illi resistere, non consentire, ni hiis Iominus ex sua innata libertate consentiat, ut superio ribus ottensum ent.
Vnde non est admittendum id , quod in disput ry et
memb. s. ad s. g. Ad rationem postremam, ait, quod scis cet , Ss impotentia natura is eo aretur ad euentus,
in quabus seeurνunt graues tentationes, O difffetus sane ne in puncto temporis misy, possunt praecepta sne aiaxitio Dei articulari,ae proinde,eo defrientiaransgressi non esset peccatum, e quod non esst Iibera . eidem repetit paulo inferius Hoc enim est manifestita
t. a. docet S Thomaso solus Deus clare visus potest
ex parte obiecti necessitare voluntatem qua ad exerciatium , passio autem quam tumui vehemens solum moinuet voluntatem ex parte obiecti,ut r. a. q. Io artic. I.
probat ex profesto S. Doctoris,ecundo,nam iuxta istam Doctrinam diabolus cogeret multoties,4 necessitaret
voluntatem ad con em alendum tentationi, quod tamen est contra sententiam Communiter receptam Sanc2 rum Patrum,& Scholasticorum rertio,nam tequeretur, quod nullus peccaret mortali er, dum consentit vehe mentias mis tentationibus,aut etiam grauibus;etenim qui consentitano habet auxilium speciale necessarium, ut de Iacio viter peccatum , euia em tentationes superandon quia, ut occe S rhom. I. 2 q. s. rt. I. ilia
corpis Deus aliquιbus non prabes auxιIium ad vitanda peccata,quod I praboret non peccarent. Ergo,si lencientes tua modi auxilio cogitur humana voluntas ad consentiendum illis tentationibus, ut dicit Auctor, sequitur , quod nunquam pecccet homo , dum eisdem tentationibus consentit. Ad alia testimonii, quae afferuntur ex S. Thoma, Natus octoribus,tacilis est responsio ex dictis Ad loeu μψε Ν
209쪽
ν in sonsionum Lib. U. Caput XLmouetur ex necessitate ab aliquo bono partic Iuarii sed semper potest illud repudiare,vel approbare, secundum diuersas rationes, de quo tamen non est contro uersia . Neque enim dicit S. Thomas, quod possit semis per illud approbare , vel reprobare ex solis viribus naturae , quia solim agebat ibi de motivo voluntatis in genere. Postmodum vero in tractatu de gratia prae se tim quaest os explicat in particulari, ad quos aetus sit necessarium speciale auxili praeuenientis gratiae, iuxta ex quae cap. 6. a. dicta sunt. In articulo vero tertio
solum determinat, quod voluntas non nouetur ex ne
cessitate a passione, quotiescumque ratio non ligatur totaliter per vehementiam passionis,neque absorbetur ab illa, sed remanet . quantum ad aliquid iudicium rationis liberum;tunc enim non operatur voluntas ex ne S. Thom gessitate, sed libere. Nomine autem necessitatis intelligit sanctus Doctor necessitatem absolutam, non autem nec est talem infallibilitatis, consequentiae,&AEX supposicione , quae est necessitas secundum quid , nam pliuibus aliis in locis disputat. 13. de Auxilijs allegatis expresse docet, hanc necessitatem non tollere arbitrii creati libertatem, quantum ad usum. Hoc ipsum est, Caietan: quod docet Caietanus, nihil aliud. Ad ea vero , quae Λdb. I b. afferuntur ex , Thoma I. a.q. Io9. art.8. s. iam supra sufficienter responsum est. Et nunc dicimus, quod cum in illo art. 8 determinati quod homo sine gratia potest singula peccata mortalia vitare , loquitur expresse, gratia Histificantes, quae necessaria non est ad vitanda singula peccata Sic enim ait in corpore illius arxiculi octaui, Antequam , minis ratis, in quaespe ratum mortati, reparetur per gratiam us icantem, po-Ds gura peccata mortaualitare.ct secundum a quod umouι;quia non est neresse, quod eontinuo peccet in actasse quod aiu maneat absque peerat mortati, esse non po-D . Undect Gregor alcitsuper Eetecb. quo peccatum quod mox er.paenitentiam non deIetur, suo pondere ad adiud trahit. Non tamen inquit, quod possit singula usetare ex solis viribus naturae lapsae absque speciali auxilio praeuenientis gratiae. Nam iuxta sententiam eiusdem
S. Doctoris peccatum, quod committitur contra Praeceptuma
210쪽
ceptum, etiam naturale , diligendi Deum snper omnia simpliciter,uitare non potest absq; auxilio gratiae v c. s. num. s. ωCap. g. n. Is ostensum est,& hoc sumit,ve possit peccatum illud vitare, ist imputetur ad eulpam , si praeceptum dilectionis Dei, alia hutiusmodὲ transgrediatur r/ idem se attendum de resistentia tentationis vehementis. Ad ea, quae asser tu ex Anselmo, responsetur vlum concludere,quod per nullam passionem, aut tenta Ad S. An tionem,quam timuis vehementem, necessitatur voluntas G m.
ad consentiendum eidem tentationi,& peccaneu,quamu u iudicium rationis non absorbetur, sed id intelligit inanifeste de necessitate ab soli ,sicut dictum est ad testἰ monia Sancti Thomae quae explicatio est conformis doctrinae eiusdem Anselmi. Nam disputat a Auxilijs num Io ' o. ostensum est admittit in aetibus humanis necessitatem ex suppositione cum eorum Ilibertate: si praesertim libro de concordia praescientiae&itaedestinationis cap. I. post principium , cum ait :
Quid sentiat Scotus iam dicctum est supra cap. 7. nu. Ad Scoctuq6. - . cap. 9 nu. 3. Et nunc dicimus, quoc in ve bis induistis solum docet id, quod Anselmum, videlicet nullum obiectum necessitatem afferre poste voluntati, quantum ad actualem usum illius sed liberu consentire cuicumque tentationi, contentiendo peccare, quamdiu non ligatur usus rationis sed de hoc nulla cli controuersia inter Catholicos Quid autem intelligatur peractum virtutis, quantum ad substantiam Cap. 7. nu. F. expositum et
Ruardus Taper solum Intendit docere in verbis indu V.ctis,nullam passionem quantumuis vehementem neces Ad Ru3r sitare voluntatem ad consensum necessitate absoluta , dum
sicut dicitum est ad S. Amelmum;nam semper potuit illi consentare, & dissentires, vel ex viribus naturae , vel ex auxilio gratia. Et hanc esse mentem Ruardi, patet e κ