장음표시 사용
211쪽
summe in ciuitatis, i sania est reum teneri quemcu- elue, qui a non fecie, quod facere non potuit ex Propriis viribus, et ex auxilio gratiae . sic explicat idem met S. Rugu btinus haec,& alia consimilia e Ius testimonia male ab eius aduers r is intellecta,ut videre poterit Theo' gus in lib. primo Retra stationum 6 Cum adhuc Rome ubi sic ait . In bra atque urnsmodi verbi iness, qui grata Dei eommemorma non ea, de σua tune nqn alebatur,tutam Peugian 6Iputaram fiunt, 'am nos tenui sesamentiam. Sed fruην bσeiulanx eoisitas quippe es, aut peceatur,6 recte luitur, Mod his verbι egimus. Uounitas emo ipsa ni Dei gratia Iiberesurias uitute, qua sana es serua pereati, ct in ilia superet, adiuu sur,recte, pio que viui a mortaδεώtis non polos. Et ho dininum beneficium quin Iiberatar, ni eam ra n is, iam meruis eius daretur, O non esstgratia, qua vi q.
Ad alia testimonia Sancti Augustini ex libro de prae S. August.
destinatione,&gratia, lib. . de Ciuitate Dei respondetur, verIllimum esse, & ab omnibus Cathoiuris receptum,qnod eisdem in locis altividelicet, quod liberum arbitrium suis viribus relictum incidere possit in omne genus peccati ἰua ut vere peccet consentiendo sed id nullus ex defensoribus nostrae sententiae unquam nega vitietiam urgente passion quantumuis vehementi, du- modo usus rationis no absorbeatur: sed Auctor per consequentiam inualidam hoc deducit ex eorum verbis quia non distinguit necessitatem infallibilitatis,de qua loquuntur praeallegati Doctores, quae est necessitas consequentle, vel ex suppositione quod peccator deseratur a Deo, & permittatur labi in peccatum , a necelsitate absoluta , impliciter, quae cum libertate cohaerere nonpotest, ut supra dictum est. Ad aliud testimonium ex libro contra duas Epistolas Pelag. respondetur,quod ieet ibi nomen auxilii gratie non commemorauerit, sine quo praeeeptum dilectionis Dei super omnia simpliciter, etiam ut est auctor natu i in alia quae grauem , aut vehementem habent dissitacultatem, in natura lapsa impleri noni l sunt illi r
mea in locis necestitatem eiusdem auxili expressit, ut
212쪽
ira Rem sonum lib. V. cap. X L
ipsemet testatur libro primo Retractationum superius allegito, de quo videnda sunt quae notaui dilpur. 2 a. de Auxilin num. 27. disput. II . n. s. ubi alia plura te instimonia S. Augustini, ex quibus colligitur eius mens,
Y VI Quid sentiat S. Hieronymus in libro allegato contra
S.Hieron. Pelagianos,patet ex aliis iocis eiusdem Hieronymi,quae adduxi, expendi disp. ai de Auxili inu. q. ex his, quae dicta sunt ad test;monia . Augustini. Fuerunt enim an hac materia de gratia, clibero arbitrio valde Co cordes, haeres Delagianam pariter impugnarunt,inexpugnarunt. Cum ergo ait Neque quia ad breue infum cogi me inpossim rugiter, solum intendit docere, hominem in natura lapsa non posse in perpetuum abuque speciali auxilio gratia omnia seruare diurna ma data, perseuerare vique in finem,cuius oppolitum dicebant Pelagiani,quos illis verbis impugnare intendit. Ex hoc tamen non licet inferre,quo possit absque auis xilio gratiae implere praceptum, etiam naturale diligendi Deum super omnia simpliciter, alia praecepta, quae ingentem eontinent dissicultatem , vel superare quamcumque graue tentationem,praesertim quando pro se uanda lege naturali esset vita propria exponenda , neque id S.Hieronymo potest tribui, ut ex alijs locis adductis disput. ia de Auxili sinum. r .allegata perspicue obiectio constat.
Id i sed adnue obiiciunt alii Stapletonium lib. a. de Iu-
-pκιψη stificat. cap. 3. ubi loquens de Scipione sticanos re Alexandro Magno, ait, Non dubie tentationes non pamea uterque superauit absque gratia Cθνisi, aulae ciali
auxilio. Et viguerius in suo libro de Institutionibus Theologicis cap. o. g. 3 vers. ro asserit, haerericos pro veritatibus, quas vitibus nature credunt , posse viotam exponere Hoc autem est, maximam tentationem viribus naturae superare Ergo.
Sed facile ad hoc respondetur , Scipionem illum in
Aluxandrum non supelasse illas tentationes pro seruanda lege naturali, vel ad Implendum aliquod eius praeceptum, neque ex amore aluuius actus vero viri uris, etiam moralis,st ex tyrannide, ac nunia cupiditate mandi.
213쪽
Ad Teni/-3 Sebo ante oνtim signandi,vel propter vanam gloriam, ut de eodem seiploae,& alijs infidelibus dicit Augustinus. Unde absque spe vg m 4 ciali auxilio preve lentas gratia solis viribus naturae porro.
tuerunt tentationes illam Sc labores graue superare scio.' peccando saltem venialiter. Nam ad peccatum nullum
requiritur speciale auxilium Dei,sed id prouenit a sola
creata voluntate deficiente. Ex hoc aurem non sequitur,quod possit quis consimiles tentationes, & difficultates ex solis viribus naturae superare pro seruando quocumque precepto naturali, praeiertim praecepto illo Decalogi,quo tenet Deu diligere super omnia simplicIter . . . . .
idem dicendum ad testimonia viguerii. Etenim non 'uait, quod illi haeretici se exponerent perstulo morcis pro hionii' veritate defendenda, quam isti viribus naturi cogno guer4.scunt.Nam illi sicut pertinaciter discedunt a multis ae liculis fidei ita ex proprὶ iudicio, non autem per acta verae fidei,qua virtus estiadherent alijs veritatibus reuelatis a Deo, a quibus non discedunt. Non enim alse nintiuntur illis propter diuinam reuelationem , tanquampi opter rationem formalem credendi. Verba quippe Vieueri, haec sua tr/aretiei non halent de a ιj si quibus eredunt , dem babituatim b. OIogream acquιν tam ex
habere em humanam imparatam, Oetaea uvitam ex e uolutione Iibrorum, aut Ar putatione δι ougieah eu pervioluntatem, di propraum Iudicium adeosrmater auisa
sura reueiata junt a Deo:non tam/facria prout hac con- sanctio quia9ουιρι causanratem, quia sun crederEt omnibus reueiatis: is patet per sonentes. Unde queadm dum Augultinus lib. . contra Iulianum cap. 3. docet S. Augusti virtutes , quae in infidelibus vadentur eis , non esse ve ras virtutes, sed apparentes, eo quod vera,rrimes Deo seruiunt in hominιbus, a quo donantur hominIbus Deo serviunt ιn Aven/, a quo donanturis Angens Ita Inhaeret scis eadem ratione nulla ei vera Ircus , ncque
pro actu vera virtutis vita exponur,nec posSunt exponere ex lol.s viribus naturae. Quapropter,sicut uu exponuevit pro luis naeresibu te a Pertauata a Ia iaci ut ex iuperhia
214쪽
hia 8 vana ostentatione atque appetituis aram HrIeo ita si exponerent vitam pro alijs veritatibus diuinitus
reuelatis,non eam exponerent pro actu verae virtutis alet ex vana praesumptione; nam crcd re quibusdam reuelatis a Deo, non aliis,actus virtutis non est. Unde a V verius non ait absolute, haereticum pro veritatibus, quas viribus a Iturae credit, poste vitam expVere , sed addit,sicue est paratus mori ematιbus ha e tess.
u. Hoc una in calce huius capitis obseruare debet pl-tis lector elaea omnes allegationes adductas, tam in hoc
capite quam etiam in cap. 7. ε ν huius libri , atque lib. I. Responsionum cap. I. num a . sequentibus, cissi. a. cap. r. num o de sequent quod ubicumque apud Doctores Catholicos reperiuntur aliquae propositiones, quae bonum, malum sensum habere possunt, di illum in animis lectorum ingenerare semper iunt accipiendae, explicandae in sensu vero, inatholico nisi oppositum conitet ex ipso contextu , vel ex aliis locis eiusdem Auctoris id enim exigit Christiana charitas. Nam, ut habet eommunis regula Theologorumo dubia semper uini in meliorem partem interpretanda . Quare si unus,aut alter minus caute in hac materia loquutus est, latius fuistet illos pie interpraetari, ad vexum sensum reducere, quam eorum auctoritate sententias,quae viris doctissimis non probantur, ac si esseueprobabiles, defendere.
His suppositis explicandum restat an dilectio Dei
super omnia simpliciter , in quantum et Ruinctor naturae,is originale peccatum , vel mortale compatiantur simul, quod capite sequenti discutiendum est .
215쪽
ARTEM affirmatiuam defendit Sirarcia
P. Suare libro primo de gratia cap. 3 3. num. I. sequentibus, bi nostram sententia quam dilp. 31. de Auxilijs num. 8 circa praesentem ditacultatem statuimus, semi clitentiolas argumentis impugnat.
Primo Anima separata pueri P decedentis sine remedio peccati original; S, potest diligere Deum , ut Auctorem naturiesuper omnia in tamen est in peccato originali, quod post hanc vitam non tollitur , maxime per actum mercnaturae in Ergo ibi manent imul peccatum originale dilectio Dei naturalis non ergo sunt incompotisibilia in eodem subiecto. Probat Antecedens ea D. S. Thori. Thoma in a. d. l. q. a. art. a. ad F. ubi airipueros decedentes sine Bapti imo, quamuis sint separati a Deo, quantum ad coniunctionem gloriae adde etiam gratiae' non tamen esse penitus separatos, quia sunt coniis iuncti per participationem naturalium bonorum . Et ita pinquito de illo gaudere poterunt naturali cilectione. Vnde plane concedit, quod in argumento sum .pserat, illos pueros ficut naturalem cognitionem habebunt, ita posse Deum naturaliter diligere: ubi licet non addat particulam, super omnia, tamen loquitur de tota di ectione Dei per se possibili per vires naturae. Et ita Intellexit, di sequutus est Diuum Thomam botoab. I.
de natura , gratia cap. q. magister Medina I. a. quel OO9. ari Icul tertio in quarta conelusione de dia Iectione naturali. Secundo. Naturalis ratio inclinat ad diligendum Deu super omnia dilectione naturali, di in illis puerit, celsat Pondus carnas,ex Ic bella appetatus iensui contra ra
216쪽
ii em 'rgo non debet denegari pueris illis diIectio
De naturalis super omnia. Confirmatur is augetur vis huius argumenti inieactus dilectionis est possibilis per vires intrinsecas voluntatis, quae in pueris illis integrae manent Min eis noest inordinata concupiscentia,nec sutura est aliqua grauis tentatio, ut supponituris Ergo possunt tui pueri in tegre, Madaequatu exercere vires sui arbἱ tris diligendo Deum; nam inla culpa , seu priuatio gratiae non potest
impedire usum tacultatis naturalis.
Confirmatur secundo . Puer existens in solo origianali post hanc vitam,vel anima eius, potest implere omnia alia praecepta naturalia viribus naturae, propter tionem factam,quod ibi cessis impedimenta concupiscentiae, similia huius vitae Ergo, quo a lino assimilatur ille status statui naturae integrae gratia carentis: Em
go potest etiam diligere Deum super omnia; quia qui
potest exequi luis ustibus obieruantiam totius legis naturalis, potest etiam illam absolute,& efficaciter proponere, quod solum de fideratur in homine lapso, ve possuhunc actum dilectionis super omnia elicere
Tertio. eius, labitus non opponuntur formalia ter. Ergo simul else possunt circa obiecta contraria. Sed peccatum originale est quasi habituale,ssicut fersonale peccatu quatenus reatus manet actu trantacto Ergo actus dilcctionis naturailis non opponitur formaliter habituali peccato: Ergo ex hac parte non repugnat . actu naturalis dἱlcctionis Dei simul eis cum originali peceato, vel alio habituali. Confirmatur. Nam etiam dilectio supernaturalis charitatis non excludit formaliter culpam habitualem, licet per lam xpellatur talis culpa,quatenus disponendo proxime ad gratiam emcaciter impetrat remissio ite culpae et ud dilectio naturalis non disponit sumcient crad gratiam,& remissionem peccati. Ergo nec ἱlto modo repugnat cum habituali peceato.
Quarto Conuersio illa,vel auersio originalis et ha-hitualis peceat praeter priuationem gratiae habitualis non est aliquid physicum, sed morales Ergo minorem habet repugnantiam cum actuali conuersione contrae ria
217쪽
An dilactis Dei, paee mori eo uiantur. 383ela,& phyurea: ergo de potentia absoluta non repugnata habitualem culpam simul este eum actu charitatis. Quiruto Auxilium praecise necessarium ad haben- Rhum actum in natura lapsa est ordinis naturalis i Ergo ' non requiritur aliud auxilium supernaturalis ordinis
ad eundem actum pryducendum. Antecedens probatur; nam auxilia suapte natura ordinis supernaturalis solus sint per te nece staria ad actus eiusdem ordinis, ut sunt actus virtutum intusarum, donorum:at vero hic actus dilectionis non est ordinis supernaturatis , neque eliciatur a virtute intus charitatis . Ergo de se non requiri cauxilium ordinis supereaturalis . Aliunde vero ad supinplendum defectum ex naturae corruptione contractum .mciunt auxilia ordinis naturalis, quibus vel magis it lustretur intellectus in naturalita vel volu ta in eodeordine confortetur et Ergo ..coprirmatur is declaratur amplius vis huius argu menti Hoc auxillium non postulatur, tanqtiam princispium per se necessarium talis actus; quia iam ostensum est,uoluntatem habere sufficientes vires naturales, quibus sit principium proximum, per se huiusmodi actus; nasi ex corrupti ne naturae elset impedita . Postulatur ergo hoc auxilium solum ad tollenda impedimenta, vel ad augendam cognitionem naturalem,quatenus practire potest excitare voluntatem,aut augendam piam i clinationem voluntatis per habitum aliquem per accidens inditum,vel per motionem proportionatam et haec autem omnia pertinent ad ordinem naturalem, procurari possunt per prouidentiam gratuitam eiusdem ordinis argo ad hunc effectum auxilium ordinis natur lis est sulficiens.
N S tamen impossibile reputamus, quod in homi v.
ne ordinato ad finem supernaturalem detur simul Dilectio cum originali peccaro,vel actuali mortali,dilectio Dei Dei super super omnia simplici ter,etiam ut est finis naturalis cum muta, σProposito absoluto nunquam peccandi . Hanc senten ore nostreiam defendit Pater Vasque r. a. q. os art. 3. cap. 3. ρος - η ubi reputat, secundum potentiam Dei ordinatam ess , ἔφ'
imporubile per actum charitatis restitui alicui rectitu 22 . I dinem iratura Iem , permanente adhue aucrsione a Deo Λ a sine
218쪽
fine sepernaturali, statu peccati, damnationis. de eo ipso,quod peceator hoc modo diligit Deum,co
se quis tu erat iam ulti Mantem l linurialis dilectio pro Acedit e m iniue ab ipsa gratia sanante naturam, ab habitu charitatἱs,quae ad eamdem gratiam necessario co-iequἰtur. Ita docet expresse Conradus artic, 3 huius qua st ionis in fine corporis , ubi constituit differentiam. inter hominem in statu natura lapis,& naturae integre,. quantum ad lici quod in natura lapsa homo ranalussa gratiam non dirigit Deum naturariter st gratuito amoiare et homo aiatem in natura integra dirigit haturariter id es, ex nam aminum, excru gratι agratum facunis e Deamopem mula:
υ: Ad cuius euidentiam aduertere opoetae, quod lieee Not. absolut loquendo, ct ex natura rei dari possit directio nilarito a Dei naturalis super omnia simplicite eum propolit inratiane illi plaeendi in omnibus absque eo,quod darigatur Dens, - in quantum est finis su maturalis,ut patet in homine: si esset conditiis in puri naturalibus, iuxta ea, quae capis 2 hi ,ὰ 3. dicta sunt v nidi ominus ex iuppositione quod per
j, z. diuinam prouidentiam ol praedestinationem est ordi. sι, absque natus ad beatitudinem, quae in ara Dei visione eonsi- H-AM Hi,4 ad illam tendit, vel tendere potest per fidem Myer in spem est imposs3bile quod detur una dilectio sine au
tera; quin potius eo ipsis,quod quis diligit super omniae
simpliciter Deum, in quantum est finiri supernaturalis, virtualite etiam,ac consequenter diligit Deum, auctorem naturaeno quod idem prorsus Deus est auctor gratia . rvaturae, quiuis ratione ratiocinata distinguatur Vnde qui offendit Deum, ut est auctor gratiae , consequenter etiam offendit Deum , ve est audior naturae; ianatura supponitur ad gratiam, illi subordinatur. Quod etiam confirmari potest; nam dilectio Dei super naturalis includit in virtute obseruant am omni mandatorum, non solum supernaturalium, sed emam natu ratium, quae in dilectione Dea, irorum includuntur.. Vt culcitu Rom. 3. Et ratio a posteriori id uuadet; nam cum actu huius dilectionis non compatitur simul aliquod peccatum mortale contra degem naturae, vel elus reatust, sed macula manens poscactum peccata trans cto actu. bimiis
219쪽
An divest D L , 'ede. mr L eom attantu a s Similiter etiam ex eadem suppositione im ostibile etsi, qua Pin natura lapsa diligat quis Deum super omnia simpliciter,in quantum et auctor naturae, cum pro posito absoluto illi placendi in omibus, quin etiam in eadem dilectione virtualiter inclusatur propositum ab, ἰle laselutum placendi Deo, seruandi oram eius ZΠd Des aperta , qu pertinent ad ordinem gratiae inusia su D raec omina simis eteptum fidei, de spe Lis alia huiusmodi; nam in omni uri hus mandatis includuntur, tam naturania in m super μιωρ 'naturalia praecepta. Vnde qui peccaret mortaliterion possis: tra praeceptum aliquod natural Non soluin maneret auersus a Deo, ut est finis naturalis, sed etiam testat .....isis nissupernaturalis alias cum aliquo peccato mortali aeramina.
simul esset compoisibilis gratia iustifieans,in charitas
supernaturalis, quae cum eades gratia est intrinsectConcessa . Quae cimnia confirmari poseunt ex Bulla Pii
V.4 Gregori, Ut superius allegata, ubi inter, opo stiones Michaelis Baii damnaturas. Videlicet, Cha suIia, qua e stimius Iog3r, non eissem e eonpuncta
iam rem ιβ one eeest um . Cum ergo quaelibet dile .cii Dei luper Omnia simpliciter cum proposito ab inluto nunquam peccandi, qualis cap. di delineata est, sit plenitudo egis, relinquitur, quod iuxta determinaticiis nem illius Ru lae con Iunctam habeat remissionem e Catorum , ac per consequens non possit simul esse eum viriginali peccato et mortali.
Secundo notandum de intrinseca ratione actus dile u ct in is esse estoto tempore, quo durae talis actus, aue f 'virtus illius. includat virtualiter emcax propositum et ici 'uandi alia omnia mandata, non solum, quae tunc Occur uia auarunt,sed etiam quae occurrere possent Pro eo tempore Iu se de vivo durat talis dilectio abloluta, vel eius virtus. Ita bea enim debet hominem disponere . ut si unum e duobus eligendum esse videlicet facere aliquid contra praece pium obligans ad mortale,vel mortem pati,potius elia igeret mors, quam praeceprum illud transgredi. Et ratio euidem est, nam alias dilectio illa non esset super ominnia simpliciter, quia non eriet supra dilectionem propria vitae,quam praestu scialectioni Dei,& obseruantis
220쪽
is Asponsonum Lib. V Caput XII. illius mandati, quod transgreditur, vel transgrederetur pro eon seruatione vitae, si in discrimine mortis esset
Et si quis.inquirat, quanto tempore duret virtus . . o. effcac a dilectionis Dei super omnἱ simpliciter eis, spondetur, non mae de hoc statui certam regulansled. coniectari hoc potet ex intensione,& feruore actus di- lactionis . In aliquibus en m diuturniori , in aliquibus autem breuiori durat temporeis. Hoc tamen est em tum, virtutem , memeaciam illius dilectionis durare quo ad usque per sequeas peccatum mortale inte rumpatur.
- Ex quo sequitur, quod talis dilectio semper est ecta
siavi mei a pro aliquo tempore , etiamsipostinodum per su superis sequens peccatum mortale Interrumpaturialias dilectici Missmpli Det,etiam supernaturalis solum esset effic x in his, qui citer em perseuerant in gratia usque in finem 'uod tamen a Pe en es anilei non potest. viii His iupposκmmodatur sententia auctoritate h maestialismae , qui pluribus 'Oct eat expresse do-
cedi, sed praeter tim prima I. q. O . N. IO in corpore, Ibi postquam retulit duplicem sententiam,quarum priana est eorum qui dixerunt absolute,modum charitatis ei se sub praecepto: secunda aliorum, qui dixerunt,m
dum charitatas non cadere sub praecepto ait , quod si consideretur actus charitatis secundum quod es qui damactus perse , hoe modo cadit fusis acepto σι , . tio a. Me speeiariter datur,sιliret, Diliges dominum Deum tuum, edi dirites proximum tuum Et quantum Me primi dirum dixerunt, non enim es imposibile . - ' ος pra eptum obstruare, quod es decim baritatis quia aci homo mi sis aikponere ad charitatem babendam Ooquando habuerit ea,potes ea υφι. Quibus verbis expresse lacet ad actum charitatis,quo diligitur Deus. N proximmuS, esse nec eisarium habitum charitatis , qui tame aliae xatia iustificante intundi non potest. Et an diluistione ad tertium eiusdem articuli idem expressius do ἀet Argumentum autem erat huiusmodi ras modus e