장음표시 사용
281쪽
Qs son num Lib. U. Caput X VI ovisio , quam meriti diustus per quo ibe: actus merit
rios,etiam remissos i Ergo etiam absque alia dispositἰοne consumatur augmentum habitus gratiae, Ac charit in Ptohatur consequentia nam ad intentionem lumiae is gloriae . Ac gratiae consumata consequitur quasi per emanationem augmentum habitu charitatis Ergo non potest homo disponi in pareia per actum ferueti
rem ut conreratur hi augmentum habitus inest qualitatiri secundum merita, quae Praecesserunt M.
Quarto. Habito charitalix sic intensus necessario prorumpit in patria in actum musdem intensionis ficut est imc habitus Memnondisporritur beatuτad intefit ne habitus pes actum intensumis sed potis intendiis tu habitus charitatis, ut ali illo procedat actus eiusdὐ latensionis , Quinto In iis,ssam Beatifico non proeeditur abimperfecto ad perfectum , sed actu ipse e maritatis perse ctissimo modo, di maxime connaturali fit,ae ideo non praeintelligitur hi actus in tensior factus ab habitu reis misso cum auxilio ut per illum augeatur habitus, si cui fit in via dii eo potius. intensio habitus datur in pra
um praecedent mm merrt Grum . sane limen d actum perfectum,ut perfecto modo Eonsiumetur praem umta Sexto ἱdem probat argumentan do ad hom ne in Em
aucto quem impugnat,concedit disponi iustum ad vi sione beatificam per lumen gloriae, utique quia per hoσlumen daturuis, iotestas eliciendi visionem, tu ratione pectantum lumen disponituras tantam visi nem Ergo eadem proportione per tantamcnaritatem habitualem disponitur ad tam intentum amre;quia et per habitum charisatis intentum datur vis N potestas ad tantam actus intensionem ς' quin sicue visio non fit nisi modo maxime connaruratri a princi mo intrins ao. N adaequato, ita neque actus amoris Ergo Non minime contrario Intensio illius actus disponere ad inte sonem habituri ne sint fibi inuicem causae in eodem
Septimo . hst impossibile actum disponere ad habiatum quo elicitur; nam propter hanc rationem Auctor innientia conuariae consciat coatra Amnes, ins
282쪽
An per actus remissos augeatu a Mia.
intensiorem habitu in via, quia est ratio intendendi illum, non posse procedere ab illo h Ibitu secundum gradum intensionis, in quo habitum excedit Ergo emontrario,cum an glorIa actus intensi beatifici amorIs eliciatur ab habitu cum maxima perrectione, & connaturali. tat non minus in primo instanti beatitulinis , quam per totam aeternitatem,non potest actus intensior esse dispositio ad intensionem habitus,neque ullo modo ratio te ausa illius , sed tantum etlactus productus ab habit a Octauo . Nam verba illa Sancti Thomae T. a. q. q. art. . ad c quod lassicet tunc charitatis augmentum, pQ 'quod meruit peractus rem istos,recipit, quando se disposuerit per actum feruentiorem ad illud augmentum.recipiendum,quibus ianititur contraria sententia, necessario intelligenda sunt de dispositione,quae habetur intavia,non autem de illa, quae per dilectionem beatificam habetur in patria,quod ex eo c5stat; nam idem Saactus Thomas a. a. quaest. q. art. ad I absolute dicit, vi R I hori.
geri habitum in actus emissos non Datim, sed quando
munias conatu ad bus modi aug-ntum. Quae verba proprie loquendo scissum verificantur de conatu,qui ha hetur in via. Quod etiam confirmatur ex eodem , I ho-ma I. a. quaest. II 4 art. 6 ad 3 ubi ait, quod ficu is s. Thomta terna non statim redditur,sed suo tempore:ita nee grat μι atim augetur, se suo sempore, cum βιδε et aliquis 'scirnter 'erat dispositus a gratia augmonium.
Ivon idem probat alijs argument siquiocis conuellere nititur fundamenta sententiae contrariae, quae tamen proponenda sunt infra,ri dissoluenda, cum eadem fandamenta stabilienda erunt. V I.
HAEc in argumentam alia consimilia,quae adducenos ii
da sunt intra facile soluuntur per illam scinctione Graii ingratiae, in est gratiar, in esse habitus , seu qua itatis, sex alio quam 3 parte qua st . . artic. r. laa tradita rho nes mas Pro cuius explicatione notandum, quod gratia . -- - tuoc consideratur in esse habitus, v qualitatis, quando sumitur in esse physico,& entitativo, quod habet secun V μ' dum quod uirgaicam eue reali qualitatis eoi tituitiir c i, rcaeterum m esse gratia sumitur, dum consiueratur se-
283쪽
cundum quod est prencipium operis meritorii, inuatenus per illam habet homo ius ad tantam gloriam me dijs operibus meritorijs,is secundum quod per illam acceptatur ad eandem gloriam, quae consideratio gratiae non est in esse physico, sed in esse morali. Haec di-S Thom stinctio est expressa bancti Thomaeo par quaest. 7. art. II in corpore. Vbi ait , quod gratia babituatis oleis dupliciter eo Merari . Vno modo secundum quod enquoddam ens, ct se necεsse est, quod in ens itum, cte. Ali modo potes consederari secundum pruriam atro nem gratis ct si gratia Chris potest diei insinita, squod non rimitatu=; quia Ieiocet habet, quidquid potes
Wrtinere ad rationem gratia. Et in articulo duo decimo eadem illi iactione utitur praesertim in solutione ad tertium Sed quoniam Auctor prae allegatus praeuidebat, hanc
distinctionem sibi esse vehernenter contrariam,& non modicum fauere nostrae sententiae ideo conatur Sanis
Laasso. h Iliomam ad suam sententiam pertrahere. AIt enim ν --xς η aliud est e loqui de gratia in ordine ad proprios in inc ait, y; trinisco effectus formales gratiae, in Iluc loqui de 1l-niheliohd cla secundum ordinem ad effectum illi extrinsecum, vel ἰου essed, ad aliquam moralem dignitatem illi moraliter superadisae, ixta ditam. Hoc posteriori modo lus est banctus Thomas esse quali illa diuisione,& nunquam illam tradidit,nisi de gratia mus quida Christi habituali, quae in sua specie fuit eiusdem ratio- ν ηδη nis cum nostra, Min sua intensione finita,& per ordine ad unionem hypostaticam habuit quandam moralem dignὶtatem lanni tanari quia fuit Ordinata ad unionem hypostaticam, per illam est coniuncta personat intinistae, cinde habet esse principium meriti infiniti, iubhac consideratione vocavit illam D. Thomas gratiam secundum formalem rationem gratiae, c. At vero in ordine ad effectus intrinsecos gratiae nunquam D.Th mas distinxit inter gratiam in esse habitus, in esse gratiari,quia allos effectus atque coni cri per suam entitatem in esise qualitatis,ac in esse gratie, neque potest ibit, vi formae n. aior cflectus at imbui,nisi in tua entitate a maior fiat. Quare si homo per actus meritorios procedentes a grata acceptaretur ad maius meritu ui sim
284쪽
Ampe actus remio augeatu gratia a s
augmento reali habitus gratiae,re vera non acceptare tu per illam , ut per intrinsecam formam, sed ad summum, ut per extrinsecum principium talium actuum , a quibus ipsa perfectior effecta non est. Nec propter actus praeteritos dici potest, quod nuc intrinsece red- . dat subiectum proportionatum maiori gloriae, atque . adeo neque auctam esse in esse gratiae et ut ergo augea tu vere in esse gratiae, necesse est,ut In entitate sua au
H. e explicatio distinc tionis saneti Thomae potius VII
confirmat nostram sententiam , quam illa aduersetur Hoc enim, nos dicimus,quod, Icilicet,gratia hab tualis in esse entis, in ordine ad effectus intrinsecos qui ei competunt secundum suam physicam entitatem, tuc consideratur secundum Sanctum Thomam in esse habitus,seu qualitatis inhaerentis animae Caterum in ordi- me ad vitam aeternam, quam meretur homo de condigno medijs bonis operibus ab eadem gratia,&charitate proceaentibus,tunc consideratur in esse gratismorali, secundum quod homo per gratiam illam,&bona ope ra acceptatur ad gloriam maiorem , vel in norem suci s V t 'tempore conseredam iuxta qualitatem, quantitatem 'ipsorum operum; similiter per eadem opera dis mi T. M Ttur homo remote ad augmentum gratia in esse phusi aure rursuco,&entitativo habitus tune conserendum,quando fue sim per a-rit proxime lassicienter dispositus, qua quidem disposi eius remiritio secundum Sanctum Thomam nunquam fit nisi qua Ddo prorumpit in feruentiorem seu magis in te sum actu, r m quam sit habitus praeexistens,in tunc habitus gratiae meis entitativo habitus augetur secundum excessu actus super habitum,& non secundum totam latitudine actus, ut supra expositum est. Hanc autem esse mentem expressam Sancti Thomae, VIII constat ex testimonijs supra inductis.Etenim . a.quaest Sohoim II 6 art. oetauo ad 3 ait, quod quoIsbe actu meritorισα rca augmmeretur homo augmentum gratia , scutis gratia eon ment miniumationem, qua es orta aterni. Sed evi ita aterna My non fiat m Naaιtur , Ied suo tempore ita nee gratia '
285쪽
In quibus vexbis expendenda est similitudo , quam Biexplicat Sandus Thomas quod non quolibet actu meritorio charitatis consequitur homo itatim augmentum habitus . Nam sim quolibet actu charitatas meretur homo, ita a ternam, quae tamen non statim redditur. sed suo tempore: ita quolibet actu ch ritatis quantum. uis remasso meretur homo augmentum habitus , quod tamen augmentum non fit statim, sed suo tempore, videlicet quando fuerit homo sufficienter dispositus pernis actum feruentiorem . idem confirmat Sanctus Doctor q. 24. art. s. in cnrpore. ubi quaestionem proponit a terminis Utrum quoisbe actu ebaritatis charitas augeatur. Et in corpore articuli respondet, quod sicut motus augmetationis in corporalibus no est motus continuusese per Iiquod tempus natura operatών dissonem asaugmentum, Gitavem actu. post modum prosti eis in Ufctum id, ad quod disposuerat, augendo ipsum animac in plantam in actu ita etiam non quo ibet aestitebaritatis Maritas actu augetura sed quinoet actus e
ritatis a inponit ad aharitati augmentum, in quantum ex is actu ebaWitat3s homo edditu ν promtis iterum Mage diam secundum ebaeualem bιIitate erosente, homo prorumsti in actum ferurntroram dιIectionιs,stis eonatur ad baritatis profectum e tunc charitas ave-tuman actu Et in solutione ad primum lubdit, quod quia Iibet actus haritatis meretur ιtam atternam,non quadrnatim εxbibendam,sed suo te area βωιιι ter etiam qui ibu actu ebaruatis, meretur charitatιs augmensum. nTramen Hatim autetur, se quando ogus conatur ad huiusmodi augmonium. Et idem docet in solutione ad dira Loquitur autem banctus rhomas de augmento gratiae,& charitatis in esse phyn O,sementisatiuos, go negari nos potest, hanc esse doctrinam expreisana Sancti Thomae. Omitto alia plura testimonia euisdem Sancta Doctoris,cuius verba reteri,&expendit magiiter Bannesio allegata dub. 2. in titulo, qui incipit.Vocu. et , menta inui rhomae raed praesertim videndus et San- - ctus uocior in i sententiarum distanct 37. quaest. I. artici ad a. Et super primam Epistolam ad Corant.
286쪽
An ster Actus rimissos audiam gratia. sa
eeLemiae eiριε sea duminum raboram. Ex quibus MDgister Baiies colligie esse Diui Thomae sententiam , quam ipse docet cirea gratiae, charitatis augmentum, quod scilicet si iustus non se disponat in hac vita peractum seruentiorem habitu praeexistente, nunquam rereipiat augmentum habitus in esse physico, nec maiore gloriam essentialam ab ea, quam meruerat per actum intensiorem sed eandem nouo titulo,& similiter habebit maiorem gloriam accidentalem. Sed quidquid site de hae sententia,certissimum est, in locis praeallegatis, alijs, quae adducit Bannes Diuum Thomam sentire, quod no quolibe actu charitatis detur statim augmeae tum charitatis, quini meruit homo per actus remitso sed suo tempore,scilicet, quando fuerit sussicienter dis
maererea probatur haec sententia, quoniam actus re charitatis missi charisatis non sunt,stima dispositio ad augmen aetitor tum habitui quia non sun eidem augmenaeo adaequa te proprartionati: sed solum sunt dispositiones remotae.
Manifestum est autem, quod forma praeuipponens dispo ἰγὼ
sitionem in subiecto namquam introducitur, nequη a istigetur , nisi quando subiectum est,stimate dispositum, ut pater in exemplis, quibus utitur Sanctus Thomas de Drmis corporabilibus, pluribus guttis cauantibus lapidem, quarum ultima disponit vltimatessubiectum is
virtute praeeinentiumr Ergo Secundo probatur In prima iustificatione, cum Almpio fit homo iustus, in tunditur illi a Deo habitualis Matia, eharitas magis, vel minus intensas uxta quan tutatem vispositionis, qua se praeparauit ad recςption c, Lia eiusdem gratiae ita uti dispositio ultima est invenia verus diisequatuor, habitus gratiae ct naritatis inrundatur in eade se audiantensiones Ergo similiter augmentum eiusdem gra quauin intiae, B charitatis in esse phynco fiet a Deo secundum, α quantitatem dispositionis, qua au recipiendum i&m θψ- Maugmentum duponituri mecedens est Sarai Concilii P ridentim testione sexta de Iustificatione capite septia mo b ait, quod formalis causa nificatIonis est mi illa ιι, non quaqsem sem ei amsi usossa insua υώνιιεσι a. ea donaιρὸν uamurn ritu me
287쪽
ir, noβra, em non modo reparamur sed e re rusi nomianamur intumus, infitiam is nobis recipientes.vnu'nisque suam seeundum mensuram quam Spiritus fanctus partituri mutis pro conit, secundum propriam cuiusque dro ostionem, eooperationem. Quod etiam S. Ihom expresse docet banctus Thomas a. . quaest. q. art. 3. ad . ubi air,'nod tua virtus,secundum quam sua dona Deus dat unieuique est diJositio, e praρaratio praee dens siue conatus gratiam Mesientis:sed hane etiam dianositionem, Meteonatum praueni πιritus sanctus m Mens mentem hominis veterus, ve minus fecundum sua
Consequentia vero pri batur. Nam eadei proportio seruari debet inter vitremam dispositionem, di augmen. tum habitus gratiae, charitatis, que seruatur in prima eius infusione. Sicut enim sbius Deus est causa emetens prima infusionis gratiae ita etiam ille solus est causa emciens augmenti eiusdem gratiae, charitatis argo sicut Deus rion Infundit primam gratiam, nisi subiecto sufficienter dispositor ita etiam non auget eandem gratiam, nisi homo sit ad rec3piendum lm augmentum sumcIenter dispositus Manifestum est autem, quod hahens habitum gratiae, di charitatis intentiam, ut quatuor,verbi gratia non disponitur suincienter per actum intensum, ut duo, ad recipiendum augmentum gratiae, ut sex; nam aetus intentus,ut duo,non habet roportionem cum habitu, tenso,ut sex,& idem est de aliis actibus remissis, quantumuis multiplicentur , quia tantum sunt dispositiones remotae, non vltima ad tale auo mentum . Ergo per eosdem actus non consequiturici mo statim augmentum habitus praeexistentis sed solu quando fuerit dispositus per actum feruentiorem,& magis intensum eodem habitu.
X. Respondea quod tam in prima iustificatione, quam Nemeo . . augmento gratiae iustificantis actus ille praecisus non V requiritur,ut physice disponat subiectum,sed moraliterἰ's 'r' id vero aeteris paribus eo melius disponit moralia ter, quo actus ipse perfectior est physice. ideo physica etiam proportio considera ur, claccumrum aequalit
288쪽
An 'o anus remim augeatur gratia. 1 3e mi vel secundum proportionent iuxta diuinam dispositionem . At in secunda iustificatione aequalis actus physicus ex ea parte moraliter disponit ad tot gradus gratiae quod praesupponat gratiam in aliquo gradu,
non minuit, imo auget alorem eins, tam in ratione di spositionis moralis , Quam in ratione meriti Ergo uat,
utraque ratione magis conferet ad recipiendos statim aequales gradi gratiae, quam prior dispositio . Addune non obstares, quod per hos posterioris gradus gratiae fiat gratia auctior,quam sit actus,quod in prima dispositione non inuenituri tum quia subiectum non erat priuareque dispositum, causa ram moralis, quam physica magis operarii in subiectum melius dispositum tum etiam quia, licet secundus actus physice sit equalis .moraliter est longe dignior, potentior propter operan eis dignitatem ita est simpliciter melior dispositio
mor is, causa in suo genere operans, secundum pro portionem maioris inaequalitativium denique quia . ut seruetur proportio,debet fieri recta comparatio de ita intesio gratiae,ut quatuor,vsque ad gradum,Vt octo, non est maior gratia, quam sit collatio gratiae, ut quatuor,respectu eius, qui nullam habebat: ideoque moraliter loquendo aeque bene , vel melius se disponit iustus, ut quatuor,ad recipiendum augmentum, secundum totam latitudinem adtus,ut quatuor, ac se disponit peccator per similem actum ad tot gradus gratiae recipiendos. Quod si hoc verum est in actu aequali, cum proportione habet locum in quolibet minori acturi iecundum Proportionem, non intensionas, sed meriti, tonitatis actus in ordine ad Dei amicitiam, placitum eius, is , quo maxime ratio dispositionis moralis posita est In hac tamen solutione multa inuoluuntur, quae non I. modicam ditiuultatem habent. Et in primis id,quod as Actus e seritur , videlicet, actum contritionis,& charitatis,qn tritionis
esse physicam dispositionem, sed solum moralem ad pri ex , mam infusionem gratiae, charitatis,iam superius im-- Duis 'Probatum est . Nam Concilium TrIdentinum loco ei et Utato abloIute docet,illam esse proprie loquendo dispo
fit ionim, ad cuius mensuram infundit Deus primam Eratiam magnivei minus Intensam Sola autem dis p
289쪽
sitio moralis risu qua illisa forniam . quae introduci tur. Accedit quod ad sua em dispolixionem Dei, de eius prouidentiam pertinet seruare in fiscinis spiritualibus, supernaturalibus eundem modum, mem seruat in corporalibus: sed in corporalibus nunquam introducitur forma in materiam, neque augeturi nisi prius fuerit sui Mienter disposita physica dispositiones Eigo similiter in spiritualibus non infundit habitum gratiae,&charitatis, neque ilhim auget, nisi proedat dispositio physice disponens iubiereum ad primam infusionem L ae augmentum eiusdem habitus. Differentia vero, quae in eadem solutione assignatur inter dispositionem ad primam infusionem gratiae, dua eius augmentum,non videtur satisfacere . Amuitur enim contra illam. Primo nam in prima infulioneis gratiae subiectum eliciens das posit onem intensam , ut quatuor,est atque dispositum in ordiise ad primam gratiam intens tm, ut quatuor At si actus eiusdem intensi
nis eliceret post primam iustificationem per nullam actum ex illis diltponeretur sufficienter a augmentu raciae,ut octo, seu solum remanebit cum habitu intenso, ut quatuor sicut quando applicatur calefactauum,vequatuor,subiecto habenti calorem,ut quatuor, per tala applicationem noctiet calidum, ut octo, sed remanebit
semper calidum, ut quatuor, eo quod simile non a it in sibi simile . Ergo seruata proportione habitus vi aliae charitatis intensus,ut quatuor,non fiet intensior per hoc quod producat post modum alios actus intensos, vequatuori sed remanebit semper cum eadem intensione, quam prius habebat quousque subiectu disponatur peractum feruentiorem Midem erit dicendum a fortiori, . quando actus subsequenteSsura magis remitu, quam ha bitus praeexistens. Neque est admittendum,quod aeque bene, vel melium se disponat iustus, ut quatuor, per actum aequalem ad recipiendum augmentum secundum totam latitudinem actus super habitum, quam te disposuit peccator per limitem actum intensum , ut quatuor, ad tot gradusan prima iustinuata ne recpiendos, quia neuter habet di
ositionem Lalaietitam ad gratiAm magis intentanas
290쪽
An is actus rimis augeatu gratia. 233
emam sit gratia, ut quatuor, ut ex praemissis constat. Licet enim per secundum actum charitatis,cquiret homo ius ad maiorem gloriam, quam alius, qui solum produxit unum actum meritorium ἱntensium,ut quatuor,&emantum ad hoc sit disparitas interallos nihilominus
semper remanent pares, quantum ad intensione min
sicam habitus , quo ad usque alter illorum prorumpat in actum feruentiorem, magis intensum habitu praein existente, quo ad augmentum eiusdem habitus vltimate disponatur.
Tertio probatur.Nam sequeret ex opposita sente tia. quod simpliciter,& absolute ille, qui per triginta annos exercuis se in actibus charitatis remitsis , ut duo verbi gratia, vel tria , habeat multo magis inte sum habitum gratiae, charitatis, quam alter qui per mensem feruot istime operatur frequenter usque ad exponendam vitam,& pastionem sustinedam Martyra, pro dilectione Christi. Consequens est sal. m: Ergo equela probatur. Nam contingere potest,ut tota collectio actuum illius, qui operatur remisse per triginta annos, excedati tabiliter is quasi comparabiliter totam colletiione
actuum alterius hominis,qui per unum mensem opera tur feruenter i ergo si quolibet ac tu charitatis , quanis tumuis remisso augeatur latim habitus praeexistens secundum totam latitudinem cuiuslibet actus, sequItur
quod qui operatur remisise per annos triginti, habeat magis intensum habitum gratiae in charitatis , quam alter,qui per unicum mentem operatus est valde intes Fauitas vero consequentis probatur. Nam quo habitus est magis tensus,eo magis inclinat subiectum ad producendum similes actus secuhdum intensionem;nam hahitus dantur propter actis sibi proportionatos. Sed ille
qui per mensem operatur valde intense,est magis inclinatus ad producemios inus eiusdem intensionis, quam sit inclinatus alter, qui per triginta annos operatus est Tem Isse, ut experientia ipsa tella turra Ergo ille in finia mensis habebit habitum gratiae, charitatis magis intensum, quam iste, qui per annos triginta operatus est