장음표시 사용
361쪽
re ad siluandos non salvandos , ac per consequensissu don si perseueratiae, de quo Patres, socilia loquuturiquantu est ex parte Dei, esie comune onibus iussis, no fotu praedestinatis , sed etiam reprobi , subiungite Respondendum eum di Uinctione. Si enιm quam de Ueam, quem Deus habet ante omnem operum pra ἐ
nem; se admitto. inum se aequatiter habere ad viro ques quia viro Me sinc/re cuti fatuo cri, utrimque auxitium vere fumeiens argiri, ct mutris uos mtem voluntate absoluta. Si autem loquamu de toto a secti, quem Deus habet ab aterest,funo a praeui oueas falsum eri, se habere ad trosque eodem modo Par modo gratia ,sicon deretur praers/, ut praueniennbab. f. in imis eodem modo ab Iute tamen non bais
I hi vero ertissimum est, donum perseuerantiae setiam si consideretur, quatenus ordine rationis, &cain salitatis liberam cooperationem creati arbitri prae v λει, a edit, esset proprium donum praedestinatorum eius,i. d.hi, ficacii a lato Deo procedere independεter a seientia mure si mςdia,qH nulli solido innititur rundameto.Licet enimmo mi concursus,& cooperatio arbitrij,qua perseuerat usquo praedestitia in fine ni pendeat ex eius libertate a Deo adiuta perruium idem auxilium,tanquam a causa proxima,vere essicienti,& non ut a sola condition sine qua non ;efficacia tRmen eiusdem doni perseuerantiae nullo modo pendet ex libera cooperatione arbitri quomodolibet a Deo praecognita, ut futura etiam ex hypothesici sed potius Econuerso ipsa libera cooperatio eiusdem arbitri,pendet ex ossicacia doni perseuerantiae, auxiliorum gratiae, quae in illo includuntur, ut disput Io . praealleg ea clatius libro quarto responsionum capite sexto dictum est. Suartri an meam sententiam sic explicatam, vehementer impugnat Pater Suaret libro decimo de Conlaruatione gratiae habitualis capite tertio numero septimo, &χ
1.obisa pix qu*rt'. Et prinra obiectio illius est . Nam licet
donum Perseuerantiae, quo perseueraturosque in Mnem, si proprium donum praedestinatorum cita ut altera conueniat et nihilomiam ollum perseu rant s
362쪽
- obiectisneaeontra ramisaia atrantiae, quo potest quis perseverare fit velit, commune est omnibus iustis Ergo aliquod donum perseuerantiae est commune om4ibus urstis; etiam reprobis, Mnon perseuerant usque in finem. Secundo .Perseuerantia,qua perseuerat quis in gratia 1.obiesit. longo tempore est sonum speciale perseuerantiis sed 'hoc donum non est proprium praedest Inatorum 4 nam multi reprobi perseuerant in gratia longiori tempor quam aliqui praedestinati contigit enim, quod repro hus perseueret in gratia per unum, vel plures acinos, di postmodum peccet mortallter,in damnetur litae deminatus vero solum perseueret in gratia per mentem, ac
Praeveniatur morte antequam peccet mortaliteri Ergo aliquod domim perseuerantiae est Ommune praedestiis natis,& multis reprobis. i . V.
Tertio. Qii libet iustus simplicueri& absolutὸ potes s obiect
toto vitae tempore in gratia Perseuerare, si velit Ergo Idem c. . donum perseuerantiae in actu primo est commune om num a. nibus iustis Antecedens probatur ex arusto Thoma,
tan cap. 3. dicentes Cratiam DoL, in qua iussisie mur, nonsolum ad remissionem pereatorum valere, qua iam eommissa funi, sed etiam in adiutorium, comm
Φantur . Et in Concilio Arausicano a. cap. 1 F. dicitur
Ηse etiam fleuncum em cathoisoam estedimus, quod aecepta pr baptismum gratia omnes baptieati, Chrιrio auxitiantein cooperante, qua ad salutem pertinentio fui, di debeant,ffideliter Iabora Me miserint, adimpia N. Dcnique in Cone Trident seis. 6. cap. I. sic dicitur Ruia Deus, ossibilia non iubet: sed iubenda monet, ediscere quo positi in petere quod non posιs, ct adiuuat, ut possit. Et Canone at dissinit absolute, iustos posse per Dei auxilium perseuerare. Ait enanar
363쪽
Quarto idem probat . Auxilium sum ciens necessainretum ad salutem omnibus daturivi docent communiter Sandi Patres , sed perseuerare, est unum ex necessarijs ad salutem, potestas perseuerandi per auxilium sum- ciens datur Ergo sicut omnibus rustis datur auxilium
sufficiens ad salutem ita etiam tribuitur illis potestas ad perseuerandum Ergo ratis potestas est communis omnibus iustis. v. Quinto argumentatur ratione omnis ius us, quari
seuerare, si velit. cohe en confimat ratione deducta a coiis rario Sicilia alicuius iusti pote state non esse per se uerare, non imputaretur ei, quod non perseueraret . be imputatur cuilibet iusto, si non perseueret Ergo est in eius potestate perseuerare, ac subinde iἰli datur auxilium,quo possit perseuerare , fi velit. Ex quo infert, aliquod speciale donum ad perseuerandum necessarium, se se
sufficiens esse comune omnibus iustis. Em tamen argumenta facile dissoluentur , si status Controuersiae plene intelligatur in quo distentiantsia istaeeu auctores Fry tuique sententiae aperiatur . Ad cuius eui uouersi dentiam II Blandum , controuersiam non procedere de cirradis gratia seu dono mclenti, quo potest quis perseuera- perseuera re, si velit, quale fu: concelsum Adae incitatu innocentiae,ut docet Augustinus libro de Correptione, gratia cap. a. de ra. Hoc enim non est simpliciter, di absol te donum perseuerantiae,de quo loquuntur Concilia, de Patres conto Pelagiumsed solum est perseuerantia si cundum quid,cum non sit perseuerantia in actu, sedi NEU era tum in potentia. Nec exιλm procedit de perseuerantia Baius tia qua citra instans Ortis aliquis perseuerat inar innocentia Ia per longum tempuS. Etenim de utraque pol e-μι perse rantia est communiter recepta sententia inter Theol erout a se eos, esse donum gratiae Dei per Iesum Christum com
I mune pransitinatis, reprobis iustis,ut argumenta pro posita efficaciter probant, nec est a squis Theologus,qui id neget . Quod e nos disputat ro7 prεallegata GAuxilios in solutione ad primum, coc mationem secundi argumenti id tanquam certum a11eIuimus. Vnde Auctor
364쪽
Au ob eaunes rent astramis a dis Auctor Mettens questionem a suo statu superflue imis
moratur in probatione nutu vetatatis communiter re-
Differetia ergo inter auctores utriusque sente time n istit in hoc. Vtrum donum perseuerantiae,&ueries a Siliorum, quae in illo in eluduntur, quatenus ordine ratio B si causalitatis prkuenit liberam determinationem, re cooperatioriem liberi arbitrij a Deo praecognitam per seientiam,quam vocant medIam, quatenus se tenm ex parte Dei,sit commune omnibus ulti tam praedestinatis, quam reprobis uit solum donum suincien quo potest qu)s perseuerare si velit:an vero praeter do num,quo potet quis perseuerare,si velle, quo perseuerat longo tempore citra tempus, vel inllans mortis, detur omnbus, dolis praedestinatis aliud donum perseuerantiae, quo Deus efficiat, ut arbitri uiri libere cooperetur cum eodem dono perleverantiae N perseueretusque in finem ita mirum, ut eadem determinatio li-hercereate voluntatis,4 cooperatIci eum eisdem auxi Iijs,et lamis emanat a libero arbitrio, sit essectus pr destinationis diuinae in genere causa proprie emclentis, efficacitatis eiusdem doni perleveram se Cnon a te lit aliquid praesuppositum ex parte creari arbirii ad abi ilutam Dei predestinationem. Sc ad efiicaciam anxillorum praeueniendi gratiae Auctores enim, quos impugnam contendunt,donu perseuerantie, quat nus venit a Deo, & serenaee ex parte illius antecedenter ad liberam cooperationem creati arbitrii a Deo praecognitam per icientiam mediam, solumesis danunt perleverant Ieritur fictent, quo nimirum potest quis perseuerare, si velit accedente vero libera determinati ne cooperatione creari arbitri usque in Mei, Ieci praecognse per scientiam mediam fortari ratiorrem don perieuerantiae, quod est proprium praesc seruarorum,
ut canita ex Drum verbis superius adductis, ex alijs, quae retuns s dispalat. 4. det Aux Dis praeteri in num. . unde sentire co ratacu turis donat perseuerantiae
quatenus se eum ex parte Lyei antecerunter ad cooperationem creac raro ceri a Deo pre . Og eam ut aiunt per Raeniam me in cise commus Oaavibus ruitis.
365쪽
hus Deus praesciebat non bene iurum eodem dono. Ex quo interunt, praedictum donum collatum homini it illis tircumstantiis,in quibus Deus praesciebat bene usarum suo arbitrio perseuerando cum illo usque in finem. non este commune omnibus iustis, sed proprium donum predestinatorum cita ut nulli alteri conueniat in hoe appellant donum perseuerantia, quod Concilia, i tres statuere intendunt contra Pelagianos , de Semipe- Iagianos,praesertim Sanctus Augustinus ubi supra,4 libro de Dono perseuerantiae, alijs pluribus in locis. Haec tamen solutio,& explicatio non videtur ad me VI item Conciliorum,&4s. Patrum. Nam is disput ro8. de Anxiiij num. . dicebamuso quod unum donum vel auxilium sit maius moraliter in genere en Meti
prouenit ex libera determinationes, ac cooperatione creati arbitrii, a pro innata ibi libertate unus bene usus est eodem dono , non autem alter Ergo tandem ultima disterentia inter perseuerantes, non perseuerantes,& inter praedestinatos, d reprobo reducenda esset ad innatam libertatem creati arbitra Jἰac perconis
isquens per eandem innatam libertatem unus se discernit ab alio, non per aliquod aliud specialissimum donum praeuenient; gratiae collatum vni , quod tam ei non ei alteri collatum. Hoc autem aperte videtur repugnare verbis Apostolici Corint. . diuis enim te di L Corinfernit e quid autem habes, quod non acceptri autem th.ε. aco si quid gloriaris,quasi non aeceperii Confirmatur, Ac augetur magis vis huius argumenti.
Nam , disput. a. II de Auxiliis ostensu in est in
auxilio efficaci praeuenientis gratiar ve est instrumentum aeterni decreti voluntatis Dei absolute volentis hominem, emus cor moueri ad se conuertere,est inten Auxillum tionaliter aliqua realis virtus , quae non est in Iolo Ius enicax qua ficienti auxilio Ergo similiter in dono perseuerantiae, liter asinuo piae destinati perseuerant usque in finem, ut est in si unu ui rumentum eiusdem voluntatis, praedestinationis di siriMamuinae,est intentionaliter aliqua reaiss virtus ad euiciendum, ut praede itinati libere,& infallibiliter perseuerent in gratia usque in finem , quae tamen virtus non est In no illo, quo omnes iusti etiarn reprobi possunt per- TQ c uera
366쪽
0uerare,si velint: Ergo praeter hoc donum praeuenien iis gratiae commune omnrbus iustis, datur prγdestinatis aliud donum perseuerantiae superius explicaum, &a perseuerantia fiumcienti modo praediasto distinctum, ruod ita sit illis proprium,ut nulli alteri conueniat, e hoc dono perseuerantiae censeo loqui Patres, Concalia contra Pelagianos, Semipelagianos Accedit,quod scientia illa viedia, quam assertores illius supponunt in Deo ad emcaciam doni perseuerantiae, aliorum auxiliorum praeuenientis gratiae , quae in illo includuntur, nullo innititur solido fundamento, ut disput.7. de Auxit is ostensum est S lib. r. Responsi otii,
cap. I. sequentibus. imo ut fatentur multi ex defens ribus scientia mediae,quorum testimonia lib. . Rei ponsionum cap. I. num. q. allegaui, haec scientia media an οὐ Ium, quo ad nomen, sed etiam quo ad remi fuit antiquis Patribus, ioctoribus holasticis incogni t qui tamen absque illa emcaciam doni perseuerantae,
auxiliorum praeuenientis gratiae, quae in illo includimtur, statuerunt,&certitumneu praedestinationis, quan
tum ad assequut onem effectus MDn. erunt, ut disputa l. de Auxilijs ostensum est . Per haec facile relpondein tu ad argumenta facta a principio
IX. primum dicitur, quod donum illud perseueran tiae commune omnibus Iustii, quo pol sunt per seuerare, si velint, non est fimpliciter absoluta donum perseuerantiae , de quo loquunta Patres, Concilia contra Pelagium . Hoc enim includit actualem perseuerantiam usque in finem I vel ut proprius loquar, de formalium, Deus per idem donum verε. emcienter,nue ad modum cauis physica facit,ut pred stinatus libere,& infallibiliter perseuere vique In faue. . Illud autem donum perseuerantiae commune omnibus iustis,qualecumque istud sit, solum est perseuerantia inpotentia. Quod aut solum est tale in potenti ei secun o quid tale. Et idem dicendum proportionabiliter de perseuerantia per longum tempus citra termitiu vitae. Et per haec pateat sotiatio ad Confirmationem .Et militer dicendum ad tertium cum suas connImata Dbus. Loc vis enim p Ili Mileuit 1 lolum prohatam stifica
367쪽
De diΠinctione Sis Mandor Em a Reprobis. 3I stificatum polse per Dei adiutorium peccata vitareta, quod ab omnibus recipitur,nec de hoc est inter nos, dcillos aliqua controuersa a sed tamen, ut docet Angnmnus libro de Correptione, gratia Cap. I r. II. iutoriagroia dis linguenda sunν. Dud V enim adimtarium, uo poten quis pι eurrares Hai. Et hoc ad tutorium est commune omnibus iustis . Aliud vero est August. adiutorium, quo ess efficit, ut libere, de infallibiliter perseueret utque in finem et ioc donum perseuerantiae non est commune omnibus iustisci sed cst proprium donum praedestinatoriam. Et similiter dicendum ad Concilium Arauficanum secundum , e ad loca inducta ex Concilio Tridentino. Ad mi artum argumentum respondetur, quod tangit Ita di incultatem,utrum auxilium sufficiens ad salutem omnibus detur, non solum iustic sed peccatoribus etiam
infidelibus,de qua egi disput ris de Auxilijsci sed praesens quaestio solum procedit de hominibus iustis Etenim potestas perseuerandi in gratia iustificante supponit ipsam iustificantem gratiam , sicut continuatio alicuius formae praesupponit ipsam formam prae existente Dicimus ergo, quod potestas perseuerandi est commu- nis omnibus iustis. Hae eat in potestas est ipsum donum,quo potest quis perseuerare si velit. At vero praeter hoc donum datur solis praedestinatis per Chri itum aliud specialissimum donum, quo Deus efficit,ut libere, infallibiliter perseuerent usque in finem, di de hoc dono procedit praesens controuerfia,ut dictum est
Ad quintum respondeto, quod si aliquid probaret,
etiam concluderet , omnes peccatores etiam infideles
habere in se ipss donum praeuenientis gratiae, O pol
sint perseuerare si velint, quod tamen non est dicendu .
Nam it supra ostensum est potestas perseuerandi ingratia necessario praesupponit ipsam iustificantem v tiam. Vt ergo quilibet peccator, etiam infidelis,quan Dindelis diu est in via,potssit iustifieari, saluari, sufficit quod auxilia praeuenientis gratiae,quibus id possiti sint illi ex mi sericordia Dei possibilia S liberum eius arbitrium sit ..inc
flectibile a malo in bonum. Haec autem auxilia, quibuscuque dantur, misericorditer dantur, quibus autem non
368쪽
dantur, in cenam praecedentis peccati non dantur, altem originalis,ut dicit Augustinus lib. de Correptione , in gratia Capite cum e G. Thomissis. 3. quaest. I. art. I. ad I.
XI. Haec solutio habet magnum fundamentum in I. Thoma 3. par quaest. 8. art. 3. ad I vhi assignans rati nem, propter quam Christus Dominari est caput omnium hominum,etiam infidelium, iit quo. His,quistin
in elec factu non dide Eeeissa sunt tamen de Beeis a in potentia . . Guidem msentia in duobus fundatur. Primo quidem irincipialte in virtus chri qua effus iens ad D utem totius humani gen
ris iseeundaris in arbitrio Iibertatis . . Ad Confirmationem respondetur, solum concludere, quod omnes Iusti possint in aecepta gratia perseuera- re,si velint,de quo non est controuersi sed quod ex itilis aliqui perseuerent actu usque in finem, prouenit ex alio dono specialissimo perseueranti uperius expiscato. Quod autem ali non perseuerent, prouenit ex eo rum culpa quia videlicet noIuerunt cum auxilio sum cienti perseuerare in eadem gratia, cum possenti iuxta os . Moseae I 3 nruitio sua ex is Israει, tantummodo mmo auxilium tuum. X DI Et cum intertur, aliquod speciale donum ad perseueis randum necessarium, di per se sufficiens esse commune omnibus iustis, Respondetur, id esse emisimum de ciis
no speciali,quo potest quis perseuerare,si velit sed au- μὰ ι . Mo pr. rex nos donum nullum aliud vult admittere do,oζ-Mi, Pinum perieuerantiae solui destinatis commune, quo is pratis. Deus cssicia xv Iibere,& infallibiliter perseueret usque die a In finem,timeo ne per tale donum laedatur ereati arbi- Avumu tri, libertas, impediatur actualis usus illius. Cum laia libae spir men,ut *pe docet Augustinus, Prosper, per idem dom ir.e. p. num eiusdem arbitri libertas mirum in modum laneis νηοφον tur, roboretur perficiatur , quod etiam expresse Epi' --ο docet Caelestinus in epistola ad quosdam Galliarum . JSpiscopos, ubi postquam in capite quinto statuerae oon:rata Deum t operarrimcorurbus ominumatque in in Irita i, stero arb=ιrso, Disancta cogitatralium consiιam, omnise Calliat in u motu bona et iaMnται eA Deost proiimodum in cap.
369쪽
Defci nto quad in se es ex viribus natura. discapitul ra ostendit, ualiter per halic gratiam libero non praeiudicetur arbitrio . Sic enim ait riis ergo ee- eis stiris regulis, di ex diuina sumptis auctoritate δε- cumentis, ita adiuuante D6mino ebormati sumus, ut omnium bonoram affectuum , atque operum, Omnium
sudiorum; omniumque virtutum, quibus ab initio .i attenditur, Deum rosseamur auctorim , ct non dubi emus , ab usus gratia omnra hominis meris praeueniari, pr quem H, in figura boni , ct eiae ineipiamus, o Deero auo inique auxrrio, munere Dei non auis fertur Iiberum arbitrium fed Aberatur, Ut de ten/br se iseidum de prauo rectum, a Ianguido fanum,d imprudente M prouidum Tanra en- es erga omnes ho---es bonitas Dei, otio a vetit in merita, qua unι dona, O pro bis quae argitus en, aterna pramm
Iibrote auxrtia prauenientisgratisfacientιbus t sum, quod in Ie es ex fota facuisau naturae,istis,pro in ad Iutem oportet, exeq.antur. Elagianorum error fuit, gratiam secundum meritiaostra dari; aepe consequens asseruerunt,in
nrarit m pc solas vires naturaea
ne operando eam posse a Deo obtinere; ut facilius operari possent per gratiam, quod simplici
ter poterant per naturam a ut ea dictis lib. I. cap. I. R. L nil at,in
ex praenrallis d sputa I. de Auxiliis. Massiliensu vero, qui alio nomine aemipelagian diis cantur comunis et error fuit, aliquod anitium saltatis reseruandum esse hominis libero arbitrio, ut propria
suus fit in eius potestate contiit M ac per consequens laboras
370쪽
labori, & voluntati humana subiungendum est gratiae adiutorium , illudque nobis donari propter aliquod praecedens opus liberi arbitrii procedens e solis viribus naturea sue fit credere siue petere, sive desider re gratiam , siue quodlibet aliud opus ex his, quae Concilio Arausicano secundo Canoneo enumerantur, ut duputat. a. de Auxilijsium. I. cap. 3 praecede iis libri praenotaui. Id ipsum asseruerunt consequenter de praedestinati ne aeterna,nimirum Deum ab aeterno praeordinasse conferre nobis in tempore primum auxilium gratiae; seu primam vocationem gratuitam propter aliquod ex praediῶis operibus naturq, aut eius intuitu , vel occasione. Vnde consequenter admittebant, dari ex parte nostra causam, rationem, aut conditionem sine qua non praea Aug. lib. destinationis ad gratiam. Ex qua assertione S. Mugide Praedc stinus in omnibus fere suis libris, vel epistolis, sed prae Binan San sertim in lib. de Praedestinat. Sanctorum,ac de Donore' μ ν τ perseuerantis aduersus Pelagianos, di Semipelagianosia δε . .' an ferebat, gratiam secundum merita nostra dari,ac per consequens gratiam non esse gratiam, quae utique gra
tis datur. Nomine autem meriti comprehendit S. Au
gustinus non solum meritum de condigno, vel de congruo ex parte hominis; sed etiam occasionem,uel eo
ultionem, fine qua non daretur primum auxilium graistiae, ac generaliter quodcumque Opus naturae, cuius a tui tu donetur prima vocatio, leu primum auxilium gratiae omnia enim haec ut patebit insta hexcludere voluit, cum inquit, gratiam non secundum merita nostraduhsed secundum meram, gratuitam Dei voluntate. Argumenta, quibus Massiuenses conuicti hoc qualecumque initium gratiae,vel praedestinationis ad gratiam aduersus doctrinam S. Augustini, quae nimis dura illis videbatur, constituerunt in natura,referunt S. Prosper, Hilarius in suis epistolis ad Augustinum. Et ea idem S. Angustinus lib. de Corrept. gratia, clib. de Praedestinat. Sanctorum, de Dono perseuerantia r ponis dena Prospero, & Hilario dissoluit. dc intra cap. 6.pr ponenda sunt, & soluenda. . c