장음표시 사용
371쪽
De faeiente qus in se estex viribus natura. rasaprio Q. Mam profer sententiam in hunc modum. I -- tuestram Me Iiberum arbitrium e his tribus natae Miabus e natur, ρ a Ioue est ad eo nanaeum totum id is asae in ei potesU, tam e ire ea, qua sides babet addi enda. Θ amyI inenda, quam eire dosirem de pereatis, a iu- imationem, d Deo conserri gratiam prauenientem, auxiliaue quibus id aetat,υ oportet adfatalemu non quiisae, quasi eo conatu dignus meiatur taribus auxitijs, vitiisque atrone ea rum reatur; sed quoniam tu obtinuit nobis Chrisdus ob fua merita Atque inter et s, quassam ipse, quam Pater aeternus statuerunt de Auxilijs. ω donis, qua nobιs Chrsius promeruit, mere gratis confere Is , na eaque rationi maximὸ onsentanea fuit , t quoties ex nostrιs tribus naturatibus conaremur facere, Iuod in nobis es, prasi nobis essent auxitia gratii, quius ea, ct oportit ad salutem, Fcer mus, tua ratione, dum symus in iaci semper in manu Abe- arbitrι no-
posita esset fata nos ira, pι nosque imossaret quod
ad Deum non conuerteremur idem confirmat,& magis exi lieat disputat. Iq. membro I. g. Post hanc, ubi sic ait:&uoniam ero facient quod in se en Deus non denegat gratiam, Christusque nobιs romeruit auxini non to- Ium qua conantibus nobis ex nos is naturatibus Dicero quod in nobis es,praelio essent, ae prauenirent Oisi is Io eodem eoinatu eiiceremus di postronem Iuvernatur Iem ad gratiam,seu etiam quibus sepe excitaremur omnino, inuo siquod quot ea quι paratus fuerri ad conanis dia ex timore,e ei/nsaq; totia quod potes circa detesam dioeecata commissa, ct cauenda in posterum omnIa uinibani, praeueniatur a Deo a reii donoque t/morra sempernaturaIιs,reelιciat attrιτιone vernaturalem,quatis cum cramento eIi necessarsa, in peccata deleantur. Quobus verbis innuere videtur , quod idem conatus ex solis viribus naturalidus aroitri procedens adiuuetur , di perficiatur per gratiam praue mentem, ut iit diposi mo supernaturalis ad gratiam, tu quod indicant uta verba Ut se tuo eouιm conatu. c. Et alla quae in praeal legatam aput. o. praemiserata Ian inquiens et ιι ιntermus sone ad ostrum eordisci a paratuιδε re
372쪽
. illud ad quom aDer Urias erat resurgaι eaque ratione eius o. Guduia . a opera non immerit appetiari eo MMrunt dispositio nes remota ad gratiam. Addit etiam, quod nisi ilia an eradant,confrre eam sciliret gratiam praeuenientem,no .solet, ut videre licet disput. s. g. Quod hac. Eandem sententiam late defendit pateretessius te atu de Gratia essicaei cap. Io num 3. 4n appendis G ad Idem eaput num Is de sequentibus Vbi memo ratam propolitionem contendit esse intelligendam da faeient quod in se est, ex ista facultate naturq. Et nismine gratiae intelligἰe auxilium primum praeuenientis gratiae excitantis; nam gratiam habitualem fatetur non conferri , nisi facientiona totum, quod in se est in auxilio praeuenientis gratiae. Et in fauorem eiuslen 'sententiae refert S. Thomam,Mag. Sotum,&alios quam
plurimos Doctores , qui tamen fere Θmnes a vi cap. 7. patebit potius militant pro nostra sententia disputat. Is dein iiij tradita , explicata. Vnde pro resolutione sit nihilominus
Rima Conclusio. Illa communis propositio, Faciem L i auod infe es Deus non deneta gratiam non po-.test,nec debet intelligi de iacientibus,quod in se est, i solis ribus naturae; sed de facientibus quod in se est ex auxilio speciali praeuenientis gratia . Sic intellexes Tho runt m Mixopositionem Sanctus homas I. a. q. Ios. - art. 6. Vbi proponit secundum argumentum ad probandum,quod homo possit se apsum ad gratiam praeparare absque ullo auxilio gratiae Homo se ad aratram
euod ante es , Deus ei non d/ngat gratiam dicitu enim Matibaiseptimo, quod Deus dat niyitum konam in b, 7 petentibus se Ied illud in nobis esse dicitur, quod ericin
tamen argumentum reipondet i usu nιον homo potes
373쪽
Responcent, Sanctum i homam ibi loqui de gratia . . habituali,ad quγm non potesti , m se pinu prat para Res Arniare , aut illam consequi per aliquea actum procedente ex solis viribus n. iturae: sed blum per dupositionem procedentem ex auxilio gratiae . Sed contra Loc est nam Caia prorius ratio procedit a cartiori de auxiliis actu, sarta libis praeuenientis gratiae, praefert in de priria vocatione . seu prima gratia excitante. in qua retuli magis olea de ratio dom gratulta, quam in ali s doma, quae praelu Ponunt primum auxillum gratiae Praeterea Sanctua Tho mas aliis in locis exprest loquitur de auxiliis actuali s. TMmael
bus, Ut Patet I. a. q. m. art. a. in corpore, ubi si ea ier
ritiar exsane hominis, qua praeueniens diurnum auxia uinsu potius quecsimque praeparatio in homine se potes, ei e auxitio De mouentis animum adcionum, Ofιetinatim hoc se bonus motu Iiberi arbitrιν, quo quis praecaratur auisonum gratia suscipiendum erit actus m eri .rbitri moti di ι Θ quantum ad hoe dicitari mo se praepararas eunuciuuae Prouerbiora 6. Homιnio es praeparare animam , e prinoipiariter diei tantas hom/ni praeparari,inia Domino gresstra hominis uirgi.
Et expressius . contra Gentes cap. I s. probat ex pro' Num esiis , quod homo non possit propria virtute auxilium . s. ea. diuinum consequi, sed praescrtim In prima rationes, ubi emapiι. scis tra. Non propter hoc datur nobιs auxrrium diuinum 149. quia nos ad audia per bona opera promouemur: d potius noscida per bona opera proscimus; quia murno auxitis
praeuenιmur . Et in . ratione idem probat his verbis3.
374쪽
ad A. . Si qui tamen eorumfecissent quod in is esu Dominus eis
V I. o Eamdem conclusioaem statuit Magister Solus lib. a. so lib. de Natura,&gratia cap. 3 praesertim in solutione ad a. de naι cos argumentum. ubi ait, quod facere homines quod in Im Um, se emnon interrugitu ante auxιoum Der, ea ostru ra Meniente Deo.Tunc enim homosarat,quod in se es, quando Deo inspiranti respondet cooperans idem probat cap. . sequenti χ haec eis communis Interligentia I homi ctarum,ut patebit infra is inam quidem tententiam , si Ron formalibus verbis, aeqvivalentibus tamessu docuit prius Sam us Augustinus in libras , quos aduersus Pelaiagianos,& Semipelagianos conscrip:it , ut ex locis alarius allegandis colligi poterit . Aocuius euia entiam considerandum est,hanc propo sitionem, Faesent totum,quod infe est,ex solis viribus natura, Deus confert ιmum auxiatum praeuenumisgmtis,pois, in duplici sensu intelligs, aut explicam. Primo
. . Ita uti ra bona moraliter praecedentia primum auxi lium gratiae se habeant ad collationem illius concomita tanter, per accitans, ita Videlicet. ut non mereantur illam gratiam de condigno,vel de congruo,congruitatς se tenente ex parre plaus oPeriS,vel operanti Sinec line conditio,iine qua Deus non conterret primant gratiam iraeuenientem,nec occasio, aut qualecuoique aliud mo-
375쪽
tio,vel consideratio praecedentium operum naturae: sed inter illa, de donum gratia si quaedam concomita, etiaper accidens, sicut albino existens in artifice concomi latur per accidens aedificationem domus per accides concurrit ad constructionem illius; quia nullo modo Dε-suit in eam. Vnde in constitutione domi r : intilia habe tu ratio,vel conuder .itio albediHis ipsius artificis vel nigredinis; quia eodem prorsus modo aedilicat uris,mna iuxta regulam artisa ue artisex sit albus , siue pallu Ps. . t Gιχ. ἴsue quolibet alio colore asiectus. In hoc senui posset Η-la propositio tolerati quia isto modo tam facientibus, quam non facientibus quod in se est, ex solis viribus naturae,confert Deus, quando sbi placer,auxilia praeuenientis gratiaeci sed quoniam illa propositio iuxta commmnem modum concipiendi non facit istum sensum e sed altu longe diuersum, qui est inferius impugnandus; ideri praeri xtu huius explicationis non debet a Theologis rabsolute assirmari, aut defendi. Secundus sensus est, quod si homo iaciat quod in est, seu totum, quod potest, per vires naturales sui arbitrijeirca obiectum virtutis, verbi gratia diligendo Deu, Deus dabit illi auxilium praeuenientis gratia, quo actus ille dilectionis viribus naturae secundum substantiam inceptus foueatur a Deo, perficiatur,4 fiat supernaturatis . is qualis ad salutem oportet; ita videlicet , ut illud opus, vel operis inchoatio procedens ex viribus naturae sit occasio, aut qualecumque motivum, cuius considerationem Deus habeat in distributione primi auxilii supernaturalis, aut propter quod illa distributio facientibus quod in se est fiat a Deo. Et hic est proprins sensius illius propositionis, i quo putamus nou posse admi G ti, nec defendi. Imo addendum e Ii, quod etiam si dieatur, Deum non
semper obseruare, aut expectare huiusmodi conatus arbitrat, ut prima auxilia praeuenientis gratiae sic conanti
bus tribuat, sed solum aliquando; adhuc illa propositio non potest tanquam probabilis defendi. Nam loca cripturae, Conciliorum,& Sanctorum Patrum, quae conuincunt, Deum non obseruare, nec expectare conatus natu
376쪽
habent in quocunque particulari homine , cu is conistus naturales Deus expectat, ctiamsi in multis alijs hominibus auxilium gratiae prae meniat omnes conatus na xnrataeum videlicet nihil de sua salute cogitantibus, nihil ex se conantibus : sed potius resistentibus , ac repugnantibus Deus conseri auxilia praeuenientis gratiae, Mcut contulit Paulo Apostolo , dum in stagranti delicto Comprehensum ad se conuertit . probatur hoc primo ex locis Scriptnrae. Dicitur enim ad Romanos Ia dinis prior dedit II, , ct retribuetur ei strii autem si herum hominis arbitrium ex se ipso absque spe et ali auxilio gratia tacit aliquod opus, cuius occasione , vel intuitu Deus conserat illi auxilium gratiae, iam aliqai prius
tribueret Deo,ut Deus retribueret illi auxilium gratiata ac per eonsequens illud auxilium non esset grat Ia, quae utique gratis datur.
monio runctus Augustinus lib. de Praedestinatione sanis
ahqciis Hori mea' Α- o urget Massilienses, se probae, quod eo .cte neque fide inchoata, scimperfecta, que oratἱone, aut
alio quocuque opere naturae discernatur unus ab ilio t ed sola gratuita Dei misericordia, elagraria,ac perconsequens, non an homine, vel in seroso sed in solo Deo pol se gloriari. Hautem ex solis viribus naturae posset aredere etiam impersectE, petere , vel desiderare auxitium gratiae, vel tacere quodcumque aliud opus, cuiuSoccalione, vel in tu tu Deus conterret primum auxilium Pradu nientis gr.illi E iam per i a naturalia psaltem absque Deo Redemptor aruet non e Greatores
qui ei auctor omniumn se discerneret ab alio,cui non ιuat collata eiusmodi a ilia,&icissee in se ipso, non
in Deo auctore gratiar gloriari, quia nimirum ex se feci illud bonum opus morale,cuius intuitu Deus coutulit illi auxilia praeuenientis gratiae, qua tamen non sunt alteri collata in uia non fecit quod est in se ex faculta te naturae. Praeterea id ipsum aperte fignificasse vid -tur Apostolus ad Rom. cum ait murus otiis miser
377쪽
quidem Oas in bonorem, ariud vero in eontomeri in Quibus verbis coneludit Apostolus, quod sicut in eadem luti massa eodem modo praeparata, non praemet. telligitur aliqua ratio, etiam minima,cuius occasione, vel intuitu figulus acliit ex ea virum vas in honorem, aliud in contumeliam, sed id procedit ex simplici elus voluntate', absque eo quod possit quis conqueri de figulo ita ex duobus hominibus eodem modo per vires naturae praeparatis, Deus unum eligi tacui pro suo mero beneplacito conferae auxilia gratiae, facie illud vasIὰ honorem , alium vero non eligit Ied reprobat, permittit ut fiat vas in contumeliam .Ergo nullum opus rupponitur ex parte liberi arbitrii, cuius intuitu Deus conserat priora auxilia praeuenientis gratiar;alias nun-cuam contingeret, quod ex duobus hominibus aequa.. liter conantibus per vires naturae Deus uni conserat a
xilia praeuenient is r ti. e non autem alteri, quod aismen et fallam. Nam ut pluribus in loeis doce Sanctus s. August. Augusti nus saepissime Deus non vocat ad fidem , sed in q4.ata sim suci delitate relinquit multos intendentes bonis puc insta. operibus, quantum polaunt per naturam , alios vittis quamplurim H deditos fideles emit, re ad gratiam salutarem eligit. Ergo. ., secundo probatur dimnitioni hus Conciliorum, prae i. sertim ex Concilio Arahisicano a.Canone 3 cuius verba ea,tilium sunt. Siquis per Inuoeationem humanam gratiam De μνώse.
diei posse conferri, non autem inam gratiamfacem ea. s.
duo bra, eontraditi Esaia Propheta, Ne Apolis Inia os. dicenti, Inventus sum . non .arentι ur Rum. Io.'t upparuι his, qui me non interrogabans . Vbit inuocationem humanam intelligitivis viribus humanae naturae procedentem e no 'itiae comprehendit quodcumque donum supernatu, e fine fit habitualis patim, siue auxilium actualo.
eatu ergo,iatuitu eluvim ominai , seu inuocatis
378쪽
338 Responsonam Tib. I. Capa V. nisi sen inuocationis humanae non conferri a Deo gram iam prmienteruem . sed potius Deum sua gratia praeco,esu uenire nominum Voluntates, ve invocetur a nobis. e fausie Can in ut a pecear purgemur, ountatem -- canon. 4. Iram Deum e tectare consendit, non autem in otiam puVari verimus,per Sancta vieisus infusonem ct operationem in nos fera eanoetu resilit se Spiritui εancto per Salamonem dicenti , Praeparatur a tantas a Philipp. . Domino; Aposbouia briter proareant. Deus es qui operatur in nobιι, ,eID, e perseer pro bona ομαγ . .. . tote Damnatura no Cataone error Fausti Regientis,o' i Cassiani, qui ut disputo .de a iiijs nuria. s. 5 al. v
ium est, asseruerunt, Deum expectare nostram volu tatem, inuosdam naturae conatus a nobis exigeret, ut sua gratia nos praeueniat. Non ergo potest dici, quod Deus observet, vel expectet voluntatem nostram haut aliquem eius conatum naturalem , ut eius occalcouea vel intuitu gratiam praeuenientem nobis conserat, qud purgari velimus. Sed necessario a'erendum, ipsum velle purgari, procedere ex auxiIijs prae vcnientis gratiae, quo praeparatur voluntas a Domino, quo I OPLra cintilium tu in nobis velle ιδε perficere. Idem colligitur ex ca- rau te non. . ubi distinitur, quodcumque initium fidei, quaacam a. s. tumuis imperfectum, ct ipsum eredutitatis assectu is procedere ex auxilio praeuenientis ηratia, ac per eonsequens nullum attiam etiam imperiectum praecedere - an nobis, cuius intuitu Deus conserat auxilium gratiae.
Clarius id videtur diffinitum aduersus Massilienses
non fi eiusdem Concilij, cuius verba sunt gi quis. egratia Dei,c Mentibus, Osuntibus, des eranti uoct pumantibus nobis misericordiam Wit conferri; non
autem diuinitus, in credamus, erimus, ve ,ac om
379쪽
inductis disput . de Auxiiij διὲ n. a. II. I . 26. 1.&28. constat,asseruerunt auxiliuria gratie Dei misericor
diter conferri nobis prius ex facultate naturae credentibus, quaerentibus, pulsantibus,&c. Quo loquendi modo etiam usus est Cassianus lib. a. de institutis coenobio Cimmitirum e 1 t . a. Vadein anctus Aug astinus lib. de Dono perseuerantiae cap. 3.' aliis pluribus in locis illum propter hoc vehementer impugnat ubi .est obiter ob Axν άλseruandum, quod nΘmine misericordiae Patres Concili de do is comprehendu quamcumque gratiam supernaturalem , Perseu coaia quodcuque auxilium speciale, quod propterea nomi-
ne misericordia significare malueruri quia lassi lienses, 'II quos impetebat illa desinitio , contendebant non de ratio,
strui rationem gratiae , sed gratuita Maem et munere concitiua etiam si daretur nobis prius credentibus, volentibus, era ς. desiderantibus, &α ex sola facultate natur Unde Faufius lib. I. de gratia, .lio ero arbitrio can. r. Sed ante ausi lib.
cilium eruis inductis excluaere volui de quemcu Iuliae liberi arbitrii conatu cuius occasione, vel latuitu uera conferat auxilla praeite beluis gratiae in quodcumqti
tis, et aua de co I gruo ted solun conditiove, n, ii te qua aon, vel occationem, ut loquitur Cassi auus uua Pe motus dona tuae gratiae distrabua Eamdem prorsus doctrinam coanrmat Conciliivr mTridentinum seis. 6 de lutificatasae Canon. a. Si qu1 Couetu'
380쪽
Tertio probatur conclusio acetoritate oncti Anguis stini qui inter alia ob hoc praesertim Massilianses,& est laria nos impugnat;quia initium fidei,aut piae operationis constituerunt in natura , quo auxilium gratiae , t a Deo perficiatur,consequantur,& ex eorum doctrina inis, aquil de fert grariam secundum merita nostra dari. Etenim lib. pri si ea de redestinatione Sanctorum cap. a. ait Non aes re eed in is ea sententia, quam Peragro ipse in Epiβο- Fide n Itidiei Palsin . ut eaAem gι Lia Mantur, dam-uηm, e naμ ιomptius en gratiam Deiseundum merita nos rao M I βῆης daνi, osa non pertineat aa Der gratiam, quod erederer - emimus μὰ ud potitis, quod pro σμώoc nobis addμ
z ' Ἀ-- , - νῶμαι, persectiusque eradamus, ac per hoc inn
scimus. Et infra . uis autem dicari eum, ραι iam e mpit eredere , ab tuo, in quem credit .mbi merermon D, ω iam merenta eatera dieantur add retributione .iuini a periboegratram De secundum merita nos a
dari. Et circa finem capitis. Videres aIiud agitur so - α nisi et gratia Dei secundum nosra merita detuν. suolibet modo ae se gratia iam non' gratia, Reddituμnamque hae pacto deb1ta, non donatur grauisu debetuν enim erodenti, ut a Domino ipsa με augrotur , ct tmerces ei saeptis Mos axesaiseqne attenastur eum opaicrtur, non secundum gratiam, sed secundum debitum isam mercedem, edentibus mutar
Expendatur illud verbum , quo ibet modo, per illud
enim excidere intendit uruit mus omnem modum meriti, sue fit de condigno, siue de cimgrum sue etiarreat Tonditio, fine qua non, siue quodcuriaque aliud,cuius' intuitu detur ranium auxriiurri praeueZaelatas gratie. Cuod dixi de fide exrendit Saticius Maullinus ad observavisam cuiuscumque mandata, suem ordinis grais' tis, sue naturq, qualia sunt raecepta Decalogi conis tendit enim, nullum esse initium obedientiae ex viribus, stature comparatione alicuius mandat3, cuius intuitia is Deus cor Rrat auxilia reuenientas gratae. Sic enima js..... loquatur lib. de Bon perseueranti cap. 7. Ruod au-