De expeditione Alexandri libri septem recensuit et annotationibus maximam partem criticis tum aliorum selectis tum suis instruxit Io Ern. Ellendt

101쪽

Raphelius indicavit, nimirum ex Xenophontis Hist. Gr. II, 2, 2o

102쪽

coniecturam Schmiederus. Nec multum abest quin mihi etiam probetur. At vide ann. ad III, I, si et ad IV, 28, II. Cf. xen.

103쪽

LIBER I. CAP. IX.

uno alio codd. Flori . atque eod. Aug. Vulcanii. In editionibus veteribus et reliquis codicibus legebatur, quod nulla ratione defendi potest, et ij ccreemure TO Uc ZIM UUOD . . Tων ε καὶαληφυερTων In edd. veit. et plurimis codicibus Irono vii legebatur Tων κατHiie dei risu. SCripturam, quam Cum Selimi edero probavimus, Solus Suppeditavit cod. F. Sed, id quod maioris momenii est. ipse Arrianus eam ut unice Veram Commendat. id. ann. ad I, 6, 2 l. iS. η Millsυ καὶ meis , rq αλωσιῶ Ed. Bag. η IAIsti καὶ Συκιών c. Mox in eadem minus recte expressum CSi ne ira 'αU M'. Cf. I,

28, 3. II, 6, T.

Et similia quoque sunt quae apud ipsum Arrianum leguntur I, 26, 6. s. παλαt 'ε ειαζ ἐπεξιόντωνJ In edd. ante Gron ovium legebatur 'αλαε ασ απεχθείασ. Retulerunt igitur haec verba ad prae-PοSitiοnem At pendent a verbo ἐπε oντων , quomodo dixit Diod. Sic. I, επε χεναι τὴν ἀνοιμίαν. Neque aliter intelligam verba Herodoti VIII, Ias ceλλα θεοῖσί τε συε ,αιγγοισι πίσυροί δυν

104쪽

Sic omnes ita nuscripti. Sic versio Vulcanii, qui etiam Postea id

Thucyd. I, 5s relata dὲ αibii 'ρtorii ἐγένετο. Qui plura cupit, is adstat Goelleri Indi c. IV. ad Thucyd. t. II, p. 566 et Bernhard. Wiss. Synt. p. ais. Erravit Slebei. ad Paus. X, 2, 2.

FIorr. et fiαc αυτου . Quae ultima vox quamquam non omnino necessaria tamen a Gron Ovio non erat cum tanto clamore explodenda.

Nam si in Arriani morem loquendi paulo accuratius inquisiisset, non seripturus fuisset, Vulcanium plus aequo probasse codicis sui

106쪽

MANNIANI EXPED. ALEXANDRI

prooem. allata considera haec, III, 2I, 3. IV, 25, 6. IV, 2s, T. V, 2, 3. V, S, 5. V, I 2, 3. V, 2o, IT. Eandem sere signifieationem habet quoque activum hπιλέξαι, ut III, 2s, 8. IV, 28, II. V, 2, 5 et centenis aliis locis.

ουστιναβ - ἐγίγνωσκori Facilis QSSet mutatio Oυστ/ναζ - εγίγνωσκεν. Sed talis structurae mutatio Graecis quaSi legitima est. vid. atinot. ad I, 2I, T. OTι τε συ)oc - απαγγελουντασJ CompoSitionem verborum paulo Perversiorem recte expedivit Vulcanius locum ita interpretatus: qui quod ob Illyriis et Tribollis incolumis rediisset, publiconi ei Atheniensium ictetiliam, quomi is non tempeStitie, Signifccirent. Verba enim oυκ ἐν καιρb adverbii loco posita pertinent ad Similiter a verbo suo distracium vide adverbium V, 8, 3 καὶ ἐδαετori mni: - καὶ τοὶ οἷ ταυτli 'Iνδοὶ φιλίωc. Lentus tamen flueret

107쪽

6. ἐξ τε ι Edd. ante Gron ovium 8ζήτω. Neque aliter plures codicos Florr. verum dedit iam Gronovius Q codice F. Qt quibusdam aliis codicibus. Et quam frequens illorum verborum ut in eodicibus ita in editionibus confusio sit, dici vix potest. Sic apud Pausaniam I, 22, 5 Toυσ nc ccc Lυρυσθευσ, vulgata dei Tει, iam a messelingio ad Diod. IV, Is reiecta, recentioribus temporibus etiam a Schaesero in Meli. criti. P. 5 notata est. Sic apud Xen. Anab. VI, d, II in editionibus vulgaribus male legebaturo riτει pro Vide I rueg. ad h. l. et Dorv. ad Char. p. 233. Apud Xenoph. Epties. I, 2, p. X recte Scripsit Locella et O νην, cum in editionibus reperisset texiret. Cf. iipp. ad PIul.

108쪽

52ANNIANI EXPED. ALEXANDRI

s. Fυχῶν μὲν - τυχον δέJ Ηοc adverbium sic positum duplicem continere videtur Potestatem. Primum quidem partitioni inserviens idem fere significat, quod et o vo δε; deinde autem etiam

109쪽

LIBER I. CAP. X. XI.

vrec: ubi non cum 'ern Silorho scripserim Triν μουσ/κi M. Cf. Plat. Ilaed. P. 6O, E Aιουσικὴν ποαι και ἐργαξ υ. Himer. Or. III, P. do μου κ/ην καὶ ὴ Γιασ κελευε/σ ἐογα εσθαι. d. ἐξελαυνει β p vj iiiσποντο υJ Sic iam coniecit serihendum esse Palmer. ExercC. P. 236 Pro vulgato editionum veterum αφ' Tλλri Vrsi rota , nisi quod accusativum dedit pro genitivο. Hunc Praebuere omnes codices quos inspexit Gronovius. EundΘm errorem notavimus ad VI, 22, a. Ceterum utrumque casum recte habere iam monuit Gronovius et pluribus exemplis demonstratum. eSi nobis in aim. ad III, 25, 6. καὶ χο Viiii, re ri Vulcanius in codico angustano vi dii καὶ Toυψ αλλουσ Eλληνα . Non male. Vide an n. ad III, 3 3, 15. s. risu MοκινιιινJ Ed. Das. τ, ιερκινιτ i , ex nota voLatium

110쪽

vulgato καὶ τουτον αυ σιαβάσ ex omnium codicum auctoritate nunc recte legitur καὶ τον Λκεσιν=ην - αυ σιαβάζ. Sed duae potissimum fuere causae, quae me moverunt, ut reciperem quod Schmiedero