장음표시 사용
81쪽
82쪽
IT. οτι κινJυνευουσιν Iππ&d Ed. nasii. κινδυνευουσι. At-ique saepissime hoc ν ἐφελκυστικον in editione Basileensi neglectum vidimus. Sic statim I, 6, Is in ea minus recte e X Pressum est in
Quibus adde quae in praefatione tum de omissa illa litera diximus, tum de iis locis, ubi P per abundantiam aPPοSitum est. Aγριαραῶ Edd. Dγριαναζ. Mox ed. Las. Voxiori. Eundem eiusdem uilitionis errorem notavimus ad II, Io, T. I s. ἐκλείπει τα ορηJ Ed. Basil. vitioSe ἐκ λιTrol. 2θ. ἰδοκουν δ' mJ Ed. Lasit. δέ τ/. Minus apte., Cum autem constet, e PerverSa litterarum distractione haud raro gravissimas oriri posse scripturae diversitates, non abs re visum est, hic Conis iunctim exempla quaedam lectoribus Proponere notatu para Io digniora. Sic verbi causa, cum in editione LaSileensi III, 28, II
salso scriptum esset Wυπελασαι ἐν, vulcanius Sive e coniectura,' sive e codice suo recte dedit μηδ' εἰ πελασαιεν. Idem IV, I 3, II scripturam ed. Basileensis πεῖναι bene mutavit in Ohioν τι εἷναι. Eodem modo Sanaia est Scriptura V, T, I 2 OUκ cc τε σειρ Scri hendo Pro oυ κατεorti . Eadem medicina adhibita est loco desperato V, 28, II. Ibi enim pro vulgato cereoσrceriic Jε ου ε ε; non dubitandum erat, quin e Suida Scriberetur ocreos Trerimo' δε oυδὲ
ἐγtio. Sic etiam denique VII, 5, 3 sensu loci id postulante scri i, tum est Aio iι Pro ccii υτι, Scriptura editionis Basileensis. Vide Pralai'rea aon oti. ad. II, 2d, si et V, II, T. ἔμελλονJ Ed. Lagil. )ίαελλον. At sorte tantum factum existi mo, ut hauc sormam Praetulerit. Non enim nisi hoc loco ei II,
83쪽
ea apud Arrianum reperta mihi est. Alterius contra formae cenis sena succurrunt exempla. Cf. I, 6, 22. I, 2o, II. II, 18, II. II,
23, 3. II, 2I, IO. III, s,s. III, Is, Is. III, 3 3, 6. IV, 2I, d. IV, 2 , Io. IV, 2', si V, Io, 2. V, 21, 1. VI, IT, S. VII, 3,
5, VII, Io, s. Contrarium sere statui posse de augmento verbidυνα cre patebit ex exemplis ad V, 2I, 5 allatis. 2I. tDossii ἐφαίνετo. /ι ἐν γαρ Sic dedit Schmiederiis eodicem F. secutus. In editionibus ante Schmiederum, omisSa particula γαο, legebatur uno tenore WhφαινεTO , τῆ μερ, πρυσ TOM TOT LOV κ. T. λ. Ad απειργομενα ex sequentibus subaudiri potest u. Attamen non multum abest, quin probem vulgatam tum Scripturam tum verborum Constructionem. Amat eniim Arrianus talem Constructionis mutationem, qualis tum eSt. Cf. III, 22, io ανελαβε- TOU tau αλλου; ασφαλ ω ἀιελθυνχασ, Tolla d si γρ/ασιν ἐπέθεντo
lit Arrianus. Repetitur ea I, 8, 22. I, 2θ, 2. I, s, Id. II, A
84쪽
IS. V, IT, Ig. VI, 3, 3. VI, 23, 6. VII, 22, 5. VII, 22, S.
VII, I. Nihilominus noStro loco vulgatam non esse sollicitandam iudico. Sic enim etiam apud Xenophontem, quamquam crisariuαι longe frequentius QSt, tamen σημαναι invenimus Hist. Graec.
I, I, 2 et II, I, 5. Vide cl. Lobech. ad Phryn. p. 25. Popp. ad xen. Cyrop. IV, 5, 36. Erueg. ad Anab. II, I, 23. De formis
καθαDαι et καθ ijραι vid. ann. ad II, d, I 2.αποτεῖναι εe Trooβολὶli J Edd. vulc. et Blanc. cum quattuor codd.Gron. O προσβολ, M. veram Scripturam Servarunt odd. Venet. et Basil. ac cod. F; unde recepit Schmiederus. Postea eandem formam enotavit quoque Vulcanius e cod. Augustano. Sic apud Xenophont. Anab. VI, 5, 25 hodie recte legitur επειτα δε Ne προβο λ/ην καθενTU επεσβψ βα ην, ut apud Boi neniannum, ita apud Din-dornum. Solus ErilegeruS προσβολ=ην Probavit cum Zeunio, Cuius rationes non intellexi. Similiter dixit xen. Anab. I, 2, I προβα-
Quod dedit Gro novius, vidit etiam Vulcanius in cod. Aug. Ean dem particulam eaedem neglexerunt editiones I, 21, I et IV, d, Io.
85쪽
rat Thucydides VIII, Io καὶ ανδραζ τέ τιναc απέκτειναν OZ πολλου τola ochi P αυrou hoc DotcJ Gronovius minus recte ἀμφ αυτορ. De significatione vocis isαmoc apud Arrianum occasione data fusius dicendum erit. Interim vide Freinshem. iii Ind. Curi. s. v. iamicitiα, et messeling. ad Diodor. Sicul. XVII, 3T. ἀναβαίνει- ἐπὶ τουc noυcJ Post ἀναβιανειν in edd. vett. et quattuor eodicibus Gronovit a mala manu additae legebantur tres voces ἐπὶ τον noταμυρ, quae quomodo hic Iocum habeant nemo intelligat. Expunximus eas cum Schmiedero auctoritati codicis Robsecuti. Ceterum placia it hoe Ioco dicere Arriano ἀναβαίνειν ἐπὶ τουc
86쪽
I2. καὶ ἐπὶ τουτstri Edd. ante Schmiederum omnes ἐπὶ τουτ /, quod habuisse quoque rvidetur unus codd. Florr. In tribus aliis reperisse se testatur Gronovius C εὶ Tot et P. Quod dedimus, debemus codici F. Neque aliter Scribendum PSSet, etiamsi omnes codices obstarent. Cf. I, II, I MEMotas τε - ἐστεφάνωσε , καὶ ἐχεὶ τουτυ Σάρη . I, Is, 5 cIic t ε' ἀ -σ χαυν ταξεων - 'αινον.
87쪽
tivi pendent ab adiectivo Πεστα, in initio periodi posito. Vide
Baehrit ann. ad h. I. P. 38. φυλακα ἐν τῆ αυroila vi gloμενασJ Gronovius voces ἐν ταξει vertit, Miciolig, per οrdinem successionesque cillernosis. Sed nescio an vulcanius, quem ille vituperat, rectius ceperit verborum SenSum , vertens neque excubicts in Ciastris Ogere. Nam quod Grο- novius protulit ut geminum I. III, d, 5 απο δε μέσων νυκτωρ ψU-χεται ἔν τI ταξεt, minus accurate ab eo descriptum est. Ibi enim legitur εν ταξεt, omisso articulo. Et sic non Arrianus Sollam, Temrum etiam omnes, quos novi, scriptores Ioculi sunt; quamquam nοndicam ἐν τα D esse vicibus. Respondet potius Latinorum ordis
88쪽
ἀποτεταγμενην - τ)ην τάξινJ Sic recte ed Basil. et omnes eodd. Gron. ἀπoτεταμενην primus dedit Vulcanius, quem secutus est Blaneardus. Et horum verborum confusio haud raro a viris doctis notata est. Vide, Si tanti est, Passov. ad Parthen. Erott.
ante rurSus omitera fere editiones 'A: et si c. 2θ. προστετακτοJ Schmied erus Trooσθακτο, deceptus sortasse veterum editionem scriptura reo set ccκTO. De augmento PluSquam-
Perfecti saepe omisso dictitri sumus ad III, T, 8 et III, I 2, I. I. προσμώξειν-Ed. Bagit nebc μίξιν. Sic II, 22, 3 in
dito Naphelio, qui ad hunc locum rectissime haec annotavit. 3 Alior in lectis Odhuc, cilior in Fit et , quor celeriter cοnsequebctritur , interf- ciebαnt. Ita plana et perspicua sunt omnia. Neque assentiendum puto AIsto illi, quem tantopere laudat Gro novius, praeferenti ἀναι- ρουντεc, tollentes , inferacientes I Nam cum participium per Se Sententiam non absolvat, Sed omnino cum verbo κατέκτεινον Sit coniungendun, et nescio an Satis Graecum Sit αναιρουντεσ κατέκTειuo eum alterum αίρουνre; κατέκτεινον tale sit, quale mox sequitur
89쪽
potest; id quod non vidit Gronovius. Dimirum loco participiii Vcυρουντε; ponendus erat indicativus dryρoυν. Sed Solent Graeci Scriptores potius a participio ad tempus sinitum transire. Vido
υστε πολλοὶ - εγκατελ Sic Cod. F. κατεληφθησαν edd.vett. et quattuor codd. Grono vii. Eandem scripturae discrepantiam no
90쪽
exempla possint afferri. Sic Xen. Hellen. V, 2, I pro EUHβαλλο usi/onc alii praeserunt ξυλλαβο νουc. Cyrop. II, d, si pro a pharao: λαβών nonnulli codices habent βαλών. Cf. messet. ad Diod. XI,