De expeditione Alexandri libri septem recensuit et annotationibus maximam partem criticis tum aliorum selectis tum suis instruxit Io Ern. Ellendt

261쪽

IO. De MDλκοHI , In libris antiquis tum ita pronunciatur, ut est in vulgatis 'tra oc, tum etiam Meraκri Hoc, D petκλoc, D Πιλκoσ. Ex quibus Solum ultimum verum esse probant similia Orientis nomina, ut Milcct, Milesin, Meselom, nctichoin; et hinc alibi Imilcctr, Domilcor. Sane II, 2d, 8 iam Optimus, quam duo alii mss. De praλκoc. GTOROB. De Similibus in codicibus literarum transpoAitionibus monuimus ud I, 28, 3. IV, 12, T. C. XVL παλmoτατον β)ν ιινxisti J Coniecit ita scribendum esse Vulcanius in margine editionis Stephanianae; assentientes habet omnes codices Gronovit. In editione Basileensi sic legebatur: παλαιότητα ου μμ αθ ανθρωπίν3. Eandem Superlativi depravatiοnem notavit Gronovius e III, d, 3, ubi ed. Bas. habet apiveorriret Progenuino ψυχροτατον. Sic Ilist. Ind. XXXIV, 2 recte nunc Iegitur τὴν βραχυτατηρ pro vulgari βραχυτητα. Hist. Ind. XXIV, 2 retinendum censeο τήν τε λαμπροτητα, quamvis cod. F. exhibeat To τε λαμπροTατον. Praeterea cf. ann. ad II, II, I. III, d, a. 2. V c κcio OHJ του Atho Aιονυσori FGronovius legendum censethc καὶ του Λιοσ ό Ato Goc γίνεται. Sed nec hoc Graecum est. Si mutare velis, Iege: )ic καὶ Λεδc Aιόνυσοc γίνεται. Sic Paulo Post Atoνυσόν τον Atoc καὶ κορηc. Voces ό του Λιοσ glοSSuma redolent, ideoque uncis inclusi. Schmiec. Sunt sane quae vulgatam scripturam dubiam reddant. Sed si Schmiederum audires, particula καὶ inepte apposita esset. Ad vulgatam accedunt haec Sοph. Aiac. v. Zs5 ἀλλα Atoc γ ἀλκίμ α θεοc. Oed. Col. v. 623 'o oc. Euripid. Iph. Aul. v. d θ ό Πριάμου Παρ/c. Pliat. de Fori. P. ST, D ό μὲν *tunnsD 'Aλσανδρoc. Fiusdem tamen generis neque haec sunt. Indes factum, ut articulum Priorem cancellis circumscripSerim.

262쪽

nent ταζ βουc, nihil mutavi. Schmied. OuaSi haec causa esse Possit etiam hic retinere quod omnes codices respuunti Similem substantivi in eodem fere enunciato formae mutationem vide II,

2a, 8. CL ann. ad II, 2o, I. V, 6, 8. VI, IS, 2. De accusativi vocis floυc duplici forma vi de Bornem. ad Xenoph. Anab. III, 5, s.

Ceterum neminem Spero fore qui me vituperet, quod Supra Pro vulgato ἐπελάσαι de meo dedorim ἀπελάσαι. - Pro ουδε TOUTον φαυλον ὰώλον apud Eustath. ad Dion. Perleg. p. 2Id, ed. Lernu. legitur oυδε Toυro, non inepte. Sed hoc dicere voluisse videtur Arrianus: neque hunc labοrem pori tim iudic&SSe. 8. Oidα δε ἐγώ καὶ ἐζ τουτο ετι - τρέφουσαi J In edd. omnibus et codd. Gronovit legitur Ec τουτο, υτι - τρεφουσαν. Alteram Scripturam cuius fautor exstiti, Vulcanius commendavit in margine editionis suae. Atque egregie ea confirmatur ab Eusi athio ad

Dionys. Perleg. v. 558, p. 2Id, ed. Lernit. locum Arriani Sic Scriptum exhibente, ut Vulcanius voluit. Accedit denique ipsius Arriani auctoritas, ut qui dixerit Hist. Ind. VIII, s 6ντινα καὶ σ

263쪽

τουτο σι αντὶ χνετων κDi: νταε. Nihilominus tamen non cum I,einharduo ad Dion. Perleg. p. boo Contenderim vulgatam omnino Psse corruptam. Haud raro enim Graeci post verba Sentiendi. cogitandi, dicendi, quae duplicem admittunt Constructionem, Unam cum accusativo cum infinitivo vel participio, alteram Cum indicativo adiecta particula cc sive oτι, hanc duplicem conStructionem Coniurigunt, ut PoSt οτι S. isc infinitivuS PοSitus compareat vel participium. Testis est ipse Arrianus, ut III, 26, I σι λέγει LΠολε- μαιοσ κὰὶ Meretroβουλοσ οτι προηγγελμενην γηόη οἷ καὶ προτεesita Et vide, si plura cupis, Coeli. ad Thucyd. IV, 3T. Popp. proli. ad Thuc. I, p. Is8. Heind. ad Plat. Gorg. p. IIS; et inprimis

FritZsch. Ou. Lucc. p. I 2 Sqq. Unde, nisi graviora testimonia particulam sustentarent, in vulgata adquievissem. Gronovius vero aperte erravit 8c Toυτο interpretatus Od hoc, i. e. Proeter ectqucte dimi cic confrmcitionem huius sententiσε. Nam omnia OxPmpla quae ad confirmandum hanc interpretationem attulit VII, T, s. II, 3θ, 5. Ηist. Ind. VIII, s, tantum abest ut eam confirment, ut excepto loco VII, T,s, ubi scriptura vulgata male habet, prorSus ab Pa abhorreant. Unice veram ista verba interpretandi viam ingressus est Vulcanius, vertens: Od hunc tisque diem S. Od hoc NSque lem-γνε. Et particula hi admissa hic est verborum sensus: Neque melctiel , eliore cid hunc tisque ciem - Opimias boves in illa lerrct yαSci. καὶ Zυρυσθέα - αφῖχθαιJ IIaec es scriptura codd. Grono-vii et V. C. vulcanii. Cum in editione Basileensi praepositio neglecta esset, Vulcanius in ora editionis suae coniecit 'Poc LU- ρυσθεα, non male. At cf. IV, 12, 5 coc d. ἐ; παλλισθένην κεν ὴ

264쪽

τον ΓηρυονηνJ FIIAS voces laro glossemate habeo. Saltem scriptum esse deberet To rota Tviρυονου Sc te . Nihil scrupuli rosidet in illis vocibus. Neque opus est Schmiederi emendatione. s. oυτε N βουσ καλαίJ Ita Cod. F. cum Aug. Vulcanii. Reliqui codd. εῖτε εἰ βου; - . In edd. vett. legebatur εῖτε βουσ. In nominativi forma βουc pro βόεc nemo ossendat. Sic dixit IV, 3 I 6 ναυσ ἐποιηθησαν, de qua forma vide ann. ad II, 2o, I. Unde etiam apud Xenophontem Cyrop. IV, I, s non cum Zeunio condemnem quod plures codd. habent πολλοὶ δὲ βουσ, quamquam melius QSSE potest quod hodie legitur βόεc. Io. εἰσ δε χὴν πολιν di Sic rescripsi ex ed. Basil. et Vulcaniana. In Veneta est *c δε τυν ηολιν. In Gron oviana typorum laPSu, deinde etiam in reliquis editionibus excidit adversativa Schmi ed. Forma εἰσ, an lc h. I. praestet, haud facile decerni potest. Utraque forma Arrianum usum esse in praefatione demonStratum eSt. ἀσφ αλεσTVTον - γενησοuενονJ Recepimus quod sine ulla dubitatione verum coniecit cl. Lobeckius ad Phryn. p. 2 8. Vulgata

265쪽

Quibus adde IV. 2I, 2. IV, 2d, 6. V, 8, 3. VI, d, T. Contra

266쪽

ANNIANI EXPED. ALEXANDRI

2. ωζ ἐπὶ BαβυλωναJ Noluimus obsequi codici F., qui particu

lam tac non agnoscit. Schmiederiis, ut Solet, statim Patia Ciecit.

προυχωere cc Onὶ Toυσ άλλουσ amo Joυσ. Saepe autem Ic a librariis omissum esse ex incunt quae diximus in ann. ad I, 22, 5 et VI, T, 6. - Paulo infra ed. LAS. μεταγάγοιε. ἐκ του εDom J Maluimus cum edd. Pnet. Pi Basil ., quae hanc Praebent formam, peccare, quam novum quid in trudere cum Vulca nio et qui eum exceperunt, Gronovio, Naphelio, Ssllis: ledero. II iρnim scripserunt ευθασ. Eadem Scripturae discrepantia obtinet v, 2 , I. Quo vero iure ita Scripserint, quibusve testimoniis illa nitatur formae mutatio, frustra quaeras. Gron ovium de his quae vulgo dicuntur minuitis codices suos non conSuluisse persuaSum mihi est. Et Scriptores saliscentis Graecitatis ἐκ χσυ ευθ oc scripsisse non negabit qui perlegesi it cl. Lobeckii annotationem ad Phryn. p. 2a Sqq. dieque a Ssentior Siebelisio ad Paus. VII, I 2, I contendenti, apud Mati an iam ubique scribendum esse ἐκ του ευ-ogoc. etiam ubi omnPS Codd. habeant Et is his . Apud Arr. Cyneg. e. XXIV hodie quidem legitur ἐκ του ευδεoc. Num autem Pro ge

267쪽

LIBER II. CAP. XVII. XVIII 2II

. Triν τε θάλασσαν -J Ita edd. Venet. Basi I. Vulc. Schmied. Mediam vocem primus neglexit Blancardus. Secuti Sunt Grono-vius, Raphelius, Borhechius. C. XVIII. επιχειρεῖν τ' Tυρ μ' ἀλλὰ καί τι θεῖονJ In ed. Bas. legitur ἐπ αε ρε- τἀ Tυρω, δεῖον ἀνεπειθεν. Quae cum haud apte Cohaererent, Aulcanius ScripSit - επε εν. ' V ειρεῖν δε τῆ TDoryκ. T. λ. γ In hac autem interpolatione non prima Solum periodus

268쪽

nimis violenter abscisa est, sed et adversativa particula neminem prorsus ex antiquis codicibuS habet notorem. Gi OROB. veram Scripturam Servavit unus codd. Gron. et V. C. Vulcanii. Nimirum vox oεῖou Sic nude posita nusquam apud Arrianum reperitur.

ide II, 8, 3. III, 3, 6. IV, 8, T. IV, II, II. V, I, I ceti.

Hodie tamen contra libros nihil muto, praesertim cum illa con- structio similibus exemplis sirmari possit. Vid. II, 26, Io oσαστων λιμι νων τὰ στοματα ε Morro; et ann. ad IV, 2 l, II. 3. αυτola at noλic itu Ita omneS, quos inspexit Gronovius, codices, ita edd. Venest. et Basit. Unde non intelligo, cur Vulcanius scripserit αυτη η 'oltc. FortaSSe nesciebat quo reserendum PSSet pluralis αυτοῖ ΣοStris tamen temporibus in talibus nemo ossen- dat. Plura de constructionibus ad sensum diximus in annot. ad I, 2I, T. - MOX Ed. Las. ONUραTO. πολλων πεοιουσωνJ Schmiederus e cod. F. πολλων περ υἰσων edd. veit. Cum reli. Codd. Gronovit.

269쪽

6. λίθc ore Zε πολλων αφυονίαJ Facile foret corrigere πολλὴ ἀφυo νία, plane ut Xenophon dixit Anab. I, s, Is τοιγαρουν πολλὴ =ην ἀφώονια- τωρ ευελοντων. VI, a, 3 1i h δὲ πολλὴ )iν πάντων ἀφθονιc . Sed non opus est ulla emendatione. Similes pleonasmos multos adscripserunt Lob. ad Phryn. p. Isa et Engelli. ad Plat. Laeli p. 22. - Paulo infra in est. DaS. PoSt λιαρακεc non comparet parti

cula TE.

. τὰ καὶ χρ=ηΠασι, τουσ τε -J Edd. ante Gronovium et quattuor codd. habebant τὰ δε καὶ χρ=ησιμα, τoυσ τε. verum dedit Gronovius e codice F. Eandem corruptelam ex tranSpositione literarum ortam vide apud Thucyd. V, II 6. VII, 2. Pro 1 ii usi tu, quod vidimus in omnibus editionibus, Reiisασι Scribi ius-

270쪽

ἐγιγνοντο - οἷ γάμοι. Et II, II, 6 εν ταυτ o. Quibus locis adduIV, 2, 3 et VI. 3, 5. - Paulo ante ed. BaS. πυοσβολήν. EASilem voces confusas vide I, 6, 3. pC. XIX. hσ υσον μακροτατονJ Non potuimus quin h. I. codicis

lativus. ut III, 2I, B. IV, 28, I 5. V, 2o, d. De comparativi superlativi consuSione vide ad I, 2s, d. Hist. Ind. VII, 8 nollem