장음표시 사용
251쪽
φmσμέν=ην. Quod cum Schmi edero. recepimuS κει)αένην, Sola quidem nititur auctoritate codicis F; sed ex Arriano ipso optime defenditur. Vide I, IS, κεῖται δε αυτη β'ὶ τῆ Miariris. I, 2s, κεῖται δε ἐπὶ του Σαγγαριου ποταμου. Ouamquam minime negem, et alteram lectionem magnam Prae se ferre veri similitudinis speciem. I, II, 6 πολε/c Tλληνιδασ ἐ'ὶ θαλασσηὶ ωκισαε α . I, 2T, I tDκ στmδε τ=ic Dσπενδου τα πολλα ἐπὶ ακρV -υPq. III, I, T αποβσίνει δ'ου νυν Λλεξάνδρεια ωκ-αι. IV, 2 , I 2 ερ ἐπικαιρυ χωριω ωοκειυκασθαι. VI, 28, T κατῆγερ ἐc Tric Tαρμανίαc τα πρoc θάλασσαν φκισμενα. Sed οmnibus his locis non tam situs urbium indicari videtur, quam conditas eas fuisse et habitatas. Addere etiam possim, facillime ex praegresso is substantivi ὴπειρε' a Scribis factam
PSSe υκ χενην, PraeSertim Cum hanc formam Saepe a Pita Arrianum vidissent; at video non defore qui ad contrarium comprobandum hanc eandem causam afferant, et suo iure. Notandum Praeterea est Arriani tyκίσθαι fere idem esse quod apud Xenophontem dicitur olκεισθαι, ut Anub. I, d, I noλιν ε'a TI θαλ-Ty οἰκου/Iενην. Η, d, 25 καὶ ἐνταυθα φκεῖτo πολισ μεγάλη. V, I, II ται παραβάααZταν οἰκουμεναισ πολεσιν, et, Si vera est scriptura, οἰκεῖν. HiSi.
252쪽
28, 12 πολιν η ἐγγυσ Tric πέτρα riic Dορνου Θκεῖτο. Ceterum tyκεDoet εκειτo consuSS. Vide apud Xenophont. Anab. V, d, I 5. His omnibus perpensis Sane dubius haereas, utram Scripturam apud Arrianum ex interpretamento ortam dicas. τυλιν - ευδαίμoναJ Constans sere haec est de urbibus claris et opulentis dicendi formula. Vid. V, 8, 2 - αφίκετο, πολιν γάλην καὶ ευδαίμονα. Xen. Anab. I, 2, πολιν οἰκo ιενηὶρ, μεγάλην καὶ ευσαίμονα. Et sic centies apud eum. Cf. Himer. Or. XIV, p. 658 πoλισ μεγάλη τε καὶ ευδαίιc M. xen. EpheS. III, I, p. 52
καὶ ΣιγωναJ , Post verba καὶ ευδαριονα subiungit cod. Opt. καὶ Λ/γcii te, ita tamen, ut decernere liquide non potuerim, fueritne Aιγωνα, an ιγωνα, quae vox quidem nihil propius habere videtur, quam Σιδῶνα. Verosimilius tamen videtur fuisse hic urbemat: corre. Nam ad manuscripti huius non dubitandam fidem ('. Ei accedit Iocus Ilesychii, qui inter voces θυνον et a Jαι positum habet: πολ σ μικρὰ τῆσ Παλαιστίνχic. volunt quidem immittere sed ea vix recte ab Hesychio poterit dici noλισ μ κρα, et ordo literarum iam reiicit huius verbi appellationem, quam belle et ordinate admittit vocem Σιγών. Etiam Iosephus bell. Iud. II, p. 823 nominat urbem Ttγῶ, Sed in Galilaea, quam notavit quoque Ortelius; sed id Satis est, quippe unde confirmatur appellatio ista, ut possit esse repetita in his locis, et Palaestina Saepe nimium
porrigitur. Grοηου. Quid vero si ista verba Statuamus corrupte repetita eSSe ex Paulo ante Positis καὶ ευδαίμονα - Interim tamen, donec meliora proStabunt, vorba καὶ Σιγcom ut SuSPecta un-
253쪽
πολλα κακα εργάσασθαι Περσασ. TOUTOυ ενεκα κατα-
καὶ ταλλαJ Ed. Bas., ut solet, καὶ τ αλλα.C. XIV. αφε,-J Ed. Basil. αφῆνιυ. - Infra 'eadem Dora, iccum eo. Vulc. et Blanc. Primu S dedit Gronovius, quem secuti sunt recentiores editores. Sic notatum hoc vocabulum hodie
etiam legitur apud Strab. XV, B, P XII, ed. Ster., ubi Vulgata fuit Nαρσηc. Apud Diodorum XVII, ale, ut videtur, Scribi inr άρσ1ic. Plutarcho de fortuna Alex. II, p. 336, D audit 'Oαρσnie. Vide messet. ad Diod. l. l. 2. Constans est apud Arrianum haec huius minis forma. De altera forma Doroe Peric vide beSse . ad Diod. VI, S8. Lornem. ad Xen. Anab. I, I, I. Luttin. ad Plat. Alcib. I, p. Id8. Goeli. ad Thucyd. I, Issa, P. I 3.3. διαβηναί τε - α-δσ - ιαμ υνωνJ Verba post διαβ=ηναι uSque 'ad αυτοσ etiην χωρceu male omiSSa erant in edd. Tett. et codd. quattuor Gronovii. Hanc magnam lacunam e Codice F. explevit Gro- novius. Unde ea orta Sit, aperium est. Nimirum librariorum oculia διαβῆναι aberrarunt ad id quod infra Sequebatur καταβniναι. Eandem lacunarum originem passim memoravimus. Vid. II, 2, 2. IV, 2d, s. - Pro ιυνων facile quis coniiciat scribendum esse ἀμυν Θν coli. ann. ad VII, 2 , d. At vid. Leria bardyi Synt. P. 3 o. d. φιλίαν ἐθέλειν πonNασθαι Edd. vett. ἐλθεῖν. 3 Recte in Ctirtianis notis ad IV, I, II Freiushemius hoελειν. Id enim confirmatur ab omnibus libris scriptis. e Gro'ου. De ConsuSione vorborum illorum vide Lobec . ad Phrynich. P. T. Siebel. ad Pol S.I, d, 2. Schaef. apparat . ad Demosth. t. I, P. Iss. - Supra edd.Grono v. et Schmied. male Oεων τ(y Pro odis, Zm. 5. λ apostataoυσ τε καί -J Ita codd. Gionovit omneS ; ita Od. Las.
254쪽
In ed. Vulc. omiSSa est particula καί, quam neglexit quoque Blan-
T. Tit OnησασθαιJ Codd. quattuor Grono vii quod habent quoque edd. Vett. - Medium nobis obtulit cod. F. Neque id toni propterea recepimus, quod prorsus falsa nobis videatur vulgata Scriptura, quam quod τιμωρήσασtata semper dicitur de eo qui iniurictui sibi illialum viciscitur, atque id hoc loco dicere voluisse Arrianum satis clarum est. Sic dixit I, Io, 6 υτι τουσ ΘηβαίοUc ToU Meis Tecti Scho U Oriri moriσαντο. I, II, Id διεκωλυσε, υλ ξαν oe - τιs med Gocet. III, IS, IS O Tt ac loriσασθαt ἐθελειν Πασασἔφασκεν. I, , is , 6 et 3 taoρησα ιερω-τῆσ υβρεωσ. Cf. Demost h. Olynth. III, p. 2 , Lech. XCn. Anab. VII, I, 25. His t. Gr. VI. d. I s. Timωρῆσαι Semper esse punire ciliquem Cuique notum est. Vid. xen. Anab. II, 5, 2 . II, 6, 2s. Npbl. Luced. II, 2. S. sc Θρύκriit ite Dχο&ενJ In edd. vett. legebatur Tic - αρ- χομεν. Sed imperfectum omnes tenent codices Gronovit et Cod. Aug. Vulcanii. - Pro e in codice F. vidit Gronovius ili/, quod iam firmum existimavit Schmied erus, ut in textum reciperet. Id quod nollem sactu mi Quae Gro novius de attractione sabulatur, ea ferri non possunt. Cf. V, 2I, 3 cruoλιπων την λμυραν ησAdde I, II, I. III, 26, 5, et C.
s. διαπεμπονro J Sic edd. vett. cum quattuor Codd. Grono vii. II sit 'Di Toc Cod. F., et ex eo Schmi ederus. Et pertinet sane hic locus ad eos, ubi qui artem criticam exerceat, nesciat quid sit faciendum. Utramque Scripturam ferri posse quis est qui infitias eati Accedit, quod, ut d α facile e praegresso dεm ortum PSSeposso dicas, ita a contrario etiam dια propter similem Praeceden-
255쪽
tis vocabuli exitum omissum statuatur. Sed apposite hic usus vi detur Arrianus verbo composito, ut quod epistolas in diversas Graeciae partes missas esse indicet. Cf. V, s, 3 τουc δὲ - αλλοισ καὶαλλοι; ἐπιταξα καὶ αυτουσ πολλαχῆ διέπεμπε. V, s. I ἐπὶ ταυτασφρoυρotc διαπέμψασ. Quod Grono viUS coniecit, ' 'OMTO , Omσσ διαπολεμωσt, non quadrat. Aliud est enim πολεμεῖν, aliud dicino λενιεῖν. Quorum posterius non niSi de eo dicitur, spi belltim ct sitem perducit; ut II, 12, s υnist etiησ αοχῆσ - διαπεπOλεδιῆσθαι. I, Id, d εστ αν διαπολ ιrio ct neo; του; αλλουσ 'IM OV προσ με ποληχωσίJ Fuit cum scribi mallem 'eoc βμε. Sed nolo quidquam mutatum. De acventu pronominum ita Pogitorum nihil corti statui posse iamiam docuit Butimannus Gr. Gr. I, p. 2si. Cf. ReiSig. Coni. p. 56. Herm. ad Soph. Oed. Reg. v. 536. HerbSt. ad xen. Conv. v, 8. - Infra tamen dedi παρα σου, ἐπὶ σὲ, pter Gov ex ed. DaSil. , Cuius scripturam nescio quam ob cauSam mutavit vuIcanius. Sic etiam scripsi I. I 5 ἐπὶ σε pro vulgato ἐπί σε, ex ed. BaS., Plane ut paulo ante in omnibus editionibus recte expressum eSt ἐγω βουλευσο/ ιαι περὶ σOU.ομεμιασ -J Ed. Bas. utfic, quod recipi posset, niSi sciremus in iIla editione saepe distracta legi quae bene distrahi non POSSant. id. ad IV, 8, s. Sensus loci tum hic foret: ctim ne tinct quidem Celfrα-rtim urbium eos GCciperet. Unde nollem Goelleriis sad Thucyd. II, 2 et VII, 5s) contendisset. με, ἐτ ρων simili. nihil aliud esse quam V εια l ιη ετέρων etc. Thucydidem et qui eodem modo Seri-PSere, diScrimen fecisse inter utram ano locutionem persuaSum mihi est, atque id quidem, quod supra in interpretatione ex PresSimuS.
256쪽
Io. νυν cyε καὶ σὲJ Pronomen accentu ornavi qui in plerisque editionibus desideratur. Quae ei praepogita est Particula se, eam inserui e cod. F., Schmiedero obSecutuS. II. ἀλλα καὶ αυτοὶ ἔ κόντεri Secundam voculam quamquam dubitans in Serui rursus e cod. F. - Pro re os Schmiederiis excudi iussit rei ros, quia sic in codice F. scribi monuerat Gronovius. At non vidit vit optimus, αυχοί ex xypothetae tantum errore apud Gron ovium eSSe expressumi Formula ουκ ακοντεσ, αλλα ἐκOMTεσpoetis magis quam pedestribus scriptoribus familiaris est. Cf. Soph. Oed. Reg. v. I2go ἐκων κουκ ακων. Adde Eurip. Ηera Cl. v. 532. Androm. v. 35 . Aeschyl. Eumenidis. v. 5 δελουσric ου δὲ πρυσ βιαρ et troc. Vid. Arr. VII, II, I si mον ἐκοντι. VII, IT, sκαὶ ἐκοντα κ- ακοντα. Similiter Himer. Ecl. I, p. 2a cocioΠεν γαρέκυντεσ dii καὶ ουκ ακοντε; δυστυχεῖ; καὶ υποβεβλῆ - φθιλίππω. Id. β, αν πέμπsic 'αj In edd. veit. et tribus codd. Gronovit Tri stri dic non ComparCt. In uno cod. Flor. et cod. Aug. Vulcanii legitur ἐπεH αν ελosc. Solus Cod. F. praebuit quam in textu vides scripturam. Et ferri etiam possit vulgata. Saepe enim Graecos Scriptores in enunciatis compoSitis verbum semel tar e rinponere ubi bis Positum exSpectes, docuerunt vernsd. ad Himer.
plures codices poSt ανθρωποσ inserunt notήσειε, recte quidem, Sed, ut videtur, a gloSsatoris manu Profectum. Vide Schaes. ad poeti. gnomm. P. 228; ad DemoSth. t. II, P. 268.
257쪽
et uno codice Gronovit frustra quaeras. γ In uno Codice erat α βουλει σου, et Sic Vulcanio repertum in V. C. In duobus vero vidi Mιηδὲ α ισου, quomodo etiam QR Optimo Solum notavi, quod tamen parum intelligo, nisi re accipias pro Ttνα. Sed opinor vero proxima esSe quae ex duobus notata indicavi, corrigendum tantum orβουλεί, hoc est, neque temere ei Sine cοnsilio te mihi porem inrctgions Scribe. Grοηου. Equidem Satius duxi, verba ista ut suspecta uncis includere, neque Gronovit Coniectura aCCepta, neque Schmiederum secutus qui c. βουλει omnino omisit. Necessariam esse illam accessionem nemo contenderit, cum Statim Sequatur quod
258쪽
σκο/tενοι καὶ εἰ dc τινα καὶ τῆ πατρίδι εκ Περσcυν καὶ
2. τουc cyε πρέσβε/σ τῶν χλληνιori Edd. vett. et quattuor codd.Grono vii post πρεσβε/c PraepoSitionem ἐκ insertam habent. Ignorat eam cod. F. Nec tamen eiecta nobis est ob huius codicis auctoritatem, Sed quod Arriani ratio scribendi eam recipi vetat. vide quae diximus ad I, I 2, s. - Infra pro vulgato ελαβεν ο CO-dice F. Scripsimus εμαθεν. In uno codice vidit Gronovius β πείθετο. Cod. Aug. Vulcanii habet ἐπυθετο, quod ex interpretamento ortum videtur.3. Θεσσαλίσκoc rii cori Ita codd. Cronovii. v αενιου edd.vett. Articulum ante genitivum omissum nemo desideret. V. I,
voculas consurus vide II, I, 2. IV, 6, 3. Du pleonastico sere usu
259쪽
Pronominis indefiniti plura dicere otiosum foret post Bergi. ad Alciphr. P. I Id. ed. Wagri. Heind. ad Plat. Phaed. p. 65, A. Stalib. ad Plat. Phileb. p. I5. FritZsch. Ou. LucC. P. II. IacobS. v. ll. in diar. Schol. Dariusiad. I 828, P. II, p. 66I. - Quod infra
scripsit ευρισψ υενοι, dictum videtur pro ευρίσκεσθαι πειρωμενοι, uti locutus est Thucyd. I. 3I coφέλειάν τινα πειρασθαι αἐ αUTων
. Lυθυκσεα si Minus apte ed. Bag. EDO . τε, quamquam vide Schaes. ad Dion. Hal. p. ls2 sqq. - Pro περιφαν δ ἐχθρῶc in edd. veit. et quattuor codd. Gronovii περιφανου , quod falsum esse iam sensit Vulcanius in interpretatione. Verum hau-Simus e codice F. Adverbium illud vide Ilist. Ind. XXXII, II
Mστερον ύε ἐπεὶ δ ιεγ D α ευτ ει In edd. vett. legebatur υστερον δὲ και οc ἐπὶ μεγάλα ευτυχεt. In quibusdam Gronovii codicibus deest Zim, et in iisdem pro uεγάλα legitur μέγα. Ouod cum Schmie-dero TeCepimus, debemus cod. F. et uni alii. Ad verbium uεγάλα optime Stabili tur iis quae diximus in ann. ad I, 25, s. Qui Scri- PS erunt /ι γα, in errorem deducti sunt, quia saepe apud Arrianum hanc sormulam viderant, ut II, 26, G. VI, 3, 6. VII, 21, 33 cf. ad II, 5, 2. At vero tum tantum istis vocibus utitur ArrianuS, cum rei cuiusdam progressum sive, ut ita dicam, auctionem vult indieare. Non igitur adduntur nisi verbis activis vel talibus certe quae motum, Progressum etc. significani. Particula cc vero ab
260쪽
iisdem illis inserebatur, cum coniunctiοne sive *πεί sive simili quadam omissa totius enuliciati nexus interrumperetur. De ἐπί et ἐπεί saepe confusis vide PorS. ad Eurip. Med. v.6 5. Elmst. ad Med. v. Igas. Iacobs. ad Anth. Palat. P. a 3. PaSSO V. ad DionyS. Perleg. P. ss. 8. κατα-To ΠερσῶνJ Edd. ante Gron. κατα αθμαν των Περσων. γ Omnes Plane antiqui, quoS ego in Spexi, Sed et V. C. quem vulcanius postea adhibuit mo oc vel vo oc το Περσων, et repetit eius vocis usum V, 2I, d κατα αβ οσ τό Πωρου. Grοηου. vid. ann. ad I, I, d et III, 26, I. Simillima Sunt κατα οἰκειοτητα τηνAαρείου III, 2I, s. κατα πίστιν - *ιλωτα III, 2 , I. κατα γένοστο Dλεξανδρου IV, Io, S. κατα ζῆλoν τον αλDoc VII, Id, T. Hunc usum articuli vero a Thucydide didicisse Arrianum, id quod contendere videtur Poppo proli. ad Thucyd. I, I, p. 36s, non
magis verisimile est, quam ii quis contendat, Arrianum in usu Particulae S. 6τε cum optativo Xenophontem esse Secutum. Aliter
habent quae monuimus ad II, IS, 12. VI, 26, I2. VII, Id, 3 et PasSim alibi. s. o τι αν ἐπαγγελλxit Sic scripsi pro vulgatο ἐπαγγέλ3, quod
in Suum usum convertit Passovius ad Parthen. Eroti. p. o. At vide Schneid. ad Plat. Civit. p. Iob: r, ut mullo modo liceat hoc exemplo aoris tum secundum defendere, qui etiam propterea
suspectus est, quod librarii saepe in hoc verbo λ pro λλ posuerunt. E. g. L. IV, p. d32, D et Protag. p. 3Io, B αγγελεtc. Phaedr. P. 25s, C α παγγελειν. Phaed. p. sis, E παραγγελουσιν. Quibus adde quae dixit FritZsch. ad Luc. Philopsevd. p. 35 . Praeterea cοnferas II, IS, Io G fiσι ποιεῖν υτι-ερ επαγγέλλI. Mala Scriptura ab editore LaSileensi propagata passim correcta QSt, ut II, d, Id, PaSSim non cοrrecta, ut III, 25, 5 et VII, 3, 3. Gronovio in talibus non esse considendum ex iis quae in praestatione de codicibus ab eo collatis diximus, cuique PersuaSum erit.