장음표시 사용
491쪽
negligi placuit Basileae s Crοηου. De substantivo eodem in eodem enuncitato his terve repetito diximus ad I , II, 6. Cethliam Eustathisis qui hunc locum minus accurate descripsit ad Dion. Perleg. P. MI, ed. Bernii. , et ipSe Substantivum πηγη ignorat. Id. Moίστανδροσ δε - ση3ιαίνεινJ Memoriter, ut videtur, hunc locum Eustathius ad Dion. Perleg. l. l. ita exhibet Scriptum: καὶ δ Παντιc Dρίστανύρoc εφη , οτι πονων τε εσυ σηυεῖον του ἐλαιoU ii 'ηγή ' αθλουντων γαρ αλειμμα τό ελαιον, αλλα καὶ νικiην ἐπὶ τola 'o-νotc Grifιαίνει. Unde vereor ut recte suspicetur Bernhardyus in ann. p. fg , Arrianum ab EuSinthio aliquanto pleniorem esse lectum. Num idem iudicaverit vir doctissimia' de iis quae Eustathius ex Herodoti I. IV, c. I 8d adscripSit ad Dion. Perleg. p. s8 8 Paulo supra ed. LIS. Eo UE. C. XVI. ΠολυσπέρχονταJ Ed. Las. Πολυπάοχοντα. Schmied. Πολυπερχοντα. Quod dedimus, tuentur ceterae editiones. Huius Vulgatae scripturae rationem dedimus ad II, 2, 3. rotic rissi i ἀφεστηκότασJ Non pote3t dubitari quin vera sit h. I. scriptura codicis F. exhibentis loco vulgasae ετ . Dicit enim hoc Arrianus: et his quidem mctnOBil , vi regionem in pyctesidio tenerent, ne hiarbori qui illic hctbiliareni, κουi quic molirentur, et eοε qui iαm cereiecissent, in poleεlαlem Stictin redigerent. Ceterum in ed. Las. legitur hi αίρειν et Supra ui TE Et νεωTερὶ σωσιν. a. τῶν μένJ Sic recte edd. Eas. Gron. Naphel. Schmi ed. τύνVulcan. et Blanc. Sed totus hic locns mirum in modum mutilatus exhibitur a codd. plurimis et edd. ante Gron ovium. Nimirum Statim post peχειν sequebatur ἐπέχα ε , ita ut quae in mediο Sunt poSita .rαξε - IΠερδίκκαν in illis desiderarentur. Hanc lacunaui
492쪽
explevit Gronovius, ut hariolοr, e cod. F., quamquam ex eius verbis colligi non potest, num plures codices ei auxilium tulerint, an solus qui vocatur Optimus. Similes lacunas per os olor λευταortas notavimus II, 2 , 2. II, I, 5. Ir, 22, 5. e III, II, Id. cf.Walg. Epist. Crit. P. a8. Similem orationis colorem vide in his
a. a n/τα α νη; αυMyJ Sic cod. F. ei ex eo Schmi ederus. Triret. τε αυτ p edd. vett. et quattuor codd. Gronovii. Minus apte. - Destructura rῆσ χωοα; et tu Troa riu Simm ., quam Arriario maxime adamatarn suiSSe novimus, Paulo accuratius disputaturi sumus in ann.
493쪽
6. 'Eν τουτοισ δὲ οντοσJ Schmiederiis ex auctoritate codicis F. dedit ἐν τουτυ δε οντoc, quod non possum adduci ut vulgata Scriptura Superius existimem. Sensus enim verborum hic est: Cum Oulem Aleaectricer his rebus Occi ctius esset. Orium videtur quod codex F. Praebet, ex illa satis trita formula dicendi ἐν τουτυ dg saepissime in initio enunciati posita, de qua diximus ad III, 2, d. Sed ea non nisi ad tempus indicandum adhibetur. Unde Arrianus, si uti ea voluisset non dubito quin scripSisset: Κν τουτω δε Σπι--Tcelagi ric κ . T. λ. Cum Vulgatis conferas quae dixit Xenoph. Cyrop.
Arrianus, respiciebat Strabo l. XI, p. 5 3 (p. eZa, ed. Sier. Tora
ubaic, ei ἐκ των α'o ράντων Περσων τυν Dλσανδρον. - . TOU uὲν στραχιωχασ dιψί βειραν , , Optimus pergit praesenti tempoTe uti. διαφθείDoυσι - Grοηου. Quid his verbis dicere voluerit Gron oviuS, equidem non assequor, nisi forte ἔχουσι habuit pro indicativo temporis praesentis. Praecesserunt enim aori Sti, sequitur imperfectum, ita ut illa nova scriptur , quam temere amplexus est Schmiederiis, minime opus videatur. Transitus ab aori Stoad imperfectum facilis est et ut hoc loco aptissimus, ita etiam I, S, d To Uc stεν - ἐσxi/χην εν Tα δε - κατειλεν. I, 2o, Id ἐψύσθη - καὶ προσήγοντο. II, 2o, 3 ἐπεισὴ ἐπυθοντο καὶ - ἐφοβει. V, 2s, 8 ἐπ εσκευα σε - καὶ τα αλλα ἐκοσuet. VI, P. II o τι Tic εχων ἐτυγχανεν - η ἐν τυ τoτε ελαβεν. VII, 2, I
494쪽
II. ad I, 28, 3. II, 2θ, II. III, 2o, a cet. - Ouae in fine
495쪽
ἔν καριασπotc. H Verissime corrigit Fieiushem. ad Curi. VIII, i,5 et Sic plane habet Optimus codex, et omnino id referri
ruit Gronovius, quamquam non monito Iectore, unde eam acce
perit. Quapropter Schmiederiis eam rursus eiecit. At vix dubium mihi est quin Gronovius copulam illam in uno vel altero codice invenerit. Et cum defendi ea possit, uncis nobis inclusa Arriano reddita est. Nonne enim dixit IV, II, a τῶν ἐδακτρίων χε κ ιηγ-διανῶν. IV, 2o, I την si iν ὴ προc 'ἐσσω Λαρεχω τε καὶ υλεξάν- δρυ συνεβη - ' Vide tamen ann. ad IV, Io, 2 est V, 2s, 3. Mox ed. BaS. κρατερά, de quo vide quae dicta sunt ad II, II, d.
496쪽
Recte Gronovius : si Sed Arrianus , inquit, particulam δῆθεν in
Coeli. ad Thucyd. I, O2. E. 3 Iam vero et mSS. aperiunt temerarias quorundam nugas; eratque in uno i xi θέντα διά; in aliis duobus itemque Optimo et V. C. Vulcanii Jε, θέντα. quod crediderim certissime Arriani esses hoc eSt: propter Senectutem id desideronte. Haec eum ab ipsa ratione et solenni loquendi modo satis confirmentur , tum ne dubitari de historia ipsa possit, probat eius veritatem auctoritas Curtii VIII, I Occ lctque Oetolis eaectisαliοne ob Aricthcteto prοi inciαm eius destincti Clito. Qui cum hoc tempore in iei secius QSSet, pergit Curtius cap. 2 σναm Clito otilem destinct-τeros proisinciαm, Amynicte dedit. Plane ut Arrianus.
Gronovii, Sed etiam V. C. vulcanii et ed. Basil. Particula τε nos donarunt codd. quos contulit Gro novius. De duplici forma Lάκτριoι et BακTριαVoc Vide an n. ad III, II, 8.ε Λη αρα - ξυλλαβεινJ Sic scribendum esse ex Mss. et ed.Las. monuit Gronovius ad I, II, II pro ε ot, quod ante Schmie derum omnes habent editiones. Consule ann ad II, 2l , 3. V, Io, I et Dorv. ad Charit. p. 2 I sq. Infinitivus qui sequitur multum crupuli ini eurit Schmie dero, qui: , , Exempla, in-
497쪽
quit, Sulat paucissima, ubi ia cum infinitivo con Struitur. Unum laudatur in notis ad viger. ex Aesopo, sed dubitatur an lectio Sit vera. Nostro loco conieceram ἐνεδρευσιιντεσ ξυλλαβoter, Ut omnibus sere locis loquitur Araianus, excepto uno C. So, I 2, ubi iterum invenitur L που τιναc Tiou βαοβαρων ξυλλαβαν. Quare nihil mutaVi, eamque Constructionem inter singularia historici generis scribendi numerari malo. Sane haec facillima est ratio hunc locum explicandi. Sed vereor ut cuiquam Sati,saciat. Optativum, etiam Si codices eum praeberent, non serrem. Aeque tamen quadrant in h. l. quae de infinitivo in oratione obliqua dixerunt Hermann. ad Viger. p. 332 et Struv. Lecit. Lucc. p. 222. Mihi
quidem ex confusione duarum constructionum orta videtur locutio. Primum enim dici licebat Tric τε χωρα; ενεκα rii; g υλακῆσ καὶ ἔνεκα) ro Ui 'σαμεν)ην - ξυλ ,βειν ; neque tamen apte hoc loco Eic potuit Arriano scribi, quia, num Spitamenem in his regionibus capturi QSSent, incertum erat. Deinde etiam nihil impediebat, quominus Arrianus Scriberet καὶ σένεκα) του εῖ πη αρα συναινTO - ξυλλαβ ειν. Et ex his duabus loquendi formulis progenitum puto quod hodie legitur. Nimirum particulas Elnai αρα adverbialiter PoSi taS aC-cipio, ita ut infinitivus ξυλλαβειν cum praegressi S arcte. cohaereat.
unam cum in sinitivo, alteram cum participio futuri, de quibus diximus ad III. O, s. Ceterum vides quae monuimus de varia isto ratione ad IV, 5, Io coli. ann. ad I, A, T. o. αυroi J Ed. Las. α α β αυχoM. - Mox pro καὶ σφὶ
498쪽
uti dedit Schmiederus, scripsimus Gί σφιν, quomodo legitur in edd. veti. De forma σφὶν Pro σφισι vide ann. ad III, 23, Ia. . ΠαγασJ Sic cod. F. Γαβασ edd. vetti et tres codd. Gro-novii, ἐζ Γαβαc unus codd. Florr. ἐσ Γαβασ V. C. Vulcanii. Neque de accentu huius nominis, neque de ipsa nominis forma certum quidquam Statui poterit. Vide ann. ad I, 28, 3. Cf. V. d. ChyS. comment geogr. in Arr. p. 85 et Od. Strabo, ubi huius rei memοr est, t. XI, II, P. das et aa2, est Ster. , urbem eius nominis non memorat 8. Og δε Σκυθαι ΠυτoιJ HEmendavi or Uε δτι,1et, quia mox eadem coniunctio repetitur, ut moris est, et, quia quae Sequuntur, non de his Solum Scythis, sed de omnibus valent. Schmied. Audio. Sed non video, quid offensionis habeat vul
strativum similiter in initio enunciati collocatum vide I, II. 6σι δὴ νθαι αυται. I, 25, 2 ,αὲν δὴ δ 'Aλέξα, δροσ otiroc.
499쪽
Las. υπολιπο&ένοισ)3. IV, 22, I υπελείποντο αφεστηκoTεσ. V, 2d, Ia εστε υπελσπετο τι πολέμιον. Si quid mutandum esset, Scriberem og Ωι υπoλελειμ/ιενοι. Ac Sane haec duo huius verbi tempora confusa videbis v, IS, I. - Mox infra omnes editiones dant rite(Ddωσαν. Voluerunt soriasSe Quae tamen uoristi forma
Dc α'oσredipoντεσ - ἔργε μJ si Non parum discrepant scripti. Optimus et alii cum editione ipsa Basileensi tat Totu non ceUrsi , prout nempe mox legerat librarius ille σφαζ αυτουσ. Ceterum tinus Etiam ta To σφῶν αυτων τὰ τουτων εργα. Vide an forsan su- erit απο σφων αυτων τὰ τουτου hoc yαctο α se ipsis Fiacto illius OBersctri, tanquam Spitameni omnia sint imputanda, non ip-SiS. Non tamen penitus damno vulgatam, pro qua alias dicit TOUTU T P εργα; χ αριν ευρησoμενoi Gyοηου. Mihi ne dubitari quidem posse videtur quin αυτων corrupte Scriptum Sit Pro TO quod recte primus dedit Vulcanius. Eundem errorem scribendi
500쪽
C. XVIII. Στασανωρ δ υρείωνJ IIaec est lectio omnium fere
δάτ=ην. Vide Exeinsu. ad Curi. VI, si, ill et in indice, atque nostrum III, 23, Id. III, 2a, G. Schmied.