De expeditione Alexandri libri septem recensuit et annotationibus maximam partem criticis tum aliorum selectis tum suis instruxit Io Ern. Ellendt

511쪽

d. -κλω περι ργειJ Non inultum abfuit quin scriberem περιειρ- γει, Praefertim cum ipse Arrianus bene noverit hanc Atticam sormam, ut videre est ex his L VI, I2, d ἐυνων περιειργοντων σφῶ ἐν κυκων, Collatis καυε ρξαι Π, I, 6 απεῖρξαι I, I, I. I, 5, 2IIII, 23, 2. III, 28, p. VIT, I, 6 et L εῖρξαι II, IS, S. II, 2I,

5. IV, 2I, II. At non dedecet eum.-forma antiquior, ex Herodot. l. II, Id8 nota. s. meto Zρiῆραι βαῖα - ειναιJ Suidas s. v. βατα ex memoria. Citans hunc locum ita exhibet: π ντα δὲ τω 'Mλεξαν ρυ βατα τε καὶεσα Πετεα εἷναι ἐdoκει. Ceterum minus accurate Vulcanius 2 nihle

512쪽

οmni'ο sibi inaccessum cius ine lignobile censens. Verte: Noc modoliam nihil censebαt sibi inrumceεεvm esse debere mi non e tigrictricum. Verbum χρ)ῆναι Sive cum Sol ο βατα coniungas, Sive reseraS quoque ad ἐξαιρετέα, idem fere erit. - Supra scripsi αλλα καὶ ut recte habent edd. ante Gronovium. In edd. Gron. Naphel. Schmitiis. est αλλα καὶ cc. . αυTω εlOγα ΠνTo J IIaec verba, quae in edd. veit. et quattuor codicibus Gronovit non conspiciebantur, Schmiederiis primus inseruit e cod. F. Neque potui quin id factum probarem. Nam Iicet ex praegresSis cogitando addi posSit Og εισrηκεσαν Πο εργυ, ut verba oπερ - ἐπετέτακτο cum Raphelio ita interpreteris: qucte (reliqua pars exercitus 3 αδ ipso in noctem ercti conεlifulct: tamen nescio an aptior nobis accessionem codicis F. probantibus hic erua-

ercitu in tres Pαrles dii iSο eram Operis pctriem Permecerunt, quom Pernoctem iis persciendiam cοmmiaercti Aleaectricer. Quamquam bene scio, alias apud Arrianum verbum quod est Onσετ sm semper Significare conStilutum s. pro Osilum esse, ut I, 15, 2. I, 22, I. I, 28,

5. II, 2I, 3. At enim Xenophon dixit Anab. II, 2, d is inre

est III, 23, d. V, 8, 8. VI, G, Id. Ad instar eius formatum est hχῆ V, 8, 8. V, 22, Io. VI, D, I et τετραχη V, 6, 2. Su- mel, ut hoc una complectar, reperi III, 2 , I, Semel de quo vide ann. ad IV, 2d, I 6.8. ἰυγον -odstrJ Edd. Vule. et Blanc. cum quattuor, ut T

513쪽

detur, codd. Grono vii ολίγου ἀποδαν. Verum debemus codici F. et edit. Bagit. Neque aliter Scripsissemus, si omnes codices adversarii nobis exstitiSsent. Nunquam enim genitivum apposuit Ariianus verbo compoSito tro Jαν. Vide I, Id, 6. V, a, IL IS, 2. V, 2a, T. Et sic dixit quoque ou πολύ αποδευντε V, id, I. I, 2, 3. Cf. Praeterea ann. ad IV, 2 , Is et VII, 2I, 2.

Supra Pro reo ed. Basil. ε ηερ. Pro vulgato ηρυττον ScriPSimus Moror, de qua verbi forma consule ann. ad VII, I 5, I. is Emettorrεσ δε ἐζ τi ν φαραγγι Praepositionem yc, quam Edd. vett. ignorant, exhibent omnes Codd. Gronovii. Onae Sequuntur paulo difficiliora, recie Gro novius interpretatus est ita: pctios invictaeime Proecbili set iacvlα) BOrctginis ycti te impegerulit. Paulo accuratius Io cum istum describit Curi. VIII, 2, 23: Ad Petrum

Pro vulgato fetκνεῖτο, cui favet geminus locus IV, 26, si cocuet FO ai et i εα τοξευΠατα. Vide quoque ann. ad III, 6, d et quae diximus in praefatione ad i. I, P. XXI Sq. καὶ α-o J Sic ed Bas. et omnes codd. quos consuluit Cro

novius. Priorem voculam omissam vides in edd. Vulc. et Blanc. Mox intactum reliqui quod primus dedit Vulcanius cpiodque rece perunt οmnes qui eum excPPere editores Drεnoi iris, Pro eo quod QSt in ed. Bas. 'duot iro, quamquam utramque PluSquam PerseVtiformam aeram esse apparet ex iis quae diximus ud III , te, I.

514쪽

Vide ann. ad III, 6, II et IV, 13, 6.

516쪽

so ANNIANI EXPED. ALEXANDNi

πεῖραν,

II. Oυκ εφασκενJ Sic recte ed. uas. Cum codd. Gronovii. Particulam negativam primus omisit Vulcanius. Secutus est Elancardus.c. XXII. Tαυτα δια χραξαψενοσJ Hanc Scripturam prae-T . bent edd. vett. ταυτα σε καὶαπραξαμενoc codd. quos inspexit Grο- novius indeque Schmiederus. Non suo iure, opinor. Ut enim verbo καταπρα αι Arrianum Semper ita usum videmus, ut activum et PasSivum, nunquam medium posuerit, ita verbum διαπραττεσθαι semper ut medium adhibuit. Ut exemplis res demonstretur vide I, 2a, 8 ταυτα καὶα αρα αc. IV, 8, Io OZι OV stεγαλα - καTεπραχυ l. IV, Io, 8 6σα καὶ ὴλίκα καιτα πεπρακται ' λεξαν 'ihi. VI, 2o, i καὶ TO UTP ξυμ πανTα καTαπεπραγαενα. Contra ZαυTα δε διαπραξαμενοσI, II, I. I, 2o, 3. II, 2, I. III, IO, I. IV, I, I. VI, IT

517쪽

n. ἐσ Dακτρα =ησo uJ Schmiederiis ex coniectura Naphelii dedit 3 εσαν, quod Sane et ego ipse probassen , Si vulgata omni desti tuta suisset auctoritate. Arrianus quidem geminum plane huius lο- Cutionis exemplum non praebet, ut qui dixerit tantum III, 21, si 'αοὴν τό στοατοπεδον, ut Xenoph. Anub. I, 2, 2 καὶ λαβoριεστα όπλα παDiNαν Σαρδ&c. Demosth. Olynth. I, init. παρῆσαν ἐπὶ τουτὶ το β, α. Diod. Sicul. XVII, OI Tὴν-- Παρεγένετο. Lucian. dial. mar. VI, 2 επει si receρε- ιεν επὶ τὴν Λέρναν. Et huc trahi etiam possit Arr. IV, Id, I τόν φρoυραρχoν ἐλoi rec/; φυλακὴν εἷχον, quod loquendi genus viri docti passim illustrarunt. V. Eremi. et Schaef. app. ad DemoSth. t. I, P. Isa. Laelii . ad Plui. Pyrrh. c. III, init. Bornemann. ad Xenoph. Anab. VII, d, 6. Erueg. ad Xen. Anab. IV, 2, 3. Si ebel. ad Paus. VII, d, d. VIII, Io, d. Popp. ad Thucyd. I, I, p. I s. Hartula g. de Sibb. p. Ie. Sed et simplex verbum h utra eandem Structuram admisisse colligi potest ex his Herodoti I, 2I ο μεν ἀχι ἀποστoλocyc Tiηρ Ixiτον ήν. Pausan. VIII, Io, d in epigrammate or Oc ' Lλιον γiu ,γαπηνωρ. Et Simile quid vide apud eundem ipsum IX, I, I ἐκέαστον - εἷναι πρόσ Tiην ἐκκλησίαν. cf. Bernii. WisS. Synt. P. Zas. Unde quid impedit quominus statuamus, ut Pausaniam, ita

Arrianum rariorem verborum structuram, quam apud uerodotum Su-

Spectam reddere fruStra conatus est valcuenarius, huic ipsi Herodoto debuisse, quemadmodum illos multa alia ex eo sibi vindicasse constat ld. ye rivo, roc dii τού riρoc J Necte Vulcanius: Osilio iram Cere. Quidni tamen ad verba accuratius: eaeeunte icim feret Similiter

518쪽

Eandem in iisdem codicibus scripturae discrepatii iam notavimuS ad

III, et , a et VI, et , I.

. 'ρυυλωρει sc ἐχεὶ τον os fili/αJ H Codicum omnium fide lissimus dabat coc δε quum istam adversativam nemo alius agnosceret. Inde longe aliter statui de hoc loco, quam hahobatur vulgo: et quaeso qualis locutio est 'es' ψασ κηρυκα ώσ κελευσασl Inspice igitur et Conser cum vulgatis. Gi ORO D. Qui vulgatum VPI horum ordinem sic mutavit: γρουχμυρει ὲ επὶ Κωφῆνα. At nimis festinanter ut saepe alibi, ita maxime hoc loco in emendandis Arriani verbis sese gessit Gronoviust Quis est enim qui os; cum κελευσασ Coniungat, Cum aperte ConStruendum Sit Cum accusativo qui est Uri Iniri Deinde quomodo cohaereant Sequentia cum PraegreSsis, si diStinctione, quam Cronovius propoSuit, probata legas tac δὲ ἐπί τ. Num forte cogitatione addendum verbum d pDκεZo' At neque hoc modo apte procedit oratio. Unde non dubitabis mecum quin vulgata tum scriptura tum orationis Series Servanda Sit, ut hunc lucremur verborum sensum et Cum Od Niccteram et Ibem per Benisset ibique Mincrυαε εαcγα Iec Set, rad Cophenem stiυium Prο- CeSSil, Cctiluceiatoremque Gil TOTilem et qui cis Omnεm Incum incole- hiant , miεit , qui eos iuberet Obi ictur Lenire Protii cuique procederet.

519쪽

Gnosσ αν εκασTot; 'evmΠῆJ Gronovius ex buctoritate duorum codicum scribi iussit προσχωρῆ. Secutus est Schmied erus , vereor ut recte. Nam Arriano Semper est cedere se, in Pο-

P. Triu τε Γoογίου ταξιν καὶ κλειτουJ καίJ Voces καίRλείτου, cum neque in ed. Venet. neque in ed. Ea Sil. Compareant, uncis includi curavimus. Unde Vulcanius, apud quem primum leguntur, eas acceperit, neque ex eius praefatione neque aliunde elucet. Gronovius,

ut solet, ne o ora quidem. Si codices illi additamento faverent, non esset quod obiiceretur. Cliti τάξ/c memoratur Arriano l. V, I2, 3.

520쪽

sa ANNIANI EXPED. ALEXANDI I

scriptura defendi possit, Si vera sunt quae diximus in annotat. ad III, 2o, a rotiso cra To ἐσ ηίστιν 'ehc 'Aλεξανδρον.C. XXIII. των πεξεταιρωνJ Ed. Lagil. Tων ασθεταιρων. Ed. Vulcan. των Σ σσετερων. Vide quae de hoc vocabulo, in omnibus fere scriptoribu S mire corrupto, diximus ad I, 28, 5 Qt VI, 6,

I. - Mox omneS edd. Dγριανασ. ἐζ τὴν - Dσσακrii torJ Ed Nasil. hc Tην Dσηχων τε καὶ Θυ- ραιων χωραν καὶ 2 ρασάκsor: quod habent quoque edd. Vulcan. est Blanc., ni Si quod in iis minus recte expressum legitur ec iis Mγ. T. λ. si Thyraei iSti prorsus incogniti ut ei Aragacae vel Arsaci, ut colligere efit ex miro Ortelii Silentio. Nihilominus videtur memorari regio geminorum priorum a Strabone lib. XI, p. 5IT p. dZI, ed. Ster. 3 in verbis ici' Tiην τε Λσπιωνου καὶ χHir Tot et-ουαν ὰφ sertivo ' υκρατι ην οἷ IΠαρθυαtot , manifestis mendis pro Triu TE AGII ν καὶ τηρ TOUΠαιων per tranSpositionem literarum. Atiamen cum de prima litera vocis postremae nihil mihi cavere possim, ut verbο dicam, videtur Scribendum laetificor (vel ut volunt ) Tε καὶ Γουραιtor ZisDαν καὶ gσσακανῶsi . Nam Toi Γ sunt iidem sere characteros Tridebis autoni ordine de his ab Arriano deincePS memoraii. Freinshemius in notis ad Curi. VIII,