장음표시 사용
541쪽
LIBER IV. CAP. XXVII. XXVIII. II 5
Id. ειργorro ettic II, I, 6 ethc τε γησ εἰργομενoι κῶιVITO 6αλαττησ φρουρουμενoι. Ceterum animadverte, Arriamam Zmραν et o tir plane eodem significatu dixissee Vide ann. ad III, 2d, 3. C. XXVIII. sic dε καὶ οἷ ι λλοι - επηαTTOM, απOλι'OMTεσ TασπολεισJ Statim post ἐκλείπουσιν in omnibus sere editionibus et Codd. Gron. sequuntur verba εφευγον δ') ἐσ Tiην ποραν. Deinde etiam PoSt απολιποντεc inserta est particula γαρ. O vocula γάο in nullo AIS. a me conspecta est, licet de Augustano nihil notaverit Vulcanius. Sed neque Basileensis editio eam agnoscit. Idem te- 'Stor de adversativa in his praecedentibus verbis hφυγον δ' εc τὴν ποραν; quae tamen omnia quinque verba mihi suspecta sunt. Et vide Sodes, quam non inepta sit oratio illis omissis. Gi OROP. Iam prius quam Groiiovit editionem inspicere potuissem, verba illa εφευγον ἐσ πετραν ut male iterata ex sequentibus haud Parvam mihi moverunt suspicionem. Nec aliter totius enunciali
sensum intelligi posse nisi remotis istis verbis aut interpositis qui- So
542쪽
busdam aliis, id iam Vulcanius vidisse videtur. Sod cum prius facere non auderet, ad poSterius refugit addiditque voculas dg et γαρ; id quod nollem fecisset vir ut ingenio ita doctrina praestantissimus. Mam si Arrianum ab omni menda liberum nullaque mala manu inquinatum videremus, tum sane difficile foret vel unam vocem resecare et ut SuSpectam removere. Cum autem plura exstentatque constent ut errorum a librariis commissorum ita glossarum
apud Arrianum exempla (vide praef. colL ann. ad I, d, 5. I, 2I, I. III, I, 6. III, Is, 5. III, 2o, 3. IV, 3, 3. VII, 22, s):
nihil veritus sum ad priorem loci expurgandi rationem accedere. Nimirum vocibus εφυγoν ἐσ π ραν exterminatis et puncto post επραττor in comma tranSformato, denique particula γαρ Umissa hunc effeci verborum nexum atque sensum: Ul ctutem celeri hctr-hori re cere solebrant, relictis tirbibus Omnes in Petriam conjugiebonis. tit stilem ceteri hcti hctri relictis tirhihνε , cere Soleboni, Omnes jugi hiant. Similiter dixit V, 2d, Io oὶ δε - φοβεοοὶ γενοΠενοι εφευγον απολ-oMTεσ τὰσ πολεtc. 2. Mέγα γαρ τι τoυτο χρῆ/ια πέτρασJ Affert haec verba cum nonnullis ex Sequentibus Suidas s. v. αορνoc ' ρα. Sed in hoc loco recitando, ut ait Eusterus, non tam verborum quam SenSus rationem habuit. Duae huc Spectant, Sunt haec: Aισα γαρ Zι χρ)ημια πετρασ ἔν τῖ χωρα ταυτη ἐστίν ' ταυτὶ ν 'Aλεξανδροβ εἷλεν , ὴτιν Πρακλεῖ αποροc ἐγένεeto. De hac peixa vide quae dixit 'esset. ad Diod. Sic. XVII, 85. Strab. XV, p. IDOS. Curi. VII, II, 2. cf. Lucian Hermol. c. a Tic 'Aoρνου ἐκεινη , ην εντοσ ολίγων =ηαε- ρων λέξανδροσ κατα κρατοσ εiλεν. - Substantivum Xerluce, quod h. l. circumlocutioni inservii, Tragicis poetis valde adamatum (cf Valc . ad Eurip. Phoen. v. 265. Schaes. ad Eurip. Orest. v. I 2I5, ed. Pors.) ei iam pedestres scriptores haud raro ad inusitatam rei cuiusdam magnitudinem indicandam adhibere tam multi tantique viri monuerunt (vide in ipsi. ad Herod. I, 36. Bergi. ad Alciphr. II, d. ad AriSi. Nubb. v. q. SturZ. Lex. Xenoph. S. v. Jacobs ad Achili. Tati p. dos et ad
543쪽
Philostr. p. 6M et quos citat Matth. GV Gr. ut . p. Iss)e ut mul iis verbis de hac re abuti otiosum esset. Exemplis ibi citatis adde tantum Xen. EpheS. I, I γιγνεT--μεγα dii τι χρῆμα -
p sor in initio nominativum PoSutSSet tiro genitivο, neque esset quod ab accus. την χααεuorqTα Penderet, geniti VUS GUT,M inSereretur necesse fuit. Dc - Πυθευε νJ Sic Schmi ederiis e cod. F. Vulgo legebatur, coc ὰλπηθευειν, quod ita sibi explicabant, ut verba dovos, orι ουκ ἀφίκεTo, ἀληθευειν Coniungerent, iis quae in medio poSita sunt, parentheseos Signis SecluSis. Sed tantum abest, ut h. l. parenthesis statui possit, ut, ea posita, ne intelligi quidem possit, quid voluerit scriptor dicere. Locum ita interpretare: Politis fomen Coeislimo eum non peri enisse Od illαm 'ctrctm; SEU οmni-tim rerum , quαe pctum dissiciliores sunt, hοmines in ictiritim citigentilis culictiem , til nαrrent non multum G tiisse queri Herculi ipsi non potuissent persci. Ad usum verbi μυθευειν stabiliendum recte conferri iussit Gronovius Arr. V, 2, I τὰ υπεο Aror oυ Tric iπλάνησμυθευομενα. Quibus addi possunt alia, ut II, 3, II Toδε περὶ τῆσὰμάξηc ἐΠυθευετο. V , I, 2 των υ περ του θείOυ ἐκ παλαεOU ,αεμυθευμενων. Sed etiam ἀληθευε ν, si locum haberet, Arrianeum
vocabulum eSSe demonstrari posset. Vide II, 2 , a καὶ εγνωθευσαντα - 'Aρίστανδρον. Adde III, T a. IV, II, Io. VII, 5, 3 d. υπερ ταυτησJ Cod. F. et Oli , ut ait Gron ovius, Core. υπὲμ αυτ c. Unde recepit Schmied erus. Nobis vulgatae Placuit, imo Sola vera visa est. Eadem illa pronomina confusa vide I, IS, *
544쪽
6. εἷν- cyὲ καὶ - υδωρ -'λυ καὶ καθαρον, πηγὴν ανίσχουσανJIta haec verba in omnibuS edd. expressa videntes maxime mirabamur, quod Schmiedero Placuit Scribero υδωρ πoλυ, καὶ καθα- ραν 'iiγγiν ανισχOυσαν. Nam Cum Verba aliter distincta exhibeantur atque in ceteris editionibus, cum praeterea etiam Pro καθαρον Scriptum Sit καθαραν, haeC omnia forte tantum facta esse dubitamus. At vero Schihiederus neque in praefatione, neque in annotationibus quidquam monuit. Locum paulo difficiliorem esse id mihi videtur sensisse Vulcanius verba Sic interpretatus: multomelicim ectinque puriSS-αm in Bertice Pelycte Gqναm esse Fontemque indemiancire; et GronoxiuS, qui Vulcanii interpretatione non contentus Arrianum hoc voluiSSe dicere cenSuit: esse quoque in summu pel=α Fontem emittentem mullαm et limpi m ctqvαm cet. Sed veIIem protulisset GronoviuS exemplum, ex quo eluceret ανίσχειν active sic dici licere. Apud Arrianum certe hoc verbum semper habet intransitiyam potestatem, ut Sit oriri, Profuere. Vide I, 3. I.
II, a, Io. III, a,2. III, 3o, Id. IV, 15, 3. VI, I, 3. VII,
EI, I. Vulgata Scriptura servata duplicem video rationem explicandi hunc locum. Aut verba nitγην ανίσχουσαν Pro appοSitione sunt habenda, ut hic Sit Ioci Sensus: in Summα Pelrct ESSE - αρααm,
fontem fe petra profventem. Aut, id quod mihi minus verisimile
videtur, verbum ανίσχειν h. I. fere idem valet quod alias dicitur καT Eιν S. Continere, Actbere. Tum enim a verbo quod est ανίσχουσαν Penderent ut accusativi nomina υδωρ πολυ καὶ καθαρoM. Nemotus subiecti locus non ostenderit. cf. V, IT, s csστε obd.
545쪽
s. Oα sp J αλλ)ην πολιν ἐκτενίσαντεσJ Primam vocem, codice F. iubente, Schmiederiis eiecit. Quod num Suo iure fecerit, ipse viderit. Pronomen α-oc, mnxime in tertio casu, Saepe ita apponi ab Arriano, ut sine detrimento abeSSe posSit, demonStrasse nobis videmur in ann. ad II, 2I, 6 et III, II, d. cf. V, 2I, 5 ντινα I φαιστίων αυτω ἐκτειχισαι ἐταχdii, ubi, Si PuteS αυτ β neceSSarium PSSe propter sequens ἐταχθη et ab eo pendere, vide VI, Ii Ia πρατερoc δε - ἐτάχθη τ)ην ἀκραν ἐκτειχίσαι. Io. αυτοσ τὰ μεν πρωταJ Sic edidi ex cod. Optimo, quum vocula quarta vulgo negligatur. GrOnου. Necte. Respondent
huic particulae quae in initio paragraphi Ist posita sunt ὰφικό-
Scriptum est hoc nomen bis IV, 22. Proprie vero hoc nomen est regionis; nomen urbis servatur in Indice. I, 8 Πευκῖσα. Sed etiam alii urbis nomen pro regione Scripserunt, quos vide apud Cellar. t. II, p. 23 . Omnes tamen retinent α post 1, Sicut etiam Arrianus in Indd. IV, II, ubi vulgo scribitur Πευκελαhic. CLCaSaub. ad Strab. XV, p. dSo p. 26s, ed. Ster. Schmie Apud Strab. I. l. hodie expressum est Πευκολε Dc S. Πευκολα Tic vide Schmied. ad Arr. Indd. l. I. Mannert. Geogr. t. V, I, P. 3s. I 2. - ωκεtro J Sic dixit Xenoph. Anab. II, d, 25 καὶ ταυθα φκεῖτο πολισ μεγάλii. Vide ann. ad II, II, II. De adiectivo χρoνιoc et Simili. consule ann. ad VI, I, I. Id. του τoξοτα; τε λαβωνJ Sic cod. F. et ex eo Schmi ederus
546쪽
548쪽
s. αμ α τb-J Solet alias in hac dicendi formula Arrianus non addere articulum, ut III, O, sHist. Ind. XXIII, 2 αμα, Vide ann. ad I, IS, I 5. Simile est quod apud Thucydidem degitur αμα AD II, so cei. et iii apud Arr. II, a, 6.
habes, V, 6, 3. VI, 25, II. VI, 26, 2. VI, 2s, T. μογισ IV, Θ, 6. IV, 2a, s. VI, 12, 6. VII, 25, Io. VII, 26, 2. Cete
549쪽
δυνατα αυεβ εφαίνετο J Haec verba in edd. ante Lorheckium et Schmiederum desiderabantur, quamquam iam GronoViUS mο-nuerat ea in omnibus codicibus exstare. Id. κ- αυτoc ἐπαινέτησJ Oculis videtur hic locus observatus esse Suidae , cum Scribebat s. v. ἐπαινέτησ' του τε ξυν κόσμηνύρ- ιιEMOU hJπαινεZησ καὶ TOU ακο Γιγιτου ἐν τω παρ τίκα ἐπιτιμηιὴ καὶ Toυ ἐσυστερον κολαστγic. Nisi forte statuis ipsum Arrianum imitatum ESSei Scriptorem cuius verba adscripsit Suidas.
550쪽
Pter similem sequentis participii formam in editione Schmiederiana
typorum Iapsu excidit neque in editione Stereo typa reStitutum est. καὶ ἐχωννυτο - τύ χtioAιαJ In edd. ante Schmiederum et in quattuor codd quos contulit Gron oviuS, legebatur καὶ εχωννυτogo χωριον. Unde Schmiederus Summo ardore amplexus est quod praebuit Solus cod. F. κ. O. τα χωρία. At quid QSt To χωρίον S. ταλ-ρία χωννυναι ' Vertunt: ctique ilα αgger triduο ἰοlo per ecltis est. Sed primum quis eSi qui To χωρίον dictum existimet de terra in molem S. aggerem congestat Deinde quomodo fieri potest, ut imperfectum Oooννυτο Sit Perfectus eSl: Arriani manum agnosces, Si mecum Scripseris καὶ ἐχωννυIo - To χῶμα, et Per tres dies continuos Ogger eisli vehiatur. . Similiter dixit II, 36, 5 ἐδοκει δηλωμα χωννυναι. II, 2 , si Z p α λωμνυναι - ἐκελευσεν. IV, 2s, II καὶ αυτοσ ἐχωννυεν - χωμα μέγα. Cf. Ilerodot. II, III τασ-σoντα χὶῶμα χουν 'eoc et ii 'oλει. IV, II Zoυσι μάνιεβ λω μα 'ιεγα. Ceterum PI et M quam facile eonfundi potuerint, demonstratione non opus habet. 2. Πυδεν τι ἐλ/ν ων J h. e. nihil moratus. Verbum λινγυειν(quod vides quoque apud Arr. III, Isi, I 2 oυδερ τι ἐλιννυσαc. VII,
25, 8 ουκετι ἐώννυειν πυρεσσοντα. Hist. Ind. XXIX, ου ἔν τι ἐλιννυοντεβ επλεον, Herodoto debuisse videtur Arrianus. Cf. Herod. VII, 56 ἐλινυσαc ουδενα χρονον. VIII, II ἐλίνυον ουδενα χρονον. De duplici forma ἐλινυειν et ἐλιννυειν vide inspp. ad Herod. I, 6 . Eoen. et Schaef. ad Greg. Cor. P. 5θ2; de usu huius verbi vide Piet S. ad Moer. p. ISI Sq. Coll. ann. ad Arr. VII, 25, 8. - In ed. BaS. Iegitur *Πνυων: quod tamen non magni momenti eSt, cum in reliquis Iocis eadem illa editio duplex ν retineat.