장음표시 사용
561쪽
3. ἐπιλεξ κενοσJ Exspectabas ἐπιλέξασθα/, qui infinitivus penderet a praecedente verbo )ηξίωσε. Sed aliter elium locus potest intelligi, ut participio Drιλεξαμενoc arcte cum heiωσε coniuncto RccuSativus Toυσ αρίστου; non tam Pendeat ab illo participio, quam ab infinitivo ξυ,α γε 'tra. Nimirum hic tum est verborum intellectus: irecentos Sibi mitti iussit et eae iis qui rejubliccte praeessent cen-lum quos OptimοS Sibi elegisSet. - Mox recte improbat Naphelius Vulcanii interpretationem: Acuphis iatilem eae numero SeleCloriam ei est. Hoc enim dicere Arrianum . . Ac hin ctutem voluit eum esSe
562쪽
ιρα σοιJ ,, Magna iactatio huius loci in scriptis. Quidam hrcor, alii Ietot. Opt. vero Iνα σοι. idque antecellit et restitui meretur. Gronου. Vulgata ante Schini ederum fuit sc σοι, a Vitia seditio quippe profecta, qui in ed. nasit. invenerat orast. Optati-
Vum post imperativum positum nemo mirabitur. vere enim est optativus, cum totum fere enunciatum optionem contineat. Cf. II, 1 , a 'or' αρει ἐπικρm1iσαντεσ - μεTαγαγοιεν TOM AOλεμOM.
563쪽
cilia esse intellectu quae Arriani verbis essent expressa. Et haec
etiam causa fuisse videtur, qua ducius Vulcanius ordine verborum mutato locum ita interpretatus est: coi OnctSque eae eο 'CiSSe et C&yile redimitos Dionyso Aymnos conl&sse Boriis eum 'pellcitionibus ini OconfeS. Gro novius vulgata Scripturo restituta hoc dixisse existimavit Arrianum e eiam copistin hecercte Fuisse, tit potuericli inde Coronis cuilα Orniare, vel : ideo SiticiOSe eos FecisSe coronαS, tiletioni liceret eos qui pyy nos Perctgerent Sise omneS Stoe norintillOS CO- ronctre. Ouae poSterior interpretatio quam longe a scopo absit dici vix potest. Priorem si recte intelligo interpretationem, Parica tantum Sunt quae aliter accipienda putem. Hoc enim dicere Voluisse videtur Arrianus: Imcecοnes etαἰ- εχ εα coronias Sibi fe
hrctrerit Cet. Nam commate post εἷχor et i γυμνουνταc deleto indicativum accipio positum pro Satis usitato infinitivo, ita uti sui robriuc proprie non pendeat a στεφαν(ύσασwet . Sed arcte ConiungendΠm Sit cum ἀνα-λουντα; et reserendum ad id quod prae-CESSit Tot σ αηεδονα . - Supra eis. Eas. τόν κισσῶν et oiα δίμ. OZ dε κ - τί ἀε αν γραi ανl , , IIS. Opt. v τα. Id probant Sequentia. Grοηου. Quomodo sequentia id probent non perSPicio. Schmiederus Sane probavit scripturam illius codicis: Sed Parum Consulte. Ut Arrianus in parenthesi scriberet hy dili etis Trictita καὶ ταυτα, ideo recte factum puto, quod referenda sunt halec verbaud praegreSSa Tαδε ανέγραi αν. Sed quae aliis conscripta narrantur ab Arriano, ea demum post parenthesin poSila Sequia iuretu de ex lege Scribendum ei erat καὶ τάδε. Nec sane, exceptis
564쪽
Tt καὶ GUToσ, Arrianus unquam otii oc s. Toloυroc et Similia ita PoSuit, ut Sequentia respiciant. Contra in pronomine tae et To-σorde et similibus eam vim inesse ut tum ad praegreSSa, tum ad Sequentia referantur, verbo iam monuimus ad prooem. 5. Adde si
565쪽
erat quod Sic mutarenti Gronovius, ut saepe alibi, ita hoc loco de codicibus Auis taceti ture 'ηυισθῆναιJ Vulgo O τευφηαηθῆναι. Qui causZm mutationis quaerat, is legat quae ut ingeniosissime ita doctissime disputavit cel. Lobeck. ad Phryn. p. 5s6 de usu et Significatione verborum EU Piilatau, ευφm σειρ et Out friμιζειν. Cf. Arr. IV, 28, d
Lips. Siebel. ad Pausan. I, II, 3. 2. TniμισmJ HUt φῆμισ augustius aliquid significat, sic etiam fri/αι ιν ad divinitatis opinionem et famam refertur. Lobecst. OUPhryn, P. 5s . cf. Arr. IV, 28, 2 st )κιστα επὶ τω ἀμφὶ τόν
566쪽
Formam GuHκοoc in Thucydide non esse admittendam contendit Popp. Thuc. t. I, p. illo. Similiter Arrianus in uSu- formarum i/αλυακόσ et leti Iακoc sibi non constitisse videtur. Nam ut 3μαλθακοσdixit III, V2, 2. VI, 2I, A VII, II, 5. Isi St. Ind. XXI, 6. XLIII, II: ita uαλακoc reperitur II, I, s. VII, 12, 3. Hist. Ind. XX, d. XXIV, s cet.
. ors rei TV, - ἐνδω οσιν Naphelius, Cum haec verba Cum Prae-eedentibus minus apte cohaerere viderentur, subiritelligendum putavit commodum verbum, quale est cοgnoDis. At haud raro sactum videmuS, ut scriptores Graeci, Cum in Secunda etin unciati cuiuSdam Parte a constructione prioris enunciati partis paululum abscessissent, in tertia partρ sive ad eandem sive Similem Primae Partis Constructionem reverterent (cf. ann. ad I, 6, IO). Sic etiam hoc loco a (erhο κατ-ccsιβάνει verbum pendere potest aut in participio positum aut in indicativo addita particula uri. Quam Quplicem constructionis ratione ii admissam videmus in prima et ultinia enunciati parte. Unde quae in medio posita sunt rei lanei c- quasi in Parenthesi collocata aliam induerunt constructionem. Proprie enim dicendum erat (κα ) Irrnέαζ δε - παρα Tα σου ηκονταc. Similiter Variatam orationem vide IV, 8, 5 C. ann.
Pro , ni Saepe alibi, ita hoc loco in ed. Bas. Iegitur καὶ γίγνεται - τὰ ιεράJ Ed. Bas. aeta risoraci, quod iam
567쪽
correxit Vulcanius. . CL V, 28, I θυομένφ-ουκ ἐγσνετο τα ιερα. Vide adn. ad IV, 2I, II et quae diximus in praefatione. C. IV. si Sectiones tres primae huius capitis a verbis o δ' doc noταst c usque ad Gλεῖται τii 'Iνόων φ uii a Gronoxio adnexae erant capiti tertio, idque repetitur in editionibus sequentibus. Sed non fuere distrahendae ab altero periodi membro quod est in
Ceterum quae in initio huius capitis scripsit Arrianus, explicantur ab iis quae leguntur L III, 2s, d εστι σε (SO. o no-
3. Ajγυπτου ΛέλταJ Edd. Venet. et Basil. τί γυψω Λέλτα. ISS. quidam Tis Ju Ajγυπτέω Λελτα. Cod. F. Cum uno alio codiceris Atri 'Tota AElite, quod vulgatae procul dubio corruptae quod ad literariarn ductum attinet proximum recepimus Schmi ederum Secuti. Similem mendam notaximus ad V, I, 8. Si codicum ope hoc loco uti non potuissemus, aut probassemus quod habet Vulcanius et u Λἰγυπτιω Λελτα, uti dixit Arrianus VI, II, a του Λέλτα του ἰγυπτίου. His t. Ind. II, 6 Λέλτα ποιέει ό oc 'orcello ουὲ Mou roυ Λἰγυπτιου: aut scripssissemus ex coniectura re 'γυ-
568쪽
'τιων /λτα. Praeterea animadvertendum, inde a Gronovio in omni-hus edd. vitiose expressum ESSe Ararta, addito I gubscripto. Ii-αλαJ Ita Scripsimu S pro vulg. LIαταλα. Duplici enim et ubique , hanc vocem pronunciatam vidimus apud Arrianum. vide
Recte. Quamquam quis QSi qui hodie quomodo Arrianus scripserit dilucide poSsit demonstraret Utramque Scripturam serri posse demonstravimus in ann. ad. III, Os , a et VI, i, Ali. Retifice; μεν (εἰ δή τto Iκανoc κ- πτησίαc In ed. Tasit.
plevit ita ut in fronte enunciati Scriberet καὶ πτ)ησιασ. Quod nos dedimus cum Schmiedero, id praebent omnes prope codd. Gro- novit. Ac sane utrumque habet quo Sese tueaturi vide ann. ad I, 2 , II et VI, 2s, II coli. I, 22, s, ubi de taSti particulae suraogimus. Particulam καί in initio enunciati positum vide VI, I, 3. VII, 5, 2 et passim alibi. Sed ut dicam quod sentio, pro A τη- et e stilo scribendum mihi videtur Amriethec δε, ut haec particula respondeat iis quae scripta sunt para gr. a ταυτα Πεν - ἀναγεγρά- potii. EaSdem Particulas confusas vidimus I, 22, s et VI, 2s, II. Sic etiam recte ex auctoritate codicum Siebolisius scripsit apud