De expeditione Alexandri libri septem recensuit et annotationibus maximam partem criticis tum aliorum selectis tum suis instruxit Io Ern. Ellendt

발행: 1832년

분량: 928페이지

출처: archive.org

분류: 문학

551쪽

I. Og δ'' P oίJ Ed. Las. οἷ δε 'ἔνδοί, non minus recie. - Vocabulum i Jιήγητοσ,. quod plane respondet vernaculo tinheSChreethlich, passim reperitur apud Xenophontem, ut Cyrop. VII, I, 32 εν δε τρ) ἀ iniri iτω ταρά o. Mox ed. Bag. ξυνάπTων. πεμ/pαVTεσ δε κ'ηρυκασ σg ωνJ Iia cod. F. et nonnulli alii quos inspexit Gronovius codices. κηρυκα edd. vett. et reli. codd. Similes scribendi errores notavimus III, s , s. III, 2I, 8. III, 28, II. VI, II, 6. - Mox pro σφίσιν dedimus σφισι. Forte enim factum videtur, ut 1 illud paragogicum saepe in ed. Basil. non suo loco additum recentiores editores non deleverint.d, Γνω μιην δε πεποιηντοJ Ed. Bas. δε ἐπεποί=ηνro Vide quae fuse disputavimus de hac re ad III, IE, I et III, Is, 2. εν τυ ετι δια/υι λλοντίJ Ed. Bas. δια/κελλον. Participium s. adiectivum substantivi loco usurpare Arrianus cum Atticis Scriptoribus commune habet. cf. V, IS, II ἐσ τὰ διαλείποντα των γάντων. VI, a, 5 ἐν τω ενδεεῖ τῆσ παρασκευὴ καὶ τευτραγ/ι νην. Vide quae doctissime omnium de hoc genere et simili. disputavit

552쪽

I26 ANNIANI EXPED. ALEXANDRI

ligimus, in nonnullis codd. h. l. additum fuiSse pronomen o DTOUσ: quod si non ineptum, tamen minus neceSSarium esSe apparet ex iis quae dicta sunt ad I, s, II et III, IS, II. S. παραδoύσ ΣισικorrcyJ Edd. ante Gronovium 2 ισικοπτυ. Et sic quoque Scriptum exhibent hoc nomen plures codd. Gronovit . Sed duo, ut ait Gronovius, minimum codices nomen per duplex T scriptum praebuerunt. Plura vide in ann. ad V, 6, 2 et

an n. ad IV, 23, 1 et IV, 22, 5. Curtio rex ille Associanus audit III, Io, 22.

Io. εἰ. Aυρτα ποDνJ Ed. Bas. Aυρατα. MDyrta urbem nemo novit. ESi verο, Si omnia sana, Assacenorum nec procul ab Indo 'flumine. Schmiec. Ne Mannerius quidem Geοgr. t. V, p. 35, ubi de Alexandri expeditione loquitur, huius urbis mentionem iniecit. - Mox pro vulgato των μὲν οἰκουντων Schmiede-xus dedit OMot-υντων. Recte, opinor. Cf. I, I2, 13 προσ τῶν ἐνoιBoi Metuis. III, I, d ἐνδιδoντων των ἐνoικρυντων. Verbum ora

553쪽

κε, de terrae s. urbis incolis tum tantum dictum reperi, cum quae ab iis habitatur urbis s. terrae nomen additum eSt, ut apud Xenoph. Cyrop. II, I, 5 τουσ ἐν- Aσια οἰκoυντασ. BPbl. Athen.

2. EDιελεν αυτ υ ειαθε J Ita omnes codd. Gronovii. εμελλεν ed. Basit. Unde scribendum putavit Vulcanius ἔμελλον, qua coniectura nihil deterius. De constructione vide ann. ad IV, 2I, II. II. α'oρα αλλωσ οντα - J IIaec verba arcte coniungenda Sunt cum praecedentibus. Similem structuram vide I, 26, I cudo'

554쪽

I28 ANNIANI EXPED. ALEXANDRI

et nos non potuimuS quin Probaremus. Vide Rnii. ad V, 8, d. Ouod olim conieci παρα 'Aβισαρην, ut minime neceSsarium iamdudum a me reiectum eSt. ConSule ann. ad III, 2, 8. υτι κατελιπονJ Ne mireris modorum mutationem ori πεφευγοτεσ εἷεν - καὶ οTι - καὶ 'oM. Nam ut in priori enunciati membro ex sententia Indorum Captorum Verba pronunciata proferuntur, ita in altera enunciati parte ipSe iam loquitur scriptor. Cf. V, Is, I κῶι οτι ota dejoυλωμενoc Ty γνώ tali ecf α ιν ετο , cur ωσπερ ψ νηρ αγαθοβ ανδρι αγαθω προσελθοι, ubi ut optativus poneretur necesse fuit, quia haec ultima Sententiam S. cogitationem Alexandri continere voluit Arrianus. ηγniσασθαι οἷ τὴν οδονJ lii Sihi Missm monstrorent. Ita apposito dativo dixit III, II, a thyriσα,αενων αυτ ο των Σουσίων. Non apposuist eum I, 25, I2 ξυψιπεμπει αUT D Tων Περγαίων τινασ Ziηνόδον ηγγiσομενoυs. III, 3,s Toυσ de ii riσασθαι τ)ην ο υν. 5. καὶ δυo - απολλυνταιJ Sic omnes codd. Gronovit. Unde mirum sane, quod in edd. vett. legitur O πωλοντο. Voluerunt fortasse sive librarii sive editor απωλλυντο, quod habes in simillima huic dicendi formula III, IS, IB οι κατα κρημνῶV ριψανTE; απωλλυντο. Sed nolo quidquam mutatum. κατα κρ)ημνoUJ Edd. vett. κατα κρ=ημινουσ. Inepte. Vide quae victa sunt in ann. ad III, IS, II et IV, 3o, I. - Infra pro vulgato Toυσ αναβάτασ ex omnium I codicum et editionis Basile ensis auctoritate reStituimus Toυσ ἀμβατασ, bene tamen gnari, utramque sormam Probam ESSe. Forma ἀναβατησ intacta mansit III, Is, Io. Breviori forma ἀμβατric usus est V, Is, T. VI, Id, 5. Ilist. Ind. XIII, II. Eandem formarum varietatem apud Xenophontem obtinere monuit SturgiuS in Lex. Xenoph. S. V. IB. καu ναυβ ἐποιήθησανJ IIanc lectionem tuentur omnes codd.

555쪽

LIBER IV. CAP. XXX. Iis

Gronovit. In edd. ante Schmiederum legebatur καὲ ναυσ βnoiiησαν. In forma nominativi quae est ναυσ nemo ossendet perlectis iis quae

diximus ad II, 6, s et II, 2b, I. II.

556쪽

APPI AN O V

C. I. NυσανJ Edd. veti. et quattuor codd. Gronovit ut Isic, ita VII, II, 2 habent et xiν μυσσαν. Cum simplici ci hoc nomen scriptum exhibuit cod. F. Et Sic quoque edd. vett. V, 26, set VI, 2, 5, coli. variiS lectionibus ad Herod. II, Id6. Hi, s . In Hist. Ind. I, d pro vulgato Nυσσαῖοι Θ Cod. vet. PrimuS Scripsit Vulcanius. De sοrmis et Nυσσα, φυσαλoc et Awσσὰtoc vide praeter eos quos attulit testes Passov. ad Dion. Perleg. v. 626, Meriasii. ad Himer. P. 23 et d3 . Dorv. ad Char. P. 53 3. Lernhard. ad Dion. Perleg. p. 6ssi et fissi.ἐ τεί τε ἐχειρ ωσατοJ Sic cod. F. et ex eo Schmi ederus. Edd. vett. et reliqui codd. Gronovit ὰφ ου τε , minus apte. De particula etὲ πλεοναστικόDc fere coniunctioni *nia apposita vide Siobel. ad Paus. I, 2θ, 2 τε ἐκαθε ero, , et ante eum lioen. ad Greg. Cor. p. dI2. Arrianus fortasse ut Pausanias hunc huius particulae usum mutuatus est ab Herodoto, quem haud raro sic dixisse demonstrarunt Loen. I. I. et Schweigh.

ad Herod. IX, 26.

Osric δη - εστρατευσενJ Post haec verba Vulcanius in V. C. vidit adiecta haec : oυκ φρασαι; eademque etiam Gronovius vidit in pluribus, ut ait, codicibus. Cum autem neque in edd. vett., neque in reliquis codd. compareant, ut inutile glossema ea omisimus. Accedit quod Statim sequuntur verba ου γὰμ εχω ξυμβαλε ν, ut vix credideris Arrianum iam negligenter composui,Se oration Om. Tu verte ita: Dionysum Otilem condiciSse iii bem A soni , cum In s

558쪽

I32 ARRIANI EXPED. ALEXANDRI

Praeterea non indigna est quae adscribptur Cronoxii ad h. l. an notatio: ,, Vulcanius scriptα quibus files mei ilο cerοgori posset. Nescio an intellexerit, licet ei adquiescat Freiushemius ad Curi. IV, T, do. Neque enim ξυνυθεραι QSt componere Scriptum, ut is vi

mutare PoSset. Similem codicis illius fraudem deteximus ad III, 2 , 5.6αυβ,iσαιJ Non puto hoc verbum Atticis scriptoribus usu tritum fuisse. Iones eo usos esse constat; unde nil mirum quod Arrianus dixit in Ilist. Ind. XXIV, 2 καὶ 6υτst, 'ρoσπλαμῖα ειδoν , ἐθάμβησαρ. 6. λέγειν ωδεJ Ita cod. F. et alii, ut tradit Grono vin s. λεαειν τάδε edd. vett. ei, ut videtur, codd. aliqui Crono vii. Quod

559쪽

quamquam altero non deterius , tamen . ab Arriano nescio an nun

560쪽

rsa ANNIANI EXPED. ALEXAFDNI

s. ἐπὶ τῆc Too poυJ Ed. Las. cum uno cod. Gronovit et V. C. Vulcanii επὶ τῆσ τροφῆσ. Edd. Vulc. et Blanc. α'o TM Teo PDU. Ouod nos exprimi curavimus Schmiederum secuti, quattuor Codd.Praebent Crono vii. Nocte conferri iubet Gronovius VII, Eo, s

Io. Tric F ἐκ ItoνυσoυJ Ed. Las. Tiic de Oae Itoνυσου, ut Paragr. s io UE OOo . 2. συμπoνεῖν οἷ J In quattuor codd. Gronovius reperit συμπορε αυr P. Quam dedimus pronominis formam, eam debemuS Cod. F. et edd. vett. Neque dubitandum videtur quin vera Sit haec Scri-Piura PerpenSis quae scripsimus in ann. ad III, 5, s et III, 8, II. Ceterum Gronovius, cum vulcanii Factique interpretationem vituperat, ipse valde erravit locum ita interpretatus: Neque el-iαm Mαcedones longinquiorem es huc cum eo mitilictili Omplius detrectαSSc. Nec, quod sane mireris, errorem Gronovit vidit Schmiederus in Pditione sua illius interpretationem Comprobat S. NiC ESt autem verborum sensus: neque milites pulcthcti Alrictriceromptius indignum hiabili ros, qvod eae cicintiliatione quαdiam rerum GDi ivso geSictrum nουοs labores ausciperent. cf. ann. ad I, II, I2.

Et recte quidem haec Arrianus subnectit Alexandri sententiae, quippe cum facile hic praevidere posset quod revera lactum nar-

SEARCH

MENU NAVIGATION