장음표시 사용
611쪽
κωαc σ u. IV, 5, T περυ'uευ,ν δὲ ζ όθευεν ἐσ τηρ φάλαγγα.Sed huius rei qui peritior est litem dirimat. Forsitan nodum in Scirpo quaesierim l . κατὰ τα διαλείπονταJ CL V, Isi, II oσον ἐe τὰ δiαλείποντα ἰλίγον ἐγιβεβλrieti m. Adde fragmentum incertum Arriani apud
Suid. s. v. διαλειμ/ια' φυλακαὶ ἐπὶ τὰ διαλείποντα τηc τάφρου ἐτεταχατο. Idem fragmentum adscripsit Suidas S. v. disc tisrariuαTα. Infra pro oυκ εγνω exspectet quispiam Scriptum ἀπεγνco, ut I, 23, 5 ταυταc 3μὲν ἀπέγνω πολιορκεῖν. Ut Scriberet Arrianus6υκ εγνω, effecit Sequens ὰλλά. - Supra in ed. Las. legitur
nεξῆσ στοατιασ την πολλ)ην. ΗiSt. Ind. V, 3 πολλην δοκεεε Ποι ἐπελθεῖν τῆc 'Iνδων χωρ)ic. Quam loquendi nitionem inter alios illustrare conati sunt Ilemsterii. ad Lucian. t. I, p. IIT, ed. Ei P. Dorv. ad Charit. p. IIS et 23I. Schaef. ad Lambert. Bos. Eu. P. 2 d, ed. LipS., ad Demosth. t. III, p. IT; ad Plui. viii. Parali. t. IV. P. 28a. Voss. ad Arat. p. I 2 et ad Hymn. in Cerer. P. 55. Bern-hard. WiSS. Synt. p. Isid. Ut in multis aliis, sic in hac loquendi tormula miro variatam exhibet arrianus orationem. Vide mihi
612쪽
modo locutus est Arrianus. Iam vero Si redeo ad eam formulam in fronte annotationis positam videS, quamvis verum sit quod de ea dixit Bernii. WiSs. Synt. P. Isid, tamen neScio an Simplicius explicari possit de illius Structurae origine. Atticos Scri-Ptores pedeStres prope SoloS ea USOS ESSE inter OmneS Constat. Ce id igitur si statuamus locutionem illam ex duabus, quae ei assi- Deis Sunt, conStructionibus conflatam esSel Cum enim Graecis diceretur ὴ πολλὴ στρατια et To πολυ τ/iσ στρατιασ, utrumque Si non omnino eadem, tamen simili ratiοne, hae duae locutiones ex se Progenuisse videntur tertiam, πολλη τῆσ ρατιαc Simm . Et hoc modo si istam nobis explicamus dicendi formam, essicitur etiam, ut ad ellipsin confugere non Cogamur.5. πέριπει cc ἐπὶ το Sic cod. F. πέμπει ἐπὶ τυ δε&ον C ld. vett. Cum reli. Codd. Grono vii. Vide ad V, II, 6.το κατα σφασ στιφoσJ Edd. Praeter EaSileenSem στιφoc. Sensus verborum hic egi: iubenS, Si hctrbctri iacteretis equitum turmias quiae ipsis iniictrent, Sele conDeritSSent, til α fErgo eos intactileret. Cf. III, 15, I 6τι ἐν αγiῶνι ξυνελετῶι το κατα σφασ καὶ βοηθεῖν σεῖ. Vide Herm. ad Soph. Aiac. v. et 5. Rrueg. ad Xenoph.
613쪽
Anab. I, 8, 2I. - Mox pro αυτον κατοπ/ν in edd. ante Grono-vium legitur iαυτων στomν. Veram lectionem suppeditarunt codd.Grono vii. 6. τεταραγ ΓιένηνJ Ed. BaS. TεTαγ ένην. 8. πρὶν ἐκταθ)ῆναιJ Neposuimus hanc formam cum Schmiedero ex omnibus codd. et ed. Lasit. ἐκταχθῆναι per se non Prorgus damnandum nescio unde recepit VulcaniuS, quem Secutus est Blan- cardus. Lectioni a nobis probatae tuendae apta Sunt quae leguntur apud Xenoph. Cyrop. VIII, 5, Is εὶ τ/c ἐκτεῖναι φάλαγγασ δυ- ναιτο. Nisi. Gr. VII, 5, 22 ἐπεὶ ε εταθη αυτω η φάλαγξ. Easdem formas confusas notavit Iacobs. ad Achiil. Tat. p. 56. Ceterum non indigna est quae memoriae Servetiar annotatio Naphelii: HOR-tequom OSοrum equilialtis in Phαlangem CORStilueretur h. e. antequam equites mutata acie adversa oi h obverterent a latere irruenti Alex-audro. Phalanx enim notat hoc Ioco aciem recta fronte hosti OPPOSitam, Cornu autem, quam hostis ex obliquo invadit. Ita
Edd. Vulc. et Blanc. τψν δε coc επὶ κοινον. Quod cum Schmiedero dedimus, omnes firmant codd. Grono vii. Scripturam tamen editionis Basileensis si quis non minus apiam censeat, equidem non refrager. Oui et)ην δέ dedit Vulcanius, non meminerat quam he-quens QSSet apud Arrianum orationis variatio. Praeter ea quae
614쪽
ἐπέστρε*oi J Ita edd. vett. et quattuor codd. Grono vii. ἰνέ-στοεφον Cod. F. Et ex eo Schmi Ederus. Quod minus aptum videtur. Nam verbum m/αστρ apαι non tam est Confertere Se (in Oliquem quam rei eriere Se (in Oliquem , ut videre est ex talibus qualia
ficalio est verbi καταοάξαι. Atque servarunt hanc formam Oditores recentiores apud Thucyd. VII, 6 το άλλο -ράτευΠα - κατ
616쪽
fusa notarunt viri docti ad IIerod. IX, di et I o atque Siebel. ad Paus. III, I 6, 2.
617쪽
μιου . - De forma verbi κατέκ/ινον Xenophonti propria vide quae accuratius diximus ad V, IS, II. II. Orint itiν ε τι φέροιντοJ SC. Tα diis . Hoc enim dicit Arria nus: Ff Mαcedones, cum in mctiori cti lilticine loci es eae Stict ipso- a tim sententiet hellacts oggrederentur , Simulatque hαe irruerens, Cedehctrit, recedentes Merο αSeclobctnivr ioculisque pelehctnt , ilet iis Indi qui circum elephαηlos Berεαθαntur, eο mctiori sinino ob iis ipsis ossicerentur. Iq. κιαὶ ουκέτι Tola εροωAιεναιJ Edd. veit., et, ut videtur, plurimi codd. Gronovii αυτ o. Gronovius quidem: , , Plane, inquit, ista lectio (αυτώ)3 nec sani quidquam habet SenSUS, nec ConStructionem vocis caeυτυ tueri potest, unde haesitatum vel in Envel αυτων vel αυτope. Sed denique videre licuit hoc postremum ab Optimo codice approbari, in quo acquiesco gratus. Easdem eiusdem pronominis formas vide confusas IV, 5, 8. Ceterum nisi codicis F. obstaret auctoritas, Scripsissem quod ante hos quattuor annos iam in mentem venerat αυτῶν. Quam Scripturam optime tuentur quae diximus ad III, 28, d coli. ann. ad II, s, G. Infra omnes edd. praeter Basil. ἐσripti iνε. At vide quae diximus ad
II. προσκε μένων σφακJ Ita codd. Gronovit omnes. In edd.vett. Pronomen male neglectum eSt.
618쪽
d. καὶ ΣασάκησJ Edd. vett. Σπιταρχη . si QuaSi Tythmus excogitari debuisSet, quo etiam Graecae compositiones nominum in Indiam transferrentur. Nihil nugacius. At Mss. OmneS 'σάκησ, quae vera nominis orientalis terminatio, ut DPσάκησ, Σαβάκησ. Unde merito reSii tui. GTONOD.
A. To ν δε cepc ' MλέξανδρονJ Ita ed. Basil. των δ' ἀμφ Dλέξανδρον recentiores editores. Quod minus placet. Ac de Suo videtur Tulcanius eligionem induxisse. Arrianum ipsum in particula dέhiuium non ubique vitas,e persitasum habeo. Vide quae ex solo libro quinto enotavi exempla: V, 2, a d. Iκουφιν. V, 2. 6 δὲ ἐκατον.
619쪽
ita cens yειξασθαί τι Significat edere , perscere, gerere Oliquid ilαtit clo omnibus cognoScαtur. Cf. I, II, 6 Osric Toσαυτα εργα απεύει ατο. III, 22, 3 obdεν ανεπιεικὲσ εργον αποδει αuram. VII, eo, 3 ού φαυλοτευα ἔργα Λιονυσου αποδειξαμενον. Et, nisi fallor, hanc locutionem debebat Arrianus ut plura alia Herodoto, ex cuius opere bene multa excerpsit illius formulae exempla Schmeighaeus. in lex. Ilerod P. So. E quibus attulisse hic iuvat quod simillimum est VII, 13θ καὶ - γα μεγάλα απέθανον
λυπηρoυσ πεπλανημένουσ) si Vulcanius Cerrctre. Immo tristes, aguοScentes quaSi cladem suam, ut Florus ait, summissis cervicibus cum sensu captivitatis imminentis. Gronoue. Vide quae de elephantorum natura et indole tradidit Arrianus Hist. Ind. XIV, a Sq.Tων πεζων - απολωλεσανJ Concinnior fuisset oratio in hunc-modum adornata: τῶν - τo c πλείουσ απολωλοτασ. Similiter habent quae leguntur III, 23, Io ανέλαβε et oi c μὲν αλλOυσ- διελθονταc, Topc δε Σάγριάσιν - ἐπεθεντο, ubi vide ann. meam coli. ann. ad IV, O, d. I. ουχ θ'ερ - Tola αυτονJ Edd. veit. ora ῶσπερ. Ouod cum Schmiedero dedimus, omnes firmant codd. Gronovii. Cf. III, Id, s , hocssηγγελτo αύτοισ. Adde ann. ad IV, 2o, T. Ceterum in ed. Blanc. male scriptum est Toυσ αP-P αύτον.