장음표시 사용
711쪽
quoque Bornem. ad Xenoph. Anab. III, , qui attulit ex Xenoph. de re equ. c. XI, 8 ἐπὶ των τοσo m/-d . Urae ceteris tamen delectarunt me quae legi apud Xenoph. Ephes. I, 2 ceno noλεω; ἐπὶ το στά ισι δέ Πων ἐψα. ἐφαίνετoJ IIoc verbum in V. C. non reperisse Se testatus est Vulcanius. Audiamus Gron ovium, qui: HSed nihil, inquit, tale ex aliquo eorum quos vidi, Signare possum, quum omnes retineant id quod editum est. Neque existima tale quid uunm cogitandum esse, quum intercedat ipse auctor, qui sic iam ferme egit III, I 6,
τα Σουσα ἐφαίνετο. Intercedunt autem clarius alii Graeci, Sic eadem iSta verba ponentes, ut Eunapius in Chrysanthio, ουσεν ἐδόκει πεπραχθαι νεωτερον, ουδὲ πολυ τι καὶ αυρυον καTα χην Πεῖα- βολην ἔφαινετο. Diod. Sic. XI, 35 διοπερ οἷ μὲν - ἔδοξαν ουπωμὶν πεπυσμένοι περὶ τῆσ νίκησ, αφ ἐαυτων πλαTTOMIεσ - ἐσα-νησαν. Tale est apud Livium xxI, 2s multitudo timebcit quidem hostea - aed nictgis iter immensum Alpesque metvehcti. Hic vero ita noea aversatur hanc abundantiam, ut etiam in uno eodemque verbo credebαnt repetendo usurpet XXIX, 3 , Perinde ut Herodotus iterans verbum idoκεε I, II 6. Adeo non quae ad significationem Supervacua sunt, etiam ab usu removenda interdum existimaverunt. Ilaec Gro novius. E quibus quae huc pertineant, quae non, facile quisque vel non admonitus viderit. Apud Arrianum similem locutionem vidi hanc l. II, d, I καὶ ἐνταυθα αγγέλλεται αUT D OTι πρoσθεν μὲν ἐπενοει -' ω -- ἐ'Uo Ero , ἐκλini ἐν νω εἷχ6. δε κέ ποτεJ Postqvram Bero mune tum fiandem egi. CL
712쪽
F. et ipse minus recte καὶ πλέον κατα T. et r. Ac dubitari non pot-Qst quin Solum verum sit quod ex emendatione Gronovii dedimus. Eo onim nos deferunt ut codices illi quattuor πλοίων exhibentes, ita codicis F. scriptura πλαν. Postea Vulcanius margini editionis Suae adscripsit var. Iecl. καὶ επλει, non monito tamen lectore, uti monet Grοnovius, ex V. C. eam habuerit, an ex Se. Ex Gronovit annotatione ad h. l. haec digna habeo quae memoriae tradantur: ,,Lectio (καταπλέων) conficia est ex similibus Arriani locis, ut VII, , 2 κατέπλει καTα Toν Lυλαῖον ποταμον ἐπὶ θαλασσαν, quum tamen istae voces etiam adhibeantur in ascensu numinis adversi, ut in Indicis c. XLII, I καὶα etcν Πασίτιγριν ανω επλεον (Cf. I, 3, 3 III, I, G. E. . Ceterum plane supersua sunt ea verba, quum et Arrianus ad illum sensum scripturus fuerit cυσ καταπλευσων. Vocat autem Arrianus 'λopoν κατα Toν κ oταμον, quod aliqui dicunt κατα-
713쪽
ηοταμιον πλοχν (l), quod prout licuit in tempore, adornatum suis commoditati regis Eene Sed vellem attulisset Gronovius locum,
ubi legitur vocabulum καταποταstasi . Uraoterea hoc tantum monitum volo, Iocutionem 'λοῖον καὶα τον ποταμον nihil habere quod offendat. Eadem ratione dixit Arr. I, II, β κατα To oιια TOU
714쪽
5. δακρυα - προεχυθη ακουσιαJ Edd. Vulc. et Blanc. εκουσtoe., , Scripti omnes c κουσια. Idque notum quoque habuit Vulcanius, unde in ora editionis adscripsit Ol. ακουσια, et voci SPonte Sub notatae apposuit in ora Ol. inBilis. Plane utroque Sen Su Satis commode intelligi ista possunt. Ceterum liceat id obtinere, ut no
s. oI δε καὶ ἰ εῖν ἐγγυώενJ HPendet sermo ab praecedenti verbo ἐπελαῖον. Ergo, inquit, cum omnes tangendi copiam habere non possent, cilii accedebant usque tit Propius eum contemplorentur Olque elicim festisti ominis cili id emittentes disce serent. Quod autem sequitur 'ερὶ τηc ταινoβoλ c , illustravit Casau bonus ad Suetonii Neronem cap. 25. GrOROB. ἐπευφη triσαντεσ απελθεῖνJ Non dubitavimus sic scribere pro vulgato ἐπευφη/Hσαντεc, facem praeferente Lobeck. ad Phr n. P. lis . CL ann. ad V, 3, I. Adde Arr. Cyneg. c. XIX καταψαν χρη
cum Arrianeis l. V, 2s, I. 'Iνδων γηJ Ita omnes codd. quos inspexit Gronovius. ὴ μδῶν
χωρα edd. ante Schmiederum. Nec minus recte. Vide ann. ad
715쪽
Io. IXεcetaoc Haec verba cum sequentibus usque ad Paragr. II. pauci,simis mutatis. assert Sitidas s. v. 'Anζαν os e. OGsι εκακ/ VJ Edd. Vett. Octot hκ oestior; neque aliter Suidas, apud quem post hanc vocem addita leguntur duo verba αυτυναῖρ is Toυντα. Nimirum ut, quid Sibi vellet istud hastilesν, facilius intelligeretur. At plurimi codices Grono vii ut additamenium illud omnino ignorant, ita Pro Oκo ut si huebent hκακεῖον, quod verbum postea vidit quoque vulcanius in V. C. Neque dubitandum est quin idem voluerint qui dederunt hκ Πιξον (sic). Nam literas liet saepe in codd. Consu Sas reperiri docuit La St. Comm. Palaeogr. P. I 2L verbo Gκισειν cum Significatione reprehen enci praeter hunc locum ter usum vidimus Arrianum. VII, 2, s roυβ Gog tetrucκακε oris c ZOM Lαλανον. VII, si, I ritu mστιαν κακc o Pre . VII, Zo. I solet tactα κα-σεσθc ι εστιν. Idemque verbum habent, quibus cum familiariter versatum eSse Arrianum nemo nesCit, Xenophon Oecon. III, II καὶ r' οβ ην κακoυργLi , TOM tu Id et ' κα- Πεν , et Herodotus l. III, Id5 λot Joρεων τε καὶ κακι sor. Totum locumGrono ius recte interpretatus est ita: Nerarchus t ero Oticior CSi,
716쪽
2so Ait BIANI EXPED. ALEXANDRI
sui das autem καθ απερ οἷ αλλη τινο η ονησ ὴττωμενοι. Atque haud scio an reliquis auctoribus praestantior h. l. habendus sit exicographus. Gro novius quidem: si Nihil, inquit, in Arriano, ieest, qui nunc loquitur περὶ Tric quatenue bellicam gloriam sequitur: at vero illa est multiplex admodum, PraeSertim in rege, ut locus non debuerit verti intimenεα gla: icte Prcte celeris CupiditOS, Prout concipit Vulcanius, sed Ollαmen Oh rοbore in pugnis et Omοre huius gloricte, sicut Glii cto quocunque Oliα gloria Si erctii et pos- EeSSi, non Potercti temperctre Sibi, Ni ctb periculis coneret Audio. Sed vereor ut talis ollipsis hoc loco statui possit. Bene iam procederet oratio, si scriptum eqset αλλoυ τινoc, ita ut haec aut ad PraegreSSum esto'oc relata acciperentur, aut absolute posita dicta essent de qu Dis re hominum Onimor ciSi erctnim Me tamen doctior et ingenii acumine magis instructus litem dirimat. Nunc vocem quae est ri si ric uncis inclusam textui inseruimus. Et conseras quae de Alexandro dicta sunt VII, 28, 3 ri ονῶν δε των
Verba Acth; T erit Tip ησε quamquam cohaerent quodammodo cum oraeror, tamen Per SP sunt accipienda atque ita vertenda:
717쪽
etoν κτυπον. Ex liis vide quomodo intelligenda sint quae docuit Matthiaeus Gi . Gr. Ub. P. IIS I.
damnandum sit, iure dubitari potest. Nam ut supra allatum vidimus ex Arriano locum qui illius verbi patrocinium suscipiat, sic Ptiam nescio an recte dixerit Pausan. II, I, B eto ε σνoμα ἐφ
718쪽
triηθέντεc. Sic enim Plutarch. in Apo Phihexm. III αἰriiθεὶc norit- ριον Creop. Sic Menander dixit ουδὲ λ υπα α αἰτουε ενoc apud Uarpocrationem. Caecilius in Aeschrione apud bonium in Exigor, ego illud minus nihilo eae or portorium. Ita Sidonius VI epist. Io
andro (c. XIX), aegroto in Cilicia, ni P h inccrois i dice νοσον. Ouinet ipse Arrianus II, 6, 6 csc δὲ Dλε rei cyos reo Ini Πεν τριβη ἐ'ὶ τὴνοσυ ἐγ ero. Satis alioquin probabile set ad vulgatae vocis literas convenientius producit ex Augustano via canius ἐπι ip διαMorsit Ty
720쪽
Neque habet eam Eustathius qui meminit huius loci ad Dionys.
ξυsιβάλλει τῶ 'ΠραωT i. t ζιβι λων όὲ - καλoυμενονJ Uncis inclusit haec verba Schmie-deriis, tum quia non legantur in cod. F., tum quia non eodem modo in omnibus reliquis codicibus Scribantur nec conveniant cum Arrianea scribendi simplicitate. Sed iando hae turbael Nobis omnia videntur luce clariora, modo vera eruamus ex iis quae Praebent codices . Gronovitas ad. ti , I.: ,,Invenio in aliis omnibus Msg., etiam in Angustano vulcanius Mκεσίνην, haud dubie Perperam. Eisi sic quoque in editione Basileensi. In altero etiam παρέχεTαt, nec id bene. In optimo autem nullum universae huius periodi vestigium exstabat. Vix habeo quod dicam. Unde Naphelius, cum Scriptum reperiret ἐμβαλων δὲ, το Πὰν υδωρ Dκεσινni; παρέρχεται καλουuerou: HPonitur, inquit, ἐμβαλ ων absolute iii consequentia designanda. vertendum igitur: postqvcim otilenst in AceSD