장음표시 사용
751쪽
III, 2I, T. III, 28, Iil. IV, 2s, II. V, 23, VI, 23, Io cet. U
d. cereo Toυ τύγιαλου si Sic legitur in editis omnibus, nec ulla
varians Sriptura ex codd. notata egi. Emendo igitur ex coniectura mea Iaὶ roυ αἰγι-ου, quomodo necessario legendum est. SaePiS- Si me autem praepositiones ἐπι et Q τό a librariis commutatae Sunt,e. C. I, II, d et in Thucyd. IV, c. I 62, ubi est ἐπὶ Θρακηc proὰribbΘρακησ, quod invenitur in codicibus. Schmied. Recte. Ei iam dudum sic legi iusserat Bergi. ad Alciphr. p. II. Conferas, si tanti est, Arr. I, IS, II αεroc us oti inὶis oti γιαλoυ. vI, 26,
752쪽
confusis vide ann. ad I, II, d. II, 23, 6. . IV, T, d.
753쪽
νοι ιμα σφισιν οἷα ἔγγυ-α είναι. Sed nescio an id nunc: imittari voluerit auctor. Quare ne haereas aut ambigas, quanto melius
legunt omnes Scripti ἔγγυicietis, quae propria Arriani terminatio Scrοηου. Cf. V, 8 , I αλλα Ποι δοκει ωσ ἐγγυτατω τουτων ἐξευχώαι. Et sic quoque dixit ἐγγυτέρω VI, O, I 2. Similiter apud Xenophont. Cyrop. IV, I, 3, ubi nunc legitur τον δ' εμου ἐγγυτατα ταξίαOχον, in edd. vett. scribebatur ἐγγυ τω. Ac de formis ἐγγυ- TEPOM et eγγυτερω, ἐγγυτατoν S. ἐγγυτατα et hγυτcisco nihil certi constitui posse iam ex iis clarum fit quae dixit Sturet. in Lex. Xenoph. t. II, P. s Sq.ολιγα φ ΠοντίσαντεσJ Ita codd. Gronovit omnes. 6λίγ- edd. eit., quod Si non omnino damnandum, tamen altero Ionge deserius e i. Cf. I, I, II oλίγα εβλαψαν et quos contulit Gronovius locos
II, Io, 5. I, 2d, II III, 23, I 5. Plura diximus ad I, 25, s.
754쪽
B. οτι Σεμιραμι EφυγεJ ,,Ηas voces pro glossemate habeo, itaque uncis inclusi. i Selmied. Nimirum tres postremae voces Suspectae viSae sunt Schmiedero. Sed duas potissimum ob causas huic viro saepe glosSatoris vestigia odorato . ubi qui rerum paulo peritior est sacile Arriani ipsius manum agnoscat, obsequi noluimus. Primum quidem Strabo l. XV, P. 25o, ed. Stereot. eadem narrans iisdem ferre verbis utitur his: dtorι καὶ Σε Γιιραμι ἐστριατευσεν ἔα 'Tνσου; καὶ κυρoc' A L η μέν ανέσ Te εφ ε φευ--γουσα μεῖα εικοσι ανθ ρ ωπ ων , ἔκεῖνoc dε με, ἐπτα. Deinde putem, id quod maioris debet esse momenti, Arriani usus scribendi impedit, quominus quidquam in Suspicionem vocemus. Nusquam enim, quod Sciam, utitur formula j μή, nisi Sequente Sive tempore finito sive participiο. Vide mihi I, 16, d ιυστε διέφυγε μὲν oυἀεί
συνταρα αντα. VII, 26, 8 ουδὲ εἷναι θεuic Oxiραν ποιεῖσθαι οτι μ)η θυσαί τινα τli In quibus orι Aιni plane respondet Latinorum formulae nisi quod. Aliter habet constans quaedam sorma Ioquendi
oτι aperte dictum est ut Latinorum nisi. Cf. Siebel. ad Paus. I, IS, 6. Unde, si verba 'Iνδῶν εφυγε ab omnibus codicibus abesSent, ex praecedentibus cogitando addendum esset verbum tanεσωθη. Num autem tale quid factum malis, omnibus codd. conmtrarium suadentibus ra. εριν ἐμβαλεῖν πρoc Te ooνJ Satis apte Vulcanius: ciemulciliοnem quondam Cyri et Semirumidis in eius cinimo excitαSSe. Nam fel cfere idem hoc loco significat quod alias dicitur ἀγων. Utrumque vocabulum coniunctum vide VII, 23, 2 πολλα, δέ ερι εσ αυτ ρ των
755쪽
διψει απολλυσθαι J Pro vulgato diistili dedimus δίψει, iis freti
quae de utraque hiatu. nominis sorma obServavimus ad V, IS, 13. Pro ianoλλυσθαι ed. Basil. exhibet απρυλυσθαι. . . apάMMoυ - ου νενησ/ιOric, ἀλί . ἰασ δεχεσθαιJ Ilistic locum, si quem alium, ut librarii, ita typotheiae Basileenses male tractarunt. Pro ου νεν=ησμεν=ic , quod solus servavit V. C. vulcanii, plures codd. Grono vii, inter quos cod. F., iunctim Scriptum exhibuere OUMενησμεν β, reliqui oυνεναγperari; (L oυ νενασμενησ). In ed. BaSil. legebatur ἀνενηγαενiic , quod Vulcanius mutavit in ἀνηνεγμενη . Sed Scriptura ed. Basileensis sincera est. Nimirum male eXPI ESSum eSt pro cI, id quod saepe in edd. vett. et eodd. factum PSSe pluribus exemplis comprobavit Iacobs. ad Anthol. Palat. t. III, P. I 2 et 2so. Litora re vero a dextera erecta statim efficites. Unde infra ex vulgato oυ βεβαίtia factum esse poteSt quod eiusdem potestatis est ἀβεβαίφ. Eandem fere in eodem verbo literarum confusionem notavit Popp. ad Thucyd. VII, 8 . Ceterum verba istulauoυ - νενησurari; arcte coniungenda sunt cum dativo qui
756쪽
d. ἐν χαῖσ πρoσβασεσι καὶ καταβαίνοντα*J Vulcanius, cui haec orationis varietas non videtur intellecta esset, scripsit καὶ καταβά σεσι. At, quod dedimus, non Solum Praestant edd. Venet. et Basi , verum etiam omnes codices quos con Suluit. Gronovius. Neque morabitur quemquam ista variatio, si perpenderit, participium καταβαίνsντα; ad sequentem accusativum Tot c ιππoUc apte relatum CSSe, Simulque intellexerit, Saepe ita variatam Araiano exhiberi orationem. Praeter ann. ad I, 8, Id. IV, 25, Io et VII, 6, si vide
757쪽
inferri videtur, quae in re privativo non inest. Cf. I, I, 5 καὶ ἰτωλοὶ ου βεβcetoι οντεc. III , Zo, I δτι ου βεβαία - η ἐστίν. V, 26, 6 καὶ τα νυν κατεχόμ ενα ου βέβαια ονχα. Sic etiam non dixerim Latinorum in irmus plane eiusdem potestatis esse atque non fruitis: quamquam quid inter utrumque intersit, cogitari melius, quam accurate verbis potest ex Primi. Ceterum forma αβσβαιoc , nisi aliis de causis vulgata praeserenda mihi videretur, non haberet in quo ostenderes. Vide I, IS, B αυToί τε αβεβαίου τε
ἐγκαταλει θεῖεν. Similem orationis colorem vide in his Herodoti III, 5I 6 οκωσ ἀπελαυνομενoc ελθοι ἐσ ἀλλ)iν οἰκίην, ἀπελαυνετάν καὶ δ ιδ ταυτησ. Cf. de hoc usu particulae Xν Schweigh. ad Herod. III, IIO. Schaes. ad Iulian. Orat. p. XVIII. Lornem. ad Xenoph. Anab. II, I, II. Herm. de Part. pM I, I, in opuscc. t. IV, p. 2o Sq. Bernii. Wiss. Synt. p. a d. δίi ει ὰπ στω συνεχοΠενοιJ Schmi ederiis codicem F. secutus dedit δίψει - ἐχομενοι. Eadem verba consuSa notavimus ad IV, E, Id. Ut vulgatam Scripturam intactam relinquerem, essecit potis simum auctoritas Thucydidis, qui plane ita scripsit II, os et Appὰπαυστυ ξυνεχομενot. Cf. Arr. IV, O, II Oὶ AtεRoν eZι, at orcyτοτε ξυνεαετο. Nec multum distat VI, 26, 2 δίψει κατεχομrror.Mecum sentit qui in his Arriani verbis Thucydidis imitationem invenisse sibi visus est Popp. de Elociat. Thucyd. I, I, P. 36θ. C. XXV. noλυσ ό φθορoos Edd. veti. cum tribus codd. Grono vii πολλῶν δ φυgeoc. In- uno codice adiectivum omnino . non comparebat. Quod cum Schmiedero dedimus, exhibet cod. F. Atque hoc ut sensui, ita Arrianeo stilo commodissimum est. Sic dixit Amianus I, s, Io καὶ ό φονoc πολυ . V, Id, 3 ου πλείονα τόν φόνον. V, IS, 2 μείονα τόν φονον. - Infra ed. LaSil.
758쪽
759쪽
Situs est, ibi non tam singula itinero indicantur, quam iter in universum et ut III, 2I, II ἐνταυθα ακουσαc orι νυκτoi π οι εῖσθαι Tην πορείαν ἐγνωσμισον εrii etola βαρβάροι . VI, d, 2 υπωσ χρηTην 'Oρείαν Στοιεῖσθαι. Consule praeterea quae de simili nominum in plurali positorum usu diximus in ann. ad VI, 15, I. υπνω κατοχοιJ Sic dixit Plutarchus in vita Crassi c. VIII κατ-οσ Tola περὶ τou A Oνυσον οργιασμωζ. Paulo aliter iam habent quae Ieguntur apud Arr. IV, II, s κ-o ν ἐκ τoυ βελυγιγνouένην.ωσπερ ἐν πελαγει ἐκπἐσοντεc, ψύαμω απωλorro J ,,Vulcanius in Orencts lαnqvαm ταsivm Peliasstis deliali. Dubito an sufficiat. Nimirum ἐκπέψειν naves dicuntur, quae non tenent curSum vel propositum vel felicem sive ob adversos ventos, sive ob loci ignorantiam. Sic Diod. Sic. I, 3I λανθάνουσιν εαυτου ἐκπιπτοντεσοι μεν εἰc ελώσεισ καὶ λι/μνάζονταc To roυσ, οἷ δ' ἐζ χωραν ερημον eL Xenoph. Anab. VII, 5, I 2 νεtῶν πολλαὶ σκέλλουσι καὶ ἐκ πίπτουσι. Paulo plenius idem ibid. V, 2, 3I ἐκπεσοντεc ἐκ τῆσ odoυ. Vide Loceli. ad Xenoph. Ephes. p. 23s. E. . Sed vero ἐκπίπτειν proprie etiam dicuntur homines qui casu e navibus excidunt in mare; nec tantum homines, Sed etiam quaecunque res in navibus sunt. Hinc simpliciter intelligo: in cirenα, Belut in Pelctgo elapsi Perierunt, nempe arenis obruit, non secus ac mari. Eadem comparatio I. III, 3, I ουδὲ εστιν εἰδέναι ἷνα χο)η πορευεα, α ,
καθαπερ πελάγει τὴ ψαμιυφ' Grοηου. Netandum est, in edd.vett. legi addita praepositione ἐν τῆ ψαμνιha. Praepositionem removit Schmied erus, iis permotus quae Gronovius ad V, II, 3 annotaverat. Sed vellem hic accuratius indicasset quae sit codicum
760쪽
Scriptura. Num enim propterea quod semel omissam videmus in Padem verborum Structura praepoSitionem, Arrianus ubique eam omisisse putandus esti Saepe autem in his similibusque locutio nibus praepositionem in altera enunciali parte omitti praeter alios animadverterunt Schaes. ad Iulian. Orat. p. XIX Sq. et Berni, at d. miss. Synt. P. 2θ5. Ceterum Cave putes construendum ἐν πελαγμ
Posse concedes perlectis quae dicta sunt ad III, I2, 2 et II, 3,
IB. τοσουτo ἐ'ῆλθεJ HIn omnibus editis praeter Venetam et Tasileensem legitur Tooroυτον ἐπῆλθε. Cui voci masculinum Toσου- τον iungerem, non inveni. Vel scribendum est τοσουτω lom mulictoquα, vel neutrum quod habent primae editiones, et revocavi, quod vertendum, quaSi scripsisSet επὶ τοσουτο ηλθε τω Schmieae Forte factum puto ut in ed. Vulcaniana M accesserit. Sed si omni scodd. Gro novit et edd. vett. id firmarent, non repudiaremus. Nοn meminerat, opinor, Schmiederus , τοσουτoν alteram esse neu rius formam, atticis Scriptoribus valde dilectam. Infra ed. Las.
metυμαTO; una voce. Quod cum non intelligeret quomodo diceretur Vul Canius, dedit απο τε καυuαro; - ἐπιτυχοντεc. Nobis cum Schmiedero