장음표시 사용
761쪽
recepta Sunt quae praestant omnes codd. Gronovit. Atque editio La-Sileensis iamiam eo ferebat. Nimirum απο τε, literis male distractis, Sine dubio expressum est pro oποτε (cf. ann. ad III, Isi , d. III,
28, 12. IV, II, II. V, I, II. V, 8, S. V, 28, 133. Verbo
TUχοιεν vero male detractum est ν finale, ut eadem editio nos condonavit formis sιαθσεε III, 2I, 8. λαβoιε III, II, 3. περσυγ
II. τὰσ στρατοπεδείαc J Semel hoc loco usurpavit Arrianus formam στρατο εδεία de ciastris , fortasse secutus Xenophontem, de quo vide quae dixit Schneiderias in Add. et Corrig. ad Hist. Gr. P. Iilo coli. His t. Gr. IV, I, 2d. Sed etiam aliis scriptoribus hoc nomen in usu fuit. Cf. Polyb. XI, do Atεταξυ etii; αυτoυ καὶ τῶν πολε/ιιων στρατοπεδειαζ. Diod. SicuI. XVII, 5s παρεισπεσοντων ε Tiην στρατοπεδείαν τώJν Mακεδόνων. XVII, OG στραioπεδειαν Πεσσαλόμ ενοσ. - Paulo infra ed. Las. ἀπωλυσθαι. C. XXVI. cc - ἀνέγραψανJ Ionicam hanc vocem quae QSt μετεξέτεροι, ut Herodoto, ita Hippocrati valde familiarem vide Lex. Herodot. t. II, p. Io2. Eoen. ad Greg. Cor. P. 5DI,
Arrianus hoc loco excepto non usurpavit. Ceterum EoeniuS Cum ad Greg. Cor. I. I. scribebat: si non exspectaram apud Arr. EF P. Al. VI. 26, s hoc non tam libere professurus fuisset, si cognita habuisset in dilia illa quae Arrianus ex Herodoto mutuatUS QSt.
Voλι Aαν καὶ χαλεπωσJ Plane ita dixit VI, 25, Θ μψλισ M iv καὶ χαλεπῶc ἀποσωθῆναι. Cf. Dorv. ad Charit. p. dos, qui plura dixit de hac similibusque loquendi formulis. 2. ro ὴν προσθεν τῆc edoυJ Lornemannus ad xenoph.
762쪽
Pronominis quod est To illustrent haec. III, 2o, I2 ἐπὶ Mαράκανδα )ηγε' τα δέ ἐστι βασίλεια. V, I, I τό δε κτίσυα εἷναι. VI, II, 6 το δὲ ξυνεβη. Tact. c. XLII τό δέ μοι εστω τελoc. Cf. Sieb. ad Pausan. II, I, 6. Wyttenb. ad Iul. Orat. p. I 2, ed. Lips. Erueg. ad Xen. Anab. IV, 2, 6. Adde Lucian. v v. hh. II, ast To d a πέλαγoc.ώστε καὶ τουβ άλλουσ στρατιωτασJ Voculam καί, quam edd.vett. et omnes fere codd. Gronovit ignorabant, inseruimus e cod.F. Schmiederum secuti. Vide ann. ad III, Io, 3. Praeterea recte scribi iussit Naphelius ωστε pro vulg. coc δε, quod serri non potest. Similem orationis colorem habes in his l. I, et, a scie
763쪽
quam posteriorem formam vide apud Arr. VI , 2a, , cui favet quoque qui VII, 3, 3 legitur noriSiuS νnictorii ret. Ex Gronovit annotatione ad VI, 2d, et inseria: HItaque infra c. 26 non repu
764쪽
biit De ιανoc δὲ ἔν τotc περὶ λεξανδρου φ)ησὲν υτι *οίνικεc illi 'Doco oλιγην αρκ Toν μελεTῶσι τασ πορείαc, οἷ αλλοι ανθρωπos Neoc ritu sterem. Attamen haec verba ab Eustathio ita adscripta confirmarunt quam do distinguendis huius enunciati singulis verbis sententiam habui. Nimirum Colon vulgo post 'ροσ Tων υρκ risu positum sequentia a Praegressis ita disiungebat, ut nullo modo cohaerere viderentur. Sed perperam hoc factum est. Signo isto deleto et commate post ori air Posito praepositio ut par est, pertinet ad accusativos etiην ἰλίγην,et την μείζονα. Vulcanius, qui verborum nexum non intellexit, scripturam editionis Basileensis, quam firmant omnes codd. Gronovit, mutavit scribendo Tolaetitν ολιγην, τοῖσ δ' αλλotc - την μειξονα. Oua mutatiοne, ut vides, non opuS est. Hoc enim dixit Arrianus: neque ex Osiria nociti , Otii eae Sole interdiu itineris rαlionem Sese Obserυctre, quemct modum noulcte (navium cursum colligerent) eae iii Sia, et Phoenices quidem eae minori, reliqui hοmines eae motori. De conStructione confer quae dicta Sunt in ann. ad. II, 2I, s. Io. 'Tνθα δη InnέαcJ Haec est scriptura editionis Basileensis, ab omnibus codicibus Grono vii confirmata . Vulcanius ex coniectura, ut videtur, post ἀριστερα inseruit δεῖ (cf. Lob. ad Phryn. p. 23 et post Innsic verbum 'ροκεχωρηκεναι. Non male quidem, nisi sitiod pro 'ροκεχωρ κέραι Scriptum oportebat προχωρχῆσαι; Sed vulgatum mulare nefas staret. Quamquam negari non poteSt, verbuminus concinne composita PSSe. Si quid video, quae dixit Arrianus, ita Grant ordinanda: ερυα δη Dλεξανδρον συνιένεα Sc. την πορείαν) και εν ἀριστερα - ἀγειν κ. T. λ. Hoc enim certum mihi est, Particulam ori non eSSe cauSalem ut ad συνιέντα referendam,
765쪽
LIBER UL CAP. XXVI. XXVII. / 33s
Sed OTι -- αγειν POSi tum esse quasi praecesserit verbum 1σουσι vel simile quid . De quo constructionis genere vide quae diSputarunt Passov. ad Parthen. Eroti. p. 65. FriiZSch. Ou. Lucc. P. I 2 Sq. IacobS. in xv. ll. Diar. Schol. Darmst. IS28, p. Issos et ibid. I82s, p. 8 Is insertis. Cf. Nist. Ind. VI, 6 ωστε cino Tisi de
Pro Asbtα οί edd. habent op. O καὶJ ἰ πιτυχεινJ Vocem, quam uncis inclusam vides, Schmie-deriis dedit e cod. F. Ignetrant ean ut edd. veit , ita codd. quattuor Gronovii. Nec sane valde ea desideratur. ConStriae Umberi- αιιενον TE - ἐπιτυχεῖν - καὶ ουτω-Et facile particula ista poterat oriri ex vocis antecedentis smlaba finali. Ne ἐπτὰ ὴμ έρασJ Ita edd. veti. cum quattuor codd. Grono ii. ἐν ε ιτα ηιιέραισ Schmiederiis ex auctoritate codicis F. Minus apte, opinor. Ouamvis enim multis Iocis apud Arrianum legatur dativus temporis addita praepositione ἐν (vid. ann. ad III, 2o, q), tamen ne unum quidem novi Iocum, ubi in taIi verborum coniunctione qualis nostro loco obtinet, dativum usurparit. Nam quod asserat quispiam l. IV, 22, I2-γὰρ αυTrii ' τριάκοντα ήμερcNT 'POσ- καθημ ενοι, id, re paulo accuratius considerata, huc non pertinere intelligitur. Verba enim ἐν τριάκοντα ὴΠεραισ reserenda sunt ad D ειλον. NoStro loco verba *c επτά ὴμεραe significant quod Latine dixeris Septem circiter dies. Cf. IV, 3o, I ἐχωννυτο - O Te Qx Aιερασ - τι χῶμα. Diod. SicuL XVII, Is6 ετ ε σὰ μέν =ημερασ
C. XXVII. I. Σιβυρτιoc I HIta recte constitutum suit primo id nomen ab I reinshemio in notis Curiianis Ix, Io, Eo et Indice Cur-
766쪽
tii. Libri namque scripti omnes haerent in duplici sibilo Σισυρrtoc. Habes id nomen in proverbio Κλεισθένην ορω. Vide Suidam , Grοηου. Intactum reliquerunt hoc nomen Iibrarii V, 6, 2 a tβυersia et ii σατραπy τῆσ 'Aραχωσίασ.
767쪽
s. Toυσ μεν δη ἀμφὶ πλεανδρονJ Veriunt: F qi sitis Clectar umes Silolcen iaccusαloa cto indigenis. Atque pertinet sane hic Iocus ad eos, ubi vulgo Putant, hac circumscriptione nil nisi simplex
768쪽
nomen proprium indicari. At vereor ut recte ita statuatur. Ubique enim in eiusmodi locutionibus memorantur homines, quibuScum verisimile est coniunctos fuisse plures alios sive amicos, Sive cο- . mites, Sive milites. Sic I, Io, Toυσ α υσὶ Aristocto eri u κ αὶ Λυκoύργον, ubi hac locutione indicantur qui a partibus stetere Demosthenis et Lycurgi. III, 28, I 6 ειπorro, αυτ ρ oy Tε
ceteris ducibus inferioribus. Neque aliter censeo oxplicandoS QSSE Iocos qualeS sunt IV, 22, 3 ταυτα δε ωσ-etola ceptvὶ ματερoρ. IV, 2a, II oἰ αμφὶ κρατερον συν τῆ στρατια et centenos alios. Quid mirum vero, si aliis locis circumscriptione, aliis Simplici nomine proprio usum vidiemus scriptorem l Quomodo dixit Arrianus I, 6, 6 Toτε ύε προσάγοντα; rissc Toυσ αανδρον ot v lceitario coli. VI, 2I, I cc προσ αγον ἷα ἐπυ--θorro D λέξανδρον. III, 8, 2 κατιδοντεc Toυσ αμφ Mλέξανδρον ἐπάγ OMTασ εφευγον - . Am-ανδρ oc. Nam Si deduce Sermo in proelio versante, necesse etiam PSt ut milites cοgitentur eum comitantes, Si de militibus, fieri non potest quin dux adsit iis praefectus. Inde etiam dici potuit quod habes ut alibi, ita II, 3, ἀπ)ηλλάγχι δ' ουν αυτoc τε-oὶ c P αυTou. III, II, I Aαρεῖoc καὶ δ ξυν Λαρειαν στρατοσ - ευειναν. Num autem uSquam repereris oὶ δμφὶ τον δουλον, οἷ ἀstφὶ τυν στραrtosTriusimihi Nec tamen nisi in talibus substitui posset simplex nomen Sive do Uλos , sive στρατιωτlic cet. Et verum iam ex parte SenSit Matthiaeus Gr. Gr. ub. P. II6s Sq., noluit tamen a vulgari grammaticorum gententia ita discedere, ut quidquam veri negaret in
Io. ταυTα cuc heli Cctii J Constructionem paulo perversiorem esse libenter concedo. Sed omnino non potest intelligi quid dicere voluerit Arrianus, niSi mutaveris vulgarem verborum distinctionem. Etenim in edd, vulgaribus ante verba Tαυτα ιυσ
769쪽
CL ann ad IV, i, I. και Παζ reJ Haud indignum est memoratu, tu isto de Exp.
770쪽
AIexandri opere non reperiri nisi formam rati et quae inde deducuntur formae ἰλαρχric et ἰλαρχία. In Taclitis autem, ut C. XX. C. XXI cet. Solas reperi8se me testor formas elati, εἰλαπηc et Nλαρχία. Num haec inconstantia Scribis, an Arriano ipsi adscribendat Relego eruditum Iectorem ad uv. II. ad Herod. I, 3. I, III et I, 262 enotatas. - Infra pro ξυνεβαινεν ed. Bas. habet ξυνέβαινε. .
omnes codd. Gronovit carent particula καί. Dedimus eam e C. V. Vulcanii. Et Gronovius iam coniecerat pro καTαυχουμενοσ Scribendum OSSQ καὶ αυλουιαενoc. Non inepte. Facile enim fieri potuisse, ut ante praepoSitionem κατα particula καί Sive male intruderetur, Sive omitteretur, demonstratum nobis eSt in ann. ad IV, 23, b. IV,
26, II. VII, s, 2. De duobus sive pluribus participiis omisso
τω καταυλεῖσθαι. IlluSiravit hoc verbum Perigon. ad Ael. vv. hii
IX, 8, sin. κα, κρoυων τυμπανα, καὶ καταυλoυμενoσ δὲ τον βαρκατέστρεψεν. σῖτα τε J Edd. vett. cum duobus codd. Gronovii σιτοσ τε. Cod. F. cum duobus reliquis codd. Gronovit et V. C. Vulcanii σῖτά τε. Et recepit hanc nominis formam Schmiederus. Ut mihi probata sit ea, quam frustra alibi quaesivi apud Arrianum, effecit auctoritas Xenophontis et Herodoti, ut qui Saepe ea usi sint. CL Herodot.