장음표시 사용
781쪽
782쪽
Aσιαc dominus futurus erat, Sed πασ/ic, nempe Olκ OUFιeuxi . Et certe sic in Indicis (c. III, 63 satis speciose viri docti suspectam socerunt eandem vocem. GTO'ου. Unde Schini ed eius: ,, Si lectio Sana, inquit, Africam Arrianus Asiae annumeraret, duas tantum, non tres ponens magnas orbis Continentes, id quod esset contra auctoritatem omnium geographorum et contradiceret sibi ipse. CLIII, 3s, Ili. Ego vocem Suspectam uncis inclusi, quam librarius ex sequentibus adscribendam crediderit. Quod scripsit Arrianus, ambiguum sane est. An autem bene dici posSit et i; πάσ)ic, pro ethc οἰκου- ειενησ φιασησ, iure dubites. Cf. An n. ad V, 26, 2. Ac statuamus, Arrianum sic potuiSSe Scribere: quomodo Alexander recte vocetur resxtiniυer Scte ferriae culliae , Cum statim addatur, eum, Asia et Africa Subacta, voluisse quoque in Europam transgredi, ut eius septentrionalem partem atque occidentalem in potestatem Suam redigeret l
783쪽
Scriptorem noSirum vero bene novisse tres conlinentes orbis iam ex iis clarum sit quae dixit IV, I, 8 ουδὲ ia Atrat iiM Ttσ προ στῖ 'Aσω (καο απερουν επενοει εκεῖνoc κ περιπλευσασ καTάσχοι, OUδὲ εἰ τὴν Γυρ ην επὶ τj Mσία τε καὶ τρίZην. Igitur, vulgata Scriptura SerVaia, Arrianum credamus currente stilo Asiam tantum memorasse, ubi etiam Africae pars fuisset memoranda. Nisi sorte statuas, Alexandrum, Africa Suba Cta, eodem iure ASicte regem, ut a terra potiore, vocatum Se Volui SSe, quo Napoleon, quamvis universam sere Europam in potestatem Suam redegi SSet, tamen Francogallorum imperator vocabatur. Accedit quod rex Persarum reae Asi e vocalus (vid. Xenoph. Ili St. Gr. III, 5, II) iam a Cambysis inde temporibus sericcte Icti lem in potestate sua habebat. Unde Arrianus hoc videtur voluisse dicere: Iam Persarum reges, quamquam minori Asicte citque Amriccte Pctyle Subacta, tamen ASicte reges vocari ConSueverunt. Quod cum parum apte videret sactum, Alexander constituit tiniserSαm Asictin Olque sericiam sibi subiicere, ut vere nominare poSSet foliuS ASicte reae h. e. e. μέγα; βασύευσ. Ceterum cs . VII, Io, d Λιβυων πρεσβεῖ- ἐνετυγχανον ἐπαινoUMTωM TE καὶ στεφανoυντων επὶ τ θ βασιλεία τηc Dσία .d. οἷ διεν λεγουσιν Ultima voce caret ed. Lasit. Addidit eam Vulcanius. - In formula quae eSt κατ άκραν απυγίαν articulum. omitti solere iam docuit Dukerus ad Thucyd. VI, do. 5. ουτε εχω ἀτρεκῶσ ξυMιβαλεῖνJ Orationis colorem forsitan duxe
784쪽
Attico loquendi more abhorrere iam monuimus m praef. ad CI, p. XLIX.
6. των δη κεκτ)m emi J Sic edd. vett. crim quattuor codd. Gro- noxii. ,, Egregie et hoc loco ille Optimus ἐκτ=ημένων , de quo supra. Gi OROD. Vide anni ad V, 26, Io. Facile autem fieri potuit, ut a librario omitteretur, , ,Cum et ri in codicibus saepe adeo similia sint, ut sola orationis series doceat, utra litera scripta sit. - Sunt haec verba Lastii ad Greg. Cor. P. I lil. TV BOETTανων νησου σJ De scriptura vocis Demetros vide Bernhard. ad Dion. Perleg. p. 58g et ante eum Siebel. ad Pausan. I, II . Cf. Eustath. ad Dionys. Perleg. v. 28a orι Πρεττανοί
. υκαιθριoυcJ Eadem huius adieetivi forma reperitur Hist Ind. XI, T. XLIII, vide Lobec . ad Phryn. P. 25i Sq. et Post
eum Sieb. ad Pausan. II, 2, T. - Mox eis: Dagil. Dα περ. Secuti sunt recentiores editoreS. S. O Tl Mooy αυIoic et o fodi or/J Gion ovii verba ad h. l. r H Quum mox dicatur obr/νοβ αυτο To εργον, et ipse teStor me sic desisse in omnibus scriptis codicibus, indicandum censui ab vulcanio adscriptum in ora: v. C. o ri Mooῖ αυτοῖσ τό εογον. Nam particula καί, quam Vulcaniana editio his vesties praemittit, ignorata editioni Basileensi, ignorata omni bris nassiis, etiam a me omisSaosis : minia sestinantia sunt conseripta, ut quae iis dico e voluerit,
785쪽
non nisi coniectura assequi liceat. Particula quam Gronovius in ed. vulcati lana se reperisse ait, frustra ibi quaesivi. Legitur autem in ed. Llan cardi. Minus apte. Quod attinet v Pro ad verba O Tι MO OL αUTOO ZO εργον, quorum vestigia in solo V. C. invenit Vulcanius, non dubito quin genuina Pa Sint et ab tyrriani inania proflacta, licet omnes codd. Grono vii amplectantur lectionem O Urινο αυτοὶ το ἔργsi . Quo durior enim vulgata verborum Comi OSitio, eo sacilior elegantiorque constructio est, si alteram scripturam Praeseras. Et accedit ipsius Arriani auctoritas, qui dixit II, 3 26; si cra 'Aλεζαν Doc et o deto o Te Mooῖ o οἰωνs . VII, IS, S de olfero v
786쪽
2. EMTυλωρ T ' HlιoγένειJ Recepimus cum Schmiedero hanc lectionem e cod. F. et duobus aliis Codd. Flori . pro ἐντυλωρ αυris, quod habent edd. vett. et duo reliqui codd. Gronovit. Repetitum nomen proprium neminem morabitur perlectis quae dicta Sunt in ann.
ad I, II, 6.etolia VIεσεταιροι σJ Ed. Basil. Cum omnibus codd. Grono vii.το ζ ὰσσετεροtc edd. Vul C. et Lian card. Ceterum ci . III, 36, 'Aλε αν ρoc σε ἰ ῶν τou Diῆσσον, επιστ)ησασ TO αρμα eeTo. - Γ1 οἰρομενoc in ed. .Lasit. legitur ἐρωμεMO . I. δεινώ c ἐκ cerειτo J Ed. Lagi l. δεῖν εoc ἐκρατεῖτο. Item tetigimus in ann. ad VI, II, i 2. De Diogene vide quae suge narravit Plui. vit. AIex. C. XIV. I. ωσ - ειxi , εἰπερουν - 'Abξαν ρoc J Vulcanius Io cum sic interpretatus: Se enim elium Iobis Flium esse perinde Olque Aleχ- Oncer , ambiguum reliquit verborum sensum. Verum iam vidit RapheliuS. D An se Iovis filios, inquit, perhiberi voluerint hi Sophistae, nescio. Si Constaret, ipsos se humano sanguine ortοs credidisse, acerrima videri queat insectatio senis huius, exprobrantis Alexandro vanam divinae stirpis persuasionem, quod AleXander non magis eSSet Iove natus, quam ipse, qui se hominem agnosceret. Pro εἰπερουν in edd. vidi aut L περ ουν aut εῖ περ oυν. Cf. Iac. praef. ad Ael. hiSt. animal l. h. XXIV. Sq.
moda, ut hic Arrianurn iiegligentiae incusare cogamur. Primum
787쪽
enim particula oυτε non habet quod ei respondeat, quamquam minime omnium ignoro, verba κ αὶ ι μα ορι ν ita esse collocata, ut ad eam sint reserenda. Accurate tamen Si voluisset scribere Arrianus, dictum oportebat Oτι ου ενοσ δέοιτο - καὶ tata OTι OP mTl. Dimirum offendit quoque h. l. transitus a tempore finito ad infinitivum , alias quidem haud infrequens apud Arrianum (vid. ann. ad IV, 3, 5). Deinde nisi scripseris o troΠεrou pro Tulg. AtriTE, neque haec pars e nunciati accurate composita videatur. Quibus dissiculiatibus missis hoc dicere voluisse credamus Arrianum: MCytiss Se tilis ectrum rerum egere quαS Aleχαncer ei possit lorgiri Sinitiiqtie Dicere Se milites lαntum terrαrtim ctique victriS perΓαμαri neque sirem Sictitii multis eorum erroribuS. . od Z αυ σε ι ναιJ neque confrα quidquam limere, cuius illes Alexander) polestulem Acthecti impediendi. Hoc est, de iis rebus Senon metuere quae sibi ab Alexandro possint eripi. Vel vitam ipsam si amitteret, tantum abesse, ut propterea se miserum Putet fore, ut multo tunc sibi melius futurum speret, liberato a moleSitS- Simo corporis contubernio. Conveniunt haec Stoicae doctrinae, ex
qua Epictetus in Dissert. lib. I, c. 25, p. s6 τί Ωι φοβoυριεθα. N hel. Cons. Plat. Phaedou. p. 66, A et passim alibi.
S. α'oθανοντα δεJ Edd. vett. cum duobus codd. Gronovit habent ὰπουανοντι δέ. Quod nos cum Schmiedero dedimus, tuentur Cod. F. et duo reliqui codices.s. o UZoυν ου gJ Sic scripsimus pro vulgato 6υκουν ου δέ. Vide
ann. ad III, 2 , d. - Quod in sine capitis positum est d de, ex
788쪽
more Arriani factum esse tibi persuadebis revocatis in memoriam quae annotata Sunt ad V, 2o, I. - Paulo supra ed. Basil. τού pro αυτου. Mox in eadem editione male omissa est particula τε et κα- ντα Scriptum PTO ME UOMTα .
C. III. -ταστρε i'αιJ Plenius Diodorus Siculus XV, I νησ ψιεν γαρ καreσrρεJ ε τὴν βίον. XVII, sin . πεμπTαία κατεστρε)'ετόν βαν. Plura cumulare taedet Post egregias curas Schaeferi ad Lamb. Eos. EllipS. P. Go, ed. LiPS. Moneo tantum, hoc uno loco Arrianum dixisse καταστρεipαι de moriente . cum alias ei placuerit
τελευτῆσαι, ut I, 5, T. I, 25, 3. III, 25, 6. IV, Id, 5. v, M, O. VII, IS, si Cet.
o τι περ ἐσαναγκασy α-oMJ Ed. Las. εξαναγκασε . Coniunctivum in eadem fere verborum coniunctione vide II, Is, Io σφισι ποιεῖν ο τι περ ἐπαγγελλη Dλεξανδρoc: quamquam dixit II, IS, O ωσ ἐγνωκοτων Tυρίων πρασσειν ο τι αν ἐπαγγελλ3 Dλέξανδρoc. CL ann. ad VI, 28, II. g. όπη α πηγγελλεν αυτοσJ Edd. veti. particulam orini male ignorant. Omnes codices alicuius pretii , ut ait Gronovius, plenius legunt, quomodo dedimus Schini ederum secuit. Notatu dignum est, in editione Schmiederi legi απήγγελεν, quod ita scriptum invenerat in annotatione Gro novit ad h. l. At edd. ante Gron ovium omnes recte habent απ=ηγγελλεν. Si quis de imperfecti usu dubius haereat, is legat ann. ad I, IT, I coli. I, 6, 2 Παρ)iγγελλε σιγῆεχειν. Aorisium verbi αγγελλειν Secundum non esse admittendum demonstravimus ad II, IS, s. κελευσαι νησθῆναιJ Edd. veis. cum duobus codd. Grono vii αφθῆναι. In uno vidit Gronovius αφῆναι. Sed veram scripturam
789쪽
Suppeditavit cod. F. cum uno alio codd. Gro novit et V. C. ulcanii. H Doctius et quaesii ius verbum Priσθῆνcra, quam ut a Scriba oriri potuerit; et tum supra iam a nobis Arriano coli firmatum(vid. ann. ad VI, 26, 33, tum inprimis Horodoto in hac phrasi
hodie Scriptum M iiσασ. Vulgata re Iibiiναι iam Propterea Contemnenda, quod in Sequentibus demum de incenso rogo Sermo.d. 'Porroptπευσαε α ου λέγουσιJ Post rectoriora 'ευσm in Odd. vett. Iegebatur particula καί, quam cum Schini edero delevimus ex auctoritate omnium quos inspexit Gronovius Codicum. De re C s. Athen. X, p. dZ , A Acmric ae . I Dirii tres; περὶ παλανου εt' si
790쪽
6. risu ADσιαωνJ Ed. Basil. Nυσσαίων. Ed. Vulc. NUσαιων. Edd. ante Scumiedurum reli. omnes miσαίων. Videt ann. ad V, I, I. Eadem libroxum inconstantia in scribendo nomine Nυσαῖoc notata est ad Athenav. X. P. a G, F. Tosu Ttνι υεραπευοντωνJ Sumsit fortasse hanc loquendi figuram Arrianus ex Herodoto, apud quem Satis frequentem eam ESSE demonstrarunt WeSSel. et Vale . ad Herod. VIII, si'. Cf. Arr. II, 26, 2 τῶν τ/c σαρκo cor fortator. VII, 22, 5-Tισ ναυχων. VII, 2a, a risu Ttρα ουκ ὴΠ ελγj3ιενων Mακε συνων. Si C. AEl. VV. l. h. IX, 38 Zων τισ Tρωων παρελυ . r. Vide Iacobs. ad Ael. his t. animali. t. II, P. IXI. Itemsterii. ad Lucian. t. I, p. 2sa, ed. Mi P. Ex his, puto, quae Siebelisius in praef. ad Paus. t. I, P. XX de hac Ionica, quam vocant, anastrophe monuit, Partim augenda, Fartim corrigenda Sunt. . παραψνxiσαντα - Toυ σώσματοσJ Sic ed. Basil. cum omnibus codd. Grono vii. παρακινxiσαντoc Vulcanius PrimuS, quem Secutus QSt Elan Cardus. Non suo iure uterque. In errorem inducti Sunt remoto loco genitivi Toυ σωsιατoc , qui pendet ab oti ira Tt. Apte conferaS II, Io, I καὶ τι κῖ ι τοῖσ γένεσι, τω τε 'miniρικυ καὶ Περσικρύ, φιλOTιμιασ. Plura diximus in ann. ad II, 2 , s. - Deusu et constructione verbi Omβῆναι vide quae disputata sunt ad