장음표시 사용
151쪽
i 3Αo P. . V o E Tqui interficiunt, defendam , non in venio. Quae etiam videtur fuisse sententia Poetae cujusdam Graec , qui in Poemate e Graeco in Latinum verse,. ita ce
is p bEis sem acci ere non ad caedem, Adiu sed profectionem.
nita . Vtinam vero non egeas ense, ne
Si namque umer se eris etiam . , honem, tuam manum polluis.
Cum quo facit Accursus Iurisconsultus, qui defensio-xiosos de nem cum offensione ure fori,1ιψmiς d. iion cceli, licitam esse exist
Far, in ea tamen sententia a ah 1 .s. P/ulo Castrensi, Covarruvia, Cotiei. s aliisque reprehensus. Et conj P3xx. sentiunt Anabaptistae, qui legem illam naturae, de vi illata Iepellenda, praecepto Christi ad versari tradunt. Et quidem M. is . 0Νiςiunt. I. Illud Salvatoris s v. 18.at Ust vero dico vobis, ne resistatis ma-iqq. lo: sed quisiquis te cadet in dexte -
152쪽
De Dui sis. . urram tuam maxillam. obverte ei ct alteram. dcc. Respondeo, hunc
esse senium ejus loci, potius, quam injuste quis velit vindicare injuriam sibi illatam, malit eam omnino non Vindicari. Idque quo magis in nobis illa vindictae cupido, quae eXorbitat, reprimat Ur, ac coerceatur, non ut legitimus defensionis modus auferatur. Unde et ganter ad hunc locum respi- iciens Augustinus, sic scri p si ci qua in novo Ieis amento a sana Axigust. Llis farta βιnt, valent ad exempla Metid e intelligendarum scripturarum, qua in praeceptis digesta sunt. Velut cum leg 'hus in Evangelio: Accepisti alapam , para alteram maxillam. Exemplum autem patientiae nullum , quam ipsius Domini excellentius invenimus, ct ipse cum alapa Et de Ser. perc sus estet, non ait: Ecce alte- mon, do ram maxillam,sed ait: si maledixi, mo lib. exprobra de malo : si autem bene, k ς 37
quid me cara Vbi ostendit illatu
153쪽
r I . Ρ. V 'O L τ . . pr arationem adterius maxilla, in corde faciendum. Ut Dominus portius misericorditer perferendam alterius infirmitatem indicet, quam alieno supplicio suam mitigandam: Neque tamen hic ea vindicta prosi-betur es qua ad correctionem valet, Ipsa enim p rt net ad misericordiam , nec impedit illud propositum, quo quisque paratus est ab eo, quem inrectum et is viat, plura perferre, Idem i. t. alibi: quaeri autem preest, quiὸς ' fit dextera maxilla. Sed cum fa,cies fit, qua quisique ς ηο scitur , iis faciem caedi, scundum A solun est, contemni, despici C A p. XVII. c
ηs provocans interfecerit proνο- vocatum justa defensionis benescis usus esse censeatur, aut via
TUxbator pacis publica aliquem in via est aggrel
154쪽
sus, qui ut se vidit in extremo constitutum periculo, necem intentat invasori. Cumque in Progressu pejor aggressoris existat conditio, sic ut ex offensore fiat defensor .ae vitae, & ex voluntario&temerario aggres fore, necessarius. Quaesitum,auilli tuto liceat adversarium, quem primum fuerat aggressus, necare, quo mortis peric tum evadat φ Respondeo, nullo jure poterit, qui sine causa adversarium aggressus est primitus, eundem occidere. Ratio I.
est, quia non praesumitur flam occidendi causam habuiΩse, qui inspecto initio, non facit aliquid ad defensionem, sed Α eum.
ad offensionem. Verum qui l. 3. l. 3. primam aggressus est adversa- A. inq/'rium principii ratione, justam M. in .ae.
litigandi causam non habuit, o qμ':
Ec culpae reus habebitur. Quo etiam facIt, quod quan l. quod do
155쪽
1 A. P. V o E Tdo agitur, de excusandis delictis, non tam finem, quam initium spectari soleat. Ratio a. est. Quia non is incaepa censebitur, qui forte merito ad iram provocatur, sed qui provocat. Et ille cclpae auctor, a quo incipit malitia. Ut sibi imputare debeat, si semet illi periculo sponte intricaUerit quod jam evitare non Potest. Et ipse de se conqueratur , quod adversarium sua obfensione sibi quaesierit. .. Ratio 3. est. Quia regulariter provocato jura faVent, ut propter caedem aggressoris, modo periculum evadere non potuerit, non Veniat puniendus; & contra aggressorem judicant, eumque non tam ex necessitate, quam malitia egibile, quicquid egit, praesumunt. Vertim, an si provocatus provocantem fuerit sequutus, .i eumque intersecerit, modera-ι mine
156쪽
De Duellis. 74 smine inculpatae tutelae Usus ebse judicabitur φ Non equidem. Et si enim jura faveant Provo Cato, non tamen si sponte 1equatur provocantem , non si periculum effugere potuisset, non sequendo. Non si domi manendo, & sibi &adversario provocanti parcere potuisset. Qui moderamine utitur in in
dit; qui tequitur provocantem, Τρ
In Insidias Irruit. Ille VIm & Maith. injuriam arcet,hic etiam infert; xy-'- φ
non permittit , hunc e contra, quod etiam judicem conveni- ἡ Δ Τ' re possir, adeoque remedio juris convenienti, sibi consulere. Ut ni si id agat, culpae sit subjectus, adeoque poenae. Cum qui adversario parcere potui etiam parcere debuerit. Si tamen in continenti orta rixa, alter calore iracundiae provocaverit, alter eodem servore in G PM .
157쪽
i 6 P. V o E Ti pugnam descenderit, ab ordinaria legis Corneliae poena exiscusari ille poterit, qui crebris adversarii injuriis ita exaceris batus fuit, ut diutius collectam irae vim sustinere nequiverit. C A P. XVIII.
ramen inculpatae tutelae requisitas, nonnulli inter jurisconsultos exigunt, ut defensionis ad ostensionem sit proportio, adeoque eo modo, quo vis infertur , eadem repellatur. Unde etiam armorum aequalitatem maximopere spectari volunt, ut defensio legitima dicatur. Probabiliorem tamen eam sententiam existimavero, quae non semper aequalia arma desiderari, aut spectari, statuita Id
158쪽
. De Duellis. a 4 Idque probatur de jure cano- Clemen. nico, quicquid in contrarium Homiei. statuant multi canon istae. Ne- dio.
que enim eo jure, ullam incurrit irregularitatem, qui mor tem aliter evitare non Valens, suum mutilat, vel occidit in-Vasorem. Cumque canon non
distinguat, inter mutilantem vel occidentem armis aequalibus aut inaequalibus, modo subsit periculum. Et illud sub- Novess. esse possit, licet inaequalibus i ic' 'i' armis, quis petatur; frustra jure non limitante, limitationem talem adhibemus. Neque hic leges dissenti-l.3.D.deunt, quae indistincte, propul-sionem periculi imminentis cod. Agadmittunt. Cum quisque id l.comel.
jure fecisse dicatur, quali quali
id fecerit instrumento, quod D Adi. ad corporis sui fecerit tutelam. A qu i Accedit, quod cuique liceat itan Aa
telo aggredientem interimere. l. Aquit.
159쪽
x 8 P. . V Ο Ε ΤCod. . aequalia veniunt arma, si mo- de Stear, QO Iis Vel ut Ilari vel occid1
quis possit. J t licite etiam quibuscunque armis aggressor interimatur. Ita, exempli g' a ia, qui fuste quem aggreditur, gladio munitum , eum in Vitae discrimen adducere poterit, Ut aggressus gladio vim atque injuriam merito propulset. Ita Hercules alter, Vel pugno, baculo munitum necaret, ut jure inaequalibus armis homini robusto quis resistat. Sic enim ferunt quendam fuisse Ρerusi ' num, qui pugno in capite non tantum homines sed & boves necabat, ut tutum non satis es-M, h. sset ipsius ictus aut alapas expe-Hameon. IIri. Etiam Jotetardum Fri - 'μ' nem equum suum pugno oc tibi. , ' cidisse historiis Frisiae proditum est. l.Pro Neque obstat r . Quod equa'
Cod. do us utrinque debeat esse defen . Postuὶ ω so, lege ita postulante. Neque
160쪽
De Duellis. 149 enim inibi agitur de necessaria corporis defensione , Verum tantum de actore & reo in judicio contendentibus. In quo cum alter alteri paris defensionis copiam subtraxisset, utrique se defendendi ex aequo conceditur potestas. Neque Ob- l. s. g.ε. stat-z. Quod quis videatur ali D. Ad L. ter se defendere posse. qui pu ''' 'gno aggredientem forte gladio repellit. Respondeo enim, si aliqua ratione possit vim ab adversario sibi pugno aut fuste illatam repellere , idque citra mutilationem corporis, aut Vitae ademptionem,ulterius pr gredi non debebit. Parcendum Damh. enim adversario, si id citra periculum possit. Verum quia 6. ii ' Vulnera, non infliguntur ad η ' ς
menturam aut modum, si ani- Pract. mo & intentione tantum vvl. p.