Pauli Voet, Gisb. ... De duellis ex omni jure decisis casubus, liber singularis

161쪽

xso P. V o E T civili exemptus erit. 1 I, 9. Neque obstat 3. Quod jure& . ai'. expressum sit, eum qui armis

3 Venit, nos posse armis repellere; adeoque a contrario 1ensu procedat, eum qui sine armis venit, etiam sine armis esse repellendum. Respondeo enim. I. Argumentum a contrario

sensu in jure non semper pro Cedere, praesertim si textus alia juris obstent, qui aliquid anserunt contra sensum contrab. Eo, rium. 2. Is etiam qui pugno si i τ' nos adoritur, si robustus sit, sic

um γε ut vel pugno hominem neca Verit, merito dicitur armis nos

aggredi, saltem iis instrumemtis quae sunt Vice armorum, cum ipse iis aeque atque alii at-mis nocere possit. Neque aliud suadent Theologicae rationes, quibus eo quo dictum est modo , quisque se tueri poterit. Licet enim ma- dum nobis illatum avertere, etiam

162쪽

De Duellis.

etiam inserendo alteri malum, qui id inseri, modo id aliter evitari non possit. Neque enim tum inferimus alteri malum, cum nihil minus intendamus,

sed quod nobis illatum est,

aut infertur, propulsamus. Uerum qui invadentem manu ro busta, firmis artubus ac lacertis, baculo, gladio repellit, quid aliud agit, quam ut malum, quo potest modo avertat, ac removeat. Ut si quod imminet, in a uetorem mali redundare faciat, non peccet in conscientia. Accedit, quod nemo teneatur dolorem aut plagas sibi illatas perserre, modo eas

possit praepedire. Ex ossicio quippe caritatis, quam sibi ipsi

debet, carnem propriam fovere tenetur. Ut enim aeger non

sibi satis consulit, qui remedia negligit, quibus vita proroga tur. Ira qui non avertit ictus adversarii, quoquo potest mo-

163쪽

asi P. V o E Τdo, vitae non satis consulit, ut vel sui homicida, vel osor propriae carnis sit appellandus. : Neque reclamat dictum Salvatoris, percussori unius maxillet, alteram esse obvertendam. Neque enim aliud isto in loco. Salvator noster designare voluit, quam injurias nobis illatas, si leves sint, neque adeo damnosae, aequo animo Perse rendas esse, nec super levi culis cum adversario contendendum. Ut praestet cedere mi, noribus, quam pertinacius reis

sitendo, majoribus semet periculis subjiicere.' CAP. . XIX. Utrum insultatus ab insultante primuin ictum excipere teneatuF, strum vero eundem anteverte e

IΝter interpretes non minus agitata quaestio, num adlegi

164쪽

De Duellis. Iegitimam defensionem requiratur, ut ab insultante insultatus primum ictum eXcipere teneatur, num vero ipsum in iuuantem primum ferire possit φ Et licet nonnulli censeant vim illatam esse repellendam , non autem censeri illatam, si nondum percusserit ag gressor; mihi tamen contraria sententia pro Vera amplectenda videtur. Idque confirmaturabunde de jure civili. r. Quia i susse it ad justam & legitimam Ad l. A. defensionem presens armorum

metus, Vel saltem timor mam. Ad l.

joris malitatis, qui etiam in Corneli Virum sortem ac constantem ς' in x cadere posset. Vt quis licite ferro petentem mutilet &metu mortis furem, alium vel atronem venientem gladior modo metus sit, quod veniat animo occidendi. 2. Quia non η' d; d

latum iure Impedituris quI oc D, locat.

cidit,sed & jure repellitur, qui

165쪽

se praeparat ad occidendum; adeoque occidendi hominis gratia, cum telo obambulat. verum qui ense aut ferro aliquem petit,licet nondum percusserit, se ad occidendum prς

parasse dicetur. Igitur & ille

Vesemb. jure repellitur. Neque enim Consi . tenemur obviare ma

ιbid ii i lo, quod est in actu, verum eti-i.a ς' am quod in potentia , de bur l. i. . quidem pro ima, quae facile Vim t. in actum deduci posset. Ut probato insultu, & provoca- - tione, a parte ejus qui resistit,.. i vel etiam oceidit, justa defensio, probata dicatur. 3. Quia jubent leges indistincte , ut, quicquid quis ad salutem corporis fecerit, jure fecisse dic

tur. Id autem facimus ad salutem corporis , quo vim Minjuriam propulsamus ; non tam illatam, siquidem ea repelli non potest, neque enim quod in corpore laesum est, sic

166쪽

De Duellisc restituitur quam quidem inferendam,& impendentem . . Quia qui primum ictum eX- spectat, & excipit, se objicit maximo di scrimini, si noli vitae, saltem mutilationis corporis & membrorum. In tantum, ut etiam in posterum brachio forte trajecto,vel alia corporis parte laesa, minus reddatur idoneus, semet adversus truculentum adversarium defendendi. Tumque nihil ipsi relliquum foret, nisi ut ab adversario indignis modis tractaretur, etiam ad ejusdem lubitum tandem occideretur. Proinde jura permittunt, ut malo nascenti tempestise Oc- cuiquo curratur, ne post causam de , speratam, remedia frustra quq rantur. Idque ex illo tritor. Principiis obsta; sero medicina pa

ratur

Alfenus jurisconsultus alibi

167쪽

respondeat, culpam penes eum residere, qui prior flagello percusserat; ut primus ictus videatur exspectandus. Respondeo enim in delictis non tam finem & exitum, quam quidem principium , dc praepara menta inlpici solere. Unde si qui auctor erat ri Xae, primum percussisset, penes eum culpa' erat, quod ab eodem pugna habuerit initium, quet facti species est in responso objecto. Verum aliter sese res habet in casu nostro, ubi qui ferit adversarium invadentem , & iniquum agg re si ore m, causam percussionis aut delicti nullam praebuit; ut extra culpam sit constitutus. Neque obstat et . Quod non teneatur poena Lli. ε 3, . Corneliae de Sicariis, qui gla-co ,hi.' dium strinxerit,nisi etiam per-

de Sicar, cusserit. Respondeo enim, ut

judex ordinariam l. Corneliae poenam irrogare valeat, non

168쪽

sussicere, gladium a quopiam Ijd ζψn stringi , nisi etiam accesserit iis percussio, saltem adfuerit co-339 Iul. natus percutiendi manifestatus ubi dia aliquo indicio. Ut ita de in- num. 33. tentione & animo aggressoris judici magis constare possit, n. a Gaii. adeoque de , absolutione vel ' '

condemnatione facienda, li' obs, aio. quςre. Ut vero alicui permisse Π, 3 tum 11t 1e tueri, tu Ilicit eum in iras . dubio vitae discrimine coniti-crim ad tutum elle. Quod tunc immi- d. ii tibi nere judicatur , cum aliquis Mic.n. eundem, armatum manu, licet nondum percusserit, aggredi- arbor. tur. Terror quippe armorum inducit vitae discrimen ..

jure dicatur illatam vim esse Damh. propulsandam. Neque censea- Enchir.

tur illata, quae eli interenda. mil in v. Respondeo enim satis super-m ast .

que vim alicui illatam censeri, is is 'sti adversarius stricto mucrone aliquom aggrediatur , licet

169쪽

nondum percusserit, aut vulnus inflixerit. Neque enim semper requiritur, ut adsit effectus, aut finis obtentus, Verum sussicit hic finis intentus,& quidem impetus. Cumque paria in jure sint actus, & actui potentia proxima. Etiam vis censebitur illata, quae est in proxima potentia, mox in actum , ni praepediatur, deducenda.

. Atque huic sententiae ex j re eivili stabilitae etiam 1uffragatur jus divinum, quod salutis corporis gratia, talem permittit defensionem. Idque confirmatur r. Exemplo furis nocturni,qui licite interficitur, licet nihil certi de ejusdem intentione statui potuerit, licet

nec petierit, aut vulneraverit patrem familias. Attamen quia metus erat, ne animo oc

cidendi in aedes irruerit, adeoque nos inopinatos opprime-

170쪽

De Duellis. Ire potuerit, noluit Deus, ut primum ictum ab illo noctur no grassatore exspectaremus, verum si eum praeveniendo occidamus , impune nos hoc facturos, ac laturos, edixit. Et

.solent Theologi ad illum scri

pturae locum eandem rariΟ-nem exprimere, quam juris consulti tradiderunt. Scilicet quod merito ignoret pateria' mitias, num veniat fur nocturnus occidendi animo, numivero furandi. Quasi dicant,

ultum armorum metum, ac tenorem non vanum vulneris

vel caedis , etiam justam causam esse, cur adversarium interficiamus. Confirmatur hoc r. Effato Ephes in illo Paulino. Nemo unquam 'ν 9'odio habuit propriam carnem,

Verum eam fovet, atque nu

trit. Ast qui primum ictum eX- spectat & periculo se subjicie

m utilationis membrorum ac vita

Diuit ipso by Coosse