Pauli Voet, Gisb. ... De duellis ex omni jure decisis casubus, liber singularis

251쪽

et o P. V o E Trumque deficere. Et certe nisi quisque certam spem victoriae concepisset, non ita facile ad

certamen descenderet. Exemplo sit illud Caecilii Metelli, apud Plutarchum in Apo- pthegm.) munito loco exerciatum admovere volentis. Cum

enim ei centurio dixisset, si solum decem viros perdidisser, se loeum esse capturum, eum interrogavit, num unus ex illis decem esse vellet. Ad quam interrogationem silentio ostendit, se vitam periculo e ponere noluisse. Ita si duellatores judicarent sibi imminere grande periculum,nec victoria sibi pollicerentur, non adeo libere provocarent ad certamen,

meticulosis in eo pares, &ipsi meticulosi.

252쪽

C A P. XXXII.

Utrum fingulare certamen injuriatis rum illatarum, honoris defetulen

di gratia susceptum , si lici

tum rQUatuor esse malorum genera a, quibus haud illubenter liberarentur homines, qui iisdem divexantur, a non nullo proditum est. Lis scilicet instituta de majori bonorum parte, 'morbus judicio medicorum incurabilis habitus , mala mulier, & duellum quod omnium malorum maximum injuriarum illatarum causa susceptum. Illa quippe mala sese quandoque remittunt, & inducias admittunt. Hoc vero postremum, assiduis curis & sollicitudinibus animum exagitat; pugna inter rationem reliam, dc affectus inordinatos exorta. Illa

253쪽

a P. V o E T dissuadente congressum, hisce ad eundem incitantibus. Cui malo frequentato, eoque pe jori, quo frequentiori, ut ob

Viam eatur, rationes allegabo non contemnendas, quibus calidioris temperamenti homines , in duella proni a pravo proposito revocentur, & qquis rati, longanimitati, atque justitiae locum tribuant. Ubi principio me operae precium facturum existimavi, si demonstravero omni jure talia duella , esse improbata. Ut rejicienda illa Alciati distinctio inter duella intra vel extra territorium Principis inita. Cum si nullo jure sint recepta, omne distinctionis adhibitae

fundamentum evertatur. Dein si rationibus probavero, jura non esse sine ratione ita condita. Denique si objectiones duellantium, etiam speciosas satis, paucis removero. De

254쪽

De Duellis. 2 3 De iure civili certum est, id quod cuique debetur , aut

quod quisque sibi deberi existumat, non singularis certaminis eventu, sed actionibus esse petendum; quae ideo proditae ut quisque jus suum persequatur. Leges itaque proditae , judices in civitate constia tuti, & militares & civiles, ut militum civiumque inter sese controversias componant; &cuique quod suum est distribuant. Id equidem ita intellexit Imperator Marcus Antoninus , qui eam violentiae

speciem judicavit, si quispiam quod sibi deberi putat, sine judice poscat & auferat. It in judices injurii sint, qui sibimet

illam tribuunt potestatem,quq tantum erat judicum. Adeoque privati in publica munera involent, distincta confundant ossicia a & ibi armis experiantur, ubi per legitimos judicio L a Ium

255쪽

l-si qui rum tramites, calumniantium bis ' . iniquitates expelluntur. Prae-Cod. Un- sertim cum singulis conceden-: .a. dum non sit, quod per magi- Ne quia stratum publice potest fieri, ne Elzi occasio majora tumultus d. faciendi. Unde etiam genera-- liter statutum est, ne quis sibi' e ed. ' jus dicat, aut vice iudicis tun- . . Cod. gatur, nisi in crimen majesta--odsiistis incidere malit. libr. ii. Accedit, quod de jure civili privatis in privatos arma ca-ubristi . peros improbatum. In tan-

de Ae tum etiam, ut armorum usus,

sine licentia Principis sit capi-

Iul. de Vi talis. Cumque jus gladii a 'ubile. Principe miles acceperit, ea lege, ut in publicum hostem eum convertat et consequitur talem in Principis conlututionem impingere, qui arma ad alium transfert usum, quam - in quem concessa sunt.. Ne dicam, quod legibus tantum pernussum,Vim atque

256쪽

De Duellis. a sinjuriam propulsare non Vindictae instituere exercitium. Verum qui injuria assectus est,t t s.sa. si percutiat ad versarium, a quo c νοῦ.& se laesum existumat, non pro- Postl. re

pulsavit injuriam , sed vere ' P 'temet ultus est; quod quae injuria illata, pro non illata ha beri nequeat ; adeoque non avertatur inferenda, sed reseratur illata.

Quid quod iudicis non sit, '

. sed si ino

eos ad arma admittere, quos ter duos.

sua jurisdictione potest, ae de- D. Usust, bet compescere. Ut ad arma Venire non debeant, qui quod a judice petendum, sibi arrogant. V nde etiam Brabantiae. duces, Romanas secuti leges, suis edictis promulgarunt, Misi alicui grandis injuria, vel domi vel militiae sit illata, quaein

rela ad Principem, aut supre mum exercitus ducem deferatur : qui in consilium adscitis duobus equitibus conciliet

L 3 Par

257쪽

r 6 P. V o E T p v partes, & idoneis modis,offenaeshies ' si honoris reparationem cu- d ret. Unde etiam plura Print, 'du.h cipum Belgii edicta lata, qui- Philipp. bus duellantium coerceatur xi.I furor, & nihilominus ejus 339. quud censetur amissum, recu-&istbhii poranes remedium exhibea,

bruῖν. dicam quod nulla sit pro-

36 ε . nam, qualem tamen jura civia

inis, ' lia exigunt. Si quae enim in- cod. de iuria verbis fuerit illata, illa re z. i. ipso facto vindicatur.

ti .etrist. compensari nequeant. Quem quibus. admodum enim nec verbis s

Toll. ob. xi secerit: qui re deliquit; ita

hu την cere necessum est, qui nonnisi D'ά. verbis laesit. Prqterquam quod Rer aur. si licitum esset semet ulcisci su- . . a. perinjuria,id tamen cen-Purgat, seri deberet illicitum, quod

tu. impossibile foret ultionem ad

258쪽

De Duellis. a modum & mensuram debi- Iam reposcere. ' .

Neque a jure civili, hacte-

nus allegato recedunt canones, aut antiqui aut noVi,conciliorum etiamvinteriorum,& 'modernorum decreta, quibus snatutum, ut a duellis sub poena excommunicationis absti- nendum sit. Verum progrediar ad rationes, partim ex jure divino, partim aliunde desumptas. I. Peccant enim qui singulare ineunt.certamen in divinum Praeceptum, in quantum injurias illatas ipsim et ulci lcu ntur:

cum Deus peculiari jure sibi

vindictam reservaverit: mihi, inquit, vindicta est, ct ego retribuam. Quae verba a Moisse ex- I xessa, repetit Apollolus Pau-us, non vomet ipsos ulciscentes

carissumi: sed date locum ira: scriptum in enim : mihi pindicta est, ct ego retribuam, dicit dominas. 'L. . Cum

259쪽

ra P. V o E TCumque vindista, si rem penitius introspiciamus, sit actus aliquis judicialis, per judicem

exercendus, potissimum vero per eum, qui 1upremus est rerum omnium moderator atque arbiter ; quid aliud consequetur, quam ad Dominum Deum, universi rectorem, vindictam spectare. Ut si nosmetipsos ulciscamur, in Dei regalia involemus. Cumque Vin dictae finis potissimum sit correctio, & emendatio, si non partis laedentis, saltem totius, qua ratione eam nobis assumimus ' Cum eos a quibus vindictam postimus, pravo more, pravo eXemplo, pejores red- damus, dc ad similia audenda instigemus. Neque audiendi illi, qui censent, quia etiam terrenis judicibus vindicta quς competit, ideo etiam illis eandem jure merito com petere. Deus enim non illos

260쪽

De Duellis. 2 9 Verum magistratus vice sua judicare voluit, adeoque eos

ut justitiae ministros, ad opera justitiae expedienda, adhibuit.

Vnde etiam ultorem gladium Rom. 33. gςrere dicuntur, non secuti '. ','dum propriam jurisdictionem,

sed demandatam. Ut non tam censeantur habere vindicandi jus, quam quidem illius juris concinam sibi exercitionem. Quae etiam rado, quod Moises dixerit Israelitis, non ut semet

licet ipsi injuriam essent passi

sed ut Deum vindicarent super Midianitis. Ut omnis vindicta Deo sit committenda, aut ejus executio illi,cujus manu-bus , ut prorectori, gladium . concredidit. Peccant ulterius in Deum isti duellatores, ut qui hanc te gem inter nos servari voluit, Ut non tantum amicos, sed etiam inimicos diligamus, in' eos bene affecti simus, asma